အမွတ္တမဲ့

ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္ - 3/20/2014 10:40:00 AM

ကိုထက္

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္းတစ္ေနရာ
ဒုတိယႏွစ္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားအရြယ္ ဆယ္ေက်ာ္သက္ကာလႏွင့္ ၂၀ ပတ္လည္အၾကား ဟိုမေရာက္ ဒီမေရာက္ အခ်ိန္ေပါ့။ တကၠသိုလ္ ဒုတိယႏွစ္၀က္အျပီးမွာေတာ့ အိမ္ကကြၽန္ေတာ့္ကို ကိုရင္ႀကီး ၀တ္ေပးလိုက္တယ္။
ကိုရင္ၾကီးဆိုတာက ဦးပဥၥင္း လည္းမက် ကိုရင္ေလးလည္းမက် တကယ့္ကို ခြက်လွပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္၀တ္တဲ့ေက်ာင္းက ဆရာေတာ္က မိဘေတြနဲ႔လည္း ရင္းႏွီးေနေတာ့ စကားစျမည္ေျပာတိုင္း ဆရာေတာ္က ကြၽန္ေတာ့္ကိုေမးပါတယ္။ “ကိုရင္ႀကီး အရြယ္သံုးပါးဆိုတာ ဘာလဲတဲ့” ကြၽန္ေတာ့္လို တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားႀကီးကို လာေမးေတာ့ ေျဖျပလိုက္တာေပါ့။”မွန္ပါ့ ပထမအရြယ္ ၂၅ ႏွစ္အထိ၊ ဒုတိယအရြယ္ ၂၅ ႏွစ္မွ ၅၀ အထိ၊ တတိယအရြယ္ ၅၀ ေက်ာ္ႏွင့္အထက္ ေပါ့ဘုရား”ဆိုေတာ့ “ေအးေအး ပထမအရြယ္ ပညာ၊ ဒုတိယအရြယ္ ဥစၥာ၊ တတိယအရြယ္ သာသနာတဲ့” ဟုတ္လား။ မင္း မမွားေစနဲ႔တဲ့။ ဘုန္းႀကီး ဘာပဲမိန္႔မိန္႔ ကိုယ္ကေတာ့ တင္ပါ့ေပါ့ ။ အရြယ္သံုးပါးအေၾကာင္း ထဲထဲ၀င္၀င္ စိတ္မ၀င္စားသလို စိတ္လည္းမပူပါဘူး။

အခ်ိန္ေတြက အကုန္ျမန္လိုက္တာ။ ဆရာေတာ္လည္း ပ်ံလြန္ေတာ္မူၿပီျဖစ္သလိုကြၽန္ေတာ္လည္း တကၠသိုလ္ေက်ာင္းျပီးလို႔ အသက္ေတာင္၂၃ႏွစ္ ေက်ာ္လာပါၿပီ။ ႐ုတ္တရက္ ဖ်တ္ခနဲအမွတ္မထင္ အရြယ္သံုးပါးကိစၥက အလိုအေလ်ာက္ အေတြးထဲေရာက္ လာပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ပထမအရြယ္ ကုန္ေတာ့မွာပါလား။ ေနာက္ျပန္ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ေသေသခ်ာခ်ာ တတ္ကြၽမ္းခဲ့တဲ့ပညာဆိုတာ ဆုပ္ကိုင္ျပလို႔ မရဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ တကၠသိုလ္က ဘြဲ႔ရခဲ့တာပဲကြဆိုၿပီး ေမးလို႔ရေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ လက္ေတြ႔နယ္ပယ္မွာ တစ္ကယ္ အသံုးခ်ေနတာလား ဘာဆိုဘာမွ မလုပ္ႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။ ပညာဆိုတာ မေသမခ်င္း ရွာလို႔ရတယ္လို႔ ေျပာလို႔ရေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ မေသခင္ကာလၾကားမွာ တကယ္ရွာေနတာလား။

“အလုပ္မအားေသးလို႔။ အခ်ိန္မေပးႏိုင္ဘူး။ စာအုပ္တစ္အုပ္ကို တစ္လေလာက္ ဖတ္ေနရတယ္။ သင္တန္းလား ေနာက္မွတက္မယ္ဗ်ာ။ အခ်ိန္မရပါဘူး။ တက္ေတာ့တက္ခ်င္သား။ ျဖည္းျဖည္းေပါ့။ အလုပ္က တကယ္ပင္ပန္းတာ။ အိမ္ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ ဘာမွ်မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အိပ္ခ်င္တာပဲ သိတယ္”တစ္ခုခုလုပ္ခါနီးဆို ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏႈတ္က အလိုအေလ်ာက္ ထြက္လာတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြပါပဲ။ တကယ္တမ္း ကြၽန္ေတာ္တို႔လက္ရွိကာလကို ဘယ္လိုေတြ ျဖတ္သန္းေနတာပါလဲ။ မနက္အိပ္ရာထ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ မုန္႔စား၊ ၉ နာရီထိုးေတာ့ အလုပ္ခြင္ေရာက္ ညေန ၅ နာရီဆို အိမ္ျပန္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေရခ်ိဳး၊ ထမင္းစား။ ၇ နာရီကေန ၁၀ နာရီေလာက္အထိ လာသမွ် ကိုရီးယား႐ုပ္ရွင္ကားေတြကို မလြတ္တမ္း အားေပးပါတယ္။ ဒါေတာင္ ၁၀ နာရီေနာက္ပိုင္း ေနာက္ဆက္တြဲ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္တာ မပါေသးဘူး။ ဒီၾကားထဲ ရတဲ့အခ်ိန္ကေလးကို facebook သံုးရပါေသးတယ္။ၿခြင္းခ်က္အေနနဲ႔ အလုပ္ခ်ိန္ၿပီးတာနဲ႔ သင္တန္းေျပးတက္။ အိမ္ေရာက္ရင္လည္း မွတ္စုစာအုပ္တစ္ဖက္နဲ႔ ညဥ့္နက္တဲ့အထိ စာဖတ္ေနတဲ့ လူငယ္ေတြလည္း ရွိေကာင္းရွိႏိုင္ပါတယ္။

တစ္ေန႔တာကုန္ဆံုးလို႔ အိပ္ခ်ိန္ေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ နဖူးေပၚလက္တင္ၿပီး စဥ္းစားမိလိုက္တာက တစ္ေန႔ေတာင္ ကုန္သြားပါလားဆိုတာပါပဲ။ ဟုတ္ပါတယ္။ ၂၄နာရီ တစ္ေန႔တာက တကယ္ကုန္ဆံုးသြားပါျပီ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အသက္တစ္ရက္ ပိုႀကီးသြားပါ ျပီ။ အသက္ၾကီးလာေလ လူတစ္ေယာက္အတြက္ အခြင့္အလမ္းနဲ႔ အခြင့္အေရး နည္းပါးလာေလပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ထက္ အရည္အခ်င္းပိုရွိတဲ့ ငယ္ရြယ္ႏုပ်ိဳတဲ့ လူေတြအတြက္ေနရာ ဖယ္ေပးဖို႔ နီးကပ္လာပါျပီ။ ရြယ္တူခ်င္းျဖစ္ေနရင္ေတာင္မွ ကိုယ့္ထက္ပိုမိုျပီး ဘ၀အဆင့္အတန္း ျမင့္မားေနသူကိုေတြ႔ရင္ ေတြေ၀ေငးေမာေနရပါလိမ့္မယ္။ အဲ့ဒီလိုအခ်ိန္ ေရာက္လာျပန္ရင္လည္း”သူ႔အေဖက ဘယ္သူေလ။ အဲ့ဒီေနရာရတာေပါ့။ ဒီလူက လူၾကီးနဲ႔ ရင္းႏွီးတယ္ေလ။ စိန္နားကပ္အေရာင္နဲ႔ ပါးေျပာင္မွာေပါ့။အလကား ေခြး႐ူးေကာင္းစား တစ္မြန္းတည့္ပါ”ဆိုတဲ့ေ၀ဖန္သံေတြ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆီက ထြက္လာပါဦးမယ္။

ရာထူးေနရာရတဲ့ သူေတြကလည္း ရတဲ့ေနရာဟာ ကိုယ္နဲ႔ထိုက္တန္မႈ မရွိဘူးဆိုရင္ ဆင္းေပးရပါလိမ့္မယ္။ ဘယ္သူမွ တာ၀န္မယူ။ တာ၀န္မခံႏိုင္တဲ့ ေနရာမွာ ၾကာရွည္မျမဲပါဘူး။ ေနရာရလာတဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ သူမ်ားနဲ႔မတူတဲ့ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈ ရွိခဲ့တာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ လက္ခံရပါလိမ့္မယ္။ ဒီလိုမ်ဳိး ကြၽန္ေတာ္တို႔အထက္ကို ေရာက္ေရာက္လာတဲ့လူတိုင္းကိုလည္း ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ဆက္လက္ေ၀ဖန္ရင္းနဲ႔ပဲ အခ်ိန္ကုန္မယ့္အစား ကြၽန္ေတာ္တို႔ေကာ မရႏိုင္ဘူးလားလို႔ ကိုယ့္ ကိုယ္ကိုယ္ တစ္ခါေလာက္ေတာ့ ျပန္ေမးၾကည့္သင့္ပါတယ္။

မ်က္ေမွာက္ကာလမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ့ အခ်ိန္ေတြကို ခိုးယူေနတဲ့ နည္းပညာကို အေျခခံတဲ့ ႐ုပ္၀တၳဳဆိုင္ရာ ကိရိယာေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ဒီအရာေတြဟာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အကန္႔အသတ္နဲ႔သာ ရႏိုင္တဲ့အခ်ိန္ကို ခိုးယူေနပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔အမွတ္တမဲ့နဲ႔ အခိုးယူခံရတာကို သတိမမူမိရင္ေတာ့  ေသခ်ာပါတယ္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေလာကကစားပြဲမွာ အ႐ံႈးနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရပါလိမ့္မယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔အခ်ိန္ကို ဘယ္လိုခိုးေနလဲဆိုတာ   . . .

ပိတ္ရက္ေလးရရင္ သင္တန္းတစ္ခုခုေတာ့ ထပ္တက္မယ္ဗ်။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေျပာတာျဖစ္ပါတယ္။ အလုပ္ခြင္ထဲ ေရာက္လာေတာ့ တစ္ပတ္တစ္ရက္ခြဲ ပိတ္ရက္ရပါတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့လည္း“ဟာ တစ္ရက္ခြဲဆိုတာ ဘာမွ လုပ္လို႔မရဘူး တစ္ပတ္လံုး မလုပ္ခဲ့တာေတြ လုပ္ေနရတာနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္တာပါပဲကြာ” သူ႔ရဲ႕ေလသံက ေျပာင္းလဲသြားပါၿပီ။ အလုပ္မအားလို႔ ဆိုတဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္က အလိုအေလ်ာက္ ထြက္လာပါျပီ။သူနဲ႔အတူ အလုပ္ခြင္၀င္တဲ့သူက အလုပ္ထဲမွာ ပညာရွာတဲ့အတြက္ ေနရာရလာတဲ့အခါမွာေတာ့ သူ႔ရဲ႕ေ၀ဖန္သံေတြက ညံလာပါျပီ။ သင္တန္း တစ္ခုတက္မွ Certificate တစ္ခု ထပ္ရမွ ပညာရႏုိင္မွာလား အလုပ္ခြင္ဆိုတာလည္း ပညာယူရင္ ရႏိုင္တဲ့ေနရာဆိုတာကို ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း သတိမမူမိတာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

တစ္ခါတေလ စိတ္ရဲ႕ လွည့္စားမႈ သေဘာတရားအရ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဟာ ဒီေနရာမွာ ငါမရွိရင္ မျဖစ္ဘူးဆိုတဲ့ အေတြး ၀င္လာတတ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ မွားပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ မရွိလည္း အလုပ္ခြင္က ဆက္လက္ လည္ပတ္ေနဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအေတြး ၀င္လာရင္သာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဒီေနရာမွာပဲ ရပ္တန္႔သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔  ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြး အရည္အခ်င္းေတြ ျမင့္မားဖို႔အတြက္ စဥ္ဆက္မျပတ္ ႀကိဳးစားေနရပါမယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ ပတ္၀န္းက်င္မွာ အခြင့္အလမ္း၊ အခြင့္အေရးေတြ၊ ယူခ်င္ရင္ရႏိုင္တဲ့ ပညာရပ္ေတြ ရွိေနပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာ လိုခ်င္တဲ့စိတ္ဆႏၵရွိဖို႔သာ အေရးႀကီးပါတယ္။ တစ္ခါတေလက်ရင္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြ လုပ္ကိုင္ခြင့္မရွိတဲ့ အေျခအေနကို ၾကံဳရပါတယ္။ ကံတရားက ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို မီးနီျပေနတဲ့အခါမွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြ ေရွ႔ဆက္တိုးလို႔ ရမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ရပ္တန္႔ေနရပါလိမ့္မယ္။

မီးစိမ္းျပတဲ့အခါမွသာ လုပ္ခြင့္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကံတရားက မီးစိမ္းျပေနတာလား မီးနီျပေနတာလားဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြ သိႏိုင္ဖို႔အတြက္ မီးအခ်က္ျပထားတာ မဟုတ္တဲ့အတြက္ ဒီအခ်က္ျပမီးကို ေတြ႔ဖို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာ ျမင္ႏိုင္တဲ့ ဥာဏ္မ်က္စိ ရွိရမွာျဖစ္ပါတယ္။ မီးနီျပေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သြားျဖတ္မိရင္ေတာ့ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္ဆိုရင္ ယာဥ္တိုက္မႈျဖစ္မွာ ျဖစ္ျပီး လူ႔ေလာကမွာေတာ့ ေလာကဓံနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

အလုပ္ခြင္မွာသာ အလုပ္လုပ္ရင္း အခ်ိန္ကုန္သြားရင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႐ံႈးပါလိမ့္မယ္။ အခြင့္အေရး၊ အခြင့္အလမ္းကို ျမင္တတ္ရပါမယ္။ သတိမမူမိဘဲ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြနဲ႔သာ လက္ရွိကာလကို ျဖတ္ေက်ာ္သြားရင္ေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္ တတိယအရြယ္မွာ ဒုကၡေရာက္ပါလိမ့္မယ္။ပညာမရရင္ ဥစၥာလည္း မရႏိုင္ပါဘူး။ ဥစၥာမရွိျခင္း အေၾကာင္းတရားဟာ စိတ္ႏွလံုးကို ပူပန္ေစတဲ့အတြက္ တတိယအရြယ္မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကို ရရွိမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေလွကားရဲ႕ သေဘာသဘာ၀ဟာ တစ္ထစ္ၿပီးမွတစ္ထစ္ ထပ္တက္ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေက်ာ္တက္ရင္ေတာ့ အက်နာမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ လက္ရွိအေနအထားကို ေက်ာ္လြန္ၿပီး စိတ္ကူးယဥ္လို႔ ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လက္ေတြ႔နဲ႔ ကင္းကြာရင္ေတာ့ ေလထဲတိုက္အိမ္ေဆာက္တာသာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

မ်က္ေမွာက္ကာလမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အခ်ိန္ေတြကို ခိုးယူေနတဲ့ နည္းပညာကို အေျခခံတဲ့ ႐ုပ္၀တၳဳဆိုင္ရာ ကိရိယာေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ဒီအရာေတြဟာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အကန္႔အသတ္နဲ႔သာ ရႏိုင္တဲ့အခ်ိန္ကို  ခိုးယူေနပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အမွတ္တမဲ့နဲ႔ အခိုးယူခံရတာကို သတိမမူမိရင္ေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေလာကကစားပြဲမွာ အ႐ံႈးနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရပါလိမ့္မယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔အခ်ိန္ကို ဘယ္လိုခိုးေနလဲဆိုတာ ေစာင့္ၾကည့္ဖို႔အတြက္ ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာ ဥာဏ္မ်က္စိ ရွိရပါလိမ့္မယ္။

Credit: EMG