သရဲကို မယံုလို႔ ေလာင္းေၾကးထပ္မိသူတစ္ဦး ႀကံဳခဲ့ရတဲ့ ေျခာက္ျခားဖြယ္ရာ ျဖစ္ရပ္ႀကီး - ေဆာင္းပါး

ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္ - 3/30/2014 09:26:00 PM

"သရဲဆိုတာ တစ္ကယ္မရွိပါဘူးကြာ…."

"မင္းက မၾကံဳဖူးေသးေတာ့ ဘယ္ယံုပါ့မလဲ..၊ လက္ေတြ႕ဆိုရင္ မင္းယံုသြားလိမ့္မယ္.."

"ေအး.. ငါကလည္း မင္းတို႕ေျပာတဲ့ အဲ့ဒီ လက္ေတြ႕ သရဲကို ေစာင့္ေနတာပဲ..၊ ေတြ႕မွ မေတြ႕တာ.."

ကၽြန္ေတာ္တို႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ သရဲအေၾကာင္းနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး အျငင္းအခုန္ လုပ္ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အဖြဲ႕ထဲတြင္ သတၱိအရွိဆံုးလို႕ေျပာလို႕ရသလို သရဲနဲ႕ တစ္ခါမွ မေတြ႕ၾကံဳဖူးေသးသည့္ သက္ေအာင္နဲ႕ ျငင္းခုန္ေနျခင္းျဖစ္သည္။

"ဒါဆို ဒီလိုလုပ္…၊ ငါတို႕ရပ္ကြက္ထဲမွာ နာမည္ၾကီးတဲ့ ညီမသံုးေဖာ္ ဆြဲၾကိဳးခ်ေသထားတဲ့ အိမ္ပ်က္ၾကီး သိတယ္မွတ္လား.."

"ေအး…. သိတယ္ေလ…"

"မင္း ည (၁၂း၀၀) နာရီတိတိ အဲ့ဒီျခံထဲကို၀င္ၿပီး အိမ္ေရွ႕မွာ မင္းနာမည္ကို ေျမျဖဴနဲ႕ေရးရဲလား…"

"ငါလုပ္ရဲရင္ မင္းက ငါ့ကို ဘာေပးမွာလဲ…"

"တစ္လစာ စားေသာက္စရိတ္ အားလံုး ငါတာ၀န္ယူတယ္ကြာ…"

"ေအး..ၾကိဳက္တယ္… ငါတစ္ကယ္ ေရးမေရး မင္းက ဘယ္လို သိမွာလဲ…"

"မင္း (၁၂း၀၀) နာရီထိုးလို႕ အဲ့ဒီအိမ္ေအာက္မွာ နာမည္ေရးၿပီးတာနဲ႕ ငါ့အိမ္ကို တန္းလာၿပီး ငါ့ကိုႏႈိး၊ ၿပီးရင္ ငါတို႕ႏွစ္ေယာက္ အတူ ျပန္သြားၾကည့္မယ္.. တစ္ကယ္ ဟုတ္မဟုတ္ ဆိုတာကို… မင္းလာမႏႈိးရင္.. ငါ့ကို တစ္၀ိုင္းပဲေကၽြး.."

"စိန္တယ္ကြာ…၊ ငါကလည္း ဒီလိုစိန္ေခၚမယ့္သူနဲ႕ေတြ႕ခ်င္ေနတာ…"

"အိုေကေလ.. ဒါဆိုရင္ ဒီလ လျပည့္ညမွာ ငါတို႕ အစီအစဥ္ စၾကတာေပါ့…"

×××××××××××××××××××××××××××××××××


ဒီည လျပည့္ည….. ကၽြန္ေတာ္ သက္ေအာင္နဲ႕ ေလာင္းေၾကးထပ္ထားတဲ့ည..၊ အမွန္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ဆီက တစ္၀ိုင္းစားခ်င္တာထက္ ဒီေကာင္ သရဲတစ္ကယ္ရွိတယ္ဆိုတာကို ယံုေစခ်င္လို႕ျဖစ္သည္။ ဒီေကာင္က သတိၱရွိတဲ့ေကာင္ဆိုေတာ့ တစ္ကယ္ေတြ႕တယ္ပဲထားအံုး.. ဘာမွ စိုးရိမ္စရာမရွိ…။ ညေန ကတည္းက ျခံ၀င္းအျပင္ဘက္ကေန လွမ္းၾကည့္ျပီးျပီ..။ ဘာနာမည္မွ ေရးထားတာ မျမင္ရေသး..၊ ဒီအတိုင္းဆို ဒီေကာင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ကြက္ေက်ာ္နင္းဖို႕ေတာ့ အစီအစဥ္ရွိပံုမရ..။ ေအးေလ..။ ဒီေကာင္ကလည္း သရဲဆိုတာနဲ႕ကို တိုးခ်င္ေနသည့္ အေကာင္မဟုတ္လား…။

ဒီလိုနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ မအိပ္ပဲ ဂိမ္းေစာင့္ရင္း ဒီေကာင္ လာအေခၚကို ေစာင့္ေနလိုက္တယ္..။ ေသခ်ာပါတယ္..။ ဒီေကာင္ကၽြန္ေတာ့္ကို လာကိုေခၚမွာ..။ ခဏအၾကာေတာ့ ျခံေရွ႕က အသံတစ္ခုကို ၾကားလိုက္ရတယ္..။ ျပတင္းေပါက္ကေန ေက်ာ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့.. လူရိပ္တစ္ခု.. သက္ေအာင္ပဲျဖစ္မည္..။ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ျပင္ကို ထြက္လိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္ျမင္ေတာ့ လိုက္ခဲ့ဖို႕ လက္ဟန္ျပၿပီး ေရွ႕ကေန ဦးေဆာင္ထြက္ခြာသြားသည္။ ဒီအခ်ိန္ထိ ကၽြန္ေတာ့္မွာ သူ႕ကို လူလံုးဖမ္းလို႕ မရေသး..။ ဒါေပမယ့္ ဒါ သက္ေအာင္ပဲျဖစ္မွာပါ..။ ဒီအခ်ိန္ၾကီး ကၽြန္ေတာ့္ကို လာေခၚဖို႕ ေျပာထားတာ ဒီေကာင္ တစ္ေယာက္တည္း ရွိတာကိုး..။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ခပ္သြက္သြက္ပဲ သူ႕ေနာက္က လိုက္ခဲ့သည္။

ေရွ႕က ခပ္သြက္သြက္ သြားေနတဲ့ သက္ေအာင္ကို မီေအာင္လိုက္ေနေပမယ့္ မမီ…၊ မီဖို႕ နီးကပ္လာတိုင္း ျပန္ျပန္ေ၀းသြားသလိုပင္..။ ကၽြန္ေတာ္က သူ႕နာမည္ေအာ္ၿပီး လွမ္းေအာ္ေျပာလည္း စကားျပန္မေျပာပဲ ခဏၾကာေတာ့ အဆိုပါ အိမ္ပ်က္ၾကီးထဲ အုတ္တံတိုင္းေက်ာ္ကာ ၀င္ခ်သြားေတာ့သည္။

ကၽြန္ေတာ္ နာရီၾကည့္လိုက္သည္။ (၁၂း၂၀) ထိုးၿပီ..။ ဒီေကာင္ တစ္ခုခုေတာ့ ထူးေနၿပီ..။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေၾကာက္ေအာင္ တမင္သက္သက္ လုပ္ေနတာလားမသိ…။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူေရးထားတဲ့ စာလံုးကို ေရးျပီးတာနဲ႕ လိုက္ၾကည့္မယ္လုိ႕ ကတိခံထားတာေၾကာင့္ ဘာမွ သိပ္စဥ္းစားမေနေတာ့ပဲ ျခံထဲကို အုတ္တံတိုင္း ေက်ာ္ၿပီး ခုန္၀င္လိုက္သည္။ အိမ္ရဲ႕ စင္၀င္ေအာက္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေက်ာေပးၿပီး ရပ္ေနေသာ သက္ေအာင္ကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္…။ ၿပီးေတာ့ သူ႕ေဘးမွာ ေျမျဖဴနဲ႕ ေရးခ်စ္ထားတဲ့ နာမည္ တစ္ခု…။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ နည္းနည္းေ၀းေနေသးတာေၾကာင့္ ဘာေရးထားသလဲဆိုတာကိုေတာ့ သဲသဲကြဲကြဲ မျမင္ရ..။

"ေအာင္မယ္.. မင္းက ဟုတ္လွေခ်လား..၊ နာမည္ေတာင္ ေရးၿပီးၿပီေပါ့…"

ကၽြန္ေတာ္ စကားေျပာရင္း သက္ေအာင္ဆီ လမ္းေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္။ ဒီေကာင္ဘာမွ ျပန္မေျပာတဲ့အျပင္ ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ေတာင္ လွည့္မၾကည့္…။

"ေအးပါ..ေအးပါ… ငါရႈံးပါၿပီ… အရႈံးေပးပါတယ္… မင္းတစ္ကယ္ သတိၱရွိတယ္ဆိုတာကို ငါလက္ခံပါၿပီ…"

သက္ေအာင္ဆီက ဘာသံမွမၾကား…။ ကၽြန္ေတာ္ ေျမျဖဴနဲ႕ ေရးထားတဲ့ နာမည္ကို ငံု႕ၾကည့္လိုက္သည္။

"ဟာ… ဟေရာင္… မင္းေရးထားတာ…၊ မင္းနာမည္လည္း မဟုတ္ပါလား…၊ ယု၀ါမိုးတဲ့…… အာ….. ဒါ ဒီအိမ္က ဆြဲၾကိဳးခ်ေသတဲ့ ေကာင္မေလး အငယ္ဆံုးရဲ႕ နာမည္ၾကီးေလ…အာ…… သက္ေအာင္…မင္း…..မင္း..…"

ကၽြန္ေတာ္ စကားမဆံုးခင္မွာပင္ ကၽြန္ေတာ့္ဘက္သို႕ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းလွည့္လာေနေသာ ခုနက ရပ္ေနတဲ့ သက္ေအာင္လို႕ထင္ရတဲ့ အရာ… သက္ေအာင္ မဟုတ္…။ သူ႕မ်က္ႏွာက ကၽြန္ေတာ့္ကို ျပံဳးျပေနသည္လား..၊ စိတ္ဆိုးေနသည္လား.. ကၽြန္ေတာ္ မသိ..။ မ်က္လံုးတစ္၀ိုက္ ညိဳပုတ္ေနၿပီး မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုး ေယာင္ကိုင္း ပုတ္ပြေနၿပီး ပါးစပ္ထဲက လွ်ာတန္းလန္းက်ေနသည္။ သူ႕ဆံပင္ေတြက မ်က္ႏွာေပၚမွာ အနညး္ငယ္ဖံုးအုပ္ေနၿပီး ရင္ညႊန္႕ေလာက္ထိ ရွည္လ်ားသည္။ သူ႕ဆီမွ အပုတ္နဲ႕လႈိင္လႈိင္ထြက္ေနၿပီး ကၽြန္ေတာ္ေနာက္ဆံုး ျမင္လိုက္ရသည္က သူမ ေခါင္းထက္မွာ ပန္ထားသည့္ ေခါင္ရမ္းပန္းတစ္ပြင့္…..

ကၽြန္ေတာ္သတိရလာေတာ့..ေဆးရံုေပၚမွာ…။ ေဘးနားမွာ မိသားစုေတြေကာ.. သက္ေအာင္ကိုပါ.. ေတြ႕လိုက္ရသည္။

"သက္ေအာင္…ငါ…ငါ.. ဘာျဖစ္ခဲ့တာလဲ… မင္းေရာ….."

"မင္းနဲ႕ငါ ေလာင္းထားတာကို စိတ္စြဲၿပီး မင္းဟာမင္း အိပ္မက္ေယာင္ၿပီး အဲ့ဒီအိမ္ၾကီးထဲသြားခဲ့တာေလ..၊ sleepwalking လို႕ေခၚရမွာေပါ့… မနက္က် မင္းကို မေတြ႕လို႕ လိုက္ရွာေတာ့မွ.. ဒီထဲမွာေတြ႕တာ…."

"ဟင္…ဒါဆို…မင္း…မင္းက ငါ့ဆီ မလာဘူးလား…"
"ငါမေန႕က အလုပ္ကိစၥနဲ႕ ခရီးတစ္ခုထြက္သြားတာ ဒီမနက္မွ ျပန္ေရာက္တာေလ…"

"ဟာ….. ဒါဆို…. ဒါဆို….. ငါ……."

"ဒါနဲ႕ေနပါအံုး…မင္းက sleepwalking ျဖစ္ရင္ ပန္းေတြဘာေတြ ခူးတတ္သလား… ငါတို႕မင္းကိုေတြ႕ေတာ့ မင္းလက္ထဲမွာ ေခါင္ရမ္းပန္းၾကီး တစ္ပြင္နဲ႕…"

ေအာင္ထြန္းဦး
New Myanmar Pyi