ငါမႏုိင္ရင္ ငါ့ဓာတ္တုိင္ ျပန္ထမ္းသြားမယ္

ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္ - 12/10/2013 08:54:00 AM

၂၀၁၀ ေရာက္ျပန္ေတာ့ ခဲမွန္ဖူးတဲ့ စာသူငယ္ ပါတီႀကီး ပါဝင္အေရြးခံျခင္း မရွိေတာ့ဘဲ အျခားပါတီငယ္၊ ပါတီရြယ္မ်ားနဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ က်င္းပပါတယ္။ အျငင္းပြားဖြယ္ ႀကိဳမဲေတြ အဆုိအဆဲေတြနဲ႔အတူ အရပ္သားတစ္ပိုင္း အစိုးရ တစ္ရပ္အသြင္ ျဖစ္ေပၚလာပါတယ္။ အရပ္သား ဆုိေတာ့ အရပ္စကားပဲ ေျပာရတာမို႔ “ေရဘူးေပါက္တာ မလုိဘူး။ ေရပါေအာင္သာ ခပ္ခဲ့” ဆုိတဲ့ စကားေတြကေတာ့ မၾကားရေတာ့ပါဘူး။ အေျပာမ်ားမွာ သေဘာတရား ပါလာခဲ့ၿပီေလ။

ဒီလုိနဲ႔ ၂၀၁၂ ၾကားျဖတ္ ေရြးေကာက္ပြဲကို ေရာက္လာျပန္ပါတယ္။ ဒီပြဲကို ပါတီႀကီးကေန ဆင္ႏႊဲခြင့္ ႀကံဳလာပါတယ္။ ဒီအခါမွာ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုက ကိုယ္စားလွယ္တစ္ဦးကို သေရာ္တဲ့ ဟာသေလးက “ငါမႏုိ္င္ရင္ ငါ့ဓာတ္တုိင္ ျပန္ထမ္းသြားမယ္” တဲ့။ ဘာေျပာလုိ႔ပါလိမ့္။

ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ရပ္ရြာမွာေတာ့ ၂၀၁၀ တုန္းက ပါတီႀကီးတစ္ခုရဲ႕ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္က ႏုိ္င္ရင္ ရြာလမ္းေလးကို မဲ႐ံုေရာက္တဲ့အထိ တစ္လအတြင္းမွာပဲ ေက်ာက္လမ္း ခင္းေပးမွာပါ ေျပာၿပီး မဲလည္းႏုိုင္ေရာ ကိုယ္စားလွယ္လည္း ဘုိင္က်သြားပံု ရပါတယ္။ အသံလည္း မၾကားႏိုင္ေတာ့။ လမ္း လည္း ခင္းမေပးႏုိင္ေတာ့။ လူလည္းတစ္ခါမွ မလာႏုိင္ရွာေတာ့။

၂၀၁၅ မွာ ထပ္ၿပီးႏုိင္ရင္ ဒီလမ္းကို ခင္းေပးႏုိင္ဖို႔ ေငြရွာေနရင္ေတာ့ ေစတနာကို ေစာ္ကားရာ ေရာက္မွာစိုးလို႔ စကားကို ကုန္ေအာင္ မေျပာရဲပါဘူး။ ေသခ်ာတာတစ္ခုက ၂၀၁၅ မဲဆြယ္ကာလမွာ သူတစ္ခါ ေရာက္လာဦးမွာပါ။ ၂၀၁၀ တုန္းကလို ရြာဦးက ဆရာေတာ္ဘုရားအတြက္ ဘုရားဆင္းတု ေတာ္ ပင့္လာဦးမွာဆုိေတာ့ ရြာသားေတြ သာဓုႏွစ္ခါ ေခၚရဦးမယ္ေလ။

ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ကိုယ္စားလွယ္ေတြနဲ႔ ၿပိဳင္ရင္ ဆယ္တန္း ေက်ာင္းသားေတြ ႐ႈံးလိမ့္မယ္။ ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ မနက္ျဖန္ စာေမးပြဲႀကီးဆုိရင္ ဘယ္အိမ္မွာ ဆယ္တန္းေက်ာင္းသား ရွိလဲဆုိတာ ေမးစရာမလုိဘူး။ နားသာေထာင္ေနလုိက္။ က်က္လုိက္၊ ရြတ္လုိက္၊ ဖတ္လုိက္တဲ့ စာအံသံေတြ မၾကားခ်င္အဆံုး။ တစ္ႏွစ္ပတ္လံုး စာေႂကြးေတြကို တစ္ရက္ထဲ အတုိးခ်ၿပီး ဆပ္ေနၾကတာပါ။

ကိုယ္စားလွယ္ေတြလည္း ထုိနည္း၎ပါပဲ။ မနက္ျဖန္ ေရြးေကာက္ပြဲေဟ့ ဆုိရင္ေတာ့ မျမင္ဖူးတဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ေတြ ျမင္ဖူးေစရမယ္။ စိတ္သာခ်။ ငါးႏွစ္လံုးလံုး မေတြ႕ရတဲ့ ျပည္သူေတြနဲ႔ အလုအယက္ ေတြ႕ေနၾကရလုိ႔ပါ။ သူတုိ႔ ေစတနာေတြကိုလည္း ျမင္ႏုိင္ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ ကုိယ္စားလွယ္ေတြ ဆုိရင္ မင္းသား၊ မင္းသမီးေတြေတာင္ ေခၚလာ ပိုက္ဆံေတြ ေဝေပးနဲ႔ အေတာ္ကို ေစတနာ ထားရွိၾကသူေတြပါ။ ျပည္သူေတြက “ငါးႏွစ္လံုးလံုး ေပးရင္ေကာင္းမွာ” တဲ့။

ခက္တာက ဒီလုိပံုနဲ႔ မုိးႀကီးခ်ဳပ္သြားေတာ့ ျပည္သူေတြက ရိပ္စားမိလာတယ္။ ၂၀၁၂ ေရာက္ အလာမွာေတာ့ ကတိမေပးတဲ့ အဖြဲ႕ကုိပဲ မဲေပးေတာ့မယ္လုိ႔ ဆံုးျဖတ္ထားလို႔လား မသိပါဘူး။ ျပည္သူကို “ကြၽန္မတုိ႔ မတည္ႏုိင္တဲ့ ကတိေတြ မေပးပါဘူး။ အတတ္ႏုိင္ဆံုး ႀကိဳးစားမွာပါ” ဆုိတဲ့ အဖြဲ႕က မဲေတြ ရကုန္ပါတယ္။ ကတိမေပးသူကို မဲေပးတဲ့ ပြဲလုိ႔လည္း ဆုိၾကပါတယ္။

ဒီအခ်ိန္မွာ တစ္ဖက္က သူတို႔ႏုိင္ရင္ “လွ်ပ္စစ္မီး သြယ္တန္းေပးမယ္။ လမ္းခင္းေပးမယ္” ဆုိတာေတြနဲ႔ အခ်ိန္ေတြ ကုန္ေနခဲ့ပါတယ္။ “မႏုိင္ေတာ့ ဓာတ္တုိင္ ျပန္ထမ္းသြားတယ္” ဆုိတဲ့ တခ်ဳိ႕အသံမ်ားလည္း ၾကားလုိက္ရေတာ့ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္စကား ျဖစ္သြားရတာပါပဲ။

တိုက္ဆုိင္လုိ႔ေတာ့ ေျပာရပါဦးမယ္။ ၾကားျဖတ္ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ သူမနဲ႔ ယွဥ္ၿပိဳင္အေရြးခံတဲ့ ပါတီႀကီးရဲ႕ကိုယ္စားလွယ္ကို ဂ်ာနယ္ႀကီးတစ္ခုက အင္တာဗ်ဴး လုပ္ပါတယ္။ သူေျဖပံုက “ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ သူမ ဘယ္သူႏုိင္မလဲ ဆိုတာေတာ့ မေျပာေတာ့ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ ေျပာမွာကေတာ့ က်န္တဲ့ ၄၃ ေနရာစလံုးမွာ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ပါတီကသာ အားလံုး အႏုိင္ရပါလိမ့္မယ္ ခင္ဗ်ာ” တဲ့။ လက္ေတြ႕ရလဒ္ကေတာ့ သူတုိ႔ ၄၃ ေနရာစလုံး ႐ႈံးသြားတာပါပဲ။ ေၾသာ္ လြဲမွ လြဲရေလ။

ဒီေလာက္ေတာင္မွ လြဲမွားသံုးသပ္သူဟာ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းလည္း ျဖစ္ခဲ့ေလေတာ့ ျပည္သူ႔ဆႏၵ အေပၚမွာ အေတာ္နားလည္မႈ လြဲတဲ့သူပဲလုိ႔ ေဝဖန္ရေတာ့မွာပါပဲ။ ငါေျပာတုိင္း ငါ့စကားေခ်ာေနၿပီလုိ႔ မွတ္ယူလုိ႔ မရႏုိင္ပါ။ ငါ့စကား ေခ်ာ္ေနတာေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ ျပည္သူေတြကေတာ့ အခ်ိန္မကုန္ ေလမကုန္ မဲ႐ံုကေန ပညာကုန္ေပးဖုိ႔သာ သူတို႔တာဝန္ပါ။

ဒါက သံုးသပ္ခ်က္လြဲမွားမႈပါ။ အမွား႐ိုး႐ိုးပါပဲ။ “ငါမႏုိင္ရင္ ငါ့ဓာတ္တုိင္ ျပန္ထမ္းသြားမယ္” ဆုိတဲ့ အမွားမ်ဳိးကေတာ့ မသင့္ေတာ္ မဆီေလ်ာ္ပါဘူး။ “ငါေခ်းထားတဲ့ေငြ ျပန္ေပး၊ ငါ့အုိးပုတ္ျပန္ေပး” ဆုိတာလုိ စိတ္ေစတနာေတြ ပါလာပါတယ္။ စိတ္သေဘာထား က်ဥ္းေျမာင္းမႈေတြ ပါလာပါတယ္။ ေသးသိမ္မႈေတြ ေတြ႕လာပါတယ္။ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္နဲ႔ ထိုက္တန္ပါ့မလား။

ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ မိသားစုထဲမွာပဲ အစ္မတစ္ဦးက ေျပာပါတယ္။ “ငါကေတာ့ ဒီတစ္ခါမဲေပးရင္ မွ်ၿပီးေပးမယ္ တခ်ဳိ႕က ေခါင္းေဆာင္ ေတာ္ေပမယ့္ ကိုယ္စားလွယ္က အရည္အခ်င္း နိမ့္ေနရင္ အားေပးလုိ႔ မျဖစ္ဘူး။ အျခားတစ္ဖက္ ကိုယ္စားလွယ္ကသာေနရင္ မဲေပးရမွာပဲ” တဲ့။

အစ္ကို တစ္ေယာက္က ျပန္ေျပာတယ္ “ခုအခ်ိန္က ဒီမိုကေရစီ ပန္းတိုင္ မေရာက္ေသးဘူး၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္တုိ႔ လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းေနတဲ့ ကာလမွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္က“ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ လႊတ္လုိက္တဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ကို မဲေပးၾကပါ” လုိ႔ ေမတၱာရပ္ခံ လိုက္ေတာ့ ျပည္သူေတြက လြတ္လပ္ေရးအတြက္ အာမခံ ေပးႏုိင္တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ ဖဆပလ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ႀကီးကိုပဲ အျပတ္အသတ္ မဲေပးလုိက္ၾကလုိ႔ လြတ္လပ္ေရးရခဲ့တာ မဟုတ္လား” လုိ႔ ဆုိလိုက္တာပါ။

ကြၽန္ေတာ္က “ဒါဆုိရင္ တစ္ဖက္က ႏုိင္ငံေရး ေထာင္ထြက္ဆုိေတာ့ ေထာင္ထဲမွာပဲ အခ်ိန္ေတြ ကုန္ခဲ့ရလုိ္႔ အရည္အခ်င္း နည္းေနမယ္။ အျခားတစ္ဖက္က သမာၻရွိတဲ့ ဝါရွိတဲ့ခ႐ိုနီ အက်င့္ပ်က္ဆုိရင္ အစ္မဘယ္သူ႔ကို ေရြးခ်ယ္မလဲ” လုိ႔ ေမးၾကည့္ပါတယ္။ သူလည္း စဥ္းစားရ က်ပ္သြားပါတယ္။ ျပတ္သားတဲ့ အေျဖတစ္ခုအတြက္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ရမွာပါ။

ျပည္သူေတြရဲ႕ မဲေပးပံုစံကို ေလ့လာရသေလာက္ကေတာ့ ဖဆပလ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကို မဲေပးခဲ့ဖူးတဲ့ ပုံသဏၭာန္မ်ဳိး ၁၉၉၀ နဲ႔ ၂၀၁၂ မွာ ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။ ဒီမုိကေရစီအတြက္ စိတ္ခ်လက္ခ် ျဖစ္ရေအာင္လုိ႔ ဒီမိုကရက္တစ္ ပါတီႀကီး တစ္ခုကိုပဲ လြတ္လြတ္ကြၽတ္ကြၽတ္ အစိုးရ ဖြဲ႕ႏုိင္ေအာင္ ပံ့ပိုး ကူညီတဲ့ပံုစံမ်ဳိး ျမင္ရပါတယ္။ ဒါကို ေခ်ဖ်က္ႏုိင္ဖို႔ ႀကိဳးစားရမယ့္ တစ္ဖက္အဖြဲဲ႕အစည္းရဲ႕ ၂၀၁၅ ႀကိဳတင္ ျပင္ဆင္မႈေတြကိုေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္ရဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

လက္ရွိ အျပဳသေဘာ အျမင္အရ သံုးသပ္ရရင္လည္း လက္ရွိ အဖြဲ႕အစည္းကို ေခါင္းေဆာင္ေနၾကတဲ့ ပါတီေခါင္းေဆာင္မ်ားရဲ႕ ေကာင္းသတင္းေတြကို ၾကားရတာ စိတ္ခ်မ္းေျမ့စရာပါပဲ။ ဒုအဆင့္ရွိတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ အခ်ဳိ႕ကိုေတာ့ အမွန္သံုးသပ္ရရင္ လုိအပ္ခ်က္ရွိမယ္ ထင္ပါတယ္။ ႏွစ္ဖက္လုိအပ္ခ်က္ ရိွတာခ်င္း တူေသာ္လည္း ျပည္သူကို အထင္ေသးတဲ့ အေျပာအဆုိမ်ဳိးကို တစ္ဖက္က အၿမဲေရွာင္ရွားတာ ေတြ႕ရၿပီး အျခားတစ္ဖက္မွာေတာ့ သိတဲ့အတုိင္းပါပဲ။

ဂ်ာနယ္ စာမ်က္ႏွာမ်ားထက္မွာ ဘယ္သူေတြ ဘယ္လုိ အေဝဖန္ခံရ သလဲဆုိတာ အားလုံးလည္း သိၿပီးမို႔ အက်ယ္ မဆုိခ်င္ေတာ့ပါ။ ေမာက္မာတာေတြ၊ အထင္ေသး တတ္တာေတြ၊ မဆင္မျခင္ ေနေျပာမႈေတြ၊ အာဏာရွင္ အင္နာရွာပဲ ဝင္ေနမႈေတြ၊ ႏွစ္ငါးဆယ္ ပံုစံခြက္ထဲက ခြဲမထြက္ႏုိင္မႈေတြဟာ မိမိကိုယ္မိမိ ေနာက္ေကာက္ က်ေစတဲ့ အရာေတြမို႔ ေရွာင္ရွားႏုိင္ဖုိ႔ပါ။

အာဏာရွင္စနစ္မွာ ျပည္သူဆိုတာ အာဏာရွင္ကို အပိုးက်ဳိးစြာ ေနထိုင္ ဆက္ဆံရပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီ စနစ္မွာေတာ့ အာဏာလိုခ်င္သူက ျပည္သူကို အပိုးက်ဳိးစြာ ဆက္ဆံရပါေတာ့တယ္။ ဒါကို ေျပာင္းလဲႏိုင္ဖို႔ အာဏာရွင္ေဟာင္းေတြမွာ အခက္အခဲ ေက်ာ္ျဖတ္ပြဲႀကီး တစ္ခုလိုပါပဲ။ အထက္အမိန္႔ နာခံတဲ့စနစ္နဲ႔ ေအာက္ေျခက ျပည္သူ႔အသံ နာခံရတဲ့စနစ္ဟာ ေျပာင္းျပန္ပါ။

ဒီေတာ့ သူတို႔ေပးတဲ့ အမိန္႔သံေတြဟာ ျပည္သူ႔နားမွာ မခံသာေတာ့ဘဲ မီဒီယာထဲက ျပက္လံုး ဟာသေတြလည္း ျဖစ္ကုန္ ၾကရပါေတာ့တယ္။
“ျမစ္ဆံုကို ဘယ္သူတားတား ဆက္လုပ္မယ္” “လယ္သမားေတြ ေႂကြးျမန္ျမန္ ေက်ေအာင္ ထမင္းတစ္နပ္ ေလွ်ာ့စား”“ျပည္သူေတြကလည္း မီးမလာရင္ ဖေယာင္းတိုင္ေလးေတြ ထြန္းထားပါ” “ျပည္သူေတြက ဖြဲ႕စည္းပံု ျပင္ခ်င္တယ္ဆိုတာ မယံုဘူး” “မီတာခေလွ်ာ့ခ်ေရး ဆႏၵျပတာ ျပည္သူ အစစ္ေတြ မဟုတ္ဘူး” တဲ့ေလ။

ျပည္သူေတြကို ဒီမိုကေရစီနဲ႔ မတန္ေသးဘူး ဆိုတာလည္း ေျပာတတ္ ၾကပါေသးတယ္။ တကယ္ေတာ့ ျပည္သူေတြဟာ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ တန္လို႔သာ အာဏာရွင္ အစိုးရေတြကို အၾကမ္းမဖက္တဲ့နည္းနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပ ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကၿပီး သူတို႔က ဒီမိုကေရစီ အစိုးရပံုစံနဲ႔ မထိုက္တန္သူေတြ ျဖစ္လို႔သာ ေသြးေျမက် ႏွိမ္နင္းမႈေတြ၊ အၾကမ္းဖက္ ၿဖိဳခြင္းမႈေတြ လုပ္ခဲ့ၾကတာပါ။

အစိုးရက ဒီမိုကေရစီနဲ႔ မတန္ခဲ့ေလေတာ့ ဒီမိုကေရစီ နည္းက် ေရြးခ်ယ္ တင္ေျမႇာက္ခဲ့တဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ေတြကိုလည္း အာဏာလႊဲမေပးဘဲ ဖမ္းေရးဆီးေရးေတြနဲ႔သာ အခ်ိန္ကုန္ခဲ့တာပါ။ ငါတို႔လူကို မဲမေပးလို႔ လႊဲမေပးတာ ဆိုေတာ့လည္း ငါ့ဓာတ္တိုင္ ျပန္ထမ္းသြားတာပါပဲ။

ငါ့ဓာတ္တိုင္ ျပန္ထမ္းသြားတဲ့အထိ ကိစၥ မရွိလွေသးပါ။ ျပည္သူေတြဟာ မ်က္စိပိတ္၊ နားပိတ္၊ ပါးစပ္ပိတ္၊ ေနာက္ဆံုး အလိုမက်ရင္ ႏွာေခါင္းပိတ္ အသတ္ခံရတဲ့အထိ အပိတ္ပင္ခံရတဲ့ ပိတ္ေလးပိတ္ ဘဝကို က်ေရာက္ ခဲ့ရတာပါပဲ။ သူတို႔ေျပာတာကေတာ့ သူမက ပိတ္ေလးပိတ္ လုပ္တယ္လို႔ ဆိုျပန္ပါတယ္။ သတင္းစာ ဆိုတာကို ျပည္သူကေတာ့ ေျပာင္းျပန္ ဖတ္တတ္ေနၿပီမို႔ ႀကိဳက္သေလာက္သာေရး ေျပာင္းျပန္ေတြးႏိုင္ဖို႔သာ လိုအပ္တဲ့ ေခတ္ေတြပါပဲ။

သတင္းစာက ဓာတ္လိုက္ျပေနရင္ အျပင္မွာ ေမွာင္ေနပါၿပီ။ သတင္းစာထဲမွာ နဝတ ဥကၠ႒ႀကီးရဲ႕ ျပည္သူေတြ အေပၚမွာထားတဲ့ ေစတနာလို႔ ေရးရင္ အျပင္မွာ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြကို အၾကမ္းပတမ္း လိုက္လံဖမ္းဆီး ေထာင္ခ်ေနပါၿပီ။ သတင္းစာထဲမွာ တိုင္းျပည္ႀကီး ဘယ္ေခတ္အခါနဲ႔မွ မတူေအာင္ အဘက္ဘက္က တိုးတက္ သာယာေနၿပီလို႔ ေဖာ္ျပရင္ အျပင္မွာ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ အနိမ့္ဆံုးႏိုင္ငံလို႔ ကမာၻက ေၾကညာထားပါၿပီ။ သတင္းစာဆိုတာ ဒီလို ဖတ္တတ္ရပါတယ္။

သတင္းစာက ဒီဆုနဲ႔ လားလားမွ မအပ္စပ္တဲ့သူမလို႔ ေရးေနစဥ္မွာ သူမကိုေပးတဲ့ ဆုေတြက တစ္ရာေက်ာ္ သြားျပန္ပါတယ္။ သတင္းစာထဲက လူဆိုးက အျပင္မွာ လူေကာင္းသူေကာင္း ျဖစ္ေနၿပီး သတင္းစာထဲက သူေကာင္း ျပဳခံရသူကေတာ့ အျပင္မွာ ဗီလိန္ ျဖစ္ေနျပန္ပါတယ္။ ေဆာင္းပါး မဟုတ္တဲ့ ေစာင္းဖားေတြ ေဝေဝဆာဆာနဲ႔ ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႕ သတင္းစာေခတ္ စာေပကင္ေပတိုင္ေခတ္ မရွိေတာ့တာ ရွိေနေသးရင္လည္း လွည့္ၾကည့္စရာ မလိုတာ မဂၤလာပါ။

သူတို႔ အသင္းထဲဝင္မွ အလုပ္ရတာ၊ ေတာကေန ၿမိဳ႕ေပၚတက္လာၿပီး လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ စားပြဲထိုးလုပ္ဖို႔ ဧည့္စာရင္း တိုင္တာေအာင္ သူတို႔ အသင္းဝင္ကတ္ျမင္မွ အဆင္ေျပတာ၊ မျမင္ရင္ စားပြဲထိုး အလုပ္ေတာင္ ျပဳတ္သြားႏိုင္တာေၾကာင့္ အသင္းဝင္ အတုေတြ မ်ားျပားလာလိုက္ၾကတာ ၂၆ သန္းေတာင္ ေက်ာ္ပါသတဲ့။ ဆက္ဒမ္ဟူစိန္ေတာင္ အ႐ံႈးေပးရမယ့္ အေရအတြက္ပါပဲ။

အခုေတာ့ အားလံုးတစ္က ျပန္စၾကၿပီမို႔ ငါမႏိုင္ရင္ ငါ့ဓာတ္တိုင္ ျပန္ထမ္းသြားမယ္လို႔ ေျပာမယ့္လူေတြ မပါေအာင္ ပါတီသန္႔ရွင္းေရး လုပ္ၾကရပါမယ္။ လူသန္႔ စိတ္သန္႔သူေတြကို ေရြးခ်ယ္ရပါမယ္။ ပါတီက မေရြးတတ္ရင္ေတာ့ မပူပါနဲ႔။ ျပည္သူက ေရြးျပလိုက္မွာပါ။

The Voice Weekly Myanmar