ဆရာဦးဆလိုင္းဟန္လင္း ကြယ္လြန္ျခင္းနွင္႔ သူ၏ ကိုယ္တိုင္ေရး ဘဝျဖစ္စဥ္
ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္
- 4/09/2014 08:34:00 AM
.jpg)
(ဓာတ္ပုံမ်ား – ဦးဟန္လင္း၏ မူရင္း လက္ေရး၊ ဦးဟန္လင္းကို လည္ပင္း ေဖါက္ထားလ်က္ ၂၀၁၃ နိုဝင္ဘာလကုန္ပိုင္း၌ ေတြ႔ရပံု)
အမ္းေလာင္ရႊီ၊ ဧျပီ ၉၊ ၂၀၁၄
ဧျပီ ၅၊ ၂၀၁၄ ေန႔တြင္ ခ်င္းဗုဒၶၶသာသနပါလက အဖြဲ႔ ဥကၠဌ ဦးတင္ေအာင္၏ အသိေပးမႈေၾကာင္႔ ဧျပီ ( )တြင္ မင္းတပ္ေဆးရံု၌ ဆရာဦးဟန္လင္း လည္ေခ်င္းကင္ဆာျဖင္႔ ကြယ္လြန္သြားေၾကာင္း သိရပါသည္။
သူနွင္႔ပတ္သက္လို႔ မွတ္သားဖြယ္ အခ်ုိ႔ ရွိပါသည္။
ပထမ အခ်က္မွာ… ပညာေရးနွင္႔ပတ္သက္ျပီး ထူးခ်ြန္ထက္ျမက္ေသာ မ်ိဳးဆက္တစ္ခုကို စတင္ေလွ်ာက္လွမ္းနိုင္ခဲ႔သူျဖစ္သည္။ သူသည္ ၁၉၈၂-တြင္ မဟာဝိဇၨၨၨၨၨၨၨၨၨၨၨၨၨၨၨၨၨၨၨၨၨၨၨၨၨၨၨၨၨၨၨာဘြဲ႔(သမိုင္း)ကို ရခဲ႔သူျဖစ္ရာ ခ်င္းျပည္နယ္၊ ကန္ပက္လက္နွင္႔ မင္းတပ္ဇာတိဖြား ခ်င္းလူမ်ိဳးမ်ား အနက္ ပထမဆုံး မဟာဝိဇၨၨၨၨၨၨၨၨၨၨၨၨၨၨၨၨၨၨၨၨၨၨၨၨၨၨၨၨၨၨၨၥၨာ ရသူဟုဆလိုင္းကီးလဲအြမ္က မွတ္တမ္းျပုသည္။ရန္ကုန္တကသိုလ္ ၊ ေဒသေကာလိပ္ အမွတ္(၁)နွင္႔ အမွတ္(၂)တို႔တြင္ နည္းျပဆရာ လုပ္ခဲ႔၏။ တကၠသိုလ္ ခ်င္းဆရာမ်ားအနက္ ဆလိုင္းအမည္ကို ပထမဦးစြာ ခံယူဝ့ံခဲ႔သူျဖစ္၏။ လူထုဆက္သြယ္ေရး အတတ္ပညာဌာနတြင္ အတြင္းေရးမႈးအျဖစ္ တာဝန္ေပးအပ္ျခင္း
လည္း ခံခဲ႔ရ၏။ သို႔ေသာ္ ဝန္ထမ္းဘဝ၌ မၾကာျမင္႔လွေပ။ မထင္မွတ္ေသာ ေလာကဓံမုန္တိုင္းေၾကာင္႔ နားခဲ႔ရသည္။
ဒုတိယအခ်က္မွာ … ခ်င္းအမ်ိဳးသာေရးနွင္႔ နိုင္ငံေရးတြင္ စြမ္းသေလာက္ ပါဝင္ခဲ႔ျခင္းျဖစ္ပါ၏။ ေမာ္လျမိုင္ဒီဂရီေကာလိပ္ေက်ာင္းသားဘဝကတည္းက ယခင္မရွိခဲ႔ဖူးေသာ ခ်င္းတိုင္းရင္းသားစာေပနွင္႔ ယဥ္ေက်းမႈေကာ္မတီကို ဦးေဆာင္ဖြဲ႔စည္းကာ အတြင္းေရးမႈးအျဖစ္လည္းေကာင္း၊အမႈေဆာင္ အျဖစ္လည္းေကာင္း ပါဝင္ လႈပ္ရွားခဲ႔သည္။
ခ်င္းအမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္တြင္ ဗဟိုအမႈေဆာင္ (ကန္ပက္လက္ျမိုနယ္ ဥကၠဌ)အျဖစ္ တာဝန္ယူခဲ႔ျပီး ၁၉၉၀-ျပည္႔ ျမန္မာနိုင္ငံ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ကန္ပက္လက္ျမိဳ႔နယ္မွ ဝင္ေရာက္ အေရြးခံရန္ၾကိဳးစားခဲ႔၏။ သို႔ေသာ္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင္႔ ေရြးေကာက္ပြဲ မဝင္ျဖစ္ခ႔ဲေပ။ ဦးစံခင္က ခ်င္း…အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ကိုယ္စားျပဳ ဝင္ေရာက္ယွဥ္ျပိဳင္၏။ မဲျပန္႔သြားမႈေၾကာင္႔ ပါတီ ၄-ခု ဝင္ေရာက္ရာ၊ တစည မွ ဦးလိန္းဟာက ပြတ္ကာသီကာ မဲအနည္းငယ္ အသာျဖင္႔ နိုင္သြားခဲ႔သည္။
တတိယအခ်က္မွာ … စာေပေရးသားမႈစြမ္းရည္ နွင္႔ ေဟာေျပာသင္ျပမႈ စြမ္းရည္ ျမင္႔မားျခင္း ျဖစ္သည္။ ခ်င္းအမ်ိဳးသားေရးဆိုင္ရာ အေတြးအေခၚသစ္ ေဆာင္းပါးမ်ားနွင္႔ ခ်င္းဓေလ႔ထံုးတမ္းဆိုင္ရာ သုေတသနေဆာင္းပါးမ်ားကို ခ်င္းတိုင္းရင္းသား စာေပနွင္႔ ယဥ္ေက်းမႈ ေကာ္မတီ (တကၠသိုလ္မ်ား -ရန္ကုန္)ထုတ္ ခ်င္းမဂၢဇင္းမ်ားတြင္ ေရးသားခဲ႔သည္။ ေဆာင္းပါး အေရအတြက္ ၂၀-ခန္႔ေလာက္သာ ရွိေသာ္လည္း ရွည္လ်ားျပည္႔စံုစြာ ေရးသားထားသျဖင္႔ ေနာင္လာေနာက္သားမ်ား ကိုးကားနိုင္၊ က်င္႔သံုးနိုင္ေလာက္သည္႔စာမူမ်ားျဖစ္သည္ဟု ပညာရွင္မ်ား မွတ္ခ်က္ေပးၾကသည္။
ဥပမာ… “ခ်င္းအားလံုးအတြက္ ညီညြတ္ေရးလမ္းစဥ္ ၂-ခု” ေဆာင္းပါးတြင္ မ်ိဳးႏြယ္စုမတူသူမ်ား၊ေဒသမတူသူမ်ား အျပန္အလွန္ ေရာေနွာလက္ထပ္ျခင္း(cross marriage)ကို က်င္႔သံုးဖို႔ နႈိးေဆာ္တိုက္တြန္းခဲ႔သည္။ ယခုအခါ ထိုသို႔ လက္ထပ္မႈမ်ိဳး အေတာ္မ်ားမ်ားေတြ႔လာရသည္။
အျခား တခ်က္မွာ ဘံုစာေပေဖၚထုတ္ေရးျဖစ္သည္။(ခ်ဳိတို႔ အခ်င္းခ်င္းစစ္ခင္းပုံ)နွင္႔ (သစ္စာဆိုေရြ႔ တရားဆိုင္ေသာ ခ်ဳိခ်င္းမ်ား) ကဲ႔သို႔ေသာ ေဆာင္းပါးမ်ားမွာ စာေပ သို႔မဟုတ္ ဥပေဒျဖင္႔ သတ္မွတ္ျခင္းမျပဳေစကာမူ၊ အဆင္႔ျမင္႔ေသာ ခမ္းနားေသာ၊ တိက်ေသာ ခ်င္းတို႔၏ဥပေဒထံုးတမ္းနွင္႔ ေတြးေခၚယူဆပံုမ်ားကို ေဖၚထုတ္ျပခဲ႔၏။ ေဖၚထုတ္ရာတြင္လည္း ခန္႔ျငားေလးနက္ေသာ အေရးအသားမ်ားျဖင္႔ တင္ျပေလ႔ ရိွသည္။
ထုတ္ေဝသူ တို႔က ခ်င္းမဂၢဇင္းတစ္အုပ္ထဲတြင္ ဦးဟန္လင္း၏ေဆာင္းပါး ၁-ခုထက္ ပိုျပီး ထည္႔သြင္းလိုၾကသျဖင္႔ ကေလာင္ခြဲမ်ား သံုးခဲ႔ရသည္။ကေလာင္ခြဲမ်ားမွာ ဆလိုင္းဟန္လင္း၊ ဆလိုင္းဓူဝံနီ၊ ဆလိုင္းေဗြမဏ္၊ မိုင္မင္ရီဟိုင္း၊ ျပည္ေထာင္စုကိုကို တို႔ျဖစ္၏။ သူ၏ MA ဘြဲ႔ယူက်မ္းမွာ (ခ်င္းေတာင္၏ နိုင္ငံေရးသမိုင္းက်မ္း၊ ၁၉၄၈-၁၉၆၂) ျဖစ္သည္။ အေရးအသားပိုင္းတြင္ သာမက ၊ အေၾကာင္းအရာပိုင္းတြင္ပါ အထူးေကာင္းမြန္သည္ဟု အခ်ုိဳ႔က မွတ္ခ်က္ေပးၾကသည္။
စတုတၳအခ်က္မွာ… ခ်င္းဗုဒၶၶဘာသာ လူငယ္မ်ဳိးဆက္မ်ားကို တိုက္ရိုက္အားျဖင္႔ ျဖစ္ေစ၊ သြယ္ဝိုက္ေသာအားျဖင္႔ ျဖစ္ေစ အတတ္နိုင္ဆံုး ေမြးထုတ္ပ်ဳိးေထာင္ခဲ႔ျခင္းျဖစ္သည္။
ဦးဟန္လင္း၏ အမည္မွာ ခ်င္းအသံထြက္ အေနျဖင္႔ ဟုန္းလိန္းျဖစ္သည္ ။ ေက်းဇူးရွင္ ဆရာဘုန္းၾကီး ဦးနန္ဒမာလာက ခ်င္းအမည္လည္း မေပ်ာက္ရေလေအာင္ ၊ ဗမာလုိလည္း အဓိပါယ္ရိွရေလေအာင္ အသံ ဖလွယ္ကာ ဟန္လင္းဟု မွည္႔ေခၚခဲ႔သည္။ ဦးဟန္လင္းသည္ ညီ၊ညီမမ်ားကိုလည္း ထိုနည္းအတိုင္း မွည္႔ ေခၚခဲ႔ရာ ထန္းလိန္းကို ထိန္လင္း၊နိုင္းလိန္းကို ေနလင္း ၊ ေအာင္လိန္းကို ေအာင္လင္း၊ ရႊီလိန္းကို ေရႊလင္း၊ အြဲသာလိန္းကို ေအးမာလင္း၊ တီးသာလိန္းကို သီတာလင္း၊ လိုင္းသာလိန္းကို လိႈင္ဝါလင္းဟု မွည္႔ေခၚေပးခဲ႔သည္။
ဦးဟန္လင္းကို ခ်င္းျပည္နယ္၊ကန္ပက္လက္ျမိဳ႔နယ္၊ ေက်ာက္စစ္ေခ်ာင္းတိုက္နယ္ (အမွတ္ ၅ တိုက္နယ္)၊ ထန္းေအာင္ေက်းရြာ၌ ၁၉၅၁-တြင္ အဖ ထန္းေအာင္ရြာသူၾကီး ေတာင္သူၾကီး ဦးလိန္းနိုင္း၊ အမိ ေဒၚလႈးဟုန္းတို႔မွ ဖြါးျမင္သည္။ေမြးခ်င္းေပါင္း ၉-ဦးရိွရာ ၊ က်ား(၅)ဦး ၊ မ(၄)ဦး ျဖစ္သည္။ သူသည္ ဒုတိယေျမာက္ ေမြးဖြါးသူျဖစ္ျပီး၊ သားေယာက္က်ားမ်ားတြင္ အၾကီးဆံုးျဖစ္သည္။
ယခုစာေရးေသာ ဧျပီ၇၊ ၂၀၁၄ တိုင္ေအာင္ ဖခင္ၾကီးဦးလိန္းနိုင္းနွင္႔ ငယ္ဆရာေတာ္ ဦးနႏ ၵၵမာလာတို႔ မွာ အသက္ ၈၀-ေက်ာ္စီရွိကာ သက္ရိွထင္ရွား ရွိေနၾက၏။ မိခင္ကား ၁၉၉၂-တြင္ ကြယ္လြန္ခဲ႔ျပီ။ သူ ကြယ္လြန္ခ်ိန္တြင္ ညီ(၃)ဦး၊ ညီမ(၂)ဦး သက္ရိွ က်န္ရစ္၏။ရြာနီးခ်င္းစပ္ မၾကားေက်းရြာသို႔ ပထမဦးဆံုး ၾကြေရာက္လာေသာ ေတာင္တန္းသာသနာျပဳ ဆရာေတာ္ ဦးနႏ ၵမာလာသည္ ၁၉၅၈ မွ ၁၉၆၁ ထိ ၃-နွစ္ သာသနာျပဳခဲ႔၏။ထို မတိုင္မီက က်င္ေဒြးေဒသတြင္လည္း ၃-နွစ္ သာသနာျပဳခဲ႔ရာ စုစုေပါင္း ၆-နွစ္ျဖစ္၏။ဆရာေတာ္သည္ မၾကားရြာႏွင္႔ အျခား ၅-ရြာရိွ ကေလးမ်ားကို မူလတန္းပညာ သင္ေပးရာ အရြယ္ငယ္ေသာ္လည္း ဥာဏ္ပညာ ထူးခ်ြန္ထက္ျမက္ေသာ ကေလးငယ္ဟုန္းလိန္းကို အထူး သေဘာက်သည္။
ေအာက္ပါ ေဖၚျပခ်က္မ်ားသည္ ကင္ဆာေဝဒနာခံစားေနရစဥ္အတြင္း ဦးဟန္လင္းနွင္႔ သူ၏ညီေထြး ဆလိုင္းေရႊလင္းတို႔Emailျဖင္႔၊ စာေပးစာယူျပဳၾကရာ သူ၏ေရွးေဟာင္း ေနွာင္းျဖစ္မ်ားကို ၁၂-၁၂-၂၀၁၃ ေန႔စြဲျဖင္႔ ေရးသားေပးခဲ႔ေသာ စာမွ ေကာက္နႈတ္ခ်က္မ်ား ျဖစ္၏။ ျပည္႔စံုမႈ မရိွပါ။ သို႔ေသာ္ ေဝဒနာကို ရင္ဆိုင္ရင္း သူအမွတ္ရသေလာက္ကို မွတ္တမ္းအျဖစ္ ေရးသားေပးခဲ႔ျခင္းျဖစ္၏။
ဆရာေတာ္ဦးနႏ ၵမာလာ အထံ၌ ၁၉၅၈ မွ ၁၉၆၁ -အတြင္း အျခားေသာ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားနွင္႔ အတူ ပညာရင္နို႔ေသာက္စို႔ခဲ႔ရာ ဘာသာစံု၌၄င္း၊အတန္းတိုင္း၌၄င္း ပထမခ်ည္း ရရိွခဲ႔သည္။ဆရာေတာ္သည္ ယခုအခါ ေမာ္လျမိဳင္ျမိဳ႔၊ ေရႊေတာင္ရပ္၊ ေတာင္ရိုးတန္း၊ဓမၼပါလေက်ာင္းတိုက္၌ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္အျဖစ္ သက္ရိွထင္ရွား သီတင္းသံုးလ်က္ ရွိပါသည္။ အဂၤလိပ္စာ အပါအဝင္ ဘာသာစုံ၌ ထူးခၽြန္မႈ၊ အတန္းတိုင္း၌ ပထမခ်ည္းရမႈ၊ အမိန္႔နာခံမႈ၊ စည္းကမ္းရိုေသမႈ၊ ကိုယ္က်င္႔တရားေကာင္းမႈတို႔ေၾကာင္႔ ေမာင္ဟုန္းလိန္းကို ဆရာေတာ္က အထူးပင္ ေျမေတာင္ေျမွာက္ ေပးလိုပါသည္။ ၄င္းဆရာေတာ္ထံ၌ စတုတၳတန္းေအာင္ ျမင္သည္။
၁၉၆၂-အကူးတြင္ မည္သူမဆို သတၱမတန္းကိုအလြတ္ေျဖဆိုနိုင္သည္၊ ေအာင္ပါက ‘မူျပ’ ဆရာ
ရမည္ဟု ပညာေရးဌာနက ထုတ္ျပန္ေသာေၾကာင္႔ အသက္ ၁၀-နွစ္သား ဟုန္းလိန္းအား သတၱမတန္းကို
ကန္ပက္လက္ျမိဳ႔၌ ဆရာေတာ္က ဝင္ေျဖေစေသာ္လည္း ရႈံးခဲ႔သည္။ ၁၉၆၂-၆၃ တြင္ မင္းတပ္ျမိဳ႔ အ-ထ-က ၌
ပဥၥမတန္းကို သင္ၾကားေအာင္ျမင္သည္။ပညာရည္ အထူးခြ်န္ဆံုး အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳခံရသည္။ ၁၉၆၃-မတ္လတြင္ဟုန္းလိန္းမွ ဟန္လင္းသို႔ အမည္ေျပာင္းသည္။
၁၉၆၃-၆၄ တြင္ ထားဝယ္ျမိဳ႔ အထက(၁)၌ ဆဌမတန္းကို သင္ၾကားေအာင္ျမင္သည္။အတန္းခြဲ (ဃ)၌
ပညာသင္ၾကားခဲ႔ရျပီး မသက္နွစ္ ၊ မသိန္းသိန္း၊ မေအးလွ၊ မတင္စိန္တို႔နွင္႔ ခင္မင္ရင္းနွီးခဲ႔ရသည္။အတန္းတင္၌ ဒုတိယ ရသည္ ၊ မူးရစ္ကေလး အထကသို႔ ဆုပစၥည္းမ်ား ေပးပို႔သည္။ထိုစဥ္က အထက(၁)ကို မင္းၾကီးဝမ္းေက်ာင္းဟု ေခၚသည္။
၁၉၆၄-၆၅ တြင္ မြန္ျပည္နယ္၊ေမာ္လျမိဳင္ခရိုင္၊ ေခ်ာင္းဆံုျမို႔နယ္၊ မူးရစ္ကေလး အ-ထ-ကသို႔ ေျပာင္းေရႊ႔ကာ သတၱမတန္း သင္သည္မွ ငါးနွစ္တာ ကာလအတြင္း ထို အ-ထ-က၌ ေနခဲ႔ျပီး၊ကၽြန္ေတာ္ မေရာက္မီက အျမဲ ပထမ ခ်ိတ္သည္ဆိုေသာ မြန္အမ်ိဳးသမီး ေကာ႔ကဋိဳက္ရြာသူ မသိန္းတင္ (မြန္မြန္ရည္ရည္ျဖစ္ျပီး မုဆိုးမအမိက ေက်ာင္းထားသူ) နွင္႔ဆံုစည္းပညာျပိဳင္ရာ အနိုင္ပင္ရခဲ႔သည္။ ၁၉၆၆-၆၇ တြင္ HIGH SCHOOL FINAL ဟုဆိုေသာ တန္းျမင္႔ေက်ာင္းထြက္စာေမးပြဲ(ေနာက္ဆံုးနွစ္)ကို ရွားပါးစြာ ေအာင္ျမင္သူမ်ားတြင္ အပါအဝင္ ျဖစ္ခဲ႔သည္။၁၉၆၉-၇၀ တြင္ အေျခခံပညာအထက္တန္း ေအာင္လက္မွတ္(က) ကို ရရွိျပီး ေမာ္လျမိဳင္ေကာလိပ္သို႔ တက္ကာ ဝိဇာဘြဲ႔ ေအာင္ျမင္သည္။၁၉၇၄-တြင္ မဟာဝိဇာေနာက္ဆံုးနွစ္အပိုင္း(က) ကို တက္ေရာက္ျပီး စာေမးပြဲ ေအာင္ျမင္သည္။ က်မ္းျပဳစုရမည္႔ ထက္ဝက္တာဝန္ျပီးဆံုးေၾကာင္း ဂဇက္ကို ၁၉၈၀-ဒီဇင္ဘာလ(၃၁)ရက္ေန႔တြင္ ေမာ္ကြန္းထိန္းရုံးမွ ထုတ္ျပန္ခဲ႔ျပီး၊ ၁၉၈၂- ခုနွစ္၌ ဘြဲ႔လက္မွတ္ ေပးအပ္ခဲ႔သည္။
ေမာ္လျမိဳင္ေကာလိပ္၌ေနစဥ္တြင္ ခ်င္းစာေပနွင္႔ယဥ္ေက်းမႈဆပ္ေကာ္မတီကို ပထမဆံုး စတင္တည္ေထာင္ျပီး၊ အတြင္းေရးမႈးလုပ္ခဲ႔သည္။ဒုတိယနွစ္၌ ၄င္းေကာ္မတီ၌ အမႈေဆာင္၊တတိယနွစ္၌ အမႈေဆာင္၊ စတုတၳနွစ္၌ အတြင္းေရးမႈး လုပ္ခဲ႔သည္။ ႏႈတ္မႈပညာအသင္း အမႈေဆာင္အျဖစ္ ေမာ္လျမိဳင္သား ကိုသန္းေဌးတို႔နွင္႔အတူ လုပ္ခဲ႔သည္။ (ေသမင္းကို စိန္ေခၚသည္) ေခါင္းစဥ္ျဖင္႔ ေဟာေျပာခဲ႔ရာ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသား အမ်ားပင္ တက္ေရာက္ခဲ႔သည္။ကိုသက္ခိုင္တို႔နွင္႔အတူ က်ားကစားအသင္း အမႈေဆာင္ျဖစ္ခဲ႔သည္။ သမုိင္းအမႈေဆာင္ အျဖစ္ ကိုစိုးညြန္႔ဝင္းတို႔နွင္႔အတူ တင္ေျမွာက္ခံခဲ႔ရသည္။ ေမာ္လျမိုင္ေကာလိပ္၏ အခမ္းအနားေျမာက္ျမားစြာ၌ ပါဝင္ဆင္ႏႊဲခဲ႔သည္။ အမွတ္(၃) တကၠသိုလ္ ေလ႔က်င္႔ေရးတပ္သို႔ ဝင္ေရာက္ခဲ႔ျပီး ၂၂-၉-၇၀ မွ၂၅-၈-၇၄ ထိ သင္တန္းကို ေအာင္ျမင္ခဲ႔သျဖင္႔ သင္တန္းဆင္းလက္မွတ္ကို ၁၉၇၄ စက္တင္ဘာလ ၂၁-တြင္ ရခဲ႔သည္။
ရန္ကုန္လုပ္္သားေကာလိပ္၊ေဒသေကာလိပ္(၁)၊ ေဒသေကာလိပ္(၂)တို႔တြင္ နည္းျပဆရာ လုပ္ခဲ႔သည္။
ရန္ကုန္တကၠသိုလ္၊ ခ်င္းမဂၢဇင္း၌ ခ်င္းလူမ်ဳိးအက်ဳိးျပဳ ေဆာင္းပါးမ်ား ေရးသားခဲ႔သည္။ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္၊ (ခ-စ-ယ) က ပထမဆံုးထုတ္ေဝေသာ ေခါနူးသုမ္ သို႔မဟုတ္ ဇလပ္နီလက္ကမ္းစာေစာင္ ထုတ္ေဝေရး၌ ဥကၠဌလုပ္ခဲ႔သည္။ အတြင္းေရးမႈးမွာ ဆလိုင္းရမ္လိန္မႈန္းျဖစ္သည္။
ခ်င္းလူမ်ဳိးညီညြတ္ေရးကို ေရွးရႈျပီး ေဒသအစြဲမရွိသည္႔ (ဆလိုင္း၊မိုင္)လက္ခံေရးကို ဦးေဆာင္လမ္းျပခဲ႔ျပီး တစ္သေဘာတည္းျဖစ္ၾကေသာ ဆလိုင္းရမ္လိန္မႈန္း(ဖလမ္း)၊ ဆလိုင္းက်င္ဇေပါင္၊ ဆလိုင္းေထာင္းလြယ္မန္းတို႔နွင္႔ လက္တြဲလ်က္ တကၠသိုလ္ဆရာမ်ား နာမည္မခံဝံ့ေသာ (ဆလိုင္း)ကို ပထမဆံုး အမည္ခံဝ့ံသူ ျဖစ္လာသည္။
၁၉၇၇တြင္ မဆလပါတီ၊ ပါတီဗဟိုေကာ္မတီဝင္အျဖစ္ ဆရာမၾကီးေဒၚနီနီျမင္႔ (ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေနဝင္း၏အမ်ဳိးသမီး)က လ်ာထားရန္ အဆိုျပဳသည္ကို ျငင္းပယ္ခဲ႔သည္။ မၾကာမီတြင္ ဦးလိန္းဟာ ပါတီဗဟိုေကာ္မတီဝင္ ျဖစ္သြားသည္။ ၁၉၇၇-တြင္ပင္ ကန္ပက္လက္ျမိဳ႔နယ္၊ျပည္သူ႔ေကာင္စီ၌ အတြင္းေရးမႈးသြားလုပ္ရန္ ၂၁ ၊ ဝင္ဒါမီယာေန သခင္ေအာင္မင္း (ဦးကီးေဖလိန္း)နွင္႔ သူ႔သား မ-ဆ-လ ဗဟိုေကာ္မတီဝင္ ဦးေဖလိန္းေမာင္းတို႔က ၃ ၊၄ ခါ ေခၚေျပာသည္ကို ျငင္းပယ္ခဲ႔သည္။
၄င္း ၁၉၇၇-ခုတြင္ပင္ အဂၤလန္နိုင္ငံမွ sociology လူမႈေဗဒပညာသင္ရန္ ပညာေတာ္သင္ ေခၚေၾကာင္း၊ အသက္ ၂၅-နွစ္ေအာက္ ျဖစ္ရမည္၊မဟာဝိဇၨာ ေရးေျဖ ေအာင္ရမည္၊ အဂၤလိပ္စာေတာ္ရမည္ ဆိုေသာ စည္းကမ္း ၃-ခ်က္သာထားေၾကာင္း၊ (……႔) ႏွင္႔ (…) တို႔မွာ စည္းကမ္း ၂-ခ်က္နွင္႔ညီေသာ္လည္း
အဂၤလိပ္စာ မေတာ္ေၾကာင္း၊ မင္းကို ၄ ၊ ၅ နွစ္ ပညာသင္ေပးဖူးတဲ႔ ဆရာ၊ ဆရာမတိုင္းက မင္း အဂၤလိပ္စာေတာ္တယ္လို႔ ေျပာၾကတာဟာ ငါ႔သေဘာနွင္႔ ကိုက္ညီေၾကာင္း၊သို႔ျဖစ္ေရြ႔ မင္း ပညာေတာ္သင္သြားရမွာမို႔ လိုအပ္တာျပင္ထားပါဟု သမိုင္းပါေမာကၡ ဦးတင္အုန္းက ေျပာသျဖင္႔ လႈိက္လွဲစြာ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ျပန္ၾကားခဲ႔သည္။ သိပ္မၾကာခင္ အစီအစဥ္ ပ်က္သြားေၾကာင္း ျပန္သိရသည္။
“ပါတီဗဟိုေကာ္မတီဝင္ မျဖစ္ရတာေရာ၊ ျမိဳ႔နယ္ေကာင္စီဝင္ မလုပ္ရတာေရာ အခုထိ ျပန္ျပီးေနာင္တ မရဘူး၊ ဒီမိုကေရစီရဲ႔ မိခင္ေျမျဖစ္တဲ႔ အဂၤလန္နိင္ငံမွာ လူမႈေဗဒပညာေတာ္သင္ မသြားလိုက္ရတာကို နွေျမာလြန္းအားၾကီး လို႔ အခုထိ တသသ ျဖစ္တုန္းျဖစ္ဆဲပါ။”
မဟာဝိဇၨာေအာင္ျပီးေနာက္ ဇာတိရပ္ရြာသို႔ျပန္သြားကာ ေထရဝါဒဗုဒၶၶသာသနာ ထြန္းကားေစေရး၊ နွစ္ရွည္ဥယ်ာဥ္ သီးနွံပင္မ်ား စိုက္ပ်ိဳးေရး။ ေလွကားထစ္မ်ား တူးေဖၚေရး၊ ကေလးမ်ားစာေပ သင္ၾကားေရးတို႔အတြက္ အားသြန္ခြန္စိုက္ၾကိဳးပမ္းခဲ႔သည္။ ေဆာျမိဳ႔နယ္၊ ေယာဘုရားၾကီးေဂါစရဂါမ္ ၅၃-ရြာထဲသို႔ပါဝင္ျပီးဗုဒၶၶသာသနာျပဳ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္း ေဆာက္လုပ္ လႈဒါန္းနိုင္ခဲ႔သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ၁၉၉၉-ခု၊ မတ္လ ၂၆-ရက္ ေသာၾကာေန႔တြင္ ရႈိ႔မီးေၾကာင္႔ မီးေလာင္ျပာက် သြားခဲ႔သည္။
၁၉၈၅-ခုနွစ္တြင္ ေတာင္တန္းသာသနာျပဳဌာနမွ ဆရာေတာ္ဦးစႏၵမာလာကို
လႊတ္ေပးျပီး ဌာနတစ္ခုအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳခဲ႔သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ ဦးဝိေဇၨာဘာသဆရာေတာ္ (ေနာင္တြင္
ကန္ပက္လက္ျမိဳ႔ ၊ ဗဟိုေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ျဖစ္သြားသူ၊) ဦးအရိယာဝံသတို႔ သီတင္းသံုးခဲ႔ၾကသည္။ယခု
အခါ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ဳိးေၾကာင္႔ သာသနာျပဳဘုန္းၾကီး မရိွေတာ႔ေခ်။ ၁၉၈၆-တြင္ အ-မ-က ရရိွခဲ႔သည္။
ေလွကားထစ္မ်ားစြာ တူးေဖၚခဲ႔ေသာ္လည္း ယခုအခါ ေကာကုန္ျပီ။ နွစ္ရွည္သီးနံွပင္မ်ား အ့ံၾသဖြယ္ရာ စိုက္ပ်ိဳး
ေအာင္ျမင္ခဲ႔ေသာ္လည္း (သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရး အခက္အခဲေၾကာင္႔) ယခုအခါ စိတ္ပ်က္ကုန္ၾကျပီ။
SOLIDARITIES INTERNATIONAL ၏ပ့ံပိုးမႈျဖင္႔ ရြာလံုးကၽြတ္ ကာဖီပင္စိုက္ပ်ိဳးၾကရန္ ေခါင္းျငိမ္႔ၾကေသာ္
လည္း ေအာင္ျမင္မည္ဟုကား တထစ္ခ် မဆိုရဲပါေခ်။ ေထရဝါဒ ဗုဒၶၶသာသနာကို အထူးပင္ ယံုၾကည္ကိုးကြယ္
လိုၾကပါေသာ္လည္း အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ဳိးေၾကာင္႔ ဗုဒၶၶသာသနာ အျမစ္တည္ရန္မလြယ္ကူေတာ႔ပါ။
ဦးဟန္လင္းဆံုးေသာအခါ ဇနီးေဒၚရွင္းဘာနိုင္းနွင႔္ ေဒၚငွိန္းသာထန္း တို႔ က်န္ရစ္သည္။ သမီးၾကီး
မလႈးဟုန္း၊သား ေမာနင္းစတား၊သမီးနန္းစံေရႊရည္တို႔ ရိွသည္။ ေျမး (၇)ဦး ရိွသည္။ အေလာင္းကို မင္းတပ္
ေဆးရံုမွ ထန္းေအာင္ရြာသို႔ ျပန္သယ္သြားၾကကာ ခ်င္းထံုးစံအတိုင္း အသုဘခံ မီးသင္းျဂိဳလ္မည္ဟု သိရပါသည္။
moemaka
