နွလုံးသားတြင္ ကမၸည္းတ္င္(ျဖစ္ရပ္မွန္)
ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္
- 5/29/2014 07:53:00 PM
ေက်ာက္ျဖဴျမိဳ႔နယ္ ဇင္ေခ်ာင္းရြာေလး။ ကာလကား ၁၉၉၅ႏွစ္မ်ားကာလ။ ရြာေလးသည္ ယခုက့ဲသို႔ တိုးတက္မွဳမရွိေသး။ စာသင္ေက်ာင္းရယ္ မရွိေသး။ ရြာငယ္၆ရြာ စုေပါင္းျပီး ဇင္ေခ်ာင္းရြာဟု သမုတ္ခ့ဲသည္။
ထိုရြာအျပင္ဘက္တြင္ ေဒၚျဖဴမ ဟုေခၚေသာ အသက္ႀကီးႀကီး အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးရွိေလသည္။ အမည္ကျဖဴမဆိုေသာ္ျငား ကေလးမ်ားပ ါးစပ္တြင္ကား ေဒၚအိုစာဟုသာ ေခၚႀကသည္။ အဘယ္ေႀကာင့္နည္း။ သူမ၏ အိုစာေသာရုပ္ရည္။ မဲေသာအသား။ အက်ည္းတန္ေသာရုပ္။မ်က္နွာ၏ အမာရြတ္။ ကိုင္းေသာခါးမ်ားက သူမကို အမည္တြင္ေစခ့ဲသည္။ အမ်ိဳးသားရယ္မရွိ။ သားသမီးမရွိ တစ္ေကာင္ႀကြက္ဘ၀ျဖင္ ျခံသီးနွံစိုက္ပ်ိဳးရင္း အသက္ေမြးေသာ္ျငား စီးပြားေရးအဆင္မေျပသျဖင့္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွ ေကၽြးေမြးေနရသည္။ အဘယ္ေႀကာင့္နည္း သူမကိုရပ္ရြာက စုန္းမႀကီးဟု သမုတ္ႀကသည္။ သူမ၏ဘ၀ကား အထီးက်န္။
တစ္ေန့ေတာ့ ရြာကိုဆရာ၀န္ေလးတစ္ဦး ေရာက္လာပါတယ္။ နာမည္ကား ေဒါက္တာဦးခင္တင္(အမည္မွန္)။ တစ္ရြာလုံး ေပ်ာ္ႀကသည္။ အခ်ိဳ႔က ဆရာ၀န္ဆိုတာဘာႀကီးလဲဟု လာႀကည့္ႀကသည္။ ဆရာ၀န္မွာ ေဆးပညာတြင္ေတာ္သလို လူမွဳဆက္ဆံေရးလည္း ေတာ္သျဖင့္ အခ်ိန္တိုအတြင္း ရပ္ရြာ၏မိခင္ဖခင္သဖြယ္ ေလးစားလာႀကသည္။
တစ္ေန႔ ဆရာေတာ္ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ ေဒၚျဖဴမကို ေတြ႔ေလသည္။ သူမကား တဘက္ႀကီး ျခံဳထားသည္။ ဆရာေတာ္ကမိတ္ဆက္ေပးသည္။ ဆရာကလည္း ရိုရိုေသေသရင္းနွီးစြာ ဆက္ဆံေလသည္။ ျပန္ေတာ့ ရြာကလူအခ်ိဳ႔က ဆရာသတိထားေနာ္ ဒီအဖြားႀကီးက ပညာတတ္တယ္။ေတာ္ႀကာ ဆရာျပဳစားခံေနရဦးမယ္။ ဟိုတစ္ေလာက သူ့ျခံထဲခိုး၀င္လို႔ဆိုျပီး ေျမြေျခာက္န႔ဲတိုက္တာ ကေလးတစ္ေယာက္ ဆုံးသြားတယ္။ တစ္ေလာကလည္း သူ႔ၿခံ၀မွာ အေလးသြားေတာ့ နာနာဘ၀ေတြက သစ္ကိုင္းန့ဲ႔ပသ္လို့ လူေသဖူးတယ္။ ရြာကမႀကည္ေပမယ့္ ဆရာေတာ္ကိုေႀကာက္လို႔ ျငိမ္ေနရတယ္ဆရာ။သူ႔လက္ေတြ နွာေခါင္းေတြဆို ပညာျမင့္လို့တိုလာတာလို့ ေျပာျကတယ္။ ရြာထဲကကေလးေတြဆို သူ႔ျမင္တာန့ဲ ေျပးေတာ့တာဆရာ။
တစ္ေန႔ဆရာေလး လမ္းေလွ်ာက္ရင္း သူမ၏ျခံဘက္ေရာက္လာေလသည္။ ေဒၚျဖဴကျခံက ေအးျပီး သီႏွံစားပင္စုံလင္ သျဖင့္၀င္လည္ေလသည္။ ေနာက္ကလိုက္လာေသာ ရြာသားကားမ်က္နွာပ်က္ပ်က္နွင့္။ ေဒၚၿဖဴမက ေရေႏြးနွင့္ ဧည့္ခံေလေတာ့မွ သူမ၏လက္ကို သတိထားမိကာ ေမးျမန္းစမ္းသပ္ႀကည့္ေတာ့မွ သူမ၀ယ္အနာႀကီးေရာဂါ ခံစားေနရေႀကာင္း သိရသည္။ ဒါကို ရြာကမသိ။ သနားဖို႔ေကာင္းေလစြ။ သူမအား စုန္းမဟုသာထင္ေနႀကသည္။ ရပ္ရြာကို ေျပာျပေသာ္လည္း ယုံတစ္၀က္ မယုံတစ္၀က္။ ရြာ၏သေဘာကား ပါးစပ္ရာဇ၀င္ကို အဟုတ္ခ်ဲႀကသည္။
ဆရာေလးသည္ သူမအား ေစတနာျဖင့္ကုသေပးေလသည။ သူမကလည္း ေက်းဇူးတင္သျဖင့္ ျခံထြက္သီးနွံ႔ေလးမ်ားျဖင့္ ကန္ေတာ့ေလသည္။့္ ရပ္ရြာကေတာ့ ဆရာေလးအားသနားႀကသည္။ ဆရာေတာ့ျပဳစားခံရေတာ့မယ္။
တစ္ေန႔ေတာ့ ေဆးရုံကို ူ႐ြာကအမ်ိဳးသမီး လူနာတစ္ဦးေရာက္လာေလသည္။ လူမွာ ပိန္ဆင္းလာျပီး ဗိုက္ေအာက္သည္ဟုေျပာသည္။မ်က္လုံးလည္းျပဴးလာေလသည္။ ဗိုက္မွာ ထိုက့ဲသို့ မႀကာမႀကာေအာင့္တတ္သည္ဟု ေျပာသည္။ ဗိုက္စမ္းလိုက္ေတာ့ ဘယ္ဘက္ျခမ္းနားမွာ အလုံးတစ္လုံုး။Ectopicထင္ရ္ ဆီးစစ္ႀကည့္ေသာ္လည္း ကိုယ္၀န္မရွိ။ သူမကိုေမးႀကည့္ေတာ့ ေဒၚျဖဴမျခံထဲက ဒူးရင္းျသဇာ ခိုးစားျပီးကတည္းက မျကာမျကာေအာင့္တတ္ေႀကာင္း ေျပာေလသည္။ သူမျပဳစားတာအထင္နွင့္ ပေယာဂႏွင့္ ကုေနရာမွ မသက္သာသျဖင့္ ေဆးရုံလာရေႀကာင္း ေျပာေလသည္။ ဆရာေလးကား ဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္ေလသည္။
ေနာက္တစ္ေန႔ ေက်ာက္ျဖဴက ဆရာသူငယ္ခ်င္း ေဒါက္တာတစ္ေယာက္ေရာက္လာေတာ့ သူတ္ု့နွစ္ေယာက္ တိုင္ပင္ျပီး ခြဲစိတ္ခန္း၀င္ျကသည္။ ဗိုက္ထဲက အလုံးတစ္လုံးထြက္လာသည္။ ခြဲႀကည့္လိုက္ေတာ့ အထဲမွာ ဆံပင္ေတြ၊သြားေတြ၊ အလုံးေတြအမ်ားၾကီး။ တစ္ရြာလုံး ေန့တြင္းခ်င္း အုတ္ေအာ္ေသာင္းနင္း ျဖစ္သြားသည္။
ညေနေရာက္ေတာ့ ကပိၸယႀကီးေရာက္လာျပီး ဆရာေရလုပ္ပါဦး ရြာကလူေတြ ေဒၚျဖဴျခံကို မီးရွိဳမလို့ လုပ္ေနျကတယ္။ လူနာရ့ဲ အစ္ကိုေတြေပါ့။ ခုဆရာေတာ္ ေခၚခိုင္းလိုက္လို့။ ဆရာေလးေျပးလိုက္သြားသည္။
ဟိုေရာက္ေတာ့ တဲအိမ္ေလးမွာ ျပားျပား၀ပ္။ ေဒၚၿဖဴမကို ႀကိဳးတုပ္ထားသည္။ ဆရာ့ကိုျမင္ေတာ့ ေဒၚၿဖဴမ ၀မ္းသာသြားျပီး အားကိုးတႀကီး ဆရာရယ္ ကၽြန္မကို ကယ္ပါဦး ကၽြန္မဘာမွ မလုပ္ရပါဘူးဟု ေျပာေလသည္။
ဆရာလာေတာ့ အားလုံးျငိမ္သြားျကသည္။ သူ့ကိုႀကိဳးေျဖေပးေတာ့ ရြာသားတစ္ေယာက္က ဆရာသူ့ကိုလႊတ္ထားရင္ ေနာက္ျပဳစားေနမွပဲ။ ဆရာရပ္ရြာကိစၥမွာ ၀င္မပါပါန႔ဲ။ ေဆးပဲေအးေအးေဆးေဆးကုပါ။
ခင္ဗ်ားတို့က လူႀကီးတစ္ေယာက္ကို မစာမနာဗ်ာ ေျပာေတာ့ ဆရာသိပါတယ္။သူလုပ္လို့ ညီမေလးဗိုက္ထဲမွာ ဆံပင္ေတြ၊သြားေတြ၊အလုံးေတြ ေရာက္ေနတာ။ရြာကမသန့္ေတာ့ဘူးဆရာ။ ရြာကိုသန့္ဖို့ ကၽြန္ေတာ္တို့မွာ တာ၀န္ရွိတယ္။
ဒီေတာ့ဆရာက သက္ျပင္းခ်ျပီး ဒါကေရာဂါဗ်။ေဆးပညာအရ Dermoid cystေခၚတယ္။ Teratoma တစ္မ်ိဳးေပါ့။ သူ့ဖြဲ႔စည္းတည္ေဆာက္ပုံက သားတြင္းတစ္ရွဴးမ်ိဳးစုံလို့ ဒီလိုအေမႊးေတြသြားေတြထြက္ေနတာ။ေရာဂါပဲဗ် ဗ် ေျပာေလေတာ ကၽြတါကၽြတ္ညံသြားသည္။ဟာဆရာကလည္း မျဖစ္နိုင္တာဗ်ာ။ ဗိုက္ထဲကို ဘယ္လိုလုပ္အေမြးေတြေရာက္ရမွာလည္း သူျပဳစားလို့သာေပါ့။ ဒါေရာဂါပါလို့ ေျပာျပီးဆရာကအိမ္က ေဆးစာအုပ္ယူျပေလသည္။ ပုံေတြႀကည့္ျပီး တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳးေျပာေနျကသည္။ ေဆးစာမသိပဲ မျဖစ္နိုင္တ့ဲ။ ဆရာေလးခဗ်ာ အသိပညာဗဟုသုတအားနညး္ေသာ ရြာခံလူမ်ားကို ေတာ္ေတာ္ရွင္းယူေနရသည္။
ဒါဆို ေျမြေျခာက္ကိုက္တာကေကာ….သူ့ျခံကေအးေတာ့ ေႏြရာသီဆို ေျမြခိုတာေပါ့ ျခံဳလည္းထူတာကိုး ဒါေျကာင့္ပါ။ သစ္ကိုင္းပိတာက သူကသစ္ကိုင္းေျခက္ေအာက္မွာ ထိုင္သြားတုန္းအခန့္မသင့္လို့ သစ္ကိုင္းက်္ဳးက်ေသတာပါ။ခုဟာကလည္း ေရာဂါတစ္မ်ိဳးပါ။ သူမကစုန္မ မဟုတ္ပါဘးဗ်ာ။သူမက အနာျကီးေရာဂါသည္တစ္ဦးပါ။ ခုေဆးပုံမွန္ေသာက္ေတာ့ သက္သာေနပါျပီ။ ကၽြန္ေတာ္ရြာကို ေမတၱာရပ္ခံပါရေစ။ သူမကို းကူညီပါ။ပစ္မထားျကပါန့ဲ…..။ ေဒၚၿဖဴမကား ၀မ္းနည္းမ်က္ရည္သြင္သြင္က်လ်က္။
မျကာပါ ေဒၚျဖဴမတဲေလးလည္း ျပန္လည္တည္ေဆာက္ျပီးေလသည္။ေရာဂါလည္း သက္သာလာသျဖင့္ ရြာလူထုနွင့္ အဆက္အစပ္ရွိလာသည္။ သူမျပင္ေသာ ထမင္းကို သူတို့ေလးစား ေသာဆရာ၀န္တစ္ဦးက ့စားသျဖင္၊ သူမကလည္းရပ္ရြာေရးတြင္ ပါ၀င္လာသျဖင့့္ သူမအားျပန္လည္ယုံႀကည္လာေလသည္။ဆရာေလးကလည္း သူမဘက္မွမားမားမတ္မတ္ ရပ္တည္ေပးသည္။ ယခုေတာ့ သူမအထီးမက်န္ေတာ့ပါ။ သူမ၏ ျခံမွာလည္း ရပ္ရြာအက်ိဳးျဖင့္ ရွင္းလင္းျပီး ကေလးမ်ား၀င္ထြက္ေဆာ့ကစားေနေလျပီ။ ခုေတာ့ ေဒၚျဖဴမတသ္ေယာက္ ျပံဳးေပ်ာ္နိုင္ပါျပီ။
၁၉၉၈ ေရာက္ေတာ့ ဆရာဦးခင္တင္ ေျပာင္းေရႊ႔သြားသည္။ တစ္ရြာလုံး ၀မ္းနည္းမဆုံး။ ေဒၚျဖဴမဆိုလွ်င္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ကန္ေတာ့ေလသည္။ဆရာက တားလည္းမရ။ သူမ၏ ေက်းဇူးရွင္တ့ဲ။ ခုေတာ့ရြာေလးကား ေတာ္ေတာ္စည္ေနေပျပီ။ဆရာေျပာင္းေရႊ႔သြားေသာ္လည္း သူ၏ပုံရိပ္ေတြကား ရြာ၏်က်ာက္စာတိုင္လို ယေန့ထိသင္းပ်ံ႔ေနဆဲ။ ကာလတ႔ ဓိုေညာင္းသြားေသာ္လည္းသူ၏ ေစတနာ ေတြကားရြာလူထု၏ ပါးစပ္ဖ်ား၀ယ္ နွလုံးသား၀ယ္ထာ၀စဥ္ထင္ဟပ္ေနေပေတာ့သည္။ဘယ္သူျပိဳင္လို့ လွနိွင္ေတာ့မည္နည္း။ ။
(မွတ္ခ်က္။ ။ဆရာ့ကို ၂၀၁၀ေလာက္က ရန္ကုန္အေနာက္ပိုင္း ေဆးရုံႀကီးတြင ေဆးရုံအုပ္ႀကီးအေနျဖင့္္ House ဆင္းေတာ့ေတြ႔လိုက္မိပါသည္။ ယခု ဘယ္မွာမေျပာတတ္ပါ။Dr.ဦးခင္တင္အား ဘ၀၏Roll Modelအျဖစ္ ထာ၀စဥ္ေလးစားမိပါသည္။ ငယ္စဥ္က မသိခဲ႔ေပမယ့္ ကိုယ္ဆရာ၀န္ျဖစ္ေတာ့မွ ရြာကျဖစ္စဥ္ကို သုံးသပ္မိရာ ျပန္လည္တင္ဆက္လိုက္ပါသည္။ စာဖတ္သူမ်ား ဗဟုသုတရေစေရး Dermoid cyst ၏ပုံႏွင့္ အဓိပၸါယ္ပါ ပူးတြဲေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္)
ေလးစားလ်က္….
Dr.မင္းလုလင္္
