ဒီမိုကေရစီ ပုံရိပ္သစ္

ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္ - 7/29/2014 05:50:00 PM

မၾကာေသးမီ ရက္မ်ားအတြင္းကမၻာ့ဖလားေဘာလုံးပဲြႏွင့္ အၿပိဳင္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔၏အာ႐ုံကို ဖမ္းစားလႈပ္ခတ္ေစေသာ ပဲြတစ္ခုရွိခဲ့ပါသည္။ အျခားမဟုတ္ပါ။ အင္ဒုိနီးရွားႏုိင္ငံ၏ ေရြးေကာက္ပဲြ ျဖစ္ပါသည္။ ကမၻာ့ဖလားေဘာလုံးပဲြမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အားေပးသည့္ အသင္းေတြက မွန္းသည့္အတိုင္းျဖစ္မလာသျဖင့္ စိတ္ပ်က္ရသည့္တုိင္ အဆိုပါ ေရြးေကာက္ပဲြတြင္ လူထုေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး အႏုိင္ရရွိခဲ့သည့္အတြက္မူ အားတက္ေပ်ာ္ရႊင္ရပါသည္။

အာဏာရွင္ ဆူဟာတို ျပဳတ္က်အၿပီး ၁၆ ႏွစ္အၾကာမွာ က်င္းပသည့္ အဆုိပါ သမၼတေရြး ေကာက္ပဲြကလည္း ကမၻာ့ဖလား ေဘာလုံးပဲြလုိပင္ ၿပိဳင္ဆုိင္မႈ ျပင္း ထန္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ဒီမုိကေရစီ စံႏႈန္းေတြေအာက္မွာ ၿပိဳင္ဆုိင္မႈ၊ ျငင္းခုံမႈေတြက ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ျဖစ္ ေပၚေနျခင္းမွ်သာ။ ယခုႏွစ္ ေရြး ေကာက္ပဲြတြင္ သမၼတေလာင္း မ်ားအျဖစ္ ဂ်ကာတာၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ ဂ်ဴကို၀ီဒိုဒိုႏွင့္ အာဏာရွင္ ဆူဟာတို၏ သားမက္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေဟာင္း ပရာဘို၀ုိ ဆူဘီယန္တိုတို႔အၿပိဳင္ အေရြးခံၾကျခင္း ျဖစ္သည္။

ဂ်ကာတာၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ ၀ီဒိုဒိုသည္ သူ၏႐ိုးရွင္းေသာ ေနမႈ ထုိင္မႈဘ၀၊ ျပည္သူ၏ အက်ဳိးအ တြက္ စြမ္းစြမ္းတမံ ေဆာင္ရြက္ တတ္မႈ၊ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူ ကင္းမႈစေသာ ပုဂၢိဳလ္ေရးသန္႔စင္ မႈမ်ားေၾကာင့္ လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္အ နည္းငယ္မွစ၍ စာနယ္ဇင္းမ်ား တြင္ ထင္ရွားခဲ့သည္။ လူခ်စ္လူ ခင္လည္း မ်ားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေရြးေကာက္ပဲြတြင္ လူထုက သူ႔ အား အသည္းၾကားက မဲတစ္ျပား ျဖင့္ အနာဂတ္အင္ဒိုနီးရွား၏ သမၼတအျဖစ္ ေရြးခ်ယ္လုိက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ေရြးေကာက္ပဲြ ေကာ္မ ရွင္ကလည္း ၀ီဒိုဒုိအႏုိင္ရေၾကာင္း အတည္ျပဳေၾကညာသည္။

သို႔ေသာ္ ၿပိဳင္ဘက္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ႀကီးေဟာင္း ပရာဘို၀ီက ၀ီဒိုဒို၏ လူမ်ားက ေရြးေကာက္ပဲြတြင္ မသမာမႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့သည္ဟူ ေသာ စြပ္စဲြခ်က္ေပၚလာသည္။ ထုိသို႔ေသာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္း ၏ စြပ္စဲြမႈမ်ားေၾကာင့္ အင္ဒိုနီးရွား ေရြးေကာက္ပဲြမွာ လႈပ္ခတ္သြားရ ျခင္း ျဖစ္သည္။ လက္ရွိသမၼတ ယူ႐ိုယူႏုိကမူ သမၼတေလာင္းႏွစ္ ဦးအေနျဖင့္ ေရြးေကာက္ပဲြ ေကာ္ မရွင္၏ တရား၀င္ မဲရလဒ္ကို အ သိအမွတ္ျပဳလက္ခံရန္ ေၾကညာ ထားေသာ္လည္း ဖဲြ႕စည္းပုံတရား ႐ုံးတြင္ အမႈရင္ဆုိင္ခဲ့ရေသးသည္။ သို႔ေသာ္ အေျဖမွာ ထင္ရွားၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ ပရိေဘာဂလုပ္ငန္းရွင္တစ္ဦး ျဖစ္ခဲ့ဖူးေသာ ၀ီဒိုဒုိသည္ အင္ဒိုနီးရွား၏ ပထမဆုံးအရပ္သားစစ္စစ္ သမၼတျဖစ္လာမည္။

ျပည္သူသန္းေပါင္း ၁၃၀ က မဲေပးခဲ့ၾကေသာ အင္ဒိုနီးရွား၏ ေရြးေကာက္ပဲြျမင္ကြင္းႏွင့္ အရပ္ သားစစ္စစ္တစ္ေယာက္ သမၼတ အျဖစ္ တင္ေျမႇာက္ခံရျခင္းက ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈႏွင့္ ႏုိင္ငံေရး ေရွ႕ မတိုး ေနာက္မဆုတ္ ျဖစ္ေနသည့္ ကမၻာ့ႏုိင္ငံအခ်ဳိ႕မွ ျပည္သူမ်ား အတြက္ အားတက္ေစသည့္ ပုံရိပ္တစ္ခု ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏုိင္ငံအတြက္ကေကာ ဘယ္လိုလဲ။

ႏုိင္ငံေရးေလ့လာသူ အမ်ား အျပားကပင္ ျမန္မာ၏ ႏုိင္ငံေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမွာ အင္ဒိုနီးရွား ပုံစံကို နမူနာယူထားသည္ဟု ေကာက္ခ်က္ခ်ေလ့ရွိသည္။ အမွန္လည္း ျမန္မာႏွင့္ အင္ဒိုနီး ရွားတို႔မွာ သမုိင္းကံၾကမၼာခ်င္း ဆင္တူၾကသည္။ ႏွစ္ႏုိင္ငံလုံးက ကိုလုိနီျဖစ္ဖူးသည္။ ျမန္မာက အဂၤလိပ္ကိုလိုနီ၊ အင္ဒိုနီးရွားက ဒတ္ခ်္(နယ္သာလန္)၏ ကိုလုိနီ၊ ၿပီးေတာ့ ႏုိင္ငံတြင္း တုိင္းရင္းသား လူမ်ဳိးစုေတြ မ်ားျပားတာခ်င္းမွာ လည္း တူသည္။ အင္ဒိုနီးရွားတြင္ တုိင္းရင္းသား လူမ်ဳိးေပါင္း ၃၀၀ နီးပါးရွိသည္။ ကိုလိုနီ လက္ ေအာက္ခံဘ၀မွ လြတ္လပ္ေရးရ သည့္ ႏွစ္ခ်င္းကလည္း သိပ္မကြာ၊ ျမန္မာက ၁၉၄၈၊ အင္ဒိုနီးရွားက ၁၉၄၉ တြင္ လြတ္လပ္ေသာ အ ခ်ဳပ္အျခာ အာဏာပိုင္ႏုိင္ငံ ျဖစ္ လာသည္။ ဒုတိယကမၻာစစ္အ တြင္း ျမန္မာ၏ လြတ္လပ္ေရးအ တြက္ သခင္ေအာင္ဆန္းက ဂ်ပန္ ႏွင့္ ပူးေပါင္းခဲ့ဖူးသလို လြတ္လပ္ ေသာ အင္ဒိုနီးရွားႏုိင္ငံ၏ ပထမ ဆုံးသမၼတျဖစ္လာမည့္ ဆူကာႏုိ ကလည္း သူ၏အမိႏုိင္ငံလြတ္ လပ္ေရးအတြက္ ဂ်ပန္ႏွင့္လက္ တဲြခဲ့ေသာ ျဖစ္ရပ္တြင္လည္း ဆင္ တူသည္။

အင္ဒိုနီးရွားႏွင့္ ျမန္မာတုိ႔၏ သမုိင္းျဖတ္သန္းမႈ တူညီျခင္းမွာသည္ေလာက္ႏွင့္ မရပ္တန္႔ေသး ပါ။ လြတ္လပ္ၿပီးစ ျပည္တြင္းေရး႐ႈပ္ေထြးမႈမ်ားကို ရင္ဆုိင္ရပုံခ်င္း မွာလည္း တူၾကသည္။ အဆုိပါ ျပည္တြင္းေရးအ႐ႈပ္အရွင္းမ်ားကို အေၾကာင္းျပ၍ အရပ္သား အစိုးရ ထံမွ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းယူ ပုံခ်င္းမွာလည္း သိပ္မကြာ။ ျမန္မာျပည္မွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေန၀င္းေခါင္းေဆာင္သည့္ စစ္တပ္က ၂ မတ္ ၁၉၆၂ မွာ အာဏာသိမ္းသလို အင္ဒိုနီးရွားတြင္ တပ္မေတာ္အရာရွိအခ်ဳိ႕က အာဏာကို သိမ္းယူၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးဆူဟာတိုက သမၼတဆူကာႏုိ၏ လက္ထဲမွ အာဏာကိုရယူဆုပ္ကိုင္ခဲ့သည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံမွာေတာ့ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္တြင္ အာဏာရွင္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ႀကီးမ်ား အစိုးရကို ဆန္႔က်င္သည့္ လူထု အေရးေတာ္ပုံ ျဖစ္ပြား သည္။ သို႔ေသာ္ အာဏာရွင္စနစ္ ၏ အေပၚယံအေဆာက္အအုံျဖစ္ သည့္ အစိုးရအဖဲြ႕ကိုသာ ျဖဳတ္ခ် ႏုိင္ခဲ့ၿပီး မ်ဳိးဆက္သစ္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္၏ ခါးသီးမႈကို ဆက္ လက္ခံစားခဲ့ရသည္။ အင္ဒိုနီးရွား မွာ အာဏာရွင္ကို ဆန္႔က်င္သည့္ လူထုအုံႂကြမႈက ျမန္မာထက္ ဆယ္ႏွစ္တိတိ ေနာက္က်ၿပီး ၁၉၉၈ ခုတြင္မွ ေပၚေပါက္သည္။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာႏွင့္ ျခားနားသည္ မွာ အင္ဒုိနီးရွားက ဆူဟာတုိကို ျဖဳတ္ခ်အၿပီး ဒီမုိကေရစီသို႔ ေစာ စီးစြာ တစ္ရစ္ခ်င္းျပန္လည္လွမ္း တက္ႏုိင္ျခင္း ျဖစ္သည္။

သို႔ျဖင့္ အာဏာရွင္ ဆူဟာ တိုျပဳတ္က်အၿပီး ၁၃ ႏွစ္နီးပါး အ ၾကာမွာ အင္ဒိုနီးရွားတြင္ စစ္တပ္ ထဲကလည္း မဟုတ္၊ ႏုိင္ငံေရးမ်ဳိး႐ိုး အဆက္အႏႊယ္ထဲကလည္း မဟုတ္သည့္ သာမန္အရပ္သား တစ္ေယာက္ကို လူထုက ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ႏုိင္သြားၿပီ။ ျမန္မာကေတာ့ ဒီေနရာမွာ အင္ဒိုနီးရွားထက္ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာ ေနာက္ က်ေနၿပီး အခုမွ ဒီမုိကေရစီသို႔ သြားမည္ဟု ေျပာေနတုန္း။ ထုိသို႔သြားရာတြင္ လြန္ခဲ့သည့္ ၁၃ ႏွစ္၊ ဆူဟာတိုအလြန္ အင္ဒိုနီးရွားမွာ က်င့္သုံးခဲ့ဖူးသည့္ လႊတ္ေတာ္တြင္း တပ္မေတာ္သား ၂၅ ရာခုိင္ႏႈန္းကို အလိုအေလ်ာက္ ပါ၀င္ႏုိင္ခြင့္ နမူနာယူကာ ၂၀၀၈ ဖဲြ႕စည္းပုံထဲမွာ ထည့္ထားသည္။

ၿပီးေတာ့ အင္ဒိုနီးရွား၏ ဒီမုိ ကေရစီသို႔ ခ်ီတက္စ ကနဦးႏွစ္ မ်ားကအတုိင္း အာဏာရွင္စနစ္ ၏ ေလာင္းရိပ္မ်ားကိုလည္း သိ သိသာသာ ဖန္တီးထားသည္။ ထို႔ ေၾကာင့္ လက္ရွိျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရး၏ ဒီမုိကေရစီအသြင္ေျပာင္းလဲေရး ျဖစ္စဥ္အတြင္း တပ္မေတာ္ႏွင့္ တပ္မေတာ္သားေဟာင္းမ်ား၏ စြက္ဖက္ဖန္တီးမႈမ်ားႏွင့္ လုံးလား ေထြးလားျဖစ္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ လြန္ခဲ့သည့္ ၁၃ ႏွစ္ က အင္ဒိုနီးရွား၏ ဒီမုိကေရစီျပဳ ျပင္ေရးေန႔ရက္မ်ားႏွင့္ သိပ္မကြာ ေပ။ သို႔ေသာ္ အင္ဒိုနီးရွားက အဆုိပါ ႏုိင္ငံေရး ႐ႈပ္ေထြးမႈ၊ စနစ္ ေဟာင္းႏွင့္ စနစ္သစ္အားၿပိဳင္မႈ ကို ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိျဖင့္ တေရြ႕ ေရြ႕ ေက်ာ္လႊားသြားႏုိင္ျခင္းျဖစ္ ၿပီး လက္ရွိျမန္မာႏုိင္ငံေရးက ေတာ့ ၀ကၤပါထဲမွာ တ၀ဲလည္ လည္ ျဖစ္ေနဆဲ။

ဆူဟာတုိအလြန္ အင္ဒိုနီး ရွား၏ သမၼတအျဖစ္ ႏွစ္မ်ားစြာ ထမ္းေဆာင္ခဲ့သူ ဆူစီလိုဘန္ ဘန္း ယူ႐ိုယူႏုိမွာလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ႀကီးေဟာင္း တစ္ေယာက္ျဖစ္ပါ သည္။ သို႔ေသာ္ လက္ရွိျမန္မာ၏ ဒီမုိကေရစီအစိုးရႏွင့္ ကြာျခား ခ်က္မွာ ယူ႐ိုယူႏုိက အမွန္တ ကယ္ ဒီမုိကေရစီသို႔ အင္ဒိုနီးရွား ကို ခ်ီတက္ေစခဲ့တာျဖစ္ၿပီး ယခင္ စစ္အာဏာရွင္ အမူအက်င့္မ်ား ႏွင့္ လမ္းခဲြထြက္ႏုိင္ျခင္း ျဖစ္ သည္။ ၿပီးေတာ့ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ထည့္ထားသည့္ တပ္မေတာ္သား ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္း၏ အခန္းက႑ကို လည္း တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ သိသိ သာသာ ေလွ်ာ့ေပါ့ဖယ္ရွားပစ္ႏုိင္ ခဲ့သည္။ အင္ဒိုနီးရွားဖဲြ႕စည္းအုပ္ ခ်ဳပ္ပုံမွာ တပ္မေတာ္ကာကြယ္ ေရးဦးစီးခ်ဳပ္က ႏုိင္ငံေတာ္အာ ဏာကို အခ်ိန္မေရြး သိမ္းယူႏုိင္ ျခင္းလည္း မပါပါ။ အရပ္သား တစ္ေယာက္ကို သမၼတမျဖစ္ေစ ႏုိင္ရန္ ရည္ရြယ္ကန္႔သတ္ခ်က္ မ်ဳိးလည္း မရွိ။ သမၼတက စစ္ေရး အျမင္ရွိစရာလည္း မလို။

ဒီေန႔ ျမန္မာကို ဒီမုိကေရစီ အသြင္ေျပာင္းေနသည့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ႀကီးေဟာင္းမ်ား၏ အစိုးရအဖဲြ႕က ေကာ ထုိသို႔ ဟုတ္ပါရဲ႕လား။ ဖဲြ႕ စည္းပုံအေျခခံဥပေဒကို သူတုိ႔ စိတ္ႀကိဳက္ေရးဆဲြ ျပ႒ာန္းခဲ့သည္။

ႏုိင္ငံေရးစင္ျမင့္တြင္ ယခင္ကလို စစ္ယူနီေဖာင္း၀တ္မ်ား မျမင္ရ ေတာ့ေသာ္လည္း အရပ္သား တစ္ျဖစ္လဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားက ျမန္မာႏုိင္ငံေရးတြင္ လႊမ္းမိုးေနဆဲ ရွိေသးသည္။ ၿပီးေတာ့ လြတ္လပ္ စြာ ေျပာဆိုေရးသားခြင့္၊ စီတန္း လွည့္လည္ခြင့္စေသာ အေျခခံလူ႔အခြင့္အေရးမ်ားကို ကန္႔သတ္ထားၿပီး အတုိက္အခံ၏ ႏုိင္ငံေရးတြင္ ပါ၀င္ခြင့္ေဘာင္ကိုလည္း ခ်ဳပ္ကိုင္ထားသည္။ ဒီမုိကေရစီသို႔ေရြ႕လ်ားေစရန္ ဖဲြ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒပါ ဥပေဒအခ်ဳိ႕ကို ျပင္
ဆင္ႏုိင္ေရးအတြက္ လူထုႏွင့္အတုိက္အခံက အင္တုိက္အားတုိက္ ေတာင္းဆိုေနသည့္တုိင္ အစိုးရဘက္က လုိလားသည့္ စိတ္ဆႏၵ မျပေသးပါ။

အေပၚယံအားျဖင့္ ျမန္မာ ႏွင့္ အင္ဒိုနီးရွားမွာ စစ္တပ္က ႏုိင္ငံေရးမွာ လႊမ္းမိုးပုံခ်င္း၊ ဒီမုိက ေရစီသို႔ သြားပုံခ်င္းမွာ ကြၽမ္းက်င္ သူမ်ား အကဲျဖတ္သလို တူညီမႈ ရွိသေယာင္ ထင္ရေသာ္လည္း ႏုိင္ငံေရးတြင္ ပါ၀င္ဦးေဆာင္သူ မ်ား ေစတနာႏွင့္ ပန္းတုိင္သို႔ ခ်ီ တက္ပုံျခင္းမွာ ကဲြျပားပါသည္။ ဆုိခဲ့သည့္အတုိင္း အင္ဒိုနီးရွား က ဒီမုိကေရစီကို တစ္ေန႔တျခား ရင့္က်က္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏုိင္ ခဲ့ေသာ္လည္း ျမန္မာက ဒီမုိက ေရစီ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလုပ္ မည္ဟု ေႂကြးေၾကာ္အၿပီး ငါးႏွစ္ နီးပါး ၾကာလာသည့္ ယခုအခါမွာ သိပ္ၿပီး မေရရာပါ။ အမ်ားစိုးရိမ္ သလို ေနာက္ေၾကာင္းမျပန္ေသာ္ လည္း ေရွ႕သို႔ တုိးတက္ျခင္း မရွိ ပါေခ်။

ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ဒီမုိကေရစီ ေရး ေျပာင္းလဲမႈျဖစ္စဥ္အတြင္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကဲ့သို႔ ေသာ အရပ္သားတစ္ေယာက္ ကို သမၼတမျဖစ္ႏုိင္ေအာင္ ကန္႔ သတ္ထားျခင္း၊ စစ္တပ္က ႏုိင္ငံ ေရးတြင္ နက္႐ႈိင္းစြာ ပါ၀င္ပတ္ သက္ေနဦးမည့္ လကၡဏာရွိျခင္း၊ ေရြးေကာက္ပဲြမဲေပးစနစ္ကို ႏုိင္ သူအကုန္ယူစနစ္မွ အခ်ဳိးက် ကိုယ္စားျပဳစနစ္သုိ႔ ေျပာင္းလဲရန္ စိုင္းျပင္းေနျခင္း၊ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္မ်ားႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္း ေရးရရွိရန္ မေရရာေသးျခင္း၊ လူထု၏ လြတ္လပ္စြာ ဆႏၵထုတ္ ေဖာ္ခြင့္အပါအ၀င္ စာနယ္ဇင္း မ်ား၏ လြတ္လပ္ေသာ အေရး အသားမ်ားအေပၚ တည္ဆဲဥပေဒ ေတြႏွင့္ ၿခိမ္းေျခာက္ခံေနရျခင္း စသည္တို႔ရွိေနပါသည္။

မည္သို႔ျဖစ္ေစ ‘‘ဒီမုိကေရစီ ဘာမွားေနသလဲ’’ဟု အီေကာ္ ေနာမစ္ မဂၢဇင္းက ေမးခြန္းထုတ္ ေရးသားရသည္အထိ အာရပ္ေႏြ ဦးႏုိင္ငံမ်ားတြင္ ဒီမုိကေရစီထူ ေထာင္ေရး မေအာင္မျမင္ျဖစ္ေန ခ်ိန္၊ အခ်ဳိ႕တုိင္းျပည္မ်ားတြင္ စစ္
တပ္က အာဏာသိမ္းမႈ လႈိင္း ဂယက္မ်ား ရွိေနခ်ိန္မ်ဳိးတြင္ အင္ ဒိုနီးရွားေရြးေကာက္ပဲြရလဒ္က ကမၻာႀကီးအတြက္ အားတက္စ ရာ ျဖစ္ရသည္။ ဒီမုိကေရစီစနစ္ ေအာက္တြင္ ျပည္သူလူထုအေန ျဖင့္ သူတုိ႔ကို အုပ္ခ်ဳပ္မည့္ ေခါင္း ေဆာင္အား သူတုိ႔ကိုယ္ပုိင္ဆႏၵ ျဖင့္ လြတ္လပ္စြာ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရွိ ေၾကာင္း၊ လူထုေထာက္ခံပါက ႏုိင္ငံသားတစ္ဦးအေနျဖင့္ မည္ သူမဆို သမၼတျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း အာဏာႏွင့္ ကိုယ္က်ဳိးစီးပြားအ တြက္ ဒီမုိကေရစီ ပုံဖ်က္ေနၾက သူမ်ားရွိေနေသာ ကမၻာႀကီးကုိ အင္ဒိုနီးရွားက သက္ေသျပလုိက္ ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

7daydaily