မီဒီယာေထာင္ေခ်ာက္မ်ားႏွင့္ ၂၀၁၅ ကို ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ျခင္းမ်ား

ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္ - 2/17/2014 10:46:00 AM

ယူနတီဂ်ာနယ္စီအီးအိုႏွင့္ သတင္းေထာက္မ်ားအား တရားခြင္မွ ျပန္ထြက္လာသည္ကို ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၄ ရက္က ေတြ႔ရစဥ္

(၁)
ျပင္သစ္အေျခစိုက္ နယ္စည္းမျခား သတင္းေထာက္မ်ားအဖြဲ႕ (RSF) က ၂ဝ၁၄ ခုႏွစ္အတြက္ မီဒီယာၫႊန္းကိန္းေတြကို ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၃ ရက္မွာ ထုတ္ျပန္လိုက္ပါတယ္။ ေယဘုယ်အားျဖင့္ၾကည့္ရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ သတင္းလြတ္လပ္ခြင့္ အေျခအေန တိုးတက္လာတယ္လို႔ သူတို႔က ဆိုပါတယ္။ အရင္ႏွစ္က အဆင့္ ၁၅၁ ရွိၿပီး ဒီႏွစ္မွာ အဆင့္ ၁၄၅ ကို ေရာက္လာပါတယ္။ အာဆီယံႏိုင္ငံေတြထဲ ျမန္မာရဲ႕အထက္မွာ ဘ႐ူႏိုင္း၊ ထိုင္း၊ အင္ဒိုနီးရွားနဲ႔ ကေမၻာဒီးယားႏိုင္ငံတို႔ ရွိပါတယ္။ ျမန္မာရဲ႕ေအာက္ဘက္မွာ ဖိလစ္ပိုင္၊ စင္ကာပူ၊ လာအို၊ ဗီယက္နမ္တို႔ ရွိေနပါတယ္။

ဖိလစ္ပိုင္က အဆင့္ ၁၄၉ နဲ႔ ျမန္မာေအာက္ကို ေရာက္ေနတာက အံ့ဩစရာပါပဲ။ ဖိလစ္ပိုင္ႏိုင္ငံရဲ႕ သတင္းလြတ္လပ္ခြင့္က ျမန္မာထက္ သာပါတယ္။ RSF ရဲ႕ သတင္းလြတ္လပ္ခြင့္ ၫႊန္းကိန္းေတြမွာ စံႏႈန္းေတြ ရွိပါတယ္။ အစိုးရကေသာ္ လည္းေကာင္း၊ အတိုက္အခံကေသာ္ လည္းေကာင္း၊ က်န္ေနတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းေတြကေသာ္ လည္းေကာင္း သတင္းမီဒီယာေတြကို တိုက္႐ိုက္အားျဖင့္၊ သြယ္ဝိုက္အားျဖင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ဖိႏွိပ္မႈေတြ လုပ္မယ္ဆိုရင္ အဲဒီႏိုင္ငံရဲ႕ သတင္းလြတ္လပ္ခြင့္ညႊန္းကိန္း က်ဆင္းမွာပါ။

ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ သေဘာသဘာဝဟာ ႏိုင္ငံတကာနဲ႔ မတူပါဘူး။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ပုဂၢလိက သတင္းမီဒီယာေတြကို ဖိႏွိပ္ၿခိမ္းေျခာက္တာဟာ အစိုးရတစ္ဖြဲ႕ပဲ ရွိပါေသးတယ္။ က်န္တဲ့အဖြဲ႕အစည္းေတြက မီဒီယာကို ဖိအားေပးၿခိမ္းေျခာက္တာ မရွိေသးပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္မို႔ အစိုးရက သတင္းလြတ္လပ္ခြင့္ကို အနည္းငယ္ ေျဖေလွ်ာ့ေပးခ်ိန္မွာ ၫႊန္းကိန္းတက္လာပါတယ္။ ၫႊန္းကိန္းတက္လာေပမယ့္ ႁခြင္းခ်က္တစ္ခုကို RSF က ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ၂ဝ၁၃ ခုႏွစ္ကထက္စာရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ သတင္းလြတ္လပ္ခြင့္ဟာ တံု႔ေႏွးသြားတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

(၂)
ဆင္ဆာစနစ္ကို ေျဖေလွ်ာ့လိုက္တယ္။ ပုဂၢလိက သတင္းစာေတြကို ထုတ္ေဝခြင့္ျပဳလိုက္တယ္။ အစိုးရက မီဒီယာအေပၚ လႊမ္းမိုးခ်ဳပ္ကိုင္မႈက ရွိတုန္းပါပဲ။ သတင္းသမားေတြလိုလားတဲ့ မီဒီယာဥပေဒၾကမ္း ျပဌာန္းေရးက အခုခ်ိန္ထိ ျဖစ္မလာေသးဘဲ အခ်ိန္ဆြဲခံ ထားရပါတယ္။ အစိုးရရဲ႕ ေျပာေနက် လက္သံုးစကားက လြတ္လပ္မႈ၊ တာဝန္ယူမႈနဲ႔ ဆင္ျခင္တုံတရားကို ယွဥ္တြဲသံုးစြဲရမယ္ဆိုတဲ့ စကားျဖစ္ပါတယ္။ အရင္ ျပန္ၾကားေရးဝန္ႀကီးေဟာင္း ဦးေက်ာ္ဆန္း လက္ထက္ကတည္းက ဒီမူကိုခ်ခဲ့တာပါ။ ျပန္ၾကားေရးဝန္ႀကီးဌာနမွာ ဦးေက်ာ္ဆန္း မရွိေတာ့ေပမဲ့ ဦးေက်ာ္ဆန္းနဲ႔ လက္တြဲညီခဲ့တဲ့ ဦးရဲထြဋ္က ျပန္ၾကားေရးဝန္ႀကီးဌာန ဒုတိယဝန္ႀကီး ျဖစ္ေနပါတယ္။ သူဟာ သမၼတရဲ႕ ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသူလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေန႔အခ်ိန္မွာ ျပန္ၾကားေရးဝန္ႀကီး ဘယ္သူဆိုတာကို သိသူနည္းႏိုင္ေပမယ့္ ဦးရဲထြဋ္ ဘယ္သူဆိုတာကို သိသူက ပိုမ်ားေနပါတယ္။

အစိုးရဟာ အရင္မူေဟာင္းကို လံုးဝေျပာင္းလဲပစ္လိုက္တယ္လို႔ မဆိုႏိုင္ပါဘူး။ မ်က္ႏွာေပၚ မိတ္ကပ္ျခယ္ၿပီး အသြင္ေျပာင္းလိုက္တယ္လို႔ ေျပာႏိုင္႐ံုအဆင့္ပဲ ရွိပါေသးတယ္။ မိတ္ကပ္ျပယ္ခ်ိန္မွာ ပင္ကိုမ်က္ႏွာက ေပၚထြက္လာစျမဲပါ။ သတင္းမီဒီယာကို ခ်ဳပ္ကိုင္လိုသူမ်ားေၾကာင့္ သူတို႔ရဲ႕ မိတ္ကပ္ျပယ္စမ်က္ႏွာကို စေတြ႕လာရပါၿပီ။

ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္မွာ ေဆြးေႏြးေနဆဲ မီဒီယာဥပေဒၾကမ္းက ကန္႔သတ္ခ်က္ေတြ ရွိေနပါတယ္။ အစိုးရ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ ေရးဆြဲထားတဲ့ အမ်ားျပည္သူဝန္ေဆာင္မႈ မီဒီယာဥပေဒၾကမ္းက လြတ္လပ္စြာ ယွဥ္ၿပိဳင္ခြင့္ကို တာဆီးကန္႔သတ္ထားရာ ေရာက္ေနပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ သတင္းေထာက္ေတြကို ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်မႈက တစ္ေက်ာ့ျပန္ ေခါင္းေထာင္လာပါတယ္။

ဒီရက္ပိုင္းမွာ ပိုဆိုးေစတဲ့အခ်က္က ႏိုင္ငံတကာ ဂ်ာနယ္လစ္ေတြရဲ႕ ျပည္ဝင္ခြင့္ဗီဇာကို ကန္႔သတ္လိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အရင္က ျပည္ဝင္ခြင့္သက္တမ္းကို သံုးလေပးရာက တစ္လပဲေပးေတာ့တယ္။ အာဆီယံထိပ္သီး ေဆြးေႏြးပြဲလို အခမ္းအနား လာေရာက္မယ့္ သတင္းေထာက္ေတြဟာ ပြဲမစခင္ ႏွစ္ရက္ကေန ပြဲၿပီးခ်ိန္ ႏွစ္ရက္အထိပဲ ျပည္ဝင္ခြင့္ရပါေတာ့မယ္။ ပြဲမစခင္ ေရာက္ေအာင္လာ။ ပြဲၿပီးတာနဲ႔ျပန္။ ႏိုင္ငံတြင္းမွာ ဆက္ေနခြင့္မေပးဘူးဆိုတဲ့သေဘာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ႏိုင္ငံတကာ ဂ်ာနယ္လစ္ေတြရဲ႕ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္း လြတ္လပ္စြာ သြားလာလႈပ္ရွားခြင့္ကို ထိန္းခ်ဳပ္လိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

(၃)
အစိုးရအဆက္ဆက္ ဝါဒျဖန္႔ခ်ိေရး ယႏၱရားျဖစ္တဲ့ ျပန္ၾကားေရးဝန္ႀကီးဌာနကို ပိုခိုင္မာေအာင္ တည္ေဆာက္ေနပါတယ္။ အစိုးရရဲ႕ သတင္းစီးဆင္းမႈေတြကို ျပန္ၾကားေရးဝန္ႀကီးဌာန၊ သတင္းႏွင့္ စာနယ္ဇင္းလုပ္ငန္းက ခ်ဳပ္ကိုင္ထားဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဝန္ႀကီးဌာနအလိုက္ ေျပာေရးဆိုခြင့္အဖြဲ႕ေတြ ဖြဲ႕စည္းေပးခဲ့တယ္ဆိုေပမဲ့ ၾကည့္ေကာင္း႐ံုဟန္ျပ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ လက္ေတြ႕မွာ မူလအတိုင္း သတင္းပိတ္ဆို႔မႈေတြ ရွိေနပါတယ္။

တစ္ဖက္မွာလည္း အစိုးရပိုင္ သတင္းစာေတြ၊ ႐ုပ္သံမီဒီယာေတြကို ခိုင္မာေအာင္ တည္ေဆာက္ေနပါတယ္။ ျပည္သူ႔ဘ႑ာေငြ၊ ႏိုင္ငံတကာ အဖြဲ႕အစည္းေတြရဲ႕ ကူညီေထာက္ပံ့မႈေတြနဲ႔ တည္ေဆာက္ေနတာပါ။ ပုဂၢလိကပိုင္ သတင္းစာေတြကို ေစ်းႏႈန္းအရ ဖိသတ္ထားပါတယ္။ ေစ်းကြက္တြင္း လြတ္လပ္စြာ ယွဥ္ၿပိဳင္ခြင့္ကို အသာစီးယူထားသလို အစိုးရသတင္းေတြကိုလည္း အုပ္စီးထားပါတယ္။

ဒီလုပ္ရပ္ေတြအျပင္ ပုဂၢလိကသတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္ေတြဟာ က်င့္ဝတ္မလိုက္နာဘူး။ ထင္ရာစိုင္းၿပီး လက္လြတ္စပယ္ ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတဲ့ ေဝဖန္မႈေတြကို အစိုးရပိုင္းက တစ္စိုက္မတ္မတ္ လုပ္လာပါတယ္။ သူတို႔ဘက္က သတင္းထုတ္ျပန္မႈ နည္းပါးတာ၊ သတင္းထိမ္ခ်န္တာ၊ အခ်ိန္မီအတည္ျပဳ၊ ျငင္းခ်က္ထုတ္တာေတြ မေပးႏိုင္ဘဲ ျဖစ္လာတဲ့ သတင္းတင္ျပမႈ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ေတြမွာ ပုဂၢလိကသတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္ေတြရဲ႕ အမွားျဖစ္ေအာင္ တြန္းပို႔လာပါတယ္။ သတင္းပညာရပ္ အားနည္းသူေတြ ခံၾကရပါတယ္။

ဒီကိစၥေတြအျပင္ မီဒီယာကို ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္လိုသူေတြရဲ႕ ေထာင္ေခ်ာက္ေတြကို သိသိသာသာ ျမင္လာရပါတယ္။

(၄)
မီဒီယာကို ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္လိုသူေတြရဲ႕ ပထမေျခလွမ္းက ပုဂၢလိက သတင္းစာေတြ ေခါင္းမေထာင္ႏိုင္ေအာင္ ဖိႏွိပ္လိုျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အေပၚယံ သကာေလာင္းထားတဲ့ ဟန္ျပမီဒီယာလြတ္လပ္ခြင့္ေပးၿပီး ႏိုင္ငံတကာရဲ႕ ေထာက္ခံအားေပးမႈကို ယူခဲ့ပါတယ္။ စိတ္ခ်ရတဲ့ အေနအထား ေရာက္ခ်ိန္မွာ သူတို႔ဘက္က ဗ်ဴဟာက်က် ေရးဆြဲထားတာေတြကို စတင္အသံုးျပဳခဲ့ပါတယ္။ ေငြေၾကးရင္းႏွီးမႈအားျဖင့္ ပထမဆံုး ဖိႏွိပ္မႈေျခလွမ္းကို စခဲ့ပါတယ္။

အစိုးရသတင္းစာ၊ အစိုးရ႐ုပ္သံ မီဒီယာေတြဆိုတာ ျပည္သူ႔ဘ႑ာေငြကို သံုးထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ လိုအပ္တဲ့ အေျခခံအေဆာက္အအံု၊ ပံုႏွိပ္စက္ပိုင္းဆိုင္ရာ၊ ျဖန္႔ခ်ိေရးကြန္ရက္၊ ကိုယ္ပြားသတင္းစာတိုက္မ်ား အားလံုးဟာ ျပည္သူ႔ဘ႑ာေငြကိုသံုးၿပီး တည္ေဆာက္ထားခဲ့ၾကတာပါ။

ပုဂၢလိကပိုင္ သတင္းစာေတြက ဒီလိုမဟုတ္ပါဘူး။ အရာအားလံုးကို မိမိပိုင္ေငြေၾကးနဲ႔ လည္ပတ္ရတာပါ။ သူတို႔အတြက္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေငြက သတင္းစာေရာင္းအားနဲ႔ ေၾကာ္ျငာဝင္ေငြက ရပါတယ္။ သတင္းစာတစ္ေစာင္ထုတ္ဖို႔ လူသားအရင္းအျမစ္၊ အေဆာက္အအံု၊ စက္ပိုင္းဆိုင္ရာ ကိစၥေတြအတြက္ အနည္းဆံုး အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁ဝ သန္းရွိမွ ေကာင္းမြန္စြာ လည္ပတ္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အ႐ံႈးအျမတ္ မေသခ်ာပါဘူး။

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ အ႐ံႈးအျမတ္ မေသခ်ာတဲ့ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြနဲ႔ ပုဂၢလိက သတင္းစာေတြ ထြက္လာပါတယ္။ ကာလတစ္ခုကို ေရာက္လာခ်ိန္မွာ ေငြကုန္၊ လူပင္ပန္း ျဖစ္လာပါတယ္။ ထပ္ၿပီး မရင္းႏွီးႏိုင္ေတာ့လို႔ ရပ္လိုက္ရသူေတြ ရွိသလို၊ က်ားကန္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနသူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ရင္းႏီွးျမႇဳပ္ႏွံမႈပိုင္းမွာတင္ က်ားကန္ေနရတဲ့ သတင္းစာေတြဟာ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ဆန္တဲ့ အေနအထားေရာက္ဖို႔ အရည္အေသြး ျမႇင့္တင္မႈအပိုင္းမွာ ခက္ခဲလာပါတယ္။

မီဒီယာေတြကို ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ လိုသူေတြကေတာ့ ျပည္သူ႔ဘ႑ာေငြနဲ႔ လည္ပတ္ေနတဲ့ သူတို႔ရဲ႕ သတင္းစာ၊ ႐ုပ္သံေတြကို ပိုခိုင္မာေအာင္လုပ္ၿပီး စင္ေပၚမွာ ရပ္ေနပါတယ္။

(၅)
မီဒီယာကို ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္လိုသူေတြရဲ႕ ဒုတိယေျခလွမ္းက ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈအရ ယိုင္နဲ႔လာတဲ့ ပုဂၢလိက သတင္းစာေတြကို သူတို႔လက္ေဝခံေတြနဲ႔ အက်ိဳးတူပူးေပါင္းဖို႔ လမ္းခင္းလာတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ၿပီးခဲ့တဲ့ ေဖေဖာ္ဝါရီလဆန္းမွာ ရန္ကုန္တိုင္းမ္ သတင္းစာထုတ္ေဝမႈ ရပ္နားလိုက္ပါတယ္။ အျပင္အဆင္ေျပာင္းလဲဖို႔ ယာယီရပ္နားတယ္လို႔ သူတို႔က ဆိုပါတယ္။ ရန္ကုန္တိုင္းမ္သတင္းစာ ထုတ္ေဝခ်ိန္က သတင္းစာရဲ႕ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈမွာ City Mart က ေငြေၾကးထည့္ဝင္မႈ ရွိခဲ့တယ္လို႔ သတင္းထြက္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ သတင္းစာရဲ႕ အမႈေဆာင္အရာရွိခ်ဳပ္ ဦးကိုကိုက ဒီသတင္းကို ျငင္းပါတယ္။ အခု ရပ္နားသြားတဲ့ ရန္ကုန္တိုင္းမ္သတင္းစာမွာ ေရႊသံလြင္ကုမၸဏီ Sky Net က ရွယ္ယာဝင္ၿပီး ဆက္ထုတ္မယ္ဆိုတဲ့ သတင္းေတြ ထြက္လာပါတယ္။ သီးျခားအတည္ျပဳႏိုင္ျခင္း မရွိသလို ဟုတ္၊ မဟုတ္ကို အတိအလင္း ေျပာထားတာ မရွိပါဘူး။ ရန္ကုန္တိုင္းမ္နဲ႔ နီးစပ္သူေတြဆီက ဒီသတင္းကို ၾကားရတာပါ။

(၆)
လက္ရွိအခ်ိန္မွာ ထုတ္ေဝခြင့္ရထားတဲ့ ပုဂၢလိကသတင္းစာ ၁၈ ေစာင္ရွိပါတယ္။ ေစ်းကြက္ထဲ ေရာက္တာက ၁၁ ေစာင္ေလာက္ပဲ ရွိပါတယ္။ ဒီထဲကမွ အေရာင္းရဆံုး ထိပ္တန္းငါးေစာင္စာရင္းမွာပါတဲ့ သူေတြအားလံုး ႐ုန္းကန္ရတဲ့ အေနအထားမွာ ရွိေနပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆိုရင္ ရွယ္ယာရွင္ေတြကို ေခၚေနရတဲ့ အေျခအေန ေရာက္ေနပါၿပီ။ တစ္ဦးခ်င္းရပ္တည္ဖို႔ ခက္ခဲေနၾကပါတယ္။

ၾကားေနရတဲ့ သတင္းေတြအရ အစိုးရေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ ျမန္မာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဗဟို (MPC) က အဖြဲ႕ဝင္တခ်ိဳ႕က ပုဂၢလိကသတင္းစာတစ္ေစာင္မွာ ရွယ္ယာဝင္ထားပါတယ္။

ဒါေတြအျပင္ ႏိုင္ငံျခားေရး ဝန္ႀကီးေဟာင္းရဲ႕သား ထုတ္ေဝေနတဲ့ သတင္းစာ၊ ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္ဥကၠ႒ရဲ႕သား ထုတ္ေဝေနတဲ့ သတင္းစာ၊ အတိုက္အခံ မီဒီယာအျဖစ္ ကာလရွည္ ရပ္တည္ေနခဲ့ရာက ျပည္တြင္းဝင္ၿပီး သတင္းစာထုတ္၊ ဆက္မရပ္တည္ႏိုင္ေတာ့လို႔ FMI ကုမၸဏီ အပါအဝင္ ျမန္မာတိုင္းမ္ကို ပူးတြဲတည္ေထာင္ခဲ့သူ တစ္ဦးကို ရွယ္ယာဝင္ခိုင္းၿပီး ဆက္ထုတ္ေနရတဲ့ သတင္းစာ၊ ျပည္ေထာင္စုၾကံ့ခိုင္ေရးနဲ႔ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးပါတီက ထုတ္ေဝတဲ့ သတင္းစာ၊ ျပည္ေထာင္စုၾကံ့ခိုင္ေရးနဲ႔ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးပါတီက သြယ္ဝိုက္စြာ ေထာက္ပံ့ထားတဲ့ သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္၊ သာသနာေရးဝန္ႀကီးက ေထာက္ပံ့ေနတယ္ဆိုတဲ့ ဂ်ာနယ္၊ IGE ကုမၸဏီပိုင္ရွင္ ထုတ္ေဝေနတဲ့ ဂ်ာနယ္၊ CB ဘဏ္က ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံေပးထားတဲ့ ဂ်ာနယ္ အစရွိသျဖင့္ ရွိေနပါတယ္။

ေဖာ္ျပပါ ခ်ိတ္ဆက္မႈေတြက အေပၚယံသေဘာပဲ ရွိပါေသးတယ္။ ပုဂၢလိက မီဒီယာေလာကထဲမွာ ဝန္ႀကီးေတြ၊ ဝန္ႀကီးေဟာင္းေတြ၊ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းေတြရဲ႕ သားသမီး၊ ဆက္ႏႊယ္သူေတြ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံေပးၿပီး ထုတ္ေဝေနရတဲ့ ပုဂၢလိကသတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္ေတြ အမ်ားအျပား ရွိေနပါတယ္။ မၾကာခင္ထုတ္ေဝမယ့္ ဂ်ာနယ္၊ ထပ္ခ်ေပးထားတဲ့ သတင္းစာေတြဟာလည္း ခ႐ိုနီလုပ္ငန္းရွင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဆီက ေငြေၾကးေတြ ယူထားတယ္လို႔ သိရပါတယ္။

ဒီၾကားထဲမွာပဲ မီဒီယာကို ထိန္းခ်ဳပ္လိုသူမ်ားရဲ႕ လက္ေဝခံတခ်ိဳ႕က တိုက္႐ိုက္အားျဖင့္၊ သြယ္ဝိုက္အားျဖင့္ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံျပဳၿပီး ထုတ္ေဝေနတဲ့ သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္ အမ်ားအျပား ရွိေနပါတယ္။ တစ္ဖက္မွာလည္း လြတ္လပ္စြာ လုပ္ကိုင္ခြင့္ေပးတယ္ဆိုတဲ့ အစိုးရရဲ႕ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ ထြက္လာတဲ့ သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္၊ မဂၢဇင္းေတြမွာ ဒီလူေတြပါလာၿပီး မီဒီယာေလာကထဲ ေရာက္လာပါတယ္။

အမွန္တကယ္ေတာ့ မီဒီယာေလာကရဲ႕ ရာခိုင္ႏႈန္း ၈ဝ ဟာ လြတ္လပ္ၿပီး မလြတ္လပ္တဲ့ အေျခအေန ျဖစ္ေနပါတယ္။ အမွီအခို အေႏွာင္အဖြဲ႕ကင္းၿပီး လြတ္လပ္တဲ့ မီဒီယာဆိုတာ လက္ခ်ိဳးေရလို႔ရတဲ့ အေနအထား ျဖစ္လာပါတယ္။

(၇)
အခုခ်ိန္မွာ အေျပာမ်ားေနတဲ့ကိစၥက သတင္းေထာက္ေတြ က်င့္ဝတ္မညီဘူးဆိုတဲ့ ကိစၥပါ။ မီဒီယာကို ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္လိုသူ တခ်ိဳ႕က စတင္လမ္းေၾကာင္းခဲ့တာကို သူတို႔ရဲ႕ လက္ေဝခံေတြက ျဖန္႔ေဝေျပာဆိုၾကရင္း အသံေတြ ထြက္လာတာပါ။

ယူနတီဂ်ာနယ္ကိစၥ ျဖစ္လာခ်ိန္မွာ မီဒီယာေတြ က်င့္ဝတ္လိုက္နာရမယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းကို ျပန္ၾကားေရးဝန္ႀကီးဌာန ဒုတိယဝန္ႀကီး ဦးရဲထြဋ္နဲ႔ ေဆာင္းပါးရွင္း ဦးစည္သူေအာင္ျမင့္တို႔က က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ေျပာလာပါတယ္။ အာေဘာ္ခ်င္းတူေနတဲ့ သူတို႔ေရးသားခ်က္ေတြမွာ အျငင္းပြားဖြယ္ေတြ ရွိေနပါတယ္။

အထူးသျဖင့္ ႏိုင္ငံေရး အတင္းအဖ်င္းေတြကို အဝါေရာင္ဆန္ဆန္ ေရးသားေဖာ္ျပလာၾကရာက ဒီအသံေတြ ထြက္လာတာပါ။ ဒါေပမဲ့ အခုေရးေနၾကတဲ့ အဝါေရာင္စာနယ္ဇင္းဆန္ဆန္ ႏိုင္ငံေရး အတင္းအဖ်င္းေတြဆိုတာ တစ္ခ်ိန္တုန္းက မီဒီယာကို ဖိႏွိပ္ခဲ့ၿပီး လက္ရွိအခ်ိန္မွာ မီဒီယာလြတ္လပ္ခြင့္ ေပးေနပါတယ္လို႔ ျပာေနသူေတြ ဦးေဆာင္ထုတ္ေဝခဲ့တဲ့ သတင္းစာေတြထဲက ႏိုင္ငံေရးအရ ပုဂၢိဳလ္ေရးထိုးႏွက္ ဝါဒျဖန္႔ေဆာင္းပါးေတြနဲ႔စာရင္ မျပင္းထန္တာကို ေတြ႕ရမွာပါ။

တစ္ခ်ိန္တုန္းကလည္း မီဒီယာနယ္ပယ္မွာ အႏုပညာေရးရာ သတင္းေတြကို အဝါေရာင္ဆန္ဆန္ေရးၿပီး ထုတ္ေဝၾကတဲ့ ဂ်ာနယ္ေတြ ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ စာဖတ္သူေတြ လက္မခံေတာ့တဲ့အခ်ိန္မွာ အဲဒီဂ်ာနယ္ေတြ ကြယ္ေပ်ာက္သြားပါတယ္။

အဝါေရာင္ စာနယ္ဇင္းေတြရဲ႕ ေရးသားေဖာ္ျပခ်က္ကိုၾကည့္ၿပီး သတင္းေထာက္ေတြ က်င့္ဝတ္ေဖာက္ေနတယ္လို႔ တထစ္ခ်စြပ္စြဲလို႔ မရပါဘူး။ အေမရိကန္၊ ၿဗိတိန္ အစရွိတဲ့ ႏိုင္ငံေတြမွာ အဝါေရာင္ စာနယ္ဇင္းေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ လူၿပိန္းႀကိဳက္ ေဖာ္ျပမႈေတြ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ေဖာ္ျပခ်က္ တစ္ခုတည္းကိုၾကည့္ၿပီး အေမရိကန္မီဒီယာေလာက ပ်က္စီးေနၿပီ၊ ၿဗိတိန္မီဒီယာေလာက ပ်က္စီးေနၿပီလို႔ စြပ္စြဲေျပာဆိုတာ မရွိပါဘူး။ သီးျခားစီ တစ္ေစာင္ခ်င္းခြဲၿပီး ေျပာၾကတာပါပဲ။

News of the World သတင္းစာက်င့္ဝတ္ေဖာက္ရင္ News of the World ကိုပဲ ေျပာပါတယ္။ အားလံုးကို မေျပာပါဘူး။ The Sun သတင္းစာက်င့္ဝတ္ေဖာက္ရင္ The Sun ကိုပဲ ေျပာပါတယ္။ The Sun ရဲ႕ ေရးသားခ်က္ေတြကိုၾကည့္ၿပီး The Guardian တို႔၊ The Observer တို႔၊ The Independent တို႔ကို ဝါးလံုးရွည္နဲ႔ သိမ္းက်ံဳးမရမ္းပါဘူး။

သူ႔အဆင့္နဲ႔သူ ရွိေနတာကို သတိျပဳဖို႔ လိုပါတယ္။ အဝါေရာင္ စာနယ္ဇင္းေတြက အဝါေရာင္ပံုစံပဲေရးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဂုဏ္သိကၡာရွိသူေတြက သူတို႔က်င့္ဝတ္အတိုင္း ေရးမွာျဖစ္ပါတယ္။ အသေရဖ်က္ခံရလို႔ နစ္နာတယ္ဆိုရင္ နစ္နာသူက တရားစြဲႏိုင္ပါတယ္။ ေလ်ာ္ေၾကးေတာင္းႏိုင္ပါတယ္။ ဒါက မွန္ကန္တဲ့ ေျဖရွင္းနည္းျဖစ္ပါတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေျဖရွင္းနည္းေတြက သဘာဝမက်တာ ေတြ႕ေနရပါတယ္။ အေစာပိုင္းက ဂ်ာနယ္တခ်ိဳ႕မွာ အျမင္မတင့္ ေဖာ္ျပခ်က္ေတြကို အေရးယူေဆာင္ရြက္ဖို႔ ျပန္ၾကားေရးဝန္ႀကီးဌာနက စာနယ္ဇင္းေကာင္စီ (ယာယီ)ကို စာပို႔ပါတယ္။ သူရိယအလင္း၊ သူရိယေနဝန္း ကိစၥေတြမွာလည္း စာပို႔ပါတယ္။ ျမန္မာသံေတာ္ဆင့္ရဲ႕ ေရးသားခ်က္အခ်ိဳ႕ကိုလည္း စာနယ္ဇင္းေကာင္စီက စာပို႔ပါတယ္။ လူထုပံုရိပ္ကိုေတာ့ ျပည္ထဲေရးက ေခၚယူသတိေပးပါတယ္။ ယူနတီကိစၥ ျဖစ္လာခ်ိန္မွာ တစ္ခါတည္းဖမ္းဆီး ပုဒ္မတပ္ၿပီး တရားစြဲလိုက္ပါတယ္။ ေျဖရွင္းႏိုင္တဲ့ တျခားနည္းလမ္း ရွိပါလ်က္ ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်ႏိုင္တဲ့ နည္းလမ္းကို သံုးခဲ့တာပါ။

သူရိယအလင္း၊ ျမန္မာသံေတာ္ဆင့္၊ လူထုပံုရိပ္၊ ယူနတီဂ်ာနယ္တို႔ကို အေရးယူပံုျခင္း မတူပါဘူး။

(၈)
မီဒီယာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ ဧခ်င္းေတြဆိုေနေပမဲ့ မီဒီယာကို ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္လိုသူေတြရဲ႕ သေဘာထားလုပ္ရပ္ေတြေၾကာင့္ သံသယရွိစရာ ျဖစ္လာပါတယ္။ ပုဂၢလိကသတင္းစာ၊ မီဒီယာေတြကို ေခါင္းမေထာင္ႏိုင္ေအာင္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈနဲ႔ ဖိႏွိပ္ျခင္းကို ပထမဆံုး ျပဳလုပ္ပါတယ္။ ဒုတိယေျခလွမ္းက ယိုင္နဲ႔လာတဲ့ သတင္းစာ၊ မီဒီယာေတြကို သူတို႔နဲ႔ဆက္ႏႊယ္ေနတဲ့ ခ႐ိုနီလုပ္ငန္းရွင္ေတြ၊ မီဒီယာကို ကန္႔သတ္ထိန္းခ်ဳပ္လိုသူေတြရဲ႕ လက္ေဝခံသူေတြကို ဝင္ေရာက္ေနရာ ယူေစခဲ့ပါတယ္။ တတိယေျခလွမ္းက မီဒီယာေလာကႀကီးတစ္ခုလံုး က်င့္ဝတ္မရွိ၊ ပ်က္စီးေနၿပီး ထင္ရာစိုင္းေနတယ္ဆိုတဲ့ အထင္ေရာက္ေအာင္ သူတို႔ရဲ႕ လက္ေဝခံေတြကတဆင့္ ဝါဒျဖန္႔ခ်ိ လုပ္ေဆာင္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ စတုတၳေျခလွမ္းက ဥပေဒေထာင္ေခ်ာက္ထဲ ဆြဲသြင္းပါတယ္။ ဒီေနာက္ တရား႐ံုးေရာက္ခ်ိန္မွာ မွ်တတဲ့ တရားစီရင္မႈ မေပးဘဲ ေထာင္ခ်လိုက္ပါတယ္။ Eleven Media Group နယ္သတင္းေထာက္မခိုင္ကို ေထာင္ခ်ျခင္းနဲ႔ ယူနတီဂ်ာနယ္ သတင္းေထာက္ေတြကို ဖမ္းဆီးအေရးယူတဲ့ ျဖစ္စဥ္ေတြက ဒီအခ်က္ကို ထင္ရွားေစပါတယ္။

မီဒီယာကို ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ျခယ္လိုသူေတြက မီဒီယာကို အခုထက္ပိုၿပီး ထိန္းခ်ဳပ္တာေတြ လုပ္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႔လိုခ်င္တာကို ေထာင္ေခ်ာက္ဆင္ၿပီး နည္းလမ္းေျပာင္းလုပ္ေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေထာင္ေခ်ာက္ထဲ ေရာက္လာတဲ့ သတင္းေထာက္ေတြကိုေတာ့ ဂြင္ထဲကေန ႀကီးမားတဲ့ ျပစ္ဒဏ္ေတြေပးဖို႔ အဆင္သင့္ျပင္ထားပါတယ္။ ဒီလိုနည္းလမ္းေတြနဲ႔ သတင္းေထာက္ေတြကို မေရးရဲေအာင္၊ မလုပ္ရဲေအာင္ လုပ္လာမယ့္ ေျခလွမ္းေတြ ေတြ႕ေနရပါၿပီ။ ဒါေတြဟာ ၂ဝ၁၅ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားတဲ့ ေျခလွမ္းေတြ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ေသခ်ာတာက အာဏာရွင္စနစ္ကို ဖက္တြယ္လိုသူေတြ ရွိေနတုန္းပါပဲ။ သူတို႔ေတြဟာ ျပည္သူလူထုရဲ႕ သတင္းသိပိုင္ခြင့္ကို ေဖာ္ထုတ္မယ့္ လြတ္လပ္ၿပီး အမွီအခိုကင္းတဲ့ မီဒီယာေတြကို နည္းလမ္းအမ်ိဳးမ်ိဳးသံုးၿပီး ခ်ိဳးဖ်က္ဖို႔ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနၾကပါၿပီ။

အခုျဖစ္ေနတဲ့ အခင္းအက်င္းေတြက ၂ဝ၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မီဒီယာေတြရဲ႕ လြတ္လပ္စြာ သတင္းရယူခြင့္ကုိ ကန္႔သတ္မယ့္ မီဒီယာေထာင္ေခ်ာက္ေတြ ျဖစ္လာႏုိင္တဲ့ သေဘာေဆာင္ေနပါတယ္။ သတင္းမီဒီယာမ်ားအေနနဲ႔ မီဒီယာေထာင္ေခ်ာက္ေတြကုိ ရင္ဆုိင္ေက်ာ္လႊားႏိုင္ရန္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ရမယ့္အခ်ိန္ ေရာက္လာပါၿပီ။



Eleven Media Group