တိတ္တိတ္ပုန္း မုန္႔ဖုိးေပးတဲ့အက်င့္ေလး စျပင္လုိက္ၾကရေအာင္
ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္
- 6/18/2014 06:59:00 AM
(ေဆာင္းပါးရွင္ – ေအးႏွင္းညိဳ)
ဒီေန႔ေခတ္ အခ်ိန္အခါမွာ အိမ္ကုိအလည္လာတဲ့ ေဆြမ်ဳိးေတြကျဖစ္ျဖစ္၊ ဧည့္သည္ေတြကျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီအိမ္က ကေလးေတြကုိ မိဘ၊ အုပ္ထိန္းသူမသိေအာင္ မုန္႔ဖုိးေပးတာကုိ ခပ္စိပ္စိပ္ ေတြ႕လာရပါတယ္။ ကေလးေတြကုိ တိတ္တိတ္ပုန္း မုန္႔ဖုိးေပးတဲ့အက်င့္ အေၾကာင္းကုိ အေသအခ်ာ ေလ့လာၾကည့္ရေအာင္ပါ။ ဒါက အရြယ္မေရာက္ေသးတဲ့ ကေလးေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ လူသူမသိဘဲ သူမ်ားတစ္ပါးရဲ႕ ေငြေၾကးကုိ ယူလုိ႔ရတယ္လုိ႔ အေတြးစိတ္ထဲ ၀င္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ဒီအေတြးကုိ ပုိၿပီးေတြးျဖစ္တာက ဟုိေန႔က နယ္ကေန လာလည္တဲ့ တစ္၀မ္းကြဲ ညီအမေတြက အိမ္က အသက္သံုးႏွစ္ေက်ာ္အရြယ္ရွိ တူေလးကုိ မုန္႔ဖုိး ၅၀၀၀ တန္ႏွစ္ရြက္ ကေလးရဲ႕ အက်ႌအိတ္ေထာင္ထဲ ထည့္ေပးတာကေန စတယ္ဆုိရင္ မမွားဘူးလုိ႔ ဆုိရမွာပါ။
အိမ္က အစ္မသံုးေယာက္က သူတုိ႔တူကုိ လူႀကီးမသိေအာင္ တစ္နည္းအားျဖင့္ လူျမင္ကြင္းေနာက္ကြယ္ကေန ေပးသမွ်ကုိ လက္မခံဖုိ႔၊ မယူဖုိ႔၊ အဲဒီလုိ လူမသိသူမသိ လုပ္တာ၊ ယူတာက ကုိယ္က်င့္တရား ပ်က္ျပားရာေရာက္တယ္ ဆုိတာမ်ဳိးကုိ ဥပမာေတြနဲ႔ ေျပာျပၿပီး တားျမစ္ထားပါတယ္။ တစ္ခါ အခုေခတ္က ႏုိင္တဲ့၀န္ကုိ မထမ္းတဲ့သူေတြ မ်ားလာလုိ႔တဲ့ တူေလးကုိ အခုအရြယ္ကတည္းက ေျပာင္သည္ျဖစ္ေစ၊ မေျပာင္သည္ျဖစ္ေစ သူတုိ႔ၾကမ္းတုိက္ေနရင္ ၾကမ္း၀ုိင္းတုိက္ခုိင္းတယ္။ သစ္ပင္ေရေလာင္းခုိင္းတယ္။ ကုိယ္ႏိုင္တဲ့၀န္ကုိ ႏိုင္တဲ့ဘက္ကေန ၀င္ထမ္းရမယ္ဆုိတဲ့စိတ္ကုိ ငယ္ငယ္ကတည္းက စြဲေနေအာင္ လုပ္ေပးေနတယ္ၾကတာပါ။ ေနာက္ ပုိက္ဆံကုိ ငါးႏွစ္ေက်ာ္ ေက်ာင္းစတက္မွသာ ဂဏန္းသခ်ၤာတြက္တတ္ေအာင္ ေပးသုံးမယ္လုိ႔ သူတုိ႔က ဆုံးျဖတ္ထားၾကပါေသးတယ္။ ဒါကလည္း ကေလးေတြက ပုိက္ဆံရွိရင္ အရာရာ လုပ္လုိ႔ရတယ္ဆုိတဲ့ အေတြးမ်ဳိး မ၀င္ေအာင္နဲ႔ ေငြေၾကးကုိ ကုိးကြယ္တပ္မက္သူေတြ မျဖစ္ေရးဆုိတဲ့ သူတုိ႔ရဲ႕ တြက္ကိန္းျဖစ္ပါတယ္။ ကဲပါေလ ဒါက အိမ္ကအစ္မေတြနဲ႔ တူေတာ္ေမာင္၊ သူတို႔ တူ၀ရီးရဲ႕ ဇာတ္လမ္းပါ။
တိတ္တိတ္ပုန္း မုန္႔ဖုိးေပးတဲ့ကိစၥကုိ ျပန္ဆက္ၾကရေအာင္ပါ။ ကေလးေတြကုိ မုန္႔ဖုိးတိတ္တိတ္ပုန္း ေပးတဲ့အေၾကာင္းကုိ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္း တျခားႏိုင္ငံသူ၊ ႏိုင္ငံသားေတြ (မေလးရွား၊ ဂ်ပန္၊ အဂၤလိပ္၊ ေတာင္ကုိရီးယား၊ ဖိလစ္ပုိင္) နဲ႔ ေဆြးေႏြးၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္။ သူတုိ႔ဆီမွာ ဒီလုိကေလးေတြကုိ မုန္႔ဖုိးတိတ္တိတ္ေပးတဲ့အက်င့္ ရွိသလားလုိ႔ေမးေတာ့ သူတုိ႔အားလုံးေျပာတာက ပြဲေတာ္အခါမွာေတာ့ ကေလးေတြကုိ ဧည့္သည္ေတြ၊ ေဆြမ်ဳိးေတြက မုန္႔ဖုိးေပးေလ့ရွိတယ္။ ဒါကလည္း မိဘေတြေရွ႕မွာပဲ။ ပမာဏကလည္း သိပ္မမ်ားတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ မုန္႔၀ယ္စားလုိ႔ရႏုိင္တဲ့ ေငြေၾကးသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ဆီက သီတင္းကြၽတ္၊ တန္ေဆာင္မုန္းနဲ႔ တန္ခူးလလုိ ျမန္မာ့ပြဲေတာ္ အခ်ိန္အခါေတြမွာ ေဆြမ်ဳိး၊ မိတ္ေဆြက ကေလးေတြကုိ မုန္႔ဖိုးေပးသလုိမ်ဳိးပါပဲ။ သူတုိ႔က ဆက္ေျပာတာက အရြယ္မေရာက္ေသးတဲ့ ကေလးေတြကို သူတို႔သုံးႏိုင္တဲ့ ပမာဏျဖစ္ေစ၊ အဲဒီပမာဏထက္ ပုိေပးတာျဖစ္ေစ အုပ္ထိန္းသူမသိေအာင္ ေပးျခင္းဟာ စုိးရိမ္စရာ ေကာင္းပါတယ္။ ကေလးေတြမသုံးသင့္၊ မ၀ယ္သင့္တာေတြ ၀ယ္မယ္၊ သုံးမယ္ဆုိရင္ အလြန္အႏၲရာယ္ႀကီးတယ္လုိ႔ ေျပာၾကပါေသးတယ္။ ဒါနဲ႔ ေသခ်ာေအာင္ သူတို႔ကုိ ထပ္ေမးၾကည့္ပါေသးတယ္။ တကယ္လုိ႔ အိမ္မွာ လာတည္းတဲ့ ဧည့္သည္ေတြ ဘာေတြကေရာ အိမ္ရွင္ရဲ႕ကေလးေတြကုိ အိမ္ရွင္လူႀကီးေတြ မသိေအာင္ မုန္႔ဖုိးေပးတတ္သလားလုိ႔ ေမးျမန္းျပန္ေတာ့ သူတုိ႔အားလုံး တညီတညာတည္း ေျပာတာက တကယ္လုိ႔ တည္းခုိခြင့္ရတဲ့အတြက္ လက္ေဆာင္ေပးခ်င္တယ္ဆုိရင္ ပစၥည္းတစ္ခုကို အိမ္ရွင္လူႀကီးေတြလက္ထဲပဲ ထည့္ေပးတာမ်ဳိး၊ ကေလးအတြက္ မုန္႔ပဲသေရနဲ႔ ကစားစရာေတြကုိ၀ယ္ၿပီး လူႀကီးေတြေရွ႕မွာပဲ ေပးေလ့ရွိပါတယ္လုိ႔ ေျပာၾကျပန္ပါေသးတယ္။
ဘာအတြက္ေၾကာင့္ ကေလးေတြကုိ တိတ္တိတ္ပုန္း မုန္႔ဖိုးေပးတဲ့ကိစၥကုိ ဒီေလာက္အထိ အေရးႀကီးခြင္က်ယ္ လုပ္ေနတာလဲလုိ႔ ေမးလာမယ္ဆုိရင္ အေျဖက အဆင့္သင့္ ရွိပါတယ္။ အခု ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ႏိုင္ငံမွာက လက္ဖက္ရည္ဖုိးနဲ႔ တံစုိးလက္ေဆာင္ေတြေပးတဲ့ ကိစၥက ဆိတ္သုဥ္းမသြားဘဲ ပုိၿပီးက်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ျဖစ္ေနလုိ႔ပါ။ တျခားသူေတြ႕တာ မဟုတ္ဘူး၊ လက္သိပ္ထုိးေပးတာပဲ၊ အိမ္ကုိလာေပးတာပဲဆုိၿပီး လာဘ္လာဘေပးတာကုိ ၿမိန္ရည္ယွက္ရည္ ယူငင္သုံးစြဲေနတာကုိ ေနရာတုိင္းမွာ ေတြ႕ေနရလုိ႔ပါ။ ဒီကေန႔ေခတ္ ၀န္ႀကီး၊ ၀န္ကေလးေတြ၊ အရာရွိ အရာခံေတြကုိ ၾကည့္လုိက္ပါ။ ေနာက္ဆုံးေပၚ ကားႏွစ္စီး၊ သံုးစီးနဲ႔ ေနအိမ္က သံုးလံုး၊ ေလးလုံး ပုိင္ဆုိင္ေနၾကပါတယ္။ သူတုိ႔ရတဲ့ လစာနဲ႔ ဒီပစၥည္းေတြဆုိတာ စိတ္ကူးနဲ႔ေတာင္ ပုိင္ဆုိင္လုိ႔မရတဲ့ အရာေတြပါ။ ဒီလုိ ပစၥည္းအသုံးေဆာင္ေတြ ပုိင္ဆုိင္ဖုိ႔ဆုိတာ လာဘ္မယူဘဲ ဘယ္လုိမွ မ၀ယ္ႏိုင္၊ မသုံးစြဲႏုိင္ပါ။ အဲဒီလုိ လာဘ္ယူစဥ္က သူတုိ႔႐ုံးခန္းမွာ လူေရွ႕သူေရွ႕မွာ လက္ခံခဲ့ၾကတာ မရွိသေလာက္ နည္းမွာပါ။ အိမ္မွာလာပုိ႔တာကုိ လက္ခံထားတဲ့ ပစၥည္းေတြက ပုိျဖစ္ႏိုင္ေျခ ရွိပါတယ္။ တစ္နည္းေျပာရင္ အာဏာအလြဲသုံးစားလုပ္ၿပီး ဆိတ္ကြယ္ရာကေန တုိင္းျပည္ဘ႑ာကုိ ခုိးယူၾကတာပါ။ တစ္ခုေတာ့ ရွိတာေပါ့။ သားေတြ၊ သမီးေတြ မဂၤလာေဆာင္မွာ မဂၤလာေဆာင္လက္ဖြဲ႔ဆုိၿပီး ပုံဖ်က္ၿပီး လက္ခံတာမ်ဳိးေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဒီလုိ လူေရွ႕သူေရွ႕မွာ လက္ခံတာမဟုတ္ရင္ ခုိးယူတာ၊ ညာယူတာ၊ လိမ္ယူတာဆုိတဲ့ ရွက္ရြံ႕သိမ္ငယ္ရမယ့္စိတ္မ်ဳိး မ၀င္ဘဲ မိသားစုလုိက္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး လက္ခံသုံးစြဲေနၾကတာ အမ်ားအျမင္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အခုဆုိရင္ ဘယ္ေလာက္ထိ ျဖစ္လာသလဲဆုိေတာ့ အာဏာရွင္အစုိးရကုိ ျဖဳတ္ခ်မယ္ဆုိတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးအင္အားစုေတြကေတာင္ အခုလက္ရွိ အစုိးရေပးတဲ့ ဘာပါမစ္၊ ညာပါမစ္ဆုိတဲ့ လက္ေဆာင္ေတြကုိ လူထုေနာက္ကြယ္ကေန လက္ခံေနၾကတဲ့အထိ ျဖစ္လာတာက အေတာ္စိတ္မေကာင္းစရာေကာင္းတဲ့ အေျခအေနပါ။
လာဘ္ေပးလာဘ္ယူကိစၥနဲ႔ လူထုပိုင္ပစၥည္း အလြဲသုံးစားလုပ္ေနတာကုိ မႀကိဳက္မႏွစ္သက္တဲ့ သူေတြကေနစၿပီး ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ကေလးေတြကုိ ဘယ္သူကပဲျဖစ္ျဖစ္ လူေရွ႕သူေရွ႕မွာ ေပးတာမဟုတ္တဲ့ ပစၥည္းကုိ လက္မခံဖုိ႔၊ အဲဒီလုိ လက္ခံတယ္ဆုိတာက စာရိတၱ ပ်က္ယြင္းတယ္ဆုိတာမ်ဳိး၊ လူအမ်ား မသိတဲ့အရာကုိ လက္ခံစားသုံး၊ သုံးစြဲတာက ရွက္စရာေကာင္းတယ္ ဆုိတာကုိ ေျပာျပရင္း အက်င့္စာရိတၱဆုိတဲ့ စကားလုံးရဲ႕ ေလးနက္တဲ့ အနက္အဓိပၸာယ္ ကေလးေတြရင္ထဲ စြဲေနေအာင္ ဒီကေန႔ကစၿပီး ေျပာျပၿပီး ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ကလည္း ေရွ႕ေဆာင္လမ္းျပအေနနဲ႔ အဲဒီလုိ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူျခင္း ေရွာင္ၾကဥ္ၾကရေအာင္ပါ။ ဒါ့အျပင္ ကုိယ္လုပ္ႏိုင္တဲ့ အလုပ္မွန္သမွ်ကုိ ႏိုင္တဲ့ဘက္ကေန တာ၀န္ယူ လုပ္ေဆာင္သင့္တယ္ ဆုိတာမ်ဳိးကုိ ကေလးေတြရဲ႕ စိတ္ထဲကုိ စြဲသြားေအာင္ လုပ္ေပးၾကရေအာင္ပါ။ ဆယ္စုႏွစ္ေတြခ်ီၿပီး စြဲကပ္ေနတဲ့ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူတဲ့ အက်င့္ေတြကုိ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ကေလးေတြ စြဲမသြားေအာင္ လုပ္ေပးျခင္းအားျဖင့္ သိပ္မေ၀းတဲ့အခ်ိန္မွာ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူျခင္းကင္းတဲ့ ႏုိင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ ျဖစ္လာေအာင္ ၀ုိင္း၀န္းတည္ေဆာက္ၾကရေအာင္ပါလို႔ ႏိႈးေဆာ္ပါရေစ။
(အိမ္ကတူေလးဇာတ္လမ္းကုိ စိတ္၀င္စားလုိ႔ သိခ်င္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ အဲဒီ မုန္႔ဖုိးေပးတဲ့ ၀မ္းကြဲညီအစ္မေတြေရွ႕မွာပဲ တူေလးက အစ္မအႀကီးဆုံးဆီကုိသြားၿပီး ႀကီးႀကီး သားသားအိတ္ေထာင္ထဲမွာ ဟုိေဒၚေဒၚထည့္ေပးတဲ့ ပုိက္ဆံရွိတယ္လုိ႔ သြားေျပာပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ အစ္မအႀကီးဆုံးက သူ႔၀မ္းကြဲညီအစ္မကုိ အဲဒီပုိက္ဆံကုိ ျပန္ယူဖုိ႔နဲ႔ ဘယ္ကေလးကုိမွ အဲဒီလုိ လူႀကီးသူမ မသိဘဲ မေပးဖုိ႔ကုိ အက်ဳိးနဲ႔အေၾကာင္းနဲ႔ ရွင္းျပလုိက္ပါတယ္။)
EMG
