လက္မမ်ားကို ျဖတ္ပါ၊ မ်က္ႏွာမ်ားကို ဖတ္ပါ
ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္
- 3/15/2014 10:07:00 PM
.jpg)
ဖုုိးထက္
မတ္လ ၁၅၊ ၂၀၁၄
ကိုတိုးႏိုင္ အခုတစ္ေလာ အလိုလိုေနရင္း စိတ္ေတြ တိုေနသည္။ သူ႔က်န္းမာေရးကလဲ ဒီႏွစ္ပိုင္းအတြင္း တစ္ေရွာင္ ေရွာင္။ ေပေပေတေတ အစား အခ်ိန္မွန္မစား၊ ေရေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမေသာက္ဘဲ အလုပ္ေဇာကပ္ၿပီဆိုလွ်င္ ၂၄ နာရီမက ၄၈နာရီ လုပ္ရ လုပ္ရ သူ႔ အမ်ိဳး အလုပ္ကို လုပ္ေနသလို အလုပ္ လုပ္သူဆိုေတာ႔ သူ႔က်န္းမာေရးက ခ်ဴခ်ာသည္။ ေက်ာက္ကပ္နာသည္။ ဗိုက္ေအာင္႔သည္။ မ်က္စိနာသည္။ ေက်ာေအာင္႔သည္။ ပါးစပ္ထဲက အစိမ္းရည္ေတြအံသည္။ ႀကာေတာ႔ သူ႔မန္ေနဂ်ာကိုယ္တိုင္က “မင္း ငါေျပာတာကို နားေထာင္မလား၊ အလုပ္ထြက္မလား၊ အခု အလုပ္ကိုရပ္ အိမ္ကို ျပန္နား” လို႔ ေျပာရေလာက္ေအာင္ အလုပ္ၾကိဳးစားတာလား၊ သက္သက္မဲ႔ေပကပ္ လုပ္ေနသလား မသိရေလာက္ေအာင္ အလုပ္ လုပ္လြန္းလွသည္။
တကယ္ေတာ႔ ကိုတိုးႏိုင္သူ႔အေၾကာင္း သူသာ အသိဆံုး။ အလုပ္ကို သက္သက္မဲ႔ စိတ္ႏွစ္လုပ္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ေခါင္းထဲကို အလုပ္က လြဲလို႔ တစ္ျခားအရာေတြ ေရာက္မလာေအာင္ ေန ေနျခင္းျဖစ္သည္။ သူ႔ေခါင္းထဲကို ေရာက္မလာေစခ်င္တဲ႔ အေၾကာင္းအရာေတြထဲမွာ သူ႔ေကာင္မေလး အေၾကာင္းပါသည္။ အသဲကြဲသမားၾကီး တိုးႏိုင္လို႔ ေျပာရေအာင္လဲ သူ႔ေကာင္မေလးက သူ႔ကို ျပစ္သြားၿပီး ေနာက္ ေယာက်ၤားေနာက္ ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုက္သြားတာလဲ မဟုတ္။ ဒီလိုဆို ဘာျဖစ္သလဲ…
ကိုတိုးႏိုင္ အသက္က မငယ္ေတာ႔။ လူပ်ိဳၾကီး စာရင္း၀င္ၿပီ။ အရင္ကေတာ႔ ရည္းစားသနာ ထားဘူးသည္။ သူကိုယ္တိုင္လဲ ယူဖုိ႔ ရည္ရြယ္သည္။ ဒါေပမယ္႔ ဖူးစာဆိုတာ ေျပာရခက္သလို “မိန္းမဆိုတာ ေဆာင္းေလပမာညီ အတြင္းသေဘာ ဘယ္မညီ ေျပာင္းလဲတတ္သည္” ဆိုသည္႔ သီခ်င္းစာသားကို ႏွစ္သက္သူလဲ ျဖစ္သည္။ သူကံမေကာင္းတာလဲ ပါသည္။ ဗုဒၶဘာသာ အလိုအရ အရင္ဘ၀က ငါသူမ်ား သားမယား ျပစ္မွားမိလို႔ အခုဘ၀ ေကာင္းေကာင္းကန္းကန္း မိန္းမေတြနဲ႔ မေတြ႔ရတာဟု ခဏ ခဏ ေျပာတတ္သည္။ ဒီလို ေျပာလို႔ သူ႔ဘ၀မွာ မေကာင္းမကန္း မိန္းမေတြ၊ ဗရုတ္သုတ္ခ မိန္းမေတြနဲ႔ ေတြ႔ခဲ႔တာေတာ႔ မဟုတ္။
တစ္ခုေတာ႔ ေျပာစရာရိွသည္။ ကိုတိုးႏိုင္က အူတိုသည္။ သ၀န္တိုသည္။ အေတာ္အသင္႔ဆို ေတာ္ေသးသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ လြန္လြန္ၾကဴးၾကဴး ျဖစ္ေလာက္ေအာင္ အူတိုသည္။ ေနမြန္းတည္႔ သူ႔ေကာင္မေလး အျပင္ကို ထီးမပါဘဲ ထြက္ရင္ေတာင္ မင္း အရိပ္က ဘယ္သူနဲ႔ အေလလိုက္ေနသလဲလို႔ ႏွမသားခ်င္းမစာမနာ စကားနာထုိးတတ္သည္။ သီးခံႏိုင္တဲ႔ မိန္းကေလးလဲ ျဖစ္၊ သူတကယ္ခ်စ္တတ္တာကို သိသူဆိုရင္ အေတာ္အသင္႔ စကားမ်ားတာနဲ႔ ၿပီးသည္။ ခပ္ထက္ထက္ ျပန္ပက္တတ္တဲ႔ မိန္းကေလးနဲ႔ ေတြ႔ရင္ ကိုတိုးႏိုင္က မင္းတို႔ မိန္းမေတြက အာခံတြင္းထဲ ထည္႔ငံုထားရင္ေတာင္ စိတ္ခ်ရတဲ႔ အမ်ိဳးမဟုတ္ဘူးဟု အလကား သက္သက္မဲ႔ မိန္းမထုၾကီး တစ္ရပ္လံုးကို ေစာ္ကားေမာ္ကား ေျပာေတာ႔သည္။
ျမန္မာ႔လူမွဳပါတ္၀န္းက်င္မွာ တာေဏွာယၡကို လူတုိင္းလိုလိုသိၾကသည္။ ဒီ ဘီလူးက သူ႔မိန္းမကို ခ်စ္လြန္းလို႔ အတၱအလြန္ၾကီးၿပီး အာခံတြင္းထဲ ထည္႔ငံုထားသည္။ ဒါကို သိသြားေသာ ေဇာ္ဂ်ီတစ္ေကာင္က ရိွန္းဆာယာ ဖိုေမာက္ ကိုယ္ေပ်ာက္ေအာင္ လုပ္၊ သူ႔ခံတြင္းထဲ၀င္ သူ႔မိန္းမနဲ႔ ေမွာက္မွားသည္။ သူကေတာ႔ သူ႔ခံတြင္းထဲမွာ သူ႔မိန္းမတစ္ေယာက္တည္း ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ရိွေနတာဘဲ ေလဆိုၿပီး စိတ္ခ်လက္ခ်ရိွခဲ႔သည္။ ဒါကို သိျမင္ႏိုင္ေသာ ရေသ႔ၾကီးက “ဟယ္ လင္မယား သံုးေယာက္ ဘယ္သြားၾကလို႔မလဲ” ဆိုၿပီး အေျပာမွာ ဘီလူးက ဒက္ေပါက္သြားသည္။ သူက သရီးရွဲဒိုး နားလည္တဲ႔ ဘီလူးကိုး။ ကိြဳင္ၿပီဆိုတာ ၾကိဳသိတဲ႔ ၾကာကူလီ ေဇာ္ဂ်ီကေတာ႔ ကိုယ္ေပ်ာက္ၿပီး လစ္ေျပးေလၿပီ။ ခံတြင္းထဲက ၾကဳပ္ကိုထုတ္စစ္ေတာ႔ သူထားသလို မဟုတ္ေတာ႔။ အေန အထား အသိုေတြ ပ်က္ယြန္းေနၿပီ။ သူ႔မိန္းမကို စစ္ေတာ႔ “အို က်ဳပ္ဘယ္သိမလဲ၊ အာခံတြင္းထဲ အေမွာင္ထဲဆိုေတာ႔ ရွင္ထင္တာေပါ႔” လို႔ သူ႔ကို ကြန္ပလိန္း ျပန္တက္သည္။ ဒီအေၾကာင္းကို လူရႊင္ေတာ္ေတြ ပ်က္လံုးထုတ္တာ ကိုတိုးႏိုင္ ၾကားဘူးသည္။ “ေအးကြ ဒီမိန္းမ ကိုယ္ေသာက္တဲ႔ ေဆးလိပ္ ငါးမူးတန္မွန္းမသိ၊ တစ္က်ပ္တန္မွန္းမသိ” ဟု အဆင္႔အတန္းရိွ ခါးေအာက္ပိုင္း ပ်က္လံုးမ်ိဳးကို ကိုတိုးႏိုင္ၾကားဘူးသည္။
တာေဏွာယၡဘီလူးလို သူ႔ေကာင္မေလးကို အာခံတြင္းထဲ ထည္႔ငံုထားလို႔ရရင္ ကိုတိုးႏိုင္က ငံုထားေလာက္ေအာင္ ခ်စ္သည္။ သ၀န္တိုသည္။ ဒါေပမယ္႔ သူ႔ေကာင္မေလးက ဘီလူးမိန္းမလို အငံုခံမယ္႔သူ မဟုတ္တာေတာ႔ ေသခ်ာသည္။ ေကာင္မေလးဟုသံုးသာ သံုးရသည္။ သူ႔ေကာင္မေလးကလဲ အသက္ သံုးဆယ္ေက်ာ္ အပ်ိဳၾကီး စာရင္း ၀င္စ။ ၿပီးေတာ႔ သူ႔ေကာင္မေလးက ေခသူမဟုတ္။ မေခဆို ႏိုင္ငံျခားမွာ ကိုယ္႔ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ရပ္ အလုပ္ လုပ္ေနတာ ငါးႏွစ္ေက်ာ္ ေျခာက္ႏွစ္စြန္းစြန္း။ ကိုယ္႔အားကို ကိုယ္သိသည္။ ကိုယ္႔အစြမ္းအစ ကိုယ္သိသည္။ အေတာ္အသင္႔ ေယာက်ၤားမ်ိဳးကေတာ႔ ဖုတ္ေလသည္႔ ငပိ ရိွသည္လို႔ ထင္သည္႔ မိန္းမမ်ိဳး မဟုတ္။ အေတြ႔အၾကံဳလဲ မ်ားဟန္ရိွသည္။ ကိုတိုးႏိုင္ကေတာ႔ သူ႔ဘာသာ ဘာေတြ အေတြ႔အႀကံဳ ရိွခဲ႔ ရိွခဲ႔ သူနဲ႔ လက္ထပ္ဖို႔ အထိ ရည္ရြယ္ၿပီး စဥ္းစားသည္။ အရင္ကလို ရည္စား လက္တည္႔စမ္း ထားလို႔ ေကာင္းတဲ႔ အရြယ္မဟုတ္ေတာ႔တာလဲ ပါမွာေပါ႔ေလ။ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္ရတာလြယ္သည္။ မုန္းေမ႔လိုက္ဖို႔ ခက္တယ္ဆိုတာ ကိုတိုးႏိုင္ကေတာ႔ ဘယ္ပညာရိွ သေဘာတူတူ၊ မတူတူ သူကိုယ္တိုင္ သတ္မွတ္သည္။
ဘ၀က တစ္ခါတစ္ရံ အလြန္ရွဳပ္ေထြးသည္။ ၿပီးေတာ႔ သူလို လူပ်ိဳၾကီးေတြအတြက္ ပိုလို႔ေတာင္ ရွဳပ္ေထြးေနတတ္သည္။ ရွဳပ္ေအာင္ လုပ္တာလဲ သူကိုယ္တိုင္ ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္ေနေသးသည္။ ကိုတိုးႏိုင္က သူ႔ေကာင္မေလးကို သ၀န္တိုေၾကာင္း ေျပာေနဖို႔ မလိုဟုသတ္မွတ္သည္။ အခ်ိန္တန္ ဒင္းသိလိမ္႔မယ္လို႔ ထင္သည္။ အဲဒီမွာ ရွဳပ္ေထြးကုန္သည္။ သူ႔ေကာင္မေလးက မသိတတ္ရမယ္ဆိုလွ်င္ တကမာၻလံုးက မသိတတ္သမွ်ေတြ ခ်ီး ငွားၿပီး မသိတတ္ခ်င္ေသာသူ ျဖစ္ေနတတ္သည္။
တစ္ခါကဆိုလွ်င္ သူ႔ဘဏ္စာရင္းထဲက ေငြလက္က်န္ သူမသံုးရဘဲ ေပ်ာက္ေနသည္။ ကိုတိုးႏိုင္က ေငြေရး ေၾကးေရးမွာ မပူမပင္ရေပမယ္႔ ဇယားက်သူပီပီ မ်က္စိမ်က္ႏွာ ပ်က္ခ်င္သည္။ ဒါကို သူ႔ေကာင္မေလး အပ်ိဳၾကီးေလးက “အမေလး ျဖစ္ေနလိုက္တာ ဒီေလာက္ပိုက္ဆံေလး ေပ်ာက္တာမ်ား” ဟု လႊတ္ခနဲ႔ သူ႔ကို ေျပာမိသည္။ ကိုတိုးႏိုင္ ျပႆနာ ရွာတာ မဆံုးေတာ႔။ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ေကာင္မေလးက သူ႔ကို ေတာင္းပန္သလိုလိုနဲ႔ “ ကို ဒီေလာက္ စိတ္ဆိုးတတ္မွန္း မသိလို႔ ဒီလိုဘဲ ေျပာမိတာပါ” ဟု သူ႔ကို ေဆာ္တာ ခံလုိက္ရသည္။
ကိုတိုးႏိုင္ျဖစ္ေစခ်င္တာက “ဟာ..ဟုတ္လား ဘယ္တံုးက ဘာသံုးေသးလဲ။ ေသခ်ာ ျပန္စဥ္းစားပါအံုး။ လာ.. ေအးေအးေဆးေဆး ေခါင္းေအးေအးထားၿပီး စဥ္းစားၾကရေအာင္” ဆိုသည္႔ မိန္းကေလးမ်ိဳး ျဖစ္ေစခ်င္သည္။ ဒါေပမယ္႔ ရန္ျဖစ္လိုက္ရ၊ အဖုအထံုး ျဖစ္လိုက္ရတာဘဲ အဖတ္တင္သည္။
အဆိုးဆံုးက သူ႔ေကာင္မေလးက FB မွာ ဆယ္လီျဗယ္တီ စာရင္း ခပ္၀င္ခ်င္ခ်င္ ျဖစ္ေန တာလဲ ပါသည္။ ဓာတ္ပံုေလး တစ္ပံုရိုက္ၿပီး ကဗ်ာေလး တစ္ပုဒ္ တင္လိုက္ရင္ဘဲ သူ႔ေကာင္မေလးက like ေပါင္း တစ္ရာေက်ာ္၊ comment ေတြက ျပန္ေျပာလို႔ မၿပီးႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ပရိတ္သတ္ရိွေသာသူ။ ကိုတိုးႏိုင္က FB မသံုးတာ မဟုတ္။ ဒါေပသိ သူက သူ႔ခံစားခ်က္ေတြ၊ သူ႔ရင္ထဲမွာ ျဖစ္ေနတာေတြကို သူမ်ားကို သိပ္မသိေစခ်င္ေသာလူ အမ်ိဳး အစားထဲမွာ ပါသည္။ သူ႔ေကာင္မေလးကေတာ႔ ေခါင္းကိုက္ ဖင္နာတာက အစ အြန္လိုင္းမွာ ေပးသိခ်င္ေသာသူ။
ကိုတိုးႏိုင္ သူ႔ေကာင္မေလးကို propose မလုပ္ခင္ကတည္းက သူ႔ေကာင္မေလး FB ကို ေမႊေႏွာက္ၿပီးသား။ ဒင္းေလးသည္ ေခသူမဟုတ္လို႔ သူသိသည္။ ႏိုင္ငံေရးမွာ ဒီမိုကေရစီ ဘက္ေတာ္သား။ ေဒၚစု ပရိတ္သတ္ အခိုင္အမာတစ္ေယာက္။ ဒါကို ကိုတိုးႏိုင္က အေပါင္းမွတ္ေပးသည္။ ကဗ်ာေတြ ရွယ္ထားတာ ေတြ႔သည္။ ေနာက္ထပ္ အေပါင္းမွတ္။ သူလဲ ကဗ်ာၾကိဳက္သူကိုး။ တိုက္ဆိုင္တာက သူၾကိဳက္ေသာ ကဗ်ာဆရာ ေတြ ျဖစ္သည္႔ ကိုသိန္းေဇာ္၊ ေမာင္ခိုင္မာ ကဗ်ာေတြကို သူ႔ေကာင္မေလးက ရွယ္ထားတာ ေတြ႔သည္။ စိတ္တူ ကိုယ္တူေတြ႔ရတာ ေနာက္က်သကြာလို႔ တစ္ေယာက္တည္း ညည္းမိသည္အထိ သူ႔ေကာင္မေလးကို အမွတ္ေတြ ဗံုးေဗာလေအာ ေပးျပစ္သည္။ ဒီလိုနဲ႔ FB မွာ သူ႔ေကာင္မေလးကို ေလ႔လာၿပီး အျပင္မွာ ခ်စ္ေရးဆိုသည္။ FB အလြန္အကၽြံသံုးတာေလးေတာ႔ ငါ ျပင္လုိ႔ ရႏိုင္ေကာင္းပါရဲ႕လို႔ စိတ္ထဲကလဲ ေတးထားေသးသည္။
ခက္သည္။ အေတာ္ခက္သည္။ ကိုတိုးႏိုင္ ထင္သလို အသက္သံုးဆယ္ေက်ာ္ ကိုယ္႔ေျခေထာက္ေပၚကိုယ္ရပ္ေန ႏိုင္ေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို သူသေဘာမက်ေသာ FB အသံုးၾကမ္းတာၾကီးအား ျပင္ဖို႔ အေတာ္ၾကီး ခက္တယ္ဆိုတာ ေလွ်ာ႔တြက္မိျခင္း ျဖစ္သည္။ ေနာက္ၿပီးေတာ႔ သူ႔ေကာင္မေလးက သူနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္တည္း ထိုင္ေနခ်ိန္မွာ သူ႔ေကာင္မေလးက “FB က အမေတြကို ကိုနဲ႔ အတူတူ ဓာတ္ပံုရိုက္ၿပီး ပို႔ရအံုးမယ္။ သူတို႔ကို အသိေပးမယ္လို႔ ေျပာထားတယ္” ဟု ေျပာလာခ်ိန္မွာ ကိုတိုးႏိုင္ စိတ္ေပါက္ေပမယ္႔ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေျပာသည္။ “အြန္လိုင္းက သူငယ္ခ်င္းေတြကိုမ်ားကြာ…ငါတို႔မွာ အေလးအနက္ထားစရာေတြ ဒီေလာက္ ရွားေနသလား” လို႔ေျပာေတာ႔ ေကာင္မေလးက သေဘာေပါက္သလိုလို ရိွသြားသည္။ “အင္းပါ..” လို႔ ေျပာသည္။ သိပ္ေတာ႔ ေက်နပ္ဟန္မတူ။
သေဘာေပါက္သြားသလိုလို ရိွတာသည္ တကယ္ သေဘာေပါက္တာ မဟုတ္။ ေနာက္ထပ္တစ္ခါၾကံဳရျပန္သည္။ တိုက္ဘဲ တိုက္ဆိုင္လြန္းတယ္လို႔ ဆိုရမွာလား မသိ။ သူဘဲ ကံမေကာင္းတာလား။ သူ႔ေကာင္မေလးကဘဲ မသိတတ္ႏိုင္လြန္းတာလား သူမသိ။ ျဖစ္ပံုက…
ကိုတိုးႏိုင္က သူ႔မိခင္ ကုပၼဏီရိွရာ စကၤာပူနဲ႔ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းက ႏိုင္ငံေလး တစ္ခုကို လြန္းပ်ံသြားေနရေသာသူ။ သူ႔မန္ေနဂ်ာက အသက္လဲၾကီးၿပီ၊ မိသားစုနဲ႔ ေနခ်င္သူဆိုေတာ႔ လူလြတ္လဲျဖစ္၊ အလုပ္ကလဲ ၾကိဳးစား၊ စိတ္ခ်ရေသာ သူ႔ကို ေခါက္တံု႔ေခါက္ျပန္သြားေစခဲ႔ျခင္းက ျပႆနာ ျဖစ္ေစခဲ႔သည္။ အလုပ္ျပႆနာ မဟုတ္။ အလုပ္က သူမရိွရင္ မျဖစ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ကိုတိုးႏိုင္က အလုပ္ၾကိဳးစား ေပးခဲ႔သည္။ အလုပ္ အေပၚမွာ စိတ္ေကာင္းေကာင္းထားေပးသည္။ ျပႆနာယူလာသူ သူ႔ေကာင္မေလးက အဲဒီအေရွ႕ အလယ္ပိုင္းႏိုင္ငံမွာ သူတို႔ရဲ႕ FB ေပၚကအြန္လိုင္း မိသားစု၀င္ ေယာက္က်ၤားတစ္ေယာက္ရိွတယ္။ အဲဒါ လူၾကံဳထည္႔ေပးသူရိွလု႔ိ ယူသြားေပးအံုးေနာ္လို႔ ဆိုလာေတာ႔ ကိုတိုးႏိုင္ ေဒါသက ငယ္ထိပ္အထက္က ကိုယ္ခႏၶာ အစိတ္အပိုင္း တစ္ခုခုကို ထပ္ တပ္ၿပီးထြက္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ စိတ္ဆိုးသည္။ ရန္ေတြ အၾကီးအက်ယ္ျဖစ္သည္။ ေကာင္မေလးကလဲ ရိုးသားသူမို႔လို႔လား မသိ။ “ဒါေလး ေျပာတာ ဘာျဖစ္လဲ” လို႔ ျပန္ေျပာေတာ႔ ကိုတိုးႏိုင္သာ ေသြးတိုးေရာဂါရိွလွ်င္ ဗိုင္းခနဲ႔ ျပစ္လဲၿပီး ေသႏိုင္သည္။
ထို ကိစၥအဆံုးသတ္မွာ သူ႔ေကာင္မေလးက သူ႔FB အေကာင္႔ကို ဒီအက္တီဗိတ္လုပ္ၿပီး သူ႔ကို ေခ်ာ႔သည္။ တကယ္ဆိုရင္ ျပႆနာက ၿပီးၿပီ။ မၿပီးႏိုင္ မစီးႏိုင္ ျပႆနာ ရွာေနေသာ သူ႔ကို သူ႔ေကာင္မေလးက လဲ ခြင္႔လႊတ္သည္။ သူ႔ကို ပိုတိုးၿပီး ဂရုစိုက္လာသည္။ ကိုတိုးႏိုင္ ေပ်ာ္မဆံုး ေမာ္မဆံုး။ သူ႔အေမနဲ႔ ဖံုးဆက္စဥ္မွာ အေမျဖစ္သူက “နင္႔အိမ္ေထာင္ျပဳအံုးမွာလား” သူေသာ ေမးခြန္းကို အရင္လို ျပတ္ျပတ္သားသား “အိုဗ်ာ ရွဳပ္တယ္” လို႔ မေျဖဘဲ “ဟဲ..ဟဲ အေမကလဲ ကၽြန္ေတာ္က ငယ္ပါေသးတယ္ဗ်” လို႔ အေႏွာင္႔မလြတ္ အသြားမလြတ္ ျပန္ေျဖခဲ႔သည္။ ဒင္းေလးနဲ႔ ငါအိမ္ေထာင္ျပဳရင္ အခု ငါ႔အသက္က ဘယ္ေလာက္ ငါ႔ သား၊ သမီးေမြးလာရင္ အသက္ၾကီးမွ အိမ္ေထာင္ျပဳေတာ႔ ေဒါင္းေလးေတြမ်ား ေမြးလာမလား။ အို…က်န္းမာေအာင္အစားေကာင္း ေကာင္း ေဆးေကာင္းေကာင္းနဲ႔ဆို အဆင္ေျပမွာပါေလ။ ငါ႔အသက္ ၆၀ ေက်ာ္အထိ က်န္းမာေအာင္ေနရမယ္။ အရက္ေလွ်ာ႔ေသာက္မွ။ လမ္းေလွ်ာက္မွ။ ဒါမွ ငါ႔သား၊ သမီးေတြ အသက္ သံုးဆယ္အရြယ္အထိ ငါက်န္းမာမွာလု႔ိ သူ႔အေတြးနဲ႔ သူ အိပ္မေပ်ာ္ျဖစ္ေနတတ္သည္။
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အစြဲဗီဇကို ေဖ်ာက္ဖို႔ ဘယ္အရာက ကူညီေပးႏိုင္သလဲ။ ဒါေတာ႔ ကိုတုိးႏိုင္ေသခ်ာမသိ။ သူ႔ရဲ႕ ဇီဇာေၾကာင္တာ၊ ဂဂ်ီးဂေဂ်ာင္ၾကခ်င္တာ၊ အူတိုလြန္းတာေတြကို သူ႔ေကာင္မေလးက သီးခံရွာသည္။ဒါေပသိ ကိုတိုးႏိုင္ရဲ႕ အနာဂတ္ Family Plan ၾကီး ဆြဲလို႔ မၿပီးခင္မွာ ေနာက္ထပ္တစ္ခါ FB နဲ႔ ပါတ္သက္ၿပီး ညိွမရေလာက္ေအာင္ ျပႆနာ အၾကီးၾကီး ထပ္ျဖစ္ၾကသည္။ တကယ္ဆိုရင္ ကိုတိုးႏိုင္က နားလည္ခြင္႔လႊတ္ သေဘာထားၾကီးေသာ ဦးစံရွားလို၊ စေနေမာင္ေမာင္ၾကီးလို လူဆိုရင္ေတာ႔ ျပႆနာ ဒီေလာက္ မၾကီးႏိုင္။ ကိုတိုးႏိုင္သည္ ကိုတိုးႏိုင္ ျဖစ္သည္ဟု ဆိုယံုသာ ရိွသည္။
ျဖစ္ပံုက အဲဒီည။ ႏွစ္ကူးည။ ကိုတိုးႏိုင္နဲ႔ သူ႔ေကာင္မေလး ေလွ်ာက္လည္ၾကသည္။ “ႏွစ္ကူးခ်ိန္ေစာင္႔မွာ နဲ႔ ျပန္ရမွာ သြားရမွာနဲ႔ အိမ္ျပန္မေနပါနဲ႔ေတာ႔ကြာ။ ကိုနဲ႔ လိုက္ခဲ႔ပါေတာ႔။” ဟု ကိုတိုးႏိုင္ မရိုးမသား စည္းရံုးတာကို သူ႔ေကာင္မေလးကလဲ သိသိၾကီးနဲ႔ “အင္းေလ ဒါဆို လဲ ၿပီးေရာ”လို႔ အေျဖေပးသည္။ တကယ္က်ေတာ႔ ႏွစ္ေယာက္သား ဖြင္႔သာ မေျပာတာ။ သူ႔ဘာသာ လံုေလာက္ၾကြယ္၀ေသာ အေတြ႔အၾကံဳေတြ ရိွၾကသူေတြဆိုတာ အျပန္အလွန္သိထားသူေတြ။ ဒီကိစၥကိုေတာ႔ ကိုတိုးႏိုင္က ျပႆနာ မရွာ။ ငါနဲ႔ မေတြ႔ခင္ကတည္းက ျဖစ္ထားတဲ႔ ကိစၥေတြဘဲေလလို႔ ေယာကၤ်ားပီပီ ႏွေျမာစိတ္ရိွေပမယ္႔ ေျဖေတြးေလး ေတြးေပးသည္။ ခက္တာက သူ႔ေကာင္မေလးဘဲ ျဖစ္သည္။ ဒီေလာက္ အသက္သံုးဆယ္ေက်ာ္ ကိုယ္႔ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ရပ္ႏိုင္ေသာ ေယာက်ၤားနဲ႔ မိန္းမ ပထမဆံုး ခ်ိန္းေတြ႔ေသာ ညမွာဘဲ FB သံုးခ်င္ျခင္းျဖစ္သည္။ သာမန္ ေယာကၤ်ား တစ္ေယာက္ဆိုလွ်င္ ဘာျပႆနာမွ ျဖစ္မွာ မဟုတ္။ ကိုတိုးႏိုင္တာ သာမန္ေယာကၤ်ား မဟုတ္။ အလြန္ ျပႆနာ ရွာေသာသူ။ မထင္ မထင္သလို ေရွ႕မၾကည္႔ ေနာက္မၾကည္႔ ကိုယ္မွန္တယ္ထင္ရင္ စုတ္ျပတ္သတ္ေနေအာင္ ႏွမသားခ်င္းမစာနာ ေျပာတတ္ေသာသူ။
ေကာင္မေလးက သူ႔ အိုင္ဖုန္းေလးကို ထုတ္ၿပီး “ဒီညကစၿပီး FB ျပန္သံုးမယ္ေနာ္..ကို” ဟု ေျပာသည္။ ကိုတိုးႏိုင္ရင္ထဲ က်င္ခနဲ႔ ျဖစ္သြားသည္။ ဒါေပမယ္႔ “FB ျပန္သံုးခ်င္ သံုးပါကြာ”ဟု ေျပာက ေျပာထားေသးသည္။ သူ႔ေကာင္မေလး စိတ္ကို နားလည္သူဟု သူ႔ ကုိယ္သူ ထင္သူပီပီ အင္းမလွဳပ္၊ အဲမလွဳပ္ ျပန္ၾကည္႔လိုက္သည္။ ႏွစ္ကူး မီးပန္းေတြ ေကာင္းကင္ထဲမွာ လင္းထိန္ေနေအာင္ လင္းေနေပမယ္႔ သူ႔မ်က္ႏွာၾကီး ညိဳသြားတာ ေကာင္မေလးက သိသြားဟန္တူသည္။ “အို..မ်က္ႏွာၾကီးက မၾကိဳက္ဘူး ထင္တယ္။ မသံုးေတာ႔ပါဘူးေလ” ဆိုၿပီး သူ႔ဖုန္းကို ျပန္ထည္႔လိုက္သည္။ ကိုတိုးႏိုင္တကယ္႔ကိုဘဲ သူ႔ေကာင္မေလးကို အစိမ္းလိုက္ ဂ်ိဳးဂ်ိဳး ဂၽြတ္ဂၽြတ္ျမည္ၿပီး ၀ါးစားရ ေလာက္ေအာင္ ခ်စ္သြားသည္။ သိတတ္တယ္။ ငါ မၾကိဳက္တာ နားလည္တဲ႔ မိန္းမဘဲဟု ေတြးလိုက္ေသးသည္။
သူတို႔ တည္းခိုမယ္႔ ေနရာေရာက္ေတာ႔ ေကာင္မေလးနဲ႔ သူ ရင္ခုန္သည္။ ကေလးေတြ မဟုတ္ၾကေပမယ္႔ တကယ္ ခ်စ္ရ ခင္ရေသာ သူနဲ႔ အတူေနရရင္ ဆိုတဲ႔ အေတြးနဲ႔ သူ႔ေကာင္မေလးေတာ႔ မသိ။ ကိုတိုးႏိုင္ကေတာ႔ ဂဏွာမၿငိမ္။ ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိ မျဖစ္ေသာ္လည္း သူ႔ရင္ခုန္သံ သူျပန္ၾကားေနရသည္။ အီးပါခ်င္သလို ရွဴေပါက္ခ်င္သလိုလုိ ျဖစ္လာေသာ သူ႔ကိုယ္သူ ၿငိမ္သက္ေစဖို႔ အိမ္သာထဲ ၀င္ၿပီး ထိုင္ေနလိုက္သည္။ ေကာင္မေလး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနပါေစလို႔လဲ ေတြးလိုက္ေသးသည္။ သူအိမ္သာထဲက ျပန္ထြက္ေတာ႔ ေကာင္မေလး လက္ထဲမွာ တယ္လီဖုန္း။ လက္မေလးနဲ႔ ပြတ္သပ္ၿပီး သူ႔ဖုန္းေလးကို သံုးေနသည္။ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြ ဖုန္းေခၚထားတာ စစ္ေနတာေနမွာပါ လို႔ ေတြးေပးလိုက္သည္။
ကိုတိုးႏိုင္ေတြးထင္ေပးသလို မဟုတ္။ သူ႔ေကာင္မေလး FB သံုးေနျခင္းျဖစ္သည္။ ကိုတိုးႏိုင္ ေဒါသထြက္ရတာထက္ စိတ္အပ်က္ၾကီး ပ်က္သြားသည္။ ၀မ္းလဲ နည္းသြားသည္။ သူမၾကိဳက္မွန္းလဲ သူလက္ထပ္မယ္လုိ႔ ရည္ရြယ္ထားတဲ႔ ေကာင္မေလးကလဲ ေကာင္းေကာင္းသိသည္။ သံုးခ်င္သံုးပါလုိ႔ ေျပာထားပါေပမယ္႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ပထမဆံုးေတြ႔ရေသာ ဘ၀ရဲ႕ ေမ႔မရႏိုင္တဲ႔ ညတစ္ညထက္ သူ႔FB ၾကီးက ပိုအေရးၾကီးေနတာ ကိုတိုးႏိုင္ ငိုခ်င္သြားသည္။ ကိုတိုးႏိုင္သာ ကေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္လွ်င္ ခုႏွစ္အိမ္ၾကား ရွစ္အိမ္ၾကား အာျဗဲၾကီးနဲ႔ ငိုမွာ ေသခ်ာသည္။
တိုတုိုဘဲ ေျပာၾကပါစို႔ရဲ႕။ အဲဒီကိစၥက ကိုတိုးႏိုင္တို႔ ႏွစ္ေယာက္အၾကားမွာ အဟၾကီး ျဖစ္သြားသည္။ နည္းနည္းေနာေနာ အဟၾကီး မဟုတ္။ ေအာက္ေျခကို မျမင္ရေသာ ေခ်ာက္ၾကီး ျခားသြားခဲ႔သည္။ ေကာင္မေလးက ဒုတိယအၾကိမ္ သူ႔ FB အေကာင္႔ကို ဒီအက္တီဗိတ္လုပ္ၿပီး ေခ်ာ႔သည္။ သူ႔ယံုၾကည္မွဳကို ျပန္ယူသည္။ ကိုတိုးႏိုင္ကလဲ ကိုတိုးႏိုင္။ သူ႔စိတ္ထဲ ထင္ရာ ျမင္ရာကို အမွန္လို႔ ထင္ျမင္ယူဆသူ။ မိစၧာဒိဌိအယူရိွတယ္လို႔ ဆိုရမွာလား မသိ။ “ဒီမိန္းမ ဒီေလာက္ေတာင္ FB ကို စြဲလမ္းေနတာ။ ေနာက္ၿပီး အြန္လိုင္းမွာမ်ား ရည္းစားသနာေတြ ရိွေနသလား မသိ”ဟု မယံုၾကည္မွဳမ်ိဳးေတြ ေတြးမိလာသည္။ ေကာင္မေလးက သူ႔အမွားကို သူသိသည္။ သူ႔ကို ခြင္႔လႊတ္ဖို႔ ေတာင္းပန္ရွာ သည္။ ကိုတိုးႏိုင္က အစြဲအလမ္းၾကီးသည္။ လူေတြကို မယံုၾကည္တတ္ေသာ ပါးစပ္ၾကမ္းသူ ပီပီ စကားေတြ လြန္ကုန္သည္။ ေကာင္မေလးက ေနာက္ဆံုးမွာ သီးမခံႏိုင္ေတာ႔ဘဲ “နင္ဟာ မိန္းမလို မိန္းမရ ႏိုင္လြန္းတယ္”ဟု မိန္းမတစ္ေယာက္က မိန္းမသားထုၾကီး ကို ေစာ္ကားမွဳ ျဖစ္ေစေသာ ရင္႔သီးေသာ စကားကို ဆိုလာသည္။
ေတာ္ဖလာ၊ ပီတာဒရပ္ကား ဆိုေသာ လူမ်ားက ေခတ္ေတြကို လိွဳင္းလံုးၾကီးေတြနဲ႔ တင္စားခဲ႔သည္။ လက္ရိွေခတ္ၾကီးက တတိယလိွဳင္းတဲ႔။ နည္းပညာေခတ္တဲ႔ေလ။ ေနာက္ၿပီး အခု စမတ္ဖုန္းေတြ ေပၚလာေတာ႔ Thumb Age တဲ႔။ လက္မေလးနဲ႔ ခရီးသြား ဟန္လႊဲ ကိုယ္ေျပာခ်င္ရာ ေျပာႏိုင္ေသာ၊ ေဖာက္ထုတ္ခ်ႏိုင္ေသာ ေခတ္တဲ႔။ ကိုတိုးႏိုင္ကေတာ႔ စာအနည္းငယ္ ဖတ္သူပီပီ တတိယလိွဳင္းသိသည္။ Thumb Age သိသည္။ သ႔ူ လက္ေခ်ာင္းေတြရဲ႕ အလုပ္ ခုႏွစ္ဆယ္ ရာခိုင္ႏွဳန္းေက်ာ္ အလုပ္လုပ္ေသာ သူ႔လက္မၾကီးကို မုန္းလာသည္။ လက္မကိုေတာ႔ မျဖတ္ႏိုင္။ သူလုပ္ႏိုင္တာတာ တစ္ခုေတာ႔ ရိွသည္။ လက္မ အလုပ္ေတြကို ေလွ်ာ႔ခ်ျပစ္ဖို႔။
ပထမဆံုး သူလုပ္တာက သူ႔စမတ္ဖံုးကို ဟိုးေရွးေရွးတံုးက Nokia 6070 ဖုန္းနဲ႔ လဲလိုက္သည္။ ဒါေတာင္ ခလုပ္ေတြ ႏိွပ္တာေတာင္မွ သူ႔လက္ညိွဳး တုတ္တုတ္ၾကီးနဲ႔ ႏိွပ္သည္။ အရင္ကလို ကားေပၚမွာ၊ ရထားေပၚမွာ၊ ေလယာဥ္ေပၚမွာ လက္မၾကီးနဲ႔ ပြတ္ကာ ပြတ္ကာ အခ်ိန္မကုန္ေတာ႔။ တိမ္ေတြထဲမွာ သူ႔ေကာင္မေလးမ်က္ႏွာကို ရွာၾကည္႔သည္။ ေတြ႔ေတာ႔ ေတြ႔သည္။ သူ႔ေကာင္မေလးကို သူ႔ကို လွည္႔မၾကည္႔ဘဲ တယ္လီဖုန္းကို လက္မျဖင္႔ ပြတ္ၿပီး အသံုးျပဳေနသည္။
ဒီေန႔ေတာ႔ ကိုတိုးႏိုင္ အိမ္ကို ေစာေစာ ျပန္လာသည္။ လူတစ္ကိုယ္လံုးလဲ မ်က္တြင္းေဟာက္ပက္။ ဆံပင္က ဆီမရိွ။ ေရေကာင္းေကာင္းခ်ိဳးထားဟန္မရိွေသာ ပံုစံျဖင္႔ သူ႔အခန္းကို အနားယူဖို႔ ျပန္လာခဲ႔သည္။ သူကေတာ႔ အလုပ္ဆက္လုပ္ခ်င္ေသးသည္။ သို႔ေသာ သူ႔ကိုယ္ခႏၶာအျပင္ကေရာ အတြင္းပိုင္း ကလီစာေတြကပါ ဆႏၵျပ၊ ဖီဆန္ လာၿပီ။ အဆိုးဆံုးက သူ႔မန္ေနဂ်ာ။ “မင္းေသသြားရင္ ငါတာ၀န္မယူႏိုင္ဘူး” ဟု ဆိုကာ သူ႔ကို ဂုတ္ဆြဲ၊ ကားေပၚတင္ အခန္းအထိ ကားေမာင္းၿပီး လိုက္ပို႔သည္။
အခန္းေရာက္ေတာ႔ ကိုတိုးႏုိင္ လန္းသြားေအာင္ ေရကို Bath Top ထဲ အခ်ိန္အၾကာၾကီး စိမ္ေနသည္။ သူ႔ေကာင္မေလး FB မွာ သူ႔ကို ရည္ရြယ္ၿပီး အမွားကို အမွန္ထင္ေနၾကေသာ လူမ်ား၊ စိတ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ တရားထိုင္ဖို႔ လိုေၾကာင္းတင္ထားေသာ ပို႔စ္ကို ျပန္ေတြးၿပီး ၀င္သက္ ထြက္သက္ မွတ္ေနသည္။ လူက တည္ၿငိမ္သလိုလို ရိွသြားသည္။
ေရခ်ိဳးခန္းက ထြက္ေတာ႔ အခန္းေဖာ္ ျပန္ေရာက္ေနၿပီ။ ဒီလူကလဲ ျမန္မာ။ ျမန္မာ အခ်င္းခ်င္းေပမယ္႔ အလုပ္သေဘာသဘာ၀မတူတာေရာ၊ အလုပ္ေနရာ တစ္ျခားစီျဖစ္ေနတာေရာ၊ ေတြ႔ကရာေနရာ ျဖစ္သလို ၀င္အိပ္တတ္ေသာ ကိုတိုးႏိုင္နဲ႔ သိပ္မေတြ႔ျဖစ္။ အခုေတာ႔ သူက ကိုတိုးႏိုင္ကို ဘာစကားမွန္းမသိ လွမ္းေျပာလိုက္သည္။ ကိုတိုးႏိုင္ သဲသဲကြဲကြဲ မၾကား။
“ဘာေျပာတာလဲဗ်”
“ေလယာဥ္မေတြ႔ေသးဘူးတဲ႔ဗ်။ ခင္ဗ်ား သိၿပီးပလား။”
“ဘယ္ေလယာဥ္လဲဗ်။ မသိဘူး။ ကၽြန္ေတာ္က အခုမွ Camp ထဲက ျပန္လာတာေလ”
“ခင္ဗ်ားဗ်ာ ဒါေလးေတာင္ မသိဘူး။ ဒါနဲ႔ ေဒၚစုနဲ႔ ဦးသိန္းစိန္ေတြ႔တာ ခင္ဗ်ားသိၿပီးပလား”
“မသိဘူးဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ အင္တာနက္ မသံုးတာ ႏွစ္ပါတ္ျပည္႔ေတာ႔မယ္ ထင္တယ္။ ေတြ႔တာ မေတြ႔တာထက္စာရင္ ပိုေကာင္းတာေပါ႔ဗ်ာ”
“အခုတစ္ေလာ ၉၆၉ ေတြလဲ ၿငိမ္တယ္ေနာ္။ ခင္ဗ်ား ဘာၾကားေသးလဲ”
“သိပါဘူးဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ အိပ္လိုက္အံုးမယ္ဗ်ာ။ ပင္ပန္းေနၿပီ။”
“ေနစမ္းပါအံုး။ ခင္ဗ်ားကလဲ တစ္ခန္းထဲေနေပမယ္႔ တစ္ခါတစ္ေလမွ ေတြ႔ရတာ။ အခ်ိန္လဲရ အိမ္လဲ ေရာက္တံုး ေဖ႔စ္ဘုတ္သံုးစမ္းပါဗ်ာ”
“ေဟ႔လူ..ေတာ္ဗ်ာ..က်ဳပ္မ်က္ႏွာကို ၾကည္႔ဗ်ာ။ က်ဳပ္ အရမ္းအိပ္ခ်င္ေနၿပီ။ ခင္ဗ်ား ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္ေနဗ်ာ” ဟု ကိုတိုးႏိုင္ သူ႔ အခန္းေဖာ္ ကို ေငါက္လုိက္သည္။ သူ႔အသံက ေဒါသသံဘဲ ပါသြားသလား။ သူ႔မ်က္ႏွာကဘဲ တကယ္ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနတာကို ျပေနသလား။ တစ္ခုခုေတာ႔ တစ္ခုခု။ အခန္းေဖာ္ အသံတိတ္သြားသည္။
ကိုတိုးႏိုင္ ခဏျခင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။
သူအိပ္မက္ေတြ မက္သည္။
အိပ္မက္ထဲမွာ သူက လူေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာအေရာင္ေတြကို လိုက္ဖတ္ေနသည္။
အမ်ားစုက အလင္းျပန္ေနေသာ မ်က္ႏွာၾကီးေတြ။ ေၾကာက္စရာ လန္႔စရာ။ ေနာက္ဆံုးတစ္ေယာက္ကို ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ သူ႔ေကာင္မေလးမ်က္ႏွာကို ေတြ႔သည္။ သူ႔ေကာင္မေလး မ်က္ႏွာကလဲ အတူတူဘဲ။ တစ္ခုခုရဲ႕ အလင္းေရာင္ျပန္ဟပ္ေနေသာ မ်က္ႏွာ။
ေကာင္မေလးက သူ႔ကို ျမင္သြားသည္။ သူ႔ဘက္ကို လွည္႔ၾကည္႔ၿပီး ညာဘက္လက္ကို ေျမွာက္ျပသည္။
ဘုရား…ဘုရား…သူ႔ေကာင္မေလး ညာဘက္လက္မၾကီး မရိွေတာ႔ပါလား။
အိပ္မက္ထဲမွာ ကိုတိုးႏိုင္ ေပ်ာ္ေနသလား၊ စိုးရိမ္ေနသလား မသိ။ တစ္ခါတစ္ရံ သူ႔မ်က္ႏွာက ၿပံဳးလာသည္။
တစ္ခါတစ္ရံ သူ႔မ်က္ႏွာက ၀မ္းနည္းရိပ္သန္းေနသည္။
သူ႔ေဘးက အခန္းေဖာ္ကေတာ႔ ကိုတိုးႏိုင္ မ်က္ႏွာကို မၾကည္႔ဘဲ ကြန္ျပဴတာ စကရင္ေပၚရိွ FB ၾကည္႔ေနသူဆိုေတာ႔ ကိုတိုးႏိုင္တစ္ေယာက္ထဲ ျပံဳးလိုက္…မဲ႔လိုက္…တည္လိုက္…
မုိးမခ
