ပလက္ေဖာင္း (သုိ႔မဟုတ္) ေရႊထက္တန္ဖိုးႀကီးေသာ အရာ

ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္ - 6/21/2014 06:27:00 PM

မသိသူေက်ာ္သြား၊ သိသူေဖာ္စား ဟူေသာ စကားရွိ၏။ ေရာဂါတစ္ခုေၾကာင့္ ေသလုေျမာပါး ခံစားေနရေသာ ဆင္းရဲသား၊ ေတာသားတစ္ဦးသည္ သူလဲေလ်ာင္းရာ ေတာင္ယာတဲေအာက္၌ သူ႔ေရာဂါကို ေပ်ာက္ေစေသာ ေဆးဥ၊ ေဆးျမစ္ရွိမွန္း မသိရွာ။ မရွိတာထက္ မသိတာခက္သည္ ဆိုေသာ စကားကို သတိရသင့္၏။



စင္ကာပူ အပါအဝင္ ဖြံ႔ၿဖိဳးၿပီးႏုိင္ငံရွိ ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ား၌ စားဝတ္ေနေရး အဆင္ေျပၾကသည္။ ခ်မ္းသာပါတယ္ဆိုမွ ေငြယိုေပါက္စိမ့္ေပါက္ေတြကို ပိတ္ဆို႔ေပးေသာ နည္းေကာင္းလမ္းေကာင္း မ်ားစြာကို ေအာင္ျမင္စြာ က်င့္သံုးေနၾကပါသည္။

ပလက္ေဖာင္းက က်ယ္ဝန္းသည္။ ပလက္ေဖာင္း တစ္ေလွ်ာက္၌ ညီညာျပန္႔ျပဴး ေျပျပစ္ေသာ အေနအထားကို ဖန္တီးေပးထားသည္။ ပလက္ေဖာင္းႏွင့္ ကားလမ္းဆံုလွ်င္ အဖုအထစ္ အနိမ့္အျမင့္ မရွိေအာင္ ေျပေျပေလး ဆင္းသြားကာ၊ ေျပေျပေလး ျပန္တက္ေအာင္ စီမံထားသည္။

ပလက္ေဖာင္း တစ္ေလွ်ာက္တြင္ ဘီးပါေသာ မည္သည့္ တြန္းလွည္းမဆို တြန္းသြား၊ ဆြဲသြားႏုိင္ေအာင္ စီစဥ္ထားျခင္း ျဖစ္သည္။ သင္သည္ ေဝးလံေသာ ေနရာသို႔ ပစၥည္းပစၥယမ်ား သယ္ယူပို႔ေဆာင္လိုလွ်င္ ဆုိက္ကား သုိ႔မဟုတ္ Taxi ကို ငွားရမ္း အသံုးျပဳရမည္။ သိပ္ၿပီး ခရီးေဝး မဟုတ္လွ်င္မူ ထိုပစၥည္းကို တြန္းလွည္းေပၚသို႔ တင္ကာ ပလက္ေဖာင္း တစ္ေလွ်ာက္ တြန္းသြားႏုိင္သည္။ လြယ္ကူသည္။ ထမ္းပိုးရေလာက္ေအာင္ မပင္ပန္းပါ။ ဆုိက္ကားခ၊ Taxi မကုန္ပါ။ ပလက္ေဖာင္းက သင္၏ ေငြကို မယိုမစိမ့္ မေလမလြင့္ေအာင္ ကာကြယ္ေပးသြားျခင္း ျဖစ္သည္။

သက္ႀကီးရြယ္အိုမ်ား၊ ေျခလက္အဂၤါ ခ်ဳိ႕တဲ့ေသာ မသန္စြမ္းသူ မ်ားသည္လည္း ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးလ်က္ Wheel Chair (ဘီးတပ္ကုလားထုိင္) ျဖင့္ ပလက္ေဖာင္းတစ္ေလွ်ာက္ သြားလာႏုိင္ၾက၏။ အျခားသူတုိ႔ကို အားကိုးေနစရာ၊ မွီခိုေနစရာမလို၊ အိမ္တြင္းေအာင္း၍ စိတ္ဓာတ္က်ေနစရာလည္း မလိုေပ။ စရိတ္စက မကုန္ဘဲ လြတ္လပ္ေပ်ာ္ရႊင္စြာ သြားလာႏုိင္ၾက၏။ ပလက္ေဖာင္း၏ ေက်းဇူးေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။

ကေလးသူငယ္မ်ားကို ခ်ီပိုး၍ သြားလာျခင္းသည္ ခ်ီပိုးသူအတြက္လည္း ပင္ပန္းသည္။ ကေလးသူငယ္အဖို႔လည္း မသက္သာ၊ မလြတ္လပ္။ ကေလးသူငယ္မ်ားအတြက္ အထူးျပဳလုပ္ထားေသာ တြန္းလွည္းအိမ္၌ ကေလးကို ထည့္ကာ ပလက္ေဖာင္းတစ္ေလွ်ာက္ သက္သာလြယ္ကူစြာ တြန္းသြားႏုိင္သည္။ ေစ်းဝယ္ျခင္း၊ စားေသာက္ဆုိင္ထုိင္ျခင္း၊ ခ်ိန္းေတြ႔ျခင္းမ်ား၌လည္း ကေလးကို ေခၚသြားႏုိင္သည္။ ကေလးက အိပ္လ်က္ျဖစ္ေစ၊ ေဆာ့လ်က္ျဖစ္ေစ၊ ႏုိ႔ဘူးစို႔လ်က္ျဖစ္ေစ ပါသြားသည္။ လြယ္ကူေသာ အဆင္ေျပေသာနည္းကို ပလက္ေဖာင္းက ေပးအပ္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။

ကားဆိုသည္မွာ ကုန္ပစၥည္း တင္ေဆာင္ဖို႔ႏွင့္ ခရီးသည္စီးနင္းဖုိ႔ အႏၲရာယ္ကင္းစြာ အသံုးျပဳႏုိင္ေသာ စက္တပ္ယာဥ္ကို ဆိုလိုသည္။ စက္ပ်က္ေနေသာ ယာဥ္အစီး ၁၀၀ ထက္ စက္ေကာင္းေနေသာ ယာဥ္တစ္စီးက ပို၍ အသံုးဝင္ပါသည္။

ပလက္ေဖာင္း ဆိုရာတြင္လည္း မည္ကာမတၱ မျဖစ္ေစရ။ သင့္ေလ်ာ္ေသာ အက်ယ္အဝန္း ရွိရမည္။ ေစ်းဆုိင္မ်ားႏွင့္ ပိတ္မေနေစသင့္။ မီးစက္မ်ား၊ တယ္လီဖုန္း႐ံုမ်ား၊ စာအုပ္ဆုိင္မ်ားျဖင့္ ပိတ္မေစသင့္။ ဘီးသြားႏုိင္ေသာ ေျပျပစ္နိမ့္ေလွ်ာမႈမ်ား ရွိရမည္။ လူႏွစ္ဦးပင္ ေရွာင္မလြတ္ေသာ က်ဥ္းေျမာင္းေျမာင္း မျဖစ္ေစသင့္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း လမ္းေပၚတြင္ မူလက ၁၅ ေပေက်ာ္ က်ယ္ဝန္းေသာ ပလက္ေဖာင္းႀကီးမ်ားကို ခ်ဳံ႕ပစ္လုိက္ရာ ေလးေပေက်ာ္သာ က်ယ္ေတာ့၏။ ယခင္ပလက္ေဖာင္း ဧရိယာတြင္ ရွိေနေသာ သစ္ပင္ႀကီးမ်ား၊ ဓာတ္တိုင္မ်ားမွာ လမ္းဧရိယာထဲသို႔ ဘြားဘြားႀကီး ေရာက္သြားသည္။ သစ္ပင္ႀကီးမ်ားကို ေဘးမွ လိႈက္တူးထား၍ နည္းနည္းေလာက္ တြန္းလွ်င္ပင္ လဲေတာ့မည္။ အခ်ဳိ႕အပင္မ်ားမွာ ေလတုိက္သျဖင့္ လဲၿပိဳကာ ကားႏွင့္ အေဆာက္အအံုမ်ား၊ လူမ်ားကို ထိခိုက္ေစခဲ့သည္ဟု ၾကားရ၏။ ဝမ္းနည္းဖြယ္ ျဖစ္ပါသည္။

သစ္ပင္သစ္ေတာမ်ားကို ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုး ထိန္းသိမ္းေနၾကခ်ိန္တြင္ အခ်ဳိ႕ႏုိင္ငံမ်ား၌ သစ္ေတာမ်ား ဖ်က္ဆီးေနၾက၏။ ပလက္ေဖာင္းမ်ားကို ခ်ဲ႕၍ တြန္းလွည္းမ်ား အသံုးျပဳႏုိင္ေအာင္ လုပ္ရမည့္အစား ပလက္ေဖာင္းမ်ားကို ဖ်က္ဆီးေနၾကသည္။ ေခတ္ႀကီးက အေမွာင္ေခတ္ထဲသို႔ ျပန္ၿပီး တိုးဝင္သြားၿပီလားဟု ေတြးစရာ။

ေျခက်င္ေလွ်ာက္သူတို႔ကို ကားအႏၲရာယ္မွ ကာကြယ္ေပးေနေသာ ပလက္ေဖာင္းမ်ားကို တန္ဖိုးထားသင့္ပါသည္။ က်ယ္ဝန္းေသာ ပလက္ေဖာင္းေပၚတြင္ လမ္းေလွ်ာက္သူ၊ အေျပးက်င့္သူတုိ႔သည္ ကုိယ္လက္ႀကံ့ခုိင္လ်က္ က်န္းမာေနၾက၏။ ေရႊထက္တန္ဖိုးႀကီးေသာ အရာတစ္ခုကို ျပပါဆိုလွ်င္ ပလက္ေဖာင္းကို ျပရမည္ မဟုတ္ပါလား။

ဝိေသသ

the Voice