ျမင္သမွ် … ၾကားသမွ်

ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္ - 7/21/2014 08:27:00 PM

ျဖစ္တတ္တဲ့အေၾကာင္းတရားဆုိလည္း

ကြၽန္ေတာ္ေျပာျပမယ္ဗ်ာ။ ဒါဟာ ကြၽန္ေတာ့္ အျမင္သာျဖစ္လို႔ သေဘာ ထား တိုက္ဆုိင္ခ်င္မွ တုိက္ဆုိင္ပါလိမ့္ မယ္။ ဒါေပမဲ့ ေျပာရမယ့္ကိစၥမုိ႔ လို႔ ေျပာရ တာပါ။ မၾကာေသးခင္ကမွ က်င္းပၿပီးစီး သြားတဲ့ ျမန္မာနဲ႔ထိုင္း ႐ိုးရာလက္ေဝွ႔ ပဲြကုိ တစ္ႏုိင္ငံလံုးအတုိင္းအတာနဲ႔ အခမဲ့ျပသခဲ့လို႔ လူတုိင္းေလာက္နီးနီး ၾကည့္လိုက္ရမွာပါ။ ပဲြစဥ္ေ တြေရာ၊ လက္ေဝွ႔သမားေတြပါ စဲြမက္စရာခ်ည္းပါပဲ။ ကိုယ္တုိင္လည္း အားကစား သမားျဖစ္ခဲ့တာမုိ႔ ဒီကစားပဲြကို အလြန္ႏွစ္သက္ခဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္အေဖ ကိုယ္တုိင္ လက္ေဝွ႔ဝါသနာအုိးမို႔ လက္ေဝွ႔ပြဲကုိ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ စဲြလန္းတာသိပ္ေတာ့ ေျပာစရာမရိွပါဘူး။

လက္ေဝွ႔ပဲြဆုိတာ ရန္သူႏွစ္ ေယာက္က စိန္ေခၚတိုက္ခုိက္ၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။  ပညာရွင္ႏွစ္ဦးက ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ကို အတူေရးဆဲြၾကသလို အႏုပညာဆန္လွပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေဒါသေမာဟပါတဲ့သူဟာ ႐ႈံးႏုိင္ေျခမ်ားေလ့ရိွပါတယ္။ အဲဒီေန႔မွာ ထိုးသြားတဲ့ စိုးလင္းဦးရဲ႕ လက္ေဝွ႔ပဲြအေၾကာင္းေျပာခ်င္တာပါ။ စိုးလင္းဦးဟာ ကြၽန္ေတာ္ သာ မက တစ္ႏိုင္ငံလံုး အသည္းေက်ာ္လက္ေဝွ႔ သမားပါ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ စိုးလင္းဦး ဟာ ေၾကာက္စိတ္ကင္းတယ္။ မာရည္ ျမင့္တယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ လူေကာင္ ကြာပါေစ။ ေနာက္မဆုတ္တမ္း ထိုးတတ္တဲ့အျပင္ ထိုးသတ္ပံု အင္မတန္မွကို သန္႔ရွင္း႐ိုးသားပါတယ္။

အဲဒီေန႔မွာ သူဟာ ထုိင္းလက္ေဝွ႔ ေက်ာ္ ‘ပါဝိ’ နဲ႔ ထိုးသတ္ရပါတယ္။ ပါဝိဆုိတာကလည္း သိၾကတဲ့အတိုင္း ျမန္မာအႀကိဳက္ဆံုး ႏုိင္ငံျခားသား လက္ေဝွ႔ သမား ပါ။ ျမန္ မာႏုိင္ ငံက နာမည္ႀကီးလက္ေဝွ႔သမား အေတာ္မ်ားမ်ား နဲ႔ လာေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ၿပီး ျမန္မာအႀကိဳက္ဆံုး ႏိုင္ငံျခားသား လက္ေဝွ႔ သမားအျဖစ္ သတ္မွတ္ထားၾကတာပါ။ သူတုိ ႔ႏွစ္ေယာက္ပဲြက ၾကည့္ေကာင္းတဲ့ပဲြတစ္ပဲြျဖစ္မယ္လို႔ လူတုိင္း ယံုၾကည္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီပဲြဟာ ႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ္ ေျပာျပပါ့မယ္။ အဲဒီပဲြမွာ စိုးလင္းဦးဟာ ပါဝိကုိသံုးခ်ီမွာႏွစ္ႀကိမ္ အမွတ္စဥ္ေရတြက္ရသည္အထိ ထိုးလွဲထားၿပီးပါၿပီ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ခံုဒိုင္ဆုိတဲ့သူက တားၿပီး ”စိုးလင္းဦးက ပါဝိကုိ အလဲထိုးအႏုိင္ယူရင္ ဆယ့္ငါးသိန္းထပ္မံ ဆုခ်မယ္” ဆိုၿပီးေၾကညာလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီကစၿပီး ပဲြကပရမ္းပတာ ျဖစ္ေတာ့ တာပါပဲ။ ပထမအႀကိမ္ စိုး လင္းဦးလက္နဲ႔ ပါဝိမ်က္လံုးခုိက္မိတယ္။ ဟုတ္တယ္။ တကယ္လည္း ခိုက္မိသြားတယ္။ ဒါကို ပရိသတ္က ပါဝိအမူပိုတာလို႔ ျမင္တယ္။ ထားပါ။ မျမင္ရတဲ့ အေနအထားကိုး။

ေနာက္တစ္ႀကိမ္ စိုးလင္းဦးက ပါဝိရဲ႕မေတာ္ရာကို ဒူးနဲ႔ တုိက္ၿပီး တစ္ခ်က္ထပ္ကန္ထည့္လိုက္တယ္။ ဒါလည္းထားဦး မေတာ္တဆေပါ့။ အရိွန္လြန္သြားတာေပါ့။ ဒါ့ အျပင္ ေလးခ်ီအၿပီး ေခါင္းေလာင္းသံၾကားၿပီးမွ စိုးလင္းဦးဟာ ပါဝိကို ႏွစ္ခ်က္ဆက္ထိုးပါေသးတယ္။ ဒါကေတာ့ မ်ားၿပီေပါ့ဗ်ာ။ ကဲ..ဒါလည္းထားဦး။ ငါးခ်ီေရာက္ေတာ့ စိုး လင္းဦးဟာ ႏုိင္ခ်င္စိတ္မ်ားၿပီး ဘာလုပ္လို႔ လုပ္ရမွန္းေတာင္ သိပံုမေပၚေတာ့ဘူး။ အကြက္ေတြ ေပ်ာက္ၿပီး ဘာလုပ္လို႔လုပ္ရမွန္း ေတာင္ မသိေအာင္ပါပဲ။ တစ္ဖက္ၿပိဳင္ ဘက္ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ပဲလဲလဲ။ မလဲလဲေအာင္လုပ္ဖို႔ အဆင္သင့္ ရိွေနတဲ့ပံုပါပဲ။ ဒီလိုနဲ႔ ငါးခ်ီအၿပီး ဒုိင္အတားမွာမွ ေျခနဲ႔ႏွစ္ခ်က္ဆင့္ခတ္ၿပီး ေခါင္းနဲ႔ပါ တစ္ခ်က္ တုိက္ ခ် လိုက္ပါေတာ့တယ္။

ဆုိပါေတာ့ဗ်ာ။ သံုးခ်ီမွာ ႏွစ္ခါက်ေအာင္ ထုိးလွဲထားတဲ့ လက္ေဝွ႔သမားဟာ ေနာက္တစ္ခါက်ေအာင္ ထိုးဖို႔ဆိုတာ ဘယ္ေလာက္မွ မခဲယဥ္းေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ အလဲထိုးရင္ ဆုေတာ္ေငြ ဆယ့္ငါးသိန္းဆုိတာက သူ႔စိတ္ကို ေျပာင္းလဲသြားေစေတာ့တာပါပဲ။ သူဟာ ၿပိဳင္ဘက္ကို ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ ႏုိင္ႏုိင္၊ ႏုိင္ဖို႔သာ အဓိက ျဖ စ္ေပၚသြားတာပါပဲ။ ဒီေတာ့ သူဟာၿပိဳင္ဘက္ကို ရန္သူလိုသေဘာထား မိသြားပါၿပီ။ ဒီေတာ့ၿပိဳင္ပဲြဟာ အဲဒီဆုေၾကးေငြေပၚလာတာနဲ႔ ပရမ္းပတာစ ျဖစ္ပါၿပီ။

ဆုေပးသူ(ကုမၸဏီနာမည္ မေျပာေတာ့ပါဘူး။) ကလည္း ျမန္မာကို ႏုိင္ေစခ်င္လို႔ ဆုေပးတာ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕မက္လံုးတစ္ခုက အားကစား သမားရဲ႕ စိတ္အေျခအေနကို ႐ုတ္ခ်ည္းေျပာင္းလဲ သြားေစပါတယ္။ ဆုိလိုတာကဗ်ာ။ ဆုေပးခ်င္ရင္ ပဲြစမွာေပး။ ဒါမွမဟုတ္ ပြဲၿပီးမွေပး။ ေပးခ်င္ရင္မရဘူးလား ခင္ဗ်ာ။ အခု သူေပးလိုက္တဲ့ မက္လံုးတစ္ခုက အားကစားသမားရဲ႕ စိတ္ကုိ ခ်က္ခ်င္း ပ်က္စီးသြားေစၿပီ မဟုတ္လား။ ခါတုိင္းပဲြေတြမွာ ကိုယ္နဲ႔ယွဥ္ၿပိဳင္သူက ကုိယ့္ထက္ အ သက္ႀကီး ခဲ့ရင္ ဂါရဝတရားနဲ႔ ထိုင္ကန္ေတာ့တတ္တဲ့ လက္ေဝွ႔သမားရဲ႕ စိတ္ကို အ႐ိုင္းစိတ္ဝင္သြားေစတာပါပဲ။ တစ္သက္လံုး ႐ိုးသားခဲ့သမွ် မိနစ္ပိုင္းအ တြင္း မွာ ေျပာင္း လဲသြားေတာ့တာပါပဲ။

ဆုိလိုတာက ဆုေပးဒဏ္ေပးစနစ္က မေကာင္းဘူး မဟုတ္ဘူး။ ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနရာက်ဖို႔လည္း လိုပါေသးတယ္။ ျမန္မာေဘာလံုးအသင္းပဲ ၾကည့္ပါလား။ ဂိုး သြင္းသူကို ငါးသိန္းဆုခ်မယ္ဆုိတာနဲ႔ ေဘာလံုးသမားေတြက ဘယ္သူ႕မွ မေပးေတာ့ဘူး။ ကိုယ္တုိင္ ဂိုးသြင္းၿပီး ငါးသိန္းရဖို႔သာ ႀကိဳးစားေနၾကေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ ႐ႈံး တာေပါ့။ အခုလည္း ဒီလိုေပါ့။ ပဲြႏုိင္တယ္။ ဂုဏ္သိကၡာ႐ႈံးတာေပါ့ဗ်ာ။ ဒါပါပဲ။ ေနာက္ၿပီး လက္ေဝွ႔ပဲြေတြမွာ ႏုိင္ငံတကာနဲ႔ျခားနားစြာ ႀကိဳးဝိုင္းဒိုင္က ဘာၾသဇာမွမရိွဘဲ လက္ေဝွ႔သမားေတြကို အတင္းထုိးပဲ ထိုးခုိင္းေနတာပါပဲ။ မလုပ္ရဘူးေလဗ်ာ။ ပထမတန္း လက္ေဝွ႔သမားေတြရဲ႕ အင္အားဟာ ေသတတ္တဲ့ ကိစၥေတြ။

ဆယ္ႏွစ္၊ ဆယ္ႏွစ္

မၾကာေသးခင္မွာပဲ ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္ရဲ႕ သတင္းေဖာ္ျပမႈအတြက္ သတင္းေထာက္နဲ႔ အယ္ဒီတာကို အလုပ္ၾကမ္းနဲ႔ ေထာင္ဒဏ္ဆယ္ႏွစ္စီ ခ်မွတ္လိုက္တယ္ဆုိတာ စိတ္ မေကာင္းစြာ ၾကားရပါတယ္။ ရတဲ့လခက သိန္းဂဏန္းမျပည့္၊ ေဆာင္းပါးေရးခ ေထာင္ဂဏန္းေလာက္ ကေလးရၿပီး အဲဒီေဆာင္းပါးရဲ႕ရလဒ္ က ဆယ္ႏွစ္ဆုိေတာ့ ”တန္ရဲ႕ လား” ဆုိတဲ့အေတြးမ်ဳိး ျဖစ္မိပါတယ္။ အခု ျပစ္ဒဏ္က ျပစ္ဒဏ္ေတြထဲက အျမင့္ဆံုး ျပစ္ဒဏ္စာရင္းထဲ ပါဝင္ေနတာမို႔ တုန္လႈပ္ရပါတယ္။ မဟုတ္တာေတြ လုပ္၊ မဟုတ္ တာေတြ ေျပာၿပီး ဘာမွ မဟုတ္တဲ့ ျပစ္ဒဏ္က်ခံေနရသူနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ရင္ တနင့္တပိုးပါပဲ။

ဒီလိုသာ ျပစ္ဒဏ္ေတြ ဆက္တုိက္ က်ခံရရင္ ႏုိင္ငံေတာ္တည္ေဆာက္ ေရးမွာ အဓိကပါဝင္ေနတဲ့စတုတၴမ႑ိဳင္ဆုိတာ အရင္ဆံုး ၿပိဳလဲသြားမွာပါပဲ။ တခ်ဳိ႕ကလည္း ဒီ လိုျဖ စ္ေနရင္ ဒီမွာ မေရးေတာ့ဘူး။ ႏုိင္ငံတကာပဲ ပို႔ေတာ့မယ္လို႔ ဆုိသူလည္း ဆုိေနၾကပါၿပီ။ ႏိုင္ငံတကာပို႔တာက ပိုလံုၿခံဳတယ္ဆုိတဲ့သေဘာ ျဖစ္မေနဘူးလားခင္ဗ်ာ။ ဘယ္ လိုပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အျပစ္ရိွရင္ေတာင္ မွ်တတဲ့ျပစ္ဒဏ္ျဖစ္ဖို႔ေတာ့ လိုတာေပါ့ဗ်ာ။ ဒီလိုဆုိျပန္ေတာ့လည္း အေယာင္ေဆာင္ သတင္းစာရွင္းလင္းပဲြ လုပ္တဲ့ လူႀကီး ဘယ္ လို ျပစ္ ဒဏ္မ်ဳိးက်မယ္ဆုိတာ သိခ်င္ျပန္တယ္။

အိမ္ေဖာ္ဆုိ ျမန္မာမွ…

အခုတေလာ က်ယ္က်ယ္လြင့္လြင့္  ၾကားေနရတာကေတာ့ ျမန္မာအိမ္ေဖာ္ဇာတ္လမ္းပါပဲ။ အေရွ႕ေတာင္အာရွရဲ႕ အိမ္ေဖာ္တင္ပို႔မႈ အမ်ားဆံုးႏုိင္ငံဆုိတာ ကလည္း ႏုိင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရးအေျခ အေနကို ေဖာ္ျပေနေတာ့တာပါပဲ။ တခ်ဳိ႕ႏုိင္ငံရဲ႕ ေစ်းေတြအေရွ႕မွာေတာင္ အိမ္ေဖာ္ေတြဟာ ကေလးထိန္းျပျခင္း၊ အိမ္ရွင္းလင္းျခင္းမ်ားကို သ႐ုပ္ျပလုပ္ၿပီး ႀကိဳက္တာ ေရြးယူၾကပါဆုိတဲ့ ေစ်းေခၚစနစ္နဲ႔ အိမ္ေဖာ္ကို ေရာင္းခ်ေနပါသတဲ့။

အမွန္ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ ဒါဟာ ကြၽန္စနစ္ကို ပိုမုိထိေရာက္ေပၚလြင္ေအာင္ ေဖာ္ျပလိုက္တာပါပဲ။ အဲဒီကြၽန္ေတြက ဘယ္ကသြားၾကတာလဲ။ ဒါဆုိရင္ အဲဒီလိုႏုိင္ငံက ဘယ္လုိႏုိင္ငံမ်ဳိးပါလဲ။ ျပည္တြင္းမွာလည္း ျပႆနာေပါင္းစံုမုိ႔ လုပ္စားလို႔မရ။ ျပည္ပ ထြက္သြားေတာ့လည္း ကြၽန္ေတြလို သေဘာထားခံရမို႔ ေျပာျပစရာေတာင္ မရိွေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဖံြ႕ၿဖိဳးတုိးတက္တယ္ဆုိတာ ဘာလဲဆုိတဲ့ ေမးခြန္းထုတ္စရာပဲ ရိွပါေတာ့တယ္။

ေနာက္တစ္ပတ္ေပါ့ဗ်ာ။

အၾကည္ေတာ္

popular journal