အေမၿမိဳ႕က ဗိုလ္ခ်ဳပ္အိမ္

ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္ - 3/28/2014 06:26:00 PM

‘ဒီအိမ္ေလးမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ႏွစ္ႀကိမ္တိုင္တုိင္ ေနသြား၊ တည္းသြားခဲ့ဖူးတယ္။ အခုေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုယ္တုိင္ ေနသြားဖူးတဲ့အိမ္ဟာအတြင္းပိုင္း လံုးဝပ်က္စီးသြားၿပီ။ အျပင္မွာလည္း ခ်ံဳႏြယ္ပိတ္ ေပါင္းေတြနဲ႔ ၾကည့္မေကာင္းေတာ့ပါဘူး ။

ႏုိင္ငံေတာ္က ႀကီးႀကီးမားမား ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းၿပီး ျပတိုက္သဖြယ္ ထားေစခ်င္တယ္ဗ်ာ”ဟု အိမ္ႀကီး ကို ေဆြးေဆြးေျမ့ေျမ့ၾကည့္ ရင္း ေျပာရင္းက သူ႔မ်က္လံုးေတြက အတိတ္ကို ျပန္ေရာက္သြားပံုရသည္။

” ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ေမၿမိဳ႕ကို သိပ္ခ်စ္တာဗ်။ သူ ေမၿမိဳ႕ မွာေရာက္ေနတုန္း ၿမိဳ႕နယ္လံုးကြၽတ္ လူထုအစည္းအေဝးပြဲႀကီးကို တက္ၿပီး ဒီလိုေျပာသြားခဲ့တာပါ။

" နယ္ခ်ဲ႕ အဂၤလိပ္ေတြက ခင္ဗ်ားတို႔ၿမိဳ႕ကို သူတို႔ မ်က္ႏွာျဖဴ စစ္ဗုိလ္တစ္ေယာက္ရဲ႕အမည္ကိုယူၿပီး ေမၿမိဳ႕လို႔ နာမည္ေပးခဲ့တယ္။ က်ဳပ္ကေတာ့ ေမၿမိဳ႕လို႔ မေခၚခ်င္ဘူး။ ျမန္မာတစ္ မ်ဳိးသားလံုး ပိုင္ဆိုင္တဲ့ ၿမိဳ႕ျဖစ္လို႔ အေမၿမိဳ႕လို႔ပဲ ေခၚလိုက္ခ်င္တယ္။ ေမၿမိဳ႕ကို ေရာက္တဲ့အခါမယ္ အေမ့ရင္ခြင္ထဲ ေရာက္ခဲ့ရသလို ေအးျမၾကည္လင္တဲ့ ခင္ဗ်ား တို႔ရဲ႕ ေမတၱာအေအးဓာတ္ကို ခံစားရလို႔ အေမၿမိဳ႕လို႔ ထပ္မံၿပီး ေခၚလိုက္ခ်င္တယ္ဗ်ာ။ "

ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေရာက္ေနတဲ့ေနရာက ေမၿမိဳ႕၊ ၿမိဳ႕ပတ္လမ္း၊ အိမ္အမွတ္ ၁ဝ၆ အမ်ိဳးသားေခါင္း ေဆာင္ႀကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း လာေရာက္ေန ထုိင္တည္းခိုသြားဖူးေသာ အိမ္ျဖစ္သည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္းမႈကာလ အတြင္း ၁၉၄၆ ခုႏွစ္အတြင္း တစ္ႀကိမ္၊ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္တြင္ တစ္ႀကိမ္ ေမၿမိဳ႕သို႔ ႏွစ္ႀကိမ္တိုင္ လာ ေရာက္တည္းခိုသြားဖူးသည္။ ကြၽန္ေတာ္က ေမၿမိဳ႕ေရာက္တုန္း

”ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ သမိုင္းဝင္အေမြအႏွစ္ ေနရာေတြလူထုက်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ မသိေသးတဲ့ ျဖစ္စဥ္ေတြအမ်ား ႀကီးရွိတယ္ ၾကားပါတယ္”။ ”သမုိင္းကို ဂဃနဏသိတဲ့သူ အန္ကယ္တို႔ ေလာက္ပဲ ရွိေတာ့တာပါ။ အန္ကယ္ တစ္ရက္လိုက္ ပို႔ေပးပါခင္ဗ်ား”ဟု ေမတၱာရပ္ခံခ်က္အရ ဒီပုဂၢိဳလ္ ႀကီးက လိုက္ ပို႔ေနျခင္း ျဖစ္သည္။

ေမၿမိဳ႕သမိုင္းကို လည္းေကာင္း၊ ျပင္ဦးလြင္သမုိင္းကိုလည္းေကာင္း၊ အာဂံုႏႈတ္ငံုေဆာင္ႏုိင္သူ၊ ေမၿမိဳ႕ ကို ျပင္ဦးလြင္ ေျပာင္းလိုက္၊ ျပင္ဦးလြင္ ကို ေမၿမိဳ႕ေျပာင္းလိုက္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ေမၿမိဳ႕ကို ျပင္ဦးလြင္ေျပာင္းလိုက္၊ သည္ေျပာင္းလဲမႈတိုင္းလိုလိုမွာ စဥ္ဆက္မျပတ္ ဦး စီးဦးေဆာင္ပါဝင္ခဲ့သူ၊ ထုိသူကား စာေရးဆရာႀကီး ေမၿမိဳ႕ခ်စ္ေဆြျဖစ္သည္။

ရွစ္ဆယ့္တစ္ႏွစ္ဆိုေသာ အရြယ္ႏွင့္ မမွ်ေအာင္ ဆရာႀကီးက ႏုပ်ိဳလို႔ေန သည္။ တန္ဖိုးႀကီးလွေသာ သမိုင္းေတြအတြက္ ႏုပ်ိဳေနျခင္းျဖစ္မည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တည္းခိုေန ထုိင္သြား ခဲ့သည္ဆိုေသာ အိမ္ ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ အဖဲြ႕ဝင္ၾကည့္ေတာ့ အေစာင့္ခ် ထားသည္ဆိုေသာ ရဲတပ္ဖြဲ႕ဝင္မိသားစု တစ္စုေတြ႕ ရသည္။ အထဲမွာ ပရိေဘာဂပစၥည္းမ်ား မရွိေ တာ့။ ျပတင္းတံခါးေတြက ေဆြးျမည့္ပ်က္စီးေနၿပီ။

ဧက ၅ဝ ေက်ာ္ရွိသည္ဆိုေသာ ၿခံႀကီးတစ္ၿခံလံုး ခ်ံဳႏြယ္ ပိတ္ေပါင္းမ်ား ပိတ္လုိ႔ ဆို႔လို႔ေနေခ်သည္။ ဆရာႀကီးက လာေနက်မို႔ ထင္သည္။ ပီဘိ တိတ္ဆိတ္လြန္းေနေသာ အိမ္ႀကီးသို႔အဝင္တြင္ ေခြးတစ္ေကာင္က သစၥာရွိစြာ ေဟာင္၍ ႀကိဳသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျပန္ေတာ့လည္း အၿမီးႏွံ႕၍ ၿခံေပါက္ဝထိ လိုက္ပို႔သည္။

အဂၤလိပ္သည္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ တုိင္းျပည္အား စြန္႔လႊတ္ထြက္ခြာမသြားမီ ဤေနရာအား သူတို႔ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္အဆက္ဆက္ သူတို႔တုိင္းျပည္မွာ ေနထိုုင္ ရာလမ္း၏ အမည္ အ တိုင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုအထူး အမွတ္တရ ဂုဏ္ျပဳသည့္အေနျဖင့္ ဤေနရာကို အမွတ္ ၁ဝ၊ ေဒါင္းနင္းလမ္းဟု အမည္ေပးသြားခဲ့ ေၾကာင္း သိရသည္။

သားေတြ သမီးေတြ အ ကုန္ လံုး ေခၚလာၿပီး ဒီမွာတည္းသြားဖူးတယ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ေနာက္ေတာ္ပါးေတြက မီးဖိုနဲ႔ဆက္ေနတဲ့ ဒီအေနာက္ေဆာင္မွာ တေပ်ာ္တစ္ပါးေနသြားၾကတယ္ဆိုေသာ အေနာက္ေဆာင္ကား လံုးလံုးပ်က္စီးလို႔ ေနေခ်ၿပီ။ ဆရာႀကီး ဦးခ်စ္ေဆြက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း စကားကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္အသံႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေျပာသလို ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို တိတိက် က် ျပန္ေျပာေနသည္။

”လြတ္လပ္ေရးရၿပီးရင္ ေမၿမိဳ႕မွာ ဥယ်ာဥ္လုပ္ကိုင္ ရင္း ေနသြား ခ်င္တယ္။ ေျမေစ်းစံုစမ္းၿပီးၿပီ။ အိမ္ ေဆာက္ဖို႔ကေတာ့ မတတ္ႏုိင္ေလာက္ေ အာင္ ျဖစ္ ေနတယ္။ ငါးေထာ င္ေလာက္နဲ႔ ျဖစ္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ အေမ့ ဆီ ျပန္ေတာင္းရမယ္။

””ေမၿမိဳ႕မွာ ဥယ်ာဥ္လုပ္ဖို႔အတြက္ေတာ့ နတ္ ေမာက္က တပည့္ေတြကိုေခၚၿပီးလုပ္မယ္။ ႏုိင္ငံေရးက အနား ယူတဲ့အခါ က်ဳပ္ပိုင္ အိုးတစ္လံုး ဖ်ာ တစ္ခ်ပ္ ဘာမွမရွိဘူး။ အခု က်ဳပ္ေနတဲ့ ပစၥည္းအားလံုးဟာ ဖဆပလက ပစၥည္းေတြခ်ည္းပဲ” ဟု ေျပာဆိုသြားရာ ႐ိုးသား လြန္းေ သာ ေလးစားဖြယ္ ေကာင္းလြန္းေသာ ႏုိင္ငံေတာ္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးအား
ေျပးျမင္မိသည္။

တစ္ဆက္တည္းမွာ မၾကာေသးမီက ကြၽန္ ေတာ္ ေရာက္ရွိခဲ့ေသာ ဟႏိြဳင္းၿမိဳ႕က ျပတိုက္တစ္ခု မွာ သူတို႔ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးကို ႏုိင္ငံတကာက ကမၻာ့လွည့္ေတြ တစ္ႏွစ္ လူဦးေရ သံုးသန္းေလာက္ လာေရာက္ေလ့လာ ဦးၫႊတ္ၾကတာ ျပန္လည္ျမင္ ေယာင္မိသည္။

ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခ်စ္ေသာ ”အေမၿမိဳ႕”ေနအိမ္မွ ထြက္ လာေ တာ့ ေနေတာ္ေတာ္ညိဳေနၿပီ။ ဆရာႀကီးက ေနာက္ေန႔မွာျပစရာေျပာစရာ အမ်ားႀကီးရွိေသးသည္ေျပာသည္။ သူနဲ႔ လက္ပြန္းတတီး ျဖစ္ေန၍ ၿခံဝအထိ လိုက္ပို႔ေ သာ ေခြး ကေလးကို ႏႈတ္ဆက္ရင္း ဆရာႀကီးက ”ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေနာက္ေန႔ လိုက္ၾကည့္ခ်င္ရင္ ေစာေစာလာၾကပါ။ ေနဝင္သြား ရင္ ဘာမွ လုပ္လို႔ မရ ေတာ့ဘူး”ဟု ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ေျပာသည္။

ေမာင္ေမာင္ (ရန္ကုန္တကၠသိုလ္)
Popular Myanmar News Journal