ေဂါက္ကြင္းနဲ႔ ဆီးဂိမ္းစ္ဆင္း(မ္)ကတ္

ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္ - 2/08/2014 07:55:00 PM

ဆီးဂိမ္းစ္ၿပိဳင္ပြဲ ပိတ္ပြဲအခမ္းအနားတြင္ လုပ္အားေပးလူငယ္မ်ားအား ေတြ႕ရစဥ္ (ဓာတ္ပံု-ညီညီစိုးညြန္႔)

(Written by: ေမာင္စံေပါ)

(၁)
“ငါ့လူရ။ လူဆိုတာ ကိုယ့္ဘာသာ တစ္ကုိယ္ေရတစ္ကာယ တစ္ေယာက္တည္းေနေတာ့ ဂ႐ုစိုက္ရတာ တိုက္႐ိုက္အားျဖင့္ ေျပာရရင္ တစ္ေယာက္တည္းေပါ့ကြာ။ ဒါေတာင္မွ မိဘေတြ၊ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြ ရွိေသးသကြ။ ေအး မိန္းမယူလိုက္ၿပီ ဆိုရင္ေတာ့ မိန္းမနဲ႔ ကိုယ့္ရဲ႕မိသားစုက မိဘေတြေရွ႕ကို ေရာက္လာသကြ။ မင္းဘာသာ မင္းလက္ခံခ်င္ရင္ လက္ခံ၊ လက္မခံခ်င္ရင္ေန။ ငါက ငါ့ဘ၀နဲ႔ ထင္ဟပ္ၿပီးေျပာတာ”

စာဆိုတာ ေသစာ၊ ရွင္စာေလာက္ပဲတတ္တဲ့ ဦးေလးရဲ႕ ေျပာစကား။ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေျပာရရင္ ဦးေလးရဲ႕ ဘ၀အေျခခံ ဒႆန။

(၂)
“လူဆိုတာ ကိုယ့္ေနာက္မွာ ပရိသတ္မ်ားေလေလ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မပိုင္ေလေလပဲ” ကြယ္လြန္သြားၿပီျဖစ္တဲ့ စြယ္စုံရ အႏုပညာရွင္ ၀င္းဦးရဲ႕ ေျပာစကားတစ္ခြန္းပါ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မပိုင္ျခင္းဆိုတဲ့ လြတ္လပ္မႈ ဆုံး႐ႈံးျခင္းသာ မကပါဘူး။ တာ၀န္ယူျခင္းဆိုတဲ့ ကိစၥကပါ ေနာက္ကေန ထက္ၾကပ္မကြာ ပါလာပါတယ္။

(၃)
ကိုယ့္ေနာက္မွာရွိတဲ့ ပရိသတ္ေတြ၊ လူေတြမ်ားျပားျခင္းဆိုတာ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ပါ။ အႏုပညာနယ္ပယ္ အသီးသီးက အႏုပညာရွင္ေတြ အတြက္ေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ အႏုပညာကို ႏွစ္သက္လို႔ျဖစ္မွာပါ။ လူမႈေရး အသင္းအဖြဲ႔ေတြမွာ ေရွ႕ေဆာင္ေရွ႕ရြက္ ျပဳေနသူေတြကိုေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ လုပ္ရပ္ကို ေလးစားလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရး နယ္ပယ္က ပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ေနာက္က ပရိသတ္ေတြကေတာ့ သူတို႔ကို ယုံၾကည္အားကိုးလို႔ပါပဲ။

ဌာနဆိုင္ရာ အႀကီးအကဲေတြရဲ႕ေနာက္မွာ အရာထမ္း၊ အမႈထမ္းေတြရွိသလို စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္ႀကီးေတြရဲ႕ေနာက္မွာ ၀န္ထမ္းေတြရွိပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ေနာက္မွာပရိသတ္ေတြ ရွိေနၾကသလဲဆိုတဲ့ အေၾကာင္းရင္း ကြာခ်င္ရင္ကြာပါမယ္။ ေရွ႕ကပုဂၢိဳလ္မ်ားကေတာ့ တာ၀န္ရွိၾကတာခ်င္း အတူတူပါပဲ။

(၄)
“တာ၀န္ရွိတဲ့ေနရာေရာက္ရင္ တာ၀န္ယူရမွာကြ။ အခုေတာ့ တာ၀န္မယူတဲ့အျပင္ ခဏေရာက္လာတဲ့ ေနရာမွာ ငါအာဏာရွင္၊ ငါထင္တာ ငါလုပ္မယ္။ ဘယ္သူ႔မွ ဂ႐ုမစိုက္ဘူးဆိုတဲ့ ပုံမ်ဳိးေတာ့ မခ်ဳိးစေကာင္းပါဘူး။

မိတ္ေဆြ ေဂါက္သီး႐ိုက္သမားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ျမည္တြန္ေတာက္တီးသံ ၾကားတာနဲ႔ ေဂါက္ကြင္းနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ကိစၥ ျဖစ္မွာပဲလို႔ စုံေထာက္ေမာင္စံရွား စဥ္းစားပုံမ်ဳိးနဲ႔ စိတ္ထဲက ေကာက္ခ်က္ခ်မိတယ္။

“ဆိုစမ္းပါဦး သူငယ္ခ်င္းေရ။ ဘယ္သူ႔ကို ဘာမ်ားမေက်မနပ္ ျဖစ္ေနရတာလဲ”

“ဘယ္သူရမွာလဲကြာ၊ ပုဂၢိဳလ္ေပါ့။ ေဂါက္ကြင္းထဲ ေဂါက္သီး႐ိုက္ခ်ိန္မွာ ေဘာင္းဘီတိုနဲ႔ ကစားခြင့္မျပဳဘူးတဲ့ကြာ။

“ဟာ ဒီစည္းကမ္းက အရင္ကတည္းက ရွိၿပီးသား မဟုတ္ဘူးလား။ တီရွပ္နဲ႔ မ႐ိုက္ရတို႔၊ ေကာ္လာပါတဲ့စပို႔ရွပ္ ဒါမွမဟုတ္ လည္ေထာင္စပို႔ရွပ္ကိုပဲ ခြင့္ျပဳမယ္တို႔ေလကြာ”

“အရင္ကတည္းကရွိတာ၊ ႏိုင္ငံတကာမွာ က်င့္သုံးတာက ဒူးေပၚတဲ့ ေပါင္လယ္ေလာက္ပဲရွိတဲ့ လက္ေ၀ွ႔ေဘာင္းဘီမ်ဳိးကို ေျပာတာ။ အခု သူတားျမစ္တာက ဒူးဖုံးတဲ့ ေဘာင္းဘီေတြ၊ သရီးကြာတားေတြပါ။ ခြင့္မျပဳဘူးေျပာတာ။ ေနာက္ၿပီး ငါတို႔က အလကား အသင္း၀င္လက္မွတ္ရၿပီး အလကား လာ႐ိုက္ေနတဲ့လူေတြ မဟုတ္ဘူး။ ပိုက္ဆံသိန္းေပါင္းမ်ားစြာေပးၿပီး အသင္း၀င္ထားတဲ့ အသင္းသားေတြ။ ေျပာရရင္ သူက၀န္ထမ္း။

“အခု သူမ၀တ္ရဘူးေျပာတဲ့ ေဘာင္းဘီေတြက ကမၻာ့ၿပိဳင္ပြဲႀကီးေတြမွာေတာင္ ၀တ္ခြင့္ျပဳတာကြ။ ေလယာဥ္ပ်က္က်ၿပီး ဆုံးသြားတဲ့ ကမၻာေက်ာ္ ေဂါက္သီးခ်န္ပီယံကြာ၊ အေမရိကန္က ပိန္းစတီး၀ပ္ အဲသလို ေဘာင္းဘီနဲ႔ ေျခအိတ္ရွည္နဲ႔၀တ္ၿပီး သူခိုးဦးထုပ္ေဆာင္းတာကြ။ စည္းကမ္းႀကီးပါတယ္ဆိုတဲ့ ကမၻာေပၚမွာ ေရွးအက်ဆုံးေဂါက္ကြင္း၊ စိန္႔အင္ဒ႐ူးမွာေတာင္ ခြင့္ျပဳတာကြာ။ သူ႔လက္ထက္က်မွ သူ႔ကိုယ္ပိုင္ေဂါက္ကြင္း က်ေနတာပဲ”

“အဲဒီေတာ့”

“ေဂါက္ကြင္းကဆိုင္ (Pro Shop) မွာ ေဘာင္းဘီရွည္၀ယ္၀တ္ၿပီး ႐ိုက္ရတာေပါ့ကြာ။ ဆိုင္ကလည္း ဖြင့္ေပလို႔။ ကိုယ္နဲ႔ေတာ္တဲ့ ေဘာင္းဘီကလည္း ရွိေပလို႔ေပါ့ကြာ။ ျဖစ္သင့္တာက စည္းကမ္းအသစ္ ထုတ္မယ္ဆိုရင္ေတာင္မွ ႏွစ္ပတ္တန္သည္၊ တစ္လတန္သည္ ႀကိဳၿပီးေၾကညာရမွာေပါ့ကြာ။ သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္ေတြမွာထည့္ေပါ့။ ဘာကုန္မွာမွတ္လို႔ကြာ။ ေနာက္ၿပီး စာေရးမေတြ ဘာလုပ္ဖို႔ ခန္႔ထားတာတုန္း။ လစဥ္ေၾကးဘာညာ အခ်ိန္မီမသြင္းရင္ Tee-Off Booking ေၾကး မရေသးရင္ေတာင္ ဖုန္းဆက္ၿပီး ေတာင္းတာကြာ။ ဖုန္းမဆက္ခ်င္ရင္ေတာင္ မက္ေဆ့ခ်္ပို႔လို႔ ရပါတယ္။

“ဒါပဲလား”

“ဒီကြင္းကေတာ့ ဒါပဲေပါ့ကြာ။ ဟိုတစ္ကြင္း ရွိေသးတယ္ေမာင္။ ေၾကာင္ေၾကာင္က်ားက်ား ေဘာင္းဘီေတြ၀တ္ၿပီး ေဂါက္သီးရိုက္ခြင့္ မျပဳဘူးတဲ့ကြာ။ အေမရိကန္က ကမၻာေက်ာ္ ေဂါက္သီးခ်န္ပီယံ ဂြၽန္ဒဲေလးသာ ျမန္မာျပည္လာရင္ အဲဒီကြင္းမွာ ႐ိုက္ခြင့္ရမွာ မဟုတ္ဘူးေမာင္”

(၅)
“အဘေရ သားတို႔ဖုန္းေတြ ပိတ္သြားၿပီ လုပ္ပါဦး”

ဆီးဂိမ္းစ္မွာ ဆက္သြယ္ေရးအရာရွိအျဖစ္ လုပ္အားေပးခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေလး တစ္ေယာက္က ေျပာလာတယ္။ မ်က္ႏွာေလးက မခ်ိတင္ကဲနဲ႔။

သူတို႔ေလးေတြမွာ အဆင္းရဲခံ၊ အပင္ပန္းခံၿပီး ႏိုင္ငံ့ဂုဏ္ မပ်က္ရေအာင္ ႀကိဳးစားလုပ္အားေပးခဲ့ၾကတာ။ LO ေတြ၊ VO ေတြ၊ WF ေတြ ဖြင့္ပြဲပိတ္ပြဲေတြမွာ ပါ၀င္ခဲ့ၾကသူေတြ။ ႏိုင္ငံေတာ္က GSM Sim Card ေတြေပးေတာ့ ေပ်ာ္လို႔။ သူတို႔မုန္႔ဖိုးေလးေတြနဲ႔ ဖုန္းေတြ၀ယ္။ ပိုက္ဆံေတြ ျဖည့္နဲ႔ေပါ့။ သုံးလပဲ ခံမယ္ဆိုေတာ့ ဆီးဂိမ္းစ္ပြဲက်င္းပတဲ့ ဒီဇင္ဘာၿပီးရင္ ဇန္န၀ါရီ၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ သုံးလေတာ့ သုံးလို႔ရမယ္ေပါ့။ ေနာက္တစ္ခါ ဒီကတ္ေတြ၊ နံပါတ္ေတြကို ေတာက္ေလွ်ာက္သုံးခြင့္ေပးမယ္ ေျပာသံၾကားေတာ့ ကေလးေတြေပ်ာ္ၾကတယ္။ ၁၅၀၀ တန္ကတ္ မဲႏိႈက္တာက ေပါက္ခ်င္မွ ေပါက္မွာေလ။ သမၼတႀကီးကေတာင္ ဂုဏ္ျပဳပြဲႀကီး ခမ္းခမ္းနားနားလုပ္ၿပီး ဂုဏ္ျပဳေပးေတာ့ သူတို႔ရထားတဲ့ Sim Card ေလးေတြလည္း ဂုဏ္ျပဳလက္ေဆာင္ ျဖစ္ႏိုင္ေကာင္းရဲ႕ေပါ့ဗ်ာ။

အခုလို ပိတ္သြားေတာ့ ၾကြားထားသမွ်ေလးေတြ ေရျဖစ္သြား႐ုံသာမကဘူး။ ျဖည့္ထားတဲ့ လက္က်န္ပိုက္ဆံေတြပါ ပလုံသြားတာကိုး။

“က်ဳပ္က ၁၇၀၀၀ ေတာင္ က်န္ေသးတာဗ်။ ကတ္ထုတ္ေပးတုန္းက မွတ္ပုံတင္နံပါတ္ေတြ၊ နာမည္ေတြနဲ႔တြဲၿပီး စာရင္းသြင္းေတာ့ ဟုတ္ႏိုးႏိုး ေအာက္ေမ့ခဲ့တာဗ်ာ”

အားကစားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ တစ္ခုက အမႈေဆာင္ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ရင္ဖြင့္သံ။

(၆)
ေဘာင္းဘီတို မ၀တ္ရဘူးဆိုလို႔ ေဘာင္းဘီရွည္၀ယ္၀တ္ၿပီး ေဂါက္သီး႐ိုက္ခဲ့တဲ့ မိတ္ေဆြအတြက္ေတာ့ ျပႆနာ သိပ္မရွိလွဘူးဆိုရင္ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ သူ႔လိုမ်ဳိး ေတြ႔ၾကံဳရမယ့္ ေဂါက္သီး႐ိုက္ အသင္းသား အေရအတြက္က မ်ားခ်င္မွမ်ားမွာကိုး။ စည္းကမ္းထုတ္ၿပီးစမွာ ရွိသမွ် အသင္းသားေတြ လာ႐ိုက္ၾကမွာမွ မဟုတ္တာ။ လာ႐ိုက္ၿပီး မဟာစည္းကမ္းေတာ္ အသစ္ႀကီးအေၾကာင္း ၾကားသိၾကံဳေတြ႔ခဲ့ၾကရတဲ့ အမ်ဳိးေကာင္းသား ေဂါက္သီးသမားႀကီးမ်ားက သတင္းစကား တစ္ဆင့္ပါးၾကမွာေလ။ ဒါေပမဲ့ အသင္းသားေတြလည္း အသင္းသား အခြင့္အေရး ရခ်င္ၾကမွာ။ အရာသြင္းၿပီး ႀကိဳႀကိဳတင္တင္ အသိေပး အေၾကာင္းၾကားတာမ်ဳိးကို လိုလားၾကမွာ။

ေျပာရရင္ ေဘာင္းဘီတို မ၀တ္ရဆိုလို႔ ေဘာင္းဘီရွည္ ၀ယ္၀တ္ၾကရတဲ့လူေတြ အေရအတြက္ကလည္း မမ်ားႏိုင္ဘူး။ ဒီကိစၥအတြက္ ေဂါက္ကြင္းမွာ ၀င္ေငြေတြအမ်ားႀကီး တိုးလာစရာ အေၾကာင္းမရွိဘူး။

ဆီးဂိမ္းစ္ဆင္း(မ္)ကတ္ ကိစၥကက်ေတာ့ ေဂါက္ကြင္းကိစၥနဲ႔ မတူပါဘူး။ သုံးတဲ့လူ အေရအတြက္ မ်ားတယ္။ သုံးလေလာက္ ႏိုင္ငံေတာ္ကို ပိုက္ဆံ၀င္တယ္။ ဒီဖုန္းေတြေၾကာင့္ လိုင္းက်ပ္တယ္ ေျပာရေအာင္ကလည္း ဆီးဂိမ္းစ္ကာလမွာ ျပည္ပကလာတဲ့ အားကစားသမားေတြ၊ အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြ၊ နည္းျပေတြ၊ မီဒီယာေတြ၊ အဖြဲ႔၀င္ေတြ အမ်ားႀကီး သုံးခဲ့ၾကတာ။ အဆင္လည္း ေျပခဲ့တာပါပဲ။ ႏိုင္ငံျခားက အဖြဲ႔ေတြျပန္ေတာ့ လိုင္းေတာင္ပိုေခ်ာင္သြားမယ္ထင္ရဲ႕။

တကယ္လို႔ ေတာက္ေလွ်ာက္ဆက္ဖြင့္ေပးထားဖို႔ အစီအစဥ္ မရွိဘူးဆိုရင္ေတာင္ သက္တမ္းကုန္ဆုံးမယ့္ရက္ကို တိတိက်က် ႀကိဳတင္ေပးထားရင္ ကိုယ့္ဘာသာခ်ိန္ၿပီး သုံးႏိုင္တာေပါ့ဗ်ာ။ ဆက္ၿပီးသုံးခြင့္ေပးရင္ေတာ့ အေကာင္းဆုံးျဖစ္မယ္ ထင္ပါတယ္။ သုံးစြဲသူေတြလည္းေပ်ာ္၊ ႏိုင္ငံေတာ္လည္း ပိုက္ဆံရ။ အခုေတာ့ လက္က်န္ေငြေလးေတာင္ လႊဲမရျပဳမရနဲ႔ ဆံုးသြားတဲ့ဘ၀။

(၇)
ေဂါက္သီး႐ိုက္တဲ့ သူေ႒းေတြလည္း လူပါပဲ။ ဆီးဂိမ္းစ္မွာ လုပ္အားေပးခဲ့တဲ့ ကေလးေတြလည္း လူပါပဲ။ သန္း ၆၀ ေသာ ျပည္သူေတြထဲက လူေတြပါ။ လူရာသြင္းၿပီး သက္ဆိုင္ရာ ကိစၥရပ္ေတြမွာ လူကိုလူလို ေလးေလးစားစားနဲ႔ ဆက္ဆံဖို႔လိုပါတယ္။ ႀကိဳတင္အသိေပးရမယ့္ ကိစၥေတြမွာ လုံေလာက္တဲ့ အခ်ိန္တစ္ခုေပးၿပီး အသိေပးသင့္ပါတယ္။ သက္ကယ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ေခါင္းေလာင္းထိုးၿပီး ငါႏႈိးသားပဲကြာ ဆိုတာမ်ဳိးလည္း မျဖစ္သင့္ပါဘူး။

လူကိုလူလို လူပီသစြာ ဆက္ဆံႏိုင္ၾကပါေစ။ လူပီသစြာ ရွင္သန္ခြင့္ရၾကပါေစ။

Eleven Media Group