စီးပြားေရးၿမိဳ႕ေတာ္ေလာ၊ က်ဴးၿမိဳ႕ေတာ္ေလာ

ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္ - 1/03/2014 03:20:00 PM

ေရးသားသူ- ျမင့္မိုရ္ေဆြ

၁၉၅၈ ခုႏွစ္ အိမ္ေစာင့္အစိုးရလက္ထက္က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကို သန္႔ရွင္းသာယာလွပေရးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ရာမွာ “ဒါသင့္ၿမိဳ႕ေတာ္ သန္႔ရွင္းမႈျဖင့္ကူညီပါ”ဆိုတဲ့ေဆာင္ပုဒ္ကို ထုတ္ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေဆာင္ပုဒ္က တိုတုိနဲ႔ထိထိမိမိရွိလွတဲ့အတြက္ ယေန႔ထက္တိုင္ေအာင္ သမုိင္းကို သိမီခဲ့ၾကတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ားအားလံုးရဲ႕ရင္ထဲမွာစဲြၿပီး ႏႈတ္ဖ်ားက အလြတ္ရေနၾကတုန္းပါပဲ။ ယေန႔မ်က္ေမွာက္ေခတ္ကာလမွာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးရဲ႕အေျခအေနကို အမွန္အတိုင္းထင္ဟပ္တဲ့ အလားတူ ေဆာင္ပုဒ္ေကာင္းေကာင္းတစ္ပုဒ္ ေရးသားေဖာ္ျပပါဆိုရင္ “ဒါက်ဴးၿမိဳ႕ေတာ္- ထိပ္တိုက္ေတြ႕မႈေရွာင္ပါ”လို႔ ေရးရမလိုျဖစ္ေနပါၿပီ။

ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈႏႈန္းဟာ ၂၀၁၂-၁၃ မွာ ၂ ဒသမ ၈ ရာခိုင္ႏႈန္းရွိရာမွ ၂၀၁၃-၁၄ မွာ ၇ ရာခိုင္ႏႈန္းအထိ တုိးျမင့္လာေၾကာင္း ကမၻာ့ဘဏ္ရဲ႕ ႏွစ္လယ္အစီရင္ခံစာအရ သိရွိရပါတယ္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ က်ဴးေက်ာ္တိုးပြားႏႈန္းဟာ ကိန္းဂဏန္းအတိအက်မရွိေပမယ့္ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈႏႈန္းထက္ မ်ားစြာသာလြန္မွာေသခ်ာပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ေငြစကၠဴအသစ္မ်ားကို စက္နဲ႔႐ိုက္ထုတ္သလို တစ္လအတြင္း က်ဴးေက်ာ္တဲအိမ္မ်ားတိုးပြားမႈဟာ တခ်ဳိ႕ေနရာမွာ အလံုး ၁၀၀၀ ခန္႔ရွိေနေၾကာင္းနဲ႔ တခ်ဳိ႕ေနရာမွာ ႏွစ္ရက္အတြင္း အလံုး ၂၀၀ ခန္႔အထိ စံခ်ိန္တင္တိုးပြားေနေၾကာင္း ၾကားသိေနရပါတယ္။ ဒီလိုတိုးပြားမႈႏႈန္းဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ပိုင္း အျမင့္မားဆံုးစံခ်ိန္သစ္အျဖစ္ မွတ္တမ္းတင္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

က်ဴးေက်ာ္သူမ်ားကို ဖံြ႕ၿဖိဳးဆဲႏိုင္ငံမ်ားမွာ အမ်ဳိးအစားေလးမ်ဳိး ခဲြျခားေလ့ရွိၾကပါတယ္။ ပထမအမ်ဳိးအစားက အစစ္အမွန္က်ဴး (Real squatter) ျဖစ္ၿပီး ဒုတိယအမ်ဳိးအစားက က်ဴးေျမကို အရင္ေရာက္ရွိၿပီး ေနာင္မွေရာက္ရွိသူေတြကို ျပန္ငွားစားတဲ့ အိမ္ငွားက်ဴး (Landlord squatter) ျဖစ္ပါတယ္။ တတိယအမ်ဳိးအစားက စီးပြားျဖစ္က်ဴး (Professional squatter)ျဖစ္ၿပီး စတုတၳအမ်ဳိးအစားက မင္းမဲ့စ႐ိုက္က်ဴး (Anarchistic squatter) ျဖစ္ပါတယ္။

ပထမအမ်ဳိးအစားက ၿမိဳ႕ျပေဒသရွိ အလြန္ဆင္းရဲႏြမ္းပါးတဲ့ မိသားစုေတြနဲ႔ အလုပ္အကိုင္ကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ေက်းလက္မွ ၿမိဳ႕ျပသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ခို၀င္လာသူေတြ ပါ၀င္ပါတယ္။ ေနေရးဒုကၡကို အမွန္တကယ္ခံစားေနၾကရသူေတြကလည္း တစ္ေနရာမွာ က်ဴးလိုက္၊ အခြင့္အေရးယူလိုက္၊ ေနာက္တစ္ေနရာမွာ ျပန္၀င္လိုက္နဲ႔ စီးပြားေရးအလုပ္တစ္ခုလို သေဘာထားလုပ္ကိုင္ေနသူေတြပါပဲ။ အိမ္ရာရွိၿပီးသားသူေတြကပါ ေရာေႏွာပါ၀င္ေလ့ရွိပါတယ္။ အဆိုးရြားဆံုးအမ်ဳိးအစားကေတာ့ စတုတၳအမ်ဳိးအစားျဖစ္ၿပီး ကင္ဆာေရာဂါနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ေျပာရရင္ ေနာက္ဆံုးအဆင့္ “ဥပေဒဓာတ္ေရာင္ျခည္”မွအပ အျခားနည္းန႔ဲ ကုစားေျဖရွင္းေပးဖို႔ မလြယ္ကူတဲ့သူေတြျဖစ္ပါတယ္။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာရွိတဲ့ က်ဴးေက်ာ္ေနထိုင္သူေတြမွာ အရင္က ပထမအမ်ဳိးအစားက်ဴးမ်ားသာ အမ်ားစုျဖစ္ေနရာက ၂၀၁၃ ႏွစ္ဆန္းကစၿပီး စတုတၳအမ်ဳိးအစား မင္းမဲ့စ႐ိုက္က်ဴးေတြ ေနရာအႏွံ႔မွာ အလံုးအရင္းနဲ႔ မင္းမူလာတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ အမွတ္တရ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ေကာက္ရရင္ ၂၀၁၃ ဇန္န၀ါရီ ၃၁ ရက္မွာ လႈိင္သာယာၿမိဳ႕နယ္၊ အမွတ္ (၅)ရပ္ကြက္အတြင္း ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း အစုလိုက္အၿပံဳလိုက္ ၀ါးလံုးေတြကို ေမာ္ေတာ္ကားနဲ႔ သယ္ေဆာင္လာၿပီး အိမ္ရာေတြ ေဆာက္လုပ္က်ဴးေက်ာ္တဲ့သူေတြဟာ တရားဥပေဒအရ အေရးယူဟန္႔တားတဲ့ ၀န္ထမ္းမ်ားကို ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ႐ိုက္ႏွက္ေမာင္းထုတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ “မင္းမဲ့စ႐ိုက္က်ဴး” အမ်ဳိးအစားကို စတင္ေမြးဖြားခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။

၂၀၁၃ ႏို၀င္ဘာလမွာေတာ့ ပန္းလႈိင္ျမစ္မွာ ေသာင္ထြန္းလာတဲ့ေနရာေတြနဲ႔ တံြေတးကားလမ္းေဘးေနရာေတြမွာ အလံုးအရင္းနဲ႔ ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း က်ဴးေက်ာ္သူေတြ ထပ္မံေပၚေပါက္လာၿပီး တစ္လတာအခ်ိန္ကာလအတြင္း တဲအလံုးေပါင္း ၁၀၀၀ ေက်ာ္ ေဆာက္လုပ္ခဲ့ေၾကာင္း သိရွိရျပန္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခါ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ခရစၥမတ္ေန႔ကို ႀကိဳဆိုေသာအားျဖင့္ လႈိင္သာယာၿမိဳ႕နယ္ ၁၅ ရပ္ကြက္ ေရႊလင္ပန္းေခ်ာင္းရဲ႕ ေတာင္ဘက္ျခမ္း အစိုးရေျမေပၚမွာ ဒီဇင္ဘာ ၂၃ ရက္မွစၿပီး ႏွစ္ရက္အတြင္း အလံုး ၂၀၀ ခန႔္ က်ဴးေက်ာ္ခဲ့ၾကျပန္ပါတယ္။

ဒီဇင္ဘာ ၂၅ ရက္မွာ အဲဒီက်ဴးေက်ာ္တဲေတြကို ဆက္လက္မေဆာက္ဖို႔ ၿမိဳ႕နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးနဲ႔ ၿမိဳ႕နယ္ရဲတပ္ဖဲြ႕တို႔ ဦးေဆာင္ၿပီး အင္အား ၅၀ ခန္႔နဲ႔ သြားေရာက္တားျမစ္ခဲ့ေၾကာင္း သိရွိရပါတယ္။ တားျမစ္ေနတဲ့ၾကားထဲမွာပဲ ထပ္မံေဆာက္လုပ္ထားတဲ့ တဲေတြကို ဖ်က္သိမ္းဖို႔ အသိေပးၿပီး အေျခအေနအရပ္ရပ္ကို ၂၆.၁၂.၂၀၁၃ ေန႔မွာ ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီးအစိုးရထံ တင္ျပေၾကာင္းသိရွိရပါတယ္။ က်ဴးေက်ာ္သူေတြကလည္း တုတ္၊ ဓားမ်ားနဲ႔ က်ဴးေက်ာ္တဲေတြ ေဆာက္လုပ္ေနတဲ့ လမ္း၀င္ေပါက္မွာ လံုၿခံဳေရးရယူထားၾကတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒီဇင္ဘာ ၂၆ ရက္ ညေနမွာေတာ့ ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီးအစိုးရအဖဲြ႕ရဲ႕ ၫႊန္ၾကားခ်က္အတိအက်မရေသးလို႔ ၀င္ေရာက္ဖ်က္သိမ္းၿပီး ဖမ္းဆီးအေရးယူမႈမ်ား ရပ္ဆိုင္းထားေၾကာင္းနဲ႔ ဥပေဒအရ တရားစဲြဆိုအေရးယူမယ္လို႔သာ တာ၀န္ရွိသူအခ်ဳိ႕က ေျပာၾကားေၾကာင္း ၾကားသိရျပန္ပါတယ္။ (အဲဒါကို ထိပ္တိုက္ေတြ႕ဆံုမႈမျပဳတာလို႔ အခ်ဳိ႕ကေျပာၾကပါတယ္)

စာေရးသူဟာ ဥပေဒပညာရွင္မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အစိုးရေျမေပၚ ၀င္ေရာက္က်ဴးေက်ာ္သူေတြကို အေရးယူရာမွာ ေခတ္အဆက္ဆက္ က်င့္သံုးခဲ့တဲ့ဥပေဒမ်ားကို လက္လွမ္းမီသမွ် ေလ့လာၾကည့္ရာမွာ ဥပေဒသံုးမ်ဳိးရွိေၾကာင္း ေတြ႕ရွိရပါတယ္။

(က) ေအာက္ျမန္မာႏိုင္ငံ ၿမိဳ႕ႏွင့္ရြာေျမ အက္ဥပေဒပုဒ္မ ၂၁ (၁)၊ ၂၁ (၂)၊ ၂၁ (၃)
(ခ) ေအာက္ျမန္မာႏိုင္ငံ ေျမႏွင့္ အခြန္အက္ဥပေဒပုဒ္မ ၅၂(၂)
(ဂ) ျပစ္မႈဆိုင္ရာဥပေဒပုဒ္ မ ၄၄၇

အထက္ပါသံုးမ်ဳိးမွာ ပထမဆံုးတစ္မ်ဳိးက ႏို႔တစ္ထုတ္ျပန္ၿပီး ႏို႔တစ္ရက္လြန္တာနဲ႔ ၀ရမ္းထုတ္ဖမ္းဆီးျခင္း၊ အိမ္ကိုဖ်က္ဆီးျခင္း ျပဳႏိုင္ပါတယ္။ လုပ္ပိုင္ခြင့္က အေထြေထြအုပ္ခ်ဳပ္ေရးဦးစီးဌာနမွာ ရွိပါတယ္။ အျမန္ဆံုး အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈရွိတဲ့ နည္းလမ္းလည္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒုတိယနည္းလမ္းက တရားမမႈနဲ႔စဲြတာျဖစ္လို႔ အခ်ိန္ၾကာျမင့္မွာျဖစ္ေၾကာင္း သိရပါတယ္။ တတိယနည္းလမ္းက ရာဇ၀တ္မကင္းေသာ ေက်ာ္နင္းမႈအျဖစ္ အေရးယူျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ မိသားစုအားလံုးကို တရားစဲြဆိုရမွာျဖစ္ၿပီး ရဲလုပ္ထံုးလုပ္နည္း၊ တရား႐ံုးလုပ္ထံုးလုပ္နည္းအရ အနည္းဆံုး အခ်ိန္ကာလ ႏွစ္လ သံုးလတန္သည္ ၾကာျမင့္ႏိုင္ပါတယ္။ က်ဴးေက်ာ္သူေတြကို အေရးယူရာမွာ တရားမေၾကာင္းအရစဲြစဲြ၊ ရာဇ၀တ္ေၾကာင္းအရစဲြစဲြ၊ ပထမဆံုးနည္းလမ္းလိုေတာ့ လံုး၀မျမန္ပါဘူး။ စီမံခန္႔ခဲြေရးနည္းလမ္းအရျဖစ္ၿပီး တရားမစဲြဘဲ အျမန္ဆံုးၿပီးျပတ္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္တဲ့နည္းလမ္းျဖစ္လို႔ “မင္းမဲ့စ႐ိုက္က်ဴး”မ်ားအတြက္ အထူးသင့္ေလ်ာ္ဆံုးလို႔ ထင္ျမင္မိပါတယ္။

အကယ္၍ အထိေရာက္ဆံုးနည္းလမ္းကို မက်င့္သံုးေတာ့ဘူးဆိုရင္ “မင္းမဲ့စ႐ိုက္က်ဴး”ေတြဟာ ပိုမိုၿပီးတိုးပြားလာမွာစိုးရိမ္မိပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး အစိုးရေျမေတြရွိပါလ်က္ အမႈေတြတန္းလန္းနဲ႔ ဘာစီမံကိန္းမွ်လုပ္လို႔မရေတာ့မွာကိုလည္း အလြန္စိုးရိမ္မိပါတယ္။ စာေရးသူေတြးမိတဲ့ အခ်က္တစ္ခ်က္က ဆီးဂိမ္းႀကီးၿပီးတာနဲ႔ ပတ္ေဆာင္ဟြာနဲ႔ Head to Head (ထိပ္တိုက္ေတြ႕မႈ)ဆိုတဲ့စကားေတြကို လံုး၀မၾကားခ်င္ေလာက္ေအာင္ ခံစားရတဲ့အထဲမွာ ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီးက တာ၀န္ရွိသူေတြပါ ပါ၀င္ၿပီး တရားစဲြမယ္ဆိုတဲ့ နည္းလမ္းကိုသာ ဆုပ္ကိုင္ေနၿပီလားလို႔ ေတြးမိျပန္ပါတယ္။ အမႈဖြင့္တရားစဲြရင္ အမႈေတြကမ်ား၊ စဲြဆိုရမယ့္ တရားခံအမည္ကို ေဖာ္ထုတ္ဖို႔လည္းမလြယ္၊ တရား႐ံုးမွာ ေရွ႕ေနေတြနဲ႔ လူေတြစုေ၀းၿပီး “တစ္ပူေပၚႏွစ္ပူဆင့္”ဆိုသလို ထိန္းရသိမ္းရခက္မယ့္ အေနအထားေတြ ျဖစ္ေပၚလာႏိုင္ပါတယ္။ အထူးသတိထားဖို႔ အခ်က္တစ္ရပ္ကလည္း ဖံြ႕ၿဖိဳးဆဲႏိုင္ငံေတြမွာ ေရြးေကာက္ပဲြနီးလာၿပီဆိုရင္ က်ဴးေတြဆီက မဲလုိခ်င္လို႔ အခ်ဳိ႕အတိုက္အခံပါတီေတြက က်ဴးေတြကို ေျမႇာက္ေပးေလ့ရွိၾကပါတယ္။

အာဏာရပါတီက လူႀကီးေတြကလည္း သူတို႔ပါတီမဲ႐ံႈးမွာစိုးလို႔ က်ဴးေတြကို သိပ္ၿပီးထိထိေရာက္ေရာက္ အေရးယူေလ့မရွိေတာ့ပါဘူး။ အဲဒီလိုအေျခအေနနဲ႔ အခ်ိန္အခါဟာ က်ဴးေတြအတြက္ မဂၤလာအခါေတာ္ျဖစ္တာမို႔ “က်ဴးတို႔ရဲ႕မာယာ”ကို အထူးသတ ျပဳေစာင့္ၾကည့္ၾကဖို႔လည္း လိုအပ္ပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပဲြအသစ္ က်င္းပမယ့္ ၂၀၁၅ ကလည္း တျဖည္းျဖည္းနီးလာပါၿပီ။

ဒဂံုဆိပ္ကမ္းၿမိဳ႕နယ္ ၆၇ ရပ္ကြက္မွာ က်ဴးေတြျပန္ေဆာက္ထားတာ စုစုေပါင္းေနအိမ္အလံုး ၃၀၀ ခန္႔အထိ ရွိေနတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ အဲဒီမွာ ထရန္စေဖာ္မာတည္ေဆာက္မယ့္ေျမလည္း ပါ၀င္တယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ရန္ကုန္- ေညာင္တုန္းလမ္းမႀကီးလက္၀ဲဘက္ လႈိင္သာယာစက္မႈဇုန္တစ္ေလွ်ာက္ က်ဴးေက်ာ္အိမ္ရာေတြမ်ားစြာ တည္ရွိေန႐ံုမွ်မက လႈိင္သာယာၿမိဳ႕ စက္မႈဇုန္ (၁)(၂)(၃)(၄) နဲ႔ ေရႊလင္ပန္းစက္မႈဇုန္မွာ လမ္းေဘးက စက္႐ံုေတြနဲ႔ အုတ္ၿခံစည္း႐ိုးေတြကို ေနာက္ေက်ာေပးၿပီး က်ဴးေက်ာ္တဲေတြ ေဆာက္ထားတာကို အခုအခ်ိန္အထိ အေရးယူမယ့္သူမရွိပါဘူး။ အမွန္က လက္ရွိကို မဖ်က္ႏိုင္သည့္တိုင္ေအာင္ ေနာက္ထပ္တိုး၍တိုး၍ ၀င္မလာေအာင္ ကာကြယ္ထိန္းသိမ္းႏိုင္ဖို႔ေတာ့ အားထည့္ၾကေစခ်င္ပါတယ္။ မီးေဘးအႏၲရာယ္ကို ေႏြရာသီမွာ အႀကီးအက်ယ္ႀကံဳေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။ စက္မႈဇုန္ေရေျမာင္းထဲကို အညစ္အေၾကးေတြ စြန္႔ၾကေတာ့ ႏုိင္ငံျခားသားေတြက အထင္အျမင္ေသးၿပီး ႏွာေခါင္း႐ံႈ႕ေနၾကမွာ အမွန္ပါပဲ။

အမွန္ေတာ့ ဥပေဒအရ အေရးယူမႈဟာ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ “မင္းမဲ့စ႐ိုက္ဆန္”တဲ့ က်ဴးေတြရဲ႕လုပ္ရပ္ကို ထိထိေရာက္ေရာက္ဟန္႔တားဖို႔ ဦးတည္ေဆာင္ရြက္တာျဖစ္ၿပီး ေရတိုေရရွည္မွာ အိမ္ရာမဲ့ျပည္သူတိုင္း အမိုးအကာရရွိေရးကို နည္းဗ်ဴဟာအမ်ဳိးမ်ဳိး ခ်မွတ္ေဆာင္ရြက္ေပးရမွာျဖစ္ပါတယ္။ အခုအခ်ိန္အထိ သမၼတႀကီးအႀကိမ္ႀကိမ္ေျပာတဲ့ တန္ဖိုးနည္းအိမ္ရာဆိုတာလည္း မူးလို႔ေတာင္ ႐ွဴစရာမရွိျဖစ္ေနပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ လႈိင္သာယာလို ေနရာမ်ဳိးမွာ အရစ္က်ေရာင္းခ်ေပးမယ့္ တန္ဖိုးနည္းအိမ္ရာသာမက အငွားအိမ္ရာေတြပါ အျမန္ဆံုးေဆာက္လုပ္ေပးေစခ်င္ပါတယ္။ ဘယ္ေနရာမွာျဖစ္ျဖစ္ ၿမိဳ႕ခံအိမ္ရာမဲ့ေတြကိုသာ အဓိကဦးစားေပးမယ့္ စီမံကိန္းျဖစ္ေၾကာင္းသိရင္ ၀င္ေရာက္က်ဴးေက်ာ္မႈေတြကိုလည္း ျပည္သူအခ်င္းခ်င္း ထိန္းေက်ာင္းဟန္႔တားေပးၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္က က်ဴးေက်ာ္သူေတြကို ဖယ္ရွားၿပီး ေျမကြက္ျပန္လည္ခ်ထားေပးရင္ ေခတ္အဆက္ဆက္ အနိမ့္ဆံုးစံအျဖစ္ထားရွိတဲ့ ၂၀ ေပ x ၆၀ ေပ အက်ယ္ထက္ လံုး၀မေလ်ာ့သင့္ပါဘူး။ ဒဂံုၿမိဳ႕သစ္ (အေရွ႕ပိုင္း)မွာ ခ်ထားေပးတဲ့ ၁၀ ေပ x ၆၀ ေပ၊ ၂၀ ေပ x ၃၀ ေပ ေျမကြက္ေတြေၾကာင့္ လက္ရွိအစိုးရလက္ထက္မွာ စံႏႈန္းကိုဖ်က္ၿပီး ေပးတယ္ဆိုတဲ့ သမိုင္းမွတ္တမ္းႀကီး မက်န္ရစ္ခဲ့ေစခ်င္ပါဘူး။

တခ်ဳိ႕က တန္ဖိုးနည္းအိမ္ရာေတြေဆာက္ဖို႔ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရမွာ ေငြလိုေနတယ္လို႔ ေျပာၾကပါတယ္။ တိုင္းေဒသႀကီးအစိုးရဘတ္ဂ်က္မွာလည္း လိုေငြျပေနလို႔ အခက္ႀကံဳေနၿပီဆိုတဲ့ ေ၀ဖန္မႈေတြရွိေနပါတယ္။ အဲဒီလိုျဖစ္ေနတာမွန္ရင္ ၿမိဳ႕သစ္က စုေဆာင္းေငြ အသင့္အတင့္ရွိတဲ့ မိသားစုေတြထံက ႀကိဳပိြဳင့္ယူၿပီး အရစ္က်ေငြသြင္းစနစ္နဲ႔ ေဆာက္ေပးဖို႔ အႀကံေပးခ်င္ပါတယ္။ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္က လႈိင္သာယာၿမိဳ႕ က်န္စစ္သားအိမ္ရာနဲ႔ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္အိမ္ရာကို အဲဒီလိုႀကိဳပိြဳင့္စနစ္နဲ႔ အခန္းေထာင္ခ်ီၿပီး ေဆာက္လုပ္ခဲ့တာ ေလ့လာေတြ႕ရွိႏိုင္ပါတယ္။ ၀င္ေငြအလယ္အလတ္ရွိသူေတြအတြက္ အိမ္ရာေတြတိုးလာရင္လည္း အိမ္ခန္းေစ်းနဲ႔ ငွားရမ္းခႏႈန္းထားေတြ အထိုက္အေလ်ာက္က်ဆင္းလာမွာ အလြန္ေသခ်ာလွပါတယ္။

ဥပေဒပိုင္းက ေဆာင္ရြက္မႈအားနည္း၊ ျဖည့္ဆည္းမႈ(supply) အပိုင္းကလည္း လံုး၀အားကိုးလို႔မရ၊ ၿမိဳ႕ေျမကိုလည္းမတိုးခ်ဲ႕ႏိုင္၊ ညႇပ္ပူးညႇပ္ပိတ္ျဖစ္ေနတဲ့ အေျခအေနမွာ ရွိစုမဲ့စု လက္က်န္ေျမကြက္ေတြအတြင္း ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္းတုိး၀င္လာတဲ့ က်ဴးေတြကိုထိုင္ၾကည့္ၿပီး “ဒါ က်ဴးၿမိဳ႕ေတာ္- ထိပ္တိုက္ေတြ႕မႈေရွာင္ပါ”လို႔ ေဆာင္ပုဒ္မေရးလိုပါဘူးခင္ဗ်ာ။

7 Day News Journal