ျမန္မာျပည္ႏွင့္ Heart to Heart (ဆီးဂိမ္းစ္အလြန္အေတြးမ်ား)

ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္ - 1/04/2014 02:10:00 PM

Written By - ေဖဒီ

(၂၇) ႀကိမ္ေျမာက္ ေနျပည္ေတာ္ ဆီးဂိမ္းစ္ၿပိဳင္ပြဲႀကီးကား ေအာင္ျမင္စြာ ၿပီးဆုံးခဲ့ေလၿပီ။ ႏုိင္ငံအလုိက္ အဆင့္တြင္ ေရႊတံဆိပ္ေပါင္း ၈၆ ခုျဖင့္ ဒုတိယရခဲ့ျခင္း၊ ၁၉၆၉ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္း ဆုတံဆိပ္အေရအတြက္ အမ်ားဆုံးရရွိျခင္း၊ ဖြင့္ပြဲပိတ္ပြဲ အခမ္းအနားမ်ားကို ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားစြာ ျပဳလုပ္ႏုိင္ျခင္း စသည့္ဂုဏ္ယူဖြယ္ရာမ်ားထက္ ၿပိဳင္ပြဲႀကီး ေအးခ်မ္းစြာ ၿပီးဆုံးခဲ့ျခင္းက ျမန္မာႏုိင္ငံအတြက္ ဂုဏ္ယူဖြယ္အတိ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ ၿပိဳင္ပြဲမတုိင္မီက စိုးရိမ္ပူပန္ခဲ့ရသည့္ ျပႆနာျဖစ္စဥ္မ်ား တစ္စုံတစ္ရာ မျဖစ္ခဲ့ဘဲ ေအးခ်မ္းစြာ ၿပီးဆုံးေအာင္ျမင္ခဲ့ျခင္းမွာ အသြင္သစ္ ႏုိင္ငံေတာ္၏ ပုံရိပ္ေကာင္းအျဖစ္ က်န္ရစ္ခဲ့ၿပီဟုလည္း ဆုိႏုိင္ပါသည္။

သို႔ေသာ္ အိမ္ရွင္အျဖစ္ႏွင့္ ခ်န္ပီယံေရႊမွန္းထားေသာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာေဘာလုံးအသင္းမွာ အင္ဒုိနီးရွားအသင္းကို႐ႈံးၿပီး အုပ္စုကထြက္လုိက္ရသည့္အတြက္ ျမန္မာျပည္တစ္ျပည္လုံး ဖိလစ္ပိုင္တြင္ စူပါတုိင္ဖြန္း ၀င္သြားသကဲ့သုိ႔ အျပင္းအထန္ ခံစားသြားၾကရသည္။ ထုိပြဲၿပီးၿပီးခ်င္းပင္ ၿပိဳင္ပြဲမတုိင္မီက အသင္းအုပ္ခ်ဳပ္သူ ဦးစုိးမုိးေက်ာ္ ေျပာခဲ့ေသာ စကားအခ်ဳိ႕ နားထဲေဆာင့္၀င္လာသည္။

‘သန္း ၆၀ ေသာ ျပည္သူေတြကို တစ္ၿပိဳင္နက္ ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ လုပ္ေပးႏုိင္တာက ေဘာလုံးတစ္ခုတည္းပဲရွိတယ္’ တဲ့ေလ။

မွန္ေပစြ။ ဟုတ္ေလစြ။ သုိ႔ေသာ္ ‘သန္း ၆၀ ေသာ ျပည္သူေတြကို တစ္ၿပိဳင္နက္ မ်က္ရည္ေတြက်၊ ရင္ကြဲပက္လက္ေတြျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏုိင္တာကလည္း ေဘာလုံးတစ္ခုပဲ ရွိတယ္’ ဆုိသည့္ စကားကိုမူ သူဆက္မေျပာခဲ့။
နားလည္စရာ ေကာင္းလာတာက ေဘာလုံးဆုိသည္မွာ ျမန္မာျပည္သူေတြအတြက္ ႀကိဳးတန္းတစ္ခုျဖစ္သည္ ဆုိျခင္းပင္။ ပရိသတ္ဆုိသည့္ ျပည္သူေတြသည္ ထုိႀကိဳးတန္းေပၚ ေလွ်ာက္ေနရသူမ်ားပင္ျဖစ္သည္။ ႀကိဳးတန္းက ခါခ်လွ်င္ ျပဳတ္က်မည္။ ႀကိဳးတန္းေကာင္းလွ်င္ တစ္ဖက္ကမ္းသုိ႔ စခန္းေရာက္ေအာင္ ေျမျဖစ္မည္။ ကမ္းတစ္ဖက္သုိ႔ ေရာက္မည္မေရာက္မည္ထက္ ပို၍ေသခ်ာသည္ကေတာ့ ေခ်ာက္ကမ္းပါးက အသင့္ေစာင့္ႀကိဳေနျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ျပည္သူ႔ေအာင္ပြဲဟူ၍ လက္ခေမာင္းခတ္ ေအာင္ပြဲခံႏုိင္ေသာ အရာမွာ ေဘာလုံးမွလြဲ၍ ဘယ္အရာမ်ား ရွိပါသနည္း။ မေျပးရ၊ မခုန္ရ၊ လမ္းမပိတ္ရ စသည္ျဖင့္ ကန္႔သတ္ျခင္းခံခဲ့ရေသာ လြတ္လပ္ေရးေန႔ ေအာင္ပြဲသည္လည္း ျပည္သူ႔ေအာင္ပြဲအသြင္ မေဆာင္ခဲ့။ ဆြမ္းမကပ္ရ၊ အမွ်မေ၀ရဟု ခ်ဳပ္ခ်ယ္ျခင္း ခံခဲ့ရေသာ အာဇာနည္ေန႔သည္လည္း ျပည္သူ႔ပုံရိပ္အျဖစ္ ကိုယ္စားျပဳခြင့္ မရခဲ့ျပန္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ စိစစ္ၾကည့္လွ်င္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ျပည္သူ႔ေအာင္ပြဲဟူ၍ လက္ခေမာင္းခတ္ ေအာင္ပြဲခံႏုိင္ေသာ အရာမွာ ေဘာလုံးတစ္ခုသာ ရွိသည္။

ထုိအေျခအေနမ်ားေၾကာင့္ ေဘာလုံးသည္ ေအာ္တုိမစ္တစ္ ျပည္သူကိုကိုယ္စားျပဳထားေသာ အရာျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေဘာလုံးေမွ်ာ္လင့္ခ်က္သည္ ျပည္သူ႔ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ျဖစ္သည္။ ေဘာလုံးေအာင္ပြဲသည္ ျပည္သူ႔ေအာင္ပြဲ အစစ္ျဖစ္သည္။ ေဘာလုံးက်ဆုံးျခင္းသည္ ျပည္သူတုိ႔၏ က်ဆုံးျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ေဘာလုံးနိမ့္ပါးျခင္းသည္ ျပည္သူ႔ဘ၀ နိမ့္ပါးျခင္းလည္းျဖစ္သည္။

ျမန္မာျပည္သူတုိ႔ႏွင့္ ေဘာလုံးအသင္းသည္ ႏွစ္လႊာေပါင္းမွ တစ္ရြက္ျဖစ္ေသာ စြယ္ေတာ္ရြက္လုိပင္ ျဖစ္သည္။ မွန္ႏွင့္မွန္ရိပ္လုိလည္း ျဖစ္သည္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စနစ္ဆုိးေတြေၾကာင့္ နင္းျပားဘ၀အျဖစ္ ႏြံနစ္ခဲ့ရာမွ ျပန္လည္ကုန္း႐ုန္း ထေနရေသာ ျပည္သူတုိ႔၏ ေကာက္႐ုိးတစ္မွ်င္သည္ ေဘာလုံးသာျဖစ္သည္။ ေဘာလုံးသည္ ကမၻာ့အားကစားနည္းျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ကမၻာတြင္ပါ၀င္ေသာ ျမန္မာတုိ႔အတြက္မူ ေဘာလုံးသည္ ကမၻာ႔ေဘာလုံးဆုိသည္ထက္ တစ္မူပိုေနသည္။ ထူးျခားေနသည္။ ဘ၀ႏွင့္ ထပ္တူသက္ေရာက္မႈ ရွိေနသည္ကို သတိျပဳသင့္သည္။ ျမန္မာျပည္သူတုိ႔၏ ဘ၀ႏွင့္ စိတ္ဓာတ္ခြန္အားမ်ားကို ေျပာင္းလဲေပးႏုိင္ေသာ စြမ္းအင္ပါ၀ါမ်ား ေဘာလုံးတြင္ အျပည့္ရွိသည္။

အျခားႏုိင္ငံမ်ားတြင္ ေဘာလုံးေအာင္ျမင္မႈသည္ အသင္း၏ေအာင္ပြဲ။ ျပည္သူတုိ႔၏ ေပ်ာ္ပြဲတစ္ရပ္သာ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာျပည္တြင္မူ ထုိသုိ႔မဟုတ္။ ေဘာလုံး၏ ေအာင္ပြဲသည္ ျပည္သူတုိ႔၏ ဘ၀ေအာင္ပြဲပင္ ျဖစ္သည္။ ကိုလုိနီေခတ္တြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဦးေဆာင္ေသာ ဖဆပလ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ႀကီးသည္ ကြၽန္အျဖစ္ ျပားျပား၀ပ္ခဲ့ရေသာ ျပည္သူတုိ႔ကို ႏုိးထေစခဲ့သည္။ တက္ၾကြေစခဲ့သည္။ ယေန႔ကာလတြင္ သခင္အျဖစ္ အငုံ႔စိတ္ျဖင့္ ျပားျပား၀ပ္ေနခဲ့ရေသာ ျမန္မာျပည္သူတုိ႔ကို တစ္ၿပိဳင္နက္တည္း ႏုိးထေစႏုိင္သည္မွာ ေဘာလုံးတစ္ခုတည္းသာလွ်င္ ျဖစ္သည္။ ေဘာလုံးတစ္ခုတည္းသာ ရွိသည္။ ျမန္မာျပည္သူတုိ႔ႏွင့္ ေဘာလုံးခြဲျခားမရသည္ကို ေနျပည္ေတာ္ ဆီးဂိမ္းစ္တြင္ ထင္ထင္ရွားရွား ေပၚလာခဲ့သည္။ ေဘာလုံးသည္ ျမန္မာျပည္သူတုိ႔၏ ဘ၀ျဖစ္သည္ကို ေနျပည္ေတာ္ဆီးဂိမ္းစ္က အေျဖထုတ္ေပးခဲ့သည္။

သုိ႔ရာတြင္ ျမန္မာျပည္သူတုိ႔၏ ၀ိညာဥ္၊ ျမန္မာျပည္သူတုိ႔၏ ဘ၀ျဖစ္သည့္ ျမန္မာေဘာလုံး အသင္းသည္ ျမန္မာျပည္သူတုိ႔ကုိ ႏုိးထေစျခင္း မျပဳႏုိင္ခဲ့။ အငုံ႔စိတ္ႏြံတြင္းမွ ဆြဲထုတ္ေပးႏုိင္ျခင္း မရွိခဲ့။ ခါးသီးေသာ က်ဆုံးမႈမ်ားကိုသာ ေပးခဲ့သည္။ ျပည္သူ႔ေအာင္ပြဲသည္ ျပည္သူတုိ႔ႏွင့္ အလွမ္းေ၀းေနဆဲပင္ ရွိသည္။

ျပည္သူေတြအားထားရာ ျမန္မာအသင္းသည္ ျပည္သူတုိ႔ကို အ႐ႈံးႏြံတြင္းသို႔ ဆက္သြင္းေပးခဲ့႐ုံသာ မဟုတ္။ တာ၀န္ေရွာင္လႊဲသည့္ ‘သတၲိေၾကာင္’ အေမြဆုိးကိုပါ အဆစ္ေပးခဲ့ျပန္သည္။ Head to Head တဲ့။ ဒါကို နည္းျပခ်ဳပ္ဆုိသူက သူမသိဟုဆုိသည္။ ေဘာလုံးအသင္း တာ၀န္ရွိသူေတြကလည္း သူတုိ႔ေျပာခဲ့သည္ဟု ဆုိသည္။ ေနရင္းထုိင္ရင္း မိဘမဲ့ ျဖစ္သြားတာက Head to Head။ တာ၀န္ယူမည့္သူ မရွိ။ လက္သည္မေပၚ။
ျပည္သူေတြက ကိုယ္ေတြ၏ ဘ၀တစ္ခုအျဖစ္၊ ကိုယ္ေတြ၏ ဘ၀ေအာင္ပြဲအျဖစ္ အျမင့္ဆုံး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားျဖင့္ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾကသည္။ အိပ္မက္မက္ခဲ့ၾကသည္။ စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့ၾကသည္။ ေဘာလုံးအသင္းႏွင့္ ပတ္သက္သူမ်ား၏ ေျဖရွင္းမႈမ်ားတြင္ ေဆာရီးတစ္လုံးမွလြဲ၍ ျပည္သူကို မ်က္ႏွာမူေသာ ေျဖရွင္းမႈမ်ား တစ္ခုမွမပါ။ သူမွားတယ္ ငါမွန္တယ္ျဖင့္ သူတုိ႔၏ ေဘာလုံးရပ္၀န္း လူနည္းစု ကြက္ကြက္ေလးအတြက္သာ ေျဖရွင္းေနၾကသည္။ ျပည္သူတုိ႔သည္ သူတုိ႔ရင္ဘတ္ေနာက္က ေက်ာအျဖစ္သာ ရွိေနခဲ့သည္။

ေသခ်ာသည္ကေတာ့ အႏွီ Head to Head သည္ ျမန္မာျပည္တြင္ Heart to Heart မရွိၾကျခင္းကို ေဖာ္ညႊန္းျပလုိက္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။

နည္းျပႏွင့္ တာ၀န္ရွိ စီမံသူေတြအၾကား အခ်င္းခ်င္း၊ နည္းျပႏွင့္ ကစားသမားေတြအၾကား အခ်င္းခ်င္း၊ ကစားသမားေတြက ျပည္သူသန္း ၆၀ အေပၚ Heart to Heart မရွိျခင္းေၾကာင့္ Head to Head ၏ ရလဒ္ဆုိးကို ျပည္သူေတြ ခံစားလုိက္ရျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။

‘လူခ်င္းေ၀းလည္း ႏွလုံးသားခ်င္း နီးပါေစ’ ဆုိေသာ သီခ်င္းစာသားေလး ရွိသည္။ အစုိးရက ျပည္သူအေပၚ၊ ျပည္သူ႔၀န္ေဆာင္မႈ အဖြဲ႔အစည္းေတြက ျပည္သူအေပၚ၊ လႊတ္ေတာ္အမတ္မင္းေတြက ဆုိင္ရာကိုယ္စားျပဳ နယ္ေျမအတြင္းရွိ ျပည္သူအေပၚ၊ ဆရာဆရာမေတြက တပည့္အေပၚ၊ အလုပ္ရွင္ေတြက အလုပ္သမားေတြအေပၚ၊ ျပည္သူေတြက ျပည္သူေတြအခ်င္းခ်င္းအေပၚ စသည့္ျမန္မာျပည္၏ နယ္ပယ္အသီးသီးတြင္ ႏွလုံးသားခ်င္းနီးသည့္ Heart to Heart စိတ္ထားေတြသာ ရွိၾကမည္ဆုိလွ်င္ သယံဇာတၾကြယ္၀သေလာက္ ခ်မ္းသာေသာႏိုင္ငံ ျဖစ္လာမည္မွာ ေသခ်ာပါသည္။

ျမန္မာျပည္တြင္ လူခ်င္းနီးပါလ်က္ ႏွလုံးသားခ်င္း ေ၀းေနၾကသူေတြ အမ်ားႀကီးရွိသည္။ ေနျပည္ေတာ္ ဆီးဂိမ္းစ္တြင္ ျမန္မာေဘာလုံးအသင္း က်ဆုံးျခင္းက ထုိ၏အနီးစပ္ဆုံး သက္ေသျဖစ္သည္။ ျမန္မာအသင္းသည္ လူခ်င္းနီးလ်က္ ႏွလုံးသားခ်င္း ေ၀းၾကသူမ်ားျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းထားေသာ အသင္းသာျဖစ္သည္။

နက္ျဖန္ သုိ႔မဟုတ္ ဘယ္ေသာအခါမ်ားသည္ ႏွလုံးသားခ်င္းနီးသည့္ ျမန္မာျပည္၏ Heart to Heart ေန႔မ်ား ျဖစ္လာပါမည္နည္း။
eleven media group