ရင္ေလးဖြယ္ရာ အနာဂတ္သာသနာ

ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္ - 2/06/2014 12:30:00 PM

တစ္ေန႔က ‘ဘဂဝါ ယူႏိုက္တက္စ္အက္ဖ္စီ’ လို႔ နာမည္တပ္ထားတဲ့ အီးလ္ေမးလ္ တစ္ေစာင္ ဦးပဥၥင္းဆီ ေရာက္လာပါတယ္။ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့  ျမန္မာႏုိင္ငံ အႏွံ႔အျပားက ရဟန္းငယ္ေလးေတြ ႀကိဳးစားပမ္းစား ေဘာလံုးကန္ေနၾကတာကို ႐ိုက္ထားတဲ့ ပံုေတြပါ။ ေရးထားတဲ့ စာကေတာ့ ‘ဒီပံုေတြကို တပည့္ေတာ္ ႐ိုက္ကူးထားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ျမန္မာႏုိင္ငံကို အလည္အပတ္ လာေရာက္ၾကတဲ့ ႏုိင္ငံျခားသားမ်ားက ႐ိုက္ကူးၿပီး အင္တာနက္မွာ တင္ေပးထားၾကတာေတြ႕လို႔ ကူးယူၿပီးေတာ့ အရွင္ဘုရားဆီကို ပို႔လိုက္တာပါ။ ဓာတ္ပံုေတြနဲ႔အတူ ေရးတင္ထားတဲ့ စာသားမ်ားကုိ ဖတ္႐ႈ လိုက္ရတဲ့ ဗုဒၶဘာသာဝင္ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ဝမ္းနည္း ေၾကကြဲရပါတယ္။ တာဝန္ရွိ ဘုန္းႀကီးေတြက ကိုယ့္တပည့္ေတြကို မဆံုးမၾကတာလား၊ ဆံုးမပါရက္နဲ႔ မလိုက္နာၾကတာလားဆိုတာ သိခ်င္ပါတယ္။ ေဘာလံုးကန္တာဟာ ဝိနည္းေတာ္နဲ႔ ညီ မညီ ဆုိတာလည္း သိခ်င္ပါတယ္’ ဆုိၿပီး ေရးသားထားပါတယ္။



တစ္ေလာတုန္းကလည္း မႏၲေလး ေဆး႐ံုႀကီးမွာ တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ေနတဲ့ တပည့္ ဆရာဝန္ေလးတစ္ဦးက “မႏၲေလးေဆး႐ံုႀကီး သံဃာေတာ္ေဆာင္ကို အရက္မူးၿပီးေတာ့ လူနာသတင္း လာေမးၾကတဲ့ ဦးပဥၥင္းေတြ၊ အရက္မူးၿပီး ဆရာဝန္ေတြ သူနာျပဳေတြကို မိုက္မိုက္႐ိုင္း႐ိုင္း ေျပာဆုိၾကတဲ့ လူနာေစာင့္ ဦးပဥၥင္းေတြ တစ္လတစ္လ မနည္းဘူး။ သံဃာေတာ္ ေဆာင္ဘက္ကုိ တာဝန္က်မွာကို ေသမေလာက္ ေၾကာက္ေနရတယ္” ဆုိၿပီး ဖုန္းဆက္ေျပာပါတယ္။

ေျမာက္ဒဂံုၿမိဳ႕နယ္မွာေနတဲ့ ဒကာမတစ္ဦးကလည္း မိမိကို ေဆးပစၥည္းမ်ား လာေရာက္ လွဴဒါန္းရင္း “တပည့္ေတာ္ ေျမာက္ဒဂံု မေနခင္ အရင္ေနခဲ့တဲ့ ၿမိဳ႕နယ္မွာတုန္းက တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ေနကုန္အားေနတာနဲ႔ ေယာက္မေလးေတြနဲ႔ အပ်င္းေျပ အသုပ္စံုဆုိင္ ဖြင့္ေရာင္းတယ္။ တပည့္ေတာ္တုိ႔ အိမ္နားမွာက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ တခ်ဳိ႕ ဦးပဥၥင္းေတြက အရက္ပုလင္းေတြ၊ ဘီယာပုလင္းေတြ ဝယ္လာၿပီး တပည့္ေတာ္တုိ႔ဆိုင္က အသုပ္မွာၿပီးေတာ့ ဆုိင္ထဲမွာ ေသာက္ၾကတယ္။ ေျပာလည္း မေျပာရဲ၊ ကိုယ္ပါ အကုသိုလ္ျဖစ္မွာ ေၾကာက္တာနဲ႔ ဆုိင္ကို ပိတ္ပစ္လိုက္ရတယ္။ တပည့္ေတာ္ အမ်ဳိးသားကဆုိရင္ ဆြမ္းေလာင္းခ်င္ရင္ အေမ့အိမ္ဘက္ သြားေလာင္း။ အိမ္မွာ မေလာင္းနဲ႔။ ဘုန္းႀကီးေတြကလည္း ယံုရေတာ့တာ မဟုတ္ဘူး။ အႏုၾကမ္းစီး ခံေနဦးမယ္ဆုိၿပီး ေျပာထားေတာ့ ဆြမ္းေလာင္း ခ်င္ရင္ေတာင္ ေယာကၡမအိမ္ဘက္ သြားေလာင္းရတယ္” လို႔ ေျပာျပသြားပါတယ္။

မႏၲေလးက အင္ဂ်င္နီယာေလး တစ္ဦးကေတာ့ “တပည့္ေတာ္ကေတာ့ ဘုန္းႀကီးေတြ ညစာစားတာ နားလည္ ခြင့္လႊတ္ေပးလို႔ ရပါတယ္။ တပည့္ေတာ္လည္း မဟာဂႏၶာ႐ံု ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ ဘုရားဥပေဒေတာ္ႀကီး က်မ္းဖတ္ထားေတာ့ အျပစ္အတိမ္အနက္ကို သိနားလည္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ဘုရား ကိုယ့္ေက်ာင္းမွာပဲ သိုသိုသိပ္သိပ္ေလး စားသင့္ပါတယ္။ အခုဟာ လြန္ကိုလြန္တယ္ဘုရား။ ညေန ခုနစ္နာရီေလာက္ဆုိရင္ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ေတြမွာ ဘုန္းႀကီးေတြခ်ည္းပဲ။ လူျမင္ကြင္းႀကီးမွာ နန္းႀကီးသုပ္၊ ထမင္းေၾကာ္၊  ထမင္းဆီဆမ္းေတြကို ပလုတ္ပေလာင္း အားပါးတရ စားေနၾကတာ။ ဆိုင္ထဲ လူေတြ ဝင္လာလု႔ိလည္း ရွက္သြားတဲ့ အမူအရာေလးေတာင္ မရွိဘူး။ တပည့္ေတာ္ သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာက ဘာသာျခားေတြလည္း ပါေနေတာ့ အရမ္းအရွက္ရတယ္။ သူတို႔က ဘာမွမေျပာေပမယ့္ သူတုိ႔ မ်က္လံုးၾကည့္လုိက္ရင္ ကိုယ့္ဘုန္းႀကီးေတြကို ဘယ္လို ျမင္ေနတယ္ဆုိတာ သိေနရတယ္။ သူမ်ားဘာသာက ဘုန္းႀကီးေတြက လူျမင္ကြင္းမွာ ဘာမွကိုး႐ိုးကားရား လုပ္တာ မေတြ႕ရဘူး” ဆုိၿပီး ညည္းညည္းညဴညဴနဲ႔ ေျပာျပပါတယ္။

မိမိအေပၚမွာ လြန္စြာ ေက်းဇူးႀကီးမားေတာ္မူတဲ့ ဝါေတာ္ ေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ မေထရ္ႀကီးတစ္ပါးကို ၿပီးခဲ့တဲ့ အပတ္ထဲက သြားေရာက္ ကန္ေတာ့ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ႀကီးကခန္းေန ဦးပဥၥင္းႏွစ္ပါး၊ ကပၸိယတစ္ဦးနဲ႔ အတူေနတာပါ။ မိမိနဲ႔ ပဋိသႏၶာရ စကားေျပာရင္း “အရင္လက ငါ့ေက်ာင္းကို ေတာင္ကိုရီးယား ႏုိင္ငံက မဟာယာန ဘုန္းႀကီးတစ္ပါး ဒုလႅဘရဟန္း လာဝတ္တယ္။  သူက အခါတိုင္းေတာ့ ခ်မ္းေျမ႕ရိပ္သာမွာ ဝတ္တယ္လို႔ ေျပာတယ္။ အခုကေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံက ဘုန္းႀကီးေတြ ဘယ္လို ေနသလဲထိုင္သလဲဆုိတာ သိခ်င္လို႔ အျပင္ေက်ာင္းမွာ ဝတ္ခ်င္တယ္ ေျပာလို႔ စကားျပန္က ငါ့ေက်ာင္း ေခၚလာတာ။ ခုနစ္ရက္ ဝတ္သြားတယ္။ ခုနစ္ရက္လံုးလည္း ဆြမ္းခံထြက္တယ္။ ေဘးေက်ာင္းေတြ မွာလည္းသူက ဝင္ထြက္ၿပီး ေလ့လာတယ္။ သိကၡာခ်ၿပီး ျပန္မယ့္ေန႔ကေတာ့ ငါ့ကိုကန္ေတာ့ၿပီး ဘုန္းႀကီးေတြ အမ်ားစုက အေတာ္ဆိုးတာပဲ။ ဘုရားေတာင္ တစ္ေန႔တစ္ခါ ရွိမခိုးၾကဘူး။ စားလိုက္အိပ္လိုက္ တီဗီၾကည့္လိုက္ ေဘာပြဲေလာင္းလုိက္နဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ေနတာကို ေတြ႕ရတယ္။ မဟာယာန ဘုန္းႀကီးေတြထက္ေတာင္ ေထရဝါဒဘုန္းႀကီးေတြက ဆိုးေနတာ ေတြ႕ရတယ္။ အရွင္ဘုရားနဲ႔ ကပၸိယႀကီးကေတာ့ ဘုရားရွိခုိးလိုက္၊ တရားထိုင္လိုက္၊ တိရစာၦန္ေလးေတြကို တစ္ေန႔ႏွစ္ခါ အစားေကြၽးလိုက္နဲ႔ တစ္ေန႔တာကို ကုန္ဆံုးၾကတာမုိ႔ ၾကည္ညိဳမိပါတယ္။ ဘာပဲလိုလို အလွဴခံပါဆုိၿပီး သူ႔ဖုန္းနံပါတ္ေတြ၊ အီးလ္ေမးလ္ လိပ္စာေတြ ေပးသြားတယ္။ သူကတစ္ႏွစ္ကို ျမန္မာျပည္ ႏွစ္ေခါက္ေလာက္ ပံုမွန္ေရာက္ေနတာမုိ႔ ေရာက္တုိင္း ဝင္ကန္ေတာ့မယ္လို႔လည္း ေျပာသြားတယ္။ တုိ႔ဘုန္းႀကီးေတြက အၾကည္ညိဳ ခံႏုိင္ေလာက္တဲ့ အေနအထား မရွိၾကတာက မ်ားေနၿပီ။ ငါကလည္း အသက္ႀကီးေနၿပီဆုိေတာ့ ေၾကာင္အို ႂကြက္မေလး ျဖစ္ေနၿပီ။ ေျပာလည္း နားမေထာင္ၾကေတာ့ဘူး” ဆုိၿပီး မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။

မိမိအေနနဲ႔ ဒီအေၾကာင္းေတြကို လံုးဝ မေရးခ်င္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အခုေနာက္ပိုင္း မိမိဆီ လာေရာက္ၾကတဲ့ ဒကာ ဒကာမ အမ်ားစုက ရဟန္းေတြရဲ႕ အျပဳအမူေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေလွ်ာက္ထား ေမးျမန္းၾကလြန္းလို႔ ေရးသားရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ “ဒီေကာင္ကြာ လူသိရွင္ၾကား အရွက္ခြဲေနတယ္” လို႔ ေတြးမိၾကပါလိမ့္မယ္။ အဲလို မေတြးေစခ်င္ပါဘူး။ ဘာလို႔လဲဆုိေတာ့ လူမသိသူမသိ ကိစၥေတြကို မိမိကေရးေနတာ မဟုတ္ဘူး။ လူသိသူသိ ျဖစ္ၿပီး လူေတြက လာေလွ်ာက္ထားၾကလို႔ ဆင္ျခင္ စဥ္းစားၾကဖို႔အတြက္ သတိေပးတဲ့အေနနဲ႔ ေရးသားလိုက္ ရတာပါ။

လူေတြဟာ ထုတ္မေျပာၾကေပမယ့္ သာသနာေတာ္ အေပၚကို တစ္စတစ္စ အၾကည္ညိဳ ကင္းမဲ့ေနၿပီ၊ သာသနာေတာ္ကို အယံုအၾကည္ ကင္းမဲ့လာတဲ့ လူငယ္ေလးေတြ မ်ားေနၿပီဆုိတာ သိေစခ်င္တာပါ။ အတိတ္က လူငယ္ေလးေတြက အေနအထိုင္ ေကာင္းတဲ့ ရဟန္းေတာ္ေတြကို ေတြ႕ျမင္ခဲ့ၾကရၿပီး သာသနာေတာ္ကို ၾကည္ညိဳ ေလးစားရင္း ရွိတာေၾကာင့္ သူတုိ႔ေတြ လူႀကီး ျဖစ္တဲ့အခါမွာလည္း ဆက္လက္ လွဴဒါန္းေနၾကလို႔ ယေန႔ရဟန္းေတြ စားဝတ္ေနေရးအတြက္ မပူပင္မေၾကာင့္ၾကရဘဲ သာသနာ အလုပ္ေတြကို လုပ္ေနႏိုင္ ၾကတာပါ။ ယေန႔လူငယ္ေတြ အေနအထိုင္ မေကာင္းတဲ့ ရဟန္းေတြကို ျမင္ေတြ႕ေနၾကရတာေၾကာင့္ သာသနာေတာ္ကို မၾကည္ညိဳ မေလးစားၾကေတာ့ရင္ အနာဂတ္ သာသနာအတြက္ အလြန္ရင္ေလးဖြယ္ရာ အေျခအေနပါ။ ရဟန္းေတာ္ေတြ အေနနဲ႔ ဒါကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး သေဘာေပါက္ဖို႔ လိုပါတယ္။

အာပတ္သင့္တယ္ဆုိတဲ့ စကားကို လူအေတာ္မ်ားမ်ား ၾကားဖူးၾကပါတယ္။ အာပတ္ဆိုတဲ့ စကားက ‘အာပတၱိ’ ဆိုတဲ့ ပါဠိစကားကေန ဆင္းသက္လာတဲ့ ပါဠိပ်က္စကား ျဖစ္ပါတယ္။ ‘အာပတၱိ=အာပတ္=ရဟန္းေတာ္မ်ား ေရာက္ထုိက္ေသာအျပစ္’ လို႔ အဓိပၸာယ္ ရွိပါတယ္။ ထိုအာပတ္ဟာ ၁။ ပါရာ ဇိကအာပတ္ ၂။ သံဃာဒိေသသ္အာပတ္ ၃။ ထုလႅစၥဥ္းအာပတ္ ၄။ ပါစိတ္ အာပတ္ ၅။ ပါဋိေဒသနီယအာပတ္ ၆။ ဒုကၠဋ္အာပတ္ ၇။ ဒုဗာၱသိတ အာပတ္ဆုိၿပီး အာပတ္ခုနစ္မ်ဳိး ရွိပါတယ္။ ရဟန္းတစ္ပါးဟာ ပါရာဇိကအာပတ္ မသင့္မခ်င္း က်န္ဘယ္အာပတ္ပဲ သင့္ေရာက္ေနပါေစ ရဟန္းပါပဲ။ သို႔ေသာ္ သီလမစင္ၾကယ္တဲ့ ခပ္ဆုိးဆိုး ရဟန္းတစ္ပါးေပါ့။

ပါရာဇိကအာပတ္ သင့္ေရာက္တဲ့ အေၾကာင္းအျခင္းအရာက ေလးမ်ဳိး ရွိပါတယ္။ ၁။ ေျခေလးေခ်ာင္းထဲက ေအာက္ထစ္ဆံုးအားျဖင့္ ေၾကာင္၊ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းထဲက ေအာက္ထစ္ဆံုးအားျဖင့္ ၾကက္၊ အေျခမရွိေသာ သတၱဝါထဲက ေအာက္ထစ္ဆံုးအားျဖင့္ ငါးတုိ႔ရဲ႕ က်င္ႀကီးေပါက္ က်င္ငယ္ေပါက္ ပါးစပ္ေပါက္ဆိုတဲ့ အေပါက္သံုးခုမွာ ဘယ္အေပါက္နဲ႔မွ လိင္မဆက္ဆံရပါဘူး။ လိင္ဆက္ဆံရင္ ပါရာဇိကအာပတ္ သင့္ပါတယ္။ ၂။ တစ္မတ္နဲ႔ တစ္မတ္အထက္ ေငြေၾကးကိုျဖစ္ေစ၊ ပစၥည္းကိုျဖစ္ေစ ခုိးယူရင္ ပါရာဇိက အာပတ္သင့္ပါတယ္။ ၃။ လူသတ္ရင္ ပါရာဇိကအာပတ္ သင့္ပါတယ္။ ေအာက္ထစ္ဆံုးအားျဖင့္ ကိုယ္ဝန္ ပ်က္ေဆး ေပးရင္ေတာင္မွ ပါရာဇိက အာပတ္ သင့္ပါတယ္။ တိရစာၦန္ေတြကို သတ္ရင္ေတာ့ ပါဏာတိပါတကံေတာ့ ထုိက္ေပမယ့္ ပါရာဇိက အာပတ္ေတာ့ မသင့္ပါဘူး။ ပါစိတ္အာပတ္ပဲ သင့္ပါတယ္။ ၄။ စ်ာန္မဂ္ဖိုလ္ မရရွိပါဘဲ စ်ာန္မဂ္ဖုိလ္ ရရွိပါတယ္လို႔ မဟုတ္မမွန္ ေျပာရင္ ပါရာဇိကအာပတ္ သင့္ပါတယ္။

ပါရာဇိကအာပတ္=သာသနာေတာ္မွ ဆံုး႐ႈံး သြားေစတတ္ေသာ အျပစ္လုိ႔ အဓိပၸာယ္ ရွိပါတယ္။ ေျပာခဲ့တဲ့ စည္းမ်ဥ္းေလးခုထဲက တစ္ခုခုကို  က်ဴးလြန္မိတဲ့ ရဟန္းဟာ သီလတည္းဟူေသာ ဦးေခါင္း ျပတ္က်သြားၿပီ ျဖစ္တဲ့  အတြက္ေၾကာင့္ သူ႔မွာ လံုးဝ သီလမရွိေတာ့ဘဲ ရဟန္း မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ လူျဖစ္သြားပါၿပီ။ လူမွ ႐ိုး႐ိုးလူ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ လူျဖစ္႐ံႈးတဲ့လူပါ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ပါရာဇိကက်တဲ့ ရဟန္းဟာ ဒီဘဝမွာ ဘုရားအမွဴးရွိေသာ ရဟႏၲာအပါး တစ္ေသာင္းနဲ႔ သိမ္ထဲမွာ ကမၼဝါ ဖတ္ရင္ေတာင္မွ သူဟာရဟန္း မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ ပါရာဇိကအာပတ္ သင့္တာကို ရဟန္းေတြက ပါရာဇိက က်တယ္လို႔ ေခၚေဝၚ သံုးစြဲၾကပါတယ္။ အခ်ဳိ႕ ေခတ္ရဟန္းငယ္ေတြကေတာ့ ‘ဇိသြားၿပီ’ လို႔ ေျပာၾကပါတယ္။
(ရဟန္းေတာ္မ်ား လုိက္နာက်င့္သံုးရေသာ ဝိနည္းေခၚ က်င့္ဝတ္ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ားကို တိတိက်က် သိရွိနားလည္ လိုၾကေသာသူမ်ား ျမန္မာစကားေျပမ်ားျဖင့္ ေရးသားထားေသာ ဘုရား ဥပေဒေတာ္ႀကီးက်မ္း သို႔မဟုတ္ ရဟန္းက်င့္ဖြယ္ ႏွစ္ရာႏွစ္ဆယ့္ ခုနစ္သြယ္ စာအုပ္မ်ားတြင္ ေလ့လာ ၾကည့္႐ႈၾကပါရန္)

ေဘာလံုးကန္ျခင္း၊ ညစာစားျခင္း၊ အရက္ေသာက္ျခင္း၊ ေဗဒင္ေဟာျခင္း၊ ေဆးကုေပးျခင္း ဆိုတာေတြက က်န္အာပတ္ေျခာက္မ်ဳိးထဲ အက်ံဳးဝင္တာမုိ႔ အဲဒီအမႈေတြကို က်ဴးလြန္ ေနေပမယ့္လည္း ပါရာဇိက မက်တာေၾကာင့္ ရဟန္းပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ရဟန္းေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားက က်န္အာပတ္ ေျခာက္မ်ဳိးကို ရဲရဲဝ့ံဝံ့ ခ်ဳိးေဖာက္ေနၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ပါရာဇိက မက်ဘူး ဆုိေပမယ့္ က်န္အာပတ္ ေျခာက္မ်ဳိးထဲက ဘယ္အာပတ္ပဲ သင့္ေနပါေစ အာပတ္ေျပေအာင္ တရားအားေလ်ာ္စြာ မကုစားဘဲေနရင္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဝီရိယေတြ ထက္သန္စြာနဲ႔ တရားအားထုတ္ပါေစ အဲဒီရဟန္းဟာ မဂ္ဖိုလ္ နိဗၺာန္ကို မရရွိႏိုင္ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ သူဟာ သီလမစင္ၾကယ္ေသာ ရဟန္းမို႔လို႔ပါ။ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ဆုိတာ သီလမစင္ၾကယ္ရင္ မရွိႏိုင္တဲ့ အရာေတြပါ။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဒီအာပတ္ေတြဟာ က်ဴးလြန္တဲ့ ရဟန္းကို ရဟန္းဘဝ မဆံုး႐ံႈးေစႏိုင္ေပမယ့္ ဒီအာပတ္ေတြကို မကုစားဘဲ အာပတ္တန္းလန္းနဲ႔ ေသရင္ေတာ့ အပါယ္ဘံု သက္ေရာက္ေစႏုိင္ပါတယ္။

၁။ ေကာင္းပါၿပီဘုရားဟု စကားေတာ္ကုိ လက္ခံႏုိင္ျခင္းအက်ဳိး။
၂။ သံဃာေတာ္အမ်ား၏ ခ်မ္းသာစြာ ေနထိုင္ရျခင္းအက်ဳိး။
၃။ အလဇၨီဒုႆီလ (ရဟန္းယုတ္) မ်ားကို ႏွိမ္နင္းႏုိင္ျခင္းအက်ဳိး။
၄။ သီလခ်စ္ခင္ သူေတာ္စင္ရဟန္းတုိ႔ ခ်မ္းသာစြာ ေနထုိင္ႏုိင္ျခင္း အက်ဳိး။
၅။ ယခုဘဝ၌ ေဘးရန္အႏၲရာယ္တုိ႔ကို ေစာင့္ေရွာက္ၿပီးျဖစ္ျခင္း အက်ဳိး။
၆။ ေနာင္တမလြန္ဘဝ၌ ေဘးရန္အႏၲရာယ္ကို ပယ္ႏိုင္ျခင္းအက်ဳိး။
၇။ သာသနာေတာ္ကို မၾကည္ညိဳၾကေသးသူမ်ား ၾကည္ညိဳလာေစျခင္း အက်ဳိး။
၈။ ၾကည္ညိဳၿပီးသူမ်ား ယံုၾကည္မႈ သဒၶါတရားတိုးပြားေစျခင္းအက်ဳိး။
၉။ သူေတာ္ေကာင္းတရား ေရရွည္တည္တံ့ႏုိင္ေစျခင္းအက်ဳိး။
၁၀။ ဝိနည္း ကုိယ္က်င့္တရားမ်ားကို ခ်ီးေျမႇာက္ျခင္းအက်ဳိးဆုိတဲ့ အက်ဳိးဆယ္မ်ဳိး ရရွိေစဖုိ႔အတြက္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားက ဝိနည္း ဥပေဒေတာ္ကို ပညတ္ထားေတာ္မူျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ေဘာလံုးကန္ျခင္း၊ ညစာစားျခင္း၊ အရက္ေသာက္ျခင္း၊ ေဗဒင္ေဟာျခင္း၊ ေဆးကုေပးျခင္း ဆိုတာေတြက ပါရာဇိက မက်ေပမယ့္ သာသနာေတာ္ကို  ၾကည္ညိဳၿပီး သူမ်ားအၾကည္ညိဳ ပ်က္ေစႏုိင္သလို မၾကည္ညိဳေသးသူမ်ားရဲ႕ ကဲ့ရဲ႕အတင္းစကားဆုိမႈကို ခံရေစပါတယ္။ ရဟန္းမွန္ရင္ ဒီလိုေတြခ်ည္း ေနမွာပဲဆုိၿပီး ရဟန္းေကာင္းေတြကိုပါ ထိခိုက္ နစ္နာေစပါတယ္။ သာသနာေတာ္ကို အၾကည္ညိဳ ပ်က္ၿပီဆုိတာနဲ႔ သာသနာေတာ္ကို ေထာက္ပံ့ေပးကမ္း လွဴဒါန္းၾကေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ သစ္တစ္ပင္ဟာ ေရေျမဆီၾသဇာ မရရွိရင္ ေကာင္းစြာ မစည္ပင္ႏိုင္ျခင္း၊ ေျခာက္ကပ္ညိႇဳးႏြမ္းၿပီး ေသဆံုးရျခင္းဆုိတဲ့  အက်ဳိးတရားမ်ားကို ျဖစ္ေစသလို ဒကာဒကာမမ်ားရဲ႕ ေထာက္ပံ့ေပးကမ္း လွဴဒါန္းမႈကို မရရွိေတာ့တဲ့ သာသနာေတာ္ႀကီးအေနနဲ႔ စင္စင္ၾကယ္ၾကယ္ ေရရွည္ တည္တံ့ႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သာသနာေတာ္ႀကီးကို အမွန္တကယ္ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးၾကတယ္ဆုိရင္ ဒီအမႈေတြကို ျပဳထုိက္မျပဳထုိက္ လိုက္နာထုိက္ မလိုက္ထိုက္ ဆိုတာကို ရဟန္းေတာ္ေတြ အေနနဲ႔ ေလးေလးနက္နက္ ဆင္ျခင္စဥ္းစား သင့္ပါတယ္။

thevoicemyanmar