ဒုတိယအၾကိမ္ ျပည္ေတာ္ျပန္ခရီးစဥ္ (၅)
ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္
- 1/17/2014 04:00:00 PM
ထက္ေအာင္ေက်ာ္ (၁၇-၀၁-၂၀၁၄)
ေတာင္ေျခက ကင္ပြန္းစခန္းဆီေရာက္ေတာ့ မနက္ ၉ နာရီေက်ာ္ရံုပဲရွိပါေသးတယ္။ ရန္ကုန္ဖက္သြား တဲ့ဘုရားဖူးကားေတြက ေန႔လည္ ၁၂ နာရီေက်ာ္မွထြက္မွာတဲ့။ နီးတဲ့စားေသာက္ဆုိင္တခုရဲ့အေပၚ ထပ္ဆီတက္ျပီး ခဏနားပါတယ္။ ဒီလုိနားတဲ့ေနရာကို တည္းခုိခန္းလို႔ေခၚၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခန္းထဲ မွာ ကုတင္၊ ေစာင္၊ ေခါင္းအုံး စသျဖင့္ ဘာမွမရွိ။
ကင္ပြန္းစခန္း-ရန္ကုန္ ဘုရားဖူးကားေတြရဲ့ ေစ်းနံႈးေတြကေတာ့ ၅၀၀၀ ကေန ၇၀၀၀ အထိရွိပါတယ္။ က်ေနာ္လာတုန္းက ၆၀၀၀ တန္ကားစီးျပီး အျပန္မွာေတာ့ ၅၀၀၀ နဲ႔ေစ်းတည့္သြားပါတယ္။ ျမိဳ့ထဲအထိ ဒီကားေတြကသြားတဲ့အတြက္ အေ၀းေျပးကားဂိတ္ဆီသြားရတဲ့စရိတ္ မကုန္ေတာ့ပါ။ တခါတေလဆုိရင္ တျခားျမိဳ့ဆီသြားတဲ့ အေ၀းေျပးဘတ္စ္ကားခထက္ ျမိဳ့ထဲကေန အေ၀းေျပးကားဂိတ္ဆီလာတဲ့ တကၠစီ ခက ပုိမ်ားေနတတ္ပါတယ္။ ဥပမာ ရန္ကုန္-ေနျပည္ေတာ္ အေ၀းေျပးအေကာင္းစားကားခက ၆၀၀၀-တည္း။ ဒါေပမဲ့ ကုိယ္တည္းတဲ့ျမိဳ့လယ္ဟုိတယ္ကေန ေျမာက္ဥကၠလာရွိ ေအာင္မဂၤလာ အေ၀းေျပး ကားဂိတ္ဆီ တကၠစီခက ၇၀၀၀ ေပးရပါတယ္။
အစိုးရအာဏာပုိင္ေတြ၊ လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ေတြ ဘယ္လုိခရီးသြားေနၾကသလဲေတာ့ မသိပါ။ အားလုံး ကိုယ္ပုိင္ကားေတြနဲ႔ခ်ည္းသြားေနလုိ႔ သာမန္ျပည္သူေတြရဲ့ဘ၀ကုိ မသိတာလဲ ျဖစ္နုိင္ပါတယ္။ ဒီကိစၥကို လြတ္ေတာ္ထဲမွာ ေဆြးေႏြးတာ မၾကားမိေသးပါ။ ရန္ကုန္ျမိဳ့ရဲ့ အမ်ားျပည္သူ ခရီးသြား၀န္ ေဆာင္မႈ Public Transportation က အေျခေန အေတာ္ဆုိးပါတယ္။ ရန္ကုန္ေလဆိပ္ကေန ျမိဳ့ထဲ သြားဖုိ႔ ေလဆိပ္ရထား။ ေလဆိပ္ဘတ္စ္ကား မရွိေသးပါ။ အလားတူ အေ၀းေျပးကားဂိတ္ေတြကေန ျမိဳ့ထဲသြားဖုိ႔ ရထားလဲမရွိ၊ ဘတ္စ္ကား လဲမရွိေသးပါ။ ဒီီလုိ Public Transportation မရွိတဲ့ျမိဳ့မ်ဳိး ကမၻာ မွာ သိပ္မက်န္ေတာ့ဘူးလုိ႔ ထင္ပါတယ္။
ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဘာမွမတတ္နုိင္။ သာမန္အမ်ားျပည္သူဘ၀နဲ႔ တထပ္တည္းျဖစ္ခ်င္လွပါတယ္ ဆုိတဲ့သတင္းသမားက်ေနာ္ ၇၀၀၀ ေပးရတဲ့ တကၠစီကားကိုေစ်းၾကီးေပးျပီးမစီးခ်င္ရင္ ၂၀၀ က်ပ္တန္ ဘတ္စ္ကားကို တုိးစီးဖုိ႔ပဲရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီကဘတ္စ္ေတြက ေနာ္ေ၀းကဘတ္စ္ေတြလုိ က်ယ္က်ယ္ ၀န္း၀န္းမဟုတ္။ အထုတ္ အပုိးမ်ားစြာနဲ႔ဆုိရင္ ဘယ္လုိမွတုိးစီးဖုိ႔မလြယ္။ ဒီေတာ့ အေ၀းေျပးကားခ ထက္ ပုိေစ်းမ်ားတဲ့ တကၠစီကုိပဲ မလြဲမေရွာင္သာစီးခဲ့့ရျပန္ေပါ့။
တကၠစီခေစ်းမ်ားလြန္းတယ္လို႔ ညီးေနတဲ့က်ေနာ္ ဆူးေလ၀န္းက်င္က ဟုိတယ္ခနဲ႔ေတြ႔မွ ''ေလ'' သြား ပါတယ္။ ''Local (ျမန္မာနုိင္ငံသား) ဆုိရင္ ေလးေသာင္း၊ နုိင္ငံျခားသားဆုိရင္ေတာ့ ေဒၚလာ ၈၀ ယူ တယ္အကုိ။ ဒါေတာင္ အကုိမုိ႔လုိ႔ Discount (ေစ်းေလ်ာ့) ေပးထားတာ'' တဲ့။ အဲဒါ ဆူးေလး၀န္းက်င္ရွိ ဟုိတယ္ၾကီးၾကီးေတြေဘးနားက ဟုိတယ္ခပ္ေသးေသးေလးတခုရဲ့ ေကာင္တာ၀န္ထမ္းကေျပာတာပါ။ ေသျပီဆရာေပါ့။ အရင္ခရီးစဥ္တုန္းက သုံးေသာင္းေပးရတာကိုေတာင္ အသည္းအသန္ညီးဖူးတဲ့ က် ေနာ္ ဒီတေခါက္မွာ ေကာင္းေကာင္းသင္ခန္းစာေပး ခံလုိက္ရပါတယ္။
သာမန္ေန႔စားလုပ္သားတဦးရဲ့၀င္ေငြက တေန႔ ၃၀၀၀ က်ပ္။ တရက္မွမနားပဲ တလလုံးလုံး အလုပ္ဆင္း ရင္ေတာင္ လစာ ၉ ေသာင္းပဲရမဲ့ကိန္း။ အဲဒီေလာက္ပဲအေျခခံ၀င္ေငြရွိတဲ့တုိင္းျပည္မွာ ေဟာဒီဟုိ တယ္ခက တညတည္းအတြက္ ၈ ေသာင္းတဲ့။ ဘယ္ကရတဲ့၀င္ေငြနဲ႔ ဘယ္လုိလူေတြတည္းေနၾကမွန္း မသိေပမဲ့ ၾကိဳတင္ booking လုပ္မထားရင္ အခန္းမရနုိင္တဲ့အထိ ဟုိတယ္ခန္းေတြက ျပည့္နွက္လို႔။
''ဟုိတယ္ဆုိတာ ေန႔စားလုပ္သားေတြအတြက္ ဖြင့္ထားတာမွမဟုတ္ပဲ'' ဆုိျပီး ဆင္ေျခေပးၾကမလား။ ''သူ႔ ကံတရားနဲ႔သူလာတာ၊ လူတုိင္းေတာ့ ဘယ္ခ်မ္းသာေနပါ့မလဲ'' ဆုိျပီးေျပာၾကမလား။ ဘယ္လုိပဲ ေျပာေျပာ က်ေနာ့္ရြာက အလုပ္သမားတဦးက က်ပ္ေငြ ၃၀၀၀ ရဖုိ႔ တေနကုန္အသည္းအသန္အလုပ္ လုပ္ေနရစဥ္မွာ အဲဒီရြာသားေတြဘ၀တုိးတက္ေရးအတြက္ တုိက္ပဲြ၀င္မယ္ဆုိျပီး တခ်ိန္က ေၾကြးေၾကာ္ ခဲ့ဖူးတဲ့က်ေနာ္က တညတာအိပ္ဖုိ႔အတြက္ က်ပ္ေငြ ၈ ေသာင္းေပးျပီး တည္းသင့္ပါသလား။
ထားေတာ့။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ စိတ္မေကာင္းရံုကလဲြျပီး ဘာမွမတတ္နုိင္ေသး။ ေအာင္ပဲြနဲ႔ အတူ ျပန္လာနုိင္တဲ့အေျခေန မဟုတ္ေသးေတာ့လဲ မေျပာင္းလဲနုိင္ေသးတဲ့စနစ္ဆုိးထဲမွာ သုိ႔မဟုတ္ အမ်ား ေျပာေနၾကစကားလုံးအတုိင္းဆုိရင္ လက္ရွိစနစ္ကိုခြာမတုိက္ပဲ ပူးတုိက္တဲ့နည္းထဲမွာ ဆက္လက္ စ ခန္းသြားရဦးမွာေပါ့။ ဒါေမပဲ့ အာဏာရွိသူ၊ ခ်မ္းသာသူေတြနဲ႔ အာဏာမရွိသူ သာမန္အရပ္သားေတြ ၾကား ဒီေလာက္အထိ လူေနမႈအဆင့္တန္း ကြာျခားသြားကေတာ့ တခုခုလဲြေနတယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။ ေနာ္ေ၀းမွာ ဒီလုိကြာျခားမႈမရွိပါ။ ထုိင္းမွာလဲ ဒီေလာက္အထိ မကြာၾကပါဘူး။ ဒါဆုိ ျမန္မာနုိင္ငံမွာ ဘာ ေတြလြဲေနလုိ႔လဲ။
တကယ္ေတာ့ ဒီေလာက္ေစ်းၾကီးတဲ့ဟုိတယ္မွာ က်ေနာ္တည္းဖုိ႔အစီစဥ္မရွိပါ။ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာခြဲခါြေနရ တဲ့ ေက်ာင္းေနဖက္သူငယ္ခ်င္းလဲျဖစ္၊ ေတာျပန္သူငယ္ခ်င္းလဲျဖစ္တဲ့ အျခားျပည္ေတာ္ျပန္တဦးနဲ႔ ေတြ႔ ခ်င္လုိ႔ သူတည္းတဲ့ဟုိတယ္မွာ တညတာတည္းမယ္ဆုိျပီး က်ဳိက္ထီးရုိးကအျပန္ တန္းျပီးေရာက္လာ ျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္မ်ား ျပည္ေတာ္ျပန္ေတြကို ခဲြျခားဆက္ဆံဖုိ႔၊ ေစ်းနွစ္ဆယူဖုိ႔ အမိန္႔ ထုတ္ ထားပါလိမ့္။ အိမ္နီးခ်င္း ထုိင္းနုိင္ငံမွာဆုိရင္ ဒါမ်ဳိးခဲြျခားဆက္ဆံတာမရွိ။ ဘယ္သူလာတည္း တည္း အားလုံးတေစ်းတည္း။
ဟုိတယ္ေကာင္တာ၀န္ထမ္းကို က်ေနာ္ေမးဖုိ႔ေမ့က်န္ခဲ့တာကေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ျပည္ေတာ္ျပန္ေတြကို ဒီ လုိနွစ္ဆယူရမယ္လို႔ အစိုးရက အတိအက် အမိန္႔ထုတ္ထားသလား။ ဒီကေကာက္လုိ႔ရတဲ့ အပုိေငြ တ ၀က္ကုိ အစိုးရဆီ အခြန္ေဆာင္ရတာလား။ အဲဒီေငြေတြကို အစိုးရက ဘယ္မွာသုံးတာလဲဆုိတဲ့အခ်က္ ေတြပါ။
ေမးခြန္းေတြသာမ်ားလာျပီး အေျဖမရတဲ့ရန္ကုန္ညကုိ မြန္းက်ပ္စြာျဖတ္သန္းျပီးတဲ့ေနာက္ ထား၀ယ္ျမိဳ ဆီသြားဖုိ႔ ေလယဥ္ကြင္းဆီက်ေနာ္ထြက္လာပါတယ္။ အရင္တေခါက္က ေပါင္ခ်ိန္စက္မွာ ၅၀၀ ေပးရ တာကုိ လာဘ္စားတယ္ဆုိျပီးသတင္းေရးမိတဲ့က်ေနာ္ ဒီတေခါက္မွာ ၂၀၀၀ ေပးလုိက္ရပါတယ္။ ျဖစ္ပုံ ကဒီလုိ။ ကြင္းထဲ၀င္တာနဲ႔ အျပာေရာင္ယူနီေဖာင္း၀တ္ပုဂၢိဳလ္တဦးက က်ေနာ္ရဲ့ခရီးေဆာင္အိတ္ေတြကုိ ကူသယ္ေပးပါတယ္။ သယ္ေပါ့၊ ျမန္မာေတြ ေစတနာေကာင္းတယ္ဆုိတာ ဒါမ်ဳိးကုိေခၚတာျဖစ္မွာေပါ့။
''ေစတနာရွိသေလာက္ပဲ ေပးပါအကုိ'' ဆုိေတာ့မွ ငါေတာ့ ထိျပီဆုိတာကိုသိလုိက္ပါတယ္။ ၅၀၀ တန္ ကလဲမရွိေတာ့ တေထာင္ေပးလုိက္ရပါတယ္။ ျပီးေတာ့ အရင္တေခါက္ကထိျပီးသားျဖစ္တဲ့ ေပါင္ခ်ိန္ စက္။ ၅၀၀ တန္မရွိေတာ့ တေထာင္ ထပ္ထြက္သြားျပန္ေပါ့။ ''တေန႔တေန႔ ဒီလုိေတာင္းတာ ဘယ္ ေလာက္ရလဲ'' ဆုိျပီး က်ေနာ္ကေမးမိေတာ့ အဲဒီလူေတြ သိပ္ၾကိဳက္ပုံမရ။ ျပန္ေျဖစရာမလိုတဲ့ေမးခြန္းကို ေမးတယ္လို႔ သေဘာထားလားမသိပါ။ ဘယ္သူမွ ဘာမွျပန္မေျဖၾက။
ထားေတာ့။ လခနဲ႔ မေလာက္လုိ႔ ဒီလိုေတာင္းေနၾကတာျဖစ္မွာေပါ့။ ဒါကုိ လာဒ္စားတယ္လို႔မေခၚရင္ ဘယ္လုိေခၚမလဲ။ နုိင္ငံျခားသားေတြအျမင္မွာ ဘယ္လိုရွိမလဲ။ တျခားနုိင္ငံက ေလဆိပ္ေတြမွာ ဒါမ်ဳိး မရွိေတာ့ပါ။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလုပ္ေနပါတယ္ဆုိတဲ့ ဆရာ့ဆရာေတြ ဒါေလးေတြကိုလဲ ျပဳျပင္ေပးၾက ပါဦးလို႔ ေအာ္ေျပာရေတာ့မလား။
Professional မျဖစ္တာက အထမ္းသမားနဲ႔ ေပါင္ခ်ိန္စက္သမားတင္ မက။ ေလယဥ္လုံျခဳံေရးအတြက္ သိပ္အေရးၾကီးလွတဲ့ Check in ေကာင္တာက စစ္ေဆးေရးအရာရွိေတြကလဲ နေမာ္နမဲ့ပါပဲ။ က်ေနာ့္ ကြန္ျပဴတာအိတ္ထဲ ေရပုလင္းပါလာတာကုိ ျပန္မထုတ္ခုိင္းပါ။ တီ-တီ-တီ- မည္ေနေပမဲ့ ေသာ့တဲြေတြ၊ ပစ္ဆံအိတ္ေတြ၊ လက္ကုိင္ဖုန္းေတြ၊ ေဘာင္းဘီခါးပတ္ေတြကို ျပန္မထုတ္ခုိင္းပါ။ အင္း... ဒီ ၀န္ထမ္း ေတြကိုယ္တုိင္ နုိင္ငံတကာဆီ ခရီးမသြားဖူးဘူး။ နုိင္ငံတကာေလဆိပ္ေတြမွာ တခါမွအစစ္မခံရ ဖူးဘူးနဲ႔ တူပါရဲ့။
အက်န္းဖက္သမားေတြသာ ေဖါက္ခဲြေရးပစၥည္းေတြကို ယူသြားမယ္ဆုိရင္ ဒီလုိစစ္ေဆး ေရး၀န္ထမ္း ေတြနဲ႔ေတာ့ ခက္ရခ်ည္ရဲ့။ ေလယဥ္အျမဲတန္းစီးေနတဲ့ အစိုးရအရာရွိေတြ၊ လြတ္ေတာ္ ကုိယ္စားလွယ္ ေတြကေကာ ဒီကိစၥကုိဘာမွမေျပာၾကဘူးလား။ နုိင္ငံတကာေလ့လာေရးလြတ္တဲ့အထဲ အစိုးရအရာရိွနဲ႔ လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္အျပင္ ဒီလုိ ေအာက္ေျခ၀န္ထမ္းေတြကိုလဲ ပုိ႔ေပးဖုိ႔လုိမယ္ထင္ပါတယ္။
အဲဒီလုိစဥ္းစားျပီး ေလယဥ္ေစာင့္ေနတုန္း လြတ္ေတာ္အမတ္နွစ္ဦးနဲ႔တည့္တည့္လာတုိးပါတယ္။ ပထမ တဦးက ရခုိင္တုိင္းရင္းသားတုိးတက္ေရးပါတီမွ ရေသ့ေတာင္အမတ္ ေဒၚခင္ေစာေ၀။ သူဟာ ျပီးခဲ့တဲ့ ၂၀၁၂ ခုနွစ္အေစာပုိင္းက လြတ္ေတာ္ဥကၠဌဦးေရႊမန္းတုိ႔နဲ႔အတူ ေနာ္ေ၀းနုိင္ငံေအာ္စလုိျမိဳ့ဆီေရာက္ခဲ့ ဖူးသူ။ ''စစ္ေတြကုိေလယဥ္နဲ႔သြားျပီး အဲဒီကတဆင့္မွ ရေသ့ေတာင္ကုိသြားရမွာေလ။ ဟုိမွာ သိန္း ၁၀၀၀ တန္ ဖြံံျဖိဳးေရးကိစၥေတြ သြားလုပ္ရဦးမယ္'' လုိ႔ သူကရွင္းျပပါတယ္။
မဲဆႏၵနယ္တခုအတြက္ သိန္း ၁၀၀၀ စီ လႊတ္ေတာ္ကေနခ်ေပးလုိက္ျပီး အဲဒီအတြက္ ေဒသတြင္းရွိ ျပည့္သူ႔လႊတ္ေတာ္၊ အမ်ဳိးသားလြတ္ေတာ္၊ ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္က လြတ္ေတာ္အမတ္ ၄ ဦး ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္ရမယ္လို႔ဆုိပါတယ္။ အရင္ေခတ္နဲ႔စာရင္ အစစအရာရာတုိးတက္စျပဳေနျပီလုိ႔ သူကထင္ ျမင္ယူဆေနျပီး လႊတ္ေတာ္ဟာအေရးၾကီးတဲ့အခန္းက႑မွာရွိေနတယ္လို႔ေျပာပါတယ္။
''အစိုးရဖက္ကတင္သြင္းတဲ့ ေနျပည္ေတာ္ေရကန္ ေရာင္စုံမီးျပဳျပင္ေရး၊ စစ္မႈထမ္းေဟာင္းအေဆာင္ အ သစ္ေဆာက္လုပ္ေရးေတြကုိ လႊတ္ေတာ္ကေနကန္႔ကြက္နုိင္ခဲ့တယ္။ ျပီးေတာ့ ေက်းလက္က အမ်ား ျပည္သူဘ၀ ဖြံ႔ျဖိးေရးအတြက္ ဘတ္ဂ်က္ခ်ေပးနုိင္ခဲ့တယ္'' လုိ႔ ရခုိင္အမတ္ကေျပာပါတယ္။
စစ္ေတြေလယဥ္ ထြက္ခါနီးမွေရာက္လာတဲ့ ေနာက္ထပ္အမတ္တဦးကေတာ့ ၾကံံ့ခုိင္ေရးပါတီမွ မလႈိင္ ျမိ့ဳနယ္ကိုယ္စားလွယ္ ဦးေအးေမာက္ျဖစ္ပါတယ္။ သူကေတာ့ ေနျပည္ေတာ္ကေနတဆင့္ မႏၱေလး တုိင္း မလႈိင္ျမိဳ့ဆီ ကားနဲ႔သြားျပီး ေရွ႔မွာေဒၚခင္ေစာေ၀ေျပာခဲ့တဲ့ သိန္း ၁၀၀၀ ဖြံံျဖိဳးေရးကိစၥကုိ သြားလုပ္ မယ္လို႔သိရပါတယ္။ ေနျပည္ေတာ္မွာက်င္းပဖုိ႔ျပင္ေနတဲ့ အေရွ့ေတာင္အားကစားပဲြကို မတက္ၾကဘူး လားေမးေတာ့ ေက်းလက္က မဲဆႏၵနယ္အထိျပန္ျပီး လူထုန႔႔ဲေတြ႔ဖုိ႔က ပုိအေရးၾကီးတယ္လို႔ သူတုိ႔ နွစ္ ဦးစလုံးကေျပာပါတယ္။
တကယ္ဆုိရင္ ဦးေအးေမာက္ကုိ အရင္ကက်ေနာ္မေတြ႔ဖူးပါ။ ဒါေပမဲ့ ဗီြအုိေအ-က ကိုေက်ာ္ဇံသာရဲ့ တုိက္ရုိက္ေလလႈိင္းအပါ၀င္ ဥပေဒဆုိင္ရာကိစၥ၊ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥေပဒျပင္ဆင္ေရးကိစၥေတြမွာ အခ်က္ လက္အခုိင္မာ၊ ယုံၾကည္ခ်က္အျပည့္အ၀နဲ႔ေျပာေလ့ရွိတဲ့ သူေလသံကုိက်ေနာ္မွတ္မိေနပါတယ္။ သူက လဲ က်ေနာ္အသံနဲ႔ ရုပ္ကိုမွတ္မိေနတယ္လို႔ဆုိပါတယ္။
''ခင္ဗ်ားတုိ႔အကဲခတ္ေတြေျပာေနတဲ့ အစိုးရနဲ႔လႊတ္ေတာ္ နွစ္သင္းခြဲျပီးကစားေနတယ္ဆုိတာ မဟုတ္ ပါဘူးဗ်ာ။ တကယ့္ကို ယုံၾကည္တဲ့အတုိင္း က်ေနာ္တုိ႔ေျပာေနၾကတာပါ'' လုိ႔နီဒါန္းခ်ီျပီး ၾကံံ့ခုိင္ေရးပါတီ ကလဲ လူထုအက်ဳိးလုပ္ေနပါတယ္လို႔ သူကဆုိပါတယ္။ ျပီးေတာ့ အစိုးရအဖြဲ႔ထဲက လူတခ်ဳိ႔ဟာ အရင္ ေခတ္ေဟာင္းကအတုိင္း အာဏာျပေနဆဲျဖစ္ေပမဲ့ လႊတ္ေတာ္ကေတာ့ ျပည္သူလူထုဖက္မွာရပ္ေန တယ္၊ ျပည့္သူ႔အသံကိုိနားေထာင္ေနတယ္လို႔ သူကေျပာပါတယ္။
''က်ေနာ္ေျပာတာကုိမယုံရင္ ေဟာဒီမွာၾကည့္'' ဆိုျပီး Messenger ဂ်ာနယ္မွာပါတဲ့ သူရဲ့ အင္တာဗ်ဳး ကုိထုတ္ျပပါတယ္။ ''ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒဆုိတာ အမ်ားဆႏၵနဲ႔မညီရင္ ျပင္ရမွာေပါ့ဗ်ာ။ က်ေနာ္ က ေတာ့ က်ေနာ္ယုံတဲ့အတုိင္းေျပာမွာပဲ'' လုိ႔လဲ သူကအခုိင္အမာေျပာေနပါတယ္။
အမတ္မင္းနွစ္ပါးနဲ႔ အဲဒီ လုိေျပာလုိ႔ေကာင္းတုန္း လူေတြထရပ္တာေတြ႔လုိ႔လွမ္းၾကည့္လုိက္ေတာ့ နာ မယ္ၾကီးေမာ္ဒယ္ ''မုိးစက္၀ုိင္'' ကုိျမင္လုိက္ရပါတယ္။ သူကလဲ ေနျပည္ေတာ္မွာက်င္းပမဲ့ Sea Game ဖြင့္ပဲြဆီ သြားမယ္ထင္ပါတယ္။ ေလယဥ္ေတြတစီးျပီးတစီးထြက္သြားၾကေပမဲ့ ထား၀ယ္သြားမဲ့ေလယဥ္ က ရာသီဥတုအေျခေနအရဆုိျပီး မီနစ္ ၃၀ ေနာက္က်မယ္လို႔ဆုိပါတယ္။
အဲဒီလုိေနာက္က်မယ္ဆုိတာကုိ တီဗီြ စခရင္ေတြနဲ႔ ထုိးျပနုိင္ျခင္းမရွိေသး။ Information ေပးတဲ့စနစ္ အေတာ္အားနဲေနဆဲျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္ေလယဥ္ ဘယ္အခ်ိန္ထြက္မယ္ဆုိတာကုိျပသတဲ့ တီဗီြ စခရင္ ေတြ ျပည္တြင္းေလေၾကာင္းဖက္မွာ မရွိေသးပါ။ လွ်ပ္စစ္မီးမနုိင္လုိ႔ တီဗီြ စခရင္နဲ႔မျပန္နုိင္ရင္လဲ ေက်ာက္သင္ပုန္းျဖစ္ျဖစ္၊ White board ျဖစ္ျဖစ္မွာ ေရးျပထားသင့္ပါတယ္။ အခုေတာ့ ဘာမွေရးမထား တဲ့အတြက္ Information ေကာင္တာက အမ်ဳိးသမီးေလးေအာ္ေျပာေနတဲ့ အသံကို မနဲအာရံုစုိက္နား ေထာင္ေနရပါတယ္။
ထူးျခားတာကေတာ့ ျမန္မာနုိင္ငံကျပည္တြင္းေလေၾကာင္းလုိင္းေတြဟာလဲ အေ၀းေျပးဘတ္စ္ကားေတြ လုိပါပဲ။ အားလုံး မနက္ပုိင္းမွာ ရန္ကုန္ကေနထြက္ျပီး ညေနပုိင္းမွာ ရန္ကုန္ျမိဳ့ဆီျပန္၀င္ၾကပါတယ္။ ဒါ ေၾကာင့္မနက္အေစာၾကီး ၅ နာရီေလာက္ကတည္းက ဟုိတယ္ကေနထြက္ျပီး လာေစာင့္ေနရတာပါ။ ေစ်းနံႈးေတြကလဲ ဘတ္စ္ကားထက္ ၅ ဆေလာက္မ်ားပါတယ္။ ဥပမာ ထား၀ယ္ကုိ ၆ ေသာင္းခြဲေပးရ ျပီး ဘတ္စ္ကားနဲ႔ဆုိ တေသာင္းေက်ာ္ေလာက္ပဲေပးရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေလယဥ္ကတနာရီနဲ႔ေရာက္ျပီး ကားနဲ႔ဆုိ တညအိပ္ခရီးေပါ့။
၆ ေသာင္းခဲြေပးရတာကိုေစ်းမ်ားတယ္ဆုိျပီညီးေနတဲ့က်ေနာ္ ထား၀ယ္ေရာက္မွ ပက္လက္လန္သြား ပါတယ္။ ျပီးခဲ့တဲ့အေခါက္ကေရာ၊ အခုအေခါက္ပါ ရန္ကုန္ကအသိတေယာက္က တယ္လီဖုန္းဆက္ျပီး လက္မွတ္၀ယ္ေပးတဲ့အတြက္ က်ေနာ္ကဘာမွလုပ္စရာ၊ ေျပာစရာမလုိပါ။ ဒါေပမဲ့ အခု ထား၀ယ္ ေရာက္ျပီး ရန္ကုန္ျပန္လက္မွတ္ ၾကိဳ၀ယ္မွ ျပသာနာတက္ပါေလေရာ။ ''အကုိက နုိင္ငံျခားသားဆုိရင္ ၂ ဆေပးရမယ္အကို။ ၁၂၇ ေဒၚလာက်ပါတယ္'' တဲ့။ ေသျပီဆရာေပါ့။
တကယ္က က်ေနာ္ကို နုိင္ငံျခားသားမွန္း ဘယ္သူမွမသိ။ ထား၀ယ္က ၈၈ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ေက်ာင္းေနဖက္သူငယ္ခ်င္းအရင္းေခါက္ေခါက္ေတြ ၀ုိင္းက်ပ္ရာကေန ေလယဥ္လက္မွတ္ေရာင္းဌာန ကသိသြားတာပါ။ နုိင္ငံျခားသားျဖစ္ရတဲ့ဒုကၡကလဲ မလြယ္ပါလားေနာ္။ ၁၂၇ ေဒၚလာဆုိတာ ဘယ္နဲ မလဲ။ တသိန္း ၃ ေသာင္းနီးပါး က်တာေပါ့။ တရက္မွ ၃၀၀၀ ရတဲ့လူတဦးရဲ့ တလစာ ၀င္ေငြထက္ ပုိ မ်ားသြားျပီေလ။ ဘန္ေကာက္-ရန္ကုန္ ေလယဥ္ခထက္ေတာင္ ပုိမ်ားသြားတဲ့သေဘာ။
နုိင္ငံျခားသားျဖစ္ရတဲ့ ဒုကၡက ဟုိတယ္ခနဲ႔ ေလယဥ္ခ နွစ္ဆယူရံုနဲ႔တင္မျပီးေသး။ ရြာက က်ေနာ့္အိမ္ ေရာက္ေတာ့ ထုံးစံအတုိင္း နယ္ထိမ္းရဲအရာရွိက အိမ္ကုိလာျပီး နုိင္ငံျခားသားစာအုပ္အမွတ္၊ ဗီဇာ အ မွတ္ေတြေမးပါတယ္။ ဒီေလာက္ကေတာ့ ကိစၥမရွိ။ ျပီးခဲ့တဲ့အေခါက္ကလဲ ဒါမ်ဳိးဟန္ေရးျပခံရဖူးျပီးသား ဆုိေတာ့ သူ႔အလုပ္ သူလုပ္၊ ကုိယ့္အလုပ္ကိုယ္လုပ္ (အာဏာပုိင္ေတြ ဒီလုိမ်ဳိးလုိတာထက္ပုိလုပ္ျပေန တယ္ဆုိတာကုိ ပရိသတ္အား အသိေပးတာကိုဆုိလုိ) ရံုေပါ့။
ဒါေပမဲ့ ဟန္ေရးျပမႈက ဒီေလာက္နဲ႔မျပီး။ ညဖက္မွာ ရဲ အရာရွိတဦးေရာက္လာျပီး ေလာင္းလုံးျမိဳ့နယ္ လ.၀.က ရံုးဆီ အိမ္ရွင္နဲ႔အတူလာကာ သတ္မွတ္ေဖာင္ေတြ ျဖည့္ဖုိ႔လုိတယ္။ နုိင္ငံျခားသားေတြလုံျခံဳ ေရးအတြက္ ဒါေတြလုပ္ဖုိ႔ သူတုိ႔ဖက္က ကူညီေပးေနတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ ။
Htet Aung Kyaw
