အိမ္ယာပိုင္ဆုိင္ခြင့္နဲ႔ သိကၡာရွိတဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္

ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္ - 2/05/2014 06:09:00 PM

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ ခန္းမေဘးတြင္ ထုတ္ျပန္ထားေသာ တန္ဖိုးမွ်တ အိမ္ရာ တိုက္ခန္းႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ ေၾကညာခ်က္အား လူအမ်ား စိတ္၀င္တစား ေလ့လာေနၾကသည္ကို ဤသို႔ေတြ႕ရ (ဓာတ္ပုံ – ထက္ႏုိင္ေဇာ္ / ဧရာ၀တီ)

စား၊ ၀တ္၊ ေနေရး ဆိုတဲ့ အေရးသုံးပါးကုိ က်မတို႔အားလုံး ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္း ၾကရတာပါ။ အဲဒီအထဲကမွ ၿမိဳ႕ျပလူေနမႈ ဘ၀မွာ “ေနေရး” က စားေရးနဲ႔ ၀တ္ေရးထက္ ပိုခက္တာ ေတြ႕ေနရပါတယ္။ မိုးထိေအာင္ ျမင့္မားလာေနတဲ့ ေျမေစ်း၊ အိမ္ေစ်း ေတြနဲ႔အတူ အိမ္ပိုင္ ယာပိုင္နဲ႔ ေနထုိင္ေရးဆိုတဲ့ အိပ္မက္ေတြ မႈန္၀ါးလာၿပီး အိမ္ငွားေနရတဲ့ သူေတြ တေန႔တျခား မ်ားလာေနပါတယ္။

တန္ဖိုးနည္း အိမ္ယာေတြ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေနပါတယ္လို႔ ေျပာေနေပမယ့္ ခရီးမေပါက္ေသးပါဘူး။ တကယ္ပဲ အဲဒီ အိမ္ယာေတြ ေဆာက္လုပ္ၿပီး သြားရင္ေကာ၊ အေျခခံ လူတန္းစားေတြ ၀ယ္ႏိုင္ပါ့မလားဆိုတာ ေမးခြန္းထုတ္စရာ ျဖစ္ေနပါတယ္။ တိုက္ခန္းတခန္းရဲ႕ ေစ်းႏႈန္းက သိန္း ၂၀၀ ဆိုေတာ့ အေျခခံ လူတန္းစားေတြ လက္လွမ္းမမီႏိုင္တဲ့ အေနအထားပါ။

ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ၿမိဳ႕ျပမွာ “ေက်ာခ်” စရာေနရာက အေရးႀကီးတဲ့အတြက္ ကိုယ္တတ္ႏိုင္တဲ့ ေစ်းနဲ႔ပဲ အလ်ဥ္းသင့္သလို အိမ္ငွား ေနၾကရတာပါ။ ႏွစ္ခ်ဳပ္နဲ႔ “စေပၚ” ဆိုၿပီး ႏွစ္မ်ဳိးရွိရာမွာ အိမ္ရွင္အမ်ားစုက ႏွစ္ခ်ဳပ္နဲ႔ပဲ ငွားရမ္း လိုၾကပါတယ္။ ၆ လ၊ ၁ ႏွစ္ အစရွိသျဖင့္ ငွားရမ္းရာမွာ ေ၀းလံတဲ့ ဆင္ေျခဖုံး ရပ္ကြက္ေတြမွာေတာင္မွ တလကို အနည္းဆုံး ေလးေသာင္း ၀န္းက်င္ ရွိပါတယ္။

တခ်ဳိ႕ ရပ္ကြက္ေတြမွာ ေရ၊ မီး အဆင္ေျပေပမယ့္ တခ်ဳိ႕ ရပ္ကြက္ေတြမွာ ေရ၊ မီး အဆင္မေျပပါဘူး။ ေရ၀ယ္သုံးေနရတဲ့ ေနရာေတြ ရွိတဲ့အထဲ အထင္ရွားဆုံးက ယုဇန ဥယ်ာဥ္ၿမိဳ႕ေတာ္မွာပါ။ “ယုဇန ဥယ်ာဥ္ၿမိဳ႕ေတာ္” ဆိုၿပီး နာမည္လွလွေလး ေပးထားေပမယ့္ ငွားေနရသူေတြဘက္က မသက္သာလွပါဘူး။ တလကို တရား၀င္ ေရဖိုး ၃၀၀၀ က်ပ္ ေပးရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လာတဲ့ေရက သုံးလုိ႔ပဲရၿပီး ေသာက္လို႔မရ၊ ခ်က္ျပဳတ္ဖို႔အတြက္ အဆင္မေျပလို႔ ေရ၀ယ္သုံးရေတာ့ တေန႔ကို ေရဖိုးခ်ည္းပဲ တေထာင္၀န္းက်င္ ရွိပါတယ္။

ယုဇန၊ ေျမာက္ဒဂုံလို ေနရာမ်ဳိးမွာ အိမ္လခ အနည္းငယ္ သက္သာေပမယ့္ အလုပ္ရွိတဲ့ ၿမိဳ႕ထဲကိုလာဖို႔ အခ်ိန္ေပးရသလို၊ လမ္းစရိတ္လည္း ကုန္ပါတယ္။ ၿမိဳ႕ထဲ၀န္းက်င္ေနရာေတြမွာ တိုက္ခန္းငွားခက အေပၚဆုံးထပ္ ဆိုရင္ေတာင္ အနည္းဆုံး တလ တသိန္းႏွစ္ေသာင္းက်ပ္ ရွိပါတယ္။ ေျမညီထပ္ဆိုရင္ တလကို ၃ သိန္းကေန ၅ သိန္း၊ ၈ သိန္းအထိ ရွိပါတယ္။

အိမ္ရွင္/ အိမ္ငွားနဲ႔ ဆိုင္တဲ့ ဥပေဒမွာ အိမ္ငွားရဲ႕ လုိအပ္ခ်က္ေတြကို အိမ္ရွင္က ျပင္ဆင္ေပးရမယ္ ဆိုေပမယ့္လည္း လက္ေတြ႕ မွာေတာ့ တျခားစီပါ။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ ေနထိုင္တဲ့ လူဦးေရရဲ႕ အနည္းဆုံး ၇၅ ရာခိုင္ႏႈန္းဟာ အိမ္ငွားေနရတာမို႔ ဒီအေျခအေနဟာ အိမ္ရွင္နဲ႔ ပြဲစားေတြရဲ႕ သည္းေျခႀကိဳက္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ အဆိုးတကာ့ အဆိုးဆုံးက တရား၀င္ မွတ္ပုံတင္ ထားျခင္း မရွိတဲ့ အရပ္ပြဲစားေတြပါ။ ကြမ္းယာေရာင္းတဲ့ သူကအစ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ထုိင္ေနသူအဆုံး အရပ္ပြဲစား ျဖစ္ေနတာပါ။

အရပ္ပြဲစားေတြဟာ တိုက္ခန္းတခန္း ငွားရမ္းၿပီဆိုရင္ ပြဲခကို နင့္ေနေအာင္ ယူပါတယ္။ မငွားခင္မွာ ရႊန္းရႊန္းေ၀ေအာင္ ေျပာၿပီး ပြဲခရၿပီးရင္ ဘာဆိုဘာမွ တာ၀န္မယူေတာ့ပါဘူး။ ၿမိဳ႕ထဲ၀န္းက်င္မွာ ေျခာက္လငွားရင္ အိမ္လခ တလစာရဲ႕ တ၀က္၊ တႏွစ္ ငွားရင္ အိမ္လခ တလခစာ ယူပါတယ္။ ဥပမာ တလကို တသိန္းနဲ႔ မခန္းငွားရင္ ၆ လစာခ်ဳပ္ရင္ ပြဲစားခ ငါးေသာင္း၊ တႏွစ္ စာခ်ဳပ္ရင္ တသိန္းေပးရပါတယ္။ ကန္ေတာ္ေလးနဲ႔ ေက်ာက္ေျမာင္းက အရပ္ပြဲစားေတြက ၆ လပဲ ငွားငွား၊ တႏွစ္ပဲ ငွားငွား တလခစာ အျပည့္ ယူပါတယ္။ ေနစရာ အခက္အခဲရွိလို႔ အိမ္ငွားသူေတြဟာ ဥပေဒအရလည္း ဘာအကာအကြယ္မွ မရပါဘူး။

မ်ားေသာအားျဖင့္ အရပ္ပြဲစားေတြဟာ အိမ္ရွင္ေတြနဲ႔ စည္း၀ါးကိုက္ထား ၾကပါတယ္။ မွန္မွန္ ကန္ကန္ အလုပ္လုပ္တဲ့ တရား၀င္ အက်ဳိးေဆာင္ေတြ ရွိေပမယ့္ အိမ္ရွင္ေတြက အရပ္ပြဲစားေတြကို ပိုသေဘာက်ပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အိမ္ငွားစာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆိုရာမွာ ေရွ႕ေနနဲ႔ ခ်ဳပ္စရာမလိုဘဲ ပြဲစားက သက္ေသအေနနဲ႔ ခပ္တည္တည္ လက္မွတ္ ထုိးလိုက္ၿပီဆိုရင္ အိမ္ငွားအေပၚ အိမ္ရွင္က စိတ္တိုင္းက် လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ခြင့္ရသြားလို႔ပါပဲ။ အိမ္ငွားစာခ်ဳပ္မွာ ပါ၀င္တဲ့ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ သေဘာ တူညီခ်က္ ဆိုတာကလည္း ႏိုင္ငံေတာ္ကို အခြန္ မွန္မွန္ကန္ကန္ ေဆာင္ၿပီး ၀ယ္ယူထားတဲ့ စာခ်ဳပ္မဟုတ္ဘဲ အိမ္ရွင္ဘက္ အသာစီး ယူထားတဲ့ အခ်က္ေတြကို ထည့္သြင္းထားတဲ့ စာခ်ဳပ္ေတြပါ။

ဥပမာ ေျပာရရင္ အိမ္ငွားေနသမွ် ပစၥည္းပ်က္စီးခဲ့ရင္ အိမ္ငွားကပဲ ျပင္ရမယ္၊ အိမ္ငွားဟာ ဧည့္စာရင္းနဲ႔ပဲ ေနထုိင္ရမယ္၊ ဧည့္စာရင္း တုိင္ဖို႔ ပ်က္ကြက္ခဲ့ရင္ ဒဏ္ေၾကးေငြနဲ႔ ျပစ္ဒဏ္ကုိ အိမ္ငွားကပဲ က်ခံရမယ္၊ ေရေမာ္တာ ပ်က္ရင္ အိမ္ငွားကပဲ ျပင္ေပးရမယ္၊ အခြန္အခ မွန္သမွ်ကို အိမ္ငွားကပဲ ေပးရမယ္၊ ေျပာထားတဲ့ မိသားစု အေရအတြက္ အတုိင္း ေနရမယ္၊ တျခားစီးပြားေရး လုပ္ငန္းေတြ မလုပ္ကိုင္ရဘူးဆုိတဲ့ စည္းကမ္းခ်က္ေတြဟာ တရားဥပေဒနဲ႔ မညီဘဲ အိမ္ရွင္က တမင္ သက္သက္ အသာစီး ယူထားတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

က်မကိုယ္တုိင္ အိမ္ငွားဘ၀နဲ႔ အခန္းေတြ ေျပာင္းေရႊ႕ေနထုိင္ေနရသူပါ။ ကန္ေတာ္ေလး၊ လႈိင္ ၁ ရပ္ကြက္၊ မဂၤလာ ေတာင္ၫြန္႔၊ ေတာင္လံုးျပန္ရပ္ကြက္၊ ၃၉ လမ္း အစ ရွိသျဖင့္ပါ။ လိႈင္ ၁ ရပ္ကြက္မွာ ၁၀ လ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ထားေပမယ့္ ၃ လပဲ ေနရေသးတယ္၊ အိမ္ရွင္က အခန္းေရာင္းမွာမုိ႔ ေနာက္တခန္း ျပန္ရွာေပးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ေျပာင္းေပးတဲ့ အခန္းဟာ ေရ၊ မီး အဆင္ေျပတာက လြဲလို႔ လူေနခြင့္ (BCC) မက်ေသးတ့ဲ တုိက္ျဖစ္ေနပါတယ္။ လက္ရန္းေတာင္ မပါတဲ့ တုိက္ ေလွကားထစ္ေတြကို သတိႀကီးစြာ တက္ခဲ့၊ ဆင္းခဲ့ရတာပါ။ မုိးလင္းကေန မုိးခ်ဳပ္အထိ ဆူညံေနသလုိ မုိးလင္းလာရင္ လမ္းထဲမွာပဲ ၾကက္သတ္တဲ့ အိမ္က သတ္ပါတယ္။ ဘယ္လုိမွ ေနရတာ အဆင္မေျပလို႔ မဂၤလာေတာင္ၫြန္႔၊ ေတာင္လံုးျပန္ ရပ္ကြက္ကို ေျပာင္းခဲ့ရပါတယ္။

ပထမထပ္ ဆုိေတာ့ တက္ရ၊ ဆင္းရ အဆင္ေျပသလုိ တခန္းလံုး ေႂကြျပားခင္းေပထားပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒီမွာ ငွားေနလို႔ ႏွစ္လ ေက်ာ္ေက်ာ္မွာ မေသေကာင္း မေပ်ာက္ေကာင္း အျဖစ္တခုနဲ႔ လာေတြ႕ရျပန္ပါေရာ။ အိမ္ရွင္ေတြက ေနျပည္ေတာ္ သြားစရာရွိတယ္ ဆုိၿပီး သြားၾကပါတယ္၊ ေရခ်ဳိးခန္းနဲ႔ အိမ္သာက တြဲလ်က္ပါ၊ ေရခ်ဳိးခန္းေသာ့ ရွိေပမယ့္ က်မတို႔ကုိ ေပးမသြားပါဘူး။

ေရးခ်ဳိးခန္းက PVC တံခါး တပ္ထားၿပီး ေအာက္ေျခမွာ လက္တလံုးေလာက္ ဟေနပါတယ္။ ေရခ်ဳိးမယ္ ဆုိၿပီး အျပင္ကို ေရစင္မွာ စိုးလုိ႔ အတြင္းက Lock ခ်လုိက္တဲ့အခါ အျပင္က Lock က်သြားပါတယ္။ ေရခ်ဳိးခန္းထဲမွာ က်မတေယာက္တည္း တနာရီခြဲၾကာေအာင္ ပိတ္မိေနခဲ့ပါတယ္။ ခင္ပြန္းသည္ ျပန္ေရာက္လာမွ ၀က္အူလွည့္နဲ႔ ကလန္႔ၿပီး တံခါးဖြင့္ရပါတယ္။ ေသာ့ ေပးမသြားတဲ့ အတြက္ ဒီနည္းကလြဲၿပီး ေရြးစရာလည္း မရွိပါဘူး။ ေရခ်ဳိးခန္းထဲမွာ တနာရီေလာက္ ၾကာေအာင္ ပိတ္မိခဲ့လို႔ အသက္အႏၲရာယ္ ရွိလာခဲ့ရင္ အိမ္ရွင္က ဘယ္လုိ တာ၀န္ယူေပးမွာလဲလုိ႔ ေမးခ်င္မိပါတယ္။ အက်ဳိးအေၾကာင္း ဖုန္းဆက္ ေျပာတဲ့အခါ “ရပါတယ္ က်ေနာ္တို႔ ျပင္ေပးပါ့မယ္ ေသာ့ကေတာ့ ဘယ္ထားမိမွန္း မသိဘူး” ဆုိပဲ။ သူတုိ႔ရဲ႕ တာ၀န္မဲ့မႈေၾကာင့္ လူတေယာက္ မေသေကာင္း မေပ်ာက္ေကာင္း ျဖစ္ရတာမ်ဳိး ျဖစ္ၿပီး က်မတို႔ ေျပာင္းကာနီးက်ေတာ့ ေရခ်ဳိးခန္း Lock ကို အသစ္ျပန္တပ္ေပးပါလို႔ ေျပာလာပါတယ္။ က်မတို႔ ၁၁ လ ေနထိုင္လာခဲ့ၿပီး သူတို႔ေျပာတဲ့အတုိင္း အသစ္ ျပန္တပ္ ေပးခဲ့ေပမယ့္ “အိမ္ရွင္ဆုိတာ ဒီလုိပါလား” လို႔ ေကာင္းေကာင္းႀကီး သေဘာေပါက္ခဲ့ ရပါတယ္။

ေတာင္လံုးျပန္ ရပ္ကြက္ကေန လက္ရွိေနထိုင္ေနတဲ့ ၃၉ လမ္းကိုေျပာင္းေရႊ႕ခဲ့တဲ့ အခါ အဆင္ေျပတယ္လို႔ ေျပာႏိုင္ေပမယ့္ ထံုးစံအတုိင္း အိမ္လခ ယူၿပီးတဲ့ေနာက္ အိမ္ရွင္က ဘာတာ၀န္မွ မယူေတာ့ပါဘူး။ ေျပာင္းၿပီး သိပ္မၾကာမီ ေရတုိင္ကီ ေပါက္ေတာ့လည္း က်မတို႔ ျပင္ရတယ္၊ မီးေခ်ာင္းနဲ႔ မီးသီးေတြကိုလည္း က်မတို႔ လဲရပါတယ္။ ထင္မွတ္ မထားတဲ့ ေနရာကေန မုိးတြင္းမွာ မုိးယုိတဲ့အခါ ေလွကားထစ္ေတြ တေလွ်ာက္ စီးက် ေနတဲ့ မုိးေရေတြကုိ မုိးတြင္းတတြင္းလံုး က်မပဲ သုတ္ေပး ခဲ့ရပါတယ္။ က်မတို႔ေနတာက အေပၚဆံုးထပ္ဆို ေတာ့ အတြင္းမွာ မ်က္ႏွာၾကက္ ျပင္႐ုိက္ေပးထားလုိ႔ မုိးမယိုေပမယ့္ ေလွာကားခြင္ေနရာက ယိုတဲ့မုိးေရေတြက အခန္းရဲ႕ တံခါးမႀကီး နားမွာ စီးက်ၿပီး အခန္းထဲအထိ ေရာက္လာပါတယ္။ ေလွကားထစ္ေတြမွာ ေတာက္ေလွ်ာက္က်ေနတဲ့ မုိးေရေတြေၾကာင့္ ေခ်ာ္မလဲေအာင္ မနည္း သတိထားခဲ့ရတာပါ။ ေနာက္ဆံုးမွာ တုိက္ရဲ႕ ေျမရွင္နဲ႔ တုိင္ပင္ၿပီး မုိးယုိတာကုိ ေျမရွင္တ၀က္၊ က်မတို႔ တ၀က္နဲ႔ ျပင္ခဲ့ရပါတယ္။ အိမ္ရွင္ကေတာ့ သူတုိ႔နဲ႔ လားလားမွ မဆုိင္သလုိ ျပင္ဆင္ဖုိ႔ တျပားတခ်ပ္မွ ထုတ္မေပးခဲ့သလုိ “ေနရတာ အဆင္ေျပရဲ႕လား” လို႔ ဖုန္းေလးတ ခ်က္ေတာင္ ဆက္ေမးေဖာ္ မရပါဘူး။

က်မအပါအ၀င္ အိမ္ငွား ေနထုိင္သူေတြဟာ ဧည့္စာရင္းနဲ႔ပဲ ေနထုိင္ခြင့္ရတဲ့အတြက္ ႏိုင္ငံသား တေယာက္ခ်င္းစီ ရသင့္ရထုိက္တဲ့ အခြင့္အေရးေတြ ဆံုး႐ံႈးေနရသလုိ အိမ္ရွင္နဲ႔ ပြဲစားေတြ လုပ္သမွ်ခံေနရတဲ့ အေနအထားပါ။ ဒါ့အျပင္ မိသားစုတစုမွာ ၀င္ေငြရဲ႕ ထက္၀က္နီးပါးခန္႔ကုိ အိမ္ငွားရာမွာ သံုးေနရတဲ့ အတြက္ တျခားက်န္းမာေရးနဲ႔ စားေသာက္ေရး အတြက္ သံုးစြဲႏိုင္တဲ့ ေငြေၾကးပမာဏ ေလ်ာ့နည္းလာပါတယ္။ “ေကာင္းေသာ အသက္ ေမြး၀မ္းေက်ာင္းျခင္း” နဲ႔ ရပ္တည္ ေနသူအတြက္ အိမ္ရာပုိင္ဆုိင္ခြင့္ မရွိေသးဘူးဆုိတာ မျဖစ္သင့္တဲ့ ကိစၥပါ။

လက္ညႇိဳးၫႊန္ရာ ေျမနဲ႔ အိမျ္ဖစ္ေနသူေတြ၊ ေငြပိုေနလို႔ အိမ္ၿခံေျမ ေစ်းကြက္မွာ ၀င္ၿပီး ေစ်းကစားသူေတြ၊ ေငြေၾကး ခ၀ါခ်သူေတြ၊ မူးယစ္ရာဇာေတြနဲ႔ ဆက္ႏႊယ္ေနသူေတြ အဂတိတရား လုိက္စားသူေတြက ေျမ တကြက္ၿပီး တကြက္၊ အိမ္တလံုးၿပီး တလံုး ပိုင္ဆုိင္ခြင့္ရေနၾကၿပီး လူအမ်ားစုက အုိးပိုင္အိမ္ပုိင္ ျဖစ္ဖုိ႔ စိတ္ကူးမယဥ္ ရဲေလာက္ေအာင္ ေျမေစ်း၊ အိမ္ေစ်းေတြ ႀကီးျမင့္ေနတာဟာ ႏုိင္ငံေတာ္ရဲ႕ စီမံခန္႔ခြဲမႈအမွားကုိ မီးေမာင္းထုိးျပေနတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ပိုင္ဆုိင္မႈ အေပၚမူတည္ၿပီး Property Tax (ပိုင္ဆုိင္မႈအခြန္) ေကာက္ခံသင့္ပါတယ္။

တန္ဖုိးနည္း အိမ္ရာေတြ တည္ေဆာက္ေနတယ္ဆိုရင္ သိန္း ၁၀၀ ေအာက္ေစ်းနဲ႔ ေရာင္းႏိုင္ေအာင္ စီစဥ္ေပးရမွာပါ။ တုိက္ခန္းေစ်းႏႈန္းရဲ႕ ၁၀ ရာခိုင္ႏႈန္းကို အရင္သြင္းခြင့္ျပဳ၊ က်န္တဲ့ ၉၀ ရာခိုင္ႏႈန္းကို ႏွစ္ရွည္သြင္းႏိုင္ေအာင္ စီစဥ္ေပးမယ္၊ ဘဏ္ေခ်းေငြေတြ ထုတ္ေပးမယ္ဆုိရင္ အိမ္ငွားေနရတဲ့ ဒုကၡကေန လြတ္ေျမာက္ ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ေလာဘတက္ေနတဲ့ လူတစုကေတာ့ ကိုယ္ခ်င္းစာနာမႈမရွိဘဲ အိမ္လခတက္ဖို႔၊ ပြဲစားခပုိရဖို႔၊ ျပန္ေရာင္းမယ့္ တုိက္ခန္းကို ေစ်းတင္ဖို႔ပဲ စဥ္းစား ၾကမွာပါ။ အိမ္ရာ ပိုင္ဆုိင္ခြင့္ နည္းပါးျခင္းနဲ႔ ရာဇ၀တ္မႈေတြ ဆက္စပ္ေနတာကို သက္ဆုိင္ရာ တာ၀န္ရွိသူေတြ မေမ့ေစ ခ်င္ပါဘူး။

အေမရိကန္က နယူးေယာက္ထက္၊ ထုိင္းက ဘန္ေကာက္ထက္ ေျမေစ်း အိမ္ေစ်းႀကီးတယ္ဆိုတာ ႏုိင္ငံအတြက္ ဂုဏ္ယူစရာ မဟုတ္ပါဘူး။ ႏုိင္ငံမွာ ဆင္းရဲ/ ခ်မ္းသာ ကြာဟမႈ ႀကီးမားေနတယ္ဆုိတာ သက္ေသျပေနတာပါ။ ႀကီးမားတဲ့ ေျမေစ်းေၾကာင့္ ႏိုင္ငံျခား ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြအတြက္ အဟန္႔အတားျဖစ္ေနတာ ျငင္းမရပါဘူး။

ႏုိင္ငံသားအားလံုး ေျမယာပိုင္ဆုိင္ခြင့္၊ အိမ္ပိုင္ဆုိင္ခြင့္ အတြက္ ေကာင္းမြန္တဲ့ စီမံခန္႔ခြဲမႈေတြ ခ်မွတ္ဖို႔ လုိသလုိ၊ လက္တဆုပ္စာ လူတစုရဲ႕ ပိုင္ဆုိင္မႈေတြကို ျပန္လည္ စိစစ္မွသာ သိကၡာရွိတဲ့ ႏုိင္ငံတႏုိင္ငံအျဖစ္ ရပ္တည္ႏုိင္မွာပါလို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။

Irrawaddy