ႏုိင္ငံေတာ္၏ အလုပ္သမားမ်ား

ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္ - 5/11/2014 06:19:00 PM

‘‘အ၀တ္ေလွ်ာ္ ေပးရ တယ္။ မီးပူတုိက္ေပးရတယ္။ လုံခ်ည္ေတာင္ ေလွ်ာ္ခိုင္းတယ္။ သနပ္ခါးေသြးေပးရတယ္။ ခ်က္တာျပဳတ္တာ၊ သန္႔ရွင္းေရးကိစၥအားလုံး လုပ္ေပးရတယ္။ နင္းႏွိပ္ေပးရတယ္။ အိမ္ေဖာ္မဟုတ္ဘဲ အိမ္ေဖာ္တစ္ေယာက္လို လုပ္ေနရတယ္။ ဒီၾကားထဲ အျပစ္မလြတ္ဘူး။ မထင္ရင္ မထင္သလို အေျပာအဆုိခံရပါတယ္။

႐ုံးေရာက္ရင္လည္း ေ၀ယ်ာ၀စၥအကုန္လုပ္ေပးရတယ္။ ေရပူေရေအး ေတာင္းတာေပးရတယ္။ ေကာ္ဖီ ေဖ်ာ္ေပးရတယ္။ ထမင္းခ်ဳိင့္ဖြင့္ေပး၊ သိမ္းေပးရတယ္’’

ဒီစကားေတြ ေျပာျပတာက သာမန္ အရပ္သူတစ္ေယာက္ မဟုတ္ဘူး။ အိမ္အကူ လုပ္သား တစ္ေယာက္မဟုတ္ဘူး။ ဆယ္ တန္းမေအာင္၊ ဘဲြ႕မရဘဲ အလုပ္ ၀င္လုပ္ေနတဲ့သူ မဟုတ္ဘူး။ ေဆြမ်ဳိးေတာ္စပ္လို႔၊ ေက်းဇူးခံ၊ ေက်းဇူးစား မကင္းရာ မကင္း ေၾကာင္းမုိ႔ လုပ္ေပးေနရတဲ့သူ လည္း မဟုတ္ဘူး။ အတန္းပညာ အားျဖင့္ မဟာဘဲြ႕တစ္ခု ရထား တယ္။ အစိုးရရဲ႕ ႏုိင္ငံ့၀န္ထမ္း ေရြးခ်ယ္ေလ့က်င့္ေရးအဖဲြ႕ကေန တုိက္႐ုိက္ ေရြးခ်ယ္ခန္႔ထားတဲ့ ဆရာမငယ္တစ္ဦး ျဖစ္ပါတယ္။

က်ဳပ္မိတ္ေဆြ ဆရာမေလး က သူကိုယ္တုိင္ ႀကံဳေတြ႕ရတာ ကို ျပန္ေျပာျပေနတာပါ။ က်ဳပ္ ျဖင့္ အံ့ကိုၾသလုိ႔။ သူ႔အထက္လူ ႀကီးက အပ်ဳိႀကီးတဲ့။ နယ္မွာလာ ၿပီး တာ၀န္ထမ္းတာမို႔ ႐ုံးကေပးတဲ့ လုိင္းခန္းမွာ ေနတယ္လို႔ဆုိပါ တယ္။ ဌာနမွာရွိတဲ့ အငယ္တန္း ၀န္ထမ္းေတြကို ႏုိင္ရာႏုိင္ရာ ေခၚ ေခၚၿပီး အလွည့္က် ခိုင္းတတ္ တယ္လို႔ သိရပါတယ္။ အခ်ဳိ႕က လည္း အက်င့္ပါ အ႐ုိးစဲြေနတဲ့ ‘‘ဖား’’စိတ္ဓာတ္နဲ႔ လိုလိုလားလား လုပ္ေပးတတ္ၾကတယ္လို႔ ေျပာျပ ပါတယ္။ မလဲႊမေရွာင္သာလုိ႔ အလုပ္အကိုင္နဲ႔ ဘ၀အေျခအေန ေတြကို လာၿပီးထိခိုက္ပတ္သက္ မွာစိုးလို႔ လုပ္ေပးၾကရတာလည္း ရွိတယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။

က်ဳပ္နားလည္ထားတာက အစိုးရ၀န္ထမ္းဆိုတာ ခန္႔အပ္ ထားတဲ့ ရာထူးအဆင့္တာ၀န္နဲ႔ အညီ အစိုးရရဲ႕ ယႏၲရားလည္ပတ္ မႈမွာ ပါ၀င္လုပ္ေဆာင္ဖို႔ ျပည္သူ ကို အလုပ္အေကြၽးျပဳဖို႔ ျဖစ္ရပါ မယ္။ ရာထူးႀကီးျမင့္သူေတြအ တြက္ သီးသန္႔ခန္႔အပ္ထားတဲ့ ယာဥ္ေမာင္း၊ ထမင္းခ်က္၊ ဥယ်ာဥ္မွဴးဆိုသူေတြေတာင္ သူတို႔တာ၀န္ယူရတဲ့ အရာရွိႀကီးေတြ ႏုိင္ငံ့ တာ၀န္ကုိ တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ ထမ္းရြက္ႏုိင္ဖို႔ အေထာက္အပံ့ ေပးရမွာ အဓိကျဖစ္ပါတယ္။

အရာရွိႀကီးမ်ားရဲ႕ ဇနီး မယား၊ သမီးသားေျမးမ်ား ေစ်း၀ယ္လုိက္ပို႔ဖို႔၊ ေက်ာင္းပို႔ ေက်ာင္းႀကိဳလုပ္ဖို႔ ဘုရားဖူးအလွဴအတန္းသြားဖို႔၊ ညေရးညတာ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာကိစၥကအစ အခ်ိန္မေတာ္လင္းအားႀကီး ေခၚတဲ့အခ်ိန္တုိင္း ထသြားၾကရတာကလည္း ၀န္ထမ္းငယ္ေတြရဲ႕ ဘ၀တစ္စိတ္တစ္ပိုင္း ျဖစ္ေနပါတယ္။ ၀န္ထမ္းငယ္ေတြခမ်ာ သူတို႔ အထက္အဆင့္ဆင့္အရာရွိႀကီးမ်ားရဲ႕ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာနဲ႔ မိသားစုကိစၥမ်ားကို တဲြဖက္ထမ္းေဆာင္ေနၾကရတာ။ က်ဳပ္တို႔ပတ္၀န္းက်င္မွာ အမ်ားႀကီးေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။

တခ်ဳိ႕ ၀န္ထမ္းငယ္ေတြ မွာ ႏုိင္ငံေတာ္က ခန္႔အပ္ထားတဲ့ မူလတာ၀န္၀တၱရားမ်ားကို လုံး၀ ထမ္းေဆာင္စရာ မလိုေတာ့ဘဲ သူတုိ႔ကို ကင္းလြတ္ခြင့္ (Pass) ေပးထားတဲ့ အထက္လူႀကီးအနား မွာပဲ တစ္ခ်ိန္လုံး ေနေပးၾကရ တာလည္း ရွိပါတယ္။ လူႀကီးေဗ ဒင္ေမးသြားရင္လည္း လုိက္ပုိ႔ရ တယ္။ တရားထုိင္သြားရင္လည္း လုိက္ၿပီး ေစာင့္ေပးရတယ္။ ဆံပင္ညႇပ္ဆုိင္၊ ျဗဴတီပါလာဆုိင္ သြားရင္လည္း အေဖာ္လုိက္ေပး ၾကရတယ္။ ႐ုံးအားရက္မ်ဳိးမွာ လူ ႀကီးက စီးပြားေရးလုပ္ငန္းခ်ဲ႕ထြင္ ဖို႔၊ အိမ္ၿခံေျမကြက္ ၀ယ္ယူဖုိ႔ စုံ စမ္းေမးျမန္းလွည့္လည္ရာမွာ လည္း မျငင္းဆန္ႏုိင္ဘဲ လုိက္ၾက ရတယ္။ ဒီလုိျဖစ္စဥ္ေတြ အမ်ား ႀကီးရွိပါတယ္။

ျမန္မာ့၀န္ထမ္း အဖဲြ႕အစည္းမ်ားအၾကားမွာ ဌာနဆုိင္ရာ အႀကီးအကဲေတြရဲ႕ လုပ္ပိုင္ခြင့္ ေတြနဲ႔အတူ လဲြမွားၿပီး ဘက္လုိက္မႈရွိတဲ့ စီမံခန္႔ခဲြ အုပ္ခ်ဳပ္မႈမ်ားေၾကာင့္ ႏုိင္ငံေတာ္ရဲ႕ ၀န္ေဆာင္မႈ၊ ထုတ္လုပ္မႈက႑မ်ားစြာမွာ ဆုံး႐ႈံးမႈမ်ားစြာ ရွိေနတယ္လို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။ ျမန္မာ့လူေနမႈပုံစံ အရင္းခံအေၾကာင္းတရားမ်ားနဲ႔ အျပန္အလွန္ နားလည္မႈမ်ား၊ အေပးအယူလုပ္မႈမ်ား။ အဂတိလုိက္မႈမ်ား ေပါင္းစပ္လုိက္တဲ့အခါ ‘အက်င့္ပ်က္၀န္ထမ္းမ်ား’ လို႔ ဆိုႏုိင္မယ့္ အလႊာႀကီးတစ္ခု အားေကာင္းစြာ တည္ရွိေနပါေတာ့တယ္။

ရာထူးငယ္သည္ျဖစ္ေစ၊ ႀကီးသည္ျဖစ္ေစ ၀န္ထမ္းအား လုံးသည္ ႏုိင္ငံေတာ္ရဲ႕ လခစား အလုပ္သမားမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ အလုပ္သမားဆိုတာ ကိုယ္ယူ ထားတဲ့ အခေၾကးေငြနဲ႔ ညီမွ် ေအာင္ အလုပ္လုပ္ရပါမယ္။ ပို၍ပုိ၍ ေကာင္းေအာင္၊ လုပ္ႏုိင္ေအာင္လည္း အားထုတ္ေနရပါ မယ္။ ခိုမယ္၊ ကပ္မယ္၊ အခြင့္အေရးယူမယ္ဆုိရင္ မသင့္ေတာ္ပါ ဘူး။ ႏုိင္ငံေတာ္ရဲ႕ အလုပ္သမားေတြထဲမွာ ေတာင္သူလယ္သမား ေတြ၊ ကာယဉာဏလုပ္သားေတြ၊ ပုဂၢလိက၊ အစုိးရ၀န္ထမ္းေတြ၊ စီမံကြပ္ကဲအုပ္ခ်ဳပ္သူေတြ အားလုံးပါပါတယ္။

လုပ္ငန္းတစ္ခုဟာ ပိုင္ရွင္ က စိတ္ေစတနာေကာင္းရွိမယ္၊ ဖဲြ႕စည္း လည္ပတ္ရပ္တည္မႈ လည္း ခိုင္မာမယ္၊ အလုပ္သမား ေတြကလည္း ႀကိဳးစားမယ္ဆုိရင္ ေအာင္ျမင္မွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ႏုိင္ငံေတာ္ကို ပိုင္တာက အထက္ မွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ အလုပ္သမားေတြ အပါအ၀င္ က်ဳပ္တို႔ျပည္သူတစ္ ရပ္လုံး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ႏုိင္ငံ ေတာ္ရဲ႕ ပိုင္ရွင္ဟာ ႏုိင္ငံေတာ္ရဲ႕ အလုပ္သမားေတြပဲ ျဖစ္ေနျပန္ ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်ဳပ္တို႔ အားလုံးရဲ႕ တာ၀န္က ပိုၿပီးႀကီးပါ တယ္။

ယိုယြင္းခ်ည့္နဲ႔မႈမ်ားစြာကို တည့္မတ္ဖုိ႔ ျပန္လည္အရွိန္ယူစ ျပဳေနတဲ့ က်ဳပ္တို႔ႏုိင္ငံေတာ္ကို ဆက္လက္လည္ပတ္ခရီးႏွင္ဖို႔ ပိုင္ရွင္တစ္ျဖစ္လဲ က်ဳပ္တို႔ အ လုပ္သမားေတြ ညီညီညြတ္ညြတ္ ႀကိဳးစားဖုိ႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ဒါေပ မဲ့ အလုပ္သမားဆုိတာ ထုိက္သင့္ တဲ့လစာ၊ ထုိက္သင့္တဲ့ အခြင့္အ ေရးရမွ အလုပ္လုပ္ခ်င္စိတ္ရွိမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ လစာနဲ႔ အသုံးစရိတ္ မကာမိ၊ မလုံေလာက္တဲ့အခါ အ လုပ္သမားေတြက ထြက္ေပါက္ ရွာတတ္ၾကပါတယ္။ ရပိုင္ခြင့္ ေတြ၊ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြကို ေလာဘ မသတ္ႏုိင္တဲ့အခါ အႀကီးအကဲ အသီးသီးက ထင္တုိင္းႀကဲတတ္ ၾကပါတယ္။

ဒီေဆာင္းပါး စစခ်င္းမွာ က်ဳပ္တင္ျပခဲ့သလိုပဲ ကိုယ့္အ လုပ္ကို မလုပ္ရ၊ ကိုယ့္တာ၀န္ကို မထမ္းရ၊ မိသားစုအေရးကိစၥ ထက္ ကိုယ့္အထက္က လူႀကီး မင္းမ်ားရဲ႕ ပိုင္စိုးပိုင္နင္း ေစခုိင္း မႈမ်ားေၾကာင့္လည္း နစ္နာထိ ခိုက္ေနရသူေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါ တယ္။ ႏုိင္ငံ့၀န္ထမ္း အႀကီးအကဲ ေတြကလည္း အာဏာကို အလဲြ သုံးစား မလုပ္သင့္ပါဘူး။ လက္ ေအာက္ငယ္သား အစုိးရ၀န္ထမ္း ေတြကလည္း တာ၀န္ကို ေရွာင္ လဲႊၿပီး လူႀကီးအနားမွာ ကပ္မေန သင့္ပါဘူး။

တစ္လတစ္လ ႏုိင္ငံေတာ္ နဲ႔ ျပည္သူအတြက္ ဘာမွ မလုပ္ လုိက္ရဘဲ လစာမွန္မွန္ ထုတ္ေန သူေတြမ်ားေနဦးမယ္ဆုိရင္ ဒီမို ကေရစီႏုိင္ငံေတာ္သစ္အတြက္ အဟန္႔အတားျဖစ္ေနဦးမွာပါပဲ။ က်ဳပ္တို႔ အားလုံးဟာ တက္ညီ လက္ညီ ႐ုန္းကန္ေနၾကရမယ့္ ႏုိင္ငံေတာ္ရဲ႕ အလုပ္သမားေတြ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ မေမ့ဖုိ႔ အေရး ႀကီးပါတယ္ ။   ။

7day