ေျမၿမိဳေနေသာ ေဒသ

ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္ - 1/08/2014 04:10:00 PM

ေက်ာက္ထုတ္လုပ္ငန္းမွ ထုတ္လိုက္ေသာ သဲႏွင့္ရြံ႕ေရမ်ားေၾကာင့္ ေနအိမ္ပ်က္စီးမႈမ်ား ႀကံဳေတြ႔ေနရသည့္ သဲေခ်ာင္းရြာ (ဓာတ္ပံု - ဆလိုင္းသန္႔စင္ / ဧရာ၀တီ)

ဦးကံေအး တေယာက္ ေျမႀကီးထဲသို႔ တျဖည္းျဖည္း ျမဳပ္၀င္ေနသည့္ သူ႔ေနအိမ္ကို ၾကည့္ၿပီး စိတ္ပ်က္ေနသည္။ သူ႔အိမ္က သဲႏွင့္ ရႊံ႕ေရေတြအျပည့္ ျဖစ္ေနသည့္ ကြင္းျပင္ႀကီးထဲတြင္ တည္ရွိၿပီး ရႊံ႕ေတာထဲမွာပင္ သူတို႔မိသားစု ျဖစ္သလို ေနထိုင္ သြားလာ ေနရသည္။

ယခင္က ကၽြဲႏြားမ်ားထားရွိ ေမြးျမဴခဲ့ေသာ သူ႔ေနအိမ္ ေအာက္ထပ္သည္ အခုေတာ့ ႏြားမေျပာႏွင့္ ၀က္ေပါက္ ကေလး မ်ားေတာင္ ထားလို႔မရေလာက္ေအာင္ အိမ္ေအာက္ရွိ ေျမျပင္က တျဖည္းျဖည္း ျမင့္တက္ လာေနသည္။

“က်ေနာ္တို႔ အိမ္ေအာက္က အရင္တုန္းက ႏြား၀င္လို႔ ရတယ္။ အခုေတာ့ ႏြားမေျပာနဲ႔ က်ေနာ့္ ၀က္ထီးေတာင္ ၀င္လို႔ မရေတာ့ဘူး။ ေျမေတြက တျဖည္းျဖည္း ျမင့္လာတာကိုး။ ေက်ာက္ထုတ္စခန္းက ထြက္လာတဲ့ ရႊံ႕နဲ႔သဲပါတဲ့ ေရေတြက အိမ္ထဲကို ၀င္လာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေျမႀကီးေတြ ျဖစ္ကုန္တဲ့ အခါက်ေတာ့ အိမ္က တျဖည္းျဖည္း ျမဳပ္၀င္ သြားတာေပါ့” ဟု ဧရာ၀တီတုိင္း ေဒသႀကီး ငပုေတာၿမိဳ႕နယ္ ခရင္၀ါးေခ်ာင္း ေက်းရြာအုပ္စု သဲေခ်ာင္း ေက်းရြာတြင္ ေနထိုင္သည့္ ဦးကံေအးက ရွင္းျပသည္။

ငပုေတာၿမိဳ႕နယ္ ခရင္၀ါးေခ်ာင္း ေက်းရြာအုပ္စု အတြင္းရွိ သဲေခ်ာင္း၊ ေမွာ္ဘီႏွင့္ ဂ်မ္းကပ္ ေက်းရြာမ်ားတြင္ တိုက္ေဆာက္ရာ၌ အသံုးျပဳသည့္ ေက်ာက္စရစ္မ်ားကို ယင္းေဒသမွ တရုတ္လူမ်ဳိး အမ်ားစု ပါ၀င္သည့္ လုပ္ငန္းရွင္မ်ားက စက္ယႏၲရားမ်ားျဖင့္ ထုတ္လုပ္ေနရာ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ပ်က္စီးမႈႏွင့္ ေဒသခံတို႔၏ ေနအိမ္မ်ား ပ်က္စီးမႈ အေျခအေနကို ရင္ဆုိင္ေနရသည္။

“ဒီနယ္တေက်ာက တရုတ္ေတြ ခ်ည္းပဲေလ။ သူတို႔က ေျမကို ၀ယ္လုိက္တယ္။ ၿပီးေတာ့မွ ေျမႀကီးကို တူးၿဖိဳၿပီး ေက်ာက္ထုတ္တာ။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ ေက်ာက္ထုတ္စခန္းက သဲေတြက က်မတို႔အိမ္ကို လာဖံုးတာေပါ့။

အိမ္ေတြဆိုလည္း ျမဳပ္ရင္ ျပန္ျမႇင့္လုိက္၊ ေနာက္တႏွစ္ဆို ျပန္ျမႇင့္လိုက္နဲ႔ ေခါင္ေရာက္ေတာ့မယ္။ နဂိုက အိမ္ျမင့္ျမင့္ေတြက သဲဖုံုးလာေတာ့ အိမ္ပုေလးေတြ ျဖစ္ကုန္ေရာ” ဟု ငပုေတာၿမိဳ႕နယ္ ေမွာ္ဘီ ေက်းရြာမွ အသက္ ၅၀ ႏွစ္ အရြယ္ ေဒသခံ အမ်ဳိးသမီးႀကီးက ေျမႀကီးထဲ ကၽြံ၀င္ေနသည့္ သူ၏ ေနအိမ္ပုေလးကို ေငးၾကည့္ရင္း ေျပာျပသည္။

သူ႔ေနအိမ္ကဲ့သို႔ ေျမၿမိဳခံေနရသည့္ အိမ္မ်ားမွာ သဲေခ်ာင္း ေက်းရြာတြင္ အိမ္ေျခ ၃၀ ေက်ာ္ႏွင့္ ေမွာ္ဘီ ေက်းရြာတြင္ ၁၅ လံုးခန္႔ ရွိသည္ကို ေတြ႔ရသည္။

ေျမဖံုးလႊမ္း ခံရေသာ အိမ္မ်ားတြင္ သဲေခ်ာင္းရြာက အိမ္မ်ားက ေမွာ္ဘီေက်းရြာရွိ အိမ္မ်ားထက္ အေျခအေန ပိုဆိုးေနသည္။ ေက်ာက္ထုတ္ စခန္းမွ စြန္႔ထုတ္ေသာ ေရမ်ားက သဲေခ်ာင္းရြာ အ၀င္၀ရွိ ေနအိမ္မ်ားအတြင္း စီးဆင္းေနရာ ေဒသခံ ၂၀၀ ခန္႔မွာ သဲႏွင့္ရႊံေရ ေရာေနသည့္ စိုစြတ္စြတ္ေျမ အတြင္းမွာပင္ ေနထိုင္သြားလာ ေနၾကရသည္ကို ေတြ႔ျမင္ရသည္။

“က်မအိမ္က အိပ္တဲ့ေနရာပဲ က်န္ေတာ့တယ္။ အကုန္ ျမဳပ္ကုန္ၿပီ။ သဲေျမေတြက အကုန္ဖံုး ကုန္တာ။ က်မတို႔က တျခား ေျပာင္းေနဖို႔လည္း ေနစရာ မရွိဘူး။ ကူညီႏိုင္သူေတြ ကူညီေပးၾကပါဦး” ဟု ေဒသခံ မလဲ့လဲ့ရီက ရႊံ႕ကြင္းျပင္ထဲမွ ၿပိဳလုလု သူ႔ေနအိမ္ကို ညႊန္ျပရင္း ေျပာသည္။

ယင္းေဒသရွိ မိသားစု တခ်ဳိ႕သည္ သဲႏွင့္ရႊံ႕မ်ား ေနအိမ္ ဖံုးလႊမ္းသျဖင့္ မၾကာခဏ ေနအိမ္ျပဳျပင္ရသည့္ ဒဏ္ကို မခံႏိုင္သျဖင့္ ေနအိမ္ကို ဖ်က္ယူၿပီး လယ္ကြင္းထဲသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ေနထိုင္ၾကသည္ကို ေတြ႔ရသည္။

“က်မတို႔ မိသားစုဆို အိမ္ျပင္တဲ့ ဒဏ္မခံႏိုင္ေတာ့လို႔ ကြင္းထဲ ေျပာင္းေနတာ ၅ ႏွစ္ရွိၿပီ။ ခဏခဏ အိမ္ျပင္ေနရတာ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ ဘူးေလ။ က်မတို႔လိုပဲ ေျပာင္းေျပးတာ မိသားစု ၁၀ စုေလာက္ ရွိတယ္။ ေနခ်င္တာေတာ့ ရြာထဲမွာပဲ ေနခ်င္တာေပါ့။ ေနလို႔မွ မရေတာ့တာကိုး” ဟု လယ္ကြင္းထဲတြင္ တဲထိုးေနသူ ေဒၚ၀က္မက ဆုိသည္။

ယင္းေဒသတြင္ ေက်ာက္ထုတ္ယူျခင္းေၾကာင့္ ေတာေတာင္ႏွင့္ လယ္ေျမမ်ား ပ်က္စီးျခင္း၊ ေက်ာက္ထုတ္ စခန္းမ်ားမွ စြန္္႔ထုတ္သည့့္ ေရမ်ား ၀င္ေရာက္မႈေၾကာင့္ လယ္ယာေျမမ်ား ပ်က္စီးျခင္း၊ အပင္မ်ား ေသဆံုးျခင္း၊ ေျမၿပိဳျခင္းႏွင့္ ေခ်ာင္းေျမာင္းမ်ား ပ်က္စီးျခင္းတို႔ ျဖစ္ေပၚ ေနသည္။ ေက်ာက္ထုတ္ လုပ္ငန္းေၾကာင့္ အဆိုပါ ေဒသရွိ ေနအိမ္မ်ားသည္ ထိခိုက္ ပ်က္စီးမႈႏွင့္ ေတြ႔ႀကံဳ ေနရသည္။

“ေမွာ္ဘီရြာနားက ေမွာ္ဘီေခ်ာင္းဆိုတာ အရင္က ဒီေရ အတက္အက်နဲ႔ စီးတဲ့ေခ်ာင္း။ စက္ေလွေတြ ၀င္ထြက္ သြားလာလို႔ ရတယ္။ အခုေတာ့ အဲဒီ ေခ်ာင္းထဲကို သဲေတြ ၀င္ကုန္လို႔ ေခ်ာင္းပ်က္သြားၿပီ၊ ေရမစီးႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ေမွာ္ဘီရြာနားက လုပ္ကြက္ေတြက ေခ်ာင္းထဲကို ေရထုတ္ခ်ေတာ့ ေခ်ာင္းကို ေျမဖို႔ ေပးလုိက္သလို ျဖစ္သြားတာေပါ့” ဟု ေဒသခံ ကိုေဌးလြင္က ေျပာသည္။

ေက်ာက္ထုတ္လုပ္ရာတြင္ ေတာင္နံရံမ်ားအား ေရပိုက္ အျပင္းစား (ေနာ္ဇယ္ပိုက္) ျဖင့္ ထုိး၍ ၿပိဳက်လာသည့္ ေရမ်ားအား ကန္သဖြယ္ ျပဳလုပ္ကာ ေရစုပ္စက္ျဖင့္ စုပ္တင္ၾကသည္။ သဲ၊ ရႊံ႕ႏွင့္ ေက်ာက္စရစ္ ပါသည့္ ေရမ်ားကို ဆန္ကာႏွင့္ စစ္ခံ၍ ေက်ာက္စရစ္ မ်ားအား အႀကီး၊ အေသး ခဲြျခားရယူၿပီးေနာက္ သဲႏွင့္ရႊံ႕ပါသည့္ ေရမ်ားကို ေက်ာက္ထုတ္ စခန္းမ်ားက အဆင္ေျပသလို စြန္႔ထုတ္လိုက္ၾကရာ ယင္းေရမ်ားက ပတ္၀န္းက်င္ကို ပ်က္စီးေစျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ေဒသခံမ်ားက ဆိုသည္။

သူတို႔ ေက်းရြာတြင္ ယခင္က သစ္ပင္ႀကီးမ်ားျဖင့္ စိမ္းစိမ္းစိုစို ရွိခဲ့ေသာ္လည္း သဲေျမမ်ား ဖံုးၿပီး ေနာက္ပိုင္း အပင္မ်ား ေသဆံုးကုန္ေၾကာင္း ေမွာ္ဘီေက်းရြာမွ အသက္ ၆၀ ေက်ာ္ အမ်ိဳးသမီးႀကီး တဦးက ဧရာ၀တီကို ေျပာသည္။

“အရင္ကေတာ့ ေတာင္ႀကီးေတြက အပင္ႀကီးေတြနဲ႔ အုပ္အုပ္ ဆုိင္းဆိုင္းေပါ့။ ေနာက္ပိုင္း ေက်ာက္ထုတ္လုပ္ တာေတြေၾကာင့္ အပင္ေတြ ေသကုန္၊ ေျမႀကီးေတြလည္း ၿပိဳက်ေပါ့။ အခုေတာ့လည္း က်င္းေတြ ခ်ဳိင့္ေတြနဲ႔ အပင္ေတြလည္း မရွိေတာ့ဘူးေလ။ အရင္တုန္းက အဘြားတို႔ ရြာလမ္းတေလွ်ာက္မွာ သရက္ပင္ေတြ သီဟိုဠ္ပင္ေတြ တန္းစီေနတာ။ အခုဆို ဘာပင္မွ မရွိေတာ့ ဘူး။ ဘာပင္မွလည္း စို္က္လို႔ မေပါက္ေတာ့ဘူး” ဟု ၎က ဆက္ေျပာသည္။

သူေျပာဆိုသည့္ အတိုင္း ေမွာ္ဘီေက်းရြာ ရြာလယ္ လမ္းတေလွ်ာက္တြင္ ခ်ံဳပုတ္ တခ်ဳိ႕မွလဲြ၍ အပင္ ႀကီးႀကီးမားမား မရွိဘဲ လြင္တီးေခါင္ထဲတြင္ တန္းစီေနေသာ ဖုန္မႈန္႔ အလိမ္းလိမ္းႏွင့္ အိမ္ပုကေလးမ်ားကိုသာ ေတြ႔ရသည္။

ဂ်မ္းကပ္၊ ေမွာ္ဘီႏွင့္ သဲေခ်ာင္း ေက်းရြာ တ၀ိုက္ရွိ ဧက ၂၀၀ ခန္႔ ရွိေသာ ေက်ာက္ထုတ္ လုပ္ကြက္ေဟာင္း ေနရာမ်ားတြင္ မည္သည့္ အပင္မွ ျပန္မေပါက္ေတာ့ဘဲ သဲေျမအျပည့္ႏွင့္ ကြင္းျပင္ႀကီးမ်ား ျဖစ္ေနသည္။

“က်ေနာ္တို႔ ျမင္ေတြ႔ ရသေလာက္ေတာ့ ဒီေက်ာက္ထုတ္ စခန္းက ထြက္လာတဲ့ သဲေျမေတြ ဖံုးတဲ့ ေနရာမွန္သမွ် လယ္စိုက္လို႔ မရသလို၊ ဘာပင္မွလည္း စိုက္ပ်ဳိးလို႔ မရေတာ့ဘူး။ အဲဒီေတာ့ လုပ္ကြက္ေဟာင္း ေနရာေတြက အပင္မရွိတဲ့ ကြင္းျပင္ႀကီး ေတြပဲ ျဖစ္ကုန္ၿပီးေတာ့ သဲကႏာၱရ အေသးစားေလးလို ျဖစ္ေနတယ္။ မိုးတြင္းဆို ေျမၿပိဳလို႔ လူေသတာ ေတြလည္းရွိတယ္” ဟု ဂ်မ္းကပ္ ေက်းရြာမွ ကိုျပဴးေလးက ေျပာသည္။

ယင္းေဒသတြင္ ေက်ာက္ထုတ္ လုပ္ငန္းမ်ားကို လြန္ခဲ့သည့္ ၁၉၈၀ ျပည့္ႏွစ္ ကတည္းက ေဒသခံမ်ား တႏိုင္တပိုင္ လုပ္ကိုင္ခဲ့ ၾကေသာ္လည္း ပတ္၀န္းက်င္ကို ဆိုး၀ါးစြာ ထိခိုက္မႈ မရွိခဲ့ေၾကာင္း ေမွာ္ဘီ ေက်းရြာမွ ဦးသိန္းေရႊက ေျပာသည္။

“ေက်ာက္ထုတ္ လုပ္ေနတာ အႏွစ္ ၃၀ ေလာက္ရွိၿပီ။ အေစာပိုင္းက မျဖစ္ဘူး။ ဟိုတုန္းက လက္နဲ႔တူးၿပီး ေခ်ာက္ကမ္းပါးကို ၿဖိဳတယ္၊ ဆန္ကာနဲ႔ ေဆးတယ္၊ လွည္းနဲ႔ဆဲြတယ္။ လက္ေခတ္တုန္းက ဘာမွမျဖစ္ဘူး၊ စက္ေခတ္ ေရာက္ေတာ့မွ အေျခအေန ဆုိးကုန္တာ။ စက္နဲ႔ေမာင္းေတာ့ သဲပါတဲ့ေရေတြကို တလေဟာ ျပန္ထုတ္တာေပါ့။ မိုးလည္းရြာေရာ ေရေရာ၊ သဲပါ လူေန အိမ္ေတြထဲကို အကုန္ ဆင္းခ်လာေရာ” ဟု သူက ရွင္းျပသည္။

ငပုေတာၿမိဳ႕နယ္ ခရင္၀ါးေခ်ာင္း ေက်းရြာ အုပ္စုတြင္ ေက်ာက္ထုတ္ လုပ္ငန္းရွင္ ၁၃ ဦးရွိၿပီး လက္ရွိ ေက်ာက္ထုတ္ေနေသာ ေျမမွာ ဧက ၁၀၀ ေက်ာ္ ရွိေၾကာင္း သိရသည္။  ယင္းေက်ာက္ထုတ္ လုပ္ကြက္မ်ားမွာ သစ္ေတာေျမမ်ား ျဖစ္ၿပီး သစ္ေတာ ဌာနက ခြင့္ျပဳသျဖင့္ မိမိတို႔ ဌာနက လုိင္စင္ထုတ္ေပးျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ငပုေတာၿမိဳ႕နယ္ အေထြေထြ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဦးစီးဌာန၏ အႀကီးတန္း အရာရွိတဦးက ေျပာသည္။

“အရင္တုန္းက အဲဒီ ေက်ာက္ထုတ္တာေတြကို တပ္က လုပ္ေနတာ။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ အရပ္သားေတြ ေျပာင္းလုပ္ဖို႔ စီစဥ္ခဲ့တယ္။ လိုင္စင္နဲ႔ လုပ္ၾကတာပါ။ လုိင္စင္က ၁ ႏွစ္ ၁ ခါ သက္တမ္း တုိးရတယ္။ ဒီလုပ္ငန္းက ေဒသခံ ေတြအတြက္ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္းေတြ ဖန္တီးေပးႏိုင္ၿပီး စား၀တ္ေနေရး အတြက္ အဆင္ေျပေနေတာ့ ဒါေတြ ရပ္လုိက္ရင္ တဘက္မွာ အေျခခံ လူတန္းစားေတြ ဒုကၡ ေရာက္တာေတြလည္း ျဖစ္လာႏိုင္တယ္” ဟု အဆိုပါ အရာရွိက ရွင္းျပသည္။

ေက်ာက္ထုတ္ လုပ္ငန္းတြင္ ေဒသခံ က်ပန္း အလုပ္သမား အမ်ဳိးသား၊ အမ်ဳိးသမီးမ်ား ၀င္ေရာက္ လုပ္ကိုင္ ေနၾကၿပီး လုပ္ခမွာ တေန႔လွ်င္ အနည္းဆံုးက်ပ္ ၅၀၀ မွ အမ်ားဆံုးက်ပ္ ၅၀၀၀ အထိ ရေလ့ ရွိသည္။

ေက်ာက္ထုတ္ လုပ္ငန္းေၾကာင့္ လတ္တေလာ အလုပ္အကိုင္ ရသည္ ဆိုေသာ္လည္း ေက်ာက္မ်ား ကုန္ခမ္းသြားခ်ိန္တြင္ သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ ပ်က္စီးမႈဒဏ္ကို ေဒသခံမ်ား ဆိုးရြားစြာ ခံစားရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ဧရာ၀တီတိုင္း အေျခစိုက္ လွပေသာေျမ (Beautiful Land) သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ထိမ္းသိမ္းေရး အဖဲြ႔က ေထာက္ျပ ေျပာဆိုသည္။

“ေဒသခံေတြက ေရတိုမွာ ဒီေက်ာက္ မကုန္ခင္ အလုပ္ရွိေတာ့ စားရမွာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဒီေက်ာက္က ရာသက္ပန္ မကုန္ေအာင္ ထြက္ေနမွာ မဟုတ္ဘူး။ တခ်ိန္မွာ ကုန္သြားမွာ။ ကုန္သြားရင္ အဲဒီေဒသမွာ သဲကႏၱာရျဖစ္ က်န္ခဲ့မွာ။ စိုက္ဖို႔ပ်ဳိးဖို႔ ဆိုတာလည္း ရေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီ ေဒသမွာ ေနထိုင္ၿပီး လုပ္ကိုင္ စားေသာက္ဖို႔ မလြယ္ေတာ့တဲ့ ျပႆနာေတြ ႀကံဳလာရ လိမ့္မယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ သဘာ၀ သယံဇာတကို မဆင္မျခင္ ထုတ္ယူ သံုးစဲြျခင္းရဲ႕ အက်ဳိးဆက္ အေနနဲ႔ အဲဒီေဒသက ျပည္သူေတြ သယံဇာတ က်ိန္စာ သင့္ၾကလိမ့္မယ္” ဟု လွပေသာေျမ အဖဲြ႔ေခါင္းေဆာင္ ဦးျမင့္ေအာင္က ဧရာ၀တီကို ေျပာသည္။

အဆိုပါ ေဒသ၏ သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ အေျခအေနမွာ စိုးရိမ္စရာ ျဖစ္ေနေသာ္လည္း ျပန္လည္ ထိမ္းသိမ္းမႈမ်ား ျပဳလုပ္ပါက အခ်ိန္မီေသးေၾကာင္းႏွင့္ ျပန္လည္ ထိမ္းသိမ္းရန္ အတြက္ ေက်ာက္ထုတ္ခြင့္ ျပဳခဲ့သည့္ ဌာန ဆိုင္ရာမ်ားႏွင့္ ေက်ာက္ထုတ္ လုပ္ငန္းရွင္ မ်ားတြင္ အဓိက တာ၀န္ရွိေၾကာင္း ၎က ဆက္ေျပာသည္။

“စီးပြားေရး လုပ္ငန္းသမား ဆိုတာေတာ့ သူတို႔အတြက္ပဲ သူတို႔ၾကည့္တာ။ ပတ္၀န္းက်င္က လူေတြ ထမင္းငတ္ က်န္ခဲ့မွာကို သူတို႔ မၾကည့္ဘူး။ သူတို႔က ဒီမွာ လုပ္လို႔မရလည္း ေငြထုပ္ပိုက္ၿပီး ရတဲ့ ေနရာသြားမွာ။ ဒီမွာ ေက်ာက္ကုန္သြားလည္း ရွိတဲ့ေနရာ သြားထုတ္မွာပဲ။ အဲေတာ့ သဘာ၀ အခင္းအက်င္း ပ်က္က်န္ခဲ့တဲ့ ေနရာကို ျပန္ျပင္ဖို႔ အတြက္ ထုတ္လုပ္တဲ့ လူတုိင္းမွာ တာ၀န္ရွိတယ္” ဟု ဦးျမင့္ေအာင္က ဆိုသည္။

ေက်ာက္ထုတ္ လုပ္ငန္းေၾကာင့္ အိမ္ပ်က္စီးသည့္ မိသားစုမ်ားက အိမ္ျပန္ျပင္ႏိုင္ေရး အတြက္ လုပ္ငန္းရွင္မ်ားမွ ေထာက္ပံ့ ကူညီေပးရန္ လိုလားေၾကာင္းလည္း ေဒသခံမ်ားက ေျပာဆိုၾကသည္။

“တမိုးတခါ တႏွစ္တခါ အိမ္ျပန္ျမႇင့္ေနရတယ္။ ဆင္းရဲသားက အိမ္တလံုး ျပန္ေဆာက္ဖို႔ မလြယ္ဘူးေလ။ က်ေနာ္တို႔မွာ တေန႔လုပ္မွ တေန႔စား သမားေတြ။ ကေလးေတြကလည္း ေက်ာင္းတက္ေနေတာ့ စား၀တ္ေနေရးက မလြယ္ဘူး။ အဲဒီေတာ့ အိမ္ျပင္ဖို႔ကို လုပ္ငန္းရွင္ေတြက ကူညီ ေထာက္ပ့ံတာေတြ လုပ္ေပးေစခ်င္ ပါတယ္” ဟု ေမွာ္ဘီ ေက်းရြာမွ ကိုသိန္းေရႊက ေျပာသည္။

ေဒသခံ လယ္သမား တဦးျဖစ္သူ ကိုျပဴးေလးက “က်ေနာ့္အေနနဲ႔ေတာ့ ဒီေက်ာက္ထုတ္ လုပ္ငန္းေတြေၾကာင့္ သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ေတြ ပ်က္စီးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တားျမစ္သင့္တယ္၊ အေရးယူ ေဆာင္ရြက္သင့္တယ္လို႔ ထင္တယ္။ ဒါမွသာ ေရွ႕လာမယ့္ မ်ဳိးဆက္ေတြ အတြက္ ေနေရးထိုင္ေရး၊ စား၀တ္ေနေရး အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္စရာ ရွိလိမ့္မယ္။ မဟုတ္ရင္ေတာ့ ေနာက္ေနာင္ ဘာေတြ ျဖစ္လာမလဲ မေတြးရဲဘူး” ဟု ဆုိသည္။

ေက်ာက္ထုတ္ လုပ္ငန္းရွင္မ်ားသည္ ေခ်ာင္းေကာလာျခင္း၊ ေတာင္မ်ား၊ လယ္မ်ား၊ လူေနအိမ္မ်ား၊ လမ္းမ်ားႏွင့္ ေဒသ တျဖည္းျဖည္း ပ်က္စီးလာသည္ ဂရုျပဳျခင္း မရွိဘဲ၊ ေတာင္နံရံကိုၿဖိဳ၍ ေက်ာက္မ်ားကို ထုတ္ၿမဲ အတုိင္း ထုတ္ေနသကဲ့သို႔ ေကာေနသည့္ ေခ်ာင္းႏွင့္ ၿပိဳလုလု ေနအိမ္ေလးမ်ားဆီသို႔ သဲႏွင့္ရႊံ႕ပါသည့္ေရမ်ား စြန္႔ထုတ္ၿမဲ စြန္႔ထုတ္ေနသည္ဟု ေဒသခံမ်ားက ေျပာၾကသည္။

သဲေခ်ာင္းရြာရွိ ကေလးမ်ား ကေတာ့ သဲႏွင့္ရႊံ႕ေရာေနသည့္ ေရစိုစို ေျမျပင္ေပၚတြင္ ေဆာ့ကစားရင္း ကေလးတို႔ သဘာ၀ အပူအပင္ ကင္းကင္းႏွင့္ ေပ်ာ္ေနၾကသည္။ သူတို႔ မိဘမ်ားကေတာ့ ေျမႀကီးက တျဖည္းျဖည္း ၀ါးၿမိဳေနသည့္ ေနအိမ္ ကေလးကို ျပင္ႏိုင္ဖို႔ အေရး ရတက္မေအး ျဖစ္ေနၾကသည္။
ဧရာ၀တီ သတင္း