လူငယ္မ်ားနဲ႔ အရက္လံုၿခံဳေရး

ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္ - 3/23/2014 05:48:00 PM

ဒီရက္ပိုင္း အတြင္းငယ္သူငယ္ခ်င္း မ်ား၊ ေက်ာင္းေနဖက္မ်ား၊ တျခားေသာမိတ္ေဆြမ်ားနဲ႔ စကားေျပာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ့ အထဲမွာ မ်ားမ်ားေျပာျဖစ္တဲ့ ကိစၥကေတာ့ အရက္အေၾကာင္း ကပိုမ်ားပါတယ္။  ျမန္မာျပည္မွာ အရက္ေတြဘယ္လိုခ်က္သလဲ၊ ဘယ္လိုသုိေလွာင္သလဲ၊ ဘယ္ လိုျဖန္႔ျဖဴးေရာင္းခ်သလဲစသျဖင့္ စံုစီနဖာ ေျပာဆုိေဆြးေႏြးျဖစ္ၾက ပါတယ္။ အရက္အေၾကာင္းေျပာ ျဖစ္သြားတာကလည္း ဒီလိုပါ။ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ေနာက္ပိုင္း အရြယ္ မတိုင္မီ အရက္နဲ႔အသက္ဆံုး႐ံႈးခဲ့ ရတဲ့ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြ ပိုမ်ားလာတဲ့အေၾကာင္း၊ ဒါ့အျပင္ေစာေစာစီးစီးကြယ္လြန္ခဲ့ၾကတဲ့ သက္လတ္ပိုင္းအရြယ္ေကာင္း စာေပနဲ႔အႏုပညာသည္မ်ား အေၾကာင္းကို ေျပာရင္းေျပာရင္း နဲ႔ အရက္စက္႐ံုေတြ၊ အရက္ကုိ ဘယ္လိုခ်က္ၾကသလဲဆုိတာ ကေန စတယ္လို႔ဆိုရင္လည္း မမွားပါဘူး။

ကြၽန္ေတာ့္မိတ္ေဆြတစ္ဦး က သူ႔ရဲ႕အေတြ႕အႀကံဳကိုျပန္ ေျပာပါတယ္။ တစ္ခါက ကိစၥတစ္ ခုနဲ႔ဆက္စပ္လို႔ အရက္ခ်က္စက္႐ံုတစ္ခုကို ေရာက္သြားပါတယ္ တဲ့။ ပထမဆံုးေတြ႕ရတာကေတာ့ အရက္ခ်က္စက္ ႐ံုအေဆာက္အအံုဟာ စနစ္တက်ေဆာက္ထား တာမ်ဳိးမဟုတ္ဘူးလို႔ဆိုပါတယ္။ စက္႐ံုရဲ႕အျပင္ဘက္မွာေတာ့မုိး ရြာအစို၊ ေနပူအေျခာက္ အပံုလုိက္ ႀကီးထားထားတဲ့ ထန္းလ်က္ပံု ႀကီးရွိေနတာကိုလည္း ျမင္ရပါ တယ္။ ယင္ေကာင္ေတြတေလာင္း ေလာင္းျဖစ္ေနသလို ထန္းလ်က္ ပုပ္နံ႔လိုိလုိ အနံ႔ႀကီးကိုလည္း တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ႐ွဴ႐ိႈက္ေနရ ပါတယ္။ ေနာက္ျမင္ကြင္းတစ္ခု ကေတာ့  အရက္ခ်က္စက္႐ံုကို ဓာတ္ေျမၾသဇာ လာေရာင္းတဲ့ လွည္းတန္းႀကီးက မ်က္စိတစ္ဆံုး ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဓာတ္ေျမၾသဇာ အိတ္ေတြက်ေတာ့ မုိးရြာရင္မုိး စိုမွာစိုးလို႔ အမုိးအကာနဲ႔ထား တယ္လို႔ေျပာပါတယ္။

အရက္ခ်က္တဲ့စက္႐ံု အ တြင္းဘက္ကိုဝင္ၾကည့္တဲ့အခါ အလြန္စိတ္ပ်က္စရာျမင္ကြင္း ကေတာ့ အရက္ဆီေပါင္းခံေနတဲ့ ဧရာမသံကန္ႀကီးေတြထဲကို ဓာတ္ေျမၾသဇာအိတ္ေတြဖြင့္ၿပီး ေျဖာ ခနဲ ေျဖာခနဲေလာင္းထည့္ေနတာ ပါပဲ။ ဓာတ္ေျမၾသဇာဆုိတာ စိုက္ ပ်ဳိးေရးအတြက္သံုးတဲ့ဓာတုေဗဒ ပစၥည္းေတြပါ။ လူေသာက္မယ့္ အရက္ကိုခ်က္တဲ့ေနရာမွာ ေပါ ေပါေလာေလာသံုးေနတယ္ဆုိ တာ ဘယ္လိုမွေကာင္းႏိုင္မယ္ မဟုတ္ပါ။ သို႔ေသာ္ အရက္စက္ ႐ံုက တာဝန္ရွိတဲ့သူကေတာ့ သူ တို႔စက္႐ံုက ထုတ္လုပ္လိုက္တဲ့ အရက္ဆီဟာ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းေၾကာင္း၊ ဘယ္ေလာက္ ျပင္းအားရွိေၾကာင္း ရွင္းျပေနပါ ေသးတယ္။

အဲဒီလိုထုတ္လုပ္လိုက္တဲ့ ျပင္းအားျမင့္အရက္ဆီကို ေစ်း ကြက္မတင္ခင္ ဂိုေဒါင္ထဲမွာ ႏွစ္လေလာက္ထားရတယ္လို႔ဆို ပါတယ္။ အရက္မွာပါဝင္ေနတဲ့ လူကိုအဆိပ္ျဖစ္ေစတဲ့ဓာတ္ေတြ အခုိးျပန္သြားေစဖို႔အတြက္ျဖစ္ပါ တယ္။ ႏွစ္လျပည့္သြားတဲ့အခါ က်မွ အရက္ဆီျပင္းအားကိုလိုက္ ၿပီး ေရသံုးဆ၊ ေရငါးဆစသျဖင့္ ေရာၿပီး ပုလင္းသြတ္တံဆိပ္လွလွ ေလးေတြကပ္တဲ့အလုပ္ေတြလုပ္ ရပါတယ္။ အဲဒါေတြၿပီးရင္ေတာ့ ဆိုင္တင္ေရာင္း႐ံုပဲလို႔ဆိုပါတယ္။သို႔ေသာ္ ေစ်းကြက္ေတာင္းဆိုမႈ ကျမင့္မားေနတဲ့အတြက္ အရက္ ဆီကို ဂိုေဒါင္ထဲမွာဘယ္ေတာ့မွ ႏွစ္လၾကာေအာင္အထိမထားဘဲ ရက္ပိုင္းအတြင္းမွာ ေစ်းကြက္ထဲ ကိုတင္သြင္းေလ့ရွိတယ္လို႔လည္း သိရျပန္ပါတယ္။

အဲဒီလို အရက္မ်ဳိးေတြကို သံုးေလးႏွစ္ဆိုသလို ဆက္တိုက္ ေသာက္ေနတဲ့သူေတြဟာ အသည္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေရာဂါ တစ္ခုခုရၾကပါတယ္။ အဓိက ကေတာ့ ဓာတ္ေျမၾသဇာကို သံုးတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ပါ။ ဓာတ္ေျမၾသ ဇာဆိုတာ အက္စစ္တစ္မ်ဳိးပါ။ လိုအပ္တာထက္ပိုသံုးရင္ စပါး ပင္ေတြေတာင္ ေသႏိုင္တဲ့အထိ ျပင္းအားရွိပါတယ္။ အႏုပညာ သည္ေလာကမွာ တခ်ဳိ႕ေသာ အရြယ္ေကာင္းေတြဟာ မနက္ ကိုးနာရီ၊ ဆယ္နာရီေလာက္ ကတည္းက စေသာက္ၾကတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ညအိပ္ရာဝင္မွ အေသာက္ကိုရပ္ပါတယ္။ အဲဒီလိုအရက္မ်ဳိးေတြကို မနက္ကတည္းက ေသာက္သူေတြဟာ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ေသဆံုးၾကပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံက စာ ေပေလာကနဲ႔ အႏုပညာသည္ ေလာကမွာ အရက္ေသာက္တာ အဆန္းမဟုတ္ပါဘူး။ အေတာ္ မ်ားမ်ားေသာက္တတ္ၾကတဲ့သူ ေတြလည္းျဖစ္ပါတယ္။ ဟိုေခတ္ တုန္းကဆိုရင္ စာေရးဆရာႀကီး ေသာ္တာေဆြဟာ အရက္နဲ႔ ပတ္ သက္ရင္ နာမည္ႀကီးတဲ့သူျဖစ္ပါ တယ္။ ‘ဘရန္ဒီတစ္ပုလင္း’ဆိုတဲ့ ဟာသဝတၳဳတိုနဲ႔ စာေပေလာက ထဲစေရာက္ခဲ့တယ္လို႔ လူႀကီးေတြ ေျပာတာၾကားဖူးပါတယ္။ အရက္ အေၾကာင္းလူႀကိဳက္ေအာင္ အဖြဲ႕ အႏြဲ႕ေတြနဲ႔ ေရးတတ္လြန္းလို႔ ဆရာမႀကီး လူထုေဒၚအမာကေတာင္ ‘‘ကိုေဆြ လူငယ္ေတြ အရက္မေသာက္ ေသာက္တတ္ ေအာင္ သင္ေပးသလို ျဖစ္ေန တယ္’’လို႔ ေထာက္ျပဆံုးမခဲ့ဖူးပါ တယ္။ ထားပါေတာ့။ ဆိုလိုခ်င္ တာကဒီလိုပါ။ ဆရာေသာ္တာ ေဆြဟာ ငယ္ရြယ္စဥ္က အရက္ ေသာက္ၾကမ္းခဲ့တယ္။ သို႔ေသာ္ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္န႔ဲမေသခဲ့ပါဘူး အသက္ႀကီးမွဆံုးသြားခဲ့တာပါ။

အဲဒီေခတ္တုန္းက အရက္ ေတြကသတ္မွတ္ထားတဲ့ နည္း စနစ္ေတြအတိုင္း ခ်က္လုပ္ခဲ့တဲ့ အရက္မ်ားျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဓာတ္ေျမၾသဇာေတြလိႈင္လိႈင္ထည့္ၿပီးခ်က္ခဲ့တဲ့အရက္ေတြေတာ့ ျဖစ္ဟန္မတူပါဘူး။ တစ္ခ်ိန္တုန္းက ျမန္မာျပည္မွာ အေသာက္မ်ားခဲ့တဲ့ နာမည္ႀကီး အရက္ေတြကေတာ့ မႏၲေလးရမ္နဲ႔ ဘီအီးဒီစီလို႔ေခၚတဲ့အရက္ျဖဴေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ တင္လဲျဖဴတို႔၊ အုိးဘရန္ဒီတို႔၊ ေမာ့ဝီစကီတို႔လည္းထုတ္လုပ္ခဲ့ပါေသးတယ္။ အရက္ေသာက္တာမ်ားရင္ အႏၲရာယ္ရွိတယ္ဆုိတာ လူတိုင္းနားလည္ပါတယ္။ အရက္ဆိုတာ လူကိုေဘးျဖစ္ေစတဲ့ အဆိပ္ဓာတ္ပါ တာခ်ည္းပါပဲ။ သို႔ေသာ္ အဲဒီ အရက္ေတြကုိထုတ္လုပ္တဲ့ေခတ္ တုန္းက သတ္မွတ္ထားတဲ့အဆင့္ အတန္းစံခ်ိန္အတိုင္းထုတ္လုပ္ခဲ့ ၾကတာေၾကာင့္ နည္းနည္းေတာ့ ခံသာေသးတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါ တယ္။

တျခား တိုင္းျပည္ေတြမွာ အရက္ခ်က္တဲ့အခါ စနစ္တက် ခ်က္ၾကပါတယ္။ စနစ္က်ဖို႔ကို လည္း ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့တာဝန္ ရွိအဖြဲ႕အစည္းမ်ားလည္း ရွိပါ တယ္။ ဆိုလုိခ်င္တာကေတာ့ Food security လို႔ေခၚတဲ့ စားသံုး ကုန္လံုၿခံဳေရးကို အၿမဲမ်က္ျခည္ မျပတ္ေစာင့္ၾကည့္စစ္ေဆးတဲ့ စနစ္ရွိေနပါတယ္။ ဥပမာတစ္ခု ေလာက္တင္ျပရရင္ စေကာ့ တလန္မွာ နာမည္ႀကီးစေကာ့ ဝီစကီမ်ားခ်က္ပါတယ္။  ခ်က္တဲ့ အခါမွာလည္း ေယဘုယ်အားျဖင့္ ေျပာရရင္ အုပ္စပါးတို႔၊ ဘာလီ စပါးတို႔ကိုသံုးပါတယ္။ ဓာတုေဗဒပစၥည္းမ်ားမသံုးပါ။ မသံုးရပါ။ ဓာတုေဗဒပစၥည္းလို႔ေျပာရမယ့္ ဟာတစ္ခုကေတာ့ ‘ယိစ္’လို႔ေခၚ တဲ့ တေဆးတစ္မ်ဳိးျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီယိစ္ကလည္း တကယ္ဆုိရင္ သဘာ၀ဓာတုပစၥည္းပါ။သဘာဝ မႈိတစ္မ်ဳိးပါ။ ၿပီးေတာ့ အလြန္ သန္႔ရွင္းတဲ့၊ သန္႔စင္ထားတဲ့ ေခ်ာင္းေရ ဒါမွမဟုတ္ မိုးေရကို အသံုးျပဳၿပီးခ်က္ပါတယ္။ ႀကံဳရာ ေရပိုက္က၊ ေခ်ာင္းေျမာင္းက၊ ေရတြင္းကေရေတြနဲ႔ အရက္ကို ခ်က္လုပ္ျခင္းမျပဳပါဘူး။ ျမန္မာ ျပည္မွာလို ဓာတ္ေျမၾသဇာေတြ ထည့္ၿပီးခ်က္လို႔ကေတာ့ တရား စြဲခံရလို႔ အေလ်ာ္ေတြေပးရတာ မ်ားလြန္းလို႔ ကုမၸဏီျပဳတ္ၿပီး ေထာင္ေတာင္က်ပါဦးမယ္။ ျမန္ မာျပည္မွာေတာ့ အရက္ခ်က္ဖို႔ လိုင္စင္ကလည္း လာဘ္ထုိးလိုက္ ရင္ လြယ္လြယ္နဲ႔ရေနပါတယ္။ အရက္ကုိစည္းစနစ္တက် ခ်က္၊ မခ်က္ဆိုတာကိုေစာင့္ၾကည့္တဲ့ စနစ္မ်ဳိး၊ စမ္းသပ္စစ္ေဆးတာမ်ဳိး မရွိေတာ့ ခ်က္ခ်င္သလုိခ်က္ေန ၾကတာပါ။ အဲဒီလိုအရက္မ်ဳိး ေတြကို နိစၥဓူဝေသာက္ေနမွေတာ့ ေရာဂါရၿပီး ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ေသတာမဆန္းပါဘူး။ ငယ္ငယ္ ရြယ္ရြယ္နဲ႔မေသေတာင္အသက္ ငါးဆယ္ေက်ာ္တန္းေလာက္ျဖစ္ လာရင္ အသည္းကို ထိခိုက္လာ တာမ်ားလို႔ သူမ်ားထက္အရင္ သြားရဖို႔ရွိပါတယ္။

ျမန္မာျပည္မွာ အရက္ေတြ က အရည္အေသြးလည္းမမွန္၊ ဓာတုပစၥည္းေတြေၾကာင့္ အဆိပ္ အေတာက္ေတြကလည္း အမ်ား အျပားအရက္ထဲမွာက်န္ေနေသး ေတာ့ အရက္ေသာက္မ်ားရင္ အသက္တိုတာအမွန္ပါပဲ။ အရက္အေၾကာင္း နည္းနည္းေလာက္ဇာခ်ဲ႕ေျပာခ်င္ပါေသးတယ္။ စေကာ့တလန္က ထုတ္လိုက္တဲ့ဝီစကီမ်ားအေၾကာင္း သိမွတ္ဖူးသေလာက္ေျပာခ်င္တာပါ။ သာမန္ေစ်းႏႈန္းနဲ႔ေရာင္းခ်တဲ့ ဝီစကီမ်ားဟာ စက္႐ံုကထုတ္ၿပီး တာနဲ႔ သစ္သားစည္ႀကီးေတြမွာ ထည့္ပါတယ္။  ပုလင္းမသြတ္ ေသးပါဘူး။ အဲဒီစည္ႀကီးေတြကို ၂ ႏွစ္ေလာက္ဂိုေဒါင္ထဲမွာသိမ္း ထားရပါတယ္။ အရက္ကို ဓာတ္ ေျမၾသဇာလုိ ဓာတုေဗဒပစၥည္း မပါဘဲ သဘာဝအတိုင္းခ်က္တာ ေတာင္ အရက္ထဲမွာ လူကို အႏၲရာယ္ျဖစ္ေစတဲ့ Toxic လို႔ ေခၚတဲ့အဆိပ္ဓာတ္အမ်ဳိးမ်ဳိး အေထြေထြက်န္ရွိေနပါေသးတယ္။ အဲဒါေတြေလ်ာ့ပါးေအာင္ အရက္ကို ဂိုေဒါင္ထဲမွာ သိမ္းထားရပါတယ္။ အဲဒီအဆိပ္ဓာတ္မ်ားဟာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အေငြ႕ျပန္ၿပီး ေလထုထဲကို ေရာက္သြားပါတယ္။ သို႔ေသာ္ အရက္မွန္သမွ် ေစ်းေပါသည္ျဖစ္ေစ၊ ေစ်းႀကီးသည္ျဖစ္ေစ လူကိုအဆိပ္ျဖစ္ေစတဲ့ဓာတ္ဟာ က်န္ေနပါေသးတယ္။ အနည္းဆံုး၂ ႏွစ္ေလာက္သိမ္းထားရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ သစ္သားစည္ႀကီးေတြထဲမွာ ႏွစ္ၾကာၾကာသိမ္းထားတဲ့ အရက္အမ်ဳိးအစားဟာ အဆိပ္ဓာတ္ေတြပိုေလ်ာ့သြားပါတယ္။ ႏွစ္ၾကာလာတာနဲ႔အမွ် တန္ဖိုးႀကီးလာပါတယ္။ ပုလင္းသြတ္ၿပီးမွ ဆက္သိမ္းထားရင္ အဆိပ္ဓာတ္ေတြဟာ ေလထုထဲကို အေငြ႕ျပန္ၿပီး မတက္ႏိုင္ေတာ့လို႔ပါ။ ဒါေၾကာင့္ စေကာ့တလန္ကထုတ္လုပ္တဲ့ ဝီစကီေတြမွာ ၁၂ ႏွစ္ အထိၾကာေအာင္ သစ္သားစည္ႀကီးေတြထဲမွာသိမ္းထားၿပီးမွ ပုလင္းသြတ္တဲ့ အရက္ေတြက ေစ်းပိုေပးရတာျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခါ အမ်ဳိးအစားအေပၚမူတည္ၿပီး ၁၂ ႏွစ္၊ ၁၆ ႏွစ္၊ ၁၈ႏွစ္၊ ၂၀ ႏွစ္၊ ၂၅ ႏွစ္  စသျဖင့္ရွိၾကပါတယ္။ ဒီထက္ႏွစ္ပိုမ်ားတဲ့အရက္ေတြလည္း ရွိပါေသးတယ္။ စေကာ့တလန္ပါလီမန္က ျပ႒ာန္းထားတဲ့ အရက္ခ်က္တာနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ဥပေဒေတြထဲမွာအရက္မွန္သမွ် ခ်က္ၿပီးတာနဲ႔ သစ္သားစည္ႀကီး ေတြထဲမွာ အနည္းဆံုး ၂ ႏွစ္ကာလအထိ မထားမေနရဆိုတဲ့ အခ်က္ပါပါတယ္။ အဲဒါကို ခ်ဳိးေဖာက္ရင္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အေရးယူပါတယ္။

အဆိပ္အေတာက္ျဖစ္ေစ တဲ့ဓာတ္ေတြေလ်ာ့ပါးသထက္ ေလ်ာ့ပါးလာလို႔ ေသာက္တဲ့အခါ မွာ လူကိုဥပဒ္ေပးတဲ့ႏႈန္းေလ်ာ့ လာပါတယ္။ သို႔ေသာ္ သက္တမ္း ရင့္အရက္ဆိုၿပီး ေသာက္ခ်င္ သလိုေသာက္ေနရင္လည္း အသည္းေရာဂါျဖစ္ပါတယ္။ ေရာဂါမျဖစ္ႏုိင္ဘူးလို႔ဆိုလုိတာ မဟုတ္ပါ။ ဝီစကီထက္ အဆိပ္ အေတာက္နည္းတဲ့အရက္က ေဗာ္ဒကာလို႔ေခၚတဲ့အရက္ျဖစ္ပါတယ္။ ႐ုရွား၊ ဖင္လန္၊ ပိုလန္၊ ဆြီဒင္နဲ႔ ဆိုဗီယက္႐ုရွားခြဲထက္ ႏိုင္ငံမ်ားမွာ ထုတ္လုပ္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ေရာင္းအားအေပၚမူတည္ၿပီး လြယ္လြယ္ခ်က္၊ ေစ်းေပါေပါနဲ႔ေရာင္းၾကလို႔ အခု႐ုရွားႏိုင္ငံ မွာ ေဗာ္ဒကာအေပါစားေသာက္ ၾကတဲ့သူမ်ားအထူးသျဖင့္ ဆင္းရဲ တဲ့သူမ်ား အသက္ (၅၀)ေက်ာ္ ေက်ာ္မွာ ေသဆံုးတဲ့ႏႈန္းမ်ားလာ ေနတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ အရက္ ေသစာထဲမွာ အဆိပ္အေတာက္ အနည္းဆံုးကေတာ့ စပ်စ္သီး ကေနေဖာက္တဲ့ဝိုင္အရက္ျဖစ္ပါ တယ္။ သို႔ေသာ္ ဝိုင္အရက္ဟာ အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားကတင္သြင္း တာမို႔ အခြန္အေကာက္အရ အေရွ႕တိုင္းႏိုင္ငံမ်ားမွာေစ်းႀကီးပါတယ္။ ဆင္းရဲသားမ်ားဝယ္ယူ ေသာက္သံုးဖို႔မတတ္ႏိုင္ၾကပါ။ ဝုိင္အရက္ဟာ အဆိပ္အေတာက္ နည္းတယ္ဆိုေပမယ့္ သူ႔ကိုလည္း စိတ္ႀကိဳက္ ေသာက္ခ်င္သလို ေသာက္ရင္ေတာ့လူကိုအႏၲရာယ္ ျဖစ္ေစပါတယ္။

အုပ္ခ်ဳပ္သူအစိုးရဟာ ျမန္ မာျပည္က အရက္ကုမၸဏီေတြ အရက္ခ်က္စက္႐ံုေတြကို ၾကပ္ ၾကပ္မတ္မတ္ေစာင့္ၾကည့္ဖို႔လိုပါ တယ္။ အာဏာပိုင္ေတြက ပိုက္ ဆံရတုိင္း ဒီအတိုင္းလႊတ္ထား ေတာ့ ေနာက္ဆံုးမွာစားသံုးတဲ့သူ ေတြသာ ဒုကၡေရာက္ရပါတယ္။ စားေသာက္ကုန္လုပ္ငန္းအားလံုး ကို စနစ္တက်ျဖစ္လာေစဖို႔ နည္း နာေတြ၊ ဥပေဒသေတြခုိင္ခုိင္မာ မာရွိဖို႔လုိေနပါၿပီ။ ဟိုးတစ္ႏွစ္ တုန္းကလည္း လက္ဖက္ေတြမွာ ဆုိးေဆးေတြပါတယ္ဆိုၿပီး လက္ဖက္တံဆိပ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေရာင္းခ်ခြင့္အပိတ္ခံရပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ငါးပိေတြလည္း ဆိုးေဆးပါတယ္လို႔ ၾကားရျပန္ပါတယ္။ အရက္ကိစၥကိုေတာ့ အစိုးရက အခုအထိ ဘာမွ မေျပာဘဲ၊အေရးမယူဘဲ ရွိေနေသးတယ္ဆိုေတာ့ မဟုတ္မွလြဲေရာ အရက္ကုမၸဏီေတြမွာ စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြနဲ႔ သူတို႔ေဆြမ်ဳိးေတြ ရွယ္ယာပါထားလို႔ပဲျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ အရက္နဲ႔ေသခဲ့ရတဲ့ စာေပနဲ႔အႏုပညာေလာကက လူလတ္ပိုင္းအရြယ္ေကာင္းေတြကို ပမာထားေျပာရတာကေတာ့ ျမင္လြယ္ေအာင္၊ သိသာေအာင္ တင္ျပရတာပါ။ သာမန္လက္လုပ္လက္စားေတြ အရြယ္မတိုင္ခင္မွာ ဓာတုပစၥည္းေတြနဲ႔ခ်က္တဲ့ စိတ္မခ်ရတဲ့ အရက္ဆိုးေတြကို ေသာက္သံုးၾကလို႔ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္မွာ တစ္ႏွစ္တစ္ႏွစ္ ဘယ္ေလာက္ေသေနရတယ္ဆိုတာ ခန္႔မွန္းၾကည့္လို႔ရပါတယ္။

ျမန္မာျပည္မွာ အရက္ ေရာင္းခ်ျခင္းဟာ ေတာ္ေတာ္ ေလးဖြံ႔ၿဖိဳးလာေနတာအမွန္ပါပဲ။ သို႔ေသာ္ စိတ္ခ်ရၿပီး စနစ္တက် ရွိတဲ့အရက္ခ်က္လုပ္ျခင္း မဖြံ႔ၿဖိဳးေသးဘူးဆိုတာကိုလည္း ျမင္ေနရပါတယ္။ တစ္ဖက္မွာ ၾကည့္လိုက္ျပန္ေတာ့လည္း ဓာတ္ေျမၾသဇာလို ဓာတုေဗဒပစၥည္းေတြကိုသံုးၿပီး အျမန္ခ်က္၊ အျမန္ေရာင္းတဲ့ေနရာမွာေတာ့ စေကာ့တလန္က ဝီစကီခ်က္သူေတြေတာင္ ျမန္မာအရက္ခ်က္သူေတြကို လိုက္မမီေအာင္ ျမန္မာျပည္မွာ တုိးတက္ဖြံ႔ၿဖိဳးေနပါေၾကာင္း။

Author: ေဇာ္မင္း
7Day News Journal