ဘုန္းႀကီးခ႐ိုနီ
ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္
- 5/14/2014 09:21:00 PM
မေန႔က အသိဒကာႀကီး တစ္ေယာက္နဲ႔ စကားေျပာျဖစ္ပါတယ္။ "ခ႐ိုနီဆိုတဲ့ အခုေခတ္စားေနတဲ့ စကားလံုးကို ဒကာႀကီး ဘယ္လို နားလည္ထားလဲ" လို႔ေမးေတာ့ "တုိင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ိဳးကို ခ်စ္သလိုလို၊ ေကာင္းစားေစခ်င္သလိုလို၊ အမ်ားအက်ိဳးစီးပြားကို ရြက္သယ္ပိုးေနတာလိုလို ဟန္ေရးျပၿပီး အာဏာရွိသူေတြနဲ႔ အက်ိဳးတူ ပူးေပါင္းကာ မတရားမႈေတြကို တရားသေယာင္ေယာင္ လုပ္ၿပီး ေနာက္ဆံုး အာဏာရွင္ေတြကိုပါ နားလွည့္ပါး႐ိုက္ၿပီး သူ႔ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားအတြက္ တုိင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ိဳးကို ဖ်က္ဆီးေနတဲ့သူလို႔ ျမင္ပါတယ္ဘုရား" လို႔ ေျပာပါတယ္။
ဒကာႀကီးျပန္သြားေတာ့ သူေျပာခဲ့တဲ့ ခ႐ိုနီအဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆုိခ်က္ကို ျပန္လည္စဥ္းစားရင္းနဲ႔ မိမိတို႔ သာသနာေတာ္ အတြင္းမွာလည္းပဲ သာသနာေတာ္ရဲ႕အက်ိဳးစီးပြားကုိ ေဆာင္ရြက္ေနတာ လိုလို တုိင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ိဳးအတြက္ သူတုိ႔ဘဝႀကီး တစ္ခုလံုးကို ေပးဆပ္ေနတာ လိုလိုနဲ႔ ဟန္ေရးျပၿပီး ရာျမင္လို႔ ေထာင္စြန္႔ေနၾကတဲ့ ဘုန္းႀကီး စီးပြားေရးသမားေတြ၊ အာဏာပိုင္ေတြ၊ အာဏာပိုင္ရဲ႕ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ ေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းၿပီး သူတုိ႔ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားဖို႔ အတြက္၊ သူတုိ႔ဘဏ္အေကာင့္ ထဲမွာ သိန္းေထာင္ဂဏန္း၊ ေသာင္းဂဏန္း ရွိေနဖို႔အတြက္ သာသနာေတာ္ႀကီးနဲ႔ တုိင္းျပည္ကို ဖ်က္ဆီးေနၾကတဲ့ ဘုန္းႀကီးခ႐ိုနီေတြ သံဃာအဖြဲ႕အစည္း အဆင့္ဆင့္နဲ႔ ေအာက္ေျခ သံဃာထုထဲမွာပါ မ်ားျပားသထက္ မ်ားျပားလာတာကို သတိျပဳမိလိုက္ပါတယ္။
ၿပီးခဲ့တဲ့စစ္အစိုးရက သူတုိ႔ကုလားထုိင္ကို လာမလႈပ္ရင္ၿပီးတာပဲ ဆုိၿပီး ဘုန္းႀကီးေတြ ဘာလုပ္လုပ္ မသိသလို မျမင္သလို ေနေပးခဲ့တာေတြေၾကာင့္ ဘုန္းႀကီးခ႐ုိနီေတြ၊ ဘုန္းႀကီး စီးပြားေရးသမားေတြ တိုးပြားလာျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ စစ္အစိုးရသက္တမ္း တစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ မဟန အဖြဲ႕ႀကီး ကိုေတာင္မွ စစ္အစိုးရနဲ႔ အလြန္းသင့္တဲ့ ဘုန္းႀကီးခ႐ိုနီ ၇၅ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္က ႀကီးစိုးထားႏုိင္ ခဲ့ပါတယ္။ မဟနအဖြဲ႕ႀကီးမွာ ဘုန္းႀကီးခ႐ိုနီေတြ တန္ခိုးထြားေအာင္ စစ္အစိုးရက မသိဟန္မျမင္ဟန္ ေဆာင္ခဲ့တာေတြ ရွိသလို ဘုန္းႀကီးခ႐ုိနီေတြ ရာထူးကေန မည္သည့္ အေၾကာင္းေၾကာင္းနဲ႔မွ ျပဳတ္မသြားရေအာင္လည္း ေနာက္ကြယ္ကေန တစ္မ်ိဳး၊ ေပၚေပၚတင္တင္တစ္မ်ိဳးနဲ႔ ပံ့ပိုးေပးခဲ့တာေၾကာင့္ ဘုန္းႀကီးခ႐ုိနီ ေတြဟာ ပုန္းလွ်ိဳးကြယ္လွ်ိဳးနဲ႔ လာဘ္စားၿပီး ဓမၼကိုအဓမၼ၊ အဓမၼကို ဓမၼလုပ္ေနရာကေန ေနာက္ပိုင္းမွာ ေပၚေပၚတင္တင္ပါ ေျဗာင္လုပ္လာ ၾကပါေတာ့တယ္။
ထိုအခါမွာ မဟနအဖြဲ႕ရဲ႕ အက်ဳိးေတာ္ေဆာင္ခ်ဳပ္ ျဖစ္ေတာ္မူတဲ့ မင္းကြန္း ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက "ဒီစီရင္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြဟာ တရားနဲ႔ ေလ်ာ္ညီျခင္းမရွိလို႔ ျပန္လည္ဆံုးျဖတ္ပါ" လို႔ ေျပာဆုိတဲ့ အခါတုိင္း မဟန အဖြဲ႕ရဲ႕ ဘုန္းႀကီးခ႐ိုနီေခါင္းေဆာင္ႀကီးက "ဆရာေတာ္မေက်နပ္ရင္ မဲခြဲၿပီး ဆံုးျဖတ္ၾကမယ္ေလ" လို႔ ေျပာဆုိပါတယ္။ မဲခြဲ ဆံုးျဖတ္တဲ့ အခါတုိင္းမွာလည္း ဘုန္းႀကီးခ႐ိုနီေတြက အင္အား ေကာင္းေနတာေၾကာင့္ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ႀကီးပဲ အၿမဲ႐ံႈးပါသတဲ့။
တစ္ခါတုန္းက အထက္ ျမန္မာျပည္က ဘုန္းႀကီးခ႐ုိနီတစ္ပါးနဲ႔ ေအာက္ျမန္မာျပည္က ဘုန္းႀကီး ခ႐ိုနီတစ္ပါးတုိ႔ဟာ ေက်ာင္းမႈတစ္ခုကို ေငြသံုးသိန္း လာဘ္စားၿပီး မေတာ္မတရား ဆံုးျဖတ္လိုက္တာကို သိရွိလိုက္ရတဲ့ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးဟာ "သံုးသိန္းႀကီးမ်ားေတာင္၊ သံုးသိန္းႀကီးမ်ားေတာင္" လို႔ ေျပာဆုိေရရြတ္ကာ မ်က္ရည္ေပါက္ေပါက္ က်ေတာ္မူ ခဲ့ရွာတယ္လို႔ ဆရာဘုန္းႀကီးက စာဝါခ်ရင္း ေျပာဆိုခဲ့တာကို ကုိရင္ဘဝတုန္းက မွတ္သားဖူးပါတယ္။
တစ္ခါတုန္းကေတာ့ လက္ရွိ မဟနဥကၠ႒ျဖစ္ေတာ္မူတဲ့ ဗန္းေမာ္ ဆရာေတာ္ႀကီးကို မင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက တိနိ ေက်ာင္းတုိက္ရဲ႕ စာခ်နာယကအျဖစ္ ခန္႔အပ္တဲ့ပြဲ အခမ္းအနားမွာ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္ႀကီးကို ခ်ီးက်ဴးေတာ္မူရင္း စကားစပ္သြားတာနဲ႔ မဟနအဖြဲ႕မွာ ဘယ္ဘုန္းႀကီးေတြက ဘယ္လိုလာဘ္စားၿပီး မႈခင္းဓမၼ ကံေတြကို မေတာ္မတရား အဂတိလိုက္ၿပီး ဆံုးျဖတ္တဲ့ အေၾကာင္းကို ေျပာဆိုမိသြားပါတယ္။ ထိုအခါမွာ အနားမွာထုိင္ေနတဲ့ မဟနအဖြဲ႕မွာ တြဲဖက္အက်ိဳးေတာ္ေဆာင္ ရာထူးကို ရယူထားတဲ့ ဘုန္းႀကီးခ႐ိုနီ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးက "ကိုယ္ေတာ္ႀကီး ေသခါနီးေနမွ ဘာ သူမ်ား မေကာင္းေၾကာင္း ေျပာေနရတာတုံး" လို႔ ေငါက္ငမ္းလိုက္တာေၾကာင့္ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးက လက္အုပ္ကေလးခ်ီ၍ "တပည့္ေတာ္ အမွန္ေတြေျပာမိလို႔ ခြင့္လႊတ္ေတာ္မူပါဘုရား" လို႔ ျပန္လည္ ေတာင္းပန္လိုက္ရပါတယ္။
ဘုန္းႀကီးခ႐ိုနီေတြဟာ စစ္အစိုးရရဲ႕ ပံ့ပိုးမႈေၾကာင့္ မင္းကြန္း ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးလို ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးကို ေတာင္မွ ႐ိုင္းပ်စြာ ဆက္ဆံခဲ့ၾကတာပါ။ ေသေသခ်ာခ်ာေတြး ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဆန္းေတာ့လည္း မဆန္းလွပါဘူး။ ေခြးေတာင္ သခင္အားကိုး ရွိေနရင္ အစိမ္းအက်က္ မေရြး ေဟာင္ရဲကိုက္ရဲေသး တာပဲေလ။
မိမိငယ္စဥ္က ပညာသင္ၾကားခဲ့တဲ့ စာသင္တုိက္ႀကီးထဲမွာ သစ္ကုန္သည္ႀကီး တစ္ေယာက္က ေက်ာင္းေဆာင္ႀကီးတစ္ခုကို ဘံုပ်ံ နတ္နန္းႀကီးသဖြယ္ ဟီးထေနေအာင္ ေဆာက္လုပ္ လွဴဒါန္းပါတယ္။ အဲဒီေက်ာင္းေဆာင္ႀကီး ေဆာက္လုပ္ေနစဥ္ ကာလမွာ ေက်ာင္းဒကာနဲ႔ ညႇိႏိႈင္းလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ေစရန္ အတြက္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက လည္လည္ဝယ္ဝယ္ ရွိတဲ့ ရဟန္းတစ္ပါးကုိ တာဝန္ေပးပါတယ္။ အဲဒီ ရဟန္းဟာ ေက်ာင္းဒကာနဲ႔ ရင္းႏွီးခင္မင္ သြား႐ံုတင္မကဘဲ ေက်ာင္းဒကာရဲ႕ေနာက္ခံျဖစ္တဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဆိုသူနဲ႔ပါ ရင္းႏွီးသြားၿပီး ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္အားကိုးနဲ႔ သကၤန္းမခြၽတ္ဘဲ စီးပြားေရး လုပ္ေတာ့တာပါပဲ။ ေနာင္အခါ အဆိုပါ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ အာဏာလက္မဲ့ ျဖစ္သြားခ်ိန္မွာ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေလာက္ နီးနီး ၾသဇာအာဏာ ရွိသူနဲ႔ ျပန္လည္ ဆက္သြယ္မိသြားျပန္ ပါတယ္။
၂၀၀၇ ခုႏွစ္ တစ္ႏိုင္ငံလံုးအတုိင္းအတာနဲ႔ ရဟန္းသာမေဏမ်ား လမ္းေပၚထြက္ၿပီး ေမတၱသုတ္ ရြတ္ၾကတဲ့အခါ မွာ မိမိ ပညာသင္ၾကားေနတဲ့ စာသင္တုိက္ကလည္း တစ္တိုက္လံုးနီးနီး လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး ေမတၱသုတ္ ရြတ္ဖတ္ၾကပါတယ္။ အေရးအခင္းႀကီး ၿပီးသြားတဲ့အခါမွာ သက္ဆုိင္ရာ အရာရွိေတြက ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးထံ ေရာက္လာၿပီးေတာ့ မိမိတုိ႔ စာသင္တုိက္ထဲက ဆႏၵျပေခါင္းေဆာင္ ရဟန္း ၁၀ ပါးဆုိၿပီး ဘြဲ႕နာမည္ အတိအက်၊ ေနတဲ့ ေက်ာင္းေဆာင္နာမည္ အတိအက်နဲ႔ စာရင္းျပသၿပီးေတာ့ ဖမ္းဆီးမယ္ဆုိတဲ့ အေၾကာင္း ေျပာၾကားပါတယ္။ ဆႏၵျပေခါင္းေဆာင္ ဆယ္ပါးစာရင္းကို သိရွိလိုက္ၾကရတဲ့ တစ္တိုက္လံုးက ရဟန္းသာမေဏေတြ အားလံုး အံ့ၾသကုန္ၾကပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ေမတၱသုတ္ ထြက္ရြတ္ရာမွာ ေခါင္းေဆာင္ မဟုတ္႐ံု မွ်သာမက ေမတၱသုတ္ ရြတ္ဆုိရာသုိ႔ လိုက္ပါျခင္းမရွိတဲ့ ရဟန္းေတြလည္း စာရင္းထဲ ပါရွိေနတာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။
အဆုိပါစာရင္းကို စစ္အစိုးရက ေကာက္ယူခဲ့ျခင္း မဟုတ္ဘဲ အထက္မွာ ေျပာခဲ့တဲ့ ဘုန္းႀကီးခ႐ိုနီက သူ႔ဘာသာ စာရင္းျပဳလုပ္ကာ သူနဲ႔ရင္းႏွီးတဲ့ ဝန္ႀကီးရဲ႕လက္ထဲကို ထည့္ေပးလိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ သူန႔ဲပုဂၢိဳလ္ေရး အဆင္မေျပတဲ့ ရဟန္းေတြကိုပါ ဆႏၵျပေခါင္းေဆာင္ စာရင္းထဲကို ထည့္ေပးၿပီး အျပတ္ ရွင္းလိုက္တာပါ။ ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးက သူ႔အရွိန္အဝါနဲ႔ ကာကြယ္ေပးခဲ့လို႔ တစ္ပါးမွအဖမ္း မခံရေပမယ့္ စာသင္တိုက္ထဲက ထြက္ခြာၿပီး ေရွာင္ရတိမ္းရ တခ်ိဳ႕ဆုိရင္ ႐ူးမတတ္ ခံစားရၿပီး တစ္ပတ္အတြင္း အ႐ိုးေပၚအေရတင္ေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကပါတယ္။ သူကေတာ့ စာရင္းေပးခ အျဖစ္ သိန္းေထာင္ေက်ာ္တန္ အေကာင္းစား ကားႀကီးတစ္စီး ရရွိသြားခဲ့ပါတယ္။
တခ်ိဳ႕ေသာ ခ႐ိုနီဘုန္းႀကီးမ်ား ကေတာ့ ပါးနပ္လိမၼာစြာျဖင့္ အကြက္ ေရႊ႕တတ္လြန္းလို႔ ခ႐ိုနီဘုန္းႀကီးမွန္းေတာင္ ေတာ္႐ံုနဲ႔ မသိႏိုင္ပါဘူး။ သူတု႔ိက အာဏာရွိသူနဲ႔ ႀကိဳတင္ လက္ဝါးခ်င္း႐ို္က္ထားၿပီး အာဏာရွင္ကို ဆန္႔က်င္တာ လိုလို၊ အာဏာရွင္ကို မလိုလား မႏွစ္သက္ တာလိုလိုနဲ႔ အာဏာရွင္ မေကာင္းေၾကာင္းကို အာေပါင္အာရင္း သန္သန္နဲ႔ေျပာ၊ လူထုဘက္က ပါဟန္ေဆာင္ လူထုအက်ိဳးစီးပြားကို ေဆာင္ရြက္ဟန္ျပဳၿပီး ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ လူထုကို အာဏာရွင္ဘက္ ပါေအာင္ မသိမသာေလး စည္း႐ံုး သိမ္းသြင္းလိုက္ပါတယ္။ လူထုက အဆုိပါ ဘုန္းႀကီးခ႐ိုနီရဲ႕ ေလေၾကာမွာ ေမ်ာသြားၿပီး အာဏာရွင္ကို ကယ္တင္ရွင္ႀကီး ေတြလုိလို၊ ေက်းဇူးရွင္ႀကီးေတြ လိုလို၊ တုိင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ိဳးကို ကယ္တင္ေပးေနတဲ့ သူေတြလိုလို ထင္ေယာင္ထင္မွားေတြ ျဖစ္ၿပီး ကိုယ့္လည္ပင္းလွီးမယ့္ ဓားကို ကိုယ္တုိင္ ေသြးေပးေနလို႔ ေသြးေပးေနမွန္း မသိတဲ့ဘဝကို ေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္သြားၾက ပါေတာ့တယ္။ လူထုေရွ႕မွာ အာဏာရွင္မေကာင္း ေျပာေနေပမယ့္ ေနာက္ကြယ္မွာေတာ့ အာဏာရွင္ေတြ ေပးသမွ် ေကြၽးသမွ်စားၿပီး တဟီးဟီး တဟားဟားနဲ႔ ဖရဏာပီတိဂြမ္းဆီထိသို႔ အာဏာရွင္ နဲ႔အတူ ေအာင္ပြဲခံ ေနၾကပါတယ္။ ႀကိဳတင္ လက္ဝါးခ်င္းသာ ႐ိုက္မထားရင္ အာဏာရွင္က ကေဘာ္ခ်ိဳင့္ဝွမ္း ပို႔လိုက္တာၾကာပါၿပီ။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕က စာသင္တုိက္တစ္ခုကို ဘုန္းႀကီးႏွစ္ပါးက တြဲဖက္ၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္ပါတယ္။ သူတုိ႔ႏွစ္ပါးဟာ ေက်ာင္းမွာ စာသင္သားကိုရင္ အပါး ငါးဆယ္ေျခာက္ဆယ္ေလာက္ ေမြးထားပါတယ္။ ဒီစာသင္သားေတြကို ျပၿပီး ေက်ာင္းကို အဝင္အထြက္ရွိတဲ့ ဒကာ ဒကာမေတြဆီကို ဝါဆုိခ်ိန္ ဝါဆုိသကၤန္း၊ ကထိန္ခ်ိန္ ကထိန္သကၤန္း အလွဴခံပါတယ္။ ပြဲၿပီးတာနဲ႔ သကၤန္းအေကာင္းစား မွန္သမွ် သူတို႔ႏွစ္ပါးက ခြဲယူၿပီး ဆုိင္မွာ ျပန္ေရာင္းစားပါတယ္။ စာသင္သားေလးေတြ ကိုေတာ့ ဝတ္လို႔ အဆင္မေျပတဲ့ မေလးရွား စီဝိုင္စီလို သကၤန္းအညံ့စား ေတြကိုသာ တစ္ပါးတစ္စံု ခြဲေဝၿပီးေပးပါတယ္။ ဆြမ္းစားကြမ္းစား လိုက္ရာက ရရွိသမွ်ပိုက္ဆံ ေတြကို ေရဖိုးမီးဖိုး ဆိုၿပီး သိမ္းဆည္းကာ သူတုိ႔ပဲ ခြဲေဝၿပီးေတာ့ ယူပါတယ္။ အဲဒီေက်ာင္းမွာ ပထမလတ္တန္း အထိ ကုိရင္ေတြကို စာသင္ ေပးပါတယ္။ ေစတနာရွိလို႔ သင္ေပးတာမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဆန္ေတာင္းဖို႔အတြက္ ျပသစရာ ေမ်ာက္ကေလးေတြ အျဖစ္ ေမြးထားတာပါ။
(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)
ဆက္စပ္
ဘုန္းႀကီးခ႐ိုနီ ၁
ဘုန္းႀကီးခ႐ိုနီ ၂
ဘုန္းႀကီးခ႐ိုနီ ၃
Written by မိုးသု (မႏၲေလး)
The Voice Weekly
