ကိုရီယားသေဘၤာနစ္ျမဳပ္မႈ ၊ ခရီးသည္မ်ား ေဘးမကင္းမီ သေဘၤာကိုစြန္႔ခြာခဲ့ေသာ ကပၸတိန္မွာ တာ၀န္ရွိသလား.
ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္
- 4/18/2014 09:34:00 PM
ေအာင္ဟိန္းခိုင္ ၊ ဧၿပီ ၁၈ ( ref: bbc,dailymail,cnn)
လက္ရွိအခ်ိန္ထိ လူေပါင္း ၂၉၈ ဦးေပ်ာက္ဆံုးလ်က္ရွိိေသာ ကိုုရီယား သေဘၤာနစ္ျမဳပ္မႈတြင္ ခရီးသည္မ်ား ေဘးကင္းရာသို႔ မေရာက္မီ ကိုယ္လြတ္္ရံုးထြက္ေျပးခဲ့ေသာ ကပၸတိန္ လီဂ်န္ဆြတ္ကို အျပစ္တင္လ်က္ရွိသည္။
သေဘၤာ ပင္လယ္ေရေအာက္သို႔ မနစ္ျမဳပ္မီ လြတ္ေျမာက္ခဲ့ေသာ ကပၸတိန္ လီဂ်န္ဆြတ္တစ္ေယာက္ အဘယ့္ေၾကာင့္ သေဘၤာနစ္ျမဳပ္ခဲ့ရေၾကာင္းႏွင့္ ခရီးသည္မ်ားေဘးမကင္းမီအဘယ့္ေၾကာင့္သေဘၤာကိုစြန္႔ခြာခဲ့သလဲဆိုသည့္ ေမးခြန္းမ်ားႏွင့္ရင္ဆိုင္ေနရၿပီျဖစ္သည္။
ကုိရီယား ပင္လယ္ေရေၾကာင္း လံုၿခံဳေရး အဖြဲ႕အစည္း၏ ဥကၠျဖစ္သူ ဘီမင္ဟြန္ က "ကပၸတိန္ဟာ သေဘၤာမနစ္ျမဳပ္မီ တစ္နာရီေလာက္ကို အဓိပၸါယ္ မဲ့တဲ့ လုပ္ရပ္ေတြနဲ႔ အခ်ိန္ျဖဳန္းခဲ့တယ္၊ ခရီးသည္ေတြကို သူတို႔ ရွိေနတဲ့ အခန္းေလးထဲမွာပဲ ေနၾကပါဆိုတဲ့ ညြန္ၾကားခ်က္ေတြက ခရီးသည္ေတြကို ေခ်ာက္ထဲတြန္းပို႔ခဲ့သလိုပါပဲ" ဟု ေျပာၾကားထားသည္။
သေဘၤာနစ္ျမဳပ္ခ်ိန္တြင္သေဘၤာေပၚ တြင္ရွိေနခဲ့ေသာ အသက္ ၆၁ ႏွစ္အရြယ္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးကေတာ့ မိမိတို႔ရွိေနတဲ့ အခန္းထဲမွာပဲ ေနၾကပါဆိုတဲ့ ညြန္ၾကားခ်က္ကို လ်စ္လ်ဴရွဳ႕ၿပီး သေဘၤာ၏ အေပၚပိုင္းသုိ႔ ေျပးတက္
ခဲ့ၿပီးေနာက္မွာေတာ့ အသက္ရွင္လြတ္ ေျမက္လာခဲ့သည္။
သူမ၏ ေျပာၾကားခ်က္အရ " ကြ်န္မ အခန္းထဲမွာပဲ ေနၾကပါလို႔ေျပာေနတဲ့ ညြန္ၾကားခ်က္ကို လ်စ္လ်ဴရွဳ႕လိုက္တယ္ ၊ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သေဘၤာက တစ္ျဖည္းျဖည္း နစ္ေနၿပီး ေရေတြက ကြ်န္မ ရွိ ေနခဲ့တဲ့ အခန္းေလးထဲကို၀င္လာေနၿပီး ၊ ဒါနဲ႔ ကြ်န္မလဲ သေဘၤာရဲ႕ အေပၚပိုင္းကို ေရာက္ေအာင္ ေျပးလႊားခဲ့ၿပီး လူေတြ ရွိေနတဲ့ ျပတင္းေပါက္ကေနသေဘၤာအျပင္ဘက္ကို ထြက္ခဲ့တာ ၊ ခဏေနေတာ့ ကယ္ဆယ္ေရးသမား ေတြေရာက္လာၿပီး ကြ်န္မကို ကယ္ခဲ့တာ" ဟု သူမ၏ အေတြ႔အႀကံဳကိုေျပာျပသည္။
သေဘၤာကို မစြန္႔ခဲ့ပါဘူးဟု ကပၸတိန္ လီဂ်န္ဆြတ္က ေျပာၾကားေနေသာ္လည္း အသက္ရွင္လြတ္ေျမာက္လာသူမ်ား၏ ေျပာၾကားခ်က္အရ လီဂ်န္ဆြတ္ ဟာကယ္ဆယ္ေရးသမားမ်ား၏ ကယ္ဆယ္ျခင္းကိုခံခဲ့ရေသာ ပထဦးဆံုးလူမ်ားစာရင္းတြင္ပါ၀င္သည္ဟု ဆိုသည္။
သေဘၤာနစ္ျမဳပ္ရာေဒသႏွင့္ အနီးအနားတြင္ရွိေသာ ဂ်င္ဒိုကြ်န္းေပၚတြင္ ယာယီဖြင့္လွစ္ထားသည့္ ကယ္ဆယ္ေရးစခန္းကို ေတာင္ကိုရီးယားသမၼတႏွင့္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္တို႔ကိုယ္တိုင္ လာေရာက္အားေပးစကားမ်ားေျပာၾကား
ခဲ့ေသာ္လည္း ေပ်ာက္ဆံုးလ်က္ရွိေသာ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ား အတြက္ ပူေဆြးလ်က္ရွိေသာ မိဘမ်ားႏွင့္ ေဆြမ်ိဳးမိေဆြမ်ား၏ ႀကမ္းတမ္းေသာစကားလံုးမ်ားႏွင့္ အျပဳအမူမ်ားကို ရင္ဆိုင္ခဲ့ရသည္။
သမၼတ ပတ္ဂြမ္ဟီး ကယ္ဆယ္ေရးစခန္းတို႔ ေရာက္ရွိခ်ိန္တြင္ "ဘာလုပ္ေနတာလဲ၊ လူေတြက ေသေနၿပီး ၊ အခ်ိန္ေတြက တျဖည္းျဖည္း ကုုန္ေနတာ" ဟုေၾကြးေၾကာ္သံမ်ား ႏွင့္အတူ လူထု၏ တိုးေ၀ွ႔ တြန္းထိုးျခင္းကိုခံခဲ့ရသလို ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဂြ်န္ဟြန္၀န္ မွာလည္း လူထု၏တုိးေ၀ွ႔ တြန္းထိုးျခင္းကိုခံခဲ့ရၿပီး ေရဗူးမ်ားႏွင့္ ပစ္ေပါက္ျခင္း မ်ားကိုခံခဲ့ရသည္။
အထက္တန္းေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူ ၃၇၅ ဦးႏွင့္အတူ ဆရာ၊ ဆရာမ မ်ား အင္ခြ်န္ၿမိဳ႕မွ ကိုရီယား အပန္းေျဖကမ္းေျခကြ်န္းျဖစ္သည့္ ေဂ်ဂ်ဴ ကြ်န္းသို႔ ေလ့လာေရးခရီး ထြက္လာစဥ္အတြင္ ယခုကဲ့သို႔အျဖစ္ဆိုးႏွင့္
ရင္ဆိုင္ခဲ့ရသည့္အတြက္ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ား၏ မိဘမ်ားမွာ အထူးစိုးရိမ္ပူပန္ေနၾကသည္။
လူအုပ္၏ တြန္းထိုးတိုက္ခိုက္ျခင္းကိုခံခဲ့ရၿပီးေနာက္ လူအုပ္အတြင္းမွျပန္လည္ထြက္ခြါရန္ႀကိဳးပမ္းခဲ့ေသာ ၀န္္ႀကီးခ်ဳပ္ ဂြ်န္ဟြန္၀န္မွာ ေပ်ာက္ဆံုးလ်က္ရွိေသာ ေက်ာင္းသား၏ မိခင္တစ္ဦးျဖစ္သူ၏ တားဆီးျခင္းခံခဲ့ရၿပီး " ထြက္ေျပးဖို႔ မႀကိဳးစားပါနဲ႔ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ၊ ေက်းဇူးျပဳၿပီးေရွ႕ဆက္လုပ္ေဆာင္မယ့္ အစီအစဥ္ေတြကို ကြ်န္မတို႔ကိုေျပာျပခဲ့ပါ" ဟု ေတာင္းဆိုျခင္းကိုခံခဲ့ရသည္။
လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ေပ်ာက္ဆံုးလ်က္ရွိေသာ လူေပါင္း ၂၉၈ ဦးလံုး ျပန္လည္ကယ္ဆယ္ႏိုင္ျခင္းမရွိႏိုင္ပါက ေတာင္ကိုရီယားႏိုင္ငံအတြက္ စစ္ေအးကာလအတြင္း အဆိုးရြားဆံုးေသာ လူအေသအေပ်ာက္အမ်ား
ဆံုး ေဘးအႏၱရာယ္ ျဖစ္လာမည္ျဖစ္သည္။ လက္ရွိအခ်ိန္ထိ တန္ခ်ိန္ ၆၈၂၅ အေလးခ်ိန္ရွိိေသာ Sewol သေဘၤာနစ္ျမဳပ္ရျခင္း၏ အေၾကာင္းအရင္းကို မသိရွိႏိုင္ေသးေသာ္လည္း လြတ္ေျမာက္လာသူမ်ား၏ ေျပာၾကားခ်က္အရ သေဘၤာမနစ္ျမဳပ္မီ က်ယ္ေလာင္ေသာအသံႀကီးကိုၾကားခဲ့ရၿပီးေနာက္ သေဘၤာမွာ တစ္ဖက္သို႔ တိမ္းေစာင္းကာ နစ္ျမဳပ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။
လြတ္ေျမာက္လာသူမ်ားကေတာ့ သေဘၤာဟာ ေက်ာက္ေတာင္ သုိ႔မဟုတ္ နစ္ျမဳပ္ေနေသာ အရာ၀တၱဳပစၥည္းတစ္ခုႏွင့္တိုက္မိခဲ့ဖြယ္ရွိသည္ဟု ထင္ျမင္ခ်က္မ်ားေပးလ်က္ရွိသည္။ သို႔ေသာ္ ယခုလက္ရွိ ကမ္းေျခေစာင့္တပ္ဖြဲ႕၏ရံုးခန္းတြင္ ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းျခင္းခံေနရေသာ ကပၸတိန္ ၏ေျပာ ၾကားခ်က္အရ သေဘၤာဟာ ေက်ာက္ေတာင္ႏွင့္တိုက္မိခဲ့ျခင္း လံုး၀ မဟုုတ္္ပါဘူး ဟု ျငင္းဆိုလ်က္ရွိိသည္။
အျခားယူဆ ခ်က္တစ္ခုမွာေတာ့ သေဘၤာဟာ တင္ေဆာင္လာေသာ ကားအစီးေရ ၁၅၀ ႏွင့္အတူ အျခားေသာကုန္ပစၥည္းမ်ား မွ ဟန္ခ်က္မညီေတာ့ဘဲ နစ္ျမဳပ္ျခင္းျဖစ္ႏိုင္သည္ဟု ခန္႔မွန္းထားသည္။
သမၼတ ပတ္ဂြမ္ဟီးကေတာ့ " ကြ်န္မအေနနဲ႔ ယခုျဖစ္စဥ္မွာ တာ၀န္ရွိတဲ့ လူေတြအားလံုးကို မိမိတို႔ လုပ္ရပ္အတြက္ တာ၀န္ယူဖို႔ အမိန္႔ေပးသြားမည္ျဖစ္ၿပီး ရာထူးမွလည္း ႏႈတ္ထြက္ခိုင္းသြားမွာပါ" ဟုလူထုႏွင့္ေတြ႕ဆံုစဥ္ေျပာၾကားထားသည္။
သုိ႔ေသာ္လည္း စိုးရိမ္စိတ္မ်ားႏွင့္ျပည့္ႏွက္လ်က္ရွိေသာ လူထုႀကီးက သမၼတပတ္ဂြမ္ဟီးကို ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားလုပ္ေဆာင္ေနပံုမ်ားကို ၂၄ နာရီ တိုက္ရိုက္ထုတ္လႊင့္ျပသရန္ႏွင့္ လက္ရွိအခ်ိန္ထိ ကယ္ဆယ္ထားၿပီးေသာ လူဦးေရ စာရင္းႏွင့္ေပ်ာက္ဆံုးေနေသာလူဦးေရ စာရင္းကို အခ်ိန္ႏွင့္တျပည္းညီ ထုတ္လႊင့္ေပးရန္ ေတာင္းဆိုထားသည္။
ကယ္ဆယ္ေရး သေဘၤာအစင္းေရ ၁၀၀ ႏွင့္ ေရငုပ္ သမားအေယာက္ ၅၀၀ ျဖင့္ လုပ္ေဆာင္ေနေသာ ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ငန္းမွာလည္း ဆုိးရြားလွေသာ ရာသီဥတုအေျခအေနႏွင့္ ပင္လယ္ျပင္အေနအထားတို႔ကို ရင္ဆိုင္ေနရၿပီး သေဘၤာနစ္ျမဳပ္သည့္ေန႔တြင္ ကယ္ဆယ္ ထားႏိုင္သည့္ လူေပါင္း ၁၇၉ ဦးကိုသာ ကယ္ဆယ္ထားႏိုင္ၿပီး ေပ်ာက္ဆံုးလ်က္ရွိေသာ လူေပါင္း ၂၉၈ ဦးကိုေတာ့ ကယ္ဆယ္ႏိုင္ျခင္းမရွိေသးေပ။
ကမ္းေျခေစာင့္ တပ္ဖြဲ႕၏ ကေတာ့ သေဘၤာေပၚတြင္ရွိေနခဲ့ေသာ အသက္ ကယ္ေလွမ်ား ဘာေၾကာင့္အသံုးျပဳခဲ့သလဲႏွင့္ ကပၸတိန္က သေဘၤာ စတင္နစ္ျမဳပ္ေနစဥ္မွာပင္ အဘယ့္ေၾကာင့္ ခရီးသည္မ်ားကို မိမိတို႔ရွိေနေသာအခန္းအတြင္းမွာပင္ ေနၾကရန္ ညႊန္ၾကားခဲ့သလဲဆိုသည့္ အခ်က္ကို စံုစမ္း စစ္ေဆးေနၿပီျဖစ္သည္။
နစ္ျမဳပ္ခဲ့ေသာ သေဘၤာ Sewol ကို ၁၉၉၄ ခုႏွစ္တြင္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံအတြင္း
တည္ေဆာက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး ေပေပါင္း ၄၈၀ ရွည္လ်ားကာ အလႊာ ၅ ထပ္ ပါ၀င္သည္ဟု သိရသည္။
သေဘၤာနစ္ျမဳပ္မႈမွ လြတ္ေျမာက္လာေသာ လူမ်ား၏ ေျပာၾကားခ်က္အရ သေဘၤာစတင္နစ္ျမဳပ္ခ်ိန္တြင္ သေဘၤာ၏ အေပၚဆံုးထပ္တြင္ လူအနည္းငယ္သာရွိေနခဲ့ၿပီး အလယ္ထပ္ႏွင့္ ေအာက္ထပ္တြင္ လူအမ်ားစု ရွိေနခဲ့ကာ သေဘၤာ စတင္နစ္ျမဳပ္သည္ႏွင့္ လူအမ်ားဆံုးရွိေသာ အလယ္ထပ္ႏွင့္ ေအာက္ထပ္မွာ ေရေအာက္သို႔စတင္နစ္ျမဳပ္ျခင္းခံခဲ့ရသည္ဟု ဆိုသည္။
ေဂ်ဂ်ဴး ကြ်န္းႏွင့္ အင္ခြ်န္း ၿမိဳ႕ကို တစ္ပတ္ ႏွစ္ႀကိမ္ ေျပးဆြဲလ်က္ရွိသာ ၎သေဘၤာ၏ အမ်ားဆံုးတင္ေဆာင္ႏိုင္သည့္ ကုန္ပစၥည္းပမာဏမွာ လူေပါင္း ၉၂၁ ဦး၊ ကားအစီးေရ ၁၈၀ ႏွင့္ ကြန္တိန္နာ အလံုးေရ ၁၅၂ လံုးျဖစ္သည္။
News Watch(ေစာင့္ၾကည့္သတင္းဂ်ာနယ္)
