ေရစႀကိဳထန္းသီးမုန္႔ရဲ႕လွ်ဳိ႕ဝွက္ခ်က္
ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္
- 3/28/2014 01:32:00 PM
ပခုကၠဴနယ္ဘက္မွ အသိအကြၽမ္းမိတ္ေဆြတစ္ဦး မႏၲေလးလာမည္ဆိုလွ်င္ ၎တို႔ေဒသထြက္ ႐ိုးရာအစားအစာေလးတစ္မ်ဳိးကို မႏၲေလးသူ၊ မႏၲေလးသားမ်ားအတြက္ အညာလက္ေဆာင္အျဖစ္ ယူလာေလ့ရွိပါသည္။
မႏၲေလးသူ၊ မႏၲေလးသားေတြကလည္းအေၾကာင္း ကိစၥႀကီးငယ္ရွိ၍ ယင္းနယ္ ဘက္မ်ားေရာက္ခဲ့လွ်င္ အိမ္အျပန္လက္ေဆာင္အျဖစ္
ထုိေဒသထြက္ အစားအစာ ေလးကို တခုတ္တရ ဝယ္တတ္ေလ့ရွိပါသည္။ ထုိအစားအစာေလး ကေတာ့ ပခုကၠဴခ႐ိုင္ေရစႀကိဳၿမိဳ႕
နယ္မွထြက္ရွိသည့္ ေရစႀကိဳ ထန္းသီးမုန္႔ပင္ျဖစ္ပါသည္။
ေရစႀကိဳထန္းသီးမုန္႔ကို မန္းသူမန္းသားေတြတင္ႀကိဳက္သည္ မဟုတ္။ မံုရြာကလည္း ႀကိဳက္သည္။ ပခုကၠဴကလည္း ႀကိဳက္သည္။ ရန္ကုန္ကလည္း ႀကိဳက္သည္။ ေျပာရမည္ဆုိလွ်င္စားဖူး သူတိုင္း ႀကိဳက္ၾကသည္ဟုေျပာလွ်င္ လြန္မည္မထင္။ေရစႀကိဳ ထန္းသီးမုန္႔ကို ကိတ္မုန္႔ႏွင့္ပင္ေတာင္ မလဲႏိုင္ဘူးဟု စားဖူးသူ အခ်ဳိ႕ကဆုိျပန္သည္။စားဖူးသူ တိုင္းစြဲလမ္းခဲ့ၾကသည့္ ေရစႀကိဳ ထန္းသီးမုန္႔ေပၚေပါက္လာတာ ႏွစ္ေပါင္းမနည္းေတာ့ဟု ေရစႀကိဳ ထန္းသီးမုန္႔လုပ္သူမ်ားက ဆိုပါသည္။ အနည္းဆံုး ႏွစ္ေပါင္းငါး
ဆယ္ထက္မနည္းေတာ့ဟု ဆိုၾကသည္။
ထုိမွ်နာမည္ႀကီးၿပီး သက္တမ္းၾကာရွည္လွၿပီျဖစ္သည့္ ေရစႀကိဳထန္းသီးမုန္႔မွာ ႏိုင္ငံျခားျဖစ္ ကိတ္မုန္႔မ်ားလုိစက္ေတြတဝုန္း ဝုန္းေမာင္းၿပီး လုပ္ရသည့္မုန္႔မ်ဳိး မဟုတ္ပါ။ အညာေဒသ႐ိုးရာ တစ္ႏိုင္တစ္ပိုင္ အိမ္တြင္းမႈလုပ္ငန္းေလးတစ္ခုသာျဖစ္ပါသည္။
ေရစႀကိဳ ထန္းသီးမုန္႔ကို ကိုယ္တိုင္လုပ္ၿပီး ကိုယ္တုိင္ ေရာင္းသူလည္းရွိသည္။ သူမ်ား လုပ္ၿပီးသားကို ေဖာက္သည္ျပန္ယူ ေရာင္း
သူေတြလည္းရွိသည္။ ယခုေတာ့ သူမ်ားလုပ္ၿပီးသားမုန္႔ကို တစ္ဆင့္ျပန္ယူေရာင္းသည္က အမ်ားဆံုးျဖစ္သည္။ ေရစႀကိဳ ထန္းသီး
မုန္႔လုပ္ရန္ ပထမဦးဆံုးအဆင့္ အေနျဖင့္ ညေနပိုင္းတြင္ မေနာသုခ (သို႔မဟုတ္) ေပၚဆန္းဆန္ လတ္ဆန္အမ်ဳိးအစားႏွင့္ ဆန္
ၾကမ္းကို ငါးျပည္ခန္႔စီ ေရာကာ တစ္နာရီခန္႔ၾကာေအာင္ ေရစိမ္ရပါသည္။ ေရစိမ္လို႔ဆန္ေတြပြလာၿပီဆုိလွ်င္ ႀကိတ္စက္ျဖင့္ႀကိတ္ရပါ
သည္။ ရလာသည့္မုန္႔ဆန္အရည္ မပ်စ္မက်ဲကို ထန္းလ်က္အခ်ိန္ တစ္ဆယ္(ဆယ္ပိႆာ)ျဖင့္ အင္တံုထဲတြင္စပ္ရသည္။
ထုိ႔ေနာက္ ထန္းသီးလံုးမွည့္မွည့္ကို အခြံခြာ ၿပီး ထန္းသီးဆန္မ်ားအားလက္ျဖင့္ ႀကီးျဖင့္ ေမႊရပါသည္။ နာရီဝက္ခန္႔အသားက်ေအာင္ေမႊလိုက္ၿပီ ဆုိရင္ျဖင့္ အျမႇဳပ္မ်ားထလာတတ္ပါသည္။ အဲဒီအဆင့္ေရာက္ၿပီဆုိပါကအုန္းမႈတ္ခြက္မ်ားကုိ မုန္႔ရည္ အတြင္းႏွစ္ေပးထားရသည္။ မုန္႔ သားေကာင္းေအာင္အတြက္ဟုဆုိပါသည္။ အုန္းမႈတ္ခြက္မ်ားစိမ္ ထားသည့္မုန္႔ရည္ကို ဆန္ေကာျဖင့္အုပ္ကာ ေျခာက္နာရီခန္႔ထား ရပါသည္။ ညဥ့္သန္းေခါင္ယံ အခ်ိန္သည္ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေကာင္းခ်ိန္ျဖစ္ေပသိ ထန္းသီး မုန္႔လုပ္သူမ်ားအတြက္ေတာ့ အိပ္ေကာင္းေကာင္းျဖင့္အိပ္ ေန၍မရပါ။ ညေနမွာေဖာက္ထားခဲ့သည့္ မုန္႔ရည္ေတြက ည ၁၂ နာရီေက်ာ္ ေက်ာ္ေလာက္ဆိုလွ်င္ မုန္႔လုပ္ရန္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေလၿပီ။ မီးဖုိသူကဖို၊ မုိးၿပဲဒယ္ထဲေရျဖည့္ သူကျဖည့္ျဖင့္ ထန္းသီးမုန္႔လုပ္ငန္း စတင္ရပါၿပီ။ မီးေကာင္းေကာင္း ျဖင့္တည္ထားသည့္ မုိးၿပဲဒယ္အုိးထဲကေရေတြ တပြက္ပြက္ဆူလာၿပီး အေငြ႕ေတြတက္လာၿပီဆိုလွ်င္ ဆန္ေကာတစ္ခ်ပ္တင္ရပါသည္။
ထုိဆန္ေကာေပၚ ပိတ္စအျဖဴတစ္ထည္ ထပ္ခင္းရပါသည္။ ထုိပိတ္စအျဖဴေပၚကို ၆ နာရီ ေက်ာ္စိမ္ထားသည့္ မုန္႔ဆန္အရည္ပ်စ္ပ်စ္
ေတြေလာင္းတင္ရပါသည္။ ၾကက္ဥထည့္မည္ဆိုပါက မုန္႔တစ္ဗန္း လွ်င္ႏွစ္လံုးခန္႔ေဖာက္ထည့္ရပါ၏။ ၿပီးေနာက္ အုပ္ေဆာင္းအုပ္
ရၿပီး အုပ္ေဆာင္းေအာက္ေျခပတ္ ပတ္လည္တြင္ အေငြ႕လံုေစရန္ အဝတ္စုတ္ကုိေရဆြတ္ကာပတ္ရပါသည္။ ႏွစ္ဆယ့္ငါးမိနစ္ခန္႔
ေလာက္ၾကာ၍ အုပ္ေဆာင္းဖြင့္ၾကည့္လိုက္မည္ဆိုလွ်င္ အေငြ႕ တေထာင္းေထာင္းျဖင့္ ထန္းသီး မုန္႔ေလးမ်ားရရွိလာပါၿပီ။ တစ္ခါ
လုပ္လွ်င္ တစ္ဗန္းသာ ရေသာေၾကာင့္ အုိးၿပိဳင္လုပ္ေပသိ မုန္႔ေဖာက္သည္ယူမည့္ေစ်းသည္ မ်ားသည္မုိ႔ အားလံုးအတြက္
ေလာက္ငေအာင္လုပ္ၿပီးၿပီဆုိ မိုးစင္စင္လင္းေလၿပီ။
နံနက္လင္းလွ်င္ ႏွီးဆန္ေကာႏွင့္ ႏွီးေတာင္းကိုင္ကာ ထန္းသီးမုန္႔သည္မ်ား မုန္႔ယူရန္လာၾကပါၿပီ။ သူတို႔ႏွီးေတာင္းထဲမွာ ထန္း
သီးမုန္႔အခ်ပ္လိုက္ေတြ အထပ္ထပ္စီၿပီး ကိုယ္ေရာင္းေနက် ေရစႀကိဳေစ်းႏွင့္ ၿမိဳ႕ထဲ အရိပ္အာဝါသေကာင္းေသာ သစ္ပင္မ်ား
ေအာက္ ေနရာယူသြားၾကသည္။ ေစ်းဝယ္မလာမီ ႏွီးေတာင္းထဲမွ ထန္းသီးမုန္႔ကို ႏွီးဆန္ေကာေပၚတင္ၿပီး အညာထြက္ဆံုဆီ
စစ္စစ္ပုတ္ကာ ညက ေၾကာ္ထားသည့္ အုန္းဆန္ေၾကာ္နီနီရဲရဲ ျဖဴးထားလိုက္သည္။ ေစ်းဝယ္လာၿပီဆုိလွ်င္ မဝယ္မီ ထန္းသီးမုန္႔
တစ္ေျမႇာင္းအား ဓားပါးပါးေလးျဖင့္လွီးကာ အုန္းသီးေၾကာ္ထပ္တို႔ ၿပီးေကြၽးတတ္သည္။ ေစ်းဝယ္သူ ကႀကိဳက္ၿပီဆိုမွ အလိုရွိသေလာက္
ႏွီးခ်ိန္ခြင္ျဖင့္ ျခင္တြယ္ေပးသည္။
ျခင္တြယ္ၿပီး ထန္းသီးမုန္႔မ်ားကို အုန္းသီးေၾကာ္ထပ္ျဖဴးၿပီး ဖ႐ံုယို ေခ်ာင္းေလးေတြအုပ္ေပးသည္။ ဒူးရင္းသီးယုိ သုတ္ေပးသည္။ ၿပီး ေနာက္ ပဲဆီသန္႔သန္႔ျဖင့္ ခ်က္ထားသည့္ အုန္းႏို႔ခ်က္ထပ္သုတ္ျပန္သည္။ သၾကားျဖဴးသည္။ ၿပီးေနာက္ ငွက္ေပ်ာဖက္ ႏုႏုေပၚတင္၊
သတင္းစာစကၠဴ ထပ္ပတ္ကာ အိတ္သန္႔သန္႔ျဖင့္ထည့္ေပးတတ္ပါသည္။
အခ်ဳိ႕ေစ်းဝယ္သူေတြက ကေလးေတြတစ္အုပ္လိုက္ႀကီး လည္းပါလာတတ္သည္မို႔ လူေစ့တက္ေစ့ အျမည္းေကြၽးရပါေသးသည္။ ထန္းသီးမုန္႔တစ္ေျမႇာင္းဆို ႏွစ္က်ပ္ခြဲသားေလာက္ေတာ့ ရွိတာမို႔ ေလးငါးေျမႇာင္းေကြၽးလိုက္ရၿပီဆို ေတာ္ေတာ္ေလးတာသြားၿပီ။
အျမည္းေတြကိုယ္စီေကြၽးၿပီးဝယ္ေတာ့အစိတ္သားေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ သိပ္တြက္ေျခမကိုက္ေတာ့။ သို႔ေပသိ ထန္းသီးမုန္႔သည္ေတြ
ေစ်းတြက္ မတြက္ေတာ့ပါ။ ‘‘မလွဴ ႏိုင္ေစ်းေရာင္းဆိုတဲ့အတိုင္း လွဴ တယ္ပဲသေဘာထားလိုက္တာပါပဲ။ ေနာက္ပိႆာမ်ားမ်ားဝယ္မယ့္
သူနဲ႔ျပန္ေထရတာေပါ့’’ဟု ထန္းသီးမုန္႔သည္ေဒၚတင္တင္ကေျပာသည္။ တစ္ဦးတည္းလာၿပီး ပိႆာ လိုက္မ်ားမ်ားဝယ္ေတာ့ အျမည္း
နည္းနည္းသာေကြၽးရသည့္ အတြက္ လမ္းစားဆိုၿပီး ထန္းသီးမုန္႔အား အထုပ္သတ္သတ္ထုပ္ကာေပးတတ္ပါေသးသည္။
ေရစႀကိဳထန္းသီးမုန္႔ အေရာင္းရဆံုးအခ်ိန္က ယခုလုိ တေပါင္းလ ပခန္းကိုႀကီးေက်ာ္ပြဲခ်ိန္ျဖစ္သည္။
ၿပီးခဲ့သည့္ ကိုႀကီးေက်ာ္ပြဲခ်ိန္တုန္းကဆို ထန္းသီးမုန္႔လုပ္သူေရာ၊ ေရာင္းသူပါ ေရာင္းရလိုက္တာမ်ား တစ္ခ်က္ ေလးမွမနားရ။ ပြဲေတာ္ျပန္ေတြရဲ႕ကားေပၚမွာ ေရစႀကိဳ ထန္းသီးမုန္႔ထုပ္ေလးေတြက တြဲေလာင္းက်ကာေဝွ႕ယမ္းလို႔။ ပခန္းကိုႀကီး ေက်ာ္ပြဲေရာက္ ရွမ္းျပည္ နယ္ဘက္မွ ရွမ္းအမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးကို ေဒသခံေတြက ေရစႀကိဳထန္းသီးမုန္႔ဝယ္ေကြၽးလိုက္တာ ငါးဆယ္သားကို တစ္ေယာက္တည္း စားပစ္သတဲ့။‘‘သူက စားလို႔ေကာင္းလြန္း လို႔ဆိုၿပီး ျပန္ရင္လည္း ဝယ္ေပးလိုက္ဖို႔ေျပာေသးတယ္တဲ့’’ဟု ထန္းသီးမုန္႔သည္ေဒၚတင္တင္က သူတို႔ထန္းသီးမုန္႔ႀကိဳက္ၾကပံုကို ဂုဏ္ယူစြာျဖင့္ေျပာျပသည္။
‘‘ကိုယ့္မုန္႔ေလးႀကိဳက္တယ္ဆုိရင္ ပီတိျဖစ္တယ္။ ဒီထက္ေကာင္းေအာင္ကိုထပ္လုပ္ေပးခ်င္တာ’’ ဟု ထန္းသီးမုန္႔လုပ္သူ ေဒၚဝင္း
ဝင္းခိုင္ကဆိုပါသည္။ အခ်ဳိ႕က်ေတာ့ ကိုယ္တိုင္ေရစႀကိဳကိုမႀကံဳရင္ေတာင္ ကားဂိတ္ကေနလွမ္းမွာတတ္သည္။ တရားပြဲေတြမွာ မိမိတို႔ကိုး ကြယ္သည့္ ဆရာေတာ္ဘုရား၏ ေမြးေန႔ေတြမွာ ဧည့္ခံေကြၽးေမြးဖို႔ မွာတာေတြ လည္းရွိသည္။ စားဖို႔သက္သက္
မွာတာေတြလည္းရွိသည္။ ထန္းသီးမုန္႔အခ်ိန္တစ္ရာ (ပိႆာတစ္ရာ)ေလာက္ထိမွာၾကသည္။ အဲဒီ လုိမွာရင္ျဖင့္ ထန္းသီးမုန္႔နဲ႔အေပၚ
ကျဖဴးတဲ့ အစာေတြကို သတ္သတ္စီခြဲထည့္ကာ ဂ်ပ္ဖာမ်ားျဖင့္ ကားဂိတ္ကေန တင္ေပးရသည္။ အခ်ဳိ႕က ထန္းသီးမုန္႔ကို ထူးရွယ္အျဖစ္
ႏို႔စိမ္းပါ ထည့္လုပ္ခိုင္းသည္။ အဲဒီလုိအခါ ဆိုရင္ေတာ့ ပံုမွန္တစ္ပိႆာႏွစ္ေထာင့္ေလးရာေပမယ့္ တစ္ပိႆာ သံုးေထာင္ေလာက္
ေစ်းျဖစ္သြားသည္ဟု ထန္းသီးမုန္႔ လုပ္သူမ်ားက ဆုိပါသည္။
ေရစႀကိဳၿမိဳ႕ဝန္းက်င္ ရြာ အခ်ဳိ႕မွာေတာ့ မဂၤလာေဆာင္ကို ေရစႀကိဳထန္းသီးမုန္႔နဲ႔ ဧည့္ခံတာ မ်ဳိးလည္းရွိသည္ဟု ထန္းသီးမုန္႔
လုပ္ငန္းလုပ္ကိုင္သူဦးစိန္ေအာင္မင္းကဆိုပါသည္။ ေနာက္ၿပီး ေရစႀကိဳရဲ႕ျမန္မာ့႐ိုးရာဓေလ့တစ္ ခုတြင္လည္း ေရစႀကိဳထန္းသီးမုန္႔
က ပါျပန္သည္။ ေမြးခ်င္းထဲက (သို႔မဟုတ္) မိတ္ေဆြအေပါင္း အသင္းထဲက အိမ္အသစ္ျဖစ္ေစ၊ တိုက္အသစ္ျဖစ္ေစေဆာက္ေန သည္ဆိုပါက ေဆာက္လုပ္ေပး မည့္လက္သမားအဖြဲ႕ကို ေရစႀကိဳ ထန္းသီးမုန္႔သြားေကြၽးရသည္ဟု ဆုိပါသည္။ ထုိဓေလ့အား အိမ္ေဆာက္ခ်သည္ဟုဆုိပါသည္။
အကယ္၍ စာဖတ္သူအေန ျဖင့္ ေရစႀကိဳသားႏွင့္ျဖစ္ေစ၊ ေရစႀကိဳသူႏွင့္ျဖစ္ေစ အေၾကာင္းပါၿပီး အဲဒီမွာ မဂၤလာသြားေဆာင္ၾကၿပီ
ဆိုပါစို႔။ စာဖတ္သူႏွင့္ အတူပါလာၾကမည့္ သင့္မိဘေဆြမ်ဳိးေတြအတြက္ အိမ္အျပန္လက္ေဆာင္ ေရစႀကိဳထန္း သီးမုန္႔ေတြ တနင့္တပိုး
ႀကီး ဝယ္ထည့္ေပးမွာ ေသခ်ာသည္။ ‘‘မဂၤလာေဆာင္ရွိတဲ့အခါ မ်ဳိးဆိုရင္ တအားေရာင္းေကာင္းတာ’’ဟု ထန္းသီးမုန္႔သည္အမ်ဳိး
သမီးတစ္ဦးက ဆိုပါသည္။ ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးေရာက္ေနတဲ့ ေရစႀကိဳသားေတြထံ လူႀကံဳရွိလို႔ ဘာမွာဦးမလဲေမးလိုက္ရင္ ျမန္မာ
လူမ်ဳိးဓေလ့ထံုးစံအတိုင္း မိဘေဆြမ်ဳိးမိတ္ရင္းေဆြရင္းအျပင္ ကိုယ့္ေဒသထြက္မုန္႔ပါလြမ္းတတ္ၾကသည္မို႔ ေရစႀကိဳထန္းသီးမုန္႔
သာယူခဲ့ဖို႔ ဆက္ဆက္မွာၾကသည္။
ကိုယ္တိုင္စားဖို႔အျပင္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုပါ ကိုယ့္ေဒသထြက္ အစား အစာကို ဂုဏ္ယူစြာနဲ႔ေကြၽးတတ္ ၾကသည္။
ခုေတာ့ ေရစႀကိဳထန္းသီးမုန္႔ေလးေတြက ကားစီးၿပီး ရန္ကုန္တို႔၊ မႏၲေလးတို႔ ၿမိဳ႕ႀကီးေတြဆီ သြားရတာတင္ အားမရေတာ့။ ေရ
စႀကိဳနယ္သားအခ်ဳိ႕လည္း ဝမ္းေရးအတြက္ ျပည္ပေရာက္ကုန္ ၾကၿပီမို႔ လူႀကံဳရွိသည့္အခါ မွတ္မွတ္ရရ မွာတတ္သည့္အတြက္ ေရ
စႀကိဳထန္းသီးမုန္႔မ်ား ေလယာဥ္ပ်ံေတာင္စီးေနရေလၿပီ။ အေဝးေရာက္အညာသားမ်ား ထန္းသီးမုန္႔စားရင္း အိမ္အလြမ္းေတြ ေျဖ
ၾကေလၿပီ။ ‘‘တစ္ေလာကေတာင္ စင္ကာပူကေနမွာလို႔ ထည့္ေပး လိုက္ရေသးတယ္’’ဟု ထန္းသီးမုန္႔ လုပ္သူ ေဒၚဝါဝါခိုင္က ေျပာျပ
သည္။ ေခတ္ေတြဘယ္လိုေျပာင္းေျပာင္း၊ တုိင္းတစ္ပါး အစားအစာေတြက ဘယ္ေလာက္ပဲဝင္လာလာ၊ ကမၻာ၏မည္သည့္ အရပ္
တြင္ရွိေနသည္ျဖစ္ပါေစ အညာျပန္လက္ေဆာင္ ေရစႀကိဳ ထန္းသီးမုန္႔ကိုေတာ့ျဖင့္ မက္မက္ေမာေမာစားခ်င္ေနသူေတြကေတာ့ ရွိ
ေနတုန္းပင္ျဖစ္ပါသည္။
7 Day Daily
