ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အမႈမ်ား (၂)

ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္ - 2/14/2014 05:41:00 PM

Written by ဦးေအာင္ဝင္း (တရားေရး/ၿငိမ္း)

ေနာက္ဆံုး ကြၽန္ေတာ္ႀကံဳဆံု၍ ပါဝင္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ရေသာ အမႈမ်ားမွာ တရားမမႈမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ ဘက္က ႏိုင္ငံေတာ္ အေပၚ စဲြဆိုမႈမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။ ထိုစဥ္က ကြၽန္ေတာ္သည္ တရား႐ံုးခ်ဳပ္ (ရန္ကုန္) ၌ တရားမ တရားစီရင္ေရးဌာန ညႊန္ၾကားေရးမွဴး အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ေနစဥ္ ျဖစ္ပါသည္။ တရား႐ံုးခ်ဳပ္ (မႏၲေလး) ဆိုသည္ႏွင့္ တရား႐ံုးခ်ဳပ္ (ေနျပည္ေတာ္) ဆိုသည္လည္း ရွိခဲ့၍ ထိုသို႔ေဖာ္ျပရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ပထမအႀကိမ္ စဲြဆိုမႈ အေနႏွင့္ ၂၃-၃-၂၀၁၀ ရက္ေန႔တြင္ ေလွ်ာက္ထားသူ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အဖဲြ႕ခ်ဳပ္ (NLD) က ေလွ်ာက္ထား ခံရသူ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္၊ ႏိုင္ငံေတာ္ ေအးခ်မ္းသာယာေရးႏွင့္ ဖံြ႕ၿဖိဳးေရးေကာင္စီ ဥကၠ႒အေပၚ ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္ တရားစီရင္ေရး ဥပေဒပုဒ္မ - ၅ (က)၊ (ဇ)ႏွင့္ (ည)ႏွင့္ ၁၈၈၇ ခုႏွစ္ သီးျခားသက္သာခြင့္ အက္ဥပေဒပုဒ္မ-၄၅ ႏွင့္ ၅၄ တို႔ျဖင့္ ေလွ်ာက္ထားေသာ တရားမ အေထြေထြ ေလွ်ာက္ထားမႈ (တရားမ ေထြေထြမႈ) ျဖစ္ပါသည္။ ထိုအမႈႏွင့္အတူ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္၊ ပါတီစံု အေထြေထြ ေရြးေကာက္ပဲြတြင္ ေရြးေကာက္ တင္ေျမႇာက္ ခံထားၾကရေသာ NLD ပါတီမွ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ ဦးေအာင္ေရႊပါ ၂၆ ဦး (ယင္းတို႔အထဲမွ ၂၆ ဦးေျမာက္ တရားလိုမွာ တရားလႊတ္ေတာ္ ေရွ႕ေနျဖစ္ၿပီး ယခုအခါ၌လည္း NLD ပါတီ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ တစ္ဦးျဖစ္သူ၊ NLD ပါတီ၏ ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသူ ဦးဉာဏ္ဝင္းက တရားလို အားလံုးကိုယ္စား အခြင့္ရ ကိုယ္စားလွယ္ အျဖစ္ျဖင့္ စဲြဆိုပါသည္) တို႔က ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ ႏိုင္ငံေတာ္ ေအးခ်မ္းသာယာေရးႏွင့္ ဖံြ႕ၿဖိဳးေရး ေကာင္စီဥကၠ႒အေပၚ ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္ တရားစီရင္ေရး ဥပေဒပုဒ္မ-၅ (က) ႏွင့္ ၁၈၈၇ ခုႏွစ္၊ သီးျခား သက္သာခြင့္ အက္ဥပေဒပုဒ္မ-၄၂ အရ ႁမြက္ဟ ေၾကညာေပးေစရန္ႏွင့္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ေခၚယူ က်င္းပေပးေစရန္ တရားမႀကီးမႈကိုလည္း စဲြဆို တင္သြင္းလာပါသည္။

ယင္းအမႈမ်ားအနက္ တရားမ အေထြေထြ ေလွ်ာက္ထားမႈမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ပါဝင္တည္ေထာင္ခဲ့ၿပီး လက္မွတ္ေရးထိုး ေလွ်ာက္ထားရရွိခဲ့ေသာ NLD ပါတီသည္ ၂၇-၅-၁၉၉၀ ရက္ေန႔ ေရြးေကာက္ပဲြ၌ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ ၄၈၅ ေနရာတြင္ ၃၉၂ ေနရာ ေရြးေကာက္တင္ ေျမႇာက္ခံထားရသည့္ပါတီ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထိုစဥ္က ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ေရြးေကာက္ပဲြ ဥပေဒတြင္ ေရြးေကာက္ တင္ေျမႇာက္ခံရေသာ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားျဖင့္ လႊတ္ေတာ္ ဖဲြ႕စည္းေပးရန္ ျပ႒ာန္းထားသည့္အျပင္ နဝတ အစိုးရကလည္း ထိုသို႔ ဖဲြ႕စည္းေပးရန္ ကတိေပးထားခဲ့ေၾကာင္း၊ သို႔ေသာ္လည္း လိုက္နာ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ျခင္း မရွိေၾကာင္း၊ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား မွတ္ပံုတင္ျခင္း ဥပေဒပုဒ္မ-၂ (ဋ) ၌ ေထာင္ဒဏ္ က်ခံေနရသူကို အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆုိထားရာတြင္ အယူခံ/ျပင္ဆင္မႈ ေလွ်ာက္ထားဆဲ ေထာင္ဒဏ္ က်ခံေနရသူလည္း ပါဝင္ေနေၾကာင္း၊ ယင္းျပ႒ာန္းခ်က္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ယခင္ေခတ္အဆက္ဆက္ ဖဲြ႕စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒမ်ားႏွင့္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖဲြ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒပါ ႏိုင္ငံသားမ်ား၏ မူလ အခြင့္အေရးကို ထိခိုက္ နစ္နာေစေသာ ျပ႒ာန္းခ်က္ ျဖစ္ေနေၾကာင္း၊ ထိုအေၾကာင္းေၾကာင့္ မူလကတည္းက ပ်က္ျပယ္ေနေသာ ျပ႒ာန္းခ်က္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ NLD ပါတီ၏ ႏိုင္ငံေရး လုပ္ပိုင္ခြင့္ကိုလည္း ယိုယြင္း ပ်က္စီးေစေၾကာင္း၊ သို႔ျဖစ္၍ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ ေရြးေကာက္ပြဲ ဥပေဒအရႏွင့္ နဝတ အစိုးရ၏ ကတိကဝတ္အတိုင္း ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ေခၚယူ ဖဲြ႕စည္းေပးရန္ ေလွ်ာက္ထားရျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား မွတ္ပံုတင္ျခင္း ဥပေဒသည္ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈ မရွိေၾကာင္း၊ ယင္းဥပေဒတြင္ ယခင္ ထုတ္ျပန္ထားေသာ ႏိုင္ငံေရး ပါတီမ်ားသည္ အလိုအေလ်ာက္ ပ်က္ျပယ္သည္ဆိုေသာ ျပ႒ာန္းခ်က္မွာ ႏိုင္ငံတကာ ဥပေဒႏွင့္ မညီၫြတ္သည့္အျပင္ ဥပေဒ ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ မညီၫြတ္ေၾကာင္း၊ သို႔ျဖစ္၍ ယင္းဥပေဒမွာ NLD ပါတီႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းသမွ် အက်ဳိး မသက္ေရာက္ေၾကာင္းကို တားျမစ္မိန္႔ ထုတ္ေပးေစလိုေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ ေဖာ္ျပေလွ်ာက္ထားျခင္း ျဖစ္သည္။

တရားမႀကီးမႈမွာ တရားလို ဦးေအာင္ေရႊပါ ၂၆ ဦးသည္ စဲြဆိုလႊာတြင္ အမည္ႏွင့္ ယွဥ္တဲြ ေဖာ္ျပထားေသာ မဲဆႏၵနယ္မ်ားမွ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား အျဖစ္ျဖင့္ ေရြးေကာက္ တင္ေျမႇာက္ျခင္း ခံထားရသူမ်ား ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ယင္းေရြးေကာက္ပဲြမွာ တရားမွ်တသည့္ ေရြးေကာက္ပဲြ ျဖစ္သည္ဟု နဝတအစိုးရက ႏိုင္ငံတကာသိ ေၾကညာခဲ့သည့္အျပင္ ႏိုင္ငံေတာ္ ျပန္တမ္းတြင္လည္း ေၾကညာခဲ့ေၾကာင္း၊ ယင္းျပည္သူ႔ လႊတ္ေတာ္ ကုိယ္စားလွယ္မ်ားျဖင့္ လႊတ္ေတာ္ ဖဲြ႕စည္းရန္ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္၊ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ေရြးေကာက္ပဲြ ဥပေဒတြင္ ျပ႒ာန္းထားသည့္အျပင္ နဝတ အစိုးရကလည္း ေၾကညာခ်က္အမွတ္ ၁/၉၀ တြင္ အတိအလင္း ေၾကညာခဲ့ေၾကာင္း၊ သို႔ေသာ္ ယင္းတို႔ကို လိုက္နာရန္ ပ်က္ကြက္ခဲ့ေၾကာင္း၊ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ေရြးေကာက္ပဲြ ဥပေဒတြင္မူ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ ေရြးေကာက္ပဲြရလဒ္ မ်ားသည္ အလိုအေလ်ာက္ ပ်က္ျပယ္သည္ဟု ျပ႒ာန္းခဲ့ေၾကာင္း၊ ယင္းျပ႒ာန္းခ်က္မွာ တရားလိုတို႔၏ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ ရပ္တည္ခြင့္ တရားဝင္ အေနအထားကို ထိခိုက္ေစၿပီး မဲဆႏၵရွင္ ျပည္သူတို႔၏ ဆႏၵႏွင့္လည္း ဆန္႔က်င္ေနေၾကာင္း၊ ထိုအေၾကာင္းေၾကာင့္ တရားစဲြဆိုရန္ အေၾကာင္း ေပၚေပါက္ေၾကာင္း၊ သို႔ျဖစ္၍ တရားလိုတို႔၏ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ ရပ္တည္ပိုင္ခြင့္ တရားဝင္ အေနအထားကို ႁမြက္ဟ ေၾကညာေပးေစ လိုေၾကာင္းႏွင့္ ယင္းကဲ့သို႔ေသာ ေရြးေကာက္ တင္ေျမႇာက္ခံထားရ သူမ်ားႏွင့္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ေခၚယူက်င္းပေစသည့္ ဒီကရီ ခ်မွတ္ေပးေစ လိုေၾကာင္းျဖင့္ တရားစဲြဆိုျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ယင္းေလွ်ာက္ထားမႈႏွင့္ စဲြဆိုမႈမ်ားကို အထက္သို႔ တင္ျပခဲ့ရာ ေဆာင္ရြက္ေနက် ႐ံုးအရာရွိျဖင့္ ျပန္ေပးရန္ ၫႊန္ၾကားခဲ့သျဖင့္ ႏွစ္မႈလံုးကို တရား႐ံုးခ်ဳပ္ (ရန္ကုန္) တရားမ တရားစီရင္ေရး ဌာနမွ လက္ေထာက္ ၫႊန္ၾကားေရးမွဴးအား ျပန္ေပးေစခဲ့ပါသည္။

ထို႕ေနာက္ ၂၉-၄-၂၀၁၀ ရက္ေန႔တြင္ အေထြေထြ ေလွ်ာက္ထားမႈကို NLD အေနႏွင့္ မဟုတ္ဘဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကိုယ္တိုင္အေနႏွင့္ လည္းေကာင္း၊ တရားမႀကီးမႈကို မူလပုဂၢိဳလ္မ်ားျဖင့္ လည္းေကာင္း ယခင္အဆိုျပဳ စြပ္စဲြခ်က္မ်ားႏွင့္ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားအတိုင္း ေဖာ္ျပ၍ ေလွ်ာက္ထားျခင္းႏွင့္ စဲြဆိုျခင္း ထပ္မံေဆာင္ရြက္ လာခဲ့ၾကပါသည္။ ထိုအခါ အထက္မွ တရားမတရား စီရင္ေရးဌာန၏ ၫႊန္ၾကားေရးမွဴး ကိုယ္တိုင္ ျပန္ေပး၍ ျဖစ္ မျဖစ္ႏွင့္ ထိုသို႔ ျပန္ေပးပါက လုပ္ထံုးလုပ္နည္းႏွင့္ ညီ မညီ ေမးျမန္းခဲ့ပါသည္။

ကြၽန္ေတာ္က ယခုအခါ တရား႐ံုးခ်ဳပ္သည္ တရားလႊတ္ေတာ္ (High Court) ႏွင့္ တရားလႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္ (Surpreme Court) အာဏာမ်ားကို ရယူက်င့္သံုး ေဆာင္ရြက္ေနျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ယင္းသို႔ စဲြဆိုလႊာ၊ ေလွ်ာက္ထားလႊာမ်ားကို တရား႐ံုးခ်ဳပ္က ျပန္ေပးျခင္း (Return) ႏွင့္ ပယ္ျခင္း Rejection) (ယင္းျမန္မာအသံုးအႏႈန္း မ်ားႏွင့္အတူ ပလပ္ျခင္း 'Dismiss' ၏ ျမန္မာ အသံုးအႏႈန္းတို႔မွာ ပံုေသ ျဖစ္သင့္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ အျမင့္ဆံုး႐ံုး သည္ပင္ မည္သည့္ အမႈမဆို ၾကားနာၿပီးေနာက္ 'ပလပ္ျခင္း’ ကို ‘ပယ္သည္’ ဟု သံုးႏႈန္းေနျခင္း မျဖစ္သင့္ေတာ့ပါ။ တရားမက်င့္ထံုး အမိန္႔ ၇၊ နည္းဥပေဒ ၁၁ ကိစၥျဖင့္ ပယ္မွသာ ပယ္သည္ဟု အၿမဲသံုးႏႈန္းသင့္ၿပီ ျဖစ္သည္) ကိစၥမ်ားမွာ တရားမက်င့္ထံုး ဥပေဒအမိန္႔ ၄၉၊ နည္းဥပေဒ ၃(၁) အရ အမိန္႔ ၇၊ နည္းဥပေဒ ၁၀ ႏွင့္ ၁၁ ၏ (ခ) ႏွင့္ (ဂ) ျပ႒ာန္းခ်က္တို႔ႏွင့္ မသက္ဆိုင္ေၾကာင္း၊ တရားလႊတ္ေတာ္႐ံုး လက္စဲြ (High Court Office Manual) အပိုဒ္ ၅၁ (၂) ႏွင့္သာ သက္ဆိုင္ေၾကာင္း၊ ယင္းလက္စဲြအရ ေလွ်ာက္ထားလႊာႏွင့္ စဲြဆိုလႊာမ်ား ျပန္ေပးျခင္းကို တရား႐ံုးခ်ဳပ္ တရားသူႀကီးမ်ား ကိုယ္တိုင္ ေဆာင္ရြက္ရန္ မလိုဘဲ ဒုတိယ ေမာ္ကြန္းထိန္းမ်ား (Deputy Registrars) ႏွင့္ လက္ေထာက္ ေမာ္ကြန္းထိန္း (Assistant Registrar) တို႔က ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေၾကာင္း၊ သို႔ျဖစ္၍ ၫႊန္ၾကားေရးမွဴး ကိုယ္တိုင္ ျပန္ေပးေစလိုပါက ျပန္ေပး၍ ရေၾကာင္း၊ ယင္းလက္စဲြအရ ထိုသို႔ ျပန္ေပးလွ်င္ ယင္းေလွ်ာက္လႊာႏွင့္ စဲြဆိုလႊာမ်ား ေပၚတြင္ ျဖစ္ေစ၊ သီးျခား စာရြက္ျဖင့္ (with a slip) ျဖစ္ေစ ယင္းေလွ်ာက္ထားလႊာႏွင့္ စဲြဆိုလႊာတို႔၏ မွားယြင္းခ်က္၊ ခြၽတ္ယြင္းခ်က္မ်ား ေဖာ္ျပ၍ ျပန္ေပးႏိုင္ေၾကာင္း၊ ယင္းေလွ်ာက္ထားလႊာႏွင့္ စဲြဆိုလႊာတို႔တြင္ ေလွ်ာက္ထားခံရသူ/တရားၿပိဳင္တို႕ကို တရားမ က်င့္ထံုး ဥပေဒပုဒ္မ ၇၉ အရ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံဟုသာ ေဖာ္ျပရမည္ ျဖစ္ပါလ်က္ ထိုသို႔ ေဖာ္ျပမထားေၾကာင္း၊ ပုဒ္မ-၈၀ အရ အေၾကာင္းၾကားစာ (Notice) ကို ႏွစ္လထက္ပို၍ ႀကိဳတင္ ေပးပို႔ထားရမည္ ျဖစ္လ်က္ မလိုက္နာ ခြၽတ္ယြင္း ေနေၾကာင္း ျပန္လည္ တင္ျပခဲ့ပါသည္။

(ဤထံုးနည္းကို ယခု ေပၚေပါက္လာေသာ တိုင္းေဒသႀကီးႏွင့္ ျပည္နယ္တရား လႊတ္ေတာ္မ်ားက လိုက္နာၾကရန္ သတိခ်ပ္သင့္ပါသည္။ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ ေခတ္တြင္ ယခင္ရွိေနခဲ့ေသာ ေမာ္ကြန္းထိန္း (Registrar) ကို ၫႊန္ၾကားေရးမွဴးခ်ဳပ္ အျဖစ္ျဖင့္ ေျပာင္းလဲ ဖဲြ႕စည္းခဲ့သျဖင့္ ယင္းကိစၥအတြက္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္သည့္ အဆင့္ကို ၫႊန္ၾကားခ်က္ မထြက္မီ ခန္႔မွန္း ေဆာင္ရြက္ ၾကရန္သာ ျဖစ္ပါသည္။)

ထုိအခါ အထက္မွ ထိုေလွ်ာက္ထားလႊာႏွင့္ စဲြဆိုလႊာပါ ခြၽတ္ယြင္းခ်က္မ်ားကို ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားျဖင့္ တိတိက်က် ေဖာ္ျပျခင္း မျပဳဘဲ အႁမြက္မွ် ေဖာ္ျပျပန္ေပးရန္ ၫႊန္ၾကားခဲ့ပါသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ေလွ်ာက္ထားလႊာ/စဲြဆိုလႊာ တင္သြင္းသည့္ ရက္မ်ား၊ ျပန္ေပးသည့္ ရက္မ်ား၊ တင္သြင္းသူ အမည္မ်ားႏွင့္အတူ ‘ေလွ်ာက္ထားလႊာ/စဲြဆိုလႊာပါ ေရးသား ေဖာ္ျပခ်က္မ်ားသည္၊ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ား၊ က်င့္ထံုးဆိုင္ရာ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားႏွင့္ ကိုက္ညီမႈ မရွိသျဖင့္ ဤေလွ်ာက္ထားလႊာ/စဲြဆိုလႊာကို ျပန္လည္ ေပးအပ္လိုက္သည္’ ေဖာ္ျပခ်က္မ်ားကို အထက္အတည္ျပဳခ်က္ျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္ လက္ေရးႏွင့္ ေလွ်ာက္ထား လႊာ/စဲြဆို လႊာေပၚတြင္ သီးျခားစီေရးသား လက္မွတ္ေရးထိုး တံဆိပ္ခတ္ႏွိပ္ကာ ျပန္ေပးခဲ့ပါသည္။

ထိုသို႔ ျပန္ေပးစဥ္က တရား႐ံုးခ်ဳပ္ေရွ႕ေန ဦးၾကည္ဝင္းႏွင့္ တရားလို ဦးဉာဏ္ဝင္းတို႔ ကိုယ္တိုင္ လာေရာက္ ရယူျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ထိုစဥ္က ဆရာႀကီး ဦးၾကည္ဝင္းက တရား႐ံုးခ်ဳပ္ တရားသူႀကီးက ျပန္မေပးဘဲ၊ ၫႊန္ၾကားေရးမွဴးက ျပန္ေပး၍ ရသလားဟု ေမးခဲ့ရာ ကြၽန္ေတာ္က C.P.C. (တရားမ က်င့္ထံုးဥပေဒ၏ အတိုေကာက္) Order-49, Rule-3(1) ‘အမိန္႔-၄၉၊ နည္းဥပေဒ ၃(၁)’ ႏွင့္ High Court Office Manual စာပိုဒ္ ၅၁ (၂) တို႔အရ ျပန္ေပး၍ရေၾကာင္း ေျဖဆိုခဲ့ပါသည္။ ဆက္လက္၍ ဆရာႀကီး ဦးၾကည္ဝင္းက ယင္း High Court Office Manual မွာ Standing (တည္ဆဲ) ျဖစ္ေသးသလားဟု ေမးခဲ့ရာ ကြၽန္ေတာ္က repeal (ပယ္ဖ်က္ထားျခင္း) လုပ္ထားမႈ မရွိေသး၍ ွ Standing ျဖစ္ေနေသးေၾကာင္း ျပန္လည္ ေျဖၾကားခဲ့ပါသည္။

ထိုကာလမ်ားအတြင္း ကြၽန္ေတာ္က ကြၽန္ေတာ့္ လက္ေအာက္ ႐ံုးအရာရွိမ်ား အမ်ားေရွ႕တြင္ ထိုကဲ့သို႔ သမိုင္းတြင္ အထင္ကရ ျဖစ္က်န္ခဲ့မည့္ အမႈမ်ဳိးကို ေပါ့ေပါ့လြယ္လြယ္ႏွင့္ ခြၽတ္ယြင္းခ်က္၊ မွားယြင္းခ်က္ မ်ားျဖင့္ မတင္သြင္းသင့္ေၾကာင္း၊ ႏိုင္ငံေတာ္ပိုင္းက မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ျပန္ေပးမည္၊ ပယ္မည္၊ ပလပ္မည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ထိုဆရာႀကီးမ်ားက ၎တို႔ အမႈမ်ားကို ခိုင္မာ ေတာင့္တင္းေအာင္ တည္ေဆာက္ တင္သြင္း ခဲ့သင့္ေၾကာင္း၊ တရားမ က်င့္ထံုးဥပေဒပုဒ္မ ၇၉ ႏွင့္ ၈၀ ကိုလည္း လိုက္နာခဲ့သင့္ေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့ပါသည္။ တာဝန္မွ လြတ္၍ ေစတနာႏွင့္ ျပန္လည္ ၾကားသိ ျပဳျပင္ေစလို၍ ေျပာလိုက္ျခင္းမ်ား ျဖစ္ပါသည္။

ကြၽန္ေတာ္က ထိုသို႔ ေျပာလိုက္ျခင္းကို ျပန္ၾကားသည္၊ မၾကားသည္ေတာ့ မသိပါ။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ထိုျပ႒ာန္းခ်က္မ်ား လုိက္နာ၍ ယခင္ ေလွ်ာက္ထားလႊာပါအတိုင္း ေဖာ္ျပၿပီး ေလွ်ာက္ထားလႊာ တစ္ခုကိုသာ ထပ္မံတင္သြင္းခဲ့ပါသည္။ တရားမႀကီးမႈေတာ့ ထပ္မစဲြေတာ့ပါ။ ထိုအခါမွသာ ကြၽန္ေတာ္ တို႔အထက္မွအမႈကို လက္ခံ၍ တရား႐ံုးခ်ဳပ္ တရားသူႀကီး တစ္ဦးျဖင့္ တရား႐ံုးခ်ဳပ္ (ေနျပည္ေတာ္) တြင္ အမႈၾကားနာႏိုင္ေရး ေဆာင္ရြက္ထားရန္ ၫႊန္ၾကားခဲ့ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ေျပာသည္ကို ျပန္ၾကားသည္ဟု ထင္ပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ထိုသို႔ အမႈကိုလက္ခံ၍ အမႈလက္ခံသင့္ မသင့္ တရား႐ံုးခ်ဳပ္ (ေနျပည္ေတာ္) ၌ တရား႐ံုးခ်ဳပ္ တရားသူႀကီး ဦးျမင့္သိန္း ၾကားနာခဲ့စဥ္က ထိုကဲ့သို႔ တင္သြင္းခဲ့မႈမ်ားကို ဥပေဒေရးရာႏွင့္ တရားစီရင္ေရးရာ တာဝန္ရွိ ပညာရွင္တစ္ဦးက ေပါ့ေပါ့လြယ္လြယ္ႏွင့္ အမႈမ်ား တင္သြင္းသည္ဟု ေျပာဆိုျခင္းမွာ မမွန္ေၾကာင္း ထည့္သြင္း ေလွ်ာက္လဲခဲ့၍ ျဖစ္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္သည္ပင္ တရားခြင္၌ အႀကံေပးေနရာတြင္ ထိုင္ရင္း မ်က္ႏွာ ပူခဲ့ရပါသည္။

အထက္ပါအတိုင္း အမႈကိုလက္ခံၿပီး ၾကားနာရန္ စီစဥ္ေနစဥ္ တရား႐ံုးခ်ဳပ္ (ေနျပည္ေတာ္) ၌ ထိုသို႔ၾကားနာ၍ အမႈပယ္ (အမွန္မွာပလပ္) ခဲ့ၿပီးပါက ေလွ်ာက္ထားသူမ်ားဘက္မွ မည္သို႔ ဆက္လက္ တက္ေရာက္ႏိုင္ျခင္း ျပႆနာ အျငင္းပြားမႈ ျဖစ္ခဲ့သည္ဟု ၾကားသိခဲ့ရပါသည္။ အခ်ဳိ႕က အယူခံမႈျဖင့္သာ တက္ေရာက္ရမည္ဟု ေျပာဆိုေနၾကသကဲ့သို႔ ၫႊန္ၾကားေရးမွဴးခ်ဳပ္ (ယခုဖဲြ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ ခံု႐ံုးဥကၠ႒) ႏွင့္ တရား႐ံုးခ်ဳပ္ (ေနျပည္ေတာ္) တရားမဌာန တဲြဖက္ၫႊန္မွဴး (ယခုစစ္ကိုင္း တိုင္းေဒသႀကီး တရားလႊတ္ေတာ္တရား သူႀကီးခ်ဳပ္) တို႔ ပါဝင္ေသာ အမ်ားစုက ျပင္ဆင္မႈျဖင့္သာ တက္ေရာက္ရမည္ စသည္ျဖင့္ ေျပာဆို အျငင္းပြားေနသည္ဟု ဆုိပါသည္။ တရား႐ံုးခ်ဳပ္ (ေနျပည္ေတာ္) ဒုတိယ တရားသူႀကီးခ်ဳပ္ (ယခုျပည္ေထာင္စု တရားသူႀကီးခ်ဳပ္) က ဖုန္းျဖင့္ေမးလာ၍ သိရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္က ထိုအမႈကို ပယ္သည္ဟု သံုးမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ပလပ္ျခင္းျဖစ္၍ အယူခံသာ တက္ရမည္ ျဖစ္ၿပီး တရားမ အေထြေထြ ေလွ်ာက္လႊာ (အထူး) ျဖင့္သာ တင္သြင္းရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျဖၾကားခဲ့ပါသည္။ ယင္းကိစၥကို ၎ထံ စာတမ္းျဖင့္ တင္ျပရန္ ၫႊန္ၾကားခဲ့၍ ကြၽန္ေတာ္ တင္ျပခဲ့ရပါသည္။ ယင္းမွာ တပ္မေတာ္တြင္ က်င့္သံုးေသာ အေလ့အထ ဟုထင္ပါသည္။ အရပ္ဘက္တြင္ က်င့္သံုးၾကသည္ကို မႀကံဳရဖူးပါ။ ထိုအေလ့အထကို ယခုျပည္ေထာင္စု တရားသူႀကီးခ်ဳပ္က မၾကာမၾကာ က်င့္သံုးသည္ကို ႀကံဳရဖူးပါသည္။

အမႈကို လက္ခံသင့္ မသင့္ၾကားနာရန္ ရက္နီးလာေသာအခါ အထက္မွ ကြၽန္ေတာ့္ကို တရားခြင္တြင္ အႀကံေပးအျဖစ္ တက္ေရာက္ရန္ ေနျပည္ေတာ္သို႔ ေခၚသျဖင့္ ေသာၾကာေန႔တစ္ေန႔တြင္ သြားေရာက္ခဲ့ရပါသည္။ ထိုေန႔တြင္ တရားသူႀကီးခ်ဳပ္က တရား႐ံုးခ်ဳပ္ တရားသူႀကီး ဦးျမင့္သိန္းေရွ႕တြင္ ၫႊန္ခ်ဳပ္၊ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ တရား႐ံုးခ်ဳပ္ (ေနျပည္ေတာ္)၊ တရားမဌာန တဲြဖက္ၫႊန္မွဴးတို႔ကို ထိုအမႈတြင္ ခ်မွတ္မည့္ အမိန္႔မူၾကမ္းကို စုေပါင္းေရးသား တင္ျပၾကရန္ ၫႊန္ၾကားခဲ့ပါသည္။ ဆက္လက္၍ ၫႊန္ခ်ဳပ္က ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ဦးကို ေနာက္ေန႔ ၁၀ နာရီတြင္စတင္၍ ယင္းအမိန္႔ မူၾကမ္းကို ၎၏ ႐ံုးခန္းတြင္ စုေပါင္း ေရးသားၾကမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာပါသည္။

ေနာက္ေန႔တြင္ ကြၽန္ေတာ္က ခ်ိန္းသည့္အခ်ိန္ သြားေစာင့္ေနေသာ္လည္း မည္သူမွ် ေပၚမလာပါ။ ေန႔လယ္ ၂ နာရီခန္႔တြင္ တဲြဖက္ၫႊန္မွဴးသည္ ကြန္ပ်ဴတာစာစီ စာေရးမမ်ားႏွင့္အတူ ေရာက္ရွိလာၿပီး အမိန္႔မူၾကမ္းကို ၎က ေရးသားၿပီးျဖစ္၍ မလိုအပ္ေတာ့ေၾကာင္း ေျပာပါသည္။

ကြၽန္ေတာ္ ဖတ္ၾကည့္ခြင့္ ေတာင္း၍ ဖတ္ၾကည့္ရာ မႀကိဳက္ပါ။ ကြၽန္ေတာ္က တရားခြင္တြင္ အႀကံေပးအျဖစ္ တက္ရမည္ျဖစ္၍ အေရးအသားပိုင္း အနည္းငယ္ ျပင္လိုေၾကာင္း၊ တည္းခိုသည့္ အခန္း၌ ျပန္၍ ျပင္ေရးလိုေၾကာင္း၊ ေနာက္ေန႔ နံနက္တြင္ ၎ကို ၎၏ ႐ံုးခန္းသို႔ ကြန္ပ်ဴတာစာစီ စာေရးမမ်ားကို လာပို႔ေပးေစ လိုေၾကာင္း ေျပာခဲ့ပါသည္။ တရား႐ံုးခ်ဳပ္ (ေနျပည္ေတာ္) ရွိ ႐ံုးခန္း တစ္ခုတြင္ ေစာင့္ဆိုင္းေနေသာ တရား႐ံုးခ်ဳပ္ တရားသူႀကီး ဦးျမင့္သိန္းကိုလည္း အေျခအေနကို ျပန္လည္ တင္ျပခဲ့ပါသည္။

ညဘက္တြင္ ကြၽန္ေတာ္သည္ ထိုအမိန္႔စာၾကမ္းကို သီးျခား ျပန္လည္ ေရးသားၿပီး ကြန္ပ်ဴတာ စီစာၾကမ္း႐ိုက္ရန္ ေနာက္ေန႔နံနက္ ၉ နာရီခဲြတြင္ သြားေစာင့္ေနပါသည္။ ၁၁ နာရီခဲြခန္႔တြင္ ကြန္ပ်ဴတာစာစီ စာေရးမမ်ား ပို႔လာသျဖင့္ အမိန္႔စာၾကမ္းကို ႐ိုက္ႏွိပ္ခဲ့ရာ ညေန ၄ နာရီခဲြခန္႔တြင္ ၿပီးစီးပါသည္။ တဲြဖက္ ၫႊန္မွဴးေရးေသာ အမိန္႔စာၾကမ္းႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္ ေရးသားေသာ အမိန္႔စာၾကမ္းႏွစ္ခုကို တရား႐ံုးခ်ဳပ္ တရားသူႀကီး ဦးျမင့္သိန္းထံ သြားေရာက္ တင္ျပပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ေရးသားသည့္ အမိန္႔စာၾကမ္းကို အသံုးျပဳမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာခဲ့ပါသည္။

ထို႔ေနာက္ ကြၽန္ေတာ္က ၫႊန္ခ်ဳပ္ထံ ဖုန္းဆက္ရာ ယခုပင္ တရားသူႀကီးခ်ဳပ္ထံ အမိန္႔စာၾကမ္းကို သြားေရာက္ တင္ျပၾကမည္ဟု ေျပာသျဖင့္ ၫႊန္ခ်ဳပ္၊ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ တဲြဖက္ၫႊန္မွဴးတို႔ သီးျခားစီ သြားေရာက္ ခဲ့ၾကပါသည္။ တရားသူႀကီးခ်ဳပ္အိမ္၌ ေထာက္ပံ့ေရးရာၫႊန္မွဴး (ယခုစီမံ/ေထာက္ပံ့ဒု-ၫႊန္ခ်ဳပ္) ႏွင့္ ေလ့က်င့္/သုေတသန ၫႊန္မွဴးတို႔လည္း အမိန္႔စာေခ်ာ ႐ိုက္ေပးရန္ ေရာက္ရွိေနၾကပါသည္။ တရားသူႀကီးခ်ဳပ္က ကြၽန္ေတာ္ ေရးသားေသာ အမိန္႔စာၾကမ္းကို ျပင္ဆင္ေပးခဲ့၍ ေလ့က်င့္/သုေတသန ၫႊန္မွဴးက အမိန္႔စာေခ်ာကို ႐ိုက္ပါသည္။ (ေန႔စဥ္မွတ္တမ္း အမိန္႔ျဖင့္ ေရးသည့္ အမိန္႔မ်ဳိးသည္ အမိန္႔တိုသာ ျဖစ္သင့္လ်က္ ရွည္ရွည္ေဝးေဝးမ်ား ျဖစ္ေနခဲ့သည့္ကာလ ႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ခဲ့ရာ ျပန္လည္ ျပဳျပင္သင့္ေနၿပီ ျဖစ္ပါသည္။)

ထိုသို႔ အမိန္႔စာေခ်ာ ႐ိုက္ေနစဥ္ တရားသူႀကီးခ်ဳပ္က ၫႊန္ခ်ဳပ္၊ တဲြဖက္ၫႊန္မွဴးႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ေခၚယူ၍ ယင္းေလွ်ာက္ထားမႈကို ပယ္ၿပီးပါက ေလွ်ာက္ထားသူ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ ဘက္က ျပင္ဆင္မႈ တက္ရမည္လား၊ အယူခံမႈ တက္ရမည္လား၊ ထိုကိစၥမည္သို႔ ရွိသလဲဟု ေမးပါသည္။ ၫႊန္ခ်ဳပ္ႏွင့္ တဲြဖက္ၫႊန္မွဴးတို႔က ျပင္ဆင္မႈသာ တက္ရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း အကိုးအကား မ်ားျဖင့္ တင္ျပၾကသကဲ့သို႔ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း အယူခံမႈ အျဖစ္ျဖင့္ တရားမ အေထြေထြ ေလွ်ာက္လႊာ (အထူး) ျဖင့္သာ တင္သြင္းရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပပါသည္။ ႏိုင္ငံ့ထိပ္ပိုင္းအထိ တင္ျပၿပီး ႀကိဳတင္ ျပင္ဆင္ထားရမည္ ျဖစ္သျဖင့္ အမွားအယြင္း မျဖစ္ေစလို၍ ကြၽန္ေတာ္က ထိုသို႔ တင္ျပျငင္းခံုရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

အတန္ၾကာ ၎တို႔ဘက္က တင္ျပလိုက္၊ ကြၽန္ေတာ့္ဘက္က တင္ျပလိုက္ျဖစ္ ေနရာမွ ကြၽန္ေတာ္၌ ေနာက္ဆံုး က်ည္ဆန္အျဖစ္ ႏွစ္ခ်က္ပစ္လႊတ္ရန္ က်န္ေတာ့သည္ဟု သေဘာပိုက္ၿပီး တရား႐ံုးခ်ဳပ္၊ တရားသူႀကီးတစ္ဦး ဆံုးျဖတ္ထားသည္ကို ဘယ္တရား႐ံုးခ်ဳပ္ တရားသူႀကီး တစ္ဦးက ျပင္ဆင္မႈနဲ႔ ၾကားနာႏိုင္မွာလဲဟု ေမးျမန္းလိုက္ပါသည္။ ထိုအဆင့္ျဖင့္ မရပါက တရားမ ျပင္ဆင္မႈ ျပ႒ာန္းခ်က္ ျဖစ္သည့္ တရားမက်င့္ထံုး ဥပေဒပုဒ္မ-၁၁၅ အရ တရားလႊတ္ေတာ္က ေအာက္႐ံုးမ်ား၏ စီရင္ပိုင္ခြင့္နဲ႔ ပတ္သက္၍ မွားယြင္း ဆံုးျဖတ္မႈ မ်ားတြင္သာ ျပင္ဆင္မႈ ဖြင့္ႏိုင္၍ မိမိကိုယ္တိုင္ မွားယြင္းမႈကို မိမိကိုယ္တိုင္ ျပင္ဆင္မႈ မဖြင့္ႏိုင္ဆိုျခင္းကို တင္ျပရန္ ျဖစ္ပါသည္။

ထိုပထမအဆင့္ တင္ျပသည္ကိုပင္ ၫႊန္ခ်ဳပ္က မွန္သည္ဟုေျပာကာ တရားမ အေထြေထြ ေလွ်ာက္လႊာ (အထူး) ျဖင့္သာ တင္သြင္းရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ကြၽန္ေတာ့္ကို ေထာက္ခံ ေပးခဲ့ပါသည္။ ဤသို႔ျဖင့္အျမင္ ကဲြလဲြမႈတစ္ခု အဆံုးသတ္ခဲ့ပါသည္။ ေနာက္ေန႔တြင္ ဒုတိယ တရားသူႀကီးခ်ဳပ္ (ေနျပည္ေတာ္) က ယင္းျပႆနာမည္သို႔ ျဖစ္သလဲဟု ကြၽန္ေတာ္ကို ေမးခဲ့ရာ ကြၽန္ေတာ္ တင္ျပသည့္အတိုင္း ၫႊန္ခ်ဳပ္က သေဘာတူ လက္ခံခဲ့၍ ၿပီးျပတ္ခဲ့ေၾကာင္း ျပန္လည္ တင္ျပခဲ့ပါသည္။

ေနာင္တြင္လည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ ဘက္က ထိုေလွ်ာက္ထားမႈကို ၾကားနာၿပီးေနာက္ တရား႐ံုးခ်ဳပ္က ပယ္ (အမွန္မွာပလပ္) ခဲ့ရာ တရားမအေထြေထြ ေလွ်ာက္လႊာ (အထူး) ျဖင့္ တင္သြင္း လာခဲ့ပါသည္။

ဤတင္ျပခ်က္မ်ားသည္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကို ထိခိုက္နစ္နာေစရန္ မရည္ရြယ္ပါ။ ကာလတစ္ခု၏ တရားစီရင္ေရး သမိုင္းတြင္ (ကြၽန္ေတာ့္ ထင္ျမင္ခ်က္အရ) အထင္ကရ ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ ျဖစ္ရပ္မွန္မႈခင္း မ်ားကို ကြၽန္ေတာ္ ႀကံဳဆံုျဖတ္သန္း ခဲ့ရသည္တို႔ႏွင့္ ယွဥ္၍ (လိုအပ္လွ်င္) သမိုင္း အေထာက္အထား တစ္ရပ္ ျဖစ္ေစစိမ့္ေသာငွာ တင္ျပလိုျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ထို႔ျပင္ ထိုမႈခင္းမ်ား ပါဝင္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ရာတြင္ အမွန္တရားဘက္က ရပ္တည္လိုမႈႏွင့္ (ကြၽန္ေတာ့္ သေဘာအရ) မတရား တားဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ ခံရသည္မ်ားအတြက္ က႐ုဏာသက္မႈတို႔ ကြၽန္ေတာ့္တြင္ ရွိေနခဲ့ေသာ္လည္း၊ မိမိက်ရာ တာဝန္ဝတၱရား ေက်ပြန္စြာျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ရမႈ အေျခအေနမ်ားကို တင္ျပလိုျခင္းလည္း ျဖစ္ပါေတာ့သည္။

The VOICE