မီးေလာင္မႈအျဖစ္မွန္ တာ၀န္ရွိသူမ်ား ဖုံးကြယ္ထား – ေပးစာ

ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္ - 4/18/2014 11:07:00 AM

ဧရာ၀တီတုိင္းေဒသႀကီး၊ ေျမာင္းျမၿမိဳ႕နယ္၊ ဘူးဒင္းကြင္း၊ ေရေက်ာ္အုပ္စု၊ ေရေက်ာ္ေက်းရြာတြင္ ၁၁-၃-၂၀၁၄ နံနက္ ၀၁း၀၀ နာရီ အခ်ိန္ခန္႔တြင္ မီးေလာင္ကၽြမ္းမႈ ျဖစ္ပြားခဲ့ရာ လူေနအိမ္ ပ်ဥ္ေထာင္ ပ်ဥ္ခင္းအိမ္ (၄)လုံးႏွင့္ သစ္ျဖင့္ ေဆာက္ထားေသာ စပါး ၂၀၀၀ ၀န္းက်င့္ဆံ့ စပါးက်ီ(၁)လုံးအတြင္း၌ မ်ဳိးစပါးႏွင့္ ၀မ္းစာ စပါး ၇၆၀ တင္း၊ ကာလတန္ဖုိး ၂၂၅ သိန္း ဆုံး႐ႈံးခဲ့သည္။

ျဖစ္စဥ္မွာ ကၽြန္ေတာ့္၏ေနအိမ္ ေျခရင္းဘက္ ၂အိမ္ေက်ာ္ရွိ ကုိထြန္းႏုိင္၊ မသင္းသင္းေအး ေနအိမ္မီးဖုိေခ်ာင္ရွိ မီးႂကြင္း မီးက်န္မွ စတင္ ေလာင္ကၽြမ္းခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ၎မီးေလာင္မႈတြင္ ေက်းရြာသားမ်ား၊ ေက်းရြာ မီးသတ္အဖြဲ႕၀င္မ်ား၊ ေရေက်ာ္ရဲကင္းမွ ရဲေဘာ္မ်ား ကူညီၿငိႇမ္းသတ္မႈေၾကာင့္ နံနက္ ၀၃း၀၀ နာရီ အခ်ိန္ခန္႔တြင္ မီးၿငိမ္း သြားခဲ့ပါသည္။ မီးေလာင္ၿပီး မနက္ ၀၄း၀၀ နာရီခန္႔တြင္ ေက်းရြာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးႏွင့္ တာ၀န္ရွိ ရဲစခန္းမွဴး အပါအ၀င္ ကုိထြန္းႏုိင္ကုိ ေခၚေဆာင္၍ ေျမာင္းျမၿမိဳ႕ ရဲစခန္းႏွင့္ မီးသတ္ဌာနသုိ႔ သြားေရာက္ ခဲ့ပါသည္။ ၎တုိ႔သည္ ၿမိဳ႕နယ္မီးသတ္ဦးစီးမွဴးႏွင့္ ေတြ႕ဆုံ၍ မီးေလာင္ ဆုံး႐ႈံးသြားသည့္ အိမ္အေရအတြက္ႏွင့္ တန္ဖုိးကုိ သိန္း(၃၀)ေက်ာ္ခန္႔ ဆုံး႐ႈံးသည္ဟု တြက္ခ်က္ခဲ့ပါသည္။

ထုိကဲ့သုိ႔ ၿမိဳ႕နယ္ တာ၀န္ရွိသူမ်ားထံသုိ႔ သြားေရာက္ေတြ႕ဆုံ တြက္ခ်က္ရာတြင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ မိသားစု၀င္ မ်ားအား တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် အသိေပး ညိႇႏႈိင္းျခင္း မရွိခဲ့ပါ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ မိသားစုေနထုိင္ေသာ ေနအိမ္မွာ ႏွစ္(၂၀)ေက်ာ္ သက္တမ္းရွိ ပ်ဥ္းကတုိးတုိင္၊ ပ်ဥ္းကတုိးၾကမ္းခင္း၊ ဓနိမုိးသစ္ကာ (၄)ပင္ ႏွစ္ထပ္၊ ႏွစ္ေဆာင္ၿပိဳင္အိမ္ ျဖစ္ပါသည္။ အိမ္ႏွင့္ကပ္လ်က္ရွိေသာ စပါးက်ီမွာလည္း စပါးတင္း (၂၀၀၀) ဆံ့ စပါးက်ီ ျဖစ္ကာ စပါးက်ီအတြင္း မ်ဳိးစပါးႏွင့္ ၀မ္းစာစပါး တင္းေပါင္း (၇၆၀)တင္း သုိေလွာင္သိမ္းဆည္း ထားပါသည္။ ထုိအရာအားလုံးမွာ မီးေလာင္မႈ ျဖစ္စဥ္ေၾကာင့္ ဆုံး႐ႈံးခဲ့ရပါသည္။

မီးေလာင္မႈေၾကာင့္ အုိးမဲ့အိမ္မဲ့ စားစရာမဲ့ခဲ့ရသည့္အေပၚ ကၽြန္ေတာ့္အေနျဖင့္ မည္သူ႔ကုိမွ် အျပစ္မတင္ခဲ့ပါ။ ကံစီမံရာအတုိင္းဟု ထင္မွတ္ခဲ့ပါသည္။သုိ႔ေသာ္ ေက်းရြာတြင္ တာ၀န္ရွိသူက မိမိ၏ မိခင္ေနထုိင္ရာအိမ္မွ စတင္ျဖစ္ပြားခဲ့သည္ကုိ သိပါလ်က္ႏွင့္ ႏွစ္သိမ့္အားေပးျခင္း မရွိသည့္အျပင္ ၿမိဳ႕ေပၚမွ တာ၀န္ရွိသူမ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္း၍ အျဖစ္မွန္ကုိ ဖုံးကြယ္ခဲ့ပါသည္။ ၂၀-၃-၂၀၁၄ တြင္ ၿမိဳ႕နယ္ ၾကက္ေျခနီအဖြဲ႕ႏွင့္ မီးသတ္ဦးစီး ဦးေက်ာ္စုိးသန္း၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး ဦးေအာင္စုိးမုိးတုိ႔သည္ ေရေက်ာ္ ေက်းရြာသုိ႔ လာေရာက္ခဲ့ပါသည္။ ထုိ႔ေနာက္ မီးေလာင္မႈျဖစ္ပြားရာ ေနရာသုိ႔ ေရာက္ရွိလာၿပီး မီးေလာင္ကြင္း အတြင္းသုိ႔ ေသခ်ာစြာ စစ္ေဆး ၾကည့္႐ႈျခင္း မျပဳဘဲ ေက်းရြာ မူႀကိဳေက်ာင္း၌ ေဆြးေႏြးပြဲရွိသည္ ဟုဆုိကာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ မိသားစု ႏွစ္စုကုိလာေရာက္ ေခၚခုိင္းခဲ့ပါသည္။ ေဆြးေႏြးပြဲ၌ အိမ္တန္ဖုိးမ်ား တြက္ခ်က္နည္းကုိ တင္ျပၿပီး မီးေဘးေရွာင္ရန္ အေၾကာင္းမ်ားကုိ ေျပာၾကားခဲ့ပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္က အိမ္တန္ဖုိးႏွင့္ စပါးက်ီ တန္ဖုိးကုိ တြက္ခ်က္ေပးရန္ ေျပာေသာအခါ မီးသတ္ဦးစီးက ““စပါးက်ီ အတြင္းမွ စပါးမ်ားသည္ ေရႊ႕ ေျပာင္းႏုိင္ေသာ ပစၥည္းျဖစ္၍ ထည့္မတြက္ဘူး၊ အိမ္အတြင္းပစၥည္းမ်ားကုိလည္း ထည့္တြက္လုိ႔ မရဘူး၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဆုံး႐ႈံးတဲ့ အတုိင္း ျပန္ရမယ္မထင္နဲ႔၊ ဘယ္သူမွလည္း လာမေပးဘူး””ဟု ရင့္ရင့္သီးသီး ေျပာဆုိျခင္းကုိ ခံခဲ့ရပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔၏ ဆႏၵမွာ ဆုံး႐ႈံးမႈမ်ားအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မရွိေသာ္လည္း ေက်းရြာ၏ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး တစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါလ်က္ မိမိ၏ မိခင္ေနအိမ္မွ စတင္ျဖစ္ပြားခဲ့ေၾကာင္း သိပါလ်က္ႏွင့္ ဘ၀ပ်က္ခဲ့သည့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ မိသားစုမ်ားအေပၚ ႏွစ္သိမ့္အားေပးျခင္း မရွိသည့္အျပင္ ၎တုိ႔ေဆြမ်ဳိး အသုိင္းအ၀ုိင္းမ်ားက လာေရာက္ကာ ““ဘယ္အိမ္က မီးစေလာင္တာလဲ၊ ေမးရဲေမးၾကည့္၊ ေျပာရဲေျပာၾကည့္၊ ျပႆနာတက္ သြားမည္”” ဟုလည္း မူး႐ူးကာ လာေရာက္ ရမ္းကားျခင္းကိုလည္း ခံခဲ့ရပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေရနစ္သူ၀ါးကူထုိး ဆုိသကဲ့သုိ႔ မီးသတ္ဦးစီးဌာနမွဴးႏွင့္တကြ တာ၀န္ရွိသူမ်ား၏ မတရားျပဳမႈ၊ ထင္ရာလုပ္မႈကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔၏ ရင္ထဲ၌ ခံစားေနရပါသျဖင့္ အထက္ တာ၀န္ရွိသူမ်ားက အမွန္တရား ေပၚေပါက္ေရး ေဆာင္ရြက္ေပးပါရန္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ နစ္နာသူ မိသားစုမ်ားက ေလးစားစြာ တင္ျပလုိက္ပါသည္။

ဦးေဇာ္မင္းေထြး
ေရေက်ာ္ေက်းရြာ
Myanmar Thandawsint Newspaper