တည္ႏြား

ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္ - 3/09/2014 06:08:00 PM

(ေဆာင္းပါးရွင္ - ကိုဦး (သခ်ၤာ))

“ဟ ေကာင္ရ ... မင္းႏြားေတြ ေခ်ာလွခ်ည္လား” တလင္းနယ္ေနေသာ ႏြားတစ္ရွဥ္းကိုၾကည့္၍ ကြၽန္ေတာ္ကေျပာေတာ့ တစ္၀မ္းကြဲညီက “ခ်ာဆို စာဥ (ေမြးေျခာက္) အႀကီးေကာင္ကို ၁၅ သိန္းေပးတယ္။ အငယ္ေကာင္ကို ၁၀ သိန္း ေပးေနတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ မေရာင္းေသးဘူး” ဟု ေျပာ၏။ အမွန္ပင္ အဖိုးသားနား ထိုက္ႏိုင္ပါသည္။ လွ်ာ၊ ခြာ၊ ေဗြ၊ ဘို႔၊ သြား၊ ႏြား အေၾကာင္း ဘာမွမသိသည့္ ကြၽန္ေတာ္ေတာင္ ဤမွ် အဆစ္အေပါက္လွေသာ ႏြားကို ႀကိဳက္မိသည္ဆိုလွ်င္ အျခားႏြားသမားမ်ားအဖို႔ အဘယ္မွ်ရွိပါမည္နည္း။

ဒီနယ္တစ္ေၾကာ၌ ကြၽန္ေတာ့္ညီသည္ ႏြား၀င္ (ႏြားပြဲစား) တစ္ေယာက္မဟုတ္ျငား ႏြားအေၾကာင္း ထဲထဲ၀င္၀င္သိသည္။ အကိုင္အတြယ္ ညင္သာသလို သူ၏ႏြားမ်ားသည္ ခန္႔လွ ထည္လွသည္ဟုလည္း နာမည္ႀကီးသည္။ ႏြားေတြကို မိသားစု၀င္လို မွက္၊ ျခင္၊ ယင္ မသန္းရေလေအာင္ တယုတယရွိတတ္ေတာ့လည္း သူ၏ဘ၀ေပးအရ ႏြားေကာင္းေတြသာ ကိုင္ရတတ္သည္။ စာဥ (ေမြးေျခာက္) အႀကီးေကာင္သည္ ငါးသိန္း စြန္းစြန္းႏွင့္ ၀ယ္ထားၿပီး သူ႔လက္ထဲေရာက္ေနသည္ပင္ ႏွစ္ခါလည္ေက်ာ္ေနေပၿပီ။

“မင္းတို႔လယ္ေတြ နည္းေနေသးတယ္။ အဲဒီအႀကီးေကာင္ကို ေရာင္းထုတ္။ ေတာ္သင္႔႐ုံတစ္ေကာင္ထပ္ထည့္။ ပိုတာကို စပါးေပး၊ ပဲေပးလုပ္ထားပါလား” ဟု ကြၽန္ေတာ္ေျပာေတာ့ ...

“မလုပ္ရက္ပါဘူး အစ္ကိုႀကီးရာ။ ကြၽန္ေတာ္ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႔ေနခဲ့တဲ့ ေကာင္ဗ်။ အရင္ပိုင္ရွင္ေတြလက္ထက္ ဒီေကာင္ ခပ္ငယ္ငယ္ေပါ့။ ၾကက္ေမာင္းတယ္၊ သရက္သီးစားတယ္ဆိုၿပီး ထူးဆန္းတဲ့ လူ၀င္စားႏြားလို႔ ေျပာတာပဲ။ ေခ်ာင္း႐ုိးဘက္ ဆင္း၀ယ္ရင္း ရလာတာ။ အခု ၁၅ သိန္း ေပး၀ယ္တယ္ဆိုတာကလည္း အရင္ပိုင္ရွင္ကကို ျပန္၀ယ္ခ်င္ေနတာ။ အင္မတန္ သနားစရာေကာင္းတဲ့ ေကာင္ႀကီးဗ်။လက္ထဲတုတ္သာ ယူမသြားနဲ႔၊ ႀကိဳက္တာလုပ္..အင္မတန္ သည္းခံတဲ့ေကာင္။ အဲ..အလုပ္ လုပ္ၿပီဆိုရင္လည္း လူတစ္ေယာက္နီးနီး သိတယ္။ မခိုဘူး..မကတ္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ လွည္းထမ္းပိုးမွာ အတိုင္နဲ႔ အလွည့္ဆိုတာရွိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ဒီေကာင္ႀကီးကို အတိုင္ဘက္မွာ ထားတယ္။ အလွည့္ဘက္ကေကာင္ အခ်ိဳးမေျပရင္ ထမ္းပိုးဆြဲရင္းကေန တစ္ဖက္ႏြားကို တြန္းလွဲပစ္တတ္တဲ့ ေကာင္ႀကီးဗ်။ အိမ္သားေတြနဲ႔သာ အဆင္ေခ်ာတာ။ သူတို႔သတၱ၀ါခ်င္းက် အညႇာမေပးဘူး။ သိပ္ၾကြပ္တာ” ဟု သူေျပာ၏။

သူသည္ ႏြားအေၾကာင္းေျပာေနရလွ်င္ ထမင္းေမ့ ဟင္းေမ့။ ညတိုင္က် ျခင္ေဆးေခြ ထြန္းေပးရတာႏွင့္၊ ႏြား မီးဖိုေပးရတာႏွင့္၊တက္ၾကြလြန္းတတ္တာ ကြၽန္ေတာ္သိသည္။

“ႏြားေကာင္း မေကာင္းသိခ်င္ရင္ ေမာင္းၾကည့္တဲ့။ ရြာေကာင္း မေကာင္းသိခ်င္ရင္ ေက်ာင္းၾကည့္။ လူေကာင္း မေကာင္း ေပါင္းၾကည့္လို႔ အဆိုရွိတယ္။ ႏြားတင္ပါးဆူးနဲ႔ အတင္းထိုးေနမွေတာ့ ဒီႏြားနာလို႔ ေျပးေတာ့မွာေပါ့။ ေကာင္းတယ္ ထင္ရမွာေပါ့။ တကယ္ႏြားေကာင္းရင္ ႀကိမ္လံုး (ႏွင္တံ) မလိုဘူး။ အခု အစ္ကိုႀကီးတူမကို ေမးၾကည့္ပါလား။ စာဥ အႀကီးေကာင္ကိုေရာင္းၿပီး ေရႊ၀ယ္မလားလို႔။ အစ္ကိုႀကီး တူမ ဘာေျပာတယ္မွတ္လဲ။ ေရႊလည္း မ၀ယ္ဘူး။ လယ္လည္း မ၀ယ္ဘူး။ ႏြားကိုလည္း မေရာင္းနဲ႔။ ေရာင္းတာနဲ႔ သမီးဒီအိမ္မွာ မေနဘူး။ အဘြားတို႔အိမ္မွာ သြားေနမယ္”လို႔ အေရးဆိုထားတာ။ အသက္ႀကီးလို႔ ဒီႏြားေသရင္ေတာင္ ေျမျမႇဳပ္ပစ္မယ္တဲ့” အနားမွာ ရွိေနေသာ သူ၏သမီးဘက္ ေမးေငါ့ျပရင္း ကြၽန္ေတာ့္ကို ေျပာ၏။

“ေခ်း၊ ေသးကအစ သူသိတယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ တင္းကုပ္ ညစ္ပတ္ေအာင္ မေနဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္ႏြားတင္းကုပ္ကို အစ္ကိုႀကီးျမင္သားပဲ” သူကေျပာ၏။ မွန္သည္။ သူ၏ ႏြားတင္းကုပ္သည္ လူေနအိမ္ အငယ္စားေလးသဖြယ္ ေသသပ္သန္႔ရွင္းေနသည္။
အျခားတင္းကုပ္ေတြလို ေမွာင္ပိန္းမေန။ လင္းလင္းက်င္းက်င္းႏွင့္ ေလ၀င္ေလထြက္ ေကာင္းသည္။

အေသြးအေမြး တူလွသည္မို႔ “စာဥ (ေမြးေျခာက္) အငယ္ေကာင္က အဲဒီအႀကီးေကာင္ရဲ႕သားလား” သူ႔ကိုေမးေတာ့ မဟုတ္။ အျခားေနရာမွ ၀ယ္ထားေသာ ႏြားျဖစ္သည္။ အေသြးအေမြး တူသေယာင္ရွိေပမယ္႔ ေျခစလက္စ အက်အန ကြာသည္။ ေျခေလးေခ်ာင္းခ်င္း တူရင္ေတာင္ ႏြားရဲ႕အဆက္အေပါက္ေၾကာင့္ တန္ဖိုးကြာတယ္ဟု သူကေျဖ၏။ စာဥ (ေမြးေျခာက္) အငယ္ေကာင္ႏွင့္ အႀကီးေကာင္သည္ ဂိုက္ဆိုက္ခ်င္း မကြာလွ။ သတ္မွတ္ခ်က္ တစ္စံုတစ္ရာေၾကာင့္သာ တန္ဖိုးကြာျခားရျခင္း ျဖစ္ေပမည္။

“ကြၽန္ေတာ့္အိမ္ကထြက္တဲ့ ႏြားေတြဆိုရင္ တန္ဖိုးျမင့္တယ္။ အဲဒါဘာေၾကာင့္လဲ သိလား။ အခု စာဥ အႀကီးေကာင္လို တည္ႏြားေကာင္းလို႔ဗ်။ တည္ႏြားေကာင္းေတာ့ သူနဲ႔အတူ႐ုန္းတဲ့ အလွည့္ႏြားက တည္ႏြားကို မီေအာင္လိုက္ရတယ္။ မမီရင္ တည္ႏြားရဲ႕ တြန္းလွဲပစ္တာကို ခံရတတ္တယ္။ ထမ္းပိုးတစ္ခုမွာ တည္ႏြားက အဓိကပဲ။ သူက တျခားတစ္ဖက္ကို ထိန္းေပးထားတာ။ ဒီေတာ့ အလွည့္ႏြားက တည္ႏြား ႐ုန္းသလို ထမ္းပိုးကုိ အလိုက္သင့္ဆြဲေနရင္း သူပါတည္ႏြားနီးပါး တန္ဖိုးရွိတဲ့ ႏြားတစ္ေကာင္ျဖစ္သြားေရာ။ လွည္းရဲ႕အထာ၊ ထမ္းပိုးရဲ႕ အယူအဆကို တည္ႏြားေလာက္ကို အလွည့္ႏြားဟာ ႐ုန္းေနရင္းကို နားလည္သြားတယ္။ တစ္ျခံတည္းမွာေတာ့ အလွည့္ႏြားဟာ တည္ႏြားကို အေသေၾကာက္ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ တျခားေနရာမွာ သူဟာဘုရင္တစ္ဆူျဖစ္သြားၿပီ။ တည္ႏြားေကာင္း ျဖစ္သြားၿပီ။ ေျပာရရင္ အက်င့္ေကာင္းကို ရသြားၿပီ။ တည္ႏြားေကာင္းနဲ႔ အတူေနတဲ့ အျခားႏြားထီး၊ ႏြားသိုးေတြ ေစ်းေကာင္းရတယ္ဆုိတာ အဲဒီသေဘာ” ညီျဖစ္သူ ရွင္းျပေသာ ႏြား၏ အဘိဓမၼာ၊ ႏြား ဋီကာ။

“တစ္ခါ အဲဒီတည္ႏြားနဲ႔ စပ္ထားတဲ့ ႏြားသားေပါက္ေတြဆိုလည္း ေစ်းေကာင္းတယ္။ ေဟာဟိုက ႏြားေပါက္ေလးၾကည့္၊ တစ္လသား မရွိတတ္ေသးဘူး။ ရပ္ရြာထဲမွာ သံုးသိန္း အခ်ိန္မေရြး ေကာက္ေရာင္းလို႔ ရေနၿပီ။ ေျပးေနတာ ၾကည့္ပါလား။ ခါးေလးညြတ္လို႔၊ ဘို႔ေကာက္ေလးနဲ႔” ေျပာရင္းက ခပ္လွမ္းလွမ္းသို႔ ေမးညႊန္ျပ၏။ညီခမ်ာ သူတန္ဖိုးထားေသာ ႏြားအေၾကာင္း အာေပါက္ေအာင္ ရွင္းျပေနသည္မွာ မေမာႏိုင္။

“ကုန္ကုန္ေျပာမယ္ဗ်ာ။ တည္ႏြားေကာင္းဆိုတာ ျခံတိုင္းမရွိဘူး။ တင္းကုပ္တိုင္း မရွိဘူး။ မိသားစုတိုင္း မကိုင္ႏိုင္ဘူး။ အဲဒီတည္ႏြားေကာင္း ရိွေနသမွ် တင္းကုပ္ထဲရွိ ခိုင္းႏြားအားလံုး တန္ဖိုးျမင့္ကုန္တယ္”

ကြၽန္ေတာ္ ရလိုက္ပါၿပီ။ ဆရာေကာင္းက တပည့္ တန္ဖိုးတက္၏။ မိဘေကာင္းက သားသမီး တန္ဖိုးတက္၏။ သခင္ေကာင္းက ကြၽန္ တန္ဖိုးတက္၏။ ရဟန္းေကာင္းက ဒကာ တန္ဖိုးတက္၏။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔၏ တည္ႏြားသည္ ကိုယ္က်င့္သိကၡာလည္း မည္၏။ အရာရာကို ထိန္းကြပ္ထားေသာ အထိန္းလည္း ျဖစ္၏။မွန္ကန္ေသာ ဘ၀ထူေထာင္မႈလည္းျဖစ္၏။

ထို႔အတြက္ ေလာကက်င့္စဥ္၊ ေလာကက်င့္၀တ္လည္း ျဖစ္ေပမည္။ ဥပေဒဟုလည္း သတ္မွတ္၍ ရေပမည္။ ေလာကအျမင္အရ “တန္ဖိုးကို စံက ထိန္း၏။လူေတြ၏ ဘ၀ကုိ ဂုဏ္သိကၡာက ထိန္း၏။ေကာင္းျခင္း၊ ဆိုးျခင္း အျပစ္ေတြကို ဘာသာတရားက ထိန္း၏” ဟူေသာ နီတိတစ္ရပ္သည္ ျငင္းဖြယ္မရွိေတာ႔ၿပီ။

ေလာကေရးႏွင့္ သံုးသပ္ပါကလည္း ျခံတိုင္း၌ တည္ႏြား မရွိတတ္။ တည္ႏြားရွိေသာ ျခံရွိ အျခားႏြားမ်ား တန္ဖိုးတက္၏။

အလားတူ ႏိုင္ငံတိုင္း၌ အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ မရွိ။ အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ရွိေသာႏိုင္ငံ၌ ေခါင္းေဆာင္ငယ္မ်ားစြာ ထြက္တတ္၏။ သို႔ေသာ္ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းေတြရွိလ်က္ မည္သည့္ေနရာမွ် ဦးမေဆာင္ပါက တိုင္းျပည္နာသည္။

ထို႔ျပင္ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းေတြရွိလ်က္ တစ္ဖက္ပိတ္ အေတြးအျမင္ႏွင့္ မ်က္စိစံုမွိတ္ေထာက္ခံေနၾကေသာ ေနာက္လိုက္မ်ားေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ေ၀ဖန္ ျခင္းကို လံုးလံုးလ်ားလ်ား လက္မခံျခင္းသည္ လည္းေကာင္း၊ အယူအဆမတူသူတို႔၏ ေ၀ဖန္မႈကို လက္မခံဘဲ အကဲဆတ္ႏိုင္ငံေရးတြင္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ျပန္လည္တုံ႔ျပန္တတ္သူတို႔ ရွိေနျခင္းသည္ လည္းေကာင္း တိုင္းျပည္ပို၍ (ပို၍) နစ္နာေနမည္သာ ျဖစ္ေပေတာ႔သည္။

(မတၱရာၿမိဳ႕ နယ္အတြင္း ေဒသခံေတာင္သူမ်ား မတ္ ၁ ရက္က ထြန္တံုးတိုက္ပြဲ ဆင္ႏႊဲေနစဥ္ (ဓာတ္ပံု) ေအာင္သူ)
Eleven Media Group