မေျပာသင့္တာကို ေျပာလို႔ သရဲအေျခာက္ခံရတဲ့ ေဆးေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ကိုယ္ေတြ႔ျဖစ္ရပ္ (ႏွလံုးေရာဂါရွိလွ်င္ မဖတ္ပါႏွင့္)

ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္ - 5/06/2014 04:34:00 PM

လြန္တာေလးမ်ားရွိရင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္..

ကြ်န္ေတာ္ ကိုယ္ေတြ႕ ေလးေရး ေပးပါရေစဗ်ာ... ကြ်န္ေတာ္ အခု အသက္၃၀ ရွိပါျပီ... နာမည္ ကေတာ့ ကိုထူး လို႔ ေခၚၾကပါတယ္... ကြ်န္ေတာ္ ေဆးေက်ာင္းသားဘ၀တုန္းက သရဲေျခာက္ခံခဲ့ ရတဲ႔ အေျကာင္းေလး ေျပာျပပါ႔ မယ္.. ေဆးေက်ာင္းသား ဘဝက ကိုယ္ေတြ႔ ေလးေပါ့ ေနာ္... ကၽြန္ေတာ္တို ့ေက်ာင္းက သူမ်ားေဆးေက်ာင္းေတြလိုမဟုတ္ပါဘူး... ထူးတာက ေက်ာင္းေဆာင္ေဘးမွာ ရင္ခြဲရံု တည္ေဆာက္ထားတာပါ... က်ြန္ေတာ္ 2nd MB စတက္တဲ႔ နွစ္မွာ နာနာဘာဝ ဆိုတာကို ကိုယ္ေတြ႕စျပီးျမင္ဘူးခဲ႔တာ ဘဝ နဲ႔ ခ်ီျပီးေျပာရင္လဲ ပထမဆံုးကိုယ္ေတြ႔ ပါ...

ကၽြန္ေတာ္တို ့ ဒုတိယႏွစ္ ေက်ာင္းသင္ခန္းစာမွာ ခႏၶာေဗဒ ဘာသာရပ္ပါပါတယ္... လူ တစ္ကိုယ္လံုးဖြဲ႔စည္းပံု ကို ေခါင္းအစ ေျခအဆံုး စာေတြ႔ ေရာ လက္ေတြ႕ပါ သင္ၾကားရတာပါ... လက္ေတြ႔ ခ်ိန္ဆို ေက်ာင္းေဘး က အေလာင္းေတြ (ေဖာ္မလင္)စိမ္ထားတဲ႔ ရင္ခြဲ ရံု မွာ သြားျပီး တစ္ေလာင္းကို ၅ေယာက္ႏွႈန္းနဲ႔ ဆရာေတြလဲ ခြဲစိတ္ျပျပီး သင္တဲ့ က်ြန္ေတာ္တို ့လဲ ကိုယ္တိုင္ ခြဲ ျခမ္းျပီး လူ ့ခႏၶာေဗဒကို အၾကြမ္းတဝင္ ျဖစ္ေအာင္၊ ၾကည့္ခ်င္တဲ႔ ကလီစာ ေတြျဖတ္၊ မလိုတဲ႔ ၾကြက္သားေတြလွီးထုတ္၊ အေၾကာ အရိုး ပါမက်န္ ေလ့လာ ၾကရပါတယ္... အေလာင္းေတြ ခမ်ာလဲ အသက္မဲ႔ေနေပလို ့ပဲ.. အသက္သာရွင္ရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကို ထေတာင္ရုိက္ေလာက္တယ္.. ဟဟ .. ကၽြန္ေတာ္တို ့ လက္ေတြ႕ ၃ ပတ္အျပီးမွာေတာ့ တစ္စစီ နီးပါးျဖစ္လို ့ ေရာက္ခါစနဲ႔မတူေတာ့ဘဲ ေတာ္ေတာ္လည္း ပံုပ်က္သြားပါၿပီ..

တကယ့္အျဖစ္အပ်က္ကေတာ့ အေလာင္း အသစ္ရင္ခြဲရံု ေရာက္တဲ႔ေန႔ နဲ႔ က်ြန္ေတာ္တို႔ Pratical စတဲ႔ေန႔ မွာေပါ့... ကၽြန္ေတာ္ရယ္ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းရယ္ စာသင္ခ်ိန္ျပီးျပီးခ်င္း ရင္ခြဲရံုဘက္ ထြက္လာခဲ႔တယ္... ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က စိတ္တူ ကိုယ္တူဗ်... စာသင္ခ်ိန္သာ အိပ္ငိုက္ခ်င္ငိုက္တာ လက္ေတြ႕ဆိုလို ့ ကေတာ့ အေလာင္းေတြကို လွီးလိုက္ ခ်ြတ္လိုက္ ထိုးလိုက္ ဆြလိုက္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္တက္ၾကြသဗ်... ဟဟ.. အေစာဆံုးေရာက္သြား တဲ႔ အတြက္ ေကာင္းတာက လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ အျဖစ္ဆံုး အေလာင္းကို ေရြးခြင့္ ရတာဗ်... ရင္ခြဲရံုလည္း ေရာက္ေရာ အဲဒီမွာ လူနာတင္ကား တစ္စီး ရပ္ထားတာဗ်... ဟာ.. ပြျပီေပါ့ အေလာင္းအသစ္ လာပို ့ျပီေပါ့... ဝမ္းသာအားရနဲ႔ လူနာတင္ကားဆီ သြားၾကည့္ၾကတာေပါ့...


စတာက အဲဒီမွာ... အေလာင္းကေတာ့ ဖြားသီလရွင္တစ္ပါးရဲ ႔ အေလာင္းဗ်... ေက်ာင္းေပၚမွာ တစ္ပါးထဲ ပ်ံေတာ္မူ ေနတာတဲ႔... အပုပ္နံ႔ရလို ့သြားၾကည့္မွ ပ်ံလြန္ေတာ္မူတာကို သိၾကျပီး ခႏၶာလွဴ ထားမွန္းသိလို ့ ေက်ာင္းကို တိုက္ရိုက္သယ္လာၾကတာတ့ဲ...
ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္တယ္.. ေတာ္ေတာ္ အနံ ့ ျပင္းတယ္... လူရဲ႕ အပုတ္နံ႔က တစ္ျခားသတၱဝါေတြထက္ ၁၀ ဆ ေလာက္ကိုျပင္းတယ္... နွာေခါင္းထဲကို တန္းတိုးတာပဲ... ဖြားသီလရွင္ႀကီးက ေနမေကာင္းလို ့ ဆံမပယ္ျဖစ္တာ ၾကာျပီထင္တယ္... ဆံပင္ေတြက ငုတ္စိ ေလးေတြ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ရွည္ေနတယ္... အဝတ္အစားကလဲ အိမ္ေနရင္း... အဲေလ ေက်ာင္းေနရင္းဝတ္တဲ႔ဟာ ထင္ပါတယ္... ေယာဂီေရာင္အတြင္းခံ ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းလံုခ်ည္လဲ ခပ္စုတ္စုတ္ေလး လႊမ္းလို႔ေပါ့... ကၽြန္ေတာ္လည္း ရုတ္တရက္ ျမင္လိုက္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းနဲ႔ ရလိုက္တဲ့အပုပ္နံ အီအီၾကီးေၾကာင့္ စိတ္ရွဳပ္သလို စိတ္ပ်က္သလို ျဖစ္ျပီး ပါးစပ္ကမေျပာသင့္တဲ႔ စကားေတြ ရုတ္တရက္ထြက္လာျပီး ေဘးက သူငယ္ခ်င္းကို ေျပာလိုက္မိတယ္..


" ေက်ာ္ၾကီး ၾကည့္ပါဦးကြာ... မယ္သီလရွင္လည္း ေျပာေသးတယ္.. ဆံပင္ကလည္း က်ိဳ႔တို ့က်ဲတဲ.. အဝတ္စား ကလဲစုတ္ျပတ္သတ္ေနတာပဲ... သီလရွင္ဝတ္စံုလည္း မဟုတ္... အရပ္ကလဲ ပုတက္တက္နဲ႔... ဘာမွကို ၾကည္ညိဳစရာ မရွိဘူး... လန္ၾကဳတ္သီလရွင္ဘဲေနမွာပါကြာ... " ဆိုျပီး ေျပာလိုက္မိတယ္...
ၿပီးေတာ ့ ဆရာေတြေရာက္လာလို ့ ရင္ခြဲရံုထဲဝင္ ထံုးစံအတိုင္း ခြဲစရာရွိတာ ခြဲျပီး အေဆာင္ျပန္လာၾကတာေပါ့... ညေရာက္ေတာ့ မွ ေနာင္တရဖို႔အေၾကာင္း ဖန္လာေတာ့တာပဲ...
ညေရာက္လာေတာ့ ထံုးစံအတိုင္းစာက်က္ျပီးတဲ႔ အခ်ိန္မအိပ္ၾကေသးဘဲ သူငယ္ခ်င္းေက်ာ္ၾကီးနဲ႔ ေထြရာေလးပါးေျပာေနလိုက္တာ ေတာ္ေတာ္ေလးညဥ္႔ နက္မွ စကားစျပတ္သြားတယ္... က်ြန္ေတာ္တို႔က အေဆာင္ေနေက်ာင္းသားေတြ ဆိုေတာ့ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔က ကုတင္ခ်င္းကပ္ရပ္ေပါ့... ကၽြန္ေတာ္တို႔ေနတာက ဒုတိယထပ္ အေဆာင္က Hall ဆိုေတာ့ တစ္ခန္းမွာ ၁၀ ေယာက္ ေလာက္ေနၾကရတာ ... ကုတင္ေတြကလည္း ကပ္လို႔ေပါ့... ကုတင္တစ္လံုးေပၚကေန တစ္လံုး ခုန္ကူးသြားလိုက္ရင္ေတာင္ အခန္းအဝင္ဝကို ေရာက္ပါတယ္... ေနာက္ျပီး ကၽြန္ေတာ့္ ကုတင္ေခါင္းရင္းတည့္တည့္မွာ မွန္ျပတင္းေပါက္ရွိတယ္... ညဆို ေလ အရမ္းဝင္လို ့ ပိတ္ထားတတ္ပါတယ္...

အဲဒီညမွာပဲ အခန္းမီးေတြ ပိတ္ အိပ္တဲ႔လူကလည္း အိပ္ေနပါျပီ... ကၽြန္ေတာ္လည္း ခ်က္ခ်င္းအိပ္လို ့ မေပ်ာ္ေသးေတာ့ လက္ကေလး ရင္ဘတ္ေပၚတင္ အေတြးနယ္ခ်ဲ ႔ေနမိတာ ဘယ္အခ်ိန္ထိၾကာသြားလည္း မသိပါဘူး.. ျခင္ေထာင္ အျပင္က အေမွာင္ရိပ္ထဲမွာ ကံုးကံုးကြကြနဲ႔ မဲမဲ သ႑န္ တစ္ခု.... အသက္ရွူသံလို တရွဳးရွဴးအသံျပဳျပီး ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း ေက်ာ္ၾကီး ရဲ႕ျခင္ေထာင္ေဘးမွာတလႈတ္လႈတ္လုပ္ေနပါတယ္... ခဏအၾကာမွာ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ျခင္ေထာင္ထဲမျပီး ဝင္သြားသေယာင္ ဝိုးတိုးဝါးတား စိတ္ထဲမွာ ထင္လိုက္မိလို ့ ရုတ္တရက္သူငယ္ခ်င္းအတြက္စိတ္ပူသြားျပီး ေခါင္းအံုးေအာက္က ဓါတ္မီးကို ေျဖးေျဖးေလးဆြဲလုိက္တယ္... ကိုယ္တိုင္ကလဲ ေတာ္ေတာ္ ေလးလန္႔သြားၿပီး ေခ်ြးေစးေတြေတာင္ ထြက္ေနတယ္... လွဳပ္ရွားမႈကလည္း တကယ့္ကို ေနွးေနွးေလးပါ...

လက္က ေခါင္းအုန္းေအာက္ေရာက္ဖို႔ကို ေတာ္ေတာ္ၾကာေနတယ္လို ့ခံစားရတယ္... ဓါတ္မီးကိုလည္း စမ္းမိေရာ အရမ္းအားတက္သြားျပီး ခလုတ္ေလးကို အသာေလးဖိျပီး ဖြင့္... ပြင့္လည္း ပြင့္ေရာ... ရုတ္တရက္ ၿဗံဴးဆို.. က်ြန္ေတာ့္ ျခင္ေထာင္ထဲ က ခ်က္ျခင္းျပီး ေစာေစာက မဲမဲသ႑န္ၾကီး ဝင္သြားတဲ႔ေနရာေလာက္ကေန သူငယ္ခ်င္း ျခင္ေထာင္ကို ဆတ္ခနဲ မျပီး မီးထိုး ၾကည့္ေတာ့ သေကာင့္သားေမာင္ေက်ာ္ၾကီးက ေစာင္ၾကီးေခါင္းျမီးျခံဳလို ့ တုပ္တုပ္မွ မလွဳပ္ အိပ္ေနလိုက္တာ.. ကၽြန္ေတာ္လည္း သက္ျပင္းခ်.ၿပီး တျခားလူေတြႏိုးသြားမွာစုိးလုိ႔ ေလသံေလးနဲ႔ ..
" ေဟ့ေကာင္.. ေဟ့ေကာင္... " ဆိုျပီး ေခၚလည္းေခၚ ... ေစာင္လည္း ဆြဲခ်လိုက္ေတာ့မွ.. ကိုယ့္ဆရာက မအိပ္ေသးဘူးဗ်... တစ္ခါမွ မစိတ္တဲ႔ သူ႔ေခါင္းရင္းက လူရွိန္ပုတီးၾကီး လည္ပင္းမွာစြပ္လို ့ ကၽြန္ေတာ့္ကိုလည္း ပုတ္ခပ္္ပုတ္ခပ္မ်က္လံုးအစံု နဲ႔ ၾကည့္ေနတာ မ်ား ရီေတာင္ရီခ်င္စရာ.. ရုပ္ကိုက.. ကၽြန္ေတာ္ အခုျပန္ေတြးၾကည့္ရင္ ျပန္ျမင္ေယာင္ၿပီး အခုရယ္ခ်င္စိတ္ေပါက္တယ္... ကၽြန္ေတာ္လဲ ေလသံနဲ႔...


" ေစာေစာ က မင္းကုတင္ထဲ မည္းမည္းအရိပ္ၾကီး ဝင္သြားလို႔ငါ စိတ္ပူလို ့ကြ " လို ့လဲေျပာေရာ.. ေမာင္ေက်ာ္ျကီး က ေငါက္ကနဲ ထျပီး တခစ္ခစ္နဲ႔ အသံအုပ္ျပီး ရယ္ပါေလေရာ... ဒါနဲ႔ကၽြန္ေတာ္လည္း ဒီေကာင္အပမ်ားမွီေနသလား... ငါေျပာတာ ဘာရယ္စရာပါလို႔လဲ ဆိုျပီး ေတြးလဲေတြး ေၾကာက္လဲေၾကာက္ေပါ့.. ေနာက္ ေလသံအုပ္ျပီးေမးေတာ့မွ..
".. ေစာေစာက အျပင္မွာ မင္းေတြ႔တာက ငါကြ.. ငါဘာလို ့ အျပင္ထြက္ျပီး တရွဳးရွဴးလုပ္ရသလဲ ဆိုေတာ့ အပုပ္နံရလို ့ ကုတင္ပတ္ျပီး ရွာရင္းရွဳၾကည့္ေနတာတဲ႔... ျပီးမွ အနံ႔ က မင္းကုတင္ဘက္ကမွန္းလဲသိေရာ ငါလည္း လန္႔ၿပီး ေစာင္ေခါင္းၿမီးျခံဳ ပုတီး လည္မွာ ပတ္ျပီး ဘုရားစာရြတ္ျပီး ၾကိဳးစားၿပီးအိပ္ဖို ့ လုပ္ေနတာ... " တဲ့..


ကၽြန္ေတာ္လည္း... " အဲဒီအပုပ္နံ႔ .. ငါ့ကုတင္ဘက္က ရတာနဲ႔ပဲ အရမ္းေၾကာက္ရေရာလား.. " ဆိုျပီး ေမးျပန္ေတာ့မွ ေက်ာ္ၾကီး က သူေတြ႔လိုက္တဲ႔ အေၾကာင္းအရာကို စ ဆံုး ေျပာ ျပတာ...
" ညက ဒို ့နွစ္ေယာက္ ေပါက္ကရေျပာျပီး အိပ္ရာ ဝင္ေတာ့ ခ်က္ျခင္းအိပ္မေပ်ာ္ေသးတာနဲ႔ ဟိုလိွမ့္ ဒီလိွမ့္ လုပ္ေနတုန္း အခန္းဝ တစ္ေယာက္ေယာက္ ဝင္လာသလို စိတ္ထင္မိလို ့ မ်က္စိ တဝက္ေလာက္ ဖြင့္ ၾကည့္လိုက္ေတာ ့ လူမွလူရိပ္စစ္စစ္ .. ဒါေပမယ့္ ဝင္လာတဲပံုက လမ္းေလ်ွာက္သလို မဟုတ္ဘဲ ဘုတ္စကိတ္ ေပၚ လူတက္စီးလာသလို ေတာင့္ေတာင့္ၾကီး ေရြ ႔လာတာကြ... ထူးျခားတာက အဲဒီအရိပ္က ေတာ္ေတာ္ပုပု ေသးေသးေလး... ခန္ ့မွန္း ငါတို႔ ့ရင္ေခါင္းေလာက္ဘဲရွိမယ္ကြ... ျပီးေတာ့ မင္းနဲ႔ငါ့ ေျခရင္းေလာက္လဲေရာက္ေရာ ရုတ္တရက္ရပ္ေနျပီး ငါ မ်က္ေတာင္တစ္ခါေလး ခတ္မိပါတယ္ ေပ်ာက္သြားေရာ... ငါလည္း ေၾကာက္တာမွ အသက္ေတာင္မရွဳမိဘူးထင္တာပဲ... ၿပီးလဲျပီးေရာ အပုပ္နံၾကီးရလာတာပဲကြာ... ေန႔လည္က ရတဲ့အနံ႕လုိမ်ိဳးၾကီး ရလာလို ့ငါ့ စိတ္ပုတီးကို လည္ပင္းေကာက္စြပ္ အရိပ္ၾကီးက တို႔ေျခရင္းမွာ ေပ်ာက္သြားတာဆိုေတာ့ ငါလဲတုန္ေနတဲ႔ ဒူးႏွစ္ဖက္ကို အနိုင္နိုင္ထိန္းျပီး ျခင္ေထာင္ထဲက ၾကိဳးစားထြက္... ေဘးပတ္လည္ကို ေလ့လာ ၾကည့္တာေနတာကြ... ဒါနဲ႔ မင္းကုတင္ဘက္ဆီ က အပုပ္နံ႔ စူးခနဲ တစ္ခါလဲထပ္ရေရာ ငါလည္း ဘယ္လုိမွစိတ္မထိန္းႏုိင္ေတာ့ဘဲ ျခင္ေထာင္ထဲ ျပန္ဝင္ျပီး အခုလို ေကြးေနတာ မင္းေရာက္လာတဲ႔အထိပဲကြ... " ဟု ရွည္လ်ွားစြာရွင္းျပျပီး က်ြန္ေတာ္ နာရီၾကည့္လိုက္မိေတာ့ နံနက္ ၃ နာရီ ရွိေလျပီ။


ကၽြန္ေတာ္လည္း သူငယ္ခ်င္းေျပာျပသမ်ွကို ယံုရခက္ မယံုရခက္ ေတြေဝေနျပီး ကိုယ့္ခုတင္ကိုယ္ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ျပန္အိပ္ရတာေပါ့.. ေမွးခနဲ အိပ္ေပ်ာ္မယ္ၾကံတုန္း က်ြန္ေတာ္သတိထားမိလိုက္တာ က်ြန္ေတာ့္ေခါင္းအံုး အလြန္အမင္း ေပ်ာ့ေျပာင္းေနျခင္းပါ.. က်ြန္ေတာ္လဲ မသကႍာတာနဲ႔ ေခါင္းအံုးအစြန္ဘက္ကို ေခါင္းေရြ႔ၾကည့္ေပမယ့္ ေခါင္းအံုးက မဆံုးနိုင္ဘဲ ခုတင္အစြန္းကို လူသာ ေရာက္သြားတယ္ ေခါင္းအံုးက အဆံုးဆိုတာမရွိဘူး.. ဒါနဲ႔ ဒီဘက္ျပန္လိွမ့္ျကည့္ေတာ့လဲ မဆံုး... သိလိုက္ပါျပီ ... ငါ့ျခင္ေထာင္ထဲ ငါမရွိတုန္း ဟိုပုကြကြ အရိပ္ဆိုတာၾကီး ဝင္ေနျပီဆိုတာကိုေပါ့... ပထမဆံုး သိလိုက္ျပီဆိုတာနဲ႔ သတိရမိတာက ထြက္ေျပးဖို႔ေပါ့... အားကုန္ထလိုက္တယ္...

ဒါေပမယ့္ ေခါင္းက ေခါင္းအံုးနဲ႔မခြာနိုင္ဘူး... တစ္ကိုယ္လံုး လွဳပ္နိုင္တယ္.. ေခါင္းလံုးဝ မေထာင္နိုင္ဘူး ကပ္ေနတယ္... ေနာက္ေတာ့ေအာ္ဖို ့သတိရလာတယ္... ပါးစပ္ဟၿပီး ေက်ာ္ၾကီးေရ လုပ္ပါဦးဟ လို ့ ရင္ေခါင္းသံနဲ႔ အသားကုန္ေအာ္ေပမယ့္ လည္ေခါင္းၾကီးက ေပ်ာ့စိစိျဖစ္ျပီးေတာ့ တစ္ခုခုက ဆုတ္ညွစ္ထားသေယာင္ေပါ့... ေနာက္မွ ဘုရားစာ ရြတ္ဖို ့ သတိဝင္လာတာ.. အဲဒီအခ်ိန္မွာ စရြတ္ဖို႔စဥ္းစားတာက ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၦာမိ ေပါ့... ဒါေပမယ့္ အစကို ေမ့ေနျပန္ေရာ.. စိတ္ထဲမွာရြတ္ေနျပီ.. ပါးစပ္ၾကီးက အစ ရွာမရတာ... ဘယ္လိုၾကီးလဲ မသိပါဘူးဗ်ာ.. ခံစားခ်က္က စိတ္နဲ႔ လူမကပ္ သလိုလို... ကိုယ္ကိုကိုလဲ အားမရ ေဒါသထြက္လာတယ္.. စိတ္ထဲမွာျဖစ္ျပီး အသံမထြက္တဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္မုန္းလာတယ္.. အဲဒီခံစားခ်က္ၾကီးက စကၠန္႔ပိုင္းအတြင္းအမ်ိဳးမ်ိဳး ျဖစ္ေနတာေနာ္...

 ေနာက္ထပ္အေတြးက အေမ အေဖ ဆိုျပီး ေအာ္ဖို ့ ၾကိဳးစားမိျပန္ေရာ.. လံုးဝ အသံ မထြက္ဘူးဗ်ာ.. ထြက္လာတာက မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ လက္မဝက္ေလာက္ရွိမယ့္ ၾကက္သီးလံုးၾကီးေတြ တစ္ကိုယ္လံုးပဲ.. ေနာက္ဆံုး ေျခကုန္လက္ပန္းက်လုလုျဖစ္ေတာ့မွ ရုတ္တရက္ ပါးစပ္က ထြက္လာတဲ႔ စကားလံုးက က်ြန္ေတာ့္ကိုကယ္လိုက္တာ.. က်ြန္ေတာ္ အက်ယ္ၾကီး ေအာ္မိတာက (ျမတ္စြာဘုရား ကယ္ေတာ္မူပါ)...တဲ႔ ... ဘယ္ေလာက္ေတာင္အံၾသဖို႔ေကာင္းသလဲဆို လူက ေငါက္ခနဲ ထိုင္နိုင္သြားတယ္ဗ်ာ... တစ္ေယာက္ထဲ ေၾကာက္လည္းေၾကာက္ မ်က္ရည္ေတြလည္းက်မိလို ့ ရွက္လဲရွက္ ေဒါသကလဲထြက္ နဲ႔ ျပႆနာဒီေလာက္ရွာတဲ႔ ေခါင္းအုန္းေတြ႕ေရာေပါ့ကြာ ဆိုျပီး ေခါင္းရင္းတံခါးမွန္ကို ဖြင့္ ေခါင္းအံုးကို မ ျပီး ေကာ္ရစ္တာကို လႊင့္ျပစ္လိုက္တာ ဖုတ္ဆိုတဲ႔ အသံနဲ႔ ေခါင္းအံုးက ေကာ္ရစ္တာၾကမ္းျပင္မွာ လိမ့္ခနဲ ေလ်ာက်သြားတယ္... ပထမတစ္လိမ့္က ေခါင္းအံုး ပံု...ဒုတိယတစ္လိမ့္မွာေတာ့ ေကာ္ရစ္တာမီးေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ေအာက္မွာ ျမင္လိုက္ရတာကေတာ့
 ေယာဂီေရာင္ ေအာက္ခံအက်ီၾကီးျဖစ္ေနတယ္ဗ်... က်ြန္ေတာ္လဲ တံခါးအျမန္ျပန္ပိတ္.. အခန္းထဲရွိရွိသမ်ွ မီးေခ်ာင္းေတြ အကုန္လိုက္ဖြင့္ျပီး ကုတင္ေပၚမွာထိုင္ျပီးရသမ်ွေတြ ရြတ္ဖတ္ေနလိုက္တာ အခန္းေဖာ္ေတြႏိုးလာတဲ႔ မနက္ေဝလီေဝလင္းထိေပါ့...

မနက္ ၆ နာရီေလာက္ေရာက္ေတာ့မွ လူေတြနိုးထ လွဳပ္ရွားတာ ေသခ်ာမွ ေကာ္ရစ္တာကို အရဲစြန္႔ျပီး ညက လႊင့္ျပစ္လိုက္တဲ႔ ေခါင္းအံုးကို သြားျပန္ၾကည့္ေတာ့ရဲေတာ့တယ္.... ထူးဆန္းတာေနာက္တစ္ခု ေတြ႔ ျပန္ပါေရာ... ေခါင္းအံုးဆီကေန မေန ႔က က်ြန္ေတာ္ရခဲ႔ တဲ႕ ပုပ္အက္အက္ အနံျကီး ေထာင္းေထာင္းထေနလုိက္တာဗ်ာ... မနက္ေစာေစာစီးစီး စိတ္ထဲမွာေတာင္ နဲနဲေအာ္ကလီဆန္သြားသလိုပဲ.. ဒါေပမယ့္ ထူးျခားတာက က်ြန္ေတာ္ကလြဲရင္ဘယ္သူမွ ဒီအနံ႔ကို မရၾကတာပဲ...ေနာက္တစ္ခုက ခဲြစိတ္တဲ့ေနရာမွာထားတဲ့ ဖြားသီလရွင္အေလာင္းမွာလည္း အေပၚကလႊမ္းထားတဲ့ ေယာဂီေရာင္ အက်ီကလည္း ေအာက္ကိုလြင့္က်ေနတယ္.. တိုတို ေျပာရရင္ ဒီေခါင္းအုန္းကို ေက်ာ္ၾကီး အကူအညီနဲ႔ပဲ ဖြားသီလရွင္ အေလာင္းရဲ ႔ ေခါင္းေအာက္ျပန္ထည့္ျပီး လွဴဒါန္းပါတယ္...

ေစာ္ကား မိတဲ႔အတြက္လဲခြင့္လႊတ္ပါလို ့ေျပာၿပီးေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ေခါင္းကိုအသာမ ေခါင္းအံုးကိုထိုးထည့္ ပါးစပ္ကလည္း ေတာင္းပန္ ေဇာေခ်ြးလဲႏွစ္ေယာက္သား ျပန္ေနၾကေပမယ့္ အသက္မဲ႔ ဖြားသီလ ခႏၶာကိုယ္ျကီးကေတာ့ ေအးစက္ေတာင့္တင္းျငိမ္သက္ျပီး ညက သူမဟုတ္သလိုနဲ႔ ေနာက္လာမယ့္ PRATICAL group ေတြအတြက္အသင့္အေနထားေပါ့ဗ်ာ....

By Htoo Myat