ဟိုခ်ီမင္းမွ သရဲေျခာက္ၾကမ္းေသာ ေက်ာင္းတစ္ခုအေၾကာင္း
ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္
- 5/07/2014 06:31:00 AM
ဗီယက္နမ္က ေက်ာင္းတစ္ခုရဲ႕ သရဲေျခာက္ၾကမ္းတဲ့ပံုေလး ေျပာျပခ်င္ပါတယ္...
ဇာတ္လမ္းေလးကို မေျပာခင္ ေက်ာင္းရဲ႕ပံုစံေလးကို ကြ်န္ေတာ္ မိတ္ဆက္ေပးခ်င္ပါတယ္...
ေက်ာင္းက မူႀကိဳကေန အထက္တန္းထိရွိတဲ့ ေက်ာင္းႀကီးတစ္ခုပါ.. အျပင္ကၾကည့္ရင္ေတာ့ သစ္တယ္လို႔ ထင္ရေပမဲ့
ေက်ာင္းႀကီးတည္ရွိေနတာ ႏွစ္အေတာ္ၾကာေနပါၿပီ...
ေက်ာင္းေဆာင္ေတြက ၆ ထပ္ရွိၿပီး အခန္းေတြလည္း ေျမာက္မ်ားစြာရွိပါတယ္...
ေက်ာင္းရဲ႕ ညာဘက္ခ်မ္း ၆ ထပ္လံုးကိုေတာ့ အခု အသစ္ျပန္ၿပီး ျပင္ဆင္ေနပါတယ္...
အဲ့မွာလည္း ဇာတ္လမ္းအနည္းငယ္ရွိတယ္လို႔ ေျပာၾကပါတယ္...
ကြ်န္ေတာ္အခုေျပာျပခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းေလးကလည္း ေက်ာင္းရဲ႕ သမိုင္းေတြထဲက တစ္ခုကို
ေျပာျပခ်င္တာပါ... ကြ်န္ေတာ္က အဲဒီ့ေက်ာင္းကို အလုပ္ကိစၥနဲ႔ ေရာက္ျဖစ္ရင္ ထံုးစံအတိုင္း
သရဲေၾကာင္းဝါသနာထူသူမို႔ အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့ ေမးမိရင္းသိလာခဲ့တာပါ...
ေက်ာင္းရဲ႕ အေၾကာင္းကို ဒီအတိုင္းေျပာျပရင္ ပ်င္းသြားမည္ဆိုးေသာေၾကာင့္ ဇာတ္လမ္းတစ္ခုလို ေရးသားတင္ျပခ်င္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ...
ေက်ာင္းေစာင့္ လံုၿခံဳေရးဦးေလးႀကီးနာမည္က ခ်ဴးရစ္လို႔ေခၚပါတယ္... ဒါမဲ့ အားလံုးက ခ်ဴးဆိုၿပီး အတိုေကာက္ေခၚၾကတယ္... ခ်ဴး ရဲ႕အသက္က ၆၉ ႏွစ္ရွိေနပါၿပီ... ဒီေက်ာင္းမွာ အလုပ္လုပ္ ခဲ့တာ အခုဆို ၆ ႏွစ္ေလာက္ရွိေနပါၿပီ... အဲ့ဒါေၾကာင့္ေက်ာင္းမွာ ဘယ္လို အေျခာက္အလွန္
႔ေတြရွိတယ္... ဘယ္လို တုန္လႈပ္စရာေတြရွိတယ္ဆိုတာကို
သူအသိဆံုးပါ... ခ်ဴး ေျပာျပတာကေတာ့ ေက်ာင္းႀကီးက ေန႔လည္ခင္းဆို ပံုမွန္ဘာမွ မဟုတ္တဲ့ ပံုစံမ်ဳိးပဲ... ကေလးေတြလည္း တစ္ခုခုျဖစ္တယ္ဆိုၿပီး အသံေတြ သိပ္မၾကားရပါဘူး...
ဒါမဲ့ ည ကိုးနာရီ ေက်ာ္ရင္ ထူးျခားလာတတ္တာေတာ့ ဒီေက်ာင္းရဲ႕ သဘာဝလို ျဖစ္လာပါတယ္...
အေၾကာင္းကေတာ့ ဒီေက်ာင္းမွာ အေျခာက္အလွန္႔ရွိတယ္ဆိုတာ အနားပတ္ဝန္းက်င္ကလူေတြနဲ႔
တခ်ဳိ႕ေသာသူေတြ သိၾကပါတယ္... ဒါမဲ့ ခ်ဴး ေျပာျပခဲ့တာေတာ့ ေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းအုပ္ရဲ႕ အမိန္႔ေတြ ထုတ္ျပန္ထားလို႔ ေန႔ဆိုရင္ လံုးဝအေျခာက္အလွန္႔မရွိတာတဲ့ေလ...
ဒါမဲ့ ခ်ဴးကေတာ့ ဒီကေက်ာင္းေစာင့္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အေျခာက္အလွန္႔ခံႏိုင္လို႔သာ ဒီေက်ာင္းမွာ ၆ ႏွစ္ေက်ာ္ထိ သူလုပ္လာခဲ့တာေပါ့... ဒါမဲ့ တစ္ေန႔ သူ႔အတြက္ အရမ္းေၾကကြဲေစမယ့္ ကိစၥတစ္ခုႀကံဳခဲ့မယ္ဆိုတာသာ ခ်ဴး ႀကိဳသိခဲ့ရင္ သူဒီအလုပ္ကို လုပ္ခဲ့မွာမဟုတ္ဘူးး... အခုေတာ့ ၿပီးခဲ့တယ့္ ကိစၥေတြအတြက္ အားလံုး
ျပည္ဖံုးကားခ်ၿပီး သူတစ္သက္လံုးဒီေက်ာင္းမွာပဲ
လုပ္ေတာ့မယ္လို႔ သူဆံုးျဖတ္ခဲ့တယ္...
ဇာတ္လမ္းေလးက ဒီလိုပါ... ခ်ဴး မွာ အရမ္းခ်စ္ရတဲ့ သမီးေလးတစ္ေယာက္ရွိတယ္...
သမီးေလးက သူ႔ရဲ႕ ဘဝပါ.. သမီးေလးက ငယ္ငယ္ကတည္းက အေမမရွိရွာေတာ့ ခ်ဴး ပဲ အေဖ.. ခ်ဴး ပဲ အေမ အျဖစ္
ေကြ်းေမြးေစာင့္ေရွာက္ လာခဲ့တာပါ... ဒါမဲ့ ကိုယ္က အရမ္းခ်စ္ေပမဲ့ ကိုယ့္ထက္ခ်စ္ရမယ့္သူေပၚလာတဲ့ သမီးမွာေတာ့
ခ်စ္သူနဲ႔ ခိုးရာလိုက္ေျပးပါေလေရာ... ခ်ဴးမွာ အလုပ္ကတစ္ဖက္ သမီးအတြက္ရင္ေလးရတာ တစ္ဖက္နဲ႔ ရင္ထဲမွာ အပူ
မီးေတြ ေလာင္ေနတဲ့အခ်ိန္ေပါ့... ေနာက္ တစ္လေလာက္အၾကာမွာ ခ်ဴးရဲ႕ သမီး ျပန္ေရာက္လာတယ္... ခ်ဴး
အရမ္းဝမ္းသာသြားတာေပါ့... ကိုယ့္ရဲ႕ အခ်စ္ရဆံုးသမီးက ကိုယ့္ဆီကို တစ္ေန႔ျပန္လာမွာပဲဆိုၿပီး အၿမဲေတြးၿပီး ေျဖသိမ့္ေနရသူပဲ
မဟုတ္လား... ခ်ဴး မွာ ၾကည္ႏူးပီတိေတြ ႏွင့္ သမီးေလးကို ေပြ႕ဖက္ၿပီး
သမီးေလးကို သူ႔ခ်စ္သူနဲ႔ အတူ လက္ခံခဲ့တယ္... ဒီလိုနဲ႔ လေတြ အေတာ္ၾကာလာေတာ့ ခ်ဴးရဲ႕ သမီးေလးမွာ
သားေလးတစ္ေယာက္ ေမြးဖြားလာခဲ့တယ္... သားအခ်စ္ ေျမးအႏွစ္ဆိုသလိုပဲ ခ်ဴးမွာ ေျမးေလးကို သမီးထက္ေတာင္ပိုၿပီး
အရမ္းခ်စ္ခဲ့တယ္... ခ်စ္လြန္းလို႔ သူ႔အလုပ္က
ေက်ာင္းထဲကို ငယ္ငယ္ကတည္းက ေခၚအိပ္တယ္ေလ... ဒီလိုနဲ႔ ခ်ဴးရဲ႕ ေျမးေလးမွာ တေျဖးေျဖးေက်ာင္းေနရတယ့္
အရြယ္ကိုေရာက္လာခဲ့တယ္... ခ်ဴးကေတာ့ သူ႔ေျမးေလးကို သူ႕အလုပ္က ေက်ာင္းမွာပဲ ေက်ာင္းတက္ေစခ်င္ခဲ့တယ္...
ဒါမယ့္ အိမ္ႏွင့္အရမ္းေဝးလြန္းသည္က
တစ္ေၾကာင္း.. ေက်ာင္းရဲ႕ စရိတ္ႀကီးမားလြန္းတာက တစ္ေၾကာင္းႏွင့္ သူလက္ေလွ်ာ့ ခဲ့ရတယ္...
သူ႔ေျမးေလးကိုေတာ့ ေက်ာင္းပိတ္ရက္တိုင္း သူ႔အလုပ္ထဲမွာ ေခၚေခၚၿပီးအိပ္တယ္ေလ...
သူ႔သမီးမွာ ေက်ာင္းရဲ႕ အေျခာက္အလွန္႔ေတြရွိတာကို သိေတာ့ ေခၚမသြားေစခ်င္ဘူးေလ...
ဒါမဲ့ ကိုယ့္အေဖဆိုေတာ့ မေျပာပဲေနခဲ့တယ္...
ခ်ဴး ဆိုတာလည္း သရဲႏွင့္ ခင္လာၿပီလားလို႔ေတာင္ ေျပာလို႔ရမယ့္သူမ်ဳိး... ေတာ္ရံုတန္ရံု
လူေတြဆို ကိုးနာရီေက်ာ္ရင္ ေက်ာင္းနားကို မသြားရဲေတာ့ဘူး... ဘယ္လိုေတြ ေျခာက္လွန္လဲဆိုရင္ ေက်ာင္းမွာ အမ်ားဆံုးက မွင္စာလို နီရဲရဲေကာင္ေတြပါ... ေက်ာင္းထဲမွာ အၿမဲလိုလိုေတြ႕ရတယ္လို႔ ျဖတ္သြားျဖတ္လာ လုပ္တဲ့သူတိုင္း
ေျပာၾကတယ္...
တစ္ေန႔ လူတစ္ေယာက္က ေက်ာင္းနားမွာ အေလးစြန္႔ခ်င္လို႔ ေက်ာင္းၿခံစည္းရိုးနားကပ္ၿပီး
ေနရာယူလိုက္တယ္... ၿပီးေတာ့ ေအးေဆး ထိုင္ေနတုန္း အပုပ္နံ႔ေတြရလာလို႔ မသကၤာတာနဲ႔ အေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္
လိုက္တယ္... အဲ့ဒီ့မွာပဲ သူအေနာက္မွာ မ်က္လံုးေဟာက္ပက္နဲ႔ လွ်ာ
တစ္ေတာင္ေလာက္ထြက္ေနတဲ့ ဆံပင္ဖားယား မိန္းမ ေခါင္းျပတ္ကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္တဲ့...
ၿပီးေတာ့ ေခါင္းျပတ္ႀကီးရဲ႕ ေနာက္မွာလည္း ေခါင္းႀကီးႀကီး ခႏၶာကိုယ္ေသးေသးနဲ႔ အနီေကာင္ေတြကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့
အဲ့လူခမ်ာ မစင္တန္းလန္းနဲ႔ ထေျပးရေတာ့တာပဲတဲ့...
ေနာက္ေန႔ေရာက္ေတာ့ သတင္းတစ္ခုၾကားလိုက္ရတယ္...
မေန႔က သရဲေျခာက္ခံခဲ့ရတဲ့လူ အဖ်ားႀကီးၿပီး ေဆးရံုတင္လိုက္ ရတယ္တဲ့ေလ...
ဒီလိုအျဖစ္အပ်က္ေတြ ရွိေနေတာ့ ခ်ဴးကို အနားကလူေတြက ဦးေလးႀကီးကိုေရာ
သရဲေတြ မေျခာက္ၾကဘူးလား... ဦးေလးကေရာ မေၾကာက္ဘူးလားး အၿမဲေမးၾကတယ္...
အဲ့လိုေမးတိုင္း ခ်ဴးမွာ ၿပံဳးၿပံဳးႏွင့္ " ငါက ဒီမွာ တာဝန္နဲ႔ အလုပ္လုပ္ေနတာပါ..
သူတို႔လည္း သူတို႔အလုပ္ သူတို႔လုပ္တယ္.. ကုိယ္လည္း ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္လုပ္တယ္...
အဲဒါေၾကာင့္ သူတို႔ကို ဂရုမစိုက္ႏိုင္ပါဘူးး " ဟု ခပ္ေအးေအးႏွင့္ ျပန္ေျဖတတ္တယ္... အားလံုးကလည္း ခ်ဴး ရဲ႕
မေၾကာက္တတ္တဲ့စိတ္ကို ေလးစားၾကတယ္... တခ်ဳိ႕က ေမးၾကတယ္... "ခ်ဴးကို သရဲေတြက မေျခာက္တာလား" တဲ့ေလ... မဟုတ္ဘူးး ခ်ဴး မွာ မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ သရဲေျခာက္တာခံခဲ့ရတယ္... ခုခ်ိန္ထိလည္း သူ အေျခာက္ခံေနရတုန္းပဲ... ဒါမဲ့ အေျခာက္ခံရတာ
မ်ားလာေတာ့ ထံုသြားတာျဖစ္မွာပါ...
ခ်ဴး ဒီေက်ာင္းမွာ အလုပ္စဝင္ေတာ့ ေက်ာင္းေနာက္က အိမ္အေသးေလးမွာ ေနရတယ္...
ညဆို ႏွစ္နာရီျခား တစ္ခါေလာက္ ေက်ာင္းကို ပတ္ရတယ္... ေက်ာင္းကို ပတ္တိုင္း လွစ္ကနဲ လွစ္ကနဲ အနီေကာင္ေတြ
အပင္ေပၚတက္လိုက္... ေအာက္ဆင္းလိုက္နဲ႔... တစ္ခါတစ္ေလ
ေဘးက ကပ္ၿပီး ျဖတ္ျဖတ္ေျပးသြားတာ... ပထမေတာ့ အရမ္းေၾကာက္သြားတယ္... အဲ့ေန႔ အျပင္
ကို လံုးဝမထြက္ေတာ့တာ... ေနာက္ေန႔ေတြလည္း အဲလို ထပ္ေတြ႕ျပန္ေရာ... ေန႔စဥ္နဲ႔ အမွ်
ေတြ႕ေနရေတာ့ ေၾကာက္စိတ္ေတြေလ်ာ့လာတယ္... သူတို႔ ဘာလုပ္လုပ္ ကိုယ့္ဟာကို ေက်ာင္းကို ပတ္ၿပီး အိမ္ေလးထံကို ျပန္ဝင္လိုက္တယ္... တစ္ေန႔ သူ႔အေစာင့္ အိမ္ေလးထဲမွာ သူ႔သမီး ထည့္ေပးလိုက္တဲ့ ဆတ္သားေျခာက္ကို ပန္းကန္ထဲထည့္ၿပီး စားပြဲေပၚတင္လိုက္တယ္... ၿပီးေတာ့ ေရခဲေသတၱာထဲက လက္ဘက္ရည္ကို သြားထုတ္ဖို႔ ျပင္လိုက္တယ္... ( ေအာ္.. ေႀကာ္ညာ ဝင္တာပါ... ဗီယက္နမ္ေတြက ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြလို လက္ဖက္ရည္ ေရေႏြးခ်မ္းကို အပူမေသာက္ၾကပါဘူးး.. ႏွပ္ၿပီးသား
လက္ဖက္ေျခာက္အရည္ကို သူတို႔က ေရခဲေရ ေရခဲတို႔နဲ႔ ေအးေနေအာင္ လုပ္ၿပီးမွ ေသာက္ၾကတာပါ... ေကာက္ဖီေသာက္ရင္လည္း အဲလိုပါပဲ... Ice Coffee ကိုပဲ ေသာက္ၾကတာပါ... ဒါက ဗဟုသုတ အေနနဲ႔ ေျပာျပတာပါ )...
ေရခဲေသတၱာေလးထဲက လက္ဖက္ရည္ဗူးကို ယူၿပီးျပန္လာေတာ့ စားပြဲေပၚက ဆတ္သားေျခာက္ေတြက ေလ်ာ့သြားၿပီး ေဘးမွာလဲ က်ေနတဲ့ အစအနေတြ ေတြ႕လိုက္ရတယ္... ပထမေတာ့
ၾကြက္ေတြ ေတာ္ေတာ္ေသာင္းက်န္းတာပဲဆိုၿပီး အမႈ႔မဲ့ အမွတ္မဲ့ ထားလိုက္တယ္... ေနာက္ေန႔
ခ်ဴး ထမင္းစားမလို႔ ထမင္းခ်ဳိင့္ေလးဖြင့္ၿပီး ထံုးစံအတိုင္း အေနာက္ထဲကိုဝင္ၿပီး ေရခဲေသတၱာထဲက
လက္ဖက္ရည္ဗူးသြားထုတ္ေနတုန္း "ခလြမ္း" ဆိုၿပီး အသံၾကားလိုက္ရတယ္... အလန္႔တၾကားနဲ႔ အေျပးအလႊား အေရွ႕ထြက္လိုက္တယ္... အဲ့မွာပဲ ဝက္သားထည့္ထားတဲ့ ခ်ဳိင့္ ျပဳတ္က်ေနတာ
ေတြ႕ရေတာ့တာပဲ... ဝက္သားေတြ ျပန္ရွာေတာ့လည္း အံ့ၾသစြာ ရွာမေတြ႕ေတာ့ပါဘူးးး
( ဗီယက္နမ္ အမ်ားစုက ဝက္သားကို အစားမ်ားၿပီး အမဲသားမစားၾကပါဘူးး )
ခ်ဴး လည္း သူစားမယ့္ ဝက္သားေတြ မရွိေတာ့ အရမ္းစိတ္ဆိုးသြားတယ္... ေနဦး မနက္ျဖန္ေတြ႕ၾကတာေပါ့ဆိုၿပီး ေတးထားလိုက္တယ္... ေနာက္တစ္ေန႔လည္း ဝက္သားနဲ႔ပဲ ထမင္းခ်ဳိင့္ထည့္လာခဲ့တယ္... ဒီတစ္ခါေတာ့ သူစားမယ့္
ဟာကို သက္သက္ဖယ္ၿပီး အေျဖထုတ္ဖို႔အတြက္ကိုေတာ့
စားပြဲေပၚမွာ တင္လိုက္တယ္... ေနာက္ၿပီး အေနာက္ဘက္ကို အသာဝင္ၿပီး ျမင္ရတဲ့ အေနအထားေလာက္မွာကြယ္ေနလိုက္တယ္... ခ်ဴးရဲ႕ လက္ထဲမွာလည္း ရဲေတြ သံုးေလ့ရွိတဲ့ ရာဘာတုတ္
ကို ကိုင္ထားတယ္... အဲ့မွာပဲ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို တံခါးသံတိုင္ေတြၾကားထဲက လက္မဲႀကီးထြက္လာၿပီးေတာ့ ဝက္သားတံုးကို အတင္းဆုတ္ကိုင္ၿပီးယူေတာ့တာပဲဗ်ဳိ႕... ခ်ဴး လည္း ရတဲ့အခ်ိန္ကို
အလကားမထားဘဲ တုတ္နဲ႔ လႊဲရိုက္လိုက္တယ္... ခ်ဴး ရိုက္လိုက္တာ လိုက္ေမာင္းနားကိုထိသြားတယ္... ရိုက္လိုက္တဲ့အရွိန္လည္း မေသးဘူးး ဒါေပမဲ့ သားေရသားကို ရိုက္လိုက္သလို ျပန္ၿပီး ကန္ထြက္လာတယ္... လက္မဲႀကီးလဲ လက္ယိုင္သြားတယ္... ဒါေပမဲ့ ဝက္သားတံုးကေတာ့ လံုးဝမလြတ္ဘူးဗ်ဳိ႕... ခ်ဴးလဲ အနည္းငယ္ထိတ္လန္႔သြားၿပီး တံခါးကို အတင္းဆြဲပိတ္လိုက္တယ္... အိမ္ေရွ႕တံခါးေတြကိုပါ ပိတ္လိုက္တယ္... အနည္းငယ္လံုၿခံဳသြားသလို
ထင္ရေပမဲ့ မ်က္လံုးထဲမွာေတာ့ လက္မဲႀကီးကို ျမင္ေယာင္ၿပီး စိတ္ေျခာက္ျခားေနေတာ့တယ္...
အဲ့ညလည္း ခ်ဴးတစ္ေယာက္ ထမင္းမစားႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေစာေစာအိပ္ယာဝင္ခဲ့တယ္ေလ...
ေနာက္ရက္ေတြလည္း ခ်ဴးတစ္ေယာက္ သူ သတိထားၿပီး ေနၾကည့္တယ္... အိမ္ပတ္ပတ္လည္မွာ
တေစ ၦ သရဲေတြခ်ည္း ရွိေနတယ္ဆိုတာ သူသတိထားမိလာတယ္... တစ္ခါတေလ..
အေနာက္ဘက္မွာ ခြက္လွန္ေလွာသံေတြၾကားေနရတယ္... အေနာက္ဖက္ေရာက္ျပန္ေတာ့လည္း
အိမ္ေရွ႕မွာ လမ္းေလွ်ာက္တဲ့ေျခသံေတြၾကားေနရတယ္... လျပည့္ညေတြ ေခြးေတြအူရင္လည္း အိမ္နားက သစ္ပင္ေတြေရာ.. ေက်ာင္းနားက သစ္ပင္ေတြပါ သိသိသာသာႀကီးေတြ
ကူးခတ္လႈပ္ရွားေနၾကတယ္... ရိုးရိုးတန္းတန္းေနတဲ့အခ်ိန္ေတြဆို ဘာမွ မထူးျခားပဲ အသံေလာက္ေပးၿပီး ေျခာက္လွန္႔တာ... ဒါမဲ့ အစားစားၿပီးဆို သိသိသာသာႀကီး ေသာင္းက်န္းတာ... ေနာက္ေတာ့ ညဘက္ေတြဆို ခ်ဴးတစ္ေယာက္ အျပင္မွာပဲ စားျဖစ္ေတာ့တယ္...
စိတ္အေႏွာက္အယွက္ အရမ္းမ်ားလို႔ေလ... လျပည့္ညတစ္ညတုန္းကလည္း သူ႔အလုပ္အတိုင္း ေက်ာင္းကို တစ္ပတ္ပတ္ဖို႔ထြက္လာခဲ့တယ္... ထံုစံအတိုင္း အပင္ေတြမွာ ရွဲရွဲ ရွဲရွဲ ႏွင့္
အနီေကာင္ေတြ ကူးခတ္ေနတာ ေတြ႕ရတယ္ေလ... ဒါမဲ့ အဲ့ေကာင္ေတြက ဒုကၡသိပ္မေပးပါဘူးး... တစ္ခါတေလ လမ္းသြားရင္ ဝင္ဝင္တိုက္တတ္တာကေတာ့ အသည္းယားစရာႀကီးပါ... ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ သူတို႔ ဝင္တိုက္သြားတိုင္း နာနာဘာဝေတြရဲ႕ ဓါတ္ေၾကာင့္လားမသိဘူးး ေက်ာရိုးထဲထိ
စိမ့္ၿပီး ေအးသြားတာ... ထားပါေတာ့ေလ... ခ်ဴး ေက်ာင္းကို တစ္ပတ္ပတ္ၿပီး အိမ္အနားေရာက္ေတာ့ ဆံပင္ဖားယားနဲ႔ မိန္းမတစ္ေယာက္ သူ႔အိမ္ေလးထဲကို ဝင္သြားတာေတြ႕လိုက္ရတယ္... ခ်ဴး
ဘာလုပ္လို႔ လုပ္ရမွန္းကို မသိေတာ့ဘူး ျဖစ္သြားတယ္... ခ်ဴး စဥ္းစားတယ္... သူဝင္သြားရင္ ေကာင္းမလား... ဝင္သြား
ၿပီးမွ ဘာမွ မေတြ႕ရရင္လည္း အခက္ေတြ႕ဦးမယ္... ဝင္ၿပီးမွာ ဘြားခနဲ
အေျခာက္ခံရလွ်င္လည္း အမွတ္မထင္ဆို ဒုကၡေရာက္ဦးမယ္... မဝင္ဘဲ အျပင္ကေနေစာင့္ေနရင္ေကာင္းမလား စဥ္းစားလိုက္တယ္... ဟုတ္တယ္.. အဲ့ဒါပဲ ေကာင္းပါတယ္ဆိုၿပီး အျပင္ကေန အသာေလးေစာင့္ေနလိုက္တယ္... သူ႔အိမ္
ေလးမွာ အေနာက္မွာ ထြက္ေပါက္မွ မရွိတာ...
ျပတင္းေပါက္ေတြကလည္း သံတိုင္ေတြနဲ႔ေလ... လူသာဆို ျပန္ထြက္လာမယ္ဆိုရင္
အိမ္ေရွ႕ေပါက္ကပဲ ျပန္ထြက္ရမွာပါ... ခ်ဴး အသာေလး ေစာင့္ေနလိုက္တယ္... အျပင္မွာက ေလေတြလည္း
တိုက္ေနတယ္ေလ... လ ကလည္း ထိန္ထိန္သာေနတုန္း တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္
ဆြဲဆြဲငင္ငင္ အူလိုက္တဲ့ ေခြးအူသံေတြက ေတာ္ရံုလူအဖို႔ ေနရာမွာတင္လန္႔ေလာက္ပါတယ္... ဒါမဲ့ ခ်ဴးအဖို႔ ေန႔စဥ္ႀကံဳေတြ႕ေနရတာမို႔ မထူးေတာ့ဟာ ဆိုရမလိုပင္... ဒါမဲ့ ေလတစ္ခ်က္အဝိႈက္မွာ
လြင့္လာတဲ့ ပုပ္နံ႔လိုလို အနံ႔တစ္ခုေၾကာင့္ စိတ္ထဲ မသိုးမသန္႔ႀကီး ျဖစ္လာရတယ္...
ခ်ဴးမွာ ေစာင့္ေနတာ ငါးမိနစ္ေလာက္ေတာင္ ရွိေနၿပီ မထူးျခားေသးေတာ့ ေနာက္ထပ္ ငါးမိနစ္ဆို
ဝင္မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္... ေစာင့္ရင္းေစာင့္ရင္း ဘာမွ ထူးျခားမလာတာနဲ႔ အိမ္ထဲကို
ဝင္ဖို႔ျပင္လိုက္တယ္... လက္ထဲမွာလည္း တုတ္ကို အသင့္ကိုင္ထားတယ္ေလ...
အိမ္နားကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ကပ္လိုက္ေတာ့ ခုနက ပုပ္နံ႔ေတြ ပိုရလာသလိုခံစားေနရတယ္...
ခ်ဴးကေတာ့ တုတ္ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ထားလိုက္တယ္... ဟုတ္တယ္... အိမ္ထဲကေန
ပုပ္နံ႔ေတြ ထြက္ေနတာ... အဲ့ဒါဆို ခုနဝင္သြားတာက... ဟုတ္တယ္.. သူရဲမ ပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္...
ခ်ဴး ရဲ႕ ရင္ခံုသံေတြ အျမင့္ဆံုးထိေရာက္ေနပါၿပီ... သူရင္ဆိုင္ေတြ႕ရမွာက နာနာဘာဝနဲ႔ မဟုတ္ပါလားးးးး
ခ်ဴးလည္း အသက္ကို ဝေအာင္ရႈၿပီး အိမ္ထဲကို ေျခတစ္လွမ္း စၿပီး အရဲစြန္႔လိုက္တယ္... အိမ္ေနာက္ထဲက တခြ်က္ခြ်က္ အသံေတြ ၾကားေနရတယ္... ေသခ်ာပါတယ္... အထဲမွာ ရွိေနၿပီ... အပုပ္နံ႔ေတြ လႈိင္ထေနပါေတာ့တယ္... သူအျပင္မထြက္ခင္အထိ ဘာနံ႔မွ မရခဲ့တာပါ... ခ်ဴးလည္း အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေျခေထာက္ကို အသံမ
ၾကားေအာင္ ေဖာ့နင္းၿပီး အေနာက္ဘက္ခန္း တံခါးနားကို ခ်ည္းကပ္လိုက္တယ္... ခ်ဴးး အခုမွ ေသခ်ာစဥ္းစားမိၿပီ... သြားၿပီ... ညေနက သမီးလာပို႔တဲ့ အသားလံုးေႀကာ္ဘူးး ေရခဲေသတၱာေပၚမွာ တင္ထားတာ...
ေသခ်ာၿပီ... အစားအေသာက္ရွိရင္ နာနာဘာဝေတြ ေသာင္းက်န္းတတ္တာေလ... ခ်ဴးး လည္း အေနာက္ခန္းဘက္သို႔ေခါင္းလွည့္ၿပီးကဲၾကည္လိုက္တယ္... ခ်ဴးး အသက္ရႈသံေတြ ရပ္တန္႔သြားေလာက္ေအာင္ ရူးသြပ္သြားခဲ့သည္... မိန္းမတစ္ေယာက္ ခ်ဴးကိုေက်ာေပးထားၿပီး ေခါင္းကေတာ့ မပါေပ... သူမရဲ႕ေခါင္းကိုေတာ့ ေရခဲေသတၱာေပၚမွာတင္ထားေလသည္... ခ်ဴးး လည္း
စြံ႕အၿပီး ပါးစပ္ကလည္း ေအာ္ခ်င္ေပမဲ့ အသံလည္းမထြက္ေတာ့ပါ... အာေစးမိေနတဲ့လူတစ္ေယာက္လို ေၾကာင္ၾကည့္ေနမိတယ္ေလ...
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သရဲမက သူေခါင္းကို သူျပန္တပ္ၿပီး ဒီဘက္ကို လွည့္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ခ်ဴးး တစ္ေယာက္ေလာကႀကီးနဲ႔
ေခတၱ အဆက္အသြယ္ျပတ္သြားေလေတာ့သည္... အေၾကာင္းမွာေတာ့ သရဲမရဲ႕ မ်က္ႏွာမွာ မ်က္လံုးကလည္း ေဟာက္ပက္ႏွင့္
နီရဲေနေသာ လွ်ာမွာ အဆမတန္ရွည္ထြက္လာေသာေၾကာင့္တည္းးး.....
ထိုအျဖစ္အပ်က္ေတြ ျဖစ္ၿပီး တစ္လအၾကာမွာေတာ့ ေက်ာင္းရဲ႕ အေျခအေနေတြ ေတာ္ေတာ္ေလးဆိုးဝါးလာခဲ့တယ္လို႔ ေျပာရမယ့္
အေျခအေနတစ္ခု ျဖစ္လာခဲ့တယ္... ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ခ်ဴးး သတိလစ္ၿပီး ေနထိုင္မေကာင္းခဲ့တာ ႏွစ္ပတ္တိတိၾကာခဲ့တယ္...
ခ်ဴးး မရွိတုန္း ခ်ဴးး အစားဝင္လုပ္ေပးတဲ့ လံုျခံဳေရးေတြ တစ္ညေတာင္မခံပဲ ျပန္ေျပးၾကတဲ့သူေတြခ်ည္းပဲေလ... အားလံုးက ခ်ဴးး
တစ္ေယာက္ေနအျမန္ျပန္ေကာင္းပါေစလို႔ပဲ ဆုေတာင္းေပးၾကသလို.. တစ္ဖက္ကလည္း ေက်ာင္းမွာ ဘုန္းႀကီးေတြပင့္ၿပီး ပရိတ္ေတြ
ရြတ္တယ္လို႔ ေျပာၾကပါတယ္... အဲ့ဒီ့ေနာက္မွာေတာ့ အေျခာက္အလွန္႔သိပ္မရွိေတာ့ပါဘူးးး ဒါမဲ့ ဘယ္သူမွ ခ်ဴးး ေနရာကို
ဝင္မလုပ္ရဲၾကေတာ့ပါဘူးးး ခ်ဴးး လို မေၾကာက္တတ္တဲ့သူေတာင္ ဒီလိုေတြ ျဖစ္ခဲ့ေတာ့ အားလံုးက ေၾကာက္ေနၾကပါတယ္... ဒီလိုနဲ႔
ခ်ဴးးး အေကာင္းပကတိ ေနျပန္ေကာင္းတဲ့ တစ္ေန႔မွာ အလုပ္ျပန္ဆင္းခဲ့ပါတယ္... ခ်ဴးး လည္း အရင္က ျဖစ္ခဲ့တာေတြကို
ေခါင္းထဲမထည့္ေတာ့ပဲ သူ႕အလုပ္သူ ေအးေဆးျပန္လုပ္ခဲ့ပါတယ္.... အားလံုးကလည္း ခ်ဴးး ရဲ႕စိတ္ဓါတ္ကို ေလးစားၾကပါတယ္... ခ်ဴးးး
လိုလူ ရွားတယ္မလားးးး
ခ်ဴးး အလုပ္ဆင္းခဲ့တာ တစ္လေလာက္ထိ ဘာအေႏွာက္အယွက္မွ မရွိေတာ့ပါဘူးးး အားလံုး လည္းစိတ္ေအးလက္ေအး နဲ႔
သက္ပ်င္းေတြပဲ ခ်မိပါေတာ့တယ္.... ညဘက္ေတြဆိုရင္ေတာ့ မွင္စာလို နီရဲရဲေကာင္ေတြကေတာ့ ရွိေနဆဲပါပဲ... ဒါမဲ့ သူတို႔ေတြက
ဒုကၡမေပးၾကပါဘူးးး ခ်ဴးး အတြက္လည္း ျမင္ေနက်ဆိုေတာ့ ရိုးေနၿပီေလ... သာမန္ မျမင္ဖူးတဲ့သူေတြဆို လန္႔ၿပီး ေျပးၾကမွာပဲေလ...
ဒီလိုနဲ႔ ေႏြရာသီ ေက်ာင္းေတြ ပိတ္တဲ့ အခ်ိန္ေတြကိုေရာက္လာခဲ့ၿပီေလ... ခ်ဴးလည္း သူအရမ္းခ်စ္တဲ့ ေျမးေလးနဲ႔ အခ်ိန္ျပည့္ေတြ႕
လို႔ရၿပီမလားးး ခ်ဴး သမီးေလးက မနက္ဆိုရင္ သူ႔သားေလးကို အေဖ့ဆီလာပို႔လိုက္ ညေနက်ရင္ ျပန္ေခၚသြားလိုက္နဲ႔ အခ်ိန္ေတြ ကုန္ခဲ့
တယ္... တစ္ေန႔ေတာ့ ခ်ဴးး ေျမးေလးမွာ ခ်ဴးးနဲ႔တစ္ေနကုန္ေဆာ့ရတာ ပင္ပန္းလို႔ထင္ပါရဲ႕... ေျမးေလးက အိပ္ခ်င္တယ္ေျပာတာနဲ႔
ခ်ဴးး လည္းသူ႔ေနရာမွာ အိပ္ယာခင္းေပးၿပီး အိပ္ခိုင္းလိုက္ပါတယ္... ေျမးေလးမွာ ေခါင္းခ်တာနဲ႔ တစ္ခ်ဳိးတည္း အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့တာပဲဗ်ဳိ႕... ခ်ဴးး မွာ သူ႕ေျမးေလးကိုၾကည့္ၿပီး ၿပံဳးလိုက္တယ္... "ေျမးေလး ေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းသြားလို႔ထင္တယ္"... ခ်ဴးး ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္... ဒီည ေျမးေလးကို ဒီမွာပဲ သိပ္လိုက္ေတာ့မယ္ေပါ့... ၿပီးေတာ့ သူ႔သမီးကို ဖုန္းဆက္လိုက္တယ္ေလ... ေျမးေလး အိပ္ေပ်ာ္ေနလို႔
ဒီမွာပဲ ညသိပ္လိုက္မယ္ဆိုၿပီးေလ... သမီးမွာ အင္းပဲ ေျပာလိုက္ရေတာ့သည္... ဒီလိုညေတြ ခ်ဴးး အတြက္ဘယ္ေလာက္
ေသြးပ်က္ေစခဲ့မလဲဆိုတာ ခ်ဴးး သိခဲ့လွ်င္.....
ခ်ဴးး တစ္ေယာက္ ထံုးစံအတိုင္း သူ႔တာဝန္ေတြ အကုန္လုပ္ၿပီးတာနဲ႔ ေစာေစာ အိပ္ယာဝင္ဖို႔ျပင္လိုက္တယ္... ေျမးေလး လည္းရွိေနတာေၾကာင့္ သူေစာေစာအိပ္မယ္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့တာပါ... ေက်ာင္းကိုလည္း သူႏွစ္ပတ္ေလာက္ပတ္ၿပီးၿပီေလ... ဒီလိုနဲ႔ သူအိပ္ယာဝင္ခဲ့ပါတယ္.. ေျမးေလးရဲ႕ ပါးကိုနမ္းလိုက္ေတာ့ ေျမးေလးလန္႔သြားတယ္ထင္ပါရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ရံႈ႕ၿပီး ဟိုဘက္ေဆာင္းၿပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားျပန္တယ္ေလ... ခ်ဴးး လည္း ၿပံဳးၿပီး မ်က္လံုးစံုမွတ္လိုက္တယ္... ပတ္ဝန္းက်င္ အေျခအေနကေတာ့
အားလံုးတိတ္ဆိတ္ေနပါေတာ့တယ္... ဒါေတြက မုန္တိုင္းမလာခင္ ေလေျပေတြနဲ႔ ၿငိမ္သက္ေနတာေတြ ခ်ဴးး တကယ္မသိခဲ့တာပါ...
ခ်ဴးးလည္း ဟိုဟိုဒီဒီေတြ ေတြးၿပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ပါေတာ့တယ္... အိပ္မက္ထဲမွာေတာင္ ခ်ဴးးတစ္ေယာက္ သူ႕ေျမးေလးနဲ႔ ေဆာ့ရင္ ၿပံဳးေပ်ာ္ေနပါေတာ့တယ္... ခ်ဴးး တစ္ေယာက္ ေျမးေလးကိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ခ်စ္ရွာပါတယ္... အိပ္မက္ေတြလည္းစံုလင္ရွည္လွ်ားစြာ
ခ်ဴးး တစ္ေယာက္ အိပ္မက္ေတြ မက္ေနပါေတာ့တယ္... ဒါမဲ့ အိပ္မက္တစ္ခုမွာ ထူးဆန္းစြာပင္ ခ်ဴးးနဲ႔ ေျမးေလး ကစားေနတုန္း
မိန္းမတစ္ေယာက္က ေက်ာင္းေဆာင္ႀကီးရဲ႕ ေလးထပ္ေလာက္ကေန
ေျမးေလးကို လွမ္းေခၚေနပါတယ္... ေျမးေလးကလည္း
မိန္းမႀကီးေခၚတဲ့ ဆီကို ေျပးၿပီးေက်ာင္းေပၚကို တက္သြားေလေတာ့သည္... ေက်ာင္းေပၚကို ေျမးေလးလွမ္းလိုက္တာနဲ႔ ၾကည္လင္ေနတဲ့ေနေရာင္ေတြ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို အံုမႈိင္း ေမွာင္မဲသြားပါေတာ့တယ္... ခ်ဴးး လည္း ေက်ာင္းေပၚအေျပးအလႊား တက္လိုက္ပါေတာ့တယ္...
အဲ့မွာပဲ ခ်ဴးး ေျခေခါက္ၿပီး ေလွခါးမွာေခ်ာ္လဲသြားပါေတာ့တယ္....
အျပင္မွာလည္း ခ်ဴး တစ္ေယာက္ အိပ္မက္ထဲကေန လန္႔ႏိုးသြားပါေတာ့တယ္... ဒီေလာက္ဆိုးတဲ့ အိပ္မက္ကိုမွ ဘာလို႔မက္ရတာလဲ ေတြးလိုက္မိတယ္... အသက္ဝေအာင္ရႈလိုက္ၿပီး ျပန္အိပ္ဖို႔လုပ္လိုက္တယ္... မ်က္လံုးမွိတ္မိမွ သူသတိရတယ္... သူ႕ေျမး သူနဲ႔အတူတူအိပ္ခဲ့တာေလ...
ေဘးမွာ ေျမးမရွိေတာ့... ခ်ဴး ေခါင္းနားပန္းေတြႀကီးသြားတယ္... ငါ့ေျမး ဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ... အရူးလို
ေရရြတ္လိုက္မိတယ္... အိမ္သာသြားတာလား ဆိုၿပီး အိမ္သာလည္းရွာၾကည့္တယ္... မေတြ႕ပါ... ကုတင္ေအာက္ေတြ ရွာၾကည့္ျပန္ပါတယ္... မေတြ႕ပါဘူးးး ဒါဆို အိပ္မက္က ဘာလဲ... ခ်ဴးး စဥ္းစားမရေအာင္ျဖစ္သြားတယ္... ရူးလည္းရူးခ်င္ေနၿပီ... ခ်ဴးး အေျပးအလႊား အိမ္အျပင္ကိုထြက္လိုက္တယ္... အျပင္မွာ အားလံုးတိတ္ဆိတ္ေနၾကတယ္... ေျမးရဲ႕ အရိပ္အေရာင္ကို အခုထိ မေတြ႕ရေသးပါ... ခ်ဴးး အရူးလို အိမ္ပတ္ပတ္လည္ကို ရွာလိုက္တယ္ မေတြ႕ရပါ... ထိုစဥ္ ေက်ာင္းေဆာင္အေဟာင္းဘက္မွ ေခြးအူသံ
ဆိုးရြားစြာထြက္လာတယ္... ခ်ဴးး အလိုလို က်က္သီးေတြ ျဖန္းျဖန္းထသြားတယ္... ႀကံရာမရဘဲ အိပ္မက္ထဲက
ေက်ာင္းေဆာင္အေဟာင္း ဘက္ကိုေျခဦးလွည့္လိုက္ပါေတာ့တယ္... ေက်ာင္းကို ေရးေရးေလးေတြ႕ေနရပါၿပီ... မလွမ္းမကမ္း ေလးလႊာေလာက္မွာ လႈပ္ရွားမႈကိုေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ခ်ဴးး ရင္ခုန္ႏႈန္းေတြ ျမန္သြားတယ္... အနားကိုေရာက္ေအာင္
အျမန္သြားၿပီး ၾကည့္လိုက္မွ ေသြးပ်က္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ခ်ဴးး အံ့အားသင့္သြားခဲ့ရေလ... ေလးထပ္ ဝရန္တာမွာ
သူ႔ေျမးမွသူ႕ေျမးပါ... မမွားပါဘူးးး ညေနက ဝတ္ထားတဲ့ အျဖဴေရာင္အကၤ်ီေလးနဲ႔... ဟုတ္ပါတယ္... သူ႔ေျမးမွ ေျမးအစစ္ပါ...
ေျမးေလး လက္ကိုင္ထားတဲ့ မိန္းမက ဘယ္သူလဲ... အိပ္မက္ထဲက မိန္းမပံုစံအတိုင္းပါလားးး "ဘယ္ကမိန္းမလဲ... ငါ့ေျမးကို လႊတ္စမ္း"
ခ်ဴးး အရူးတစ္ေယာက္လို ေအာ္ဟစ္လိုက္တဲ့အသံက တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ညဥ့္ကို ထိုးခြဲလိုက္သလို ကြဲအက္အက္ႀကီးထြက္လာတယ္...
ဝရန္တာမွာ လက္ကိုကိုင္ၿပီး ေခါက္တုန္႔ေခါက္ျပန္ေလွ်ာက္ေနေသာ ေျမးေလးေရာ.. ဟိုမိန္းမပါ ရပ္သြားၾကသည္... ခ်ဴးး လည္း သူတို႔
ရပ္သြားေတာ့ ထပ္ၿပီး ေအာ္လိုက္ျပန္ပါတယ္... "ငါ့ေျမးလက္ကို အခုလႊတ္ေပးပါ.. နင္က ဘယ္သူလဲ" ခ်ဴးး အသံမွာ ဟိန္းဟိန္းထသြား
ပါတယ္... ထိုအခ်ိန္ မိန္းမႀကီးေရာ ေျမးေလးပါ သူ႔ဘက္ကို လွည့္လာပါေတာ့တယ္... ခ်ဴးး မွာ ေအာက္ကၾကည့္ရတာမို႔လို႔လားမသိ
မိန္းမႀကီး မ်က္ႏွာကိုလည္း မေတြ႕ရပါ... ေျမးေလး မ်က္ႏွာကိုလည္း မေတြ႕ရပါ... မ်က္ႏွာေတြအားလံုးး မဲမဲေမွာင္ေနပါတယ္...
အတန္ၾကာေအာင္ ခ်ဴးး ကိုၾကည့္ၿပီး ျပန္လွည့္ထြက္သြားပါေတာ့တယ္... ခ်ဴးး လည္း သူေျပာတာမရေသာေၾကာင့္ ေဒါသထြက္သြားပါေတာ့တယ္...
အဲ့ဒါေၾကာင့္ ခ်ဴးး မွာေက်ာင္းေပၚသို႔ ေဒါသတႀကီး ေျပးတက္လိုက္ပါေတာ့တယ္... အဲ့ခ်ိန္မွာပဲ ခ်ဴးး မွာ အိပ္မက္ထဲကလို ေျခေခါက္ၿပီး
ေခ်ာ္က်ပါေတာ့တယ္... ခ်ဴးး အရာအားလံုးအတြက္ အံ့ၾသရေလေတာ့တယ္... သူ႕အိပ္မက္ေတြထဲက အတိုင္းေတြ
ဘာလို႔ျဖစ္ေနရတာလဲ... ခ်ဴးး မွာနာေနတဲ့ ေျခေထာက္ႏွင့္ပင္ အတင္းထကာ ေလးလႊာကိုေျပးတက္လိုက္တယ္... ေလးလႊာ ဝရန္တာကို
ေရာက္ေတာ့ ဟိုးအေရွ႕ပိုင္းတြင္ ခပ္ျပျပလမ္းေလွ်ာက္ေနတာေတြ႕ေနရပါတယ္... ခ်ဴးး လည္း အတင္းေျပးလိုက္ပါေတာ့တယ္...
ျမင္ရေလာက္တဲ့ အေနအထားေလာက္တြင္ ေရွ႕မွ လမ္းေလွ်ာက္ေနေသာ ေျမးေလးႏွင့္ မိန္းမမွာ ေထာင့္ခ်ဳိးတစ္ခုထဲသို႔ ခ်ဳိးဝင္သြားတာေတြ႕လိုက္ရပါေတာ့တယ္... ခ်ဴးး မွာ ပိုၿပီး စိတ္တိုသြားရေတာ့တယ္... သူေျပာေနတာ ေသာက္ဂရုမစိုက္ဘူးကိုးးး... ခ်ဴးး လည္း မွီေအာင္ ေျပးလိုက္ပါေတာ့တယ္... လမ္းခ်ဳိးေလးဘက္ကိုေရာက္ေတာ့ ခ်ဴးး စဥ္းစားရ ခက္သြားပါေတာ့တယ္... ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့
စာၾကည့္တိုက္ရယ္.. စတိုခန္းရယ္ ဒါပဲရွိတာမို႔လို႔ပါ... အျပင္ထြက္ေပါက္ဆိုတာမရွိပါဘူးးး အခန္းေတြကလည္း ေမွာင္မဲေနပါတယ္...
ခ်ဴးး မွာ သူ႕ေျမးေလး နာမည္ကို ေအာ္ေခၚလိုက္ပါတယ္... ဒါမဲ့ ဘာတုန္႔ျပန္မႈမွ မရွိပါဘူးးး ခ်ဴးး လည္း ေဘာင္းဘီ အိပ္ကပ္ထဲမွ
ဇစ္ပို မီးျခစ္ကို ဖြင့္ၿပီး အေမွာင္ထဲဝင္သြားေလေတာ့တယ္... ခ်ဴးး ရဲ႕လမ္းေလွ်ာက္သံမွလြဲၿပီး ဘာသံမွ မၾကားရပါ... ထိုစဥ္ စာၾကည့္
တိုက္ဘက္မွ ကြ်ီခနဲ ျမည္သံၾကားလိုက္ရပါတယ္... ခ်ဴးး လွမ္းေအာ္လိုက္ပါတယ္... "အထဲမွာ လူရွိလားး လူရွိရင္ ျပန္ေျပာပါ"...
ခ်ဴးး ေျပာရံုရွိေသးတယ္ လက္ထဲမွ မီးေရာင္ တစ္ေယာက္ေယာက္က ေလနဲ႔လာမႈတ္သလို ခ်က္ခ်င္းမီးၿငိမ္းသြားတယ္... ဘာဆိုဘာမွ မျမင္ရေတာ့ပါဘူးး... ထိုစဥ္ ခ်ဴးး ေရွ႕ဘုတ္ကနဲ အရာတစ္ခုလြင့္လာပါတယ္... ခ်ဴးး လက္ထဲက မီးျခစ္ကို ထပ္ျခစ္ၿပီး
မီးေရာင္ေတာက္လာေတာ့ ၾကည့္လိုက္ပါတယ္... ခ်ဴးး လံုးယ အံ့အားသင့္သြားပါေတာ့ တယ္... ခ်ဴးး ေရွ႕မွာရွိေနတာက ခ်ဴးး
အခန္းထဲမွာထားခဲ့တဲ့ ခ်ဴးး သံုးေနက် ဖုန္းထည့္တဲ့ အိတ္ကေလးပါ... ေန႔လည္ကေတာင္ ေျမးေလးယူေဆာ့တာေတြ႕ေသးတယ္... ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဖုန္းထည့္တဲ့ အိပ္ေလးမွာ ေသြးစေတြ စြန္းထင္းေနပါတယ္... ခ်ဴးး လည္း ေျမးေလးကို
အရမ္းစိတ္ပူသြားပါတယ္...
လက္ထဲမွ မီးျခစ္ရဲ႕ အလင္းေရာင္နဲ႔ စာၾကည့္တိုက္ဘက္ကို ဝင္ေရာက္လိုက္ပါတယ္... ေမွာင္မဲေနေသာ အေမွာင္ထုကို
မီးျခစ္ရဲ႕ အလင္းေရာင္ေလးမွာ မထိုးခြဲႏိုင္ပဲ သဲ့သဲ့သာ ျမင္ေနရပါတယ္... စာၾကည့္တိုက္အခန္းတံခါးဖြင့္ထားတာေတြ႕ေသာေၾကာင့္ ခ်ဴးး
အထဲကို ေျခလွမ္းလိုက္ပါတယ္... ထိုစဥ္ ဝွစ္ကနဲ ေလျဖတ္တိုက္သံနဲ႔အတူ ရင္ထဲကို စိမ့္ေနေအာင္ခံစားလိုက္ရပါတယ္... လက္ထဲမွ
မီးေရာင္လည္း ဟုတ္ကနဲဆို ၿငိမ္းသြားျပန္ပါေတာ့တယ္... တစ္ၿပိဳင္နက္မွာပဲ ခ်ဴးး ရဲ႕လက္ကို ေအးစက္စက္အရာတစ္ခုက
လာထိေနတာ ခ်ဴးး လက္မွာလည္း တြန္႔ကနဲဆို ေနာက္သို႔ဆုတ္မိလိုက္ပါေတာ့တယ္... ခ်ဴးး လည္းကဗ်ာကရာ မီးျခစ္ကို ေကာက္ျခစ္
လိုက္ရပါတယ္... ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ျခစ္မရပဲ ငါးခါေျမာက္က်မွ မီးထေတာက္ပါေတာ့တယ္... မီးျခစ္ေလးေျမွာက္ၿပီး ၾကည့္လိုက္ပါတယ္...
ဘာမွ မေတြ႕ရပါဘူးးး ဒါဆို ခုနက လာထိတဲ့ ေအးစက္ေနတဲ့ အရာႀကီးကဘာလဲ... ခ်ဴးး ေတြးရင္း
စိတ္ေတြ ေျခာက္ျခားလာပါေတာ့တယ္...
ထိုစဥ္ စတိုခန္းဘက္မွ ညီးသံ သဲ့သဲ့ၾကားေနရပါေတာ့တယ္... ခ်ဴးး လည္း က်က္သီးေတြ ျဖန္းျဖန္းထၿပီး
ေခါင္းနပန္းေတြႀကီးသြားပါတယ္... ေသခ်ာပါတယ္... သူ႕ကို သရဲေျခာက္ေနပါၿပီ... ထိုအသိဝင္လာသည္ႏွင့္ ခ်ဴးး အခန္းထဲက ေျပး
ထြက္ရန္ျပင္လိုက္ပါတယ္... ေျပးလို႔ စာၾကည့္တိုက္အခန္းဝနား ေရာက္ရံုရွိေသးတယ္.. တစ္ေယာက္ေယာက္က ေဆာင့္တြန္းလိုက္သလို
ေရွ႕ကို ဝမ္းရားထိုးႀကီး ဗိုင္းကနဲ ပစ္လဲပါေတာ့တယ္... ခ်ဴးး ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ျပန္မထႏိုင္ေအာင္ျဖစ္သြားတယ္... အဲ့အခ်ိန္မွာပဲ
မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ ကြဲအက္အက္ရယ္သံကို ခ်ဴးး အေနာက္ဘက္ကေနၾကားေနရတယ္... ခ်ဴးး အားယူၿပီး အေနာက္ျပန္
လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဆံပင္ဖားယားနဲ႔ မိန္းမရဲ႕ လက္ကို ကိုင္ထားေသာ သူ႔ေျမးပံုစံ ကေလးတစ္ေယာက္ကိုေတြ႕လိုက္ရပါေတာ့တယ္...
အေမွာင္ထဲမွာ က်င့္သားရေနၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ခ်ဴးး ေကာင္းစြာေတြ႕လိုက္ရပါတယ္... ခ်ဴး အားယူၿပီး ေျပးမယ္လုပ္ေတာ့
ေအးစက္ေနေသာ လက္တစ္စံုက ခ်ဴးး ေျခေထာက္ကို ဆြဲထားပါေလေတာ့တယ္... ခ်ဴးး လည္း ေျမးကို သတိမရႏိုင္ေတာ့ပဲ
အတင္းရုန္းၿပီး ေျပးထြက္လိုက္ပါေတာ့တယ္... အေနာက္တြင္ ဘာေတြျဖစ္ေနမလဲ သူမသိခ်င္ေတာ့... သူသိတာ တစ္ခုက အခုသူ ဒီ
ေက်ာင္းရဲ႕ အျပင္ကိုေရာက္ေအာင္ ေျပးဖို႔ပဲ ျဖစ္ေလေတာ့သည္...
တက္လာခဲ့တဲ့ ေလွကားအတိုင္းေျပးဆင္းခဲ့ေလရာ ေအာက္နားေရာက္ကာနီး ေလွကားကေန ခ်ဴးး ေျခေခ်ာ္ကာ ျပဳတ္က်ျပန္ပါတယ္...
သူအလာတုန္းက ေျခေလ်ာ္လဲခဲ့တဲ့ေနရာမွာပဲ... ဘာေၾကာင့္ အဲလိုေတြ ျဖစ္ေနတာလဲ ေတာ့ မသိေပမဲ့ ေက်ာင္းအျပင္ဘက္သို႔ ေျပးထြက္
လိုက္ပါေတာ့တယ္... ေက်ာင္းအျပင္ေရာက္ေတာ့ အနားမွာရွိတဲ့ ဆိုင္ေတြက လူေတြကို ခ်ဴးး အတင္းေအာ္ႏိႈးပါေတာ့တယ္... ခ်ဴးး အသံ
ေၾကာင့္ အနားကအိမ္ေတြနဲ႔ ဆိုင္ထဲမွာ အိပ္ေနၾကတဲ့သူေတြ ထြက္လာပါေတာ့တယ္... ဘာျဖစ္ၾကတာလဲ အားလံုးေမးၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ
ခ်ဴးး မ်က္ရည္ေတြ စီးက်လာၿပီး "ကြ်န္ေတာ့္ၿမီးေလး ေက်ာင္းထဲမွာ ေပ်ာက္ေနပါတယ္ဗ်ာ.. ျဖစ္ႏိုင္ရင္ အားလံုးကူၿပီး ရွာေပးၾကပါ...
ေလးထပ္အေဆာင္နားမွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ေျမးေလးနဲ႔ တူတဲ့ ေကာင္ေလးနဲ႔ မိန္းမႀကီးတစ္ေယာက္ အတူတူေတြ႕ခဲ့ပါတယ္... သူတို႔က
လူေတြမဟုတ္ၾကဘူူးး သရဲေတြပါဗ်ာ... ကြ်န္ေတာ့္ ၿမီးေလးလည္း အသက္ေရာ ရွိေသးရဲ႕လားမသိဘူးး" ေျပာရင္ မ်က္ရည္ႀကီးငယ္က်ၿပီး
ခ်ဴးး မွာေပ်ာ့ေခြလဲက်သြားပါေတာ့တယ္... အားလံုးလည္း ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိ... ဘာလုပ္ေပးရမွန္းမသိ ျဖစ္သြားေလေတာ့တယ္...
ေက်ာင္းထဲကိုလည္း ဘယ္သူမွ မဝင္ရဲၾကပါဘူးးး ေလာေလာဆယ္ ခ်ဴးး မွာ ေမ့လဲသြားေသာေၾကာင့္ အနားကလူေတြ ရဲေခၚသူကေခၚ..
လူနာတင္ယာဥ္ဖုန္းဆက္သူကဆက္နဲ႔ အနားကလူေတြ အလုပ္ေတြ ရႈပ္ကုန္ပါေတာ့တယ္... ခ်ဴးးမွာလည္း ေျခေထာက္ေတြမွာ ဒဏ္ရာ
ေတြေပပြေနပါေတာ့တယ္... သို႔ေသာ္ ေက်ာင္းထဲကိုေတာ့ မည္သူမွ မဝင္ေရာက္ရဲခဲ့ၾကပါေပ.....။ ( တစ္ခန္းရပ္ )
ဇာတ္လမ္းရဲ႕ နိဂံုးး...
ဒီဇာတ္လမ္းတစ္ခုလံုးရဲ႕ အားလံုးေရာ.. ခ်ဴးး ေရာ မသိလိုက္ရတဲ့ အခ်က္မွာ ခ်ဴးး ရဲ႕ေျမးေလးသည္ ညဘက္ အေပါ့သြားခ်င္တာနဲ႔
အဖိုးကို မႏိႈးပဲ အိမ္ေရွ႕မွာ ထြက္ၿပီး အေပါ့စြန္႔ခဲ့ပါတယ္... အဲ့အခ်ိန္မွာပဲ သူ႔ရဲ႕ အေမက ထူးဆန္းစြာ ေက်င္းေဆာင္ဘက္ကေန
ေရာက္လာၿပီး "သားေလးလာ.. ေက်ာင္းေဆာင္ဖက္ကိုသြားမယ္" ဆိုၿပီး ေခၚတာနဲ႔ ေကာင္ေလးမွာ အေမအမွတ္ႏွင့္ အူေၾကာင္ေၾကာင္
ေလး လိုက္သြားပါေတာ့တယ္... ေကာင္ေလး ပါးစပ္ဖ်ားကေတာ့ "ေမေမ သားေၾကာက္တယ္.. မသြားခ်င္ဘူးး" ဆိုၿပီး ေျပာေနခဲ့တာပါ...
တကယ္ေတာ့ ေကာင္ေလးရဲ႕ အေမမဟုတ္ပါ... ေက်ာင္းေစာင့္ သရဲမက ကေလးကို ေျခာက္လွန္႔ က်ီစယ္ဖို႔ ေခၚသြားခဲ့တာပါ...
ေက်ာင္းေဆာင္ ပထမထပ္လည္ေရာက္ေရာ... သရဲမမွာ "သား ဒီမွာၾကည့္စမ္း" ဆိုၿပီး သူ႔ရဲ႕ မ်က္တြင္းေဟာက္ပက္ လွ်ာတန္းလမ္းႏွင့္
ပံုကို ျပေလေတာ့ ကေလးမွာ ငယ္သံပါေအာင္ေအာ္ၿပီး ေနာက္ကိုဆုတ္လိုက္ေတာ့ ေလွကားကေန ဒလိမ့္ေခါက္ေကြးျပဳတ္က်သြားပါေလေတာ့တယ္... ေအာက္ကို ျပဳတ္က်ေလေသာ ကေလးမွာ ဦးေခါင္းမွ ေသြးေတြဖြာက်ၿပီး
အသက္ကင္းမဲ့သြားေလေတာ့တယ္... ဒီေလာက္ထိ အေျခာက္ၾကမ္းတယ္ဆိုတာ သူငယ္ခ်င္းတို႔ ယံုပါေလစ... ဒါေပမဲ့ အျပစ္မဲ့တယ့္ကေလးတစ္ေယာက္ေတာ့ တကယ္လြင့္ေၾကြခဲ့ပါေတာ့တယ္... ဘယ္သူ႕အျပစ္ရယ္လို႔ေတာ့ ေျပာလို႔မရေပမဲ့ သနားစဖြယ္ ေကာင္ေလး
မွာ အသက္ကင္းမဲ့သြားေလေတာ့တယ္...
သူငယ္ခ်င္းတို႔ သတိထားမိလားမသိဘူးးး ခ်ဴးး ေလွကားမွာ ခဏခဏေျခေခ်ာ္လဲတာေလ... အဲ့ဒါ ေကာင္ေလးက သူေသခဲ့တဲ့ေနရာကို
သူ႕အဖိုးကို ေျပာျပေနတာပါ... ဒါမဲ့ ခ်ဴးး သတိမထားမိခဲ့ပါဘူးး... ခ်ဴးး ရဲ႕ ဖုန္းထည့္တဲ့ အိပ္ကေလးး ကိုလည္း ခ်ဴးး ျမင္ေအာင္
ျပခဲ့ေပမယ့္လည္း ခ်ဴးး သတိမထားမိခဲ့ပါဘူးးး စာၾကည့္တိုက္ထဲမွာ ခ်ဴးး ရဲ႕လက္ကို ကိုင္ခဲ့တာလည္းး သူ႕ေျမးေလးပါပဲ... ေနာက္ဆံုး
အခ်ိန္အထိ ခ်ဴး ေျခေထာက္ကို ဆြဲၿပီး မသြားဖို႔ တားခဲ့တာလည္း ခ်ဴးး ရဲ႕ ေသသြားၿပီျဖစ္တဲ့ ေျမးေလးပါပဲ... ေနာက္ဆံုး အခ်ိန္အထိ
ခ်ဴးး သိေအာင္ ေျမးေလးမွာ ေျပာျပေလရွာပါတယ္... တကယ္သနားစရာေကာင္းတဲ့ ေျမးေလးပါ... ဘာမွ အျပစ္မရွိဘဲ ေသခဲ့ရတာပါ...
ေျခာက္ခဲ့တဲ့ သရဲမမွာလည္း သူေနလို႔မရေအာင္ အရင္တစ္ေခါက္က ပရိတ္ေရေတြနဲ႔ပက္ ပရိတ္ေတြရြတ္ခဲ့တာေတြေၾကာင့္ ျပန္လက္စား
ေခ်ေလသလားေတာ့ မသိေတာ့ပါ... အခုေတာ့ အျပစ္မရွိတဲ့ သူေတြထိခိုက္ကုန္ရၿပီ.....။
ေက်ာင္းဝန္းတစ္ခုလံုးလည္း ရဲေတြ၊ မီဒီယာေတြ ႏွင့္ ရႈတ္ရွက္ခတ္ေနပါေတာ့တယ္... ေလွကားေထာင့္ေလးမွာ
ေမွာက္ရက္သားေလး အသက္ေပ်ာက္ေနေသာ ကေလးတစ္ေယာက္... ေဘးမွာလည္း ပတ္ပတ္လည္ ကာထားေသာရဲေတြ၊ ဓါတ္ပံု တဖ်က္ဖ်က္ရိုက္ေနေသာလူေတြ၊ ကေလးရဲ႕ မိခင္ျဖစ္ေလေသာ ခ်ဴးး ရဲ႕သမီးတို႔နဲ႔ ေၾကကြဲစရာ ျပကြက္တစ္ခုျဖစ္တည္ေနပါေတာ့တယ္...
တစ္ဖက္တြင္လည္း ခ်ဴး တစ္ေယာက္ သတိျပန္လည္လာတဲ့ အေနအထားသို႔ေရာက္ရွိလာခဲ့ပါတယ္... ခ်ဴးး အနားတြင္လည္း ရဲေတြ
ဆရာဝန္ေတြ ေစာင့္ေနၾကတာ ခ်ဴးး ခပ္ေရးေရး ျမင္ေနရတယ္... ခ်ဴးး မွာအားယူၿပီး ေဘးမွရဲကိုေမးလိုက္တယ္... "ကြ်န္ေတာ့္ ေျမးေလး
ကိုေတြ႕ၾကလားဟင္... ကြ်န္ေတာ္ ေျမးေလး ဘယ္မွာလဲ ဟင္"... အရူးတစ္ေယာက္လိုေမးေနေသာ ခ်ဴး ကို ရဲမွာ စိတ္မရွည္စြာႏွင့္
"ခင္ဗ်ား ေျမးေလး မေန႔ကတည္းက အသက္မရွိေတာ့ဘူးး ခင္ဗ်ားဘာမွ မသိဘူးလား" လို႔ ျပန္ေမးေလေတာ့ ခ်ဴးး မွာ ယူႀကံဳးမရစြာ
မ်က္ရည္ေတြ က်ဆင္းလာပါေတာ့တယ္... သူ႔မွာ မ်က္ရည္က်ရံုကလြဲၿပီး ဘာတတ္ႏိုင္ဦးေတာ့မွာလဲ.....။ ။
သံုးလၾကာၿပီးေနာက္...
ေက်ာင္းရဲ႕ အေျခအေန အားလံုးပံုမွန္ျပန္ျဖစ္သြားပါၿပီ... ေက်ာင္းမွာ ေသာင္းက်န္းေနတဲ့ သရဲမကိုလည္း ဘုန္းႀကီးေတြပင့္ၿပီး
အၿပီးႏွင္ထုတ္ခဲ့တယ္လို႔ ေျပာၾကပါတယ္... ဘုန္းႀကီးေတြ ဝိုင္းႏွင္တာၾကတာေတာင္ ေတာ္ေတာ္ေလးႏွင္ခဲ့ရတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္...
သရဲမ ေက်ာင္းမွာရွိေနတာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ေက်ာ္ၿပီတဲ့ေလ... အဲ့ဒါေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ႏွင္မရခဲ့တာပါ... ခ်ဴးး လည္း တရားခြင္ေတြေရာက္
စစ္ေမးတာေတြ ခံလိုက္ရပါတယ္... ခ်ဴးး မွာ သူ႔ေျမးေလးအတြက္ ယူႀကံဳးမရျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္... သူသာ ေျမးေလးကို ေခၚမအိပ္ခဲ့ရင္
သူ႕ေျမးေလး ဒီလိုအျဖစ္ဆိုးေတြ ႀကံဳရမွာ မဟုတ္ဘူးေလ... အခုေတာ့ ၿပီးခဲ့သမွ်ေတြ ေနာင္တရရံုမွ တစ္ပါးးးးး။ ။ ။
ADMIN =) Htut Htet
