အသံုးမဝင္ေတာ့တဲ့ စီးပြားေရးဆိုင္ရာ ေပၚလစီေတြကို ရပ္တန္႕သင့္ပါၿပီ

ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္ - 4/22/2014 05:59:00 PM

ဧၿပီ ၂၂။

ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရးနဲ႕ ဘ႑ာေရးဆိုင္ရာေတြကို တကယ့္ေလာကအတြင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ နားလည္ႏိုင္ဖို႕ကို စီးပြားေရး ပညာရွင္ေတြ ကေန အေထာက္အကူေပးႏိုင္ရဲ့လား။

ဒီေမးခြန္းကို ၿပီးခဲ့တဲ့ သီတင္းပတ္က တိုရြန္တိုမွာ က်င္းပခဲ့တဲ့ စီးပြားေရးသစ္ အေတြးအေခၚဆိုင္ရာ အင္စတီက်ဴရဲ့ ႏွစ္ပတ္လည္ ေဆြးေႏြးပြဲမွာ စၿပီး ေမးျမန္းခဲ့ပါတယ္။ ကမာၻလံုးဆိုင္ရာ ဘ႑ာေရး အက်ပ္အတည္းကို ေျဖရွင္းဖို႕ ပ်က္ကြက္ခဲ့တဲ့ စီးပြားေရး ပညာရပ္ဆိုင္ရာေၾကာင့္ ဒီေဖာင္ေဒးရွင္းကို ထူေထာင္ခဲ့တာပါ။ ကံမေကာင္းစြာနဲ႕  ႏိုဝင္ဘာ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ကလိုပဲ ဒီေမးခြန္းဟာ ဒုကၡေပးေနတုန္းပါပဲ။ “ ဒါေပမဲ့ ဘာျဖစ္လို႕ ဒီလုိျဖစ္မွာကို (စီးပြားေရးအက်ပ္အတည္း) ဘယ္သူမွ မခန္႕မွန္းႏိုင္ခဲ့တာလဲ ” လို႕ ၿဗိတိန္္ဘုရင္မႀကီး အယ္လိဇဘတ္ဟာ မွားမွားယြင္းယြင္း ရိုးအစြာနဲ႕ပဲ လန္ဒန္စီးပြားေရးေက်ာင္း အႀကီးအကဲကို ေမးျမန္းခဲ့တဲ့ အခ်ိန္္မွာ ရုတ္တရက္ ဆြံ႕အသြားလို အျဖစ္ဟာ နာမည္ႀကီးပါပဲ။

၁၉၃၆ ခုႏွစ္က ဂၽြန္ေမးနတ္ကိန္း ေလ့လာခဲ့သလိုပဲ။ ကမာၻ႕စီးပြားပ်က္ကပ္ (၁၉၃၀) ကို ပိုမို ဆိုးရြားေစခဲ့တဲ့ ေရွးရိုးစြဲ စီးပြားေရး ပညာရွင္ေတြကို စိန္ေခၚခဲ့ပါတယ္။ “ မွားသည္ျဖစ္ေစ၊ မွန္သည္ျဖစ္ေစ စီးပြားေရး ပညာရွင္ေတြရဲ့ အေတြးအေခၚေတြဟာ သာမန္နားလည္ႏိုင္တာထက္ကို ပိုၿပီးေတာ့ အစြမ္းထက္ပါတယ္။ အေသအခ်ာကိုပဲ ဒီေလာကကို လူအနည္းငယ္ကသာ အုပ္စိုးေနတာပါ။ ကိုယ့္ကိုယ့္ကို ယံုၾကည္ၾကတဲ့ လက္ေတြ႕က်တဲ့ လူေတြဟာ အသိဉာဏ္ဆိုင္ရာ လႊမ္းမိုးမႈေတြကို အေတာ္အတန္ေလာက္ လြတ္ေျမာက္ႏိုင္ၾကေပမဲ့ အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕ အသံုးမဝင္ေတာ့တဲ့ စီးပြားေရး ပညာရွင္ေတြရဲ့ လက္ေအာက္ ျဖစ္ေနဆဲပါပဲ ” ဟု ေျပာၾကားခဲ့ေသာ စကားမ်ားသည္ ယခု အခ်ိန္ကာလႏွင့္လည္း သက္ဆိုင္လ်က္ပင္ ရိွသည္။

ႏိုဗယ္ဆုရ စာေရးဆရာ ဂ်ိဳးဇက္အီးစတစ္ဂလစ္မွ “ ဘာေၾကာင့္ ဗဟိုဘဏ္ေတြနဲ႕ ႏိုင္ငံအစိုးရေတြဟာ ဒီေလာက္ေတာင္ ထင္ထင္ရွားရွားႀကီး ယုတၱိမတန္ေတာ့တဲ့ စီးပြားေရးဆိုင္ရာ ပံုစံေတြကို အသံုးခ်ၿပီး ေပၚလစီေတြရဲ့ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကို ခန္႕မွန္းဖို႕ ဆက္ႀကိဳးစားေနၾကတာလဲ ” ဟု တိုရြန္တို ေဆြးေႏြးပြဲတြင္ စကားနည္းလမ္းတက် ေမးျမန္းခဲ့ပါတယ္။

သူ႕ရဲ့ အေျဖကေတာ့ တကၠသိုလ္ေတြနဲ႕ ေရွ႕ေဆာင္ ပညာရပ္ဆိုင္ရာ ဂ်ာနယ္ေတြမွာ ေဖာ္ျပေနတဲ့ စီးပြားေရး ပညာရပ္ဆိုင္ရာ ပံုစံေတြဟာ စီးပြားေရးထဲက လူေတြဟာ အကုန္လံုး အတူတူေတြပါပဲ စတဲ့ ရိုးရိုးရွင္းရွင္း အေတြးအေခၚေပၚမွာ အေျခခံၿပီး ေဖာ္ျပေနၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႕ ဒီပံုစံေတြဟာ ေခ်းငွားမႈ၊ ဘဏ္ေတြရဲ့ ရပ္တည္ခ်က္ကို ဂရုမစိုက္မႈနဲ႕ ေဒဝါလီ ခံယူမႈေတြ စတာေတြနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းကို ဘာမွ မေျပာဆိုထားပါဘူး။

အံ့ၾသစရာကေတာ့ ဒီလိုမ်ိဳး ဘဏ္အေၾကာင္းကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားမႈ မျပဳတဲ့ ဒီလိုမ်ိဳး စီးပြားေရး ပံုစံေတြကို အဓိက စီးပြားေရး သရုပ္ခြဲတဲ့ ေနရာေတြမွာ ဘဏ္ေတြကိုယ္တိုင္က သံုးေနတုန္းပါပဲ။ သီအိုရီဆိုင္ရာနဲ႕ ပတ္သက္လာရင္ ၾကက္သြန္နီ ခြာသလိုပဲ အခြံတစ္ခု ခြာလိုက္ရင္ ပိုၿပီး မႊန္တဲ့ အခြံေတြ ေပၚလာသလိုပါပဲ။ စီးပြားေရးဟာ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ျပန္လည္ တည္ၿငိမ္ႏိုင္စြမ္း ရိွတယ္ ဆိုသလိုမ်ိဳး ပါပဲ။ ဗဟိုဘဏ္ကေန ဘယ္လို ေပၚလစီမ်ိဳးကို က်င့္သံုးဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္ရင္ အလိုအေလ်ာက္ကိုပဲ လုပ္သားအင္အား အျပည့္အဝ ျဖစ္သြားမယ္ ဆိုတာမ်ိဳးဟာ တကယ့္ အျပင္ေလာကမွာေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။

ဒီလိုမ်ိဳး တစ္ေခ်ာင္းေထာက္ ေတြးေခၚနည္းမ်ိဳးကို ဥေရာပမွာ ပိုၿပီးေတာ့ သံုးစြဲေနၾကပါတယ္။ ဥေရာပ စီးပြားေရးဇုန္အတြက္ သေဘာတူညီခ်က္ဟာ “ စီးပြားေရး ပညာရွင္ေတြကေန မက္ခရို စီးပြားေရးရဲ့ ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းႏိုင္ခဲ့ပါၿပီ။ နိမ့္က်ၿပီး တည္ၿငိမ္တဲ့ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈႏႈန္း ဟာ စီးပြားေရးအတြက္ ရိုရိုး လိုအပ္ရံုတင္ မကပါဘူး။ စီးပြားေရး ေအာင္ျမင္ဖို႕အတြက္ကိုပါ လိုအပ္ပါတယ္။ ” စတဲ့ ယူဆခ်က္အေပၚမွာ အေျခခံေနပါတယ္။ ပိုၿပီး ဆိုးရြားေစတာကေတာ့ ဂ်ာမနီရဲ့ ပံုစံျဖစ္တဲ့ စီးပြားေရးမွာ အစိုးရရဲ့ တရားဝင္ လုပ္ေဆာင္ရမွာကေတာ့ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈအတြက္ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြ ခ်မွတ္ဖို႕၊ ဒီစည္းမ်ဥ္း စည္းကမ္းေတြကို လိုက္နာေဆာင္ရြက္ေစဖို႕ နဲ႕ ေစ်းႏႈန္းတည္ၿငိမ္ဖို႕ ပါပဲ ဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚနဲ႕ ေပါင္းစပ္ခဲ့ျခင္းပါပဲ။

ဒီလိုမ်ိဳး စီးပြားေရး ဆိုင္ရာ အေတြးအေခၚေတြကို ပညာရွင္ေတြက ဘယ္လိုမ်ိဳး ေခ်ဖ်က္ႏိုင္မွာလဲ။

ရွင္းလင္းတဲ့ အေျဖတစ္ခုကေတာ့ အေတြးအေခၚသစ္ေတြကို ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေစဖို႕ပါပဲ။ အေတြးအေခၚ အမ်ားအျပားကို တိုရြန္တိုမွ စီးပြားေရး ပညာရွင္ေတြကေန တင္ျပခဲ့ၾကပါတယ္။ ေငြေၾကးဆိုင္ရာ ေျပာင္းလဲမႈႏႈန္းကို မျပည့္စံုေသးေသာ စီးပြားေရး အသိပညာလို႕ ေခၚတဲ့ နည္းလမ္းနဲ႕ ခန္႕မွန္းမႈ၊ နည္းပညာဆိုင္ရာ တီထြင္ဖန္တီးမႈ စီးပြားေရးမွာ အစိုးရရဲ့ ပါဝင္ပတ္သက္မႈ၊ ေစ်းႏႈန္း အတက္အက် သံသရာရဲ့ ေျပာင္းလဲျခင္းကို ဆန္းစစ္ေလ့လာမႈ၊ ဘ႑ာေရး ဆိုင္ရာ မတည္ၿငိမ္မႈေတြနဲ႕ ဖြံ႕ၿဖိဳးဆဲႏိုင္ငံေတြရဲ့ ယွဥ္ၿပိဳင္ႏိုင္စြမ္းေတြကို ေလ့လာသံုးသပ္တဲ့ေနရာမွာ ရႈပ္ေထြးတဲ့ သခ်ၤာနည္းစံနစ္မ်ားကို အသံုးခ် လုပ္ေဆာင္မႈ၊ ပညာေရးရဲ့ စီးပြားေရးဆိုင္ရာမ်ားနဲ႕ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈကို သုေတသန ျပဳလုပ္မႈ၊ ပံုမွန္ စီးပြားေရးဆိုင္ရာ ပညာေရးက လ်စ္လ်ဴရႈထားတဲ့ ဘာသာရပ္ေတြကို ေဖာ္ထုတ္ဖြံ႕ၿဖိဳးေစမႈနဲ႕  စီးပြားေရး သမိုင္းကို အလုပ္ရံုဆိုင္ရာ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားမွ ျပန္လည္ ေလ့လာမႈ စတာေတြကို တင္ျပခဲ့ပါတယ္။

 ဒီလိုမ်ိဳး စတင္လုပ္ေဆာင္မႈေတြ ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကေပမဲလည္း မွားယြင္းေၾကာင္း သက္ေသျပေနတဲ့ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈ သက္မွတ္ခ်က္၊ ျပန္လည္ တည္ၿငိမ္ႏိုင္စြမ္းရိွ ေစ်းကြက္ ၊ အစိုးရရဲ့ ဘ႑ာေရး အသံုးစရိတ္ ေပၚလစီနဲ႕ ႏိုင္ငံရဲ့ ဘ႑ာေရး ေပၚလစီ ခြဲျခားထားမႈ စတဲ့ အေတြးအေခၚေဟာင္းေတြဟာ ဆက္လက္ၿပီး တည္ရိွေနတုန္းပါပဲ။ ဒီလုိ အေတြးအေခၚေဟာင္းေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္ဖို႕ဟာ စီးပြားေရး ဆိုင္ရာတင္မကဘဲ ႏိုင္ငံေရး ဆိုင္ရာေတြကိုပါ ထည့္သြင္းစဥ္စားမွသာ ျဖစ္ေပၚလာႏိုင္မွာပါ။

ဟားဗတ္ တကၠသိုလ္မွ အတြးအေခၚ ပညာရွင္ မိုက္ကယ္ဆန္းဒဲမွ ေဆြးေႏြးပြဲမွာ အခုလို ေျပာဆိုသြားခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ဆယ္စုႏွစ္ သံုးခု၊ ေလးခုေလာက္မွာဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းဟာ “ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးသည္ အားလံုးေသာ ေမးခြန္းမ်ားကို ေျဖဆိုႏိုင္ၿပီး အားလံုးေသာ ျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းႏိုင္သည္ ” ဆိုတဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႕ ေနထိုင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲ့ဒီလို ေစ်းကြက္အေပၚ ေမးခြန္းမထုတ္ဘဲ ေနခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ဟာ ႏိုင္ငံေရးကေန စိတ္ဓာတ္ပိုင္းဆိုင္ရာေတြနဲ႕ ျပည္သူလူထုဆိုင္ရာ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ့ အခ်ိန္နဲ႕ တိုက္ဆိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ေစ်းကြက္ရဲ့ ဆင္ျခင္ႏိုင္စြမ္းဟာ ကုန္ပစၥည္းေတြနဲ႕ ဝင္ေငြအေပၚမွာ အဆံုးအျဖတ္ မလုပ္ဖို႕ ေျပာၾကားေနေပမဲ့ ကိစၥရပ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ဟာ စိတ္ဓာတ္နဲ႕ က်င့္ဝတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ သံုးသပ္ခ်က္ေတြကို ျပဳလုပ္ရမွာပါ။ စီးပြားေရးသစ္ေတြရဲ့ ေတြးေခၚမႈဟာ အခုဆိုရင္ စီးပြားေရးအေဟာင္းေတြရဲ့  ေတြးေခၚမႈဆိုင္ရာနဲ႕ ဆက္စပ္ေတြးေခၚမႈ ပိုၿပီး လုိအပ္လာပါၿပီ။ အဒမ္စမစ္ကို အေျခခံတဲ့ ထံုးတမ္းစဥ္လာ စီးပြားေရး ပညာရွင္ေတြဟာ စီးပြားေရးကို တန္ဖိုးသက္မွတ္ခ်က္ သိပၸံပညာရပ္အျဖစ္ေရာ အလိုအေလ်ာက္ စည္းကမ္းထိန္းသိမ္းတဲ့ အျဖစ္နဲ႕ပါ မျမင္ခဲ့ၾကပါဘူး။ သူတို႕အားလံုးက စီးပြားေရးဟာ စိတ္ဓာတ္က်င့္ဝတ္ပိုင္းဆိုင္ရာနဲ႕ ႏိုင္ငံေရး ေတြးေခၚမႈရဲ့ ေအာက္ခံနယ္ပယ္ အျဖစ္ နားလည္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေျပာရရင္ စီးပြားေရးဟာ အၿမဲတမ္းဆိုသလိုပဲ သီးျခားႏိုင္ငံေရးဆိုင္ရာ လုပ္ေဆာင္မႈ တစ္ခုပါပဲ။ စီးပြားေရး စံနစ္ဟာ လူမႈေရးဆိုင္ရာ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈေတြ၊ အစိုးရနဲ႕ စီးပြားေရးဟာလည္း တကြဲတျပား မဟုတ္ဘဲ အတူတူ လုပ္ေဆာင္ရမွာပါ။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ အက်ပ္အတည္းကေန ရုန္းထြက္ၿပီး ကမာၻလံုးဆိုင္ရာ အရင္းရွင္စံနစ္ရဲ့ အဆင့္သစ္ကို ေရာက္ရိွေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဒီအေၾကာင္းအရာေတြဟာ စီးပြားေရး ပညာရွင္ေတြ အဓိက ျပန္လည္ရွာေဖြရမဲ့ အခ်က္ေတြပါပဲ။

အနာတိုလီ ကလပ္စကီ

INET’s ၏ အုပ္ခ်ဳပ္မႈဆိုင္ရာ အဖြဲ႕ဝင္၊ Gavekal Dragonomics ၏ ပူးတဲြ ဥကၠဌ၊ ယခု ေတြးေခၚမႈ အမ်ားအျပားကို ျဖစ္ေပၚေစခဲ့သည့္ အရင္းရွင္စံနစ္ ၄.၀ စာအုပ္ကို ေရးသားသူ။

http://blogs.reuters.com/anatole-kaletsky/2014/04/19/time-to-stop-following-defunct-economic-policies/

Ref: Reuters Blog

ဘာသာျပန္သူ

ကိုဒူး
The Myanma Age