အေမွာင္ထဲမွာ မေပ်ာ္ပါနဲ႔၊ အလင္းကုိ ရွာပါ

ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္ - 3/07/2014 10:14:00 AM

       ၀ိသာခါေက်ာင္းအစ္မေလးဟာ တကယ့္သူေတာ္ေကာင္းမေလးပါ။ ရတနာသုံးပါးကုိ အသက္ထက္ျမတ္ႏုိးသူေပါ့။ သုိ႔ေသာ္ လည္း သူမရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္းေတြက အရက္ခ်ိဳး အမ်ိဳးသမီးေတြပဲ။ ေသာက္တာေတာင္ နည္းနည္းမဟုတ္၊ စဲြစဲြလန္း လန္းကုိ ေသာက္ၾကတာ။
       တစ္ေန႔မွာ သူငယ္ခ်င္းမေတြက ၀ိသာခါကုိ ပဲြေတာ္တစ္ခုမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး အတူေသာက္စားဖုိ႔ ဖိတ္တယ္။ ဘယ္လုိက္မ လဲ။ သူေတာ္ေကာင္းမေလးနဲ႔ လုံးလုံးဆန္႔က်င္ဘက္ အေပ်ာ္အပါးအေသာက္အစားေတြပဲ။ သူမ ျငင္းလုိက္ပါတယ္။
       ဒီေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက “ေကာင္းၿပီ၊ ညည္းမလုိက္ခ်င္လဲေန။ ဘုရားဆီသြားၿပီးေတာ့သာ အလွဴအတန္းေတြ သြားျပဳေတာ့။ တုိ႔ကေတာ့ ပဲြေတာ္မွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး သြားကဲေတာ့မယ္” ဆုိၿပီး သြားၾကပါေတာ့တယ္။  ေနာက္ေန႔မ နက္ေရာက္ေတာ့ ၀ိသာခါဟာ ဘုရားႏွင့္သံဃာေတာ္ေတြပင့္ၿပီး ဆြမ္းကပ္ကာ လုိအပ္တဲ့ ပစၥည္းေလးပါးကုိလည္း ျပည့္ျပည့္စုံစုံ လွဴဒါန္းပါတယ္။ ေန႕ခင္းပိုင္းက်ေတာ့လည္း အလြန္လွပတဲ့ပန္းႏွင့္အေမြးတုိင္မ်ားလွဴဒါန္းရန္ႏွင့္ တရားနာ ရန္အတြက္ ေဇတ ၀န္ေက်ာင္းေတာ္ကုိ သြားေရာက္ပါတယ္။
       သူငယ္ခ်င္းမေတြဟာ အရက္အလြန္အကြ်ံေသာက္ထားေသာ္လည္း သူငယ္ခ်င္း၀ိသာခါႏွင့္အတူ ေက်ာင္းကုိ အေဖာ္လုိက္ လာပါတယ္။ ေသာက္တာကလည္းလြန္လုိက္တာ။ ေက်ာင္းမုခ္၀ေရာက္ေတာ့ကုိ ေသာက္တုန္း။၀ိသာခါဟာ ေက်ာင္း
 ေရာက္ေတာ့ ဘုရားကို အရုိအေသေပးလုိ႔ သင့္ေတာ္မယ့္ေနရာမွာ ရုိေသစြာထုိင္ေနလုိက္တယ္။ သုိ႔ေသာ္လည္း သူငယ္ခ်င္း မေတြဟာ သင့္ေတာ္မယ့္ေနရာကုိလည္း သတိမထားပဲ ေက်ာင္းမွန္းကန္မွန္းမသိ ဘုရားေရွ႕မွာေတာင္ ဖရုိဖရဲနဲ႔ ေနေနၾက ပါေတာ့တယ္။ အခ်ိဳ႕က ကတယ္။ အခ်ိဳ႕က သီခ်င္းဆုိၾကတယ္။ အခ်ိဳ႕က ဒယီးဒယုိင္နဲ႔။ အခ်ိဳ႕ကေတာ့ အခ်င္းခ်င္းျငင္းခုံေနၾကတယ္။
       ဘုရားရွင္က သူတုိ႔ကုိ ဆုံးမလုိတဲ့အတြက္ တန္ခုိးေတာ္ျဖင့္ ရုတ္တရက္ ေမွာင္မဲသြားေအာင္ လုပ္လုိက္တယ္။ ဒီေတာ့ အရက္သမားအမ်ိဳးသမီးေတြဟာ ေသမွာကုိ ထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရြံ႕သြားၿပီး ေသာက္ထားတဲ့အရွိန္ေတြလည္း ၾကက္ေပ်ာက္ ငွက္ေပ်ာက္ျဖစ္ကုန္ပါေတာ့တယ္။ ထုိ႔ေနာက္ ဘုရားရွင္ဟာ ျမင့္မုိရ္ေတာင္ထိတ္မွာ ရပ္ေတာ္မူၿပီး ေန၊ လေထာင္ေပါင္းစြာ ထြက္ေပၚသလုိ အလင္းေရာင္ေတြျဖင့္ ထုတ္လြင့္ေတာ္မူလုိက္ပါတယ္။ ထုိ႔ေနာက္ ျခေသၤ့သံကဲ့သုိ႔ မိန္႕ၾကားလုိက္ပါတယ္။
       “သင္တုိ႔..၊ ဘာေၾကာင့္ သင္တုိ႔ကုိယ္ သင္တုိ႔ ေသာက္စားမူးယစ္ၿပီး ရယ္လုိက္၊ ေပ်ာ္ပါးလုိက္လုပ္ေနၾကတာလဲ။ သင္တုိ႕....၊ အျမဲတမ္း ေလာင္ကြ်မ္းေနၿပီး အေမွာင္အတိျဖင့္ ၀န္းရံခံေနရတဲ့သူေတြဟာ ဘယ္သူေတြလဲ? ဘာေၾကာင့္ အလင္းကုိ မရွာၾကတာလဲ?”
       ဒီေတာ့မွ အမ်ိဳးသမီးငါးရာဟာ အသိတရားရၿပီး သံေ၀ဂဥာဏ္ျဖင့္ ရႈမွတ္လုိက္တာ အားလုံး ေသာတာပန္ေတြ ျဖစ္ ကုန္ပါေတာ့တယ္။ (ကုမၻဇာတ္)
       သတၱ၀ါေတြဟာ ေမာဟအေမွာင္ဖုံးလြမ္းခံေနရတာ ၾကာပါၿပီ။ အေမွာင္ထဲမွာ မျမင္မစမ္းနဲ႔ လမ္းမွားေတြလိုက္ေနၾကတယ္။ အေမွာင္ခြင္းႏုိင္မယ့္ အလင္းကုိ ရွာသင့္ၾကပါၿပီ။ သတိတရားႏုိးထကာ ေကာင္းမႈမ်ားစြာဆည္းပူးျခင္းျဖင့္ အလင္းကုိ ရွာႏုိင္ၾကပါေစ။

ေရႊစမ္းေျမ အရွင္က၀ိဓဇသာရ