ႏိုင္ငံေရး၊ ႏိုင္ငံ့အေရး

ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္ - 6/22/2014 08:48:00 PM

လက္ရွိ ျမန္မာႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ျပင္ပပပညာရွင္၊ လူပုဂၢိဳလ္၊ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္၊ ဥပေဒပညာရွင္ အစရွိသူတို႔က The Voice အယ္ဒီတာအဖြဲ႕ထံသို႔ ေပးပို႔လာေသာ သံုးသပ္ခ်က္ျမင္ကြင္းမ်ားကို ဤက႑တြင္ ေဖာ္ျပေပးျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
အယ္ဒီတာ

ႏိုင္ငံေရးလုပ္တာ အမ်ားအတြက္၊ တိုင္းျပည္အတြက္ ျဖစ္တယ္။ ဒီလို ခံယူလုပ္ေဆာင္ၿပီး ႏိုင္ငံေရးလုပ္တာ ေကာင္းတယ္။ ႏုိင္ငံသားတုိင္း အမ်ားအတြက္၊ တုိင္းျပည္အတြက္ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ခြင့္ ရွိေနရမယ္။ ဒီလိုဆိုရင္ ႏုိင္ငံသား တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ဒါမွမဟုတ္ လူတခ်ဳိ႕ကို၊ ႏုိင္ငံသားအမ်ားစုကို ႏုိင္ငံေရးမလုပ္ရ၊ လုပ္ခြင့္ မျပဳဘူးဆိုရင္ မတရားဘူး၊ မမွ်တဘူး။ သူတို႔လည္း ပါဝင္ခြင့္ မရဘူးဆိုရင္ ေက်နပ္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ကန္႔သတ္ပိတ္ပင္ တားဆီးေနရင္ ခံမွာ မဟုတ္ဘူး။ အာဏာနဲ႔ တားဆီး လုပ္ေဆာင္ထားရင္လည္း ဆန္႔က်င္ေနမွာပဲ။ ဥပေဒနဲ႔ ပိတ္ပင္ထားလည္း လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ႐ုန္းထြက္မွာပဲ။ ႏိုင္ငံသားေလ။

ႏိုင္ငံသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ အေျခခံရပိုင္ခြင့္ အခြင့္အေရးေတြကုိ ေပးရမယ္။ ေလးစားရမယ္။ သူ႔မွာလည္း ႏိုင္ငံေတာ္ကို ကာကြယ္ဖို႔၊ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးဖို႔၊ အက်ဳိးျပဳဖို႔ တာဝန္ေတြ ရွိတာပဲ။ ကိုယ္ပဲ ခ်စ္မယ္၊ ကိုယ္ပဲ ခ်စ္တယ္၊ ကိုယ္ပဲ ကာကြယ္ခြင့္ ရွိတယ္လို႔ ေျပာဖို႔ လုပ္ေဆာင္ေနရင္ တရားမွ်တမႈ မရွိဘူး၊ မမွန္ကန္ဘူး။ တရားမွ်တမႈ မရွိတဲ့ ေတြးေခၚေဆာင္ရြက္မႈေတြဟာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကို ဒုကၡျဖစ္ေစတယ္။ လြန္စြာမွ အက်ည္းတန္ အ႐ုပ္ဆိုးတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒါေတြ သင္ခန္းစာေတြ ရွိၿပီး ျဖစ္တယ္။ မွားတဲ့ လြဲတဲ့ လမ္းေၾကာင္းကို မလိုက္မိဖို႔ လိုတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္မွာ လြတ္လပ္ေရး ရတယ္။ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္အထိ ပါလီမန္ ဒီမိုကေရစီစနစ္နဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္တယ္။ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ကေန ၂၀၁၀/ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္အထိ အာဏာရွင္ဆန္ဆန္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ (အမိန္႔ေပး အမိန္႔ခံ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ) ေတြ ရွိခ့ဲတယ္လို႔ ကမာၻက ဆိုခဲ့ၾကတယ္။ ျမန္မာျပည္သူ တခ်ဳိ႕လည္း အဲဒီအထဲမွာ ပါၾကတယ္။

အမိန္႔ေပးႏိုင္ခဲ့တဲ့ အႀကီးအကဲေဟာင္း တခ်ဳိ႕ဟာ ႏိုင္ငံကိုခ်စ္တာ အမွန္၊ ႏိုင္ငံကို ေကာင္းစားေစလိုတာ အမွန္။ အရည္အခ်င္းလည္း ရွိၾကတယ္၊ အေတြ႔အႀကံဳလည္းႂကြယ္ဝတယ္။ အင္အားလည္း ေတာင့္တင္းတယ္။ အုပ္စုလည္း ေကာင္းေကာင္းရွိတယ္။ ေစတနာေကာင္း၊ ရည္ရြယ္ခ်က္ေကာင္း၊ အရည္အခ်င္းေကာင္းေတြ ရွိေပမယ့္ ျပည္သူက ေရြးေကာက္ထားေသာ အစိုးရ မဟုတ္၍ ျပည္သူအမ်ားစုက လက္မခံ၊ ကမာၻက မႀကိဳက္ေတာ့ ေစတနာႏွင့္ ရည္ရြယ္ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္အတိုင္း ျဖစ္မလာဘဲ ဆင္းရဲတဲ့ႏိုင္ငံ၊ ဒုကၡပင္လယ္ေဝတဲ့ ႏိုင္ငံ ျဖစ္လာတယ္။ တိုင္းရင္းသား စည္းလံုးညီၫြတ္ေရး၊ အမ်ဳိးသားညီၫြတ္ေရးမ်ား ဆံုး႐ႈံးခဲ့ရတယ္။ နစ္နာေတာ့ တိုင္းရင္းသား ျပည္သူမ်ား၊ မိမိႏိုင္ငံသားမ်ား။ ဒါေၾကာင့္ ကမာၻမေျပာနဲ႔ အာရွ-အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာေတာင္ သူမ်ားႏွင့္ တန္းတူရွိဖို႔ ႀကိဳးစားရဦးမယ္။

တို႔ျမန္မာေတြကေတာ့ အၿမဲတမ္း ျမန္မာတို႔၏ အမ်ဳိးဂုဏ္၊ ဇာတိဂုဏ္နဲ႔ ႏိုင္ငံ့ဂုဏ္အတြက္ ေျပာၾက၊ လုပ္ၾက၊ ႀကိဳးစားၾကတယ္။ မေရာင္ရာ ဆီလူး၊ အနာႏွင့္ ေဆးတည့္ေအာင္ မေပးႏိုင္၊ မအပ္စပ္တာေတြ ရွိေနေပမယ့္ အာဏာရွိသူႏွင့္ အခြင့္အေရး ေပးႏိုင္သူမ်ားေနာက္ ပါေနၿပီး တိုင္းျပည္တိုးတက္ေရး လမ္းေၾကာင္းကို ပိတ္ဆို႔ေစသလို မႈန္ဝါးဝါးလည္း ျဖစ္ေစတယ္။

ဒီကိစၥေတြ ျပင္ဆင္ဖို႔၊ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖို႔ အေကာင္းဆံုးအခ်ိန္ဟာ ဒီအခ်ိန္ပဲ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းက အတိတ္သင္ခန္းစာေတြကို ရယူၿပီး လက္ငင္း အေျခအေနအရ ႏိုင္ငံေကာင္းဖို႔၊ ျပည္သူအမ်ား အက်ဳိးရွိဖို႔အတြက္ အမွန္အတိုင္း ရဲရဲေတြး၊ ရဲရဲဆံုးျဖတ္ၿပီး ရဲရဲလုပ္ႏိုင္ၾကဖို႔ လိုပါတယ္။ ကုိယ္နဲ႔ ကိုယ့္အဖြဲ႔ထဲက ယံုၾကည္ရသူ တစ္ေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္စရဲ႕ အႀကံအစည္ေလးနဲ႔ လုပ္ေနတာထက္ ကိုယ္နဲ႔ သေဘာထား တူတူ၊ မတူတူ အမွန္ကို ေျပာဝံ့သူ၊ ပါတီတူ၊ ပါတီကြဲထဲက အဓိကက်သူေတြနဲ႔ ညႇိႏႈိင္းအေျဖရွာရင္ ျမန္မာတို႔ရဲ႕ ပစၥဳပၸန္နဲ႔ အနာဂတ္ လွပေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

တစ္ေနရာမွာ အစိုးရ အႀကီးအကဲတစ္ဦးက ေျပာခဲ့ဖူးတယ္။ အသိေခါက္ခက္ အဝင္မနက္ၾကဖို႔၊ စကားကို စကားအျဖစ္ မထားဘဲ အလုပ္နဲ႔ လက္ေတြ႔နယ္ပယ္မွာ လုပ္ၾကဖို႔ ဆိုတဲ့ စကားပါ။ ဒီစကားအတိုင္း ျပည္သူေတြအတြက္ လက္ေတြ႔ အလုပ္လုပ္ၾကဖို႔ လိုပါတယ္။ အလြန္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ယေန႔ျပည္သူေတြဟာ အလြန္တရာ သနားစရာ ေကာင္းလွပါတယ္။ ကိုယ္အာဏာရဖို႔အတြက္ ျပည္သူေတြဟာ ပံုစံအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ အသံုးခံခဲ့ရရွာတယ္။ ကိုယ္ၾသဇာသက္ေရာက္ဖို႔ အဖြဲ႔အစည္းေတြကို အမည္ခံၿပီး သံုးခဲ့ၾကတယ္။ ေနာင္မွာ ဒီလို အသုံးခ်တာမ်ဳိးေတြ နည္းသြားေအာင္၊ ပေပ်ာက္သြားေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမယ္။

ကြၽန္ေတာ္တို႔ ညီၫြတ္ရင္ ညီၫြတ္သေလာက္ ျပည္သူေတြ အက်ဳိးျဖစ္ထြန္းလာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အလြန္မွန္တဲ့ စကားျဖစ္လို႔ စကားေနာက္ တရားပါဖုိ႔ဆိုရင္ ေဆြးေႏြးၾကရမယ္၊ တိုင္ပင္ၾကရမယ္၊ ညႇိႏိႈင္းၾကရမယ္။ တကယ့္အခ်ိန္ေကာင္းပါ။ ေဆြးေႏြးမယ္၊ ညႇိႏႈိင္းမယ္ ဆိုတာ ဘာေၾကာင့္ လက္မခံခ်င္တာလဲ။ ေစတနာမွန္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ားရဲ႕ ေစတနာမွန္ေသာ စကားနဲ႔ လုပ္ရပ္ေတြ အလိုအပ္ဆံုး အခ်ိန္ပါ။ ဒီအလုပ္ေတြကို တျခားဘယ္သူကမွ လာလုပ္လို႔၊ ဝင္လုပ္လို႔မွ မရပါဘူး။ ဘယ္ႏုိင္ငံ၊ ဘယ္အဖြဲ႔အစည္းမွ ဝင္လုပ္လို႔ မရပါဘူး။ တကယ့္သတၱိရွိရမယ့္ အခ်ိန္။ အဲဒီလိုသာ ေဆာင္ရြက္မယ္ ဆိုရင္ အလိုခ်င္ဆံုးေသာ အရာ၊ အလိုခ်င္ဆံုးေသာ ဆုမ်ား ရရွိမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္က ေရပန္းစားခဲ့တဲ့ စကားေလးတစ္ခု ရွိတယ္။ “ညႇိတတ္ရင္ ေျပလည္ပါတယ္တဲ့” ဒီေန႔ ဒီအခ်ိန္မွာလည္း ဒီအတိုင္းပါပဲ။ ေသးေသး၊ ႀကီးႀကီး၊ ငယ္ငယ္ ညႇိတတ္ရင္ ေျပလည္ပါတယ္။ မိမိႏိုင္ငံ တစ္ႏိုင္ငံသာမက ကမာၻတင္မယ့္ ကိစၥပါ။

ဒီမိုကေရစီက်င့္စဥ္ ရင့္သန္ဖို႔ အခ်ိန္တစ္ခု လိုတာ မွန္တယ္။ လိုအပ္ခ်က္ကို အခ်ိန္ႏွင့္ပဲ တိုင္းတာရမယ္။ အလုပ္တစ္ခုကို လုပ္သင့္တာ မလုပ္မိရင္လည္း မွားတာပဲ။ လုပ္သင့္တာေတြ ရွိေနၿပီ၊ သိေနၿပီ၊ လုပ္ၾကဖို႔ လိုတယ္။

ဒီမိုကေရစီ မရင့္သန္ရင္ ရင့္သန္ေအာင္ လုပ္ရမယ္။ ဒီမိုကေရစီက က်င့္စဥ္မို႔လို႔ က်င့္စဥ္အတြက္ ေလ့က်င့္ေပးရမယ္၊ ေလ့က်င့္ရဲရမယ္၊ တာဝန္ယူရဲရမယ္။ လမ္းေၾကာင္းက ေသြဖည္မယ္ ဆိုရင္လည္း ေသြဖည္သူကို စနစ္ကပဲျဖစ္ျဖစ္ ျပည္သူကပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒဏ္ခတ္ပါလိမ့္မယ္။

ဒီမိုကေရစီ လူ႔ေဘာင္ကို သြားဖို႔ဆိုရင္ အေလ့အက်င့္ေကာင္းေတြ ပ်ဳိးေထာင္ဖို႔လည္း လိုတယ္။ Practice make perfect လို႔လည္း မွတ္သားဖူးပါတယ္။ Practice became behavior, Behavior became character အက်င့္က အျပဳအမူ ျဖစ္လာတယ္။ အျပဳအမူက အက်င့္စ႐ိုက္ ျဖစ္လာတယ္။ အက်င့္စ႐ိုက္က ယဥ္ေက်းမႈ ျဖစ္လာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အက်င့္ေကာင္းေတြ အစျပဳေပးဖို႔ လိုတယ္။ ေကာင္းတဲ့ လုပ္ငန္းအတြက္ အစျပဳတာဟာ ေနာက္က်တယ္လို႔လည္း ေျပာလို႔ မရသလို ေစာလြန္းတယ္လို႔လည္း မဆိုႏုိင္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ လုပ္သင့္တာ လုပ္ၾကရလိမ့္မယ္။ လုပ္သင့္တာကို လုပ္ရမယ့္အခ်ိန္မွာ မလုပ္မိလို႔ မွားခဲ့ရင္ တိုင္းျပည္နစ္နာဆံုး႐ံႈးမယ္။ ျပည္သူေတြရဲ႕ဘဝ၊ ျပည္သူေတြရဲ႕ဆႏၵ၊ ျပည္သူေတြရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ကို အမွန္တကယ္ ျဖည့္ဆည္းေပးမယ္ ဆိုရင္ ျပည္သူ႔ဆႏၵ၊ ျပည္သူ႔ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို ျဖည့္ဆည္းေပးရမယ္။

ဒီမိုကေရစီဆိုတာ Latin ဘာသာအရ ဒီမို +ကရာတီးယား Demo- ျပည္သူ႔ Cratia-ျပည္သူ႔အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ကို ျပည္သူမ်ား ပါဝင္ဖို႔ ျပည္သူအားလံုး ပါဝင္ဖို႔ လိုတယ္ဆိုတဲ့ သေဘာရတယ္။ ျပည္သူအားလံုး၏ ဆႏၵ တညီတၫြတ္တည္း ျဖစ္ဖို႔ ခက္ခဲတယ္။ ကြဲျပားျခားနားတဲ့ အယူအဆ၊ ဆႏၵေတြကို ညိႇႏိႈင္းေဆြးေႏြးၾကၿပီး အမ်ားစု လိုလားလက္ခံတဲ့ အယူအဆနဲ႔ ဆႏၵကို လိုက္ပါ ေဆာင္ရြက္ရတယ္။ အနည္းစုရဲ႕ ဆႏၵကိုလည္း အေလးထား လက္ခံၿပီး ေဆြးေႏြးမႈ၊ အေခ်အတင္ ေျပာဆိုမႈ၊ ေျပာဆို ထိန္းေက်ာင္းမႈေတြနဲ႔ ျပည္သူ႔အေရး၊ ႏိုင္ငံ့အေရးအတြက္ ေဆာင္ရြက္သြားၾကရမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ ဆိုတာ အားလံုး ပါဝင္ၾကရမယ္။ အႏုိင္ရ အဖြဲ႔အစည္း၊ အႏုိင္ရပါတီ၊ အႏုိင္မရတဲ့ အဖြဲ႔အစည္း၊ အႏိုင္မရတဲ့ ပါတီနဲ႔ ျပည္သူမ်ား ပါဝင္ရမယ္။ ႏုိင္ငံ့အေရးကို ႏုိင္ငံသားအားလံုး ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ျခင္းကို ႏုိင္ငံေရးလို႔ ေခၚၿပီး ႏိုင္ငံ့အေရးကို ႏုိင္ငံသားမ်ားနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ားက ဦးေဆာင္ လုပ္ေဆာင္ၾကရတယ္။ အႏုိင္ရ ပါတီမ်ားသာ ႏုိင္ငံ့အေရးကို ပိုမိုေဆာင္ရြက္ခြင့္ ရွိမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အႏုိင္မရတဲ့ ပါတီေတြကလည္း အႏုိင္ရပါတီရဲ႕ ႏုိင္ငံ့အေရး ေဆာင္ရြက္မႈေတြအေပၚ အျပဳသေဘာ ေဝဖန္မႈ၊ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈ၊ ေဆြးေႏြးမႈေတြနဲ႔ ျပန္လည္ ထိန္းေက်ာင္းေနတာက ေကာင္းမြန္တဲ့ ႏုိင္ငံေရး လုပ္ေဆာင္ခ်က္နဲ႔ ျဖစ္စဥ္ေတြကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေနတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ႏုိင္ငံေရးကို ႏုိင္ငံသားတိုင္း စိတ္ဝင္စားၾကရမယ္။ ႏုိင္ငံေရးပါတီတိုင္းသည္ အမ်ဳိးသားႏုိင္ငံေရးကိုပါ ထည့္သြင္း ေဆာင္ရြက္ၾကရမယ္။ အာဏာရွင္ႏုိင္ငံလို႔ ေခၚဆို သမုတ္ၾကတဲ့ ႏုိင္ငံေတြမွာေတာင္ ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြက ဦးေဆာင္ေနၾကတယ္။ ပါတီစံု ဒီမိုကေရစီစနစ္နဲ႔ ေစ်းကြက္ စီးပြားေရးစနစ္မွာ ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ားကသာ ဦးေဆာင္ၾကရမွာ ျဖစ္တယ္။

သင္ဟာ ႏုိင္ငံသား ျဖစ္ေနရင္ ႏုိင္ငံ့အေရးကိုလည္း စိတ္ဝင္စားပါ။ ႏိုင္ငံေရးကို စိတ္မဝင္စားဘူး၊ စားဝတ္ေနေရး၊ လူမႈေရးကိုပဲ စိတ္ဝင္စားတယ္၊ ႏုိင္ငံတည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းေရးကိုပဲ လိုခ်င္တယ္ ဆိုၾကသူေတြဟာလည္း တကယ္တမ္း ေျပာရရင္ အဲဒီလို လိုခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာ ကိစၥေတြ ကိုယ္တိုင္က ႏုိင္ငံ့အေရး၊ ႏုိင္ငံေရးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ႏုိင္ငံ့အေရး (ဒါမွမဟုတ္) အမ်ဳိးသားအေရးဟာ အေရးႀကီးတယ္လို႔ ဆိုရင္ ႏုိင္ငံ့အေရးကို ေဆာင္ရြက္ၾကရမယ္။ ႏုိင္ငံေရးကို စိတ္ဝင္စားၾကဖို႔ လိုတယ္။ ႏုိင္ငံ့အေရး၊ ႏုိင္ငံသားအားလုံးရဲ႕ စားဝတ္ေနေရး၊ လူမႈေရးကို ေကာင္းေကာင္း ေဆာင္ရြက္ႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

သူရဦးေရႊမန္း
The Voice