ကေလးေမေမ ေတြကို ကယ္ေပးၾကပါရွင္

ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္ - 1/08/2014 11:36:00 AM

အရြယ္မတိုင္မီ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး အသက္ ၂၀ ေအာက္ အ႐ြယ္ဟု အမ်ဳိးသမီးမ်ားကို သတ္မွတ္ပါသည္။ အသက္ ၁၂ ႏွစ္ သို႔မဟုတ္ ၁၃ ႏွစ္အရြယ္ မိန္းကေလးမ်ားသည္ ဖြံ႕ျဖဳိးစအရြယ္ ရာသီ စလာခ်ိန္ ျဖစ္သျဖင့္ က်န္းမာရန္ အရွိန္ယူေနရခ်ိန္လည္း ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာ အ႐ြယ္မ်ားတြင္ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ ကေလး အေမမ်ား ျဖစ္ခဲ့ရသည့္ အမ်ဳိးသမီးငယ္မ်ား ကမၻာတြင္ ေျမာက္ျမားစြာ ျဖစ္ေပၚလ်က္ ရွိသည္။

ကမၻာတစ္လႊား အ႐ြယ္မတိုင္မီ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ေနရသည့္ ႏႈန္းသည္ အာဖရိကတိုက္ ေတာင္ပိုင္းႏိုင္ငံ မ်ားအတြင္း အျမင့္မားဆုံးျဖစ္ၿပီး လူ ၁၀၀၀ တြင္ ၁၄၃ ဦးခန္႔ အေမကေလးမ်ား ဘဝ ေရာက္ေနၾကရ ေၾကာင္း၊ ေတာင္ကိုရီးယားႏိုင္ငံတြင္ လူ ၁၀၀၀ လွ်င္ ၂ ဒသမ ၉ ဦးႏႈန္းျဖစ္ေၾကာင္း UNICEF အစီရင္ခံစာတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုတြင္ အသက္ ၁၅ ႏွစ္မွ ၁၉ ႏွစ္အတြင္း မရည္႐ြယ္ဘဲ ကိုယ္ဝန္ရွိသြားသည့္ ဦးေရမွာ အ႐ြယ္မေရာက္မီ အမ်ဳိးသမီးေလးမ်ား၏ ၈၂ ရာခိုင္ႏႈန္း ျဖစ္သည္ဟု Mayo Clinic အစီရင္ခံစာတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။

ကုလသမဂၢကလည္း ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ကမၻာ့ လူဦးေရမ်ားေန႔တြင္ အ႐ြယ္မတိုင္မီ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ ေနရသူမ်ားအတြက္ အစိုးရတိုင္းတြင္ တာဝန္ရွိသည္ဟု ေထာက္ျပထားသည္။ ကုလသမဂၢ လူဦးေရ ရန္ပုံေငြအဖြဲ႕ (UNFPA) ကလည္း ႏွစ္စဥ္ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ မျပည့္မီ ကေလး ေမြးေနရေသာ အမ်ဳိးသမီးေလးေပါင္း ၁၆ သန္း ခန္႔ ရွိသည္ဟု ထုတ္ျပန္ထားသည္။ ထို႔ျပင္ မိန္းကေလး ၃ ဒသမ ၂ သန္းခန္႔သည္ တရားမဝင္ တိတ္တိတ္ပုန္း ကေလး ဖ်က္ခ်ရသည့္ ကိစၥမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ေနၾကရသည္ ဟူ၍လည္း ယင္းအဖြဲ႕က ေဖာ္ျပထားသည္။

ဖြံၿဖဳိးဆဲ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ အမ်ဳိးသမီး ၉၀ ရာခိုင္ႏႈန္းခန္႔သည္ အ႐ြယ္မတိုင္မီ ထိမ္းျမား လက္ထပ္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ေနၾကသည္။ သူတို႔အတြက္ အ႐ြယ္မေရာက္ဘဲ အိမ္ေထာင္ျပဳရျခင္း၊ ကေလးေမြးရျခင္း မ်ားသည္ သိပ္မထူးဆန္းသည့္ အစဥ္အလာကဲ့သို႔ သေဘာထားေနမႈမ်ားလည္း ရွိေနသည္။ ထိုႏိုင္ငံ မ်ားတြင္ ငယ္႐ြယ္စြာ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ေနရမႈမ်ားသည္ လူမႈေရး ျပႆနာမ်ားႏွင့္ မ်ားစြာ ဆက္စပ္ ေနသည္။ အထူးသျဖင့္ ပညာမတတ္မႈ၊ ဆင္းရဲမႈႏႈန္း ျမင့္မားျခင္း၊ ငယ္႐ြယ္စြာ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ဝင္ေငြနည္းသည့္ အေနအထားမ်ားႏွင့္ ရပ္တည္ေနရျခင္းမ်ားကလည္း ႏႈန္းကို ပိုျမင့္ေစသည့္ အခ်က္မ်ား ျဖစ္သည္။

အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု နယူးေယာက္မွ အျဖစ္အပ်က္ေလး တစ္ခုကို ေျပာျပခ်င္ပါသည္။
သူမအမည္က မီးမီး ျဖစ္သည္။ ယခု အသက္ ၁၅ ႏွစ္တြင္ ကိုယ္ဝန္ရွိသြားၿပီး သမီးေလး တစ္ေယာက္ ေမြးဖြားခဲ့ရသည္။ တစ္ေန႔ မီးမီး ရထားစီးရန္ ေျမေအာက္ဘူတာသို႔ ဆင္းလာစဥ္ နံရံတြင္ ပိုစတာတစ္ခု ကပ္ထားသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ပုံတြင္ ကိုယ္ဝန္သည္ ကေလး တစ္ေယာက္သည္ ငိုလ်က္ “ငါနင့္ေၾကာင့္ ေက်ာင္း မတက္ရေတာ့ဘူး” ဟူ၍ ေျပာေနသည့္ စကားကို ဦးစားေပး ေဖာ္ျပထားသည္။ မီးမီးက ထိုပိုစတာကို ၾကည့္ၿပီး ထိတ္လန္႔သြားခဲ့သည္။ အျဖစ္အပ်က္တို႔က သူ႔ကို ေျခာက္လွန္႔ ေနသည့္ပမာ ျဖစ္သြားခဲ့သည္။

မီးမီးတြင္ ကိုယ္ဝန္ရွိေနသည္ဟု သိလိုက္ခ်ိန္တြင္ ေကာလိပ္တက္ရန္လည္း ျပင္ဆင္ေနခ်ိန္ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ သူ႔တြင္ ကိုယ္ဝန္ရွိေနေၾကာင္း သိလိုက္သည့္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးက ေကာလိပ္ဝင္ခြင့္ ေလွ်ာက္လႊာကို လက္ခံရန္ ျငင္းပယ္ခဲ့သည္။ ထို႔ျပင္ “ ဒီပုံနဲ႔ ဘြဲ႕ရမွာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ လုပ္မေန ပါနဲ႔” ဟု ေျပာလိုက္သည့္ စကားက ပိုၿပီး ခံျပင္းစရာ ေကာင္းလွသည္။

သို႔ေသာ္ မီးမီးသည္ ဇြဲမေလွ်ာ့။ မနက္ မိုးမလင္းမီ အိပ္ယာက ထရသည္။ ေယာက္်ားကို အလုပ္သြား ရန္ ခ်က္ျပဳတ္ ျပင္ဆင္ေပးရသည္။ ၿပီးလွ်င္ သမီးကို ေန႔ကေလးထိန္းထံ ပို႔သည္။ ၇ နာရီ ၅၀ တြင္ ေက်ာင္းေရာက္ရန္ အေျပးသြားရသည္။ ဆဲလ္ဖုန္း ေရာင္းသည့္ စတိုးဆိုင္တြင္ တစ္ပတ္ ၃၅ နာရီ အလုပ္ ဝင္လုပ္ရသည္။ အလုပ္ႏွင့္ ေက်ာင္းကို အသက္ပင္ မ႐ွဴႏိုင္ ေျပးလႊားရင္း ပိုက္ဆံလည္းရွာ၊ ပညာလည္း ရွာခဲ့ရသည္။ အလုပ္ၿပီးလွ်င္ ကေလးကို ဝင္ေခၚ၊ အိမ္ျပန္၊ ခ်က္ျပဳတ္ စားေသာက္ႏွင့္ ဘဝကို ႐ုန္းကန္ခဲ့ရမႈမ်ားကို ျပန္ၿပီး အမွတ္ရေနမိသည္။ သူ႐ုန္းကန္ လႈပ္ရွားႏိုင္လြန္းသျဖင့္ ကေလးေရာ သူ႔ဘဝပါ အသက္ရွင္ ရပ္တည္ႏိုင္ခဲ့သည္။ ကိုယ္ဝန္သည္ ဘဝႏွင့္ အိမ္ေထာင္သည္ ဘဝတို႔တြင္ သူတို႔ကို ကူညီ ေစာင့္ေရွာက္ေပးမည့္သူ မရွိ။ မိဘမ်ားကလည္း ပစ္ပယ္ထားသည္။ သို႔ျဖင့္ သမီးေလးကို ငဲ့ကြက္ၿပီး ႐ုန္းကန္ခဲ့ရသည္။

အေမရိကန္ ၿမဳိ႕ႀကီးမ်ားတြင္ အ႐ြယ္မတိုင္မီ ကေလးေမြးဖြားႏႈန္း က်ဆင္းလာသည္ ဆိုေသာ္လည္း ေက်းလက္ ေဒသမ်ားတြင္ ၿမဳိ႕ျပထက္ ၃၃ ရာခိုင္ႏႈန္း ျမင့္မားလာသည္။ ျပည္နယ္ အစိုးရမ်ား၏ အစီရင္ခံစာအရ ေက်းလက္ေန မိန္းကေလးမ်ားသည္ အသက္အ႐ြယ္ႀကီးသူမ်ားႏွင့္ အတြဲမ်ားၿပီး ကိုယ္ဝန္ ရွိလာသည္က မ်ားေၾကာင္း ေဖာ္ထုတ္ထားသည္။

ဇူလိုင္လ ၁၁ ရက္ေန႔ ကုလသမဂၢ၌ က်င္းပခဲ့သည့္ ကမၻာ့ လူဦးေရေန႔တြင္ အ႐ြယ္မေရာက္မီ ကိုယ္ဝန္ ေဆာင္ျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး အေလးထား တင္ျပၾကသည္။ ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ ဘန္ကီမြန္းက အ႐ြယ္မေရာက္မီ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ျခင္းႏွင့္ ကေလး ေမြးဖြားျခင္းျဖင့္ မသန္စြမ္းသူမ်ား ေမြးဖြားလာႏိုင္သလို အထူးသျဖင့္ လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာ ေရာဂါမ်ား ျဖစ္ပြားၿပီး ေသဆုံးမႈမ်ား ျဖစ္ႏိုင္သျဖင့္ တန္ဖိုးရွိလွသည့္ အမ်ဳိးသမီးတို႔ ဘဝေပါင္းမ်ားစြာ ဆုံး႐ႈံးေနရေၾကာင္း ေထာက္ျပထားသည္။ ထို႔ျပင္ သူက အ႐ြယ္မေရာက္ေသးသည့္ မိန္းကေလးမ်ားသည္ တိတ္တိတ္ပုန္း ကိုယ္ဝန္ဖ်က္ခ် ေနၾကျခင္းေၾကာင့္ နာမက်န္းမႈမ်ား၊ ထိုခိုက္ဒဏ္ရာ ရမႈမ်ားႏွင့္ ေသဆုံးမႈမ်ား ရွိေနေၾကာင္း ဖြင့္ေျပာလာသည္။

“ဒီျပႆနာေတြကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ဆိုတာ မိန္းကေလးေတြကို ေက်ာင္းလႊတ္ရမယ္။ ပညာ ေကာင္းေကာင္း သင္ခိုင္းရမယ္။ သူတို႔ ပညာတတ္မွ အိမ္ေထာင္ေစာေစာ မျပဳဖို႔ စဥ္းစားႏိုင္မယ္။ ကိုယ့္ခႏၶာကိုယ္က အသင့္ မျဖစ္ေသးမီ ကိုယ္ဝန္ မေဆာင္သင့္ဘူးဆိုတာ ပညာရွိမွ ဆင္ျခင္ႏိုင္မယ္။ ကေလး တစ္ေယာက္ ယူႏိုင္ဖို႔ ကိုယ္တိုင္က အ႐ြယ္ေရာက္ရမယ္၊ က်န္းမာရမယ္၊ ဝင္ေငြေကာင္းေကာင္း ရွိရမယ္ဆိုတာ ပညာတတ္မွ ဆင္ျခင္ႏိုင္မယ္” ဆိုသည့္ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္၏ ေထာက္ျပေသာ စကား မ်ားသည္ မိဘမ်ားႏွင့္ ဆရာ ဆရာမမ်ား စဥ္းစား ဆင္ျခင္စရာ ျဖစ္သည္။

၂၀၀၁ ခုႏွစ္ UNICEF စစ္တမ္း တစ္ခုတြင္ ဖြံ႕ၿဖဳိး တိုးတက္သည့္ ႏိုင္ငံႀကီး ၁၂ ႏိုင္ငံအနက္ ႏိုင္ငံ ၁၀ ႏိုင္ငံတြင္ အ႐ြယ္မေရာက္မီ လိင္ဆက္ဆံသည့္ အေတြ႕အႀကံဳ ရွိသူမ်ားမွာ သုံးပုံ ႏွစ္ပုံခန္႔ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ ဒိန္းမတ္၊ ဖင္လန္၊ ဂ်ာမနီ၊ ေနာ္ေဝး၊ ၿဗိတိန္ႏွင့္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုတို႔တြင္ အသက္ ၁၅ ႏွစ္အ႐ြယ္ ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္းႏွင့္ အသက္ ၁၇ အ႐ြယ္ ၅၀ ရာခိုင္ႏႈန္းတို႔သည့္ လိင္ အေတြ႕အႀကံဳမ်ား ရွိေနၾကေၾကာင္း ယင္း စစ္တမ္းက ဆိုသည္။

Save the Children အဖြဲ႕၏ အဆိုအရ ကမၻာတစ္ဝန္းတြင္ အသက္ ၂၀ ေအာက္ မိန္းကေလးမ်ား ကေလး ေမြးဖြားမႈႏႈန္းမွာ ၁၃ သန္းခန္႔ ျဖစ္ေနၿပီး၊ ဖြံ႕ၿဖဳိးဆဲ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ မိန္းကေလး ၉၀ ရာခိုင္ႏႈန္း ေက်ာ္သည္ အ႐ြယ္မတိုင္မီ လင္ယူသားေမြး အလုပ္မ်ား လုပ္ေနၾကရသည္ဟုဆိုသည္။ အသက္ ၁၅ ႏွစ္မွ ၁၉ ႏွစ္အတြင္း သားဖြားျခင္းေၾကာင့္ ေသဆုံးႏႈန္းမ်ားမွာလည္း ဖြံ႕ၿဖဳိးဆဲ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ပိုၿပီး ျဖစ္ပြားသည္။ အာဖရိက၊ ႏိုင္ဂ်ာတြင္ လက္ထပ္ ထိန္းျမားသည့္ အမ်ဳိးသမီး ၈၇ ရာခိုင္ႏႈန္းခန္႔တြင္ ၅၃ ရာခိုင္ႏႈန္းသည္ အသက္ ၁၈ ႏွစ္မတိုင္မီ ကေလး ေမြးဖြားရသည့္သူမ်ား ျဖစ္ေနသည္။

အ႐ြယ္ မတိုင္မီ အိမ္ေထာင္က်ျခင္း၊ သားဖြားရျခင္းေၾကာင့္ မိန္းကေလးမ်ားတြင္ လူမႈစီးပြား ျပႆနာ၊ က်န္းမာေရးဆိုင္ရာ ျပႆနာႏွင့္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ျပႆနာမ်ားစြာ တက္ႏိုင္ပါသည္။ အထူးသျဖင့္ အိမ္ေထာင္တစ္ခု ထူေထာင္ၿပီး ရပ္တည္ႏိုင္ရန္ ခက္ခဲျခင္းေၾကာင့္ ဒုကၡ ေရာက္ၾကရျခင္း ျဖစ္သည္။

ေက်းလက္တြင္ ထူေထာင္ထားသည့္ အေနာက္ဘန္ေဂါ ေဆး႐ုံ၌ အ႐ြယ္မေရာက္မီ ကေလး ေမြးဖြား သည့္ မိန္းကေလးမ်ားကို စစ္ေဆး မွတ္တမ္းတင္ထားရာတြင္ အသက္ ၁၅ ႏွစ္မွ ၁၉ ႏွစ္အတြင္း ကေလး ေမြးဖြားသူမ်ားသည္ ေသြးအားနည္းျခင္း ေရာဂါ၊ ကိုယ္ဝန္ပ်က္က်ျခင္းႏွင့္ ေမြးဖြားလာသည့္ ကေလးမ်ားမွာလည္း အေလးခ်ိန္ ပုံမွန္မဟုတ္ဘဲ ေမြးဖြားျခင္းမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း ေလ့လာ ေတြ႕ရွိရသည္။

အေမ ကေလးမ်ား ျဖစ္ေနသျဖင့္ မသိနားမလည္မႈမ်ားျခင္း၊ ကိုယ္ဝန္ႏွင့္ ရင္ေသြးကို ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ ႏိုင္ရန္ အသိဉာဏ္ နည္းျခင္းတို႔ေၾကာင့္လည္း မိခင္ေရာ ကေလးပါ ပ်က္စီးမႈႏႈန္း ပိုမ်ားသည္။ Guttmacher တကၠသိုလ္၏ အစီရင္ခံစာတြင္ အေမကေလး ျဖစ္ၾကရသူ သုံးပုံ ႏွစ္ပုံခန္႔သည္ မိခင္ဘဝကို လုံးဝ နားမလည္သည့္အတြက္ က်န္းမာေရး ခ်ဳိ႕တဲ့ၿပီး ေဆး႐ုံသို႔ အေရာက္မ်ားသည္ဟု ဆိုထားသည္။ ဥပမာ - အသက္ ၂၀ မွ ၂၉ ႏွစ္ အတြင္း ေမြးဖြားႏႈန္းထက္ ၁၅ ႏွစ္မွ ၁၉ ႏွစ္အတြင္း ေမြးဖြားသူမ်ားက ပိုၿပီး ဆုံး႐ႈံးမႈမ်ားေၾကာင္း ယင္း တကၠသိုလ္က ဆိုသည္။

မိန္းကေလးငယ္မ်ား အ႐ြယ္မတိုင္မီ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ရျခင္းသည္ အလိုတူေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ႏိုင္သလို၊ အလိုမတူေသာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ေတာင္အာဖရိက ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ အ႐ြယ္မတိုင္မီ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ရသည့္ မိန္းကေလး ၁၁ မွ ၂၀ ရာခိုင္ႏႈန္းခန္႔သည္ အလိုမတူဘဲ အဓမၼ အက်င့္ခံရျခင္း ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္ရာ အ႐ြယ္မတိုင္မီ မိန္းကေလး ၆၀ ရာခိုင္ႏႈန္းသည္ အဓမၼ အက်င့္ခံေနရ သည့္သေဘာ ျဖစ္ေၾကာင္း Guttmacher အစီရင္ခံစာတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။

အ႐ြယ္မတိုင္မီ ကိုယ္ဝန္ရွိျခင္းကို တားဆီးႏိုင္သည့္နည္းမွာ ေက်ာင္းမ်ားတြင္ လိင္ပညာေပး အစီအစဥ္မ်ားကို ထည့္သြင္း သင္ၾကားေပးသင့္ေၾကာင္း အႀကံျပဳၾကသည္။ လိင္ပညာေရးသည္ အေရးႀကီးသည္ မွန္ေသာ္လည္း ထိုသို႔ သြားေျပာျပလိုက္မွ ထိန္းမႏိုင္ သိမ္းမရ စမ္းသပ္ကုန္ၾကလွ်င္ အခက္ေတြ႕မည္ဟု ကန္႔ကြက္ ေဝဖန္မႈမ်ားကလည္း ရွိေနသည္။ အထူးသျဖင့္ လိင္ကိစၥကို ရွက္စရာ ဟု သေဘာထားေနသည့္ လူ႔ေဘာင္ ေလာကမ်ားတြင္ လိင္ပညာေရး အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္မွာ အလြန္ မလြယ္ကူသည့္ကိစၥ ျဖစ္သည္။

နယ္သာလန္ႏိုင္ငံသည္ အျခားႏိုင္ငံမ်ားထက္ လိင္ပညာေပး လုပ္ငန္းမ်ားကို အလုပ္ဆုံး ႏိုင္ငံဟု ဆိုႏိုင္သည္။ သူတို႔ သင္႐ိုး ညႊန္းတမ္းမ်ားတြင္ အမ်ဳိးသမီးတို႔၏ ဘဝတန္ဖိုး၊ ထားသင့္သည့္ စိတ္ထား၊ အခ်င္းခ်င္း ဆက္သြယ္ေနထိုင္သင့္သည့္ ပုံစံ၊ ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံေရး၊ အမ်ဳိးသမီးဆိုင္ရာ ဇီဝ သေဘာတရား စသည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ထည့္သြင္း ေဖာ္ျပထားၿပီး စနစ္တက် သင္ၾကားၾက သည္။ မီဒီယာကလည္း က်န္းမာေရးႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ကေလးမ်ား နားလည္ သေဘာေပါက္ေစမည့္ အစီအစဥ္မ်ား ထည့္သြင္းေပးကာ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေဆြးေႏြးေပးသည္။ သူတို႔က ကေလးမ်ားကို အဆုံးအျဖတ္ေပး၊ အမိန္႔ေပးသည့္ သေဘာမ်ဳိး မဟုတ္ဘဲ၊ ကေလးမ်ား ကိုယ္တိုင္ ဆုံးျဖတ္ႏိုင္ေစမည့္ အစီအစဥ္မ်ားစြာကို တင္ဆက္ေပးေလ့ ရွိသည္။

အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုတြင္ လိင္ပညာေရး အစီအစဥ္ႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ေခတ္အဆက္ဆက္ ေဆြးေႏြး ျငင္းခုန္ေနၾကဆဲ ျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းမ်ားတြင္ ‘အေပ်ာ္အပါး ေရွာင္ရွားေရး’ ႏွင့္ ‘အပ်ဳိရည္ ထိန္းသိမ္းေရး’ ပညာေပး အစီအစဥ္မ်ားသည္ အလြန္ ေရပန္းစားသည့္ ေခါင္းစဥ္မ်ား ျဖစ္ေနသည္။

အေမရိကန္ ေယးလ္ႏွင့္ ကိုလမ္ဘီယာ တကၠသိုလ္မ်ား၌ သုေတသန ျပဳၾကည့္ရာတြင္ အ႐ြယ္မတိုင္မီ လိင္ဆက္ဆံမႈမ်ားသည္ အေပ်ာ္အပါး မက္ျခင္း၊ ပါတီပြဲမ်ား တက္ျခင္းႏွင့္ ဆက္စပ္ေနေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။ အခ်ဳိ႕ ေက်ာင္းမ်ားတြင္ အေပ်ာ္အပါး ေနာက္ဆက္တြဲ ျဖည့္စြက္ သင္ၾကားျခင္း အစီအစဥ္မ်ားကို သင္ၾကားၾက သည္။ ထိုအစီအစဥ္တြင္ သေႏၶတားျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး အႀကံေပးမႈ မ်ားကို ထည့္သြင္း သင္ၾကားေပးသည္။ အေမရိကန္ ကာလီဖိုးနီးယား တကၠသိုလ္မွ သုေတသနအဖြဲ႕ တစ္ဖြဲ႕ကမူ “အနာဂတ္ကို ယုံၾကည္မႈ ရွိေစရန္ သြတ္သြင္း သင္ၾကားေပးျခင္း” က ပိုၿပီး ထိေရာက္ ေစသည္ဟု ဆိုသည္။

၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္ စက္တင္ဘာ ၃၀ ရက္ေန႔မွ စတင္ၿပီး အေမရိကန္ က်န္းမာေရးႏွင့္ ဝန္ေဆာင္မႈေပးေရး အဖြဲ႕က ေဒၚလာ ၁၅၅ သန္း အကုန္အက်ခံၿပီး လူငယ္မ်ား အ႐ြယ္မတိုင္မီ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္မႈ တားဆီး ေရး၊ ပညာေပး အစီအစဥ္မ်ားကို ေဆာင္႐ြက္ခဲ့သည္။ ထိုေငြမ်ားကို ႏိုင္ငံေတာ္၊ NGO အဖြဲ႕မ်ား၊ ေဒသဆိုင္ရာ ေက်ာင္းမ်ား၊ တကၠသိုလ္ႏွင့္ အျခား လူမႈေရး အဖြဲ႕အစည္းမ်ားသို႔ ခြဲေဝေပးၿပီး စီမံခ်က္ျဖင့္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္။ ထိုလုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားသည္ ေအာင္ျမင္သည္ဟု ဆိုရမည္။

အ႐ြယ္မတိုင္မီ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး http://www.dosomething.org/ တြင္ ေဖာ္ျပထားသည့္ အခ်က္မ်ားကို ႏိႈင္းယွဥ္ ၾကည့္ႏိုင္ရန္ ေဖာ္ျပပါသည္။

၁။ အေမရိကန္ မိန္းကေလး ၁၀ ဦးတြင္ သုံးဦးသည္ အသက္ ၂၀ မတိုင္မီ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ေနၾကရ သည္။ ႏွစ္စဥ္ အေမကေလး ျဖစ္သြားၿပီး ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ေနရသူေပါင္း ၇၅၀,၀၀၀ ဦးခန္႔ ရွိသည္။
၂။ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ေနရျခင္းေၾကာင့္ ပညာ တစ္ပိုင္းတစ္စျဖင့္ ေက်ာင္းထြက္သြားရမႈမ်ား ျဖစ္ခဲ့ရ သည္။ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္သြားရသည့္ ကေလး မိခင္ ထက္ဝက္ခန္႔သည္ ေက်ာင္းပညာေရးႏွင့္ ကင္းေဝး သြားၾကသည္။
၃။ အ႐ြယ္မတိုင္မီ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ကာ ကေလး ေမြးဖြားခဲ့ရသည့္ မိခင္မ်ားထဲမွ ၂ ရာခိုင္ႏႈန္းခန္႔သာ အသက္ ၃၀ ခန္႔တြင္ ဘြဲ႕တစ္ခုခုကို ရယူႏိုင္စြမ္း ရွိသည္။
၄။ အ႐ြယ္မတိုင္မီ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ၿပီး ကေလး ေမြးခဲ့ရသည့္ မိခင္ ေလးပုံ တစ္ပုံသည္ ေနာက္ထပ္ ကေလး တစ္ေယာက္ကို ပထမ ကေလး ေမြးၿပီး ၂၄ လအတြင္း ထပ္ယူၾကသည္။
၅။ အေနာက္ ဖြံ႕ၿဖဳိးသည့္ ႏိုင္ငံမ်ားအတြင္း အ႐ြယ္မတိုင္မီ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္သည့္ မိန္းကေလးႏႈန္း သည္ အေမရိကန္တြင္ အျမင့္မားဆုံး ျဖစ္သည္။
၆။ ၁၉၉၀ မွ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္အတြင္း ကေလး ကိုယ္ဝန္ေဆာင္မႈ ႏႈန္းသည္ ၄၂ ရာခိုင္ႏႈန္းအထိ က်ဆင္း သြားခဲ့သည္။ မိန္းကေလး ၁၀၀၀ လွ်င္ ယခင္ ၁၁၇ ဦးမွ ၆၈ ဦးသို႔ က်ဆင္းသြားျခင္း ျဖစ္သည္။
၇။ အ႐ြယ္မေရာက္မီ လြန္က်ဴးမိၿပီး ကိုယ္ဝန္ရွိေစသူ ေယာက္်ားေလးဘက္မွ ၁၀ ဦးတြင္ ၈ ဦးသည္ ထိုမိန္းကေလးကို လက္မထပ္ၾကေပ။
၈။ လိင္မႈကိစၥ က်ဴးလြန္စဥ္ အတားအဆီးမ်ားကို မျပဳလုပ္ျခင္းေၾကာင့္ တစ္ႏွစ္အတြင္း ကိုယ္ဝန္ ရလာသူေပါင္း ၉၀ ရာခိုင္ႏႈန္းခန္႔ ရွိသည္။
၉။ လြန္က်ဴးမိသူ ကေလး ၅၀ ရာခိုင္ႏႈန္းခန္႔သည္ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ျခင္း၊ ကေလး ေမြးဖြားလာျခင္း ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာမည့္ အက်ဳိးဆက္မ်ားကို နားမလည္ၾကေပ။
၁၀။ ၁၉၄၀ ႏွစ္လြန္ ကာလမ်ားထက္ ၂၀၁၀ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္ျဖင့္ ကေလးယူမႈႏႈန္း နည္းပါလာသည္။

ကေလးဘဝတြင္ အေမ ျဖစ္သြားခဲ့ရသည့္ မိန္းကေလးမ်ား ဘဝသည္ အလြန္ သနားဖြယ္ရာျဖစ္သည္။ သိျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေစ မသိျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေစ ရရွိ ခံစားၾကရသည့္ ဘဝႏွင့္ အနာဂတ္ကို မမွ်ေအာင္ ခံစားၿပီး ဒုကၡေရာက္ၾကရသည္။ သို႔ျဖစ္ရာ မီးကို မေလာင္မီ တားမည္ေလာ၊ ေလာင္ၿပီးမွ ဒုကၡကို မွ်ေဝ ခံစားမည္ေလာ၊ ကိုယ့္အေရး မဟုတ္လွ်င္ လ်စ္လ်ဴ႐ႈလိုက္မည္ေလာ ဆိုျခင္းကို ကေလးမ်ားအတြက္ အေလးထား စဥ္းစားသင့္ၿပီ ျဖစ္သည္။

(UNICEFႏွင့္ NUFPA အစီရင္ခံစာမ်ား၊ Wikipedia ႏွင့္ အင္တာနက္ Website မ်ားမွ အခ်က္အလက္ မ်ားကို ရယူပါသည္။)
The Voice Weekly Myanmar