ႏိုင္ငံျခားသားေတြကို မမုန္းပါဘူးရွင္....သို႔ေသာ္

ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္ - 1/08/2014 12:16:00 PM

ကၽြန္မသည္ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားကို စိုးရြံ႕ မုန္းတီးသည့္ စိတ္ခံစားခ်က္ (Xenophobia) ရွိသူ တစ္ေယာက္ မဟုတ္ပါ။ ကြၽန္မသည္ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္ေလာက္တြင္ အစိုးရဌာနမွ အလုပ္ထြက္ၿပီး ျပည္နယ္ တစ္ခုအတြင္း အေကာင္အထည္ေဖာ္ ေဆာင္ရြက္လ်က္ရွိေသာ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ လူမႈေရး အဖြဲ႕အစည္း တစ္ခုတြင္ လုပ္ငန္း တာဝန္မ်ား စတင္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါသည္။

လူေတြ႕ ႏႈတ္ေျဖ ေျဖဆိုစဥ္ ေမွ်ာ္မွန္း လစာကို ေမးပါသည္။ ႏိုင္ငံတကာ လူမႈေရး အဖြဲ႕အစည္းမ်ား သည္ လစာေကာင္းသည္ဟု သိရသျဖင့္ ေဒၚလာ ၅၀၀ ေလာက္ေတာ့ လိုခ်င္ပါသည္ဟု ကြၽန္မ ေတာင္းဆိုခဲ့ပါသည္။ ထိုအခါ ႏႈတ္ေျဖေမးသူ အရာရွိက ႏိုင္ငံတကာ လူမႈေရး အဖြဲ႕အစည္းဆိုသည္မွာ အလွဴရွင္မ်ားမွ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားမ်ား အတြက္ အက်ဳိးရွိစြာ အသံုးခ်ႏိုင္ရန္ ပံ့ပိုးထားေသာ ေငြမ်ားျဖစ္သျဖင့္ လစာ အမ်ားႀကီး ေပးလို႔မရပါဟု ေျပာပါသည္။

ေၾသာ္ အလြန္ မြန္ျမတ္ေသာ ကိစၥပါလား။ ကိုယ့္တိုင္းျပည္မွာ အမွန္တကယ္ လိုအပ္ေနေသာ ျပည္သူမ်ားထံ အေရာက္ ပံ့ပိုးမည့္ ကူညီမႈမ်ားျဖစ္သည္ဟု သိလိုက္ရသည့္အခါ ကြၽန္မ စိတ္ေက်နပ္ သြားပါသည္။ ေက်းရြာမ်ားသို႔ သြားေရာက္၍ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး လုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ေဆာင္ရန္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခိုင္ခိုင္မာမာခ်ၿပီး ခက္ခဲေသာ ေဒသမ်ားအထိ သြားေရာက္ကာ တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့ပါသည္။

ေက်းရြာမ်ားရွိ က်န္းမာေရး အသိပညာ မဖြံ႕ၿဖိဳးေသးေသာ ျပည္သူလူထုအား က်န္းမာေရး အသိပညာ မ်ားေပး၊ ေက်းရြာမ်ားတြင္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး လုပ္ငန္းမ်ား ေရရွည္ တည္တံ့ ခိုင္ၿမဲလာေစရန္ ေနပူမိုးရြာမေရွာင္ အားတက္သေရာ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါသည္။ လစာလည္းရ ဝမ္းလည္းဝသည့္အတြက္ ပီတိမ်ား ျဖစ္ခဲ့ရ ပါသည္။

ႏိုင္ငံတကာ လူမႈေရး အဖြဲ႕အစည္းဟု ဆိုပင္ဆိုျငားေသာ္လည္း ဝန္ထမ္း အမ်ားစုမွာ ျမန္မာဝန္ထမ္း မ်ားသာျဖစ္ၿပီး ႏိုင္ငံျခားသား ဝန္ထမ္း တစ္ေယာက္၊ ႏွစ္ေယာက္သာ ရွိပါသည္။ အင္မတန္မွလည္း ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းပါသည္။ ရွိသည့္ ႏိုင္ငံျခားသားမွာလည္း ျမန္မာဝန္ထမ္းမ်ားအား ေလးစားၿပီး အစိုးရ ဌာနမ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံသည့္ ကိစၥမ်ားတြင္လည္း ျမန္မာဝန္ထမ္းမ်ားထံမွ အႀကံဉာဏ္ကို ရယူၿပီး ေလးစား လိုက္နာ ေဆာင္ရြက္ေလ့ရွိပါသည္။ အင္မတန္ ေကာင္းမြန္သည့္ စနစ္မ်ားကို ေတြ႕ရသည့္ အတြက္ ပီတိေတြ ထပ္မံ ပြားမ်ားရပါသည္။ ျမန္မာဝန္ထမ္းမ်ားတြင္လည္း ႏိုင္ငံျခားသား ပညာရွင္ မ်ားလိုပင္ ကြၽမ္းက်င္ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ား မ်ားစြာရွိသည္ မဟုတ္လား။

သည္လိုႏွင့္ နယ္တြင္ ေလး၊ ငါးႏွစ္ခန္႔ မိမိဘဝကို ေက်းရြာ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ နစ္ျမႇဳပ္ထား ႐ံုႏွင့္ မၿပီးဘဲ မိမိ တိုးတက္မႈအတြက္ ရန္ကုန္အေျခစိုက္ ရာထူးေလး တစ္ခုေတာ့ ရခ်င္လာမိသည့္ အတြက္ ရန္ကုန္သို႔ ရာထူးတိုးျမႇင့္ ေျပာင္းေရႊ႕ရန္ အခြင့္ႀကံဳလာေသာအခါ လက္ခံ ရယူခဲ့ပါသည္။ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္ေလာက္တြင္ ျဖစ္ပါသည္။
ထိုအခ်ိန္တြင္ ဝန္ထမ္းလည္း မ်ားလာၿပီး ႐ံုးတြင္ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားလည္း ပိုမ်ားလာပါသည္။ ေလး၊ ငါး၊ ေျခာက္ေယာက္ေလာက္ ရွိပါသည္။

"ႏိုင္ငံျခားသား ဝန္ထမ္းမ်ား အိမ္ငွားစရိတ္ တစ္လေဒၚလာ ၃၀၀၀၊ ၎တို႔၏ သားသမီးမ်ား ပညာသင္စရိတ္ ေဒၚလာ ေသာင္းႏွင့္ခ်ီ၍ ေပးရ၏။ မိသားစုလိုက္ အားလပ္ရက္ မိမိတို႔ ေနရပ္ျပန္ရန္ စရိတ္မ်ားကိုလည္း ေဒၚလာ ေသာင္းႏွင့္ခ်ီ၍ ေပးရ၏။ ျမန္မာ ျပည္သူလူထုအတြက္ ေပးသည္ဆိုေသာ
 ေငြမ်ားမွာ တကယ္ လိုအပ္သည့္သူမ်ားထံ အနည္းငယ္သာ ေရာက္ရွိၿပီး ႏိုင္ငံျခားသားမ်ား ျပန္ယူသြား သည္က မ်ားေနပါေရာလား..."

ႏိုင္ငံျခားသား ဝန္ထမ္းမ်ားကလည္း ျမန္မာမ်ား၏ စြမ္းရည္ ပိုမို ျမင့္မားလာေစရန္ ႀကီးၾကပ္ လမ္းၫႊန္မႈမ်ား ေပးခဲ့ပါသည္။ ႏိုင္ငံျခား သင္တန္းမ်ားကိုလည္း ျမန္မာမ်ားကိုပင္ အဓိက ေစလႊတ္ၿပီး စြမ္းရည္ ျမင့္မားလာသည့္အခါ ျမန္မာမ်ားကို လႊဲေျပာင္း ဦးေဆာင္ႏိုင္ေစရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ ႀကီးမားစြာ ျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါသည္။

ထိုသို႔ျဖင့္ ေနလာခဲ့ရာမွ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ နာဂစ္ မုန္တိုင္းဒဏ္ အလူးအလဲ ခံလိုက္ရပါသည္။ ျမန္မာဝန္ထမ္းမ်ားတြင္ ထိုမွ် ႀကီးမားေသာ သဘာဝ ေဘးအႏၲရာယ္ တံု႔ျပန္မႈ အေတြ႕အႀကံဳမရွိေသးသျဖင့္ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ား အလံုးအရင္းႏွင့္ ဝင္ေရာက္လာၿပီး အကူ အညီမ်ား ေပးခဲ့ပါသည္။ ေရာက္လာေသာ ႏိုင္ငံျခားသား ဝန္ထမ္းမ်ားမွာ အမွန္တကယ္ ဝါရင့္ အေတြ႕အႀကံဳရွိသူမ်ား ပါသလို မည္သည့္ အေတြ႕အႀကံဳမွ် မရွိသူမ်ားသည္ ပါလာပါသည္။ မည္သို႔ဆိုေစ ျမန္မာလူထုအတြက္ ကူညီရန္ ေရာက္လာၾကသူမ်ားပင္ မဟုတ္ပါလား။ ဝမ္းသာပီတိ ျဖစ္မိပါသည္။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ အေျခစိုက္ ရာထူးျဖစ္သည့္အတြက္ လုပ္ငန္းခြင္ႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ျမင္တတ္ ေတြးတတ္ လာကာ အနည္းငယ္ပိုၿပီး နားႀကီး မ်က္စိႀကီး ျဖစ္လာပါသည္။ ႏိုင္ငံတကာ လူမႈေရး အဖြဲ႕အစည္း မ်ားတြင္ Non Discrimination (အဆင့္အတန္းခြဲျခားမႈ မရွိေစေရး) သည္ အေျခခံ မူမ်ားထဲတြင္ တစ္ခု အပါအဝင္ ျဖစ္သည္ပါတကား။ ေကာင္းေလစြ ေကာင္းေလစြ။

သို႔ရာတြင္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာဝန္ထမ္း ရာထူးေနရာသို႔ ႏိုင္ငံျခားသားအျဖစ္ ခံယူထားေသာ ျမန္မာမ်ား ေလွ်ာက္ထားၿပီး အလုပ္ ခန္႔အပ္ေသာအခါတြင္မွ သိလိုက္ရသည္မွာ ႏိုင္ငံျခားသားပင္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ျမန္မာျပည္ဖြား ျဖစ္သည့္အတြက္ လစာမွာ ႏိုင္ငံျခားသား ဝန္ထမ္းႏွင့္ တန္းတူမ ေပးပါ။ အဲသည္ေတာ့မွ လစာမ်ား အမ်ဳိးမ်ဳိးရွိပါလားဆိုသည့္ အခ်က္ကို ေသခ်ာစြာ သိသြားၿပီး စပ္စုမိေသာအခါ ျမန္မာဝန္ထမ္းမ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံျခားသားဝန္ထမ္း လစာမ်ားမွာ အင္မတန္ ကြာဟမွန္း သိလိုက္ရပါသည္။ လုပ္ငန္း ကြၽမ္းက်င္မႈခ်င္း အတူတူ အရည္အခ်င္း အတူတူ ဘာေၾကာင့္မ်ား လစာ အတူတူ မေပးရပါသလဲ။

ႏိုင္ငံျခားသား ဝန္ထမ္းမ်ား အိမ္ငွားစရိတ္ တစ္လေဒၚလာ ၃၀၀၀၊ ၎တို႔၏ သားသမီးမ်ား ပညာသင္စရိတ္ ေဒၚလာ ေသာင္းႏွင့္ခ်ီ၍ ေပးရ၏။ မိသားစုလိုက္ အားလပ္ရက္ မိမိတို႔ ေနရပ္ျပန္ရန္ စရိတ္မ်ားကိုလည္း ေဒၚလာ ေသာင္းႏွင့္ခ်ီ၍ ေပးရ၏။ ျမန္မာ ျပည္သူလူထုအတြက္ ေပးသည္ဆိုေသာ
 ေငြမ်ားမွာ တကယ္ လိုအပ္သည့္သူမ်ားထံ အနည္းငယ္သာ ေရာက္ရွိၿပီး ႏိုင္ငံျခားသားမ်ား ျပန္ယူသြား သည္က မ်ားေနပါေရာလား။

ႏိုင္ငံျခားသား အႀကီးအကဲ အဆင့္ဆင့္ ေျပာင္းခဲ့ရာ ျမန္မာဝန္ထမ္းမ်ားကို လႊဲေျပာင္းမည္ဟူေသာ အစီအစဥ္သည္လည္း မၾကားရေတာ့သည့္အျပင္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အရည္အေသြး ျပည့္မီသူမ်ား မရွိ ဟူေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္ ႏိုင္ငံျခား ဝန္ထမ္းမ်ား ေျမာက္ျမားစြာ ခန္႔အပ္ၿပီး လုပ္ငန္းမ်ားကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ ေဆာင္ရြက္လ်က္ရွိရာ ႏိုင္ငံျခားသား ေလး၊ ငါး၊ ေျခာက္ဦးမွ ၃၀-၄၀ ထိပင္ တိုးတက္ မ်ားျပားလာပါသည္။ အရည္အခ်င္း ျပည့္မီသည္ဆိုေသာ ႏိုင္ငံျခားသား ဝန္ထမ္းမ်ား (သူတို႔အေျပာ World Class Talent) သည္ ျမန္မာဝန္ထမ္းမ်ား အရည္အေသြး ျမင့္ေစရန္ တက္ေရာက္ေစေသာ သင္တန္းမ်ားကိုလည္း ျမန္မာမ်ားႏွင့္ ယွဥ္ၿပိဳင္ တက္ေရာက္လ်က္ရွိရာ ျမန္မာမ်ား၏ အခြင့္အေရးေတြလည္း ဘယ္ေရာက္သြားၿပီ မသိပါ။

ယခုအခါ ကုန္ေစ်းႏႈန္းမ်ား တက္လာသျဖင့္ ျမန္မာ ဝန္ထမ္းမ်ားအတြက္ လစာ တိုးျမႇင့္ရန္ စဥ္းစားသင့္ေၾကာင္း ေျပာသည့္အခါ ေငြေၾကး မလံုေလာက္ဟု အေၾကာင္းျပ ျပန္ပါသည္။ ရန္ပံုေငြေတြ နည္းသြားၿပီဆိုၿပီး ဝန္ထမ္းမ်ား ေလွ်ာ့ေသာအခါတြင္လည္း လစာနည္းေသာ အနိမ့္ဆံုး ျမန္မာ ဝန္ထမ္းမ်ားကိုပင္ ျဖဳတ္ျပန္ပါသည္။ ျမန္မာဝန္ထမ္း မ်ားစြာ၏ လစာ စုစုေပါင္းသည္ ႏိုင္ငံျခားသား တစ္ဦး၏ လစာမွ်ပင္ မရွိပါ။

ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား အလုပ္အကိုင္ ရွားပါးေနခ်ိန္တြင္ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားကေတာ့ ျမန္မာျပည္တြင္ ၎တို႔အတြက္ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္း အင္မတန္ေကာင္းသည္ဟု ေျပာၾကပါသည္။

ႏိုင္ငံတကာ လူမႈေရး အဖြဲ႕အစည္းမ်ား၏ လြန္ခဲ့ေသာ ၁၀ ႏွစ္က ရွိခဲ့ေသာ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားႏွင့္ လက္ရွိ က်င့္ႀကံေနသည္တို႔မွာ တျခားစီ ျဖစ္ေနပါသည္။ ျမန္မာဝန္ထမ္းမ်ား ၾကားတြင္ ႏိုင္ငံျခားသား အခ်င္းခ်င္း 'Self Help Group' အျပန္အလွန္ အခြင့္အေရးရရန္ ကူညီေနျခင္းသာ ျဖစ္ေနၿပီဟု ေျပာလာသည္အထိ စိတ္ပ်က္ ခံျပင္းေနၾကပါသည္။

ယခုအခါတြင္ ႏိုင္ငံျခား တိုင္းျပည္မ်ားမွ အလွဴရွင္ မ်ားျပားစြာသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ လူမႈေရး လုပ္ငန္း မ်ားအတြက္ ကူညီ ပံ့ပိုးရန္ စိတ္ဝင္စားလ်က္ရွိရာ ဤအတိုင္းသာ ဆက္သြားမည္ဆိုပါက အမွန္တကယ္ လိုအပ္ခ်က္ရွိေသာ ျပည္သူမ်ားထံ အကူအညီေတြ တကယ္မွ ေရာက္ပါေတာ့မလား ... ေတြးေတာစရာပင္။
The Voice Weekly Myanmar