ဆင္းရဲတြင္းႏွင့္ အခမဲ့ပညာေရး

ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္ - 5/25/2014 07:50:00 PM

လာမည့္ဇြန္ ၂ ရက္ဆို လွ်င္ ၂၀၁၄-၁၅ ပညာသင္ႏွစ္ အတြက္ အေျခခံပညာေက်ာင္းေတြ ဖြင့္ ေတာ့မည္။ မုတ္သံုမိုးႏွင့္အတူ ပါလာေသာ မိုးေရစက္တို႔ျဖင့္ ပတ္၀န္းက်င္ရွိ သစ္ပင္၊ ျမက္ပင္ တို႔ စိမ္းစိုလန္းဆန္းလာၾက၏။

ထို႔အတူ တစ္ေႏြတြင္းလံုး တံခါး ပိတ္ ကာ တိတ္ဆိတ္ေျခာက္ကပ္ ေနခဲ့ေသာ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးမ်ား လည္း မၾကာမီ ႏုပ်ဳိသစ္လြင္ေသာျဖဴျဖဴစိမ္းစိမ္းေလးမ်ားျဖင့္ လႈပ္ရွားသက္၀င္လာေပေတာ့မည္။

သည္ႏွစ္ ၂၀၁၄-၁၅ ပညာ သင္ႏွစ္အတြက္ ေမလ ၂၅ ရက္ မွ ၃၁ ရက္အထိကို အေျခခံပညာ ေက်ာင္းမ်ား၏ ေက်ာင္းအပ္ႏွံ ေရး ရက္သတၱပတ္အျဖစ္ ပညာ ေရး၀န္ႀကီးဌာနက သတ္မွတ္ထား သည္။ ထူးျခားသည္မွာ ၿပီးခဲ့ သည့္ ႏွစ္က စတင္ခဲ့ေသာ မူလ တန္းအဆင့္ အခမဲ့ပညာေရးကို တိုးခ်ဲ႕ကာ အလယ္တန္းအဆင့္ အခမဲ့ပညာေရးစနစ္အထိ အ ေကာင္အထည္ေဖာ္ေဆာင္ရြက္ သြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သတင္းမ်ား အရ သိရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မူလ တန္းေက်ာင္းသားမ်ားမွစ၍ အ လယ္တန္းေက်ာင္းသားမ်ားအထိ ျပ႒ာန္းစာအုပ္၊ ဗလာစာအုပ္မ်ား အခမဲ့ ရရွိၾကမည့္အျပင္ ေက်ာင္း သားတစ္ဦးလွ်င္ ေငြက်ပ္တစ္ ေထာင္စီ ရရွိၾကမည္ဟုလည္း ဆို ပါသည္။ ယင္းအခမဲ့ပညာေရးအ တြက္ ပညာေရး၀န္ႀကီးဌာနက က်ပ္ေငြ ခုနစ္ဘီလီယံ လ်ာထား သည္ဟုလည္း သိရသည္။ ေက်ာင္းသားမိဘတစ္ဦးအတြက္ က်ပ္တစ္ေထာင္ဟူေသာ ပမာဏ မွာ ဘာမွ မေျပာပေလာက္ေသာ္ လည္း တစ္ႏိုင္ငံလံုးအတုိင္းအ တာႏွင့္ဆုိေတာ့ ေငြပမာဏက ဘီလီယံႏွင့္ ခ်ီသြားေလ၏။

အေျခခံပညာေရးကို အခမဲ့ စနစ္ သတ္မွတ္ျခင္းမွာ ကိစၥ ေကာင္းျဖစ္ပါသည္။ ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ အေျခခံပညာ အထက္တန္းအ ဆင့္အထိ အခမဲ့ပညာေရးစနစ္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္လွ်င္ ပို၍ပင္ ေကာင္းပါလိမ့္မည္။ လူတိုင္း လူ တိုင္း အေျခခံပညာအဆင့္ၿပီးဆံုး သည္အထိ သင္ယူဖူးလွ်င္ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ရပ္ေရးရြာေရးကိစၥမ်ား၌ ပင္ ေျပာရဆုိရ သေဘာေပါက္ လြယ္သည္။ ႏိုင္ငံတည္ေဆာက္ ေရးအတြက္ အမ်ားႀကီး အ ေထာက္အကူျပဳႏိုင္ပါသည္။ သို႔ အတြက္ အေျခခံပညာ အလယ္ တန္းအဆင့္အထိ အခမဲ့ပညာ ေရးစနစ္ သတ္မွတ္ေဆာင္ရြက္ ျခင္းသည္ ႀကိဳဆိုအပ္သည့္ ကိစၥ ဟု ဆုိရမည္ျဖစ္ပါသည္။

သို႔ေသာ္ အေျခခံပညာမူလ တန္းအဆင့္ႏွင့္ အလယ္တန္းအ ဆင့္ကို အခမဲ့ သတ္မွတ္၍ ျပ ႒ာန္းစာအုပ္၊ ဗလာစာအုပ္မ်ား အခမဲ့ေပး၊ ေက်ာင္းသားတစ္ဦး လွ်င္ ေငြက်ပ္တစ္ေထာင္စီ ေပး ႐ံုျဖင့္ လူတိုင္း အေျခခံပညာ အ လယ္တန္းအဆင့္အထိ သင္ၾကား ခြင့္ရၿပီလား။ အခမဲ့ပညာေရး စနစ္ကိုပင္ လက္လွမ္းမမီႏိုင္သူ ေတြ အမ်ားအျပား ရွိေနႏိုင္ပါ သည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆီမွာ ပညာ ေရးလုပ္ငန္းမ်ား ပရဟိတေဆာင္ ရြက္ေနသည့္ အဖဲြ႕တစ္ဖဲြ႕ ရွိပါ သည္။ ၿမိဳ႕နယ္အတြင္းရွိ အထက္ တန္းေက်ာင္းသားေဟာင္းမ်ား စု ေပါင္းဖဲြ႕စည္းထားေသာ အဖဲြ႕ျဖစ္ သည္။ ဤအဖဲြ႕က ၿမိဳ႕နယ္အ တြင္းမွ တကၠသိုလ္၀င္တန္း ဂုဏ္ထူးရ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူ မ်ားကိုလည္း ႏွစ္စဥ္ဆုခ်ီးျမႇင့္ သည္။ ထို႔အျပင္ ၿမိဳ႕ေပၚႏွင့္ ၿမိဳ႕ နီး၀န္းက်င္ရွိ မူလတန္း၊ အလယ္ တန္း၊ အထက္တန္းေက်ာင္းမ်ား မွ ဆင္းရဲႏြမ္းပါး၍ ေက်ာင္းေန ရန္ ခက္ခဲသည့္ သူငယ္တန္းမွ အ႒မတန္းအထိ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားကိုလည္း ပညာ သင္စရိတ္ေထာက္ပံ့ေပးသည္။

သူတို႔ ေဆာင္ရြက္ပံုက ေက်ာင္းဖြင့္ၿပီး ၁၅ ရက္ေက်ာ္အ ထိ ေက်ာင္းလာမအပ္ေသးေသာ ေက်ာင္းသားစာရင္းကို ေက်ာင္း မ်ားမွ ေတာင္းယူသည္။ ၿပီးလွ်င္ ေက်ာင္းသားမိဘမ်ားထံ အိမ္ တိုင္ရာေရာက္ လိုက္လံေဆြးေႏြး သည္။ ေက်ာင္းထားခ်င္ပါလ်က္ ေငြေၾကးမတတ္ႏိုင္၍ ေက်ာင္းမ အပ္ႏိုင္သူမ်ားကို အဖဲြ႕ရန္ပံုေငြ ျဖင့္ ေထာက္ပံ့ေပးသည္။ ၿပီးခဲ့ သည့္ႏွစ္ကေတာ့ အစိုးရက အခ မဲ့ပညာေရးစနစ္ကို မူလတန္းအ ဆင့္တြင္ စတင္အေကာင္အထည္ ေဖာ္လိုက္သျဖင့္ မူလတန္းကို အ ေထာက္အပံ့ မေပးေတာ့ဘဲ အ လယ္တန္းအဆင့္ကို ေက်ာင္း သားဦးေရတိုးျမႇင့္၍ ေက်ာင္းမ အပ္ႏိုင္သူမ်ားသာမက ေက်ာင္း အပ္ၿပီးသူမ်ားထဲကပါ အဆင္းရဲ ဆံုးကေလးမ်ားကို ေရြးခ်ယ္၍ ေထာက္ပံ့ေပးခဲ့သည္။ ရွိေသာ ရန္ပံုေငြျဖင့္ ေက်ာင္းသားတစ္ဦး လွ်င္ ေငြက်ပ္တစ္ေသာင္းခဲြ၊ ဗလာစာအုပ္ ႏွစ္ဒါဇင္၊ ကြန္ပါ ဘူးတစ္ဘူးႏႈန္းျဖင့္ အလယ္တန္း အဆင့္ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူ စုစုေပါင္း ၆၄ ဦးအား ေထာက္ပံ့ ေပးခဲ့သည္။

ေျပာခ်င္သည္မွာ ဤအဖဲြ႕မွ ေထာက္ပံ့ေသာ ေငြက်ပ္တစ္ ေသာင္းခဲြ၊ ဗလာစာအုပ္ ႏွစ္ဒါ ဇင္၊ ကြန္ပါဘူးတစ္ဘူးဟူေသာ ႏႈန္းသည္ ေက်ာင္းသို႔ ေပးသြင္းရ ေသာ ျပ႒ာန္းစာအုပ္ဖိုး၊ ေက်ာင္း ၀င္ေၾကး၊ အားကစားေၾကး၊ စာ ၾကည့္တိုက္ေၾကးစသည့္ ကုန္က် စရိတ္မ်ား ႏုတ္လိုက္လွ်င္ပင္  အ စိုးရက ေပးမည့္ ျပ႒ာန္းစာအုပ္၊ ဗလာစာအုပ္၊ ေငြက်ပ္တစ္ ေထာင္ႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္လွ်င္ပင္ မ်ား စြာ သာလြန္ေနပါေသးသည္။ သို႔ တိုင္ေအာင္ ေက်ာင္းသားတစ္ ေယာက္အတြက္ အျခားလိုအပ္ ခ်က္မ်ားျဖစ္သည့္ ေက်ာင္း၀တ္စံု၊ လြယ္အိတ္၊ ထီး၊ ဖိနပ္၊ ထမင္း ဘူးစသည့္ ကုန္က်စရိတ္မ်ားအ တြက္ မတတ္ႏိုင္၍ အခ်ဳိ႕မိဘ မ်ားက ေက်ာင္းမထားေတာ့ပါဟု ဆိုသျဖင့္ ေက်ာင္းသားေဟာင္း မ်ားအဖဲြ႕က ထိုေက်ာင္းသားမ်ား အတြက္ သီးျခားအလွဴရွင္မ်ား ရွာေပးခဲ့ရပါသည္။

အစိုးရက ေထာက္ပံ့့ျခင္း သည္ ေက်ာင္းလာအပ္မည့္ က ေလးကိုသာ ေထာက္ပံ့ျခင္းျဖစ္ သည္။ အျခားလိုအပ္ခ်က္မ်ားကို ျဖည့္ဆည္းမေပးႏိုင္သည့္ မိဘ မ်ား၏ ကေလးမ်ားက နဂိုက တည္းကပင္ ေက်ာင္းသို႔ ေရာက္ လာလိမ့္မည္မဟုတ္ေခ်။ အ ကယ္၍ ဖိအားေပးၿပီး အတင္း ေက်ာင္းအပ္ခိုင္းလွ်င္လည္း ေက်ာင္းအပ္႐ံုပဲ အပ္ပါလိမ့္မည္။ ေက်ာင္းကို မွန္မွန္ပို႔ေပးလိမ့္မည္ မဟုတ္ေခ်။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ပတ္ ၀န္းက်င္မွာ ဆင္းရဲလြန္း၍ သား သမီးမ်ား၏ ပညာေရးကို လွည့္မ ၾကည့္ႏိုင္သည့္ မိဘေတြ အမ်ား ႀကီးရွိပါသည္။ အစိုးရက မူလ တန္းပညာေရးကို မသင္မေနရဟု ေႂကြးေၾကာ္ေနေသာ္လည္း မူလ တန္းၿပီးဆံုးေအာင္ ေက်ာင္းမေန ဖူးသူ အမ်ားႀကီးရွိေနပါသည္။

ဆိုင္ရာ တာ၀န္ရွိသူမ်ားကို ေမးခ်င္ပါသည္။ ယခုအလယ္ တန္းအဆင့္အထိ အခမဲ့ပညာ ေရးစနစ္ေဆာင္ရြက္ေနေၾကာင္း ႏိုင္ငံတကာကို ျပခ်င္တာလား။ တကယ္ပဲ ကိုယ့္ႏိုင္ငံသားတိုင္း အလယ္တန္းပညာသင္ၾကားခြင့္ ရေစခ်င္တာလား။ ႏိုင္ငံတကာ ကို ျပခ်င္႐ံုသက္သက္ဆိုလွ်င္ ေတာ့ ယခုစနစ္အေပၚ ဘာမွ်ေ၀ ဖန္ေဆြးေႏြးရန္မရွိပါ။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံ သားတိုင္း အလယ္တန္းအဆင့္ အထိ ပညာသင္ၾကားခြင့္ရေစခ်င္ တာဆိုလွ်င္ေတာ့ ယခုအေကာင္ အထည္ေဖာ္ေသာ စနစ္သည္ ေအာင္ျမင္မႈမရႏိုင္ဟုဘဲ ဆုိရပါ မည္။ အေၾကာင္းမွာ အခ်ဳိ႕ေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားအတြက္ ျပ႒ာန္း စာအုပ္ဖိုး၊ ဗလာစာအုပ္ဖိုးသည္ သူတို႔တစ္ေန႔တာ ဂိမ္းဆိုင္မွာ ျဖဳန္း ပစ္သည့္ ေငြပမာဏမွ်ေလာက္ ပင္ မရွိေခ်။ ေငြတစ္ေထာင္ဟူ သည္ အခ်ဳိ႕ေသာ ေက်ာင္းသား မ်ား၏ တစ္ေန႔ရသည့္ မုန္႔ဖိုးမွ် ပင္ မရွိေခ်။ ဤသို႔ေသာ ေက်ာင္း သားမ်ားအတြက္ အခမဲ့ပညာ သင္ခြင့္ရျခင္းသည္ ဘာမွ် မထူး ျခားႏိုင္သည့္ ကိစၥျဖစ္သည္။

သို႔ေသာ္ အခ်ဳိ႕ေသာ ေက်ာင္း သားမ်ားမွာေတာ့ ျပ႒ာန္းစာအုပ္  အသစ္ဖိုး မတတ္ႏိုင္၍ ျပ႒ာန္းစာ အုပ္အေဟာင္း ၀ယ္ကိုင္ရသူမ်ား ပင္ရွိသည္။ အခ်ဳိ႕ေက်ာင္းသား မ်ား ေန႔တိုင္း ေက်ာင္းတက္ေန ေသာ္လည္း ဘာမုန္႔ဖိုးမွ် ထည့္မ လာႏိုင္ၾကေပ။ ဤသို႔ေသာ  ေက်ာင္းသားမ်ားအတြက္ အခမဲ့ ပညာသင္ခြင့္ရျခင္းသည္ ႀကီးမား လွေသာ ဆုလာဘ္ႀကီးတစ္ခုပင္ ျဖစ္ေပသည္။

သို႔ျဖစ္ရာ ေက်ာင္းလာအပ္ မည့္ ကေလးမ်ားသာ ရႏိုင္မည့္ အခမဲ့ပညာေရးစနစ္အစား အမွန္ တကယ္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါး၍ ေက်ာင္း သို႔ ေရာက္မလာႏိုင္သည့္ကေလး မ်ားပါ ပညာသင္ၾကားခြင့္ရႏိုင္ သည့့္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးေသာ ကေလး မ်ားအား ေရြးခ်ယ္ေထာက္ပံ့သည့္ စနစ္ကို က်င့္သံုးသင့္ပါသည္။ ခ်မ္းသာခ်မ္းသာ၊ ဆင္းရဲဆင္းရဲ ေက်ာင္းေရာက္လာသည့္ ကေလး မ်ားကိုသာ ေထာက္ပံ့မည္ဆုိလွ်င္ ေတာ့ က်ပ္ေငြ ခုနစ္ဘီလီယံ ကုန္ ရက်ိဳးနပ္မည္မဟုတ္ေပ။ ဟိုတစ္ အခ်ိန္က ေဆး႐ံုမ်ားတြင္ ခ်ိတ္ဆဲြ ထားေလ့ရွိသည့္ ‘‘စရိတ္မွ်ေပး က်န္းမာေရး’’ ဟူသည့္ ေဆာင္ ပုဒ္လို ‘‘စရိတ္မွ်ေပး ပညာေရး’’ စနစ္ကို က်င့္သံုးလ်က္ ခ်မ္းသာ ေသာ မိဘမ်ား၏ သားသမီးမ်ား ထံမွ ျပ႒ာန္းစာအုပ္ဖိုး၊ ဗလာစာ အုပ္ဖိုးမွအစ ေက်ာင္း၀င္ေၾကး၊ အားကစားေၾကး၊ စာၾကည့္တိုက္ ေၾကး စသည္မ်ားကို ေကာက္ခံ။ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးေသာ ေက်ာင္းသား မ်ားကို ယခုထက္ပို၍ ေထာက္ပံ့ ေပးႏိုင္လွ်င္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံ သားတိုင္း အလယ္တန္းအဆင့္အ ထိ ပညာင္ၾကားခြင့္ ရႏိုင္ၾကမည္ ျဖစ္ပါသည္။

ထိုသို႔မဟုတ္လွ်င္ကား မဟာဒုကၡ တြင္းဆံုးက်ေနသူမ်ားကိုအခမဲ့ပညာေရးစနစ္က ေက်ာင္းခန္းထဲ ေရာက္လာေအာင္ စြမ္းေဆာင္ေပးႏိုင္လိမ့္မည္ဟု ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေမွ်ာ္လင့္၍ ရႏိုင္မည္လား။ ေငြေရာင္ပိတ္ကားေပၚတြင္သာ ဆက္၍ ႐ႈစားၾကရေပမည္။


မင္းသန္းထိုက္(ေဒးဒရဲ)

7day daily