ထံုေဆး၏ အာနိသင္

ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္ - 2/23/2014 07:28:00 PM

(ေဆာင္းပါးရွင္ - တကၠသိုလ္မိုး၀ါ)

ေဆး၀ါးသံုး၍ျဖစ္ေစ၊ ႐ွဴသြင္းေသာ ဓာတ္ေငြ႕ျဖင့္ျဖစ္ေစ လူ႔ခႏၶာကိုယ္၏ အာ႐ံုသိမႈအား လံုး၀ပ်က္ျပယ္သြားေစႏိုင္သည္။ နာက်င္ျခင္း ခံစားခ်က္အာရံုအသိ မရွိေတာ့သည့္ အေျခအေနသို႔ေရာက္ေစရန္ "ထံု"ေဆးက ျပဳလုပ္စြမ္းေဆာင္ႏိုင္သကဲ့သို႔၊ ယင္းထံုေဆးပမာဏကို အတိုင္းအဆတစ္ခုအထိ တိုးျမႇင့္လိုက္ျခင္းအားျဖင့္ ယင္းေဆးသည္ ေမ့ေဆးျဖစ္သြားၿပီး အသံုးျပဳသူအား အခိုက္အတန္႔ေမ့ေျမာသြားေစရန္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္သည္။

ထံုေဆး (Nitrous Oxide) ကို ၁၇၉၈ ခုႏွစ္တြင္ ဆာဟမ္ဖရီ ေဒဗီ (Sir Humphrey Davy) ဆိုသူ ျဗိတိသွ်ဓာတုေဗဒပညာရွင္က စတင္ေတြ႕ရွိသည္ဆိုသည္။ ၁၈၄၆ ခုႏွစ္တြင္ေတာ့ အီသာ (Ether) ဓာတ္ေငြ႕သံုး၍ ေအာင္ျမင္ေသာ ခြဲစိတ္မႈတစ္ရပ္ကို အေမရိကန္ခြဲစိတ္ကုဆရာ၀န္ ၀ီလ်ံေမာ္တင္ (William Morton) က ျပသႏိုင္ခဲ့သည္။

ေခတ္ကာလအေစာပိုင္းကသံုးေသာ ထံုေဆးမ်ားမွာ ႏိုက္ထရပ္စ္ေအာက္ဆိုဒ္အပါအ၀င္ အေငြ႕ျပန္လြယ္ေသာ အီသာႏွင့္ ကလုိ႐ိုေဖာင္း (Chloroform) အရည္တို႔ျဖစ္သည္။ ၁၈၇၂ ခုႏွစ္တြင္ ျပင္သစ္လူမ်ိဳး ခြဲစိတ္ကုဆရာ၀န္ ပီးယဲေအာ္ေရး (Pierre Ore) က ကလိုရာလ္ဟိုက္ျဒိတ္ (Chloral Hydrate) ကို ထိုးသြင္းေဆးအျဖစ္ ကူးေျပာင္းအသံုးျပဳႏိုင္ခဲ့သည္။

ဂရုတစိုက္ထိန္းကြပ္ျပီး အသံုးျပဳျခင္းမရွိပါက ထံုေဆး (ေမ့ေဆး) မ်ားသည္ လူတို႔ နာလန္မထူႏိုင္သည္ထိ ဒုကၡေပးႏိုင္သည့္ အဆိပ္အေတာက္မ်ားျဖစ္သည့္ျပင္ ေသပင္ေသေစႏိုင္သည္။ တန္ေဆး လြန္ေဘးဆိုသလို ယင္းအားအသံုးျပဳေနခ်ိန္တြင္ ႏွလံုးေရာ အသက္႐ွဴလမ္းေၾကာင္းကိုပါ အနီးကပ္အခ်ိန္ မလပ္ေစာင့္ၾကည္႔ေနရန္ လိုေပသည္။

လူကို ထံုေဆးအက်ိဳးျပဳပံုႏွင့္ပတ္သက္၍ ေျပာရလွ်င္၊ သြားနာသြားကိုက္ေရာဂါျဖစ္ေသာအခါတြင္မွ သိသာသည္။ ကေလးငယ္မ်ားသြားပိုးစား၍ ႏုတ္ရေတာ့မည္ဆိုလွ်င္ ဆရာ၀န္က အနည္းဆံုးေတာ့ သြားဖံုးကို ထံုေဆးထိုးေပးရသည္။ သို႔မွသာ မနာက်င္ဘဲသြားကို ႏုတ္ႏိုင္မည္။ တစ္ခါတစ္ရံ တစ္ပိုင္းက်ိဳးပဲ့ေနသည့္သြားကို ဆရာ၀န္က ခက္ခက္ခဲခဲ ထိုးဆြတူးေကာ္ျပီးမွ ႏုတ္ႏုိင္သည္။ ထံုေဆးသာမပါလွ်င္ မည္သည့္နည္းႏွင့္မွ မျဖစ္ေျမာက္ႏိုင္။ ထံုေဆး၏ အာနိသင္ျဖင့္ ဘာမွမျဖစ္သလို ေနေနႏိုင္သည္။

ယခု၊ အေရျပားေပၚသုတ္လိမ္း႐ံုမွ်ျဖင့္ ထံုေစေသာ ခရင္ထံုေဆး၊ လိုးရွင္းထံုေဆး၊ မႈတ္ထံုေဆး၊ ဂ်ယ္လီထံုေဆး စသည္တို႔လည္း ေပၚေပါက္လာၿပီျဖစ္သည္။ ပိုးမႊားေကာင္ကိုက္ျခင္း၊ အဆိပ္ျပင္းပ်ား တုပ္ျခင္း၊ အပူေလာင္ျခင္းတို႔အတြက္ အဆိုပါထံုလိမ္းေဆးမ်ားမွာ အလြန္အသံုးတည့္သည္။

သိပၸံပညာ၏ တိုးတက္ထြန္းကားပံုမွာ လိုက္မမီေအာင္ အံ့မခန္းပင္ျဖစ္သည္။ မည္သည့္ကိုယ္ခႏၶာအစိတ္အပိုင္းကိုမဆို လိုအပ္သလို ထံုေဆးလိမ္းတို႔ႏိုင္သည္။ မ်က္လံုးအၾကည္လႊာ အေပၚယံကိုလည္းေကာင္း၊ ႏွာေခါင္းအတြင္းပိုင္းသို႔လည္းေကာင္း၊ နား -လည္ေခ်ာင္းကိုလည္းေကာင္း ထံုေဆးသုတ္လိမ္းႏိုင္သည္။

သို႔ရာတြင္ လက္တစ္ဖက္ေျခတစ္ဖက္ ေသြးေလွ်ာက္နည္း၍ ထံုျခင္း၊ ပါးတစ္ျခမ္းထံုျခင္းတို႔အတြက္မူကား ဤထံုေဆးတို႔က အရာမေရာက္။ အနာႏွင့္ေဆး တျခားစီျဖစ္ေနသည္။ ေျခလက္ထံုက်ဥ္ေသာေရာဂါကို ကုရန္မွာ ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ ဇာစ္ျမစ္ဦးဆံုး ရွာမွရမည္။

ေလာကလူ႔ရြာ၌ အေတြးအေခၚနည္းပါးၿပီး ထံုထိုင္းႏုံအသူေတြ အမ်ားႀကီးရွိသည္။ ထံုထိုင္းႏံုအသူေတြမွာ အမ်ားအားျဖင့္ ေျဖာင့္စင္း႐ိုးသားသည္။ တည့္မတ္စြာသာေတြးတတ္သည္။ သူမ်ားေျပာတိုင္း ဆြယ္တိုင္း ယံုလြယ္သည္။ လွည္႔စားခံရလြယ္သည္။

ျပီးေတာ့၊ ပညာဥာဏ္လည္း အထိုက္အေလ်ာက္ ခ်ိဳ႕တဲ့သူမ်ားျဖစ္၍ ျခိမ္းေျခာက္ခံရလွ်င္ ေၾကာက္တတ္ၾကသည္။ ကိုယ့္ပစၥည္း သူတစ္ပါး အဓမၼလိမ္လည္ယူသြားလည္း မေျပာရဲမဆိုရဲ၊ မည္သူကို တိုင္တည္ရမည္မသိ၊ တိုင္တည္ျပန္ေတာ့လည္း အေၾကာင္းမထူးမျခားနား။

ထံုေဆး၏အာနိသင္ကို ဆရာ၀န္မ်ားသာမက သာမန္လူေတြပင္ သိေနၾကၿပီ။ အသံုးလည္း ခ်တတ္ေနၾကျပီ။

ဒီမိုကေရစီသို႔ အာဏာရွင္စနစ္မွ ကူးေျပာင္းေနဆဲကာလမ်ိဳးတြင္ ႏ်ဴတန္၏ နိယာမအတိုင္း ျပဳမူခ်က္တစ္ခုအတြက္ အင္အားညီမွ်ေသာ ဆန္႔က်င္တံု႔ျပန္ခ်က္တစ္ခု အျမဲရွိသည္ဟူေသာ အဆိုျပဳခ်က္အတိုင္း အေျခအေနမ်ိဳးရွိေနမည္ဟု စာေရးသူတို႔ ေမွ်ာ္လင့္ၿပီးသားျဖစ္သည္။

ဆန္႔က်င္ဘက္အင္အားႏွစ္ခုၾကား ေရရွည္တြင္ မည္သည့္အားက အေလးသာသြားမည္ဆိုသည္ကို သတိရွိရွိေစာင့္ၾကည္႔ရဦးမည္။ ယခင္စနစ္ေဟာင္းမွ လက္က်န္စနစ္ဆိုးတို႔ကို ျပဳျပင္ရွင္းသန္႔ရန္ ႀကိဳးပမ္းေနခ်ိန္၊ ဥပေဒဆိုင္ရာ ျပဳျပင္ျခင္းရွိေသာ္လည္း အက်ိဳးရလဒ္အားျဖင့္ ေျပာင္းလဲျခင္းကို မေတြ႕ရေသး။

ဆရာ၀န္သည္သာမက ထံုေဆးကို သာမန္လူေတြပင္ အသံုးခ်ေနၾကျပီ။ တစ္ကိုယ္လံုး လိမ္းထားသူမ်ားႏွင့္ ကိုယ္ခႏၶာ၏ လိုရာအစိတ္အပိုင္းအခ်ိဳ႕တြင္ တို႔လိမ္းထားသူမ်ားသာကြာသည္။ အၾကားအာ႐ံုကိုတားသည့္ နားထဲသို႔လည္း တို႔သည္။ အျမင္အာ႐ံုကို ေ၀၀ါးေစသည့္ မ်က္ခံြေပၚသို႔လည္း တို႔သည္။ မၾကားခ်င္၊ မျမင္ခ်င္၊ အနံ႔မ႐ွဴခ်င္ဘူးဆိုလွ်င္ ဤထံုေဆးသည္ မည္မွ်အသံုး၀င္ပါသနည္း။ အျပစ္အနာအဆာမ်ားမ်ား ရွိသူသည္ ဤထံုေဆးကို လိမ္းထားပါက အနာေပၚ တုတ္က်လွ်င္ပင္ နာက်င္မႈခံစားရမည္ မဟုတ္ေတာ့။

အျပစ္အနာအဆာ နည္းႏိုင္သမွ်နည္းနည္းျဖင့္ ဘ၀တြင္ေနထိုင္ရန္ ၾကိဳးပမ္းသူတစ္ေယာက္အဖို႔ သေဘာထားမွန္ကန္စြာျဖင့္ "ဟီရိ" ဟူေသာမေကာင္းမႈဒုစ႐ုိက္ကို ျပဳရန္ရွက္ျခင္း၊ "ၾသတၱပၸ" ဟူေသာ ေၾကာက္လန္႔ျခင္းတရားတို႔ကို လက္ကိုင္ထားရေပမည္။ ရွက္တတ္ျခင္းျဖင့္ ဂုဏ္သိကၡာကို ထိန္းသိမ္းရာလည္း ေရာက္ေပသည္။

အရွက္တရားႏွင့္ပတ္သက္၍ အိႏိၵယႏိုင္ငံ၏ လြတ္လပ္ေရးဖခင္ မဟတၱမဂႏၵီအေၾကာင္း အနည္းငယ္ေျပာလိုေပသည္။

ဂႏၵီသည္ ကာလတစ္ေလွ်ာက္လံုး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလမ္းစဥ္အားစြဲကိုင္ၿပီး အဂၤလိပ္တို႔ကို မိမိတို႔နယ္ေျမမွ ထြက္ခြာသြားေစရန္ တိုက္ထုတ္ႏိုင္ခဲ့သည္ကို သိၾကၿပီးျဖစ္သည္။ ဂႏၵီ၏ သည္းခံျခင္းလမ္းစဥ္၊ ျပည္သူအတြက္ အနစ္နာခံျပီး မိမိကိုယ္က်ိဳးကိုစြန္႔ေသာ လမ္းစဥ္ႏွင့္ အျခားအေၾကာင္းတရားမ်ားစြာေၾကာင့္ အိႏၵိယႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရခဲ့သည္ မွန္ေသာ္လည္း လူေတြသတိထားမိမည္ မထင္ေသာ အခ်က္တစ္ခ်က္ရွိေနေသးသည္။

ယင္းမွာ "ေနဘယ္ေသာအခါမွ မ၀င္"ဟူေသာ လူမ်ိဳးႀကီး၀ါဒစြဲကိုင္ထားသည့္ အဂၤလိပ္လူမ်ိဳးတို႔၏ သိကၡာႏွင့္ အရွက္တရား ထိန္းသိမ္းထားရွိမႈပင္ျဖစ္သည္။ သူတို႔သည္ သူတို႔၏အရွက္တရားဟူေသာ သိကၡာကို မည္သည့္အခ်ိန္အခါ ၊ မည္သည့္အတြက္ေၾကာင့္မွ အထိခိုက္မခံႏိုင္ၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။ အႏိုင္မရႏိုင္ေတာ့ေသာ က်ဴးေက်ာ္စစ္ပြဲတစ္ရပ္အား ကာလရွည္ၾကာ ဆက္လက္ဆင္ႏႊဲေနပါလွ်င္ အဂၤလိပ္တို႔သည္ မိမိတို႔သာ အရွက္ရေတာ့မည္ကိုသိ၍ ေအာင္ျမင္စြာ အခိ်န္မီေနာက္ဆုတ္သြားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္ဟု စာေရးသူယူဆသည္။

အရွက္တရားဟူသည္ သိကၡာရွိျခင္း၊ မရွိျခင္းမွတစ္ဆင့္ ေပါက္ဖြားလာေသာ အရာျဖစ္သည္ဟု တစ္ထစ္ခ်ယူဆသည္။

ျပီးေတာ့ အနာရွိသူသည္ ထံုေဆး၏အာနိသင္ မျပယ္ေသးသေရြ႕ေတာ့ အနာရွိန္တက္လိမ့္ဦးမည္မဟုတ္ဟု လံုး၀ဥႆံုယံုၾကည္သည္။

Eleven Media Group