ေရႊႏွလံုးသား ႐ုပ္ပံုလႊာ

ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္ - 12/21/2013 02:52:00 PM

မုိးတြင္းကာလ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္း ေရႀကီးေရလွ်ံမႈေၾကာင့္ စက္ခြၽတ္ယြင္းသြားေသာ ကားတစ္စီးကုိ ၀ုိင္း၀န္းကူညီေနစဥ္
"ေမွာင္ေနရင္ မီးထြန္းလိုက္...ဆာေလာင္သူကို... ကိုယ့္အထဲက တစ္၀က္မွ်ေ၀လုိက္ " ဆိုသည့္ သီခ်င္းစာသားကေလးတစ္စကို ေသာတပန္ဆင္လုိက္ရသည့္ အခိုက္အတန္႔ " ပရဟိတ " ဆိုသည့္ စကားလံုးေလးမ်ား၏ အနက္အဓိပၸာယ္ဆီသို႔ စိတ္ညြတ္ေနမိပါသည္။ သိပ္ခက္ခက္ခဲခဲႀကီးေတာ့ မဟုတ္ပါ။ အ႐ုိးရွင္းဆံုးက မိမိ၏ႏွလံုးသားတစ္ေနရာ၌ ပုန္းလွ်ိဳးလ်က္ရွိသည့္ အၾကင္နာအလွတရားတို႔ျဖင့္ လူမႈ၀န္းက်င္ အသိုင္းအ၀ိုင္းအေပၚ တတ္ႏုိင္သည့္ဘက္မွ ပါ၀င္ေပးဆပ္မႈျပဳျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုအရာကို " ပရဟိတ ႏွလံုးသား " ဟူ၍ ေကာက္ခ်က္ျပဳဖြင့္ဆိုရပါလွ်င္... ပရဟိတႏွင့္လူသားကမၻာ၊ လူသား၀န္းက်င္ႏွင့္ ပရဟိတဟူသည့္ သီးျခားကင္းကြာ၍
ရေကာင္းသည့္ ကိစၥမဟုတ္ပါ။ ပရဟိတလုပ္ငန္းဟူသည္ ေလာကေကာင္းက်ိဳး၊ လူသားအားလံုးတို႔၏ ေကာင္းက်ဳိးအတြက္ မိမိ၏ ဘ၀တစ္စိတ္တစ္ပုိင္းကို ေပးဆပ္အသံုးခ်ျခင္းမည္ပါသည္။ သို႔ေၾကာင့္လည္း ေရွးသူေဟာင္း အဆက္ဆက္တို႔က အမ်ားအက်ိဳးသယ္ပိုးေဆာင္ရြက္ သင့္ပံုနည္းနာအျဖာျဖာတို႔ျဖင့္ သတိေပးႏိႈးေဆာ္ခဲ့ျခင္းမည္ပါသည္။ ပရဟိတႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ မစိုးရိမ္တိုက္သစ္ဆရာေတာ္ႀကီးက ကဗ်ာေလးတစ္စေရးစပ္သီကံုးခဲ့ပါသည္။
ၾကံဳခဲၾကံဳရ၊ ဒုလႅဘ၀ယ္
ဗုဒၶသမီးသား ျဖစ္ပါျငားလ်က္
စြမ္းအားရွိသူ၊ သင့္လိုလူက
အမ်ားက်ိဳးတြက္၊ မေဆာင္ရြက္ဘဲ
ကိုယ္က်ိဳးတြက္သာ ေဆာင္ရြက္ပါ...
သံသရာ ႐ံႈးမည္မွတ္...ဟူ၍
သတိေပးထားပံု ျဖစ္ပါသည္။ ရခဲလွစြာေသာ လူ႔ဘ၀၌ လူျဖစ္ရစဥ္ အခုိက္အတန္႔ေလာကေကာင္းက်ိဳး၊ လူသားေကာင္းက်ိဳးအတြက္ မိမိတတ္စြမ္းသည့္ေထာင့္မွ ပါ၀င္လ်က္၊ အက်ိဳးမျပဳခဲ့ပါဘဲ မိမိအက်ိဳးတစ္ခုတည္းကိုသာ ေရွး႐ႈလုပ္ေဆာင္မည္ဆိုပါက လူျဖစ္႐ံႈးသူသာျဖစ္ပါေၾကာင္းႏွင့္ အေကာင္းဆံုးစိတ္ထားျဖင့္ လႈပ္ရွားရွင္သန္ႏုိင္ေရး မီးပြင့္တစ္ခ်က္ လင္းျပက္ျပခဲ့ျခင္းမည္ပါေပသည္။ ေရႊဟသၤာဆရာေတာ္ႀကီးကေတာ့ " အမ်ားအက်ိဳးရြက္သယ္ပိုးက ခႏုိးခနဲ႔ဆိုကဲ့ရဲ႕လည္း မဖဲ့မေစာင္း ကိုယ့္လမ္းေၾကာင္းကို စိတ္ေကာင္းႏွင့္ ယွဥ္ေရွး႐ႈႏွင္ေလာ့ " ရယ္လို႔ ဆိုဆံုးမခဲ့ပါသည္။ ပရဟိတဟူသည္ လူသားေကာင္းက်ိဳး သယ္ပိုးရြက္ေဆာင္လိုသူတို႔အတြက္ ထုိးႏွက္တိုက္ခုိက္မႈမ်ားျဖင့္ မည္သို႔ပင္အျပစ္ဖြဲ႕ေသာ္ျငား ေက်ာက္စိုင္ေက်ာက္သားကဲ့သို႔ေသာ ပကတိစိတ္ရင္းျဖင့္ ျဖဴးေျဖာင့္မတ္ခုိင္မာစြာ ေရွး႐ႈရာလမ္းေၾကာင္းမေပ်ာက္ေစေရး အားေပးအားေျမႇာက္ျပဳထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ကိုယ့္ဘက္က အသာစီးရလိုမႈတစ္ခုတည္းကိုသာ ေရွ႕တန္းတင္လိုၾကသည့္ လူသားအမ်ားစုႏွင့္ေတာ့ ဘယ္နည္းႏွင့္မွ် သဟဇာတမျဖစ္ႏိုင္သည့္ ေဆးခါးႀကီးတစ္ခြက္ျဖစ္ပါသည္။ ပရဟိတႏွလံုးသားရွိဖို႔ဆိုသည္မွာ အေျပာလြယ္ လွသေလာက္ တကယ္တမ္းအေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ခက္လွပါသည္။ ထိုမလြယ္ကူလွေသာ အလုပ္ကိုပင္ တစ္ဦးေကာင္းတစ္ေယာက္ေကာင္းေသာ္လည္းေကာင္း၊ အေပါင္းအသင္းအဖြဲ႕အစည္းႏွင့္ အသင္းအပင္းႏွင့္ေသာ္လည္းေကာင္း သုိက္ၿမိဳက္လန္းရႊင္စြာ အေကာင္အထည္ေဖာ္လိုသူ လူတန္းစားသည္လည္း ကမၻာေျမအ၀န္း၌ အထင္အရွားရွိခဲ့ရွိေနၾကသည္သာပင္။
လမ္းမေပၚမွ သက္က်ားအို အဘိုးအဘြားမ်ားအား ေဖးမကူညီလ်က္ လမ္းျဖတ္ကူးေပးကာ လိုရာသို႔ ပို႔ေဆာင္ေပးမႈေလးသည္ပင္ ပရဟိတလုပ္ရပ္ ျဖစ္ပါသည္။ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္မ်ား၌ ယာဥ္ထိန္းရဲလံုေမမ်ား ကားလမ္းမေပၚ မွ ေစာင့္ေရွာက္၍ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားတို႔အား လမ္းကူးေစျခင္းသည္လည္း ပရဟိတႏွလံုးသားပိုင္ရွင္တို႔၏ လႈပ္ရွားမႈပံုရိပ္မ်ားပင္ ျဖစ္ေပသည္။ ယခုအခါ နာေရးကူညီမႈအသင္းမ်ား၊ေအာက္ဆီဂ်င္ဓာတ္ေငြ႕ကူညီမႈအသင္းမ်ား၊
ပန္းရဲ႕လမ္း အစရွိသျဖင့္  .   .   .
ထိုသို႔ေသာ အသိုက္အ၀န္းထဲမွ ျမန္မာတို႔၏ သာသနာေတာ္သမုိင္း၌ ၀င့္ၾကြားထင္ရွားေတာ္မူခဲ့သည့္ လယ္တီဆရာေတာ္ႀကီး၏ ပရဟိတႏွလံုးသားႏွင့္ျပဳမူေဆာင္ရြက္ခဲ့ပံုမ်ားက အံ့ဖြယ္ဘနန္းပါေပ။ ဆရာေတာ္သည္ ေက်ာင္းတုိက္ရွိ တပည့္ရဟန္းမ်ား အိပ္စက္နားေနခ်ိန္ နံနက္ ၂ နာရီ ၀န္းက်င္ခန္႔တြင္ က်ိန္းစက္ရာမွထ၏။ ၿပီးလွ်င္ ေက်ာင္းတိုက္ရွိ ေရအုိးမ်ားကို ေရျဖည့္၏။ ဆက္၍ကုဋီမ်ားကို ေရျဖည့္၏ ေက်ာင္းတိုက္အတြင္းရွိ သံဃာအပါး ၁၀၀ ခန္႔ မၿငိဳမျငင္သံုးစြဲႏုိင္ရန္ ေန႔စဥ္၀တ္မပ်က္ျပဳက်င့္ေတာ္မူခဲ့သည္။ နံနက္ ၄ နာရီ ၀န္းက်င္တုိင္လွ်င္ ေရအုိးအားလံုး ေရျဖည့္ၿပီးျဖစ္သည္။ ေနာင္ေသာ္ ဆရာေတာ္ႀကီးကိုယ္တုိင္ ေရအုိးမ်ား ကုဋီမ်ားေရျဖည့္ထားေၾကာင္း သိသျဖင့္ တပည့္ရဟန္းမ်ားက မသံုး၀ံ့၊ မစြဲ၀ံ့ျဖစ္ၾက၏။ ဆရာေတာ္က မ၀ံ့မရဲမျဖစ္ၾကဘဲ သံုးစြဲၾကရန္ ႏွစ္သိမ့္ခဲ့သည္။
ဆက္၍လည္း မံုရြာၿမိဳ႕ေပၚရွိ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား၏ ေက်ာင္းတုိက္မ်ားသို႔ သြားေရာက္လ်က္ ကုဋီမ်ားေရျဖည့္ျခင္း၊ ကႏုတံမ်ား ေဆးေၾကာျခင္း၊ တံျမက္စည္းလွည္းက်င္းသန္႔ရွင္း ျခင္းမ်ား ျပဳခဲ့ပါေသးသည္။ ထိုကိစၥမ်ားၿပီးမွ ဆြမ္းခံျခင္းျပဳသည္။ အခ်ဳိ႕ဆရာေတာ္မ်ားက လယ္တီဘုန္းႀကီး ဤသို႔မျပဳလုပ္ရန္ ေျပာေသာအခါ " တပည့္ေတာ္ကို သနားရင္ခြင့္ျပဳပါ။ တစ္သံသရာလံုးတပည့္ေတာ္ လက္ေတြေျခေတြဟာ သားကြၽန္၊ မယားကြၽန္ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ သံဃာ့ကြၽန္၊ သာသနာ့ကြၽန္အမႈ ျပဳခြင့္ေပးၾကပါ " ဟူ၍ ဆိုခဲ့ပါသည္။ ဤသို႔ျပဳက်င့္ခဲ့သည္မွာလည္း ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ၾကာသည္ဟုဆိုပါသည္။
ဗုဒၶဘာသာ၀င္ အေပါင္းတို႔၏ ကိုးကြယ္ရာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ပရဟိတႏွလံုးသားျဖင့္ ျဖည့္က်င့္ေတာ္မူခဲ့ပံုကိုလည္း ႐ႈၾကပါဦးစို႔။ ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္အခါက " တိႆ " ဟူေသာ ရဟန္းတစ္ပါး အနာေရာဂါတို႔ျဖင့္ ဒုကၡခံစားေနရရွာပါသည္။ တိႆရဟန္းသည္ အတိတ္ဘ၀ ကႆပဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္အခါက ငွက္ပစ္မုဆိုးျဖစ္ခဲ့ၿပီး ငွက္ငယ္တို႔အား ေျခေထာက္ေတာင္ပံတို႔ကို ခ်ိဳးဖဲ့ခဲ့ဖူးသည့္အတိတ္ကံေၾကာင့္ လက္ရွိဘ၀တြင္ ဤကဲ့သို႔၀ဋ္ေၾကြးခံရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ထိုသို႔အတိဒုကၡတို႔ျဖင့္ အိပ္ရာထဲလဲေလ်ာင္းေနရရွာသည့္ ဒုကၡိတရဟန္းတိႆအား ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္က ျပည္ပုပ္၊ ေသြးပုပ္တို႔ကို ေရေႏြးျဖင့္ ေဆးေၾကာ သန္႔ စင္လ်က္ သစ္လြင္ေသာသကၤန္းတို႔ျဖင့္ လဲလွယ္ေပးေတာ္မူခဲ့၏။ အတိတ္ဘ၀၀ဋ္ေၾကြးတို႔ ေၾကပ်က္ေစျခင္းငွာ သံသရာတစ္ေလွ်ာက္လံုး ကပ္ၿငိလုိက္ပါလ်က္ရွိေသာ ကိေလသာအညစ္အေၾကးကိုပါ ေလွ်ာ္ဖြပ္ေဆးေၾကာေပးခဲ့သျဖင့္ ထိုအိပ္ရာထက္မွာပင္ တိႆရဟန္းရဟႏၲာ အျဖစ္သို႔ ေရာက္ခဲ့ရေပသည္။
" ငါ...ဘုရားကို ခ်စ္ၾကည္ညိဳ၍ ျပဳစုလိုက သူအိုသူနာတို႔အား က႐ုဏာေရွး႐ႈျပဳစုေလာ့ "  ဟူ၍ မိန္႔ၾကားေတာ္မူပါသည္။
လက္ရွိကာလ ရဟန္းရွင္လူျပည္သူအေပါင္းတို႔၏ ပရဟိတလုပ္ရပ္မ်ားကလည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔၏ နားထဲမ်က္စိထဲတိုး၀င္လ်က္ ရွိပါသည္။ ထိုအမ်ားထဲမွ ဆရာေတာ္ႀကီး " အရွင္ဥာဏိႆရ " ၏ ဦးေဆာင္မႈျဖင့္ မ်က္စိေ၀ဒနာကုေဆးခန္းမ်ား ျမန္မာ့ေျမအႏွံ႔ဖြင့္လွစ္ ေဆာင္ရြက္ေနပံုမ်ား ေလာေလာလတ္လတ္ မေလးရွားမွ ျမန္မာဒုကၡသည္အေပါင္းတို႔အား ကူညီေစာင့္ေရွာက္လ်က္ အမိေျမသို႔ ျပန္လည္ေခၚေဆာင္ေပးေနပံုမ်ားမွာ ႏွလံုးလွပရဟိတ  ျမင္ကြင္းမ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္။
ေဘးဒုကၡအေပါင္းႏွင့္ ၾကံဳေတြ႕ေနရခ်ိန္၌ ေရၾကည္တစ္ေပါက္ ထမင္းတစ္လုတ္၊ ဟင္းလ်ာတစ္ဖက္မွာ မ်ားစြာမွ အေရးပါအရာေရာက္လွပါသည္။ ထိုေရၾကည္တစ္ေပါက္၊ ထမင္းတစ္လုတ္၊ ဟင္းလ်ာတစ္ဖက္အတြင္း ထည့္သြင္းေပးလိုက္သည္။ ေမတၱာက႐ုဏာအတုိင္းအတာက ပိုမို၍ထိေရာက္ အစြမ္းထက္လွသည္မွာ ခံယူရသူေရာ ေပးလွဴရသူအတြက္ပါ ၾကည္ႏူးခ်မ္းေျမ႕ဖြယ္ရာ အလွပံုရိပ္မ်ားသာပင္။
လမ္းမေပၚမွ သက္က်ားအို အဘိုးအဘြားမ်ားအား ေဖးမကူညီလ်က္ လမ္းျဖတ္ကူးေပးကာ လိုရာသို႔ ပို႔ေဆာင္ေပးမႈေလးသည္ပင္ အလြယ္ကူဆုံးေသာ ပရဟိတလုပ္ရပ္ျဖစ္ပါသည္။ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္မ်ား၌ ယာဥ္ထိန္းရဲလံုေမမ်ား ကားလမ္းမေပၚမွ ေစာင့္ေရွာက္၍ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားတို႔အား လမ္းကူးေစျခင္းသည္လည္း ပရဟိတႏွလံုးသားပိုင္ရွင္တို႔၏ လႈပ္ရွားမႈပံုရိပ္မ်ားပင္ ျဖစ္ေပသည္။ ယခုအခါ နာေရးကူညီမႈအသင္းမ်ား၊ ေအာက္ဆီဂ်င္ဓာတ္ေငြ႕ ကူညီမႈအသင္းမ်ား၊ ပန္းရဲ႕လမ္းအစရွိသျဖင့္ ႏုိင္ငံအႏွံ႔အျပား တိုးပြားလ်က္ရွိေပရာ သာဓုေခၚ ဆိုဖြယ္မ်ားပါေပ။
ေရနည္းငါးေလးဆိုတာနဲ႔ ေသခ်ာေပါက္ ဗ်ိဳင္းသုတ္ခံရေတာ့မွာလား၊ ေရမရွိေပမယ့္ ေရႊရွိပါတယ္ဆိုၿပီး ရြက္လႊင့္ခ်ီတက္လာခဲ့သည့္ မတၱရာေျမမွ " ေရႊပရဟိတေဂဟာ " တစ္ခုသည္လည္း သည္ရပ္၀န္း၌ ပန္းတစ္ပြင့္အျဖစ္ ရနံ႔ သင္းခ်ိဳျမခဲ့ေပသည္။ သူတို႔တစ္ေတြ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုး၍ ျပဳစုပ်ိဳးစုိက္ခဲ့သည္ပင္ ႏွစ္ပရိေစၦဒအားျဖင့္ ၁၅ ႏွစ္ အတိုင္းအတာထိ ၀င္ေရာက္ခဲ့ၿပီး ျဖစ္ေပသည္။ သူတို႔၏ ေရေလာင္းေပါင္းသင္မႈျဖင့္ ေအာင္ပန္းေ၀လ်က္ အသီးအပြင့္မ်ား ဆြတ္ခ်ဴသံုးစားခြင့္ရသူေတြပင္ ကိန္းဂဏန္းတစ္ခုထိေရာက္ရွိကာ လန္းလန္းေ၀ေ၀။
အမ်ားအက်ိဳးသယ္ပိုးေဆာင္ရြက္ျခင္းျဖင့္ ေလာကအလွဆင္သခဲ့ၾကသည့္ ျမတ္စြာဗုဒၶအစျပဳလ်က္ လယ္တီဆရာေတာ္ သီတဂူဆရာေတာ္ႀကီးႏွင့္ မႏၲေလးရတနာပံုမွ သစ္ပင္ခ်စ္သူ ဦးေငြ၊ လူအို႐ံုမ်ား တည္ေထာင္သူ ဘြားဦးဇြန္၊ ထို႔အတူလူငယ္ပရဟိတေဂဟာမ်ား တည္ေထာင္ခဲ့ၾကသည့္ ရဟန္းေတာ္မ်ား၊ လူပုဂၢိဳလ္မ်ား၊ ႏုိင္ငံျခားတုိင္းတစ္ပါးဆီမွ အမ်ားအက်ိဳးသယ္ပိုးခဲ့ၾကသည့္ အိႏၵိယသမၼတေဟာင္း အဗၺဒူကလာမ္ေဒါက္တာ႐ိြဳက္ဇာ၊ က႐ုဏာရွင္ မာသာထရီဇာ၊ သူေဌးႀကီးဘီလ္ဂိတ္၊ အင္ဂ်လီနာဂ်ိဳလီ၊ ဂ်က္ကီခ်န္း၊ နယ္လ္ဆင္မင္ဒဲလား စသျဖင့္ ပရအက်ိဳးအတြက္ သာသာထုိးထုိး သယ္ပိုးေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကပံုမ်ားက အားက်ဖြယ္ ေလာကအလွဆင္သူ ေရႊႏွလံုးသားပိုင္ရွင္မ်ားပင္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ လူ႔ေလာကအတြင္းသို႔ ကမ္းကပ္ေရာက္ရွိလာျခင္းက ေခတၱခဏမွ်သာ ရွိရွိ သမွ် သက္ရွိသက္မဲ့အရာအားလံုး ထာ၀ရဟူ၍ မရွိႏုိင္ပါ။ ခဏမွ်ေသာ ဘ၀ကို အက်ိဳးရွိစြာ အသံုးခ်ေရးသည္သာ အဓိကက်ပါသည္။
ဒီေတာ့ အတၱအက်ိဳးတစ္ခုတည္းအတြက္ အယူသေဘာေဆာင္သည့္ " ကမ္း " ၏ စ႐ုိက္လကၡဏာျဖင့္ ခရီးဆက္မွာလား။ အမ်ားအက်ိဳး အတြက္ အေပးသေဘာေဆာင္ေသာ " ေဖာင္ " ၏ သ႐ုပ္သကန္ျဖင့္ ရွင္သန္မည္လား ခြဲျခားဖို႔ပင္ ကြဲျပားဖို႔ပင္။
Written by ေရႊဒါးေမာင္ေလးရည္
eleven media group