သုံးခြန္းေသာစကား

ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္ - 4/29/2014 05:02:00 PM

28.4.2014

မင္းတုန္းမင္းႀကီးသည္ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္ကုိ နန္းေတာ္သုိ႔ မၾကာမၾကာပင့္ၿပီး ဆြမ္းကပ္ေလ့ရွိသည္။

"ဆရာေတာ္ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္လည္း ေႁခြရံသင္းပင္းမ်ားစြာႏွင့္ ထီးနန္းစည္းစိမ္ကုိ ခံစားေနရမယ့္ အရြယ္ဟုိင္းလုိ႔ ဇရာပုိင္း ေရာက္လာသည့္အတုိင္း ေလာကီနယ္က ထြက္ၿပီး ေလာကုတၱရာနယ္ထဲ ေရာက္ႏုိင္မယ့္ တရားထူးေလးမ်ားရွာၿပီး ေဟာပါဦးဘုရား" ဟု မင္းတုန္းမင္းႀကီးက ဗန္းေမာ္ ဆရာေတာ္အား ေလွ်ာက္ထားေလသည္။

ထုိအခါ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္က မင္းတုန္းမင္းႀကီးအား

"ဒကာေတာ္ ေရေျမ့ရွင္ ေလွ်ာက္ထားတဲ့ အႀကိမ္ေပါင္းလည္း မ်ားလွၿပီ၊ ေဟာရတဲ့တရားလည္း မ်ားလွၿပီ၊ ကဲ……ဒီတစ္ခါ ဥပမာေပးကာ ေဟာရဦးမွာေပါ့" ဟု မိန္႔ေတာ္မူၿပီး ေအာက္ပါပုံျပင္တစ္ခုကုိ ထုတ္ေဆာင္၍ ေဟာၾကားေတာ္မူေလသည္။

ေရွးအခါက ရြာတစ္ရြာတြင္ အိမ္ေထာင္ဦးစီးတစ္ေယာက္မွာ သားေကၽြးမႈမယားေကၽြးမႈ ျပဳလုပ္ေနရာ၊ ဘာပညာမွလည္း တတ္ကၽြမ္းနားလည္မႈမရွိ၍ အခက္အခဲေတြ႕ေနရသလုိ မယားလုပ္သူကလည္း "သားကေလးကလည္း ႀကီးလာၿပီ၊ ရွင္ျပဳရေတာ့မယ္၊ စီးပြားဥစၥာကလည္း လုံးပါးပါးေနတယ္၊ ေတာ္ ဒီအတုိင္းေနလုိ႔ မျဖစ္ဘူး၊ တစ္ခုခုလုပ္မွ ျဖစ္မယ္" ဟု လင္သားအေပၚမွာ ဆူပူႀကိမ္းေမာင္းေလသည္။

လင္ျဖစ္သူသည္ စိတ္ညစ္ညစ္ျဖင့္ ရွိစုမဲ့စု ေငြကေလးမ်ားစုေဆာင္းၿပီး အသျပာ ၃ဝဝိ ပုိက္၍ မယား ေကၽြးမႈသားေကၽြးမႈအတြက္ အရပ္တစ္ပါးသုိ႔ ပညာသင္ရန္ ထြက္ခဲ့ေလသည္။

သုိ႔ႏွင့္ တစ္ရြာဝင္ တစ္ရြာထြက္ ပညာရွာထြက္ခဲ့ရာ သုံးႏွစ္ေက်ာ္အခ်ိန္အထိ ဘာပညာမွမရေသးဘဲ ရွိေနခဲ့သည္။ ေနာက္ဆုံး ပညာရႏုိင္သည့္ေနရာ ရွာေဖြစူးစမ္းရာ ဒိႆပါေမာကၡ ဆရာႀကီးထံ ေရာက္ သြားေလသည္။

ဆရာႀကီးက ဤပုဂၢိဳလ္၏ ၾကန္အင္လကၡဏာကုိ ၾကည့္၍တစ္ေၾကာင္း၊ အသက္အရြယ္ေထာက္၍ တစ္ေၾကာင္း၊ အခ်ိန္တုိစနစ္ႏွင့္ ပညာသင္ေပးမွ ျဖစ္မည္ဟု ၾကံစည္ေတြးေတာၿပီး ေအာက္ပါစကား သုံးခြန္းကုိ သင္ၾကားေပးေလသည္။

ဒိႆပါေမာကၡ ဆရာႀကီးသည္ ထုိပညာမဲ့ တပည့္အားၾကည့္ကာ "မင္းမွာ ဉာဏ္ပူေဇာ္ခ အသျပာပါရဲ႕ လား" ဟု ေမးေလသည္။

"ဟုတ္ကဲ့ ဆရာႀကီး၊ ရွိစုမဲ့စုကေလး စုလာတဲ့ အသျပာ ၃ဝဝိ ေတာ့ပါ ပါတယ္ ဆရာႀကီး"

"ကဲ-၃ဝဝိနဲ႔ တန္ေအာင္ေတာ့ ပညာေပးရေသးတာေပါ့ကြာ၊ စကားသုံးခြန္း သင္ေပးမယ္၊ နားစုိက္ ေထာင္ေနာ္" ဟုေျပာၿပီး ေအာက္ပါစကား သုံးခြန္းကုိသင္ၾကားေပးေလသည္။

(၁) ကုလားေသ ကုလားေမာ မအိပ္ရာ

ေပးကဲြ႕ ေငြတစ္ရာ။

ဟု သင္ေပးရာ "ဟုတ္ကဲ့ ဆရာႀကီး" ဟု ေျပာေျပာဆုိဆုိ အိတ္ထဲက အသျပာ ၁ဝဝိ ကုိ ထုတ္ေပး ေလသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ဆရာႀကီးက…..

(၂) ေရခ်ဳိးဆိပ္မွာ မခ်ဳိးရာ ေပးကဲြ႕ ေငြတစ္ရာ။

ဟု ဆရာႀကီးက သင္ေပးျပန္ရာ "ဟုတ္ကဲ့ပါဆရာႀကီး" ဟု ေျပာေျပာဆုိဆုိ အိတ္ထဲက ေငြတစ္ရာကို ထုတ္ေပးျပန္သည္။

(၃) မစူးစမ္း မဆင္ျခင္ မျပဳရာ ေပးကဲြ႕ ေငြတစ္ရာ။

ဟု သင္ေပးျပန္ေလသည္။

ထုိအခါ ပညာမဲ့တပည့္က ပညာရ၍ အားရေက်နပ္စြာျဖင့္ အိတ္ထဲက်န္ေနသည့္ ေငြတစ္ရာကုိထုတ္၍ ပူေဇာ္လုိက္သည္။ ပညာမဲ့တပည့္သည္ ပညာရ၍ အားရဝမ္းသာႏွင့္ ဆရာႀကီးအား ျပန္ရန္ကန္ေတာ့ ရာ ဆရာႀကီးက "မင္းအဲဒီသုံးခြန္းေသာစကားကုိ ၿမဲၿမဲသာမွတ္ထား" ဟု ေျပာၿပီး ျပန္လႊတ္လုိက္ေလ သည္။

လမ္းခုလတ္ ရြာတစ္ရြာတြင္ ေနကလည္း ဝင္သြားၿပီျဖစ္၍ အခ်ိန္မရသည္ႏွင့္ ထုိရြာအနီးရွိ ဇရပ္ တစ္ေဆာင္ေပၚသုိ႔ တက္ေရာက္တည္းခုိၿပီး အိပ္မည္ဟု ၾကံစည္ေလသည္။

ဆရာႀကီး သင္ေပးလုိက္ေသာ စကားမ်ားကုိ စိတ္ထဲတြင္ေတြးေတာမိၿပီး ခရီးကလည္း ပန္းလာသည္ ျဖစ္၍ အနည္းငယ္သက္သာ႐ုံမွ် မွိန္း၍သာ ေနေလသည္။

သန္းေခါင္ေက်ာ္ အခ်ိန္တြင္ ဇရပ္ေပၚရွိ လူသားစား ဘီလူးမတစ္ေကာင္သည္ ထုိလူသားအား စားမည္ အျပဳတြင္-

အိပ္မေပ်ာ္ေသးေသာ လူသားက ဘီလူးမ၏လက္ကုိတအားဆဲြ၍ ေက်ာကုိေထာင္းထုေတာ့သည္။ ဘီလူးမသည္ အပဲြပဲြႏႊဲလာၿပီး သည္တစ္ပဲြၾကမွ ခံလုိက္ရျခင္းျဖစ္၍ ေၾကာက္အားလန္႔အားႏွင့္ "အသက္ခ်မ္းသာေပးပါ၊ ေဟာဒီ ေရႊသုံးပိႆာယူပါ" ဟု ေတာင္းပန္ေျပာဆုိမွ ဘီလူးမကုိ လႊတ္လုိက္ ေလသည္။ ထုိသူသည္ မုိးစင္စင္လင္းသည္အထိ မအိပ္ေတာ့ေပ၊

ဤတြင္ ထုိလူသည္ ဆရာႀကီး သင္ေပးလုိက္သည့္ "ကုလားေသကုလားေမာ မအိပ္ရာ" ဟူေသာ စကား အလြန္မွန္ကန္ေၾကာင္း သေဘာေပါက္ၿပီး ေရႊသုံးပိႆာပုိက္၍ ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ ခရီးဆက္ခဲ့ ေလသည္။

လမ္းခုလတ္ ျမစ္ကမ္းပါးအနီး ေရခ်ဳိးဆိပ္သုိ႔ေရာက္လွ်င္ ေရခ်ဳိးရန္စိတ္ကူးထားေလသည္။ လူအမ်ား ေရခ်ဳိးရာ ေရဆိပ္ျဖစ္၍ ေရခ်ဳိးသူေတြ ႐ႈပ္ေထြးေနသည္ကုိလည္း ေတြ႕ရျပန္သည္။ ထုိအခါ ဆရာႀကီး မွာလုိက္သည့္ "ေရခ်ဳိးဆိပ္မွာ မခ်ဳိးရာ" ဟူ ေသာစကားကုိ ေျပး၍ သတိရမိျပန္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ထုိလူေပါမ်ားသည့္ ေရဆိပ္တြင္ ေရမခ်ဳိးေတာ့ဘဲ အျခားလူမရွိသည့္ ျမစ္အထက္ဘက္သုိ႔ သြားေရာက္ ၿပီး ေရခ်ဳိးေလသည္။ ေရခ်ဳိးအၿပီး အိမ္သုိ႔အျမန္ေရာက္ခ်င္ေဇာႏွင့္ အဝတ္လဲ ခပ္သုတ္သုတ္ ခရီးဆက္ ခဲ့သည္။ ခရီးအေတာ္လွမ္းလွမ္းေရာက္သြားမွ ေရခ်ဳိးသည့္ေနရာတြင္ ေရႊသုံးပိႆာက်န္ခဲ့ေၾကာင္း သိရေတာ့သည္။ ဤတြင္ကပ်ာကသီေျပး၍ ေရခ်ဳိးသည့္ေနရာျပန္ၾကည့္ရာ ေရႊသုံးပိႆာမွာ ေနရာ မပ်က္ဘဲေတြ႕ရသည္။ "ေရခ်ဳိးဆိပ္မွာ ေရမခ်ဳိးရာ" ဟူေသာ ဆရာ့စကား အလြန္မွန္ေၾကာင္း ေတြ႕ရျပန္သည္။

ဆရာႀကီး သင္ေပးလုိက္သည့္ စကားမ်ားကုိ အၿမဲႏွလုံးသြင္း၍ အိမ္သုိ႔အျမန္ေရာက္ရန္ ခရီးဆက္ခဲ့ျပန္ သည္။ အိမ္ဝင္းအနီးသုိ႔ ေရာက္ခဲ့ေပၿပီ။ မယားအလွကုိ ေရႊစမ်ား ျပခ်င္ေန၍ အိမ္ေပၚသုိ႔ လွမ္းၾကည့္ ရာ၊ အခန္းတြင္းဝယ္ ခ်စ္မယားသည္ ကာလသား လူငယ္တစ္ေယာက္ႏွင့္ အတူတဲြအိပ္ေနသည္ကုိ ျမင္လုိက္ရာ၊ ႐ုတ္တရက္ ေဒါသ ျဖစ္သြားကာ တုတ္ကုိဆဲြ၍ ႐ုိက္မည္ျပဳလုိက္သည္။

ဤတြင္ ထုိသူသည္ ဆရာႀကီးသင္ေပးလုိက္သည့္ "မစူးစမ္း မဆင္ျခင္ မျပဳရာ" ဟူေသာ စကားကုိ သြား၍ သတိရျပန္သည္။ ေနာက္ဆုံး စုံစမ္းေမးၾကည့္ေတာ့မွ ၁၃ ႏွစ္သားက ထား ဒကာေတာ္ေရေျမ့ရွင္လည္း အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱတည္းဟူေသာ လကၡဏာေရးသုံးပါးကုိ ပြားမ်ားၿပီးသာေနပါ" ဟု ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္က မင္းတုန္းမင္းႀကီးအား မိန္႔ၾကားေျပာဆိုေလရာ မင္းတရားႀကီးမွာ မ်ားစြာေက်နပ္သြားေလေတာ့သည္။

ေမာကၡ
myanmar spectrum