ဦး၀င္းတင္နဲ႔ ေနာင္တမရျခင္းတရား (ဗိုလ္ခင္ညြန္႔)

ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္ - 6/16/2014 06:34:00 AM

အဘ စြဲျမဲစြာ ယံုၾကည္ထားတာက အာဏာရွင္နဲ႔ ဒီမိုကရက္တစ္ဟာ ဘယ္ေတာ့မွ လက္တြဲမရဘူးဆိုတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တိုင္းျပည္ႀကီးမွာ တူတာ တြဲလုပ္ မတူတာ ခြဲလုပ္ ဆိုတာကို အဘအေနနဲ႔ လက္မခံနုိင္ပါဘူး။ တုိင္းျပည္ရဲ႕ျပသနာဟာ အမိႈက္လို ဖ်ာေအာက္ ထုိးထည့္ထားလို႕မရဘူး ဆိုတာ တသြင္သြင္ ေျပာပါတယ္။ မတူတာကိုလည္း တူေအာင္ ညွိယူရမယ္လို႔ သေဘာထားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လို႔ ခံယူခ်က္ခ်င္း သေဘာထားခ်င္း အျမင္ခ်င္း မတူတာေတြဟာ တုိင္းျပည္ရဲ႕ အဓိကျပသနာအျဖစ္ ရႈျမင္သံုးသပ္သြားတာပါ။ အခုလက္ရွိအစုိးရဟာ စစ္တပိုင္းအစိုးရျဖစ္ျပီး စစ္အာဏာရွင္အသြင္ေျပာင္း စစ္အာဏာရွင္ကိုပဲ ထပ္ကိုယ္စားျပဳေနတာ တုိင္းျပည္မွာ ေနထုိင္သူေတြ အကုန္အသိပါ။ ျပည္သူလူထုဟာ အခုဆိုရင္ စစ္တပုိင္းအစုိးရ စစ္တပုိင္းလႊတ္ေတာ္ မ်က္ႏွာဖံုး လံုး၀ကြာက်ေအာင္ ခြာခ်ျပေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

တိုင္းျပည္နဲ႕အ၀ွမ္း လုပ္ေဆာင္ေနတဲ့ ေဟာေျပာပြဲေတြ လက္မွတ္ေကာက္ခံေရးလႈပ္ရွားမႈေတြဟာ အဲ့ဒီ မ်က္ႏွာဖံုးခြာခ်ေနတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အေယာင္ေဆာင္ သေဘာေကာင္းျပတာလည္း ဇာတ္လမ္းပမာ နားဆင္စရာလို အဆံုးသတ္ေနပါၿပီ။ ဒီေနရာမွာ အဘ အယူအဆအရေတာ့ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ျပန္ ေနာက္ဂၽြမ္းပစ္ပစ္ ဂရုစုိက္ေနစရာ မလိုပါဘူး။ ဒီလိုလႈပ္ရွားမႈေတြ ျဖစ္လာဖို႔ စတင္ တုိက္တြန္းႏိႈးေဆာ္သြားသူဟာ အဘျဖစ္ပါတယ္။ အဘက ဒီအစိုးရ၊ လႊတ္ေတာ္၊ စစ္တပ္ကို အယံုႀကည္မရွိ ဆိုတာ ကမၻာသိ ေျပာသြားပါတယ္။ ေျပာတာကမွ ေဒၚစု (အေမစုကို ေဒၚစုလို႔ အဘက အျမဲေခၚတတ္လို႔ပါ က်ေနာ္ မရုိမေသ လုပ္တာ မဟုတ္ပါ) ကို အတုိက္အခံလုပ္ၿပီးေတာ့ကို ေျပာသြားတာပါ။

“ငါ့တေယာက္တည္းကိစၥကို ေျပာရင္ေတာ့ ၿပီးတာေတြ ၿပီးပါေစေတာ့ လုပ္လုိ႔ရတယ္။ တတိုင္းျပည္လံုးကိစၥဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္ရမလဲကြ။ ဒီလူေတြ တိုင္းျပည္ကို ၀န္ခ်ရမယ္။ ေတာင္အာဖရိကလို အမွန္တရား စံုစမ္းေဖာ္ထုတ္ေရးလို ေကာ္မတီေတြ ဖြဲ႔ရမယ္။ သူတို႔ေၾကာင့္ ေသတဲ့လူ၊ ေထာင္ခ်ခဲ့တဲ့ လူေတြကုိ အစိုးရ လိုက္ေတာင္းပန္ဖို႔ လိုတယ္။ နစ္နာေၾကးေတြ ေပးရလိမ့္မယ္။ အခု ဗိုလ္ခင္ညြန္႔ဆိုရင္ လက္ရွိအစိုးရနဲ႔ မဆိုင္ေတာ့ဘူးကြ။ ဒါေပမယ့္ ဒီႏွစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္အတြင္း လုပ္ခဲ့တာမွန္သမွ် ဒီလူ႔လက္ခ်က္မကင္းဘူး။ ဒီလုိလူကေတာင္ ၿပီးတာေတြ ၿပီးပါေစေတာ့ ဆိုေတာ့ … ခုနေျပာသလို ၀န္ခ်ျခင္း၊ ေတာင္းပန္ျခင္း အစရွိ လုပ္ဖို႔ ေနေနသာသာ … အရင္ဆံုး တိုက္တြန္းရမွာက ခင္ဗ်ားတုိ႔ေတြ ခင္ဗ်ားတုိ႔အျပစ္ေတြအတြက္ ေနာင္တရၾကပါလုိ႔ေတာင္ အရင္ေျပာရမလိုပါပဲ … ငါ့ေကာင္ရာ …”

ေကာင္းပါၿပီ။ အဘရဲ႕ ကမၻာမေၾကစိတ္ထားကို ျပန္သြားၾကည့္ရေအာင္ပါ။ အဘက တယ္လီဖုန္း Rnig tone မွာေတာင္ ကမၻာမေၾကသီခ်င္း ထည့္ထားသူပါ။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ အဘမူ၀ါဒအရ လူထုခံစားခ်က္အရ ကမၻာမေၾကစိတ္္ ထားေနတာျဖစ္ပါတယ္။ ကိုဖုန္းေမာ္ ႏွစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္ျပည့္ပြဲမွာ ေျပာခဲ့တဲ့ မိန္႔ခြန္းကုိ ျပန္နားေထာင္ရင္ ...

“က်ေနာ္တို႔ ဒီလူေတြကို လက္စားေခ်ဖို႔ အာဃာတထားေတာ မဟုတ္ဘူး … သို႔ေသာ္ လူထုခံစားခ်က္အရေတာ့ ဒီစစ္အာဏာရွင္ေတြကို အာဃာတနဲ႔ အမွတ္အသားျပဳရမယ္ …”

ဆိုတာ ကမၻာသိ ေျပာသြားပါတယ္။ အဘက သင္ပုန္းမေခ်နုိင္ဘူးလားလို႔ က်ေနာ္ ေမးခြန္းေတြ ေမးမိပါတယ္။

“ဒီလိုကြ။ အခု ေဒၚစုလက္ထက္မွာမွ မဟုတ္ဘူး ဦးႏုလက္ထက္ကတည္းက “ေခ်ႏွစ္ေခ်” သေဘာတရားက ေပၚဖူးၿပီးသား။ လက္စားေခ်မလား သင္ပုန္းေခ်မလားေပါ့ကြာ။ ဦးႏုကေတာ့ သင္ပုန္းေခ်ေရးေပါ။့ အခု ေဒၚစုကလည္း သင္ပုန္းေခ်ေရးပဲ ေျပာေနတာဟုတ္လား။ သူတို႔အေနနဲ႔က ရတယ္ကြ။ သူတို႔တစ္ဦးခ်င္း ဦးေဆာင္နုိင္မႈ၊ သူတို႔တစ္ဦးခ်င္း ေခါင္းေဆာင္ႏိုင္မႈေတြနဲ႔ သင္ပုန္းေခ်တရား လက္ကုိင္ထားရတာ။ လူထုက်ေတာ့ အဲ့သလို မဟုတ္ဘူးကြ။ မင္းကြာ ငါတို႕စာေပမိတ္ေဆြေတြထဲမွာ သားက အပစ္သတ္ခံရတယ္။ သမီးက ထြက္ေျပးသြားရတယ္။ ေယာက္က်ားက ေထာင္ထဲသြားေနရတယ္။ ဒီလိုလူမ်ိဳးအတြက္ မဲတင္း၊ ေမာင္းတင္ေပးရမွာေပါ။့ ငါ့လည္း လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေဒၚစု ကန္႔လန္႔တုိက္ေျပာေနတယ္ ဆိုၿပီး အမုန္းပြားလြန္းပါတယ္။ ငါ့ကိစၥမဟုတ္ဘူးကြ၊ လူထုကိစၥ။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ပဲ အမုန္းခံေျပာေနတာ။”

တကယ္တမ္းက်ေတာ့ သင္ပုန္းေခ်တာျဖစ္ေစ လက္စားေခ်တာျဖစ္ေစ သိပ္မမွန္ဘူးလို႔ အဘက ထင္ေနဟန္တူပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ေျပာစတမ္းဆိုရင္ ဒီလူ ဒီလူေတြဟာ အဘကို ႏွိပ္စက္ကလူျပဳခဲ့သူေတြပါ။ ဒါေပမယ့္ အဘက သူ႔တစ္ဦးခ်င္းကိစၥအေပၚ ဘာခံစားခ်က္မွ ထားပံုမေပၚပါဘူး။ ဘာ့ေၾကာင့္ဆို သူ ဒီေထာင္ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္နီးနီး ကိစၥကို ဘာမွသိပ္မေျပာသလို၊ သူ႔အေပၚ အမႈဆင္ ဉာဏ္ထြင္ ညစ္ပတ္ခဲ့တဲ့ စစ္တပ္အေပၚေတာင္ အမုန္းစကား ေျပာတာမ်ိဳး မၾကားဖူးပါဘူး။

အထူးသျဖင့္ေတာ့ သူ႔ကို အသက္ေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ခါမွ သြားေတြ ရုိက္ခ်ိဳးခဲ့တဲ့ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးေတြအေပၚေတာင္ ေကာက္ခ်က္ခ်ၿပီး ေ၀ဖန္တာ နည္းပါတယ္။

အဲ့ဒီတေလာဆီကေတာ့ အေတာ္ေလး ရုိက္ခတ္သြားတဲ့ သတင္းတစ္ပုဒ္ လူမႈကြန္ရက္မွာ လႈပ္ခတ္သြားပါတယ္။

အဲ့ဒါကေတာ့ အဘဦး၀င္းတင္နဲ႔ ေထာက္လွမ္းေရးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဗိုလ္ခင္ညြန္႔တို႔ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ေနတဲ့ ပံုတပံု Facebook အေကာင့္တခုမွာ တင္ထားပါတယ္။ ပံုကေတာ့ အေရးမႀကီးပါဘူး။ စာကေတာ့ အေတာ္ေလးသြားတယ္ ေျပာရမွာပါ။ စာေရးထားတာက “ဦးခင္ညြန္႔မွ ဦး၀င္းတင္ကို ထုိင္ရွိခိုးကန္ေတာ့ၿပီး ေတာင္းပန္ …” ။ ထုိင္ရွိခိုးေနတဲ့ ပံုကိုေတာ့ ေနာက္က်သြားလို႔ မရိုက္လို္က္ရဘူး ဆိုၿပီး တင္ထားတာပါ။ သတင္းသမားေတြ အေျပးအလႊား ဆိုသလို က်ေနာ့္ဆီ ဖုန္းဆက္အတည္ျပဳၾကပါတယ္။ ခက္တာက က်ေနာ္ကလည္း ပါမသြားဆိုေတာ့ … အဘဆီသာ ေမးလို႔ အသာျပန္ေျပာပါတယ္။

အဘ ဖုန္းအေခၚခက္လို႔ပဲလား၊ ေခၚမရတာလား၊ အဘလိုပုဂၢိဳလ္ဆီ ဖုန္းဆက္ရမွာ မ၀ံ့ရဲေလသလားေတာ့မသိ၊ က်ေနာ့္ပဲ ထပ္ကာထပ္ကာ ေမးေနပါေတာ့တယ္။ က်ေနာ္လည္း က်ေနာ့္ကိစၥ လံုးလည္လိုက္ေနရင္း၊ အဘဆီ ခ်က္ခ်င္းမသြားႏိုင္ဆုိေတာ့ အေျခအေနက အေတာ့္ကို ဂြက်ပါတယ္။ ဒီလိုသတင္းမ်ိဳးဆိုတာကလည္း အတိမ္းေစာင္းခံတာမ်ိဳးမဟုတ္ေတာ့ ပိုဆိုးေနေတာ့တာေပါ့။

က်ေနာ္လည္း ညေနကိစၥေတြျဖတ္ အဘဆီသြားၿပီး သတင္းေမးရပါေတာ့တယ္။ အဲ့ဒီမွာ အာဏာရွင္ေတြဟာ ဘယ္နံေရာအခါမွာမွ ေနာင္တမရတတ္ေၾကာင္းကို အေၾကာင္းစံု သိခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ အာဏာရွင္ေတြ ဘယ္လိုစိတ္ေနထားသလဲ … ဆုိေတာ့ …

“အဘက ဗိုလ္ခင္ညြနနဲ႔ တိတ္တိတ္ကေလး ခ်ိန္းေတြ႔တာေပါ့ေလ။ အဘကုိ သူ႔န၀ေဒးပန္းခ်ီျပခန္း လာၾကည့္ဖုိ႔ မဖိတ္သြားဘူးလား …”

ဆိုေတာ့ အဘက မခ်ိျပံဳးျပံဳးပါတယ္။ အဘ Facebook ကိစၥ မသိေသးပါ။ အဘ အဲ့ဒီသတင္းက အေတာ္ေလး ျပန္႔တယ္ေနာ္ဆုိေတာ့ ေအးေပါ့ကြာ။ ဒီလူေတြက တိုင္းျပည္မွာ ရာထူးႀကီးႀကီး ယူဖူးတဲ့ လူေတြဆိုေတာ့ သတင္းသမားေတြ စိတ္၀င္စားတာ မဆန္းပါဘူးတဲ့။ အဲ့သေလာက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ႏွိမ့္ခ်ေျပာဆိုိတာပါ။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္ သေဘာေပါက္သြားၿပီးေတာ့ ခုန Facebook ကုိ ဖြင့္ျပပါတယ္။ အဘ မ်က္ႏွာ နီရဲသြားပါတယ္။ စိတ္ဆိုးရင္ ျဖစ္တတ္တဲ့ အဘရဲ႕ လကၡဏာတခုပါ။ ၿပီးေတာ့မွ …

“လူေတြကလည္း ခက္တယ္ကြာ၊ ဒီလိုဟာမ်ိဳး မလုပ္ေကာင္းဘူးကြ။ သူလည္း မေကာင္း၊ ငါလည္း မေကာင္း၊ အထူးသျဖင့္ေတာ့ ငါ့အဖို႔ မေကာင္းျဖစ္မွာေပါ့ကြာ။ ဗိုလ္ခင္ညြန္႔အတြက္ဆို ကာဗာတာင္ ျဖစ္သြားအံုးမယ္။ ဒီလူ မဆိုးဘူး၊ လူႀကီးေတြနဲ႔ ေတြ႔ေတာ့လည္း ေတာင္းပန္ေဖာ္ရသားပဲ … ဆိုတာမ်ိဳးအထိ ျဖစ္သြားမယ္ကြ …” တဲ့။

ဒါဆိုရင္ အခုျဖစ္တဲ့သတင္း မမွန္ဘူးလား … ဆိုေတာ့ မွန္တ၀က္ မွားတ၀က္ တဲ့။ အဲ့ဒီလို သတင္းမ်ိဳး ဘယ္ေတာ့မွ မေရးမိေစနဲ႔။ ျပည္သူကုိ အဆိပ္အေတာက္ေကၽြးတာနဲ႕ အတူတူပဲ။ မွတ္ထား ငါ့ေကာင္ … တဲ့။ က်ေနာ့္ကိုေတာင္ သတင္းေရးသားနည္း သင္ျဖစ္ေအာင္ သင္လိုက္ေသးတယ္။ “အျဖစ္မွန္ ရွင္းမွ ရမွာေပါ့ အဘ …” ဆိုေတာ့ ...

“ဒီလိုကြာ … ။ ကိုစိန္၀င္း(ဂါးဒီယန္းဦးစိန္၀င္း) ဆံုးတယ္ဆိုေတာ့ ငါ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတယ္။ အျခားအရာေတြ ထားကြာ။ သူနဲ႔ ငါနဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ခင္လာတဲ့ သတင္းသမားေတြ အဲ့ဒီေတာ့ သူ႔အိမ္ သတင္းေမးသြားတာေပါ့။ မေအးေအး၀င္းတို႔ အေဖေပါ့ကြ …။ မင္းသိတယ္ဟုတ္လား။ အဲ့ဒီကိုစိန္္၀င္းအိမ္ ငါငယ္ကပဲ လည္ဖူးတယ္။ ငါေရာက္သြားေတာ့ အိမ္ထဲမွာ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ထုိင္ေနႀကတယ္။ ငါလည္း ၾကမ္းျပင္ေပၚ ထုိင္မရတာနဲ႔ အျပင္ဖက္ခံုေပၚ ထုိင္ေနတာကြ။ အလြမ္းလည္းေျပေပါ့ကြာ။ ငါတို႔ငယ္ကပဲ ကိုစိန္၀င္းအိမ္ သြားရင္ အဲ့ဒီဆင္၀င္ေအာက္ပဲ စကားေျပာၾက၊ အလုပ္ေတြလုပ္ၾက၊ စားၾကေသာက္ၾကေပါ့ကြာ။ အဲ့ဒါ သတိရေနတုန္း … လူတေယာက္ ထြက္လာတယ္ကြ။ ငါ့ကို ဆရာႀကီး … တဲ့။ ငါလည္း သိပ္မသိဘူးကြ။ သူ တီဗြီေတြမွာ လွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္ေနေတာ့ ငါက ေထာင္ထဲကိုးကြ။ ေနာက္ ဒီလို ဗုိလ္ခင္ညြန္႔ကို အျပင္မွာ အရွင္လတ္လတ္ ေတြ႔ဖူးတာ မဟုတ္ဘူး။ ထားပါကြာ …။ ဆရာႀကီးတဲ့ ဆရာႀကီးအသက္ ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္လဲ … တဲ့။ က်ေနာ္ ခင္ညြန္႔ပါဆိုမွ … ငါလည္း ဗိုလ္ခင္ညြန္႔မွန္း သိတာေလ။ က်ေနာ့္ အသက္ရွစ္ဆယ့္ေလးပါ ဆိုေတာ့ ဒါဆို က်ေနာ့္ထက္ ဆရာႀကီးက ကိုးႏွစ္ေလာက္ ႀကီးတယ္။ က်ေနာ္က ခုႏွစ္ဆယ့္ငါးပါ ဆိုၿပီး သူတို႔ထံုးစံ လက္အုပ္ကေလးခ်ီတယ္ကြ။ ၿပီးေတာ့ ဆရာႀကီးရယ္ … ၿပီးတာေတြ ၿပီးပါေစေတာ့ ဆိုၿပီး ျပန္လွည့္ထြက္သြားတယ္။

“ဒါဆို အဘက ၿပီးတာေတြ ၿပီးၿပီလား …” ဆိုေတာ့ ...

“ငါ့တေယာက္တည္းကိစၥကို ေျပာရင္ေတာ့ ၿပီးတာေတြ ၿပီးပါေစေတာ့ လုပ္လုိ႔ရတယ္။ တတိုင္းျပည္လံုးကိစၥဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္ရမလဲကြ။ ဒီလူေတြ တိုင္းျပည္ကို ၀န္ခ်ရမယ္။ ေတာင္အာဖရိကလို အမွန္တရား စံုစမ္းေဖာ္ထုတ္ေရးလို ေကာ္မတီေတြ ဖြဲ႔ရမယ္။ သူတို႔ေၾကာင့္ ေသတဲ့လူ၊ ေထာင္ခ်ခဲ့တဲ့ လူေတြကုိ အစိုးရ လိုက္ေတာင္းပန္ဖို႔ လိုတယ္။ နစ္နာေၾကးေတြ ေပးရလိမ့္မယ္။ အခု ဗိုလ္ခင္ညြန္႔ဆိုရင္ လက္ရွိအစိုးရနဲ႔ မဆိုင္ေတာ့ဘူးကြ။ ဒါေပမယ့္ ဒီႏွစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္အတြင္း လုပ္ခဲ့တာမွန္သမွ် ဒီလူ႔လက္ခ်က္မကင္းဘူး။ ဒီလုိလူကေတာင္ ၿပီးတာေတြ ၿပီးပါေစေတာ့ ဆိုေတာ့ … ခုနေျပာသလို ၀န္ခ်ျခင္း၊ ေတာင္းပန္ျခင္း အစရွိ လုပ္ဖို႔ ေနေနသာသာ … အရင္ဆံုး တိုက္တြန္းရမွာက ခင္ဗ်ားတုိ႔ေတြ ခင္ဗ်ားတုိ႔အျပစ္ေတြအတြက္ ေနာင္တရၾကပါလုိ႔ေတာင္ အရင္ေျပာရမလိုပါပဲ … ငါ့ေကာင္ရာ …”

စကားဆက္ျပတ္သြားေတာ့ အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ ေနာင္တ တကယ္တမ္း ေနာင္တရပါေစအံုး၊ သူတို႔ ေနာင္တတရားအတြက္ မ်က္ရည္က်ပါေစအံုး …။ မိေက်ာင္းမ်က္ရည္ပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ အရင္အစိုးရ လက္ရွိအစုိးရက လူေတြ ေနာင္တတရား ရသလား၊ မရသလား ဆိုတာေတာ့ သူတို႔ ေထာင္ေထာင္လႊားလႊား မာန္ဖီေနၾကတာသာ ၾကည့္ၾကပါေတာ့လို႔ ဗ်ိဳ႕ … ဟစ္လိုက္ခ်င္ပါေတာ့တယ္။ ။

ကိုရာဇာ
မိုးမခ၊ ဇြန္ ၁၄၊ ၂၀၁၄