ဒုတိယ အၾကိမ္ ျပည္ေတာ္ျပန္ခရီးစဥ္ (၉)

ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္ - 1/31/2014 10:52:00 AM

ထက္ေအာင္ေက်ာ္ (၃၁-၀၁-၂၀၁၄)

ထူးျခားတာက ဒီဖက္မွာစပါးကုိ ဘယ္လိုစုိ္က္သလဲမသိပါ။ က်ေနာ္တုိ႔ ထား၀ယ္ဖက္မွာေတာ့ လယ္ ကြက္ဆုိတာ ေရျပင္ညီျဖစ္ေနမွ။ မုိးရြာတဲ့အခါေရခံျပီး လယ္ထြန္စိုက္ရတဲ့ အမ်ဳိး။ ဒီမွာေတာ့ လယ္ ကြက္ေတြက ဥေရာပက ဂ်ဳံခင္းေတြလုိပါပဲ။ မညီမညာ ေတာင္ေစာင္းမွာ စပါးငုတ္တုိ ရုိးျပတ္ေတြကို ေတြ႔ရပါတယ္။ လယ္ေတာအလြန္မွာေတာ့ လိမ္ေမာ္ျခံၾကီးေတြ။ ဒီရြာေတြက ပင္းတယျမိဳ့နယ္ထဲ ေရာက္ေနျပီလုိ႔ ကားဆရာကေျပာပါတယ္။

(ေအာင္ပန္းျမိဳ့က လမ္းေဘးေစ်းတန္းတခု)

အဲဒီရြာေတြကိုလြန္ေတာ့ ေအာင္ပန္းျမိဳ့နယ္ထဲ၀င္လာပါတယ္။ ေျမကပုိျပန္႔လာျပီး ဟင္းသီးဟင္းရြက္ စုိက္ခင္းေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားျမင္လာရပါတယ္။ ေအာင္ပန္းျမိဳ့လယ္က ဆုိင္တခုမွာကားရပ္ျပီး လဖက္ ရည္ေသာက္ၾကပါတယ္။ ဆုိင္ေရွ့မွာေတာ့ ေဒသထြက္သီးနွံေတြျဖစ္တဲ့ လိေမၼာ္သီးနဲ႔ေထာပတ္သီး အၾကီး ၾကီးေတြေရာင္းတဲ့ေစ်းတန္း။ ေတာင္ေပၚေဒသဆုိေပမဲ့ ျမင္းလွည္းေတြ၊ ႏြားလွည္းေတြကိုလဲ ေအာင္္ပန္း မွာျမင္ခဲ့ရပါတယ္။

ျပီးေတာ့ ကားေတြကလဲ တ၀ီ၀ီ။ တကယ္ဆုိရင္ ေအာင္ပန္းက မႏၲေလးတုိင္းနဲ႔ ရွမ္းျပည္နယ္ၾကားမွာ အခ်က္ခ်ာက်တဲ့ေနရာတခုပါ။ ေရွ့မွာက်ေနာ္သြားခြင့္မၾကံဳလုိက္ရတဲ့ ေက်ာက္ဆည္၊ ၀မ္းတြင္း၊ သာ စည္၊ ကေလာဖက္ကေနလာရင္လဲ ဒီေအာင္ပန္းကိုပဲ၀င္ပါတယ္။ ဒါေတြကို က်ေနာ္ကၾကိဳမသိ။ က် ေနာ္ေအာင္ပန္းကိုသိတာက ျငိမ္းခ်မ္းေရးကဗ်ာဆရာၾကီး ဒဂံုတာရာ ေနထုိင္တဲ့ျမိဳ႔။ အာဏာရွင္ ဦးေန ၀င္းနဲ႔ေ၀းရာအရပ္မွာေနခ်င္လို႔ သူ႔ကုိယ္သူမဲဇာပုိ႔တဲ့အေနနဲ႔ ေအာင္ပန္းမွာေနတယ္ဆုိေတာ့ ေအာင္ ပန္းဟာ အေတာ္ေခါင္တဲ့ေနရာလုိ႔ က်ေနာ္က ထင္ထားခဲ့တာပါ။

အခုတကယ္ေတြ႔ေနရတဲ့ ေအာင္ပန္းက ဆရာေျပာသေလာက္မေခါင္လွပါ။ ဒါေပမဲ့ ရန္ကုန္၊ မႏၱေလး နဲ႔ေတာ့ မုိင္ေပါင္းမ်ားစြာေ၀းကြာတာေပါ့ေလ။ ဒီလုိ ရာသီဥတုသာယာလွတဲ့၊ လူမ်ဳိးလဲစုံလွတဲ့ ျမိဳ့ေလး မွာ ဆရာၾကီးဒဂံုတာရာ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာေနထုိင္ခဲ့ျပီး ျပီးခဲ့တဲ့ ၾသဂုတ္လ ၁၉ ရက္ေန႔ကမွ ကြယ္လြန္ သြားတာပါ။ DVB မွာ တာ၀န္ထမ္းစဥ္က တယ္လီဖုန္းခဏခဏေခၚျပီး ဆရာၾကီးကို အင္တာဗ်ဳးလုပ္ ဖူးတဲ့က်ေနာ္ အခုလူကိုယ္တုိင္ ေအာင္ပန္းေရာက္တဲ့အခါက်ေတာ့ ဆရာၾကီးရဲ့ေနအိမ္ကိုသြားဖုိ႔ အ ခ်ိန္မရခဲ့ပါ။ ဒီလုိ ျငိမ္းခ်မ္းတဲ့ျမိဳ့ေလးမွာေနခြင့္ရလုိ႔ ျငိမ္းခ်မ္းတဲ့စာေပေတြ ဖန္တီးနုိင္ခဲ့ေလသလားလုိ႔ စဥ္းစားေနမိပါတယ္။  

ေအာင္ပန္းကေန ထြက္လာေတာ့ ေန႔လည္ပုိင္းျဖစ္ေနျပီ။ ဒါေပမဲ့ ေလတျဖဴးျဖဴးတုိ္က္ေနတဲ့အတြက္ သိပ္မပူပါ။ ရွမ္းျပည္နယ္ထဲေရာက္လာကတည္းက အပူခ်ိန္က တေျဖးေျဖးနဲ႔ က်လာသလုိခံစားရပါ တယ္။ ရြာစဥ္တန္းေတြ၊ သစ္ေတာေတြ၊ ေတာင္တန္းေတြကိုေက်ာ္ျပီးတဲ့ေနာက္ ခ်ဳိင့္၀ွမ္းထဲမွာ လြင္ျပင္ ၾကီးတခုကို ျမင္လုိက္ရပါတယ္။ အဲဒါ ဟဲဟုိးျမိဳ့နယ္ထဲေရာက္လာျပီလုိ႔ ကားဆရာကေျပာပါတယ္။ ''ဟုိး ေတာင္ေပၚမွာျမင္ေနရတာ ေတာင္ၾကီးပဲေလ'' လုိ႔လဲ သူကလက္ညိႈးထုိးျပပါတယ္။  

က်ယ္ျပန္႔လွတဲ့ ဟဲဟုိးခ်ဳိင့္၀ွမ္းၾကီး။ စုိက္ခင္းေတြက ေအာင္ပန္းထက္ေတာင္ ပုိမ်ားလာသလုိပဲ။ လမ္း ကလဲ ပုိက်ယ္ပုိေကာင္းလာတယ္လို႔ထင္ပါတယ္။ ေကာင္းဆုိ ဒီလမ္းက ကုပၸဏီေတြက ကန္ထရုိက္ယူ လုပ္ေပးထားတာလုိ႔သိရပါတယ္။ ဒီေတာ့ ထုံးစံအတုိင္း Toll ဂိတ္အေကာက္ေတြရွိပါတယ္။ ေရွ့မွာ ေျပာခဲ့တဲ့ ေက်ာက္ဆည္-ကေလာလမ္းမွာလဲ ဒီလုိ Toll ဂိတ္ေတြရွိတယ္လို႔ဆုိပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ျဖတ္ လာတဲ့ ရြာငံလမ္းမွာေတာ့ Toll ဂိတ္မရွိတဲ့အတြက္ ျမိဳ့၀င္ေက်း ၃၀၀ က်ပ္စီပဲေပးတာကိုသာ ျမင္ခဲ့ရပါ တယ္။

အခု ဒီဂိတ္မွာေတာ့ ၃၀၀ နဲ႔ရပုံမေပၚပါ။ ကြန္ျပဴတာစနစ္နဲ႔အေသခ်ာထိမ္းခ်ဳပ္ထားတဲ့ ေတာင္ၾကီးျမိဳ့ ၀င္ခါနီး ပုဂၢလိကပုိင္ Toll ဂိတ္ဆုိေတာ့ အမ်ားၾကီးေပးရမွာေပါ့။ ''ဟာ အကုိၾကီးကလဲ အခ်င္းခ်င္းေတြ ကုိ ပစ္ဆံလာေပးေနျပန္ျပီ။ ျပန္လာမွာ မုန္႔၀ယ္လာခဲ့ေလ'' လုိ႔ Toll ဂိတ္ေကာင္တာ ကြန္ျပဴတာေရွ့မွာ ထုိင္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးက ျပန္ေျပာသံၾကားရေတာ့ က်ေနာ္အေတာ္အံၾသသြားပါတယ္။

ကုိယ့္နားကုိယ္္မယုံလို႔ ေကာင္မေလးေရွ့က ကြန္ျပဴတာကုိအေသခ်ာလွမ္းၾကည့္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ နဲနဲ လွမ္းေနေတာ့ ေကာင္းေကာင္းမျမင္ရ။ ၾကည့္ရတာ ဒီကကြန္ျပဴတာစနစ္က ျဖတ္သြားတဲ့ကားေတြကုိ Auto Record လုပ္ထားပုံမရ။ Record ရွိရင္ ဒီလုိမုန္၀ယ္ေကြ်းခုိင္းလုိ႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲ။

ဒီ Toll ဂိတ္ကအေတာ္ထူးပါတယ္။ ေရွ့မွာေဖၚျပခဲ့တဲ့ စစ္ကုိင္းတံတားေပၚကဂိတ္နဲ႔မတူ။ က်ေနာ္တုိ႔ ကားက ၀န္ထမ္းကားလဲမဟုတ္ေတာ့ ဘာလုိ႔အလကားလြတ္ေပးရမွာလဲ။ အင္း...Toll ဂိတ္စနစ္နဲ႔ အ ေကာက္၀န္ထမ္းေတြ၊ ကားသမားေတြေတြရဲ့တာ၀န္ယူမႈ၊ ကုိယ္က်င့္တရားေတြက ဘယ္လိုမ်ဳိးၾကီးလဲ။ ဒါေပမဲ့ ဒါကုိ လြဲေခ်ာ္ျခင္းတခု။ ကုိယ္က်င့္တရားျခစားျခင္းတခု။ လာဘ္စားမႈတခု ျဖစ္တယ္လို႔ ကားသ မားေရာ၊ Toll ဂိတ္၀န္ထမ္းေတြကပါ ရႈျမင္ထားပုံမရပါဘူး။

အရာရာကုိသတင္းသမားအျမင္နဲ႔ လုိက္ၾကည္မိတဲ့ က်ေနာ္ရဲ့အမွားလုိပဲဆုိရေတာ့မလား။ ထားလုိက္ ေတာ့။ ဒီမုိကေရစီစနစ္က အခုမွအစျပဳကာစဆုိေတာ့ တေျဖးေျဖး ျဖစ္လာမွာပါလုိ႔ပဲ ေမ်ာ္ရဦးမယ္ ထင္ ပါတယ္။  ဟဲဟုိးကေန ထြက္လာေတာ့ ေရႊေညာင္၊ က်ေနာ္က ေရႊေညာင္နဲ႔ေညာင္ေရႊကုိသိပ္မကြဲလွ။ အခုလုိျမင္ရေတာ့မွပဲ ေရႊေညာင္ကလမ္းေပၚမွာ။ ေညာင္ေရႊက အင္ေလးကန္ေဘးမွာဆုိတာကို သိခြင့္ ရခဲ့ပါတယ္။

ေရႊေညာင္ကုိလြန္ေတာ့ ေအးသာယာ။ ဒီျမိဳ့ဟာ ျပီးခဲ့တဲ့ဆယ္စုနွစ္၊ စစ္အစိုးရေခတ္မွာမွ ေပၚလာတဲ့ျမိဳ့ သစ္တခုေပါ့။ ေဂါက္ကြင္းေတြရွိတယ္၊ ၀ုိင္စက္ရံုံေတြရွိတယ္လို႔ နာမည္ၾကီးပါတယ္။ ျပီးေတာ့ အေ၀း ေျပးကားေတြအားလုံးလဲ ဒီျမိဳ့မွာပဲ ဂိတ္ထုိးရျပီး ေတာင္ၾကီးျမိဳ့ေပၚတက္ခြင့္မရွိဘူးလုိ႔ ကားဆရာကေျပာ ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တုိ႔ကားက ဗင္ကားဆုိေတာ့ ေအးေဆးပဲ။ တည္းတဲ့အိမ္အထိ၊ ဟုိတယ္အထိ လုိက္ပို႔ ေပးမယ္လို႔ဆုိပါတယ္။

ေအးသာယာကုိေက်ာ္လာေတာ့ ေတာင္တက္လမ္းကိုစေတြ႔ရျပီး တခ်ဳိ႔ေနရာေတြမွာ အသြားတလမ္း၊ အျပန္တလမ္း စနစ္တက် လုပ္ထားတာေတြ႔ရပါတယ္။ ေတာင္ၾကီးျမိဳ့၀င္ခါနီးေလ လမ္းကပုိေကာင္း လာေလပါပဲ။ ေတာင္တက္လမ္းကအေတာ္ေစာက္ျပီး သစ္ေတာေတြကလဲ ထူထဲလွပါတယ္။ ျပီးေတာ့ သစ္ေတာသစ္ပင္ တုိ႔ခ်စ္ခင္။ ဥတုရာသီေတာကိုမွီ။ သစ္တပင္ေကာင္း ငွက္တေသာင္း စသျဖင့္ သစ္ ေတာ ပညာေပးပုိစတာေပါင္းမ်ားစြာကိုလဲ လမ္းေဘးတေလ်ာက္မွာစုိက္ထူထားတာေတြ႔ရပါတယ္။\

(ေတာင္ၾကီးျမိဳ့က စကားလုံးတေစၦ ဆုုိင္းဘုတ္ခု)

၁၅ မီနစ္ေလာက္ ေတာင္တက္ျပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ''လွိဳက္လွဲစြာ ၾကိဳဆုိပါ၏၊ ေတာင္ၾကီျမိ့ဳွ'' ဆုိတဲ့ ဆုိင္းဘုတ္ၾကီးကုိေတြ႔ရပါတယ္။ ေတာင္ထိပ္နားေရာက္ခါနီးေတာ့ ''ျမိဳ့ရြာမ်ားအျမန္ ေခတ္မီဖြံ႔ျဖိဳး တုိး တက္ရမည္'' ဆုိတဲ့ေၾကြးေၾကာ္သံလား၊ ဆုေတာင္းစာလား သိပ္မကဲြျပားလွတဲ့ဆုိင္းဘုတ္ကုိျမင္ရပါ တယ္။ ေတာင္ေပၚျမိဳ့ဆုိေတာ့ အေတာ္သန္႔သန္႔ျပန္႔ျပန္႔ရွိပါတယ္။ ေၾကာ္ျငာဆုိင္းဘုတ္အၾကီးၾကီးေတြ ကိုလဲ ေတြ႔ရပါတယ္။

ျမိဳ့ထဲ၀င္လာေတာ့ ရပခ လုိ႔ေခၚတဲ့ အေရွ့ပုိင္းတုိင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္ကုိ အရင္ဆုံးေတြ႔ရပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ျမိဳ့မေစ်း။ အဲဒီေစ်းေရွ့က ဆုိင္းဘုတ္ကေတာ့ ဘာကိုဆုိလုိမွန္းမသိ။ ''ဥပေဒကုိ မသိနားမလည္ဟု ဆုိ ကာမွ်ျဖင့္ ဥပေဒကသင့္အား ခြင့္လႊတ္လိမ့္မည္မဟုတ္'' တဲ့။ ေစ်းကိုလြန္လာေတာ့ ျပည္နယ္လႊတ္ ေတာ္ရံုးခန္း။ အဲဒီေရွ့မွာေတာ့ ျပည္သူ႔သေဘာထားဆုိတဲ့ အနီေရာင္ဆုိင္းဘုတ္ၾကီး ေထာင္ထားပါ တယ္။

တကယ္ဆုိ ''ျပည္ပအားကုိး ပုဆိန္ရုိုး၊ အဆုိးျမင္၀ါဒီမ်ားအား ဆန္႔က်င္ၾက'' ဆုိတဲ့ စာသားအပါ၀င္ ရန္ လိုတဲ့ေၾကြးေၾကာ္သံေတြဟာ အရင္အစိုးရေဟာင္းေခတ္က ထုတ္ထားတာဆုိေတာ့ အခုအစိုးရသစ္ ေခတ္မွာ အၾကံဳးမ၀င္ေတာ့ဘူးလုိ႔ က်ေနာ္ကထင္ထားတာပါ။ ဒါေပမဲ့ အေဟာင္းအသစ္ေျပာင္းလဲမႈျဖစ္ စဥ္က ဒီအရပ္မွာ သိပ္ကြဲကဲြျပားျပားရွိပုံမရေသးပါ။ စစ္ယူနီေဖာင္းေနရာမွာ အရပ္၀တ္ေျပာင္းလုိက္ေပ မဲ့ Mindset ေတြ၊ ေၾကြးေၾကာ္သံေတြကေတာ့ အရင္တုိင္း သူတို႔စိတ္ထဲ ရွိေနဆဲနဲ႔တူပါတယ္။

ျမိဳ့လယ္လမ္းမၾကိးအတုိင္း တပတ္ပတ္ျပီးတဲ့ေနာက္ ျမိဳ့မေစ်းနားက ေစ်းေပါတဲ့တည္းခုိခန္းတခုမွာ ၀င္ တည္းပါတယ္။ နုိင္ငံျခားသားဆုိေတာ့ တေသာင္းခြဲတန္အခန္းကုိ သုံးေသာင္းေပးလုိက္ရျပန္ပါတယ္။ ျမိဳ့လယ္ကနာရီစင္မွာျပထားတဲ့ အပူခ်ိန္ကုိမၾကည့္ျဖစ္ေပမဲ့ ေတာင္ၾကီးအပူခ်ိန္က ၁၀ ဒီဂရီစင္တီဂရိတ္ ေအာက္ေတာင္ေရာက္ေနမလားပဲ။ ျပီးေတာ့ေတာင္ေပၚဆုိေတာ့ ေလကလဲတုိက္ေနပါတယ္။ ေနာ္ေ၀း ကလာတဲ့ ဧည့္သည္လဲ ေတာင္ၾကိးေဆာင္းေလေအးကုိ အေတာ္ျဖဳံသြားပါတယ္။

ေတာင္ၾကီးမွာက်ေနာ္တုိ႔အရင္ေရာက္ေနတဲ့ ေအာ္စလိုသားတဦးက ''နတ္စိမ္းေျမမွသည္'' From the Land of Green Ghosts စာအုပ္ကုိေရးသားခဲ့သူ ပါစကယ္ခူးသြယ္။ အင္းေလးကန္ဆီသြားဖုိ႔အတြက္ သူနဲ႔ညွိျပီးတဲ့ေနာက္ မနက္ ၉ နာရီေလာက္မွာ ေတာင္ၾကီးကေန အင္းေလးကန္ရွိတဲ့ ေညာင္ေရႊျမိဳ့ဆီ လုိင္းကားစီးျပီးထြက္လာပါတယ္။ စင္းလုံးျဖတ္ကားငွားရင္တေသာင္းေက်ာ္ နွစ္ေသာင္းနီးပါး။ ဒါေပမဲ့ လုိင္းကားစီးရင္ တေယာက္မွ ၁၀၀၀ (တေထာင္) ပဲေပးရပါတယ္။

မေန႔ကတက္လာတဲ့ ေအးသာယာ၊ ေရႊေညာင္ကုိျဖတ္ျပီးတဲ့ေနာက္ ေညာင္ေရႊလမ္းခြဲထဲ ကားက၀င္ လာပါတယ္။ ေတာင္ေပၚကေန ပင္လယ္ကမ္းစပ္ကိုေရာက္သြားသလုိပါပဲ။ သဘာ၀အခင္းအက်င္းက လုံး၀ေျပာင္းသြားပါတယ္။ စပါးခင္းေတြ၊ ဟင္းသီးဟင္းရြက္စိုက္ခင္းေတြ၊ အင္း အုိင္ ေခ်ာင္းေျမာင္းေတြ ကုိျမင္လာရပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ''စပယ္ရွယ္ ငါးကင္ရမည္'' ဆုိတဲ့ စားေသာက္ဆုိင္ေလးေတြကို ေရကန္ ေလးေတြေဘးမွာေတြ႔ရပါတယ္။

ေရကန္ခပ္ၾကီးၾကီးတခုအဆုံးမွာေတာ့ ေညာင္ေရႊျမိဳ့ကုိေတြ႔ရပါတယ္။ အဲဒီမွာ ခဏနား၊ ေန႔လည္စာစား ပါတယ္။ ''ဟုိမွာျမင္ေနရတဲ့ အစြယ္ခြ်န္ခြ်န္ေလးကုိေတြ႔လား၊ အဲဒါ ဦးဟန္ (ေညာင္ေရႊ) တုိ႔ရဲ့ ေဟာ္နန္း ပဲေလ'' လုိ႔ ကုိပါစကယ္ကေျပာပါတယ္။ တုိင္းရင္းသားအေရးေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ EU Burma ရံုးရဲ့ ညြန္ မႈး။ DVB (ဒီမုိကရက္တစ္ျမန္မာ့အသံ) မွာလဲ ညြန္မႈးတာ၀န္ထမ္းခဲ့ဖူးတဲ့ ဦးဟန္ေညာင္ေရႊကုိ က်ေနာ္ တို႔ျပည္ပေရာက္ေနသူအေတာ္မ်ားမ်ားက ဦးဟန္လုိ႔ေခၚၾကပါတယ္။ သူဟာ ျမန္မာနုိင္ငံရဲ့ပထမဆုံး သမၼတ ေညာင္ေရႊေစာ္ဘြား စပ္ေရႊသုိက္ရဲ့သား တဦးေပါ့။

(ျမန္မာနုိင္ငံရဲ့ ပထမဆုံးသမၼတ စပ္ေရႊသုိက္ရဲ့ ေညာင္ေရႊေဟာ္နန္း)

အင္းထဲမဆင္းခင္ အဲဒီေဟာ္နန္းကိုေတာ့ ေရာက္ေအာင္သြားၾကည့္ဦးမွဆုိျပီး က်ေနာ္တုိ႔အုပ္စု လမ္း ေလ်ာက္ခ်ီတက္လာပါတယ္။ ေစ်းတန္းအလြန္ ဒီဖက္ေရာက္ေတာ့ သားနားလွပတဲ့ ဟုိတယ္တလုံး။ ျပီးေတာ့ စက္ဘီး၊ ဆုိင္ကယ္၊ ကား အငွားဆုိင္ေတြ။ အဲဒီဆုိင္ေတြအလြန္မွာေတာ့ ကုကၠဴပင္ၾကီးေတြ အုပ္ဆုိင္းေနတဲ့ျခံ၀င္းၾကီးတခု၊ အဲဒီျခံထဲမွာေတာ့ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းနဲ႔ခပ္ဆင္ဆင္တူတဲ့ ေရွးေဟာင္း နွစ္ ထပ္အေဆာက္ဦၾကီးတခုကိုျမင္ရပါတယ္။

''အဲဒါ ေညာင္ေရႊေဟာ္နန္းပဲေလ'' လုိ႔ ကုိပါစကယ္ကေျပာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ၀င္ေပါက္ကဆုိင္းဘုတ္မွာ ေတာ့ အဲဒီလုိေရးမထားပါ။ ''ယဥ္ေက်းမႈျပတုိက္ (ေညာင္ေရႊ)'' လုိ႔သာ ျမန္မာ-အဂၤလိပ္ နွစ္ဘာသာနဲ႔ ေရးထားပါတယ္။ ျပတုိက္ဖြင့္ခ်ိန္ နံနက္ ၁၀ နာရီမွ ညေန ၄ နာရီအထိ၊ လူၾကီး ၂၀၀ က်ပ္။ နုိ္င္ငံျခား သား ၂ ေဒၚလာလုိ႔လဲ ေရးထားပါတယ္။ ျခံ၀င္းတံတုိင္းကုိျပဳျုပင္ေနဆဲျဖစ္ျပီး အလုပ္သမားတခ်ဳိ႔ အလုပ္ ရႈပ္ေနၾကပါတယ္။

ျခံ၀င္းထဲ၀င္သြားေတာ့ ေဟာ္နန္းေရွ႔က အလံတုိင္းမွာ ရွမ္းအလံတလူလူလြင့္ေနတာေတြ႔ရပါတယ္။ ေဟာ္နန္းကိုလက္၀ဲရစ္ပတ္လုိက္ေတာ့ အေျမာက္ေဟာင္းတလက္ေထာင္ထားတဲ့ဖက္ကို အရင္ေရာက္ ပါတယ္။ ဟုိဖက္ေတာအုပ္ထဲမွာေတာ့ ေဟာ္နန္းလုံျခံဳေရးအေစာင့္ေနခဲ့ဖူးတဲ့ အေဆာင္ေဟာင္းတခုကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ကြန္ကရစ္ လူသြားလမ္းမွအပ က်န္တဲ့ေတာအုပ္ကုိ မၾကာေသးခင္ကမွ ခုတ္ထြင္ရွင္း လင္းထားတဲ့ပုံစံမ်ဳိး။

(ျမန္မာနုိင္ငံရဲ့ ပထမဆုံးသမၼတ စပ္ေရႊသုိက္ရဲ့ ေညာင္ေရႊေဟာ္နန္း)

အေနာက္ဖက္မွာေတာ့ ျပိဳပ်က္စျပဳေနတဲ့သစ္သားေလွကားထစ္ေတြကုိ အျပင္ကေန လွမ္းျမင္ေနရပါ တယ္။ အဲဒီေလွကားပ်က္ရဲ့မ်က္ေစာင္းထုိးမွာေတာ့ ေဟာ္နန္း (အခု ယဥ္ေက်းမႈျပတုိက္) ရဲ့ အေထြ ေထြလုပ္သားေတြေနပုံရတဲ့ တန္းလ်ားငယ္တခု။ ကေလးငယ္ နွစ္ဦး ေဆာ့ကစားေနတာေတြ႔ရပါတယ္။ ဒီဖက္မ်က္နွာစာမွာေတာ့ ေဟာ္နန္းရဲ့ေလသာေဆာင္။ အားလုံးသစ္သားေတြနဲ႔လုပ္ထားတာေတြ႔ရပါ တယ္။ အဲဒီေလသာေဆာင္ရဲ့ေအာက္ထပ္မွာေတာ့ သံတုိင္ေတြကာရံထားတဲ့အခန္းတခု။

ဒီဖက္ကိုထြက္လုိက္ေတာ့ ေဟာ္နန္းရဲ့ အေရွ့ဖက္မ်က္နွာစာနဲ႔ ေဟာ္နန္း (ျပတုိက္) ထဲ ၀င္တဲ့အေပါက္။ အထဲကုိ၀င္မွ ၂ ေဒၚလာေပးရမွာျဖစ္ျပီး အျပင္ကေလ်ာက္ၾကည့္ရင္ ဘာမွေပးစရာမလုိတဲ့သေဘာ။ က် ေနာ္တုိ႔အုပ္စုလမ္းေလ်ာက္ျပီး ဓာတ္ပုံရုိက္ေနတာကိုလဲ ျပတုိက္တာ၀န္ရွိသူေတြက ဘာမွလာမေျပာ၊ ဘာမွလာေမးျခင္းမရွိပါ။ အခ်ိန္မရတဲ့အတြက္ ေဟာ္နန္းထဲကိုေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ မ၀င္ျဖစ္လုိက္ပါ။

အုိေဟာင္းျပီး လက္ရာေျမာက္လွတဲ့ ေဟာ္နန္းကိုၾကည့္ျပီး အတိတ္ကုိလြမ္းသလုိလုိ၊ သမုိင္းကုိျပန္ေလ့ လာခ်င္သလုိလုိ စိတ္ထဲမွာျဖစ္လာပါတယ္။ ျပီးေတာ့ တျခားေဒသက ေဟာ္နန္းေတြလဲ ဒီလုိပဲ ျပတုိက္ ျဖစ္ကုန္ၾကျပီလားလုိ႔ ေတြးမိပါတယ္။ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ဒီေနရာဟာ ျမန္မာနုိင္ငံရဲ့ ပထမဆုံးသမၼတ ေနထုိင္ ခဲ့တဲ့ေနရာဆုိေတာ့ အင္းေလးကုိသြားသူတုိင္း ၀င္ေရာက္ေလ့လာသင့္တဲ့ေနရာတခုေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ျပ တုိက္ထဲမွာ သမၼတစပ္ေရႊသိုက္နဲ႔ ဒီေဟာ္နန္းရဲ့ရာဇ၀င္ကို ရွင္းျပထားျခင္းရွိ မရွိေတာ့ က်ေနာ္မသိပါ။

ေဟာ္နန္းကေနျပန္ထြက္လာေတာ့ ေန႔လည္ တနာရီေလာက္ရွိေနျပီ။ ျမိဳ့အစြန္ဖက္ကေန လမ္းေလ်ာက္ လာေတာ့ ေကာင္းမြန္သန္႔ျပန္လွတဲ့ဟုိတယ္ေတြ၊ တည္းခုိခန္းေတြအေတာ္မ်ားမ်ားကိုေတြ႔ရပါတယ္။ ''ဟုိမွာျမင္ေနရတာက NLD က ဦးအုန္းေမာင္ပုိင္တဲ့ အိမ္ပဲေလ၊ အခု အဲဒီမွာ NGO တခုရံုးခန္းဖြင့္ထား ျပီး အဂၤလိပ္စာသင္ေပးေနတယ္'' လုိ႔ ကုိပါစကယ္ကေျပာပါတယ္။ ဦးအုန္းေမာင္ဆုိတာ က်ေနာ္တုိ႔ DVB မွာတာ၀န္ထမ္းစဥ္က မၾကာခဏဖုန္းေခၚျပီး အင္တာဗ်ဳးလုပ္ဖူးသူ။ ဒီကိစၥေတြေၾကာင့္ပဲ ေထာင္ခ် ခံခဲ့ရဖူးသူေပါ့။

(ျမန္မာနုိင္ငံရဲ့ ပထမဆုံးသမၼတ စပ္ေရႊသုိက္ရဲ့ ေညာင္ေရႊေဟာ္နန္း)

အဲဒီရံုးထဲ၀င္လုိက္ေတာ့ အေနာက္တုိင္းသားတခ်ဳိ႔ တီဗီြ ကင္မရာေတြနဲ႔အလုပ္ရႈပ္ေနျပီး တေယာက္ ေယာက္ကုိ အင္တာဗ်ဳးဖုိ႔ေစာင့္ေနတဲ့ပုံမ်ဳိး။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ပင္နီေရာင္ ရွမ္းေဘာင္းဘီ၊ ရွမ္းအက်ီ ၀မ္း ဆက္ကို၀တ္ျပီး ပိန္ပိန္ပါးပါး အသားျဖဴျဖဴ အသက္ ၆၀ ၀န္းက်င္လူတဦး၀င္လာပါတယ္။ အဲဒါ ဦးအုန္း ေမာင္ပါပဲ။ က်ေနာ္တုိ႔ေရာက္လာတယ္ဆုိေတာ့ သူအေတာ္အံ့ၾသေနပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တီဗီြ အင္တာဗ်ဳး က အဆင့္သင့္ေစာင့္ေနတာမို႔ စကားေျပာခ်ိန္သိပ္မရလုိက္ပါ။

က်ေနာ္တုိ႔ အင္းထဲဆင္းဖုိ႔ျပင္ေတာ့ ၂ နာရီနီးေနျပီ။ ဘယ္ေလွငွားငွား ၁၈၀၀၀ (တေသာင္းရွစ္ေထာင္) ေပးရပ္တယ္။ ခရီးသြားအမ်ားစုဟာ ကမၻာလွည့္ခရီးသည္ေတြျဖစ္ျပီး တခ်ဳိ႔ကအုပ္စုလုိက္၊ တခ်ဳိ႔က နွစ္ ဦးတည္း Honeymoon ။ တခ်ဳိ႔ကေတာ့ တကိုိယ္ေတာ္။ အေနာက္တုိင္းသားေတြၾကားမွာ ထုိင္းေတြ ကိုလဲ အေတာ္မ်ားမ်ားေတြ႔ရပါတယ္။ ေလွေမာင္းတဲ့လူက အင္းသား။

''ဖဲမ်ဳိး နုိ႔ႏြန္၊ ေနကြန္းဘဲလား''။ (ဘယ္လုိလဲ အကုိ၊ ေနေကာင္းက်မ္းမာတယ္မုိ႔လား) ဆုိျပိး ထား၀ယ္ လုိနဲ႔နႈတ္ဆက္ေတာ့ သူကသေဘာေတြက်ျပီး အင္းေလသံနဲ႔ျပန္ေျဖပါတယ္။ ေလသံက ထပ္တူမက်ေပ မဲ့ အျပန္အလွန္နားလည္ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အင္းသားေတြကုိ ေတာင္ေပၚထား၀ယ္ေတြလုိ႔ တင္စား ေခၚေ၀ၚၾကတာျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။    ။

thithtoolwin