နာဂစ္ေပးတဲ့ဒဏ္ရာ အခုထိမက်က္ေသးဘူး

ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္ - 4/30/2014 06:49:00 PM

ထြန္းခိုင္
အတဲြ (၁၃)၊ အမွတ္(၈)
ႀကိမ္ေခ်ာင္းႀကီးေက်းရြာ စကား၀ုိင္းမ်ားတြင္ ယခုတစ္ေလာ ထိပ္တန္းသတင္းအျဖစ္ ေနရာယူေနသည္က ညညရြာထိပ္နားတြင္ သရဲေျခာက္သည္ဆုိသည့္သတင္းပင္ ျဖစ္သည္။

ညညျဖတ္သြားျဖတ္လာ လုပ္ၾကသူမ်ား၊ ရြာထိပ္တြင္ ညအိပ္ရပ္နားေလ့ရွိသည့္ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္အေစာင့္မ်ားကုိ ေျခာက္လွန္႔ခဲ့သည္ဆုိသည့္ သတင္းမ်ားသည္ ရြာထဲက စကား၀ုိင္းမ်ားတြင္ မပါမျဖစ္ဆိုသေလာက္ပင္။

သည္ေျခာက္လွန္႔မႈမ်ားသည္ လြန္ခဲ့သည့္ ေျခာက္ႏွစ္က သူတို႔ရြာတြင္ လူေပါင္း ၃၀၀၀ ေက်ာ္ အသက္ေသဆံုးခဲ့သည့္ နာဂစ္ဆိုင္ကလုန္းမုန္တုိင္းအတြင္း ကြယ္လြန္သြားခဲ့ၿပီး မကြၽတ္မလြတ္ဘဲ ျဖစ္ေနသူမ်ားက ေျခာက္လွန္႔ေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ရြာသားအခ်ိဳ႕က ယံုၾကည္လ်က္ရိွသည္။ ဧရာ၀တီတုိင္း၊ ဘုိကေလးၿမိဳ႕အတြင္းရိွ အဆိုပါရြာကေလးသည္ မုန္တုိင္းအၿပီး ေျခာက္ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာခဲ့ၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း နာဂစ္၏အရိပ္ဆိုးက သူတုိ႔ကုိ ေျခာက္လွန္႔ေနဆဲျဖစ္သည္။

မုန္တုိင္းဒဏ္ေၾကာင့္ မေသမေပ်ာက္က်န္ရစ္သူမ်ားသည္ ျပည္တြင္းႏွင့္ ႏုိင္ငံတကာအဖဲြ႕အစည္းမ်ား၏ အကူအညီေၾကာင့္ နာဂစ္အၿပီး ေျခာက္ႏွစ္အၾကာတြင္ ေနအိမ္အေဆာက္အအံု စသည့္ ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာအေျခအေနမ်ား တုိးတက္လာေသာ္လည္း အလြယ္တကူမျမင္ႏိုင္သည့္ စိတ္ပုိုင္းဆုိင္ရာျပႆနာမ်ားကိုေတာ့ ရင္ဆုိင္ေနရဆဲျဖစ္သည္။

ေသဆံုးသူမ်ားထဲမွ မကြၽတ္လြတ္ေသးသူမ်ားက ေျခာက္လွန္႔သည္ဟု ခံစားရျခင္း၊ အသက္မေသဘဲ က်န္ရစ္ခဲ့ေသာ္လည္း ကြယ္လြန္သြားခဲ့ၾကသည့္ မိသားစုေဆြမ်ိဳးမ်ားကုိ မကယ္တင္ႏုိင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ အျပစ္ရိွသည္ဟု စိတ္ထဲခံစားေနရျခင္း၊ ေလျပင္းျပင္းတစ္ခ်က္တုိက္လိုက္တုိင္း ေဆာက္တည္ရာမရျဖစ္ၾကျခင္း စသည့္ မ်က္စိျဖင့္ အလြယ္တကူ မျမင္ေတြ႕ႏုိင္သည့္ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာထိခိုက္မႈမ်ားလည္း ခံစားခဲ့ၾကရျခင္းျဖစ္သည္။

ထုိအထဲတြင္ ဘုိကေလးၿမိဳ႕တြင္ က်ပန္းအလုပ္သမားတစ္ဦးအျဖစ္ အသက္ေမြးေနသည့္ ဦးစုိး၀င္းတစ္ေယာက္လည္း အပါအ၀င္ျဖစ္သည္။ လြန္ခဲ့သည့္ေျခာက္ႏွစ္က ဘုိကေလးၿမိဳ႕နယ္အတြင္းရိွ ပင္လယ္၀ရြာကေလးတစ္ခုတြင္ ေရလုပ္သားအျဖစ္ အသက္ေမြးခဲ့သည့္ ဦးစုိး၀င္းသည္ နာဂစ္မုန္တိုင္းအတြင္း သူ၏ဇနီး၊ သားႏွစ္ဦးႏွင့္ သမီးတစ္ဦးတုိ႔ ဆံုး႐ံႈးခဲ့ရသည္။

နာဂစ္မုန္တုိင္းအတြင္း ႐ုန္းကန္ရင္း အသက္ရွင္သန္ခဲ့ေသာ္လည္း သူ၏မိသားစု၀င္အားလံုး ေသဆံုးခဲ့ရျခင္းသည္ သူ႔တြင္ တာ၀န္မကင္းေၾကာင္း စိတ္ထဲခံစားေနရေၾကာင္း ဦးစုိး၀င္းကေျပာသည္။ ထိုေၾကကဲြဖြယ္ျဖစ္ရပ္ေၾကာင့္ သူသည္လည္း အရက္ကုိ စြဲစြဲလမ္းလမ္းေသာက္သံုးသူတစ္ဦးအျဖစ္ ေရာက္ရိွခဲ့သည္။

‘‘လိႈင္းတစ္ခ်က္အပုတ္မွာ ကြၽန္ေတာ့္လက္ထဲက အငယ္ေကာင္ေလး လြတ္ထြက္သြားတယ္။ ဘယ္လိုမွ ရွာမရေတာ့ဘူး။ ေနာက္ပုိင္း ၂ ႏွစ္၊ ၃ ႏွစ္ေလာက္ ကေလးေပါက္စေလးေတြေတြ႕တုိင္း ကြၽန္ေတာ္အသံုးမက်လို႔ ကေလးေသတယ္လို႔ပဲ ေတြးေတြးၿပီး ငုိေနရတယ္။ ေနာက္ေတာ့လည္း သူ႔ကံပါသေလာက္ပဲလို႔ဆိုၿပီး ေျဖသိမ့္ခဲ့ရတယ္’’ဟု ဦးစုိး၀င္းကေျပာသည္။

ထိုကဲ့သို႔ ခံစားခဲ့ရသည္မွာ ဦးစုိး၀င္းတစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္ခဲ့။ နာဂစ္မုန္တုိင္းေၾကာင့္ ေသဆံုးသြားခဲ့သည့္ လူေပါင္း ၁၃၈,၀၀၀ ေက်ာ္၏ မိသားစု၀င္မ်ားလည္း အပါအ၀င္ျဖစ္သည္။

မုန္တိုင္းလာမည္ကုိ ႀကိဳတင္သိထားၾကေသာ္လည္း ဒီေလာက္ထိ ျပင္းထန္မည္ကုိ မသိခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျမစ္၀ကြၽန္းေပၚေနသူမ်ားက ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈ မျပဳလုပ္ထားခဲ့ၾက။

‘‘မုန္တုိင္းမတိုက္ခင္အစေလာက္မွာ အပင္ေတြလဲတာ။ သြပ္ေတြပ်ံေနတာၾကည့္ၿပီး လူေတြေတာင္ ေပ်ာ္ေနၾကေသးတယ္’’ဟု လူ ၃,၅၀၀ ခန္႔ရွိသည့္ သူတို႔ရြာတြင္လူ ၅၀၀ ခန္႔သာ အသက္ရွင္ခြင့္ရခဲ့သည့္ ၂၀၀၈ နာဂစ္မုန္တိုင္းအေျခအေနကုိ ဧရာ၀တီတုိင္း၊ ဘုိကေလးၿမိဳ႕နယ္ ႀကိမ္ေခ်ာင္းႀကီးေက်းရြာမွ ကုိသန္းထိုက္ေအာင္က ျပန္ေျပာျပသည္။

တကယ္တမ္း မုန္တုိင္းတိုက္ခတ္သည့္အခါ တစ္နာရီလွ်င္ ပ်မ္းမွ်ေလတိုက္ႏႈန္းမိုင္ ၁၂၀၊ ျမစ္၀ကြၽန္းေပၚေဒသေနသူမ်ားအတြက္ ကံဆိုးမုိးေမွာင္က်သည့္ေန႔ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ လူေပါင္းတစ္သိန္းသံုးေသာင္းေသဆံုးခဲ့ၿပီး သန္းနဲ႔ခ်ီေသာသူမ်ား ဒုကၡေရာက္ခဲ့ၾကရသည္။

ေကာ္ေဇာျပင္တစ္ခ်ပ္ ျဖန္႔ခင္းထားသလို ျပန္႔ေနသည့္ ျမစ္၀ကြၽန္းေပၚေဒသ၏ ေျမမ်က္ႏွာသြင္ျပင္ကလည္း ေသဆံုးစာရင္းကုိ တုိးေစခဲ့သည္။ မုန္တုိင္းႏွင့္အတူ တက္လာသည့္ မုန္တုိင္းဒီေရမ်ားဆီမွ လြတ္ရာကြၽတ္ရာေျပးရန္ ကုန္းေျမျမင့္ကမရိွခဲ့။ နာဂစ္မုန္တိုင္းအၿပီး ၂ ႏွစ္အၾကာ ၂၀၁၀ တြင္ ရခိုင္ျပည္နယ္သုိ႔ နာဂစ္ေလတိုက္ႏႈန္းအတုိင္း ဂီရိမုန္တုိင္း တုိက္ခတ္ခဲ့ေသာ္လည္း ကုန္းေျမျမင့္၊ ေရကာေလကာမ်ားေၾကာင့္ ေသဆံုးသူ ၆၀ ဦးခန္႔သာရိွခဲ့သည္။

ျမန္မာ့သမုိင္းတြင္ အဆိုးရြားဆံုးေသာ သဘာ၀ေဘးအႏၲရာယ္ႀကီးအတြင္း က်န္ရစ္ခဲ့သူမ်ားအတြက္ ေျခာက္ႏွစ္တာကာလအတြင္း ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးအတြက္ အကူအညီမ်ားရရိွခဲ့ေသာ္လည္း စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာႏွစ္သိမ့္ေပးမႈမ်ားအတြက္ေတာ့ လံုေလာက္သည့္အကူအညီမ်ား မရခဲ့ၾကေပ။

အခ်ိန္ကာလၾကာသြားသည္ႏွင့္အမွ် ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ႏွင့္ ေျဖဆည္ႏုိင္သူမ်ားရိွသလို ယခုအခ်ိန္အထိ မိသားစုဆံုး႐ႈံးမႈဒဏ္ေၾကာင့္ စိတ္စြဲလမ္းကာ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားေနသူမ်ားလည္း ရိွေနဆဲျဖစ္သည္။

သဘာ၀ေဘးအပါအ၀င္ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားစရာအျဖစ္အပ်က္မ်ား ႀကံဳေတြ႕ပါက ေသြးပ်က္ေခ်ာက္ခ်ားမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚတတ္သည္မွာ သဘာ၀ျဖစ္ေသာ္လည္း အခ်ိန္ကာလတစ္ခုအထိ မေပ်ာက္ဘဲ စြဲလမ္းမႈမ်ားျဖစ္ေပၚေနၿပီး စိတ္ဒဏ္ရာရသြားသည့္ အေျခအေနအထိ ျဖစ္ေပၚခဲ့ပါက လံုေလာက္ေသာ ေဆး၀ါးကုသမႈ ခံယူသင့္ေၾကာင္း စိတ္ပညာရွင္ ေဒါက္တာေအာင္ျမတ္ေက်ာ္စိန္ကေျပာသည္။

‘‘ဥပမာ ဗံုးေပါက္တာကုိ ႀကံဳတဲ့သူက ေနာက္တစ္ခါကားဘီးေပါက္သံၾကားရင္ လန္႔လန္႔တတ္တာမ်ိဳးေပါ့။ ဒါမ်ိဳးေနာက္တစ္ခါ၊ ႏွစ္ခါႀကံဳရင္ ဘီးေပါက္တာကုိသိၿပီး ပံုမွန္အတုိင္းျဖစ္သြားတယ္ေပါ့။ ဒီလိုမွမဟုတ္ဘဲ အၿမဲလန္႔ေနရင္ စိတ္ေရာဂါလုိအသြင္ေျပာင္းသြားတယ္လို႔ ဆုိႏုိင္တာေပါ့။ နာဂစ္ေဒသက လူေတြလည္း အခ်ိန္အေတာ္ၾကာတဲ့အထိ ျပန္ျမင္ေယာင္ေနတာမ်ိဳးဆုိရင္ ကုသမႈခံယူသင့္တယ္’’ဟု ေမာ္လၿမိဳင္တကၠသုိလ္မွ ဒုတိယပါေမာကၡခ်ဳပ္ ေဒါက္တာေအာင္ျမတ္ေက်ာ္စိန္ကေျပာသည္။

လူ႔အသက္ေပါင္းမ်ားစြာကုိ ေခ်ဖ်က္သြားခဲ့သည့္ နာဂစ္ကေပးခဲ့သည့္ သင္ခန္းစာမ်ားေၾကာင့္ ျမစ္၀ကြၽန္းေပၚေဒသတြင္ မုန္တုိင္းႀကိဳတင္ကာကြယ္ေရးအသိပညာမ်ား၊ မုန္တုိင္းေရွာင္ႏုိင္သည့္ေနရာမ်ား တိုးတက္လာခဲ့ေသာ္လည္း တကယ္တမ္းနဖူးေတြ႕၊ ဒူးေတြ႕ မုန္တုိင္းႏွင့္ ႀကံဳလာမည္ကုိေတာ့ ေၾကာက္လန္႔ေနၾကဆဲျဖစ္သည္။

‘‘အနီေရာင္တို႔၊ အ၀ါေရာင္တုိ႔ဆို ေၾကာက္ေနၾကၿပီ။ ဘယ္ေျပးလုိ႔ေျပးရမွန္းမသိတဲ့လူတြကလည္းရိွတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆို နာဂစ္အၿပီး ၂ ႏွစ္၊ သံုးႏွစ္ေလာက္အထိ မုန္တုိင္းဆုိတုန္ေနၾကတဲ့သူေတြလည္းရိွတယ္’’ဟု ႀကိမ္ေခ်ာင္းႀကီးေက်းရြာမွ ေဒၚေအးျမင့္ကေျပာသည္။

သိန္းႏွင့္ခ်ီေသာလူမ်ား ေသဆံုးသြားခဲ့သည့္ နာဂစ္မုန္တုိင္းအၿပီးတြင္ မကြၽတ္မလြတ္ေသးသူမ်ားက ေျခာက္လွန္႔သည္ဆုိသည့္ စိတ္ခံစားမႈမ်ားကလည္း အသက္ရွင္က်န္ရစ္သူမ်ားကုိ ေျခာက္လွန္႔ေနဆဲျဖစ္သည္။ နာဂစ္ျဖတ္သန္းရာ လမ္းေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္လည္း သရဲတေစၧဇာတ္လမ္းမ်ားမွာ တစ္ေနရာႏွင့္တစ္ေနရာ မ႐ုိးေအာင္ ၾကားေနရသည္။

ဧရာ၀တီတုိင္းေဒသႀကီး ဘုိကေလးၿမိဳ႕ တစ္ဖက္ကမ္းႏွင့္ ႀကိမ္ေခ်ာင္းႀကီးေက်းရြာသုိ႔ တစ္နာရီေက်ာ္ၾကာ သြားေရာက္ရသည့္ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္သည္ နာဂစ္တေစၧဇာတ္လမ္းမ်ားႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ေနသည့္ လမ္းတစ္ခုျဖစ္သည္။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ေနရာေလးခုထက္မနည္းတြင္ နာဂစ္မုန္တုိင္းေၾကာင့္ ေသဆံုးၿပီး မကြၽတ္မလြတ္ေသးသူမ်ား ေျခာက္လွန္႔ေနေၾကာင္း လူအမ်ားက ယံုၾကည္လ်က္ရိွသည္။

နာဂစ္မုန္တိုင္းေၾကာင့္ ေသဆံုးၿပီး မကြၽတ္မလြတ္ေသးသူမ်ားကို ဘာသာေရးအရ ႏွစ္စဥ္ရည္စူးၿပီး အမွ်အတန္းေပးေ၀ခဲ့ေသာ္လည္း မကြၽတ္မလြတ္ေသးသူမ်ား ရိွေနဆဲျဖစ္ေၾကာင္း လူအခ်ိဳ႕၏စိတ္ထဲတြင္ ယံုၾကည္ထိတ္လန္႔ေနဆဲျဖစ္ေၾကာင္း ႀကိမ္ေခ်ာင္းႀကီးေက်းရြာမွ ဆရာေတာ္ဦးေကာ၀ိဒကမိန္႔သည္။

လာမည့္ရက္အနည္းငယ္အတြင္း နာဂစ္မုန္တုိင္းတုိက္ခတ္မႈမွာ (၆)ႏွစ္ျပည့္မည္ျဖစ္သည္။ ေျခာက္ႏွစ္တာကာလအတြင္း ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားေၾကာင့္ ေနအိမ္အေဆာက္အအံုကဲ့သုိ႔ေသာ ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာအေျခအေနမ်ား တုိးတက္လာခဲ့ၿပီး မုန္တုိင္းအသိပညာမ်ားလည္း တုိးတက္လာခဲ့ၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း မုန္တုိင္းကေပးသည့္ စိတ္ဒဏ္ရာမ်ားကေတာ့ သူတို႔ခံစားေနရဆဲျဖစ္သည္။

နာဂစ္မုန္တိုင္း (၂၀၀၈ ေမ ၂/၃)

မုန္တုိင္းအမည္- နာဂစ္
ေသဆံုး/ေပ်ာက္ဆံုး- ၁၃၈,၃၇၃ ဦး
ပ်က္စီးဆံုး႐ႈံးမႈတန္ဖိုး- က်ပ္သန္း ၁၁ ဒသမ ၇ ထရီလီယံ
တစ္နာရီပ်မ္းမွ်ေလတုိက္ႏႈန္း- မုိင္ ၁၂၀
ထူးျခားခ်က္မ်ား-   ျမန္မာ့သမုိင္းတြင္ လူအေသအေပ်ာက္အမ်ားဆံုး သဘာ၀ေဘးအႏၲရာယ္။
-  ကမၻာေပၚတြင္ ရွစ္ခုေျမာက္ လူအေသအေပ်ာက္အမ်ားဆံုး ဆုိင္ကလုန္းမုန္တုိင္း။

7 day daily