ကြမ္းေသြး

ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္ - 5/24/2014 01:52:00 PM

Written by: ၿဖိဳးေဝ

“တစ္ရက္ကို ကြမ္းယာအတြက္ ကုန္က်စရိတ္က  ၁၅၀၀ က်ပ္ေလာက္ ရွိတယ္။ မိုးလင္းမိုးခ်ဳပ္တင္ မဟုတ္ဘူး။ အိပ္ရာ၀င္ေတာ့လည္း ပါးစပ္ထဲမွာ ငံုမထားရရင္ တစ္ခုခု လိုေနသလိုပဲ” ဟုေျပာရင္း ကားျပတင္းမွန္မွ ကြမ္းတံေတြးအား ဖြီးခနဲ ေထြးထုတ္လိုက္သည္။ ေထြးထုတ္လုိက္သည့္ အရွိန္ေၾကာင့္ ေဘးမွကပ္ေမာင္းသည့္ကားကို သြားစဥ္ေလသည္။ ျပႆနာျဖစ္ေလမည္လား ေတြးဆမိေသာ္လည္း တစ္ဖက္ယာဥ္မွာလည္း ကြမ္းေသြးေျခာက္ဗရပြ၊ ကြၽန္ေတာ္စီးလာသည့္ အငွားယာဥ္သည္လည္း ကြမ္းေသြးဗရပြ။

ျမန္မာတို႔၏ ဓေလ့တစ္ခု ျဖစ္ခဲ့သည့္ ကြမ္းစားျခင္း ဓေလ့သည္ ေရွးယခင္ကေတာ့ အႏၲရာယ္ကင္းစြာ စားသံုးျခင္း၊ စည္းကမ္းရွိစြာ စားသုံးျခင္းဆိုသည့္ ျပယုဂ္မ်ားျဖင့္ ထည္၀ါခဲ့ဟန္တူသည္။ အိမ္တိုင္းအိမ္တိုင္းတြင္ ကြမ္းအစ္ႀကီးမ်ားျဖင့္ ေနအိမ္သို႔ လာေရာက္သည့္ ဧည့္သည္မ်ားအား တည္ခင္းသလို ေက်းရြာတစ္ရြာ၏ အလွဆံုးျဖစ္ေသာ အမ်ဳိးသမီးငယ္သည္ ေနထိုင္သည့္ရပ္ရြာ၏ အလွဴပြဲ၊ မဂၤလာရွိေသာ ပြဲမ်ားအတြက္ ကြမ္းေတာင္ကိုင္ဆိုေသာ ဂုဏ္ပုဒ္ျဖင့္ ထည္၀ါမႈရွိေၾကာင္း ညႊန္းဆိုေနသည္ဟု ခံစားမိပါသည္။

ထို႔ျပင္ “တံတားဦးက ကြမ္းႏု၀ါ၊ ငန္းျမာကေဆး၊ ကိုင္းထံုးျဖဴ၊ျပည္ရွား၊ သာ၀ါးလို႔ေထြး” ဟူေသာ ဖိုးသူေတာ္ဦးမင္း၏ ကြမ္းဖြဲ႕ကဗ်ာေလးသည္ က်န္းမာေရးႏွင့္ ညီညြတ္ေသာ စား၍အေကာင္းဆံုးေသာ ေဒသထြက္ကုန္မ်ားကို ညႊန္းဆိုခဲ့ျခင္း ျဖစ္မည္ထင္သည္။

ယခုအခါ သမယတြင္မေတာ့ အိႏၵိယႏိုင္ငံက ၀င္လာသည့္ ကြမ္းစားေဆးမ်ားျဖစ္သည့္ ဆစ္ဂနယ္၊ ႏုိင္တီတူး၊ ေဖာ္တီဖိုက္၊ ဘုရင္မ၊ ကြမ္းေပါင္းထုပ္ စသည့္ အသည္းႏွင့္ ေက်ာက္ကပ္အား အဓိက ထိခိုက္ေစမည့္ ဓာတုေဆး၀ါးမ်ားအား အသံုးျပဳလာၾကသည္။ ထိုေဆး၀ါးမ်ားသည္ လွ်ာကင္ဆာ၊ ပါးေပါက္နာကဲ့သို႔ေသာ အနာဆိုးမ်ားကိုလည္း အေထာက္အပံ့ ျဖစ္ေစေလသည္။ ထိုသို႔ေသာ ေရာဂါမ်ားအျပင္ ကြမ္းစားသံုးသူမ်ားအတြက္ ေက်ာက္တည္၍ ခြဲစိတ္ကုသရပါက ခြဲစိတ္ကုသ ကုန္က်စရိတ္သည္ က်ပ္ ၁၀ သိန္းႏွင့္အထက္ ရွိေနေၾကာင္းလည္း အသိေပးလိုပါသည္။ ကြမ္းစားသူ ကံမေကာင္း၍ လွ်ာကင္ဆာကဲ့သို႔ေသာ ကင္ဆာမ်ား စြဲကပ္လာပါက စုေဆာင္းရွာေဖြ ထားသမွ်သည္ ေဆးဖိုးႏွင့္ ၀ါးခတြင္ တစ္တပ္တစ္အား ပါ၀င္သြားမည္ ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း ထပ္ဆင့္အသိေပးလိုပါသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အံ့ၾသစရာေကာင္းေသာ ကိစၥမွာ ကြမ္းတံေတြးေထြးျခင္း အေလ့အထ ျဖစ္မည္ထင္သည္။ ဘုရားေပၚလည္း ကြမ္းေသြးေထြးၾကသည္။ တိုက္ခန္းေထာင့္ေတြလည္း မေရွာင္၊ ကားေပၚကလည္း တဗ်စ္ဗ်စ္ႏွင့္ ‘အရည္မရ အဖတ္မရ’ ဆိုေသာ အဓိပၸာယ္တစ္ခုအား ေပၚလြင္ေအာင္ သ႐ုပ္ျပဳႏိုင္လြန္းေပသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ မဖြံ႕ၿဖိဳး၊ မတိုးတက္ဆိုေသာ ေနရာမ်ားအား သြားေရာက္ေလ့လာၾကည့္ပါ။ ေခတ္မီအသံုးအေဆာင္မ်ား ျမင္ခ်င္မွ ျမင္ရမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ကြမ္းေသြးႏွင့္ ကြမ္းယာဆိုင္ကေတာ့ ေနရာအႏွံ႔မွာ ရွိေနပါသည္။ ေမြးရပ္ေျမျဖစ္သည့္ ပခုကၠဴ ၿမိဳ႕တြင္ ယခင္က လမ္းမေပၚ ကြမ္းတံေတြးေထြးလွ်င္ ဒဏ္ေငြတပ္မည္ဆိုသည့္ ေၾကာ္ျငာဆိုင္းဘုတ္မ်ား ရွိခဲ့ဖူးသည္။ အဆိုပါ ဆိုင္းဘုတ္သည္လည္း ယခုမေတာ့ ကြမ္းေသြးမ်ား ဖံုးလႊမ္းေလၿပီလား မသိ။ လမ္းမ်ား၏ ေနရာအႏွံ႔တြင္ ကြမ္းတံေတြးမ်ားသာ ႀကီးစိုးေနေလသည္။

ယခုအခါ သမယတြင္မေတာ့ အိႏၵိယႏိုင္ငံက ၀င္လာသည့္ ကြမ္းစားေဆးမ်ားျဖစ္သည့္ ဆစ္ဂနယ္၊ ႏုိင္တီတူး၊ ေဖာ္တီဖိုက္၊ ဘုရင္မ၊ ကြမ္းေပါင္းထုပ္ စသည့္ အသည္းႏွင့္ ေက်ာက္ကပ္အား အဓိက ထိခိုက္ေစမည့္ ဓာတုေဆး၀ါးမ်ားအား အသံုးျပဳလာၾကသည္။ ထိုေဆး၀ါးမ်ားသည္ လွ်ာကင္ဆာ၊ ပါးေပါက္နာကဲ့သို႔ေသာ အနာဆိုးမ်ားကိုလည္း အေထာက္အပံ့ ျဖစ္ေစေလသည္။ ထိုသို႔ေသာ ေရာဂါမ်ားအျပင္ ကြမ္းစားသံုးသူမ်ားအတြက္ ေက်ာက္တည္၍ ခြဲစိတ္ကုသရပါက ခြဲစိတ္ကုသ ကုန္က်စရိတ္သည္ . . . . .
ကြၽန္ေတာ္၏ ငယ္ဘ၀အသိတြင္ အိႏၵိယလူမ်ဳိးမ်ားသည္ ကြမ္းစားသည္ဟု သိခဲ့သည္။ တကယ္လည္း သူတို႔စားသည္ကို ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ျပည္ပပို႔ကုန္စာရင္း၏ ကြမ္းသီးတင္ပို႔သည့္ ႏိုင္ငံမ်ားမွာ အိႏၵိယႏွင့္ မေလးရွားႏိုင္ငံ ျဖစ္ေနျခင္းက သက္ေသခံေနသည္။ ၿပီးခဲ့သည့္ မတ္လက အိႏၵိယႏိုင္ငံရွိ နယူးေဒလီၿမိဳ႕သို႔ သြားေရာက္စဥ္က မသြားမီ ကြၽန္ေတာ့္အေတြးသည္ အိႏၵိယႏုိင္ငံ၏ သန္႔ရွင္းမႈနည္းေသာ လူေနစ႐ိုက္ေၾကာင့္ ကြမ္းေသြးဗရပြကို ျမင္ရမည္ဟု ယူဆခဲ့မိသည္။ နယူးေဒလီသို႔ တကယ္ေရာက္ခ်ိန္တြင္မေတာ့ ကြၽန္ေတာ္၏ ယူဆခ်က္သည္ အထင္ႏွင့္အျမင္ပါ စင္ေအာင္လြဲေနေၾကာင္းကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႏွင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံ ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ား၏ ကြမ္းတံေတြး ဗရပြ လမ္းမ်ားႏွင့္ ျခားနားေနေသာ နယူးေဒလီ လမ္းမႀကီးမ်ားက ေျပာင္ျပေနသလိုလုိ။

ကြမ္းယာဆိုင္မ်ားစြာအား ေတြ႕ေနရၿပီး ကြမ္းတံေတြးမ်ား လမ္းေပၚတြင္ မေတြ႕ရသည္ကို အခဲမေက်ေသာ ကြၽန္ေတာ္သည္ နယူးေဒလီ၏ ကြမ္းေသြးကြက္အား ‘မေတြ႕မေန ရွာမယ္။ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြမွ စည္းကမ္းမဲ့တာ မဟုတ္ဘူး။ အိႏၵိယလူမ်ဳိးေတြလည္း စည္းကမ္းမဲ့တယ္ဆိုတာ သက္ေသျပရမယ္’ ဟု မေလွ်ာ့ေသာ လုံ႔လျဖင့္ ႀကိဳးပမ္းရွာေဖြခဲ့သည္။ ေနာက္ဆံုးမေတာ့ ရည္ရြက္ခ်က္ ျပည့္ပါသည္။ ျပန္ခါနီး ေနာက္ဆံုးညေနတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား စုေပါင္းေနထိုင္ၿပီး အိႏၵိယႏိုင္ငံ အေနာက္ပိုင္း Vikas Puri တြင္ တည္ရွိသည့္ Burma Center Delhi တိုက္ခန္းတြင္ ကြမ္းေသြးကြက္မ်ားအား ေတြ႕လိုက္ရေလသည္။ အိႏၵိယႏိုင္ငံ၏ လူ႔အဆင့္အတန္းေအာက္ ေရာက္ေနသည့္ စီရပူရိ ဧရိယာတြင္ပင္ အိႏၵိယႏိုင္ငံသားမ်ားေထြးသည့္ ကြမ္းတံေတြးႏွင့္ ကြမ္းေသြးကြက္အား မျမင္ေတြ႔ခဲ့ရသည့္ ကြၽန္ေတာ္သည္ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ား စုေပါင္းေနထိုင္သည့္ တိုက္တစ္တိုက္တြင္မွ ကြမ္းေသြးကြက္မ်ား ေတြ႕ရသျဖင့္ အရွက္ရမိေသးသည္။

ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ား၏ စည္းကမ္းမဲ့ ကြမ္းတံေတြးေထြးေသာ ဓေလ့သည္ ကမၻာေက်ာ္ေသာ ဓေလ့ဆိုေခ်က လြန္အံ့မထင္ေပ။ စင္ကာပူႏုိင္ငံတြင္ ကြမ္းစားၿပီး လမ္းေဘး၊ ေရေျမာင္းမ်ားတြင္ ကြမ္းေသြးေထြးသျဖင့္ ဒဏ္႐ိုက္ခံရေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား အေၾကာင္းကို စင္ကာပူျပန္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားထံမွ မၾကာခဏ ၾကားရတတ္သလို ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္လည္း ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားစားေသာ ကြမ္းေသြးကြက္အား ေတြ႕ႏိုင္ေပသည္။

ထို႔ျပင္ ၿပီးခဲ့သည့္ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလက ကိုရီးယားႏုိင္ငံ၊ ဘူေဖ်ာင္းၿမိဳ႕တြင္ ျမန္မာတို႔စားသံုးသည့္ ကြမ္းယာေၾကာင့္ ကြမ္းတံေတြးမ်ား မညစ္ပတ္ေစေရးႏွင့္ ကြမ္းစားသံုးမႈ ေလွ်ာ့ခ်ေရးအတြက္ ကြမ္းကမ္ပိန္တစ္ခု ျပဳလုပ္ခဲ့ေၾကာင္း သတင္းေဖာ္ျပခ်က္တစ္ခုမွာ ဖတ္ခဲ့ရသည္။ ထိုသတင္းတြင္ ျမန္မာေတြက်င္လည္ရာ ေနရာေတြမွာ ျမန္မာေတြ ေထြးထားတဲ့ ကြမ္းေသြးကြက္ေတြကို ေဆးေၾကာျခင္းေတြ လုပ္ခဲ့တယ္လို႔ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ သူ႔စာထဲမွာ ေရးထားတဲ့အထဲက ရွက္တတ္ရင္ ရွက္စရာေကာင္းသေလာက္ မရွက္တတ္ရင္ေတာ့ ကိုရီးယားရဲ႕ လမ္းတစ္ခုက ငါတို႔ႏိုင္ငံသားေတြ အမည္တပ္ေပးတာလို႔ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ စာထဲမွာ ေရးထားတာက ျမန္မာေတြေထြးတဲ့ ကြမ္းတံေတြးေတြေၾကာင့္ ဘူေဖ်ာင္းစာတိုက္ေဘးလမ္းကို လမ္းနီေလးလို႔ ေခၚေနပါၿပီလို႔ ေရးထားတာပါ။ ဒီလမ္းနာမည္သာ တြင္သြားရင္ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြအတြက္ ဘူေဖ်ာင္းၿမိဳ႕ကို ေရာက္ေလတိုင္း အရွက္ရစရာ အေသအခ်ာ ျဖစ္လာမွာပါ။ ေနာက္ၿပီး ဒီလမ္းနာမည္က ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဗိသုကာ၊ ျမန္မာ့ဂုဏ္အယူရဆံုး ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ ဦးသန္႔ကို ဂုဏ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႔ ေပးထားတဲ့ မေလးရွားႏိုင္ငံ ကြာလာလမ္ပူၿမိဳ႕က ဦးသန္႔လမ္း (Jalan U Thant) နဲ႔ ျမန္မာ့သမိုင္း၀င္ သူရဲေကာင္း သတင္းစာဆရာႀကီး ဟံသာ၀တီဦး၀င္းတင္ကို ဂုဏ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႔ ေပးအပ္ထားတဲ့ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံရွိ ‘၀င္းတင္လမ္း’ ကဲ့သို႔ ဂုဏ္ယူစရာလမ္းမ်ဳိး မဟုတ္သည္ကိုေတာ့ သာမန္ေတြးတတ္သူပင္ သိႏုိင္ပါသည္။

ကြၽန္ေတာ္ယခုကဲ့သို႔ ေရးသားေနျခင္းသည္ ကြမ္းစားျခင္းအား တိုက္ဖ်က္ေနျခင္း၊ ကဲ့ရဲ႕ေနျခင္း မဟုတ္ပါ။ သင္ႀကိဳက္ႏွစ္သက္၍ သင့္ကိုယ္ပိုင္ေငြျဖင့္ ေရာဂါ၀ယ္ယူေနျခင္းကိုလည္း ကြၽန္ေတာ္မတားျမစ္ပါ။ လူအမ်ားအား စိတ္ညစ္ညဴးေစသည့္ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ား၏ စည္းကမ္းမဲ့ ျပယုဂ္ျဖစ္ေစၿပီး ေနရာအႏွံ႔တြင္ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ရွိလာေနသည့္၊ ၿမိဳ႕ေတာ္အလွအား ပ်က္ျပားေစသည့္ ကြမ္းေသြးမ်ားအား ကိုယ္ပိုင္ဆင္ျခင္ဉာဏ္ျဖင့္ ၾကံဳေလရာတြင္ မေထြးမိေစရန္သာ တင္ျပေနျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ မိမိ၏ လြတ္လပ္ခြင့္ ကြမ္းတံေတြးသည္ အျခားသူအတြက္ မလံုျခံဳ ညစ္ပတ္ေစေသာ ကြမ္းတံေတြး၊ ႏိုင္ငံ့သိကၡာ ထိခိုက္ေစေသာ ကြမ္းတံေတြးအျဖစ္ မကူးေျပာင္းရန္ တာ၀န္ရွိေနေၾကာင္းသာ လက္တို႔လိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

news-eleven