ကယားျပည္နယ္ ေက်းရြာတခ်ဳ႕ိတြင္ ေက်ာင္းဆရာမ်ား လိုအပ္ေန
ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္
- 5/25/2014 08:29:00 PM
ကယားျပည္နယ္အေျခစိုက္ ကယန္းမ်ိဳးဆက္သစ္လူငယ္အဖြဲ႕က ေစတနာ့၀န္ထမ္း ေက်ာင္းဆရာေပါင္း ၁၀၀ ေက်ာ္ကို သင္တန္းေပးၿပီး လိုအပ္ခ်က္ရွိတဲ့ ေဒသေတြကို ေစလႊတ္ ျဖည့္ဆည္းေပးေနပါတယ္။
ေက်ာင္းဆရာလိုအပ္ခ်က္ရွိတဲ့ ရြာေတြက ေတာင္းဆိုတာေတြ ဒီႏွစ္မွာ ပိုမ်ားလာေပမယ့္ အခက္အခဲေတြေၾကာင့္ ေတာင္းသေလာက္မပို႔ႏိုင္ဘူးလို႔ ကယန္းမ်ိဳးဆက္သစ္လူငယ္အဖြဲ႔ ဥကၠ႒ ကိုလီြးစီၿငိမ္းက ေျပာပါတယ္။
၂၀၁၀ ခုႏွစ္တုန္းက ေစတနာ့၀န္ထမ္းေက်ာင္းဆရာ ၃ ေယာက္တည္းနဲ႔ စတင္ခဲ့ၿပီး အခု အခ်ိန္မွာ လူ ၁၀၀ ေက်ာ္ေစလႊတ္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ေပမယ့္ ေက်ာင္းဆရာလိုအပ္ခ်က္ကို မျဖည့္ဆည္းႏိုင္ဘူးလို႔ သူက ဆက္ေျပာပါတယ္။
ကယားျပည္နယ္၊ ရွမ္းျပည္နယ္၊ ပဲခူးတိုင္းနဲ႔ ေနျပည္ေတာ္တိုင္းက ေက်းရြာေတြက ဆရာလိုအပ္လို႔ ေတာင္းဆိုၾကတာကိုလည္း ကိုလီြးစီၿငိမ္းက အခုလို ေျပာပါတယ္။
“ၿမိဳ႕နယ္ ၉ ၿမိဳ႕နယ္မွာ ေက်းရြာေပါင္း ၁၆၀ ေက်ာ္က ေတာင္းလာတယ္။ ေတာင္းဆိုတဲ့ လူအင္အားက ၃၀၀ အထက္မွာ ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ အခက္အခဲ အမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ လူ ၂၀၀ ေလာက္ပဲ ေပးႏိုင္တယ္။ ”
ဆရာလိုအပ္ခ်က္ ရွိတဲ႔ေက်ာင္းေတြမွာ ကိုယ္ထူကိုယ္ထ ေက်ာင္းေတြ ပါသလို အစိုးရေက်ာင္းေတြလည္း ပါတယ္လို႔ ကိုလီြးစီၿငိမ္းက ေျပာပါတယ္။
သူတို႔ရဲ႕ အခက္အခဲ တခ်ဳိ႕ကိုလည္း ကိုလီြးစီၿငိမ္းက အခုလို ဆက္ေျပာပါတယ္။
“ပထမဆံုးအခက္အခဲက လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး ေပါ့။ လိုအပ္ခ်က္အမ်ားဆံုး စာသင္ေက်ာင္း ေတြက အေ၀းဆံုးေနရာမွာ ရွိေနတယ္။ ကယားျပည္နယ္က လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးက အခက္အခဲဆံုး ျပည္နယ္ျဖစ္သလို ရြာသိမ္ရြာေရွာင္ေတြကလည္း မ်ားတယ္။ အဲဒီ ရြာသိမ္ရြာေရွာင္ေတြအထိကို ေရာက္ေအာင္သြားဖို႔က အခက္အခဲအဆံုးရာေတြက ေငြေၾကးအရ လိုအပ္ခ်က္ရွိသလို႔ ဆရာ၊ ဆရာမေတြကိုလည္း ေထာက္ပ့ံေက်းေတြ ဘာမွမေပးႏိုင္ဘူး။ ေက်းရြာက ကူညီႏိုင္တဲ့ အတိုင္းအတာက နည္းလာတယ္။ တခ်ဳိ႕ေက်းရြာေတြဆို ၁ ႏွစ္ပတ္လံုးမွ ဆရာ၊ ဆရာမ တေယာက္ကို မုန္႔ဖိုး ၁ ေသာင္း၊ ၂ ေသာင္း အဲဒီေလာက္ပဲ ေပးႏိုင္တယ္။”
ေစတနာ့၀န္ထမ္းေက်ာင္းဆရာတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ႔ ကိုထြန္းထြန္းဦးကေတာ့ မႏွစ္က သူရဲ႕ အေတြ႕အႀကံဳကို အခုလို ေျပာပါတယ္။
“အစိုးရေတြက ဆရာ ဆရာမေတြ အမ်ားႀကီးခ်ေပးတယ္လို႔ ေျပာသာ ေျပာတယ္ေပါ့ေနာ္။ တကယ္တန္း အလုပ္လုပ္ေနတဲ႔ ၀န္္ထမ္းရွိသလို အလုပ္မလုပ္တဲ႔ ၀န္ထမ္းေနရာမွာ အမ်ားႀကီး လစ္ဟာမႈေတြလည္း ရွိတယ္။ အထူးသျဖင့္ က်ေနာ္တို႔ ေက်းလက္ ေတာင္ေတာင္မွာ ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ ကယန္းလူမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္တိုင္းရင္းသားပဲၾကည့္ၾကည့္ က်ေနာ္တို႔ တိုင္းရင္းသားမွာ ပညာတတ္ဆိုတာ နည္းတယ္။ ေဘာ္လန္တီယာ ဆရာဆရာမေတြသာ တကယ္လို႔ မသြားေတာ့ဘူးဆိုရင္ က်ေနာ္တိို႔ ကေလးေတြဟာ ဘယ္ေတာ့မွ စာတတ္မယ္လို႔ မထင္ဘူး။”
အစိုးရက ဆရာျဖစ္သင္တန္းေတြေပးၿပီး ေက်ာင္းဆရာေတြ ထပ္ခန္႔ေနေပမယ့္ သြားလာေရး ခက္ခဲၿပီး ေ၀းလံတဲ႔ ေဒသေတြကို မသြားလိုၾကတဲ႔အတြက္ ဆရာေတြ လိုအပ္ေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။
DVB Burmese
