AIDS ရဲ႕ ဂယက္ (၁)

ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္ - 3/12/2014 11:57:00 PM

AIDS ဟာ ေရာဂါတစ္ခု အေနနဲ႔ ဒီေရသဖြယ္ ျပန္႔ပြားလာခဲ့ၿပီး လူမႈေရး အပိုင္းမွာလည္း ေတြးေခၚမႈနဲ႔ စိတ္ဓာတ္ကို ထိခိုက္မဂရွိခဲ့တယ္ ဆိုတာ သိရပါၿပီ။ ဒါပေမယ့္ ဒါေလာက္နဲ႔ AIDS ရဲ႕ လႈိင္းဂယက္ဟာ မဆံုးေသးဘူး။ ကမၻာေပၚရွိ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းနဲ႔ လူေနမႈ စနစ္တစ္တခုလံုးကုိ အဘက္ဘက္က ထိေနၿပီဆိုတာ တျဖည္းျဖည္း သိလာရတယ္။ တစ္ဆင့္ၿပီး တစ္ဆင့္ ႀကီးမားက်ယ္ဝန္းလာတဲ့ ဝဲၾသဃစက္ဝိုင္းလို အရွိန္မသတ္ဘဲ အခ်ိန္ၾကာျမင့္ေလ သူမွ တစ္ဆင့္ ထုတ္ေပးလုိက္တဲ့ ျပႆနာေတြက ႀကီးထြားေလ ျဖစ္ေနၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ AIDS ဟာ လူသားေတြရဲ႕ အနာဂတ္ကို ဓားျပတိုက္ ယူလိုက္တဲ့ ေရာဂါလို႔ ေခၚရမွာ ျဖစ္ေနၿပီ။

AIDS ရဲ႕ ဂယက္ေၾကာင့္ ထြက္ေပၚလာတဲ့ ကိစၥရပ္ေတြထဲမွာ ပထမဦးဆံုး တတ္လာတဲ့ ကိစၥကေတာ့ “AIDS ဘယ္က စသလဲ” ဆိုတာပဲ ဖစ္တယ္။ အရင္ မျဖစ္ဘူးေသးတဲ့ ေရာဂါတစ္ခု ေပၚေပါက္လာရင္ ဒီေရာဂါရဲ႕ ဒဏ္ခ်က္ကုိ သက္သာေအာင္ လုပ္ရာမွာေရာ၊ ေရာဂါ ကာကြယ္ေရး လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြမွာေရာ ဒီေရာဂါ အစေဖာ္ထုတ္ေရး ကိစၥဟာ သိပ္အေရးႀကီးတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ AIDS မွာ ေလာေလာဆယ္ တကယ္စူးစိုက္ၿပီး လုပ္ရမွာကေတာ့ ေရာဂါ မျပန္႔ပြားေရးပါ။ ဒါေပမယ့္ AIDS အစရွာတဲ့ ကိစၥက မထင္မွတ္ဘဲ အျငင္းပြားရတဲ့ အေရးအခင္း ျဖစ္လာရတယ္။

အေၾကာင္းကေတာ့ “သူ႕ေၾကာင့္” “ငါ့ေၾကာင့္” ဆိုၿပီး အျပစ္ဖို႔ ခ်င္တဲ့ သေဘာေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံေရး သေဘာေတြ ေရာလာတာေၾကာင့္ပဲ။ ဘယ္တုိင္းျပည္ ဘယ္လူမ်ဳိးေတြက စၿပီး ကမၻာႀကီးကို ဒီေရာဂါ အေမြဆိုးႀကီး ေပးခဲ့သလဲဆိုတဲ့ ျပႆနာ တက္ခဲ့တယ္။ AIDS ေရာဂါရဲ႕ သမုိငး္ကုိ ၾကည့္ရင္ ဒီစိတ္ဓာတ္ပိုင္းဆိုင္ရာအေၾကာင္း ေတြေၾကာင့္ ျပႆနာဟာ အခုထိ ခက္ခဲနက္နဲၿပီး ကိုင္တြယ္ရ ခ်က္ေနေအာင္ ဖန္တီးေနတယ္ဆိုတာ ေတြ႕ရတယ္။ ဒါကေတာ့ လူေတြဟာ AIDS နဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ ပထမ မရွိဘူးလို႔ ျပင္းကြယ္လုိက္တယ္။

ျငင္းလုိ႔မရေလာက္တဲ့အခါက်ေတာ့ ဘယ္သူဘယ္ဝါေၾကာင့္ဆိုၿပီး အျပစ္ဖို႔လို႔ရမယ့္ အုပ္စုအေပၚ အျပစ္တင္လိုက္ၿပီး ဘာဃာတေတြ ထားလာၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း အာရွႏုိင္ငံသားေတြက အေနာက္ႏုိင္ငံသား (ကမၻာလွည့္ခရီးသည္) ေတြေၾကာင့္လို႔ ဆိုတယ္။ ဥေရာပမွာေတာ့ အာဖရိကက လူေတြရဲ႕ အျပစ္တဲ့၊ ေနာက္ ျပည့္တန္ဆာေတြ၊ ေဂးေတြ စသည္ျဖင့္ အေပၚပံုခ်ၾကတယ္။ တစ္ႏုိင္ငံနဲ႔ တစ္ႏုိင္ငံ ဆက္ဆံေရးေတာင္ ထိပါးလာတယ္။ တခ်ိဳ႕ႏုိင္ငံေတြက AIDS ေဆးစစ္ၿပီး မရွိဘူးလို႔ ျပႏုိင္မွ သူတို႔ႏုိင္ငံကုိ ဝင္ႏုိင္မယ္။ တခ်ိဳ႕ကလည္း တာတိုအျမင္နဲ႔ တဇြတ္ထိုးေျပာဆို အၾကံျပဳတာေတြ ရွိတယ္။

ဥပမာ AIDS ဗိုင္းရပ္စ္ပိုး မရွိေၾကာင္း လက္မွတ္ လူေတြ ကိုင္ေဆာင္ရမယ္၊ AIDS ပိုးရွိေနသူေတြကုိ ေဆးမင္ေၾကာင္ထုိးၿပီး အမွတ္တံဆိပ္ ခတ္ႏွိပ္ ထားရမယ္။ AIDS ပိုးရွိသူဟာ အိမ္ေထာင္မျပဳရ၊ အလုပ္မလုပ္ရ၊ ခရီးသြားျခင္း မျပဳရလုိ႔ ဥပေဒနဲ႔ တားမယ္ စသည္ျဖင့္ ျဖစ္လာၾကတယ္။ ဒါေတြက လက္ေတြ႕ရဲ႕ အျပင္ဘက္ ဟုိဘက္အစြန္း ေရာက္ေနတဲ့ ကန္႔သတ္ခ်က္ေတြဆိုေတာ့ ဘယ္လုပ္လို႔ ရမွာလဲ။ တကယ္ ထိေရာက္မႈလည္း မရွိႏုိင္ဘူးဆိုတာ AIDS အေၾကာင္း အစစ္အမွန္ သိၿပီးလူေတြ အတြက္ေတာ့ ရွင္းေနတာပဲ။ ဆစ္ဖလစ္တုန္းကလည္း ဒါမ်ိဳး ႀကံဳခဲ့ဖူးပါၿပီ။

AIDS ေရာဂါ အစရွာပံုေတာ္ကို ဆက္ၾကရရင္ စာေတြ႕သေဘာနဲ႔ ေျပာရင္ေတာ့ ေရာဂါ အရင္းခံအစကို ရွာမယ္ဆိုရင္ ပထမဦးဆံုးေသာ လူနာ ဘယ္မွာလဲဆိုတာ ရွာလို႔ ရရမယ္။ ဒါက စိတ္ရွည္လက္ရွည္နဲ႔ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ေကာက္ၿပီး တစ္ဆင့္စီ တစ္ဆင့္စီ တစ္လွမ္းခ်င္း ေနာက္ျပန္ဆုတ္ၿပီး ရွာရမွာ။ ေရာဂါက ဘယ္လို ကူးစက္တယ္ဆိုတာကို သိရင္ ဒီလို လုပ္လို႔ ရမယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ့္ လက္ေတြ႕မွာေတာ့ သိပ္မလြယ္ဘူး။ ဒီလုိ AIDS ေရာဂါကို ရွာဖို႔လုပ္ရာမွာ ပထမဦးဆံုး ကသိကေအာက္ ျဖစ္သြားရတဲ့ ကိစၥကေတာ့ အေမရိကန္ရွိ CDC ေခၚ ေရာဂါ ထိန္းခ်ဳပ္ေရး ဗဟုိဌာနက ထုတ္တဲ့ ေၾကာညာခ်က္တစ္ခုထဲမွာ ေဟတီကြ်န္းသားေတြကုိ စြပ္စြဲ အျပစ္ဖို႔ေနပံု ရေနတယ္။ အဲဒီ ေၾကညာခ်က္ထဲမွာ ၁၉၈၂ ခုႏွစ္မွာ အေမရိကန္မွာ လူ ၁၀၀ ေလာက္ ေသျပီး လူ ၂၀၀ ေက်ာ္ေလာက္ ေရာဂါ ျဖစ္ေနတဲ့ ေရာဂါအသစ္အဆန္း AIDS ေပၚေနတဲ့ အထဲမွာ ေဟတီကြ်န္းသား ၃၄ ဦးမွာ ဒီေရာဂါေတြ႕ထားတယ္။

သူတို႔ဟာလည္း အျခားေရာဂါေတြ႕ထားတဲ့ လူနာေတြလို “ေဂး” မဟုတ္ၾကဘူး။ မူးယစ္ေဆးလည္း မထိုးလို႔ဆိုေတာ့ ဒီေဟတီႏိုင္ငံသားေတြ ကမ်ား ေရာဂါစတာလားဆိုတဲ့ ထင္ျမင္ခ်က္မ်ဳိး ပါေနတယ္။ ၁၉၈၃ မွ ဒါဟာ မဟုတ္ႏိုင္ဘူးလို႔ ေဟတီက ဆရာဝန္ေတြက ေစာဒက တက္ၾကတယ္။ ဒီအခ်ိန္က AIDS ေရာဂါ ရွိေနသူေပါင္းရဲ႕ ၆% ေလာက္သာ ေဟတီကြ်န္းသားေတြ ျဖစ္ေနတာ။ ဒါေတာ့ ဘယ္အုပ္စုကမဆို ဒီေလာက္နည္းတဲ့ ရာႏႈန္းေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္တာပဲ။ ဘာေၾကာင့္ ေဟတီကြ်န္းသားေတြကုိမွ ကြက္ၿပီး မီးေမာင္း ထိုးျပေနၾကတာလဲ။ ေဟတီလူနာေတြဟာ သူတို႔ “ေဂး” ျဖစ္ၾကတယ္။ မူးယစ္ေဆး ထိုးတယ္ဆိုတာကို လြယ္လြယ္ကူကူနဲ႔ မေျပာတတ္ၾကဘူး။ ဒါကေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ စရုိက္ပဲ။

ဒီေတာ့ သုေတသီေတြက ဒီလိုေနရာမ်ဳိးမွာ လူေတြဓေလ့အေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းနားလည္ၿပီး ဒီလို အရာမ်ဳိး ေမးတဲ့ေနရာမွာ သိမ္ေမြ႕ႏူးညံ့စြာ ဌာေနစရုိက္နဲ႔ ေဘာင္ဝင္စြာ ကိုင္တြယ္ ဆက္ဆံၿပီး အေျဖမွန္ရေအာင္ လုပ္ဖို႔ လုိတယ္လို႔ ဆိုတယ္။ ေမလ ၁၉၈၅ မွာေတာ့ CDC က ေဟတီသားေတြကုိ AIDS အထူးတလည္ပိုျဖစ္တဲ့ အုပ္စုအျဖစ္မွ ပယ္ဖ်က္ပါတယ္။ သူတို႔ဟာ အျခားသူေတြထက္ AIDS အႏၱရာယ္ ပိုရွိတယ္လို႔ မယူဆႏိုင္ဘူးလို႔ CDC က ျပန္ျပင္ၿပီး ေျပာရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီအတြင္းမွာေတာ့ ဒဏ္ခတ္ျခင္းေတာ့ ခံလိုက္ရၿပီ။

ေဒါက္တာ ေဒၚျမင့္ျမင့္ခင္ ေရးသားေသာ “လူတိုင္းအတြက္ ထုိးတဲ့ ေခါင္းေလာင္း” စာအုပ္မွ ျပန္လည္ေရးသား ေဖာ္ျပထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

HIV Information for Myanmar