ေခတ္သစ္ ကုလားအုပ္ပံုျပင္

ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္ - 12/13/2013 07:30:00 AM

တစ္ခါက . . .

ကုလားအုပ္သားေလးက ကုလားအုပ္ အေမကို ေမးသတဲ့။

“ ေမေမ . . . သားတို႔မွာ ဘာလို႔ သူမ်ားေတြထက္ ၾကီးတဲ့ ဘို႔ၾကီးေတြ ရွိေနရတာလဲ ဟင္ ”

သားျဖစ္သူက အေမ့ရဲ႕ လည္ပင္းရွည္ရွည္ေတြကို သူ႕ရဲ႕ ဦးေခါင္းနဲ႔ ပြတ္တိုက္ရင္း ေမးလာတာကို အေမ ျဖစ္သူ ကုလားအုပ္မၾကီးက သားငယ္ကို ခ်စ္လွစြာေသာ မ်က္ဝန္းေတြနဲ႔ ၾကည့္ရင္း . . . .

“ ဒါဟာ ေမေမတို႔ ကုလားအုပ္ေတြရဲ႕ ထူးျခားခ်က္ေပါ့ သားရဲ႕။ တျခား ဘယ္တိရစာၦန္မွာမွ ဒီေလာက္ၾကီးတဲ့ ဘို႔ၾကီးေတြ မပါဘူး။ ဒီဘို႔ၾကီးေတြထဲမွာ ေမေမတို႔ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ေသာက္သံုးဖို႔ ေရေတြ သိုေလွာင္ထားႏိုင္တယ္။ ပမာဏနဲ႔ ေျပာရရင္ေတာ့ ေရတစ္တိုင္ကီခြဲေလာက္အထိ ေမေမတို႔လို အရြယ္ေရာက္ေနတဲ့ ကုလားအုပ္ေတြက သိုေလွာင္ထားႏိုင္တယ္ သားရဲ႕။ ဒါဟာ ကုလားအုပ္ေတြ အတြက္ ဂုဏ္ယူစရာပဲေပါ႔။ ”

ေမေမ ကုလားအုပ္မၾကီး ေျပာေနတာကို ေဘးကေန သားေလး ကုလားအုပ္က မ်က္လံုးေလး ကလယ္ ကလယ္နဲ႔ ေမာ့ၾကည့္ေနရွာတယ္။ ျပီးေတာ့မွ . . . . .

“ ေနာက္ျပီးေတာ့ ရွိေသးတယ္ ေမေမ။ ”

“ ေျပာပါဦး ငါ့သားရဲ႕။ ”

“ သားတို႔ရဲ႕ လည္ပင္းေတြကလည္း တျခား သတၱဝါေတြထက္ ရွည္တယ္ေနာ္ ေမေမ။ သားတို႔ထက္ ရွည္တာ ဆိုလို႔ သစ္ကုလားအုပ္ေတြပဲ ရွိမယ္ေနာ္ ေမေမ။ သူတို႔ ရွည္တာနဲ႔ သားတို႔ ရွည္တာလည္း မတူဘူးေနာ္။ ”

သားရဲ႕ စကားဆံုးေတာ့ ေမေမ ကုလားအုပ္ၾကီးက ဟက္ခနဲ တစ္ခ်က္ ရယ္ရင္း . . . .

“ ဒါကလည္း ေမေမတို႔ ကုလားအုပ္ေတြ အတြက္ ထူးျခားခ်က္ပဲ သားရဲ႕ ေမေမတို႔ အဓိက ေနတာက သဲကႏၱာရထဲမွာေလ။ သဲကႏၱာရဆိုတာ သဲမုန္တိုင္း ဆိုတာနဲ႔ ကင္းကြာႏိုင္တာ မဟုတ္ဘူး သားရဲ႕။ မၾကာခဏ သဲမုန္တိုင္းေတြက တိုက္ေနတာေလ။ ဒီလို သဲမုန္တိုင္း မတိုက္ခင္မွာ ၾကိဳတင္ျပီးေတာ့ ျမင္ႏိုင္ေအာင္လို႔ ေမေမတို႔ လည္ပင္းေတြက ရွည္ထားရတာ။ ျပီးေတာ့ ရွည္ေနတဲ့ လည္ပင္းကလည္း အေပၚကို ရွည္ထြက္ေနတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ ၊ အေရွ႕ကို ရွည္ထြက္ေနမွ တိုက္ခတ္လာတဲ့ မုန္တိုင္းကို အံ့တုႏိုင္မွာေပါ႔ သားရဲ႕။ ”

“ ေၾသာ္ . . . ”

သားျဖစ္သူ ကုလားအုပ္ေလးက ေတြးေတြးဆဆ နဲ႔ ခဏျငိမ္သြားျပီးမွ . . . .

“ သားတို႔ရဲ႕ မ်က္လံုး တည္ရွိေနပံု နဲ႔ ႏွာေခါင္းေပါက္ တည္ေဆာက္ပံုေတြကလည္း သူမ်ား သတၱဝါေတြနဲ႔ မတူဘူးေနာ္ ေမေမ။ ”

“ အမွန္ပဲေပါ႔ သားေလးေရ။ ေမေမ ခုနက ေျပာခဲ့တဲ့ အတိုင္း ေမေမတို႔က ကႏၱာရမွာ က်င္လည္ေနရတဲ့ ကုလားအုပ္ေတြ ဆိုေတာ့ သဲမုန္တိုင္း တိုက္ခတ္လာတ့ဲ အခါမွာ သဲေတြ မ်က္လံုးထဲကို မဝင္ရေလေအာင္ သဘာဝက ေပးထားတဲ့ လက္ေဆာင္ေပါ႔ သားရယ္။ မ်က္လံုးေတြထဲကို သဲေတြ မဝင္ႏိုင္ေအာင္လို႔ မ်က္လံုးက ႏွာရိုးရဲ႕ အကြယ္မွာ ရွိေနတာေပါ့ကြယ္။ ဒါမွလည္း ေတာ္ရံု သဲေတြ မဝင္ႏိုင္မွာေပါ႔။ ႏွာေခါင္းကလည္း ဒီလိုပဲ တိုက္ခတ္လာတဲ့ ေလေတြ ႏွာေခါင္းထဲ တန္းမဝင္ေလေအာင္ ထိပ္က ႏွာပြ အသားမာေတြနဲ႔ ကာကြယ္ထားတာေပါ႔ကြယ္။ ျပီးေတာ့ ႏွာေခါင္းဝမွာ ရွိေနတဲ့ အသားစိုင္ကလည္း ေလေတြနဲ႔ အတူ သဲေတြ ပါလာရင္ ပိတ္ျပီးေတာ့ ကာကြယ္ထားႏိုင္တယ္။ အသက္ရွဴခ်င္မွ ျပန္ဖြင့္ျပီးေတာ့ ရွဴႏိုင္တာေပါ႔ကြယ္။ ဒါကိုက ေမေမတို႔ ကုလားအုပ္ေတြရဲ႕ သဘာဝက ေပးတဲ့ ထူးျခားခ်က္ေပါ႔ သားရယ္။ ”

သဘာဝက ေပးတဲ့ လက္ေဆာင္ေတြ အမ်ားၾကီး ပိုင္ဆိုင္ထားမွန္း သိသြားတဲ့ အတြက္ သား ကုလားအုပ္ေလး မ်က္လံုးထဲမွာ အေရာင္ေတြ လက္ထလာတယ္။ စိတ္အားလည္း တက္ၾကြလာသလို ခံစားရတယ္။

“ ျပီးေတာ့ သားတို႔ ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွာလည္း အေမႊးေတြ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းနဲ႔ ရွည္ရွည္ေတြ ရွိေပမယ့္လည္း ထူထူထဲထဲေတာ့ မ်ားမ်ားစားစား ရွိေနဘူးေနာ္။ ဒါကလည္း ဘာေၾကာင့္လဲ ေမေမ။ ”

အေမး အျမန္းထူတဲ့ သားငယ္ ကုလားအုပ္ေလးကို ေမေမ ကုလားအုပ္မၾကီးက ခ်စ္ျမတ္ႏိုးစြာျဖင့္ ၾကည့္လိုက္ျပီး . . .

“ ဒါဟာ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ ေမေမတို႔က ကႏၱာရထဲမွာ ေနရတာ ဆိုေတာ့ သဲမုန္တိုင္း ဒဏ္ကို ခံစားရျပီ ဆိုရင္ သဲေတြရဲ႕ ဒဏ္ကို ကာကြယ္ႏုိင္ဖို႔ အေမႊးေတြကလည္း ၾကမ္းၾကမ္း ရွိေနရမယ္။ ဒါေပမယ့္ အေမႊးေတြ မ်ားမ်ားၾကီး ရွိေနျပန္ေတာ့လည္း အေမြႊးေတြ ၾကားထဲမွာ သဲေတြ ကပ္ဝင္ကုန္ျပီးေတာ့ ကိုယ္ခႏၶာၾကီးက ေလးလံျပီးေတာ့ ခရီး မတြင္မွာ စိုးလို႔ သဘာဝက ေပးထားတဲ့ လက္ေဆာင္ပါ သားေရ။ ဒါမွလည္း သဲေတြက ခႏၶာကိုယ္ကို လာစင္ျပီးေတာ့ တြယ္ကပ္ မေနဘဲ ေအာက္ကို ေလွ်ာက်ျပီးေတာ့ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးနဲ႔ ခရီးသြားရတာ တြင္က်ယ္မွာေပါ႔ကြယ္။ ”

“ ေဝးးးးးးးးးးးး ”

ေမေမ ကုလားအုပ္မၾကီးရဲ႕ စကားလည္း ဆံုးေရာ သားငယ္ ကုလားအုပ္ေလးက ေပ်ာ္ရႊင္ျပီးေတာ့ ျမဴးတူး ဟစ္ေၾကြးလိုက္ေလတယ္။ ျပီးေတာ့ ဟိုဟုိဒီဒီလည္း ေျပးလႊားလိုက္ေသးတယ္။ ေမေမ ကုလားအုပ္မၾကီးကေတာ့ အခုမွ ၾကီးေကာင္ေပါက္ ျဖစ္လာတဲ့ သားငယ္ေလးကို ၾကည့္ရင္း ျပံဳးေနေလေတာ့တယ္။ ကုလားအုပ္ေတြ ၾကီးေကာင္ေပါက္လာရင္ ေလာကၾကီး အေၾကာင္းကို သိလိုစိတ္ျဖင့္ အခုလို စကားမ်ားကာ သိလိုတာေတြ ေမးျမန္းလာတတ္ၾကတာ ထံုးစံပဲ မဟုတ္ပါလား။

ကုလားအုပ္မၾကီး ငယ္ငယ္ကလည္း သူ႕ရဲ႕ ေမေမကို ေမးခဲ့တာပါပဲ။ အဲဒီတုန္းကလည္း ကုလားအုပ္မၾကီးရဲ႕ ေမေမကလည္း ကုလားအုပ္မၾကီးကို အခုလိုပဲ ျပန္ေျဖခဲ့တာပဲ မဟုတ္လား။ ေျပးလႊားေနရာမွ အတန္ငယ္ ေမာလာေတာ့ ကုလားအုပ္ေလးက ေမေမ ကုလားမၾကီးဆီကို ျပန္ေျပးလာျပီးေတာ့ သူ႕ရဲ႕ ေျခေထာက္နဲ႔ခြာေတြကို ငံု႔ၾကည့္ရင္း . . .

“ ေမေမ . . . သားတို႔ ကုလားအုပ္ေတြရဲ႕ ေျခေထာက္ကလည္း တျခား သတၱဝါေတြရဲ႕ ေျခေထာက္နဲ႔ မတူဘူးေနာ္ ေမေမ။ အထူးသျဖင့္ ခြာေတြဆိုရင္ သူမ်ားေတြရဲ႕ ေျခေထာက္နဲ႔ ခြာရဲ႕ အခ်ိဳးအစားထက္ ၾကီးတယ္ေနာ္။ ”

ေမေမ ကုလားအုပ္မၾကီးက ထပ္ျပံဳးလိုက္ရင္း . . .

“ ဒါေပါ့ . . . သားရယ္။ ဒါကလည္း သဘာဝက ေပးတဲ့ ကုလားအုပ္ေတြ အတြက္ အထူးလက္ေဆာင္ေပါ့ကြယ္။ ဒီလို ေမေမတို႔ ကုလားအုပ္ေတြရဲ႕ ေျခေထာက္ေတြက ပိန္သြယ္ျပီးေတာ့ ရွည္လ်ားထားမွ တကယ္လို႔ သဲကႏၱာရထဲကို ေျခကၽြံက်သြားတယ္ ဆိုရင္ေတာင္မွ ျပန္ဆြဲထုတ္ရ လြယ္တာေပါ႔ သားရဲ႕။ ဒါကလည္း ေျပာမယ့္သာ ေျပာရတာပါ။ ေမေမတို႔ရဲ႕ ခြာက တျခားေသာ သတၱဝါေတြရဲ႕ ေျခေထာက္နဲ႔ခြာ အခ်ိဳးအစားကို ယွဥ္ၾကည့္မယ္ ဆိုရင္ ေမေမတို႔ရဲ႕ ေျခေထာက္နဲ႔ခြာရဲ႕ အခ်ိဳးအစားက ပိုၾကီးေနတယ္ သားရဲ႕။ ခြာပိုၾကီးတဲ့ သတၱဝါက ခြာေသးတဲ့ သတၱဝါထက္ ေျခကၽြံက်ဖို႔ နည္းတာေပါ့ကြာ။ ဒါကလည္း ကုလားအုပ္ေတြ အတြက္ အထူး ရရွိထားတဲ့ သဘာဝရဲ႕ လက္ေဆာင္ပါေပ့ါ သားရဲ႕။ ”

ေမေမ ကုလားအုပ္မၾကီးက တက္ၾကြစြာ ေျပာလိုက္ေတာ့ သားငယ္ ကုလားအုပ္က အားရ ေက်နပ္သြားတဲ့ မ်က္ႏွာျဖစ္သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခ်က္ခ်င္းပဲ သားငယ္ ကုလားအုပ္ေလးက ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကို မ်က္စိ ေဝ့ၾကည့္လိုက္ျပီး . . .

“ ဒါေပမယ့္ ေမေမရယ္။ ”

ဟု ဆိုကာ မ်က္ႏွာေလး ခ်က္ခ်င္း ငယ္သြားတယ္။

“ ဘာျဖစ္လို႔လဲ သားရဲ႕။ ”

သားငယ္ ကုလားအုပ္ေလးက သက္ျပင္းရွည္ရွည္ၾကီးကို မႈတ္ထုတ္လိုက္တယ္။ ျပီးမွ . . .

“ ဒါေပမယ့္ ေမေမရယ္။ သားတို႔ရဲ႕ ေရတစ္တိုင္ကီခြဲ ဆန္႔ပါတယ္ ဆိုတဲ့ ဘို႔ၾကီးရယ္ ၊ သဲမုန္တိုင္း ဒဏ္ကို ခံႏိုင္ပါတယ္ ဆိုတဲ့ အေမႊးၾကမ္းၾကမ္းေတြ ရွိေနတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ရယ္ ၊ သဲမုန္တိုင္းကို အေဝးကေန ျမင္ႏိုင္ပါတယ္ ဆိုတဲ့ လည္ပင္းရွည္ရွည္ေတြရယ္ ၊ သဲေတြ မဝင္ႏိုင္ေအာင္ သဘာဝက အကာအကြယ္ ေပးထားပါတယ္ ဆိုတဲ့ မ်က္လံုး နဲ႔ ႏွာေခါင္းေပါက္ေတြရယ္ ၊ သဲထဲကို ေျခမကၽြံက်ေအာင္ သဘာဝက လက္ေဆာင္ ၾကီးေပးထားတဲ့ ခြာရယ္ ၊ ေျခကၽြံက်ရင္ေတာင္မွ ျပန္ႏုတ္ရ လြယ္ပါတယ္ ဆိုတဲ့ ေျခေထာက္ေတြရယ္က သားတို႔ အတြက္ အသံုးမဝင္ပါလား ေမေမရယ္။ ”

သားငယ္ ကုလားအုပ္ေလးရဲ႕ စကားသံကို ၾကားေတာ့ ေမေမ ကုလားအုပ္မၾကီးက အလန္႔တၾကား ျဖစ္သြားျပီးေတာ့ သားငယ္ေလးကို လွမ္းေျပာလိုက္တယ္။

“ မဟုတ္တာဘဲ သားရယ္။ ဒါေတြ ရွိေနလို႔ သဘာဝရဲ႕ လက္ေဆာင္ ရရွိထားလို႔ ေမေမတို႔က ကုလားအုပ္ ဆိုျပီးေတာ့ သူမ်ားေတြထက္ ထူးျခားေနတာေပါ့ သားရယ္။ ”

သားငယ္ ကုလားအုပ္ေလးက ဟိုးအေဝးကို ေငးၾကည့္ျပီးေတာ့ ဆက္ေျပာတယ္။

“ ဒါေတြ ရွိေနလို႔ သားတို႔က ကုလားအုပ္လို႔ ေခၚတာေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္ ေမေမရယ္။ ဒါေပမယ့္ သားတို႔ အခု ေရာက္ေနတဲ့ ေနရာက ကႏာၱရနဲ႔ မိုင္ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ ေဝးတဲ့ ႏိုင္ငံ တစ္ခုရဲ႕ တိရိစာၦန္ရံုထဲကို ေရာက္ေနတာေလ ေမေမ။ တိရိစာၦန္ရံုရဲ႕ သံမံသလင္းေပၚမွာေတာ့ သားတို႔ရဲ႕ သဲကႏာၱရကို အံ့တုႏိုင္တဲ့ အစြမ္းေတြက ဘာမွ သံုးမရေတာ့ဘူးေပါ့ ေမေမရယ္။ ”

“ x x x x x x ”

“ သဲကႏာၱရမွာ ဒီလိုေတြ အသံုးဝင္ပါတယ္ ဆိုတဲ့ အေကာင္ တစ္ေကာင္ ဒီေနရာမွာ ျပသ ခံေနရတာထက္ သားတို႔ရဲ႕ အစြမ္းသတၱိေတြက ဘာမ်ား အသံုးက်ေတာ့လို႔လည္း ေမေမရယ္။ ”

“ x x x x x x ”

သားငယ္ ကုလားအုပ္ေလးရဲ႕ စကားလည္း ဆံုးေရာ ေမေမ ကုလားအုပ္မၾကီး ဘာမွ ျပန္မေျပာႏိုင္ဘဲ တိတ္ဆိတ္ကာ ေနေလေတာ့တယ္။

ပံုျပင္ေလးကေတာ့ ဒါပါပဲ။


တကယ္လို႔ . . . .

တကယ္လို႔ေပါ႔ . . . .

ကၽြန္ေတာ္သာ ကုလားအုပ္ေလး တစ္ေကာင္ ျဖစ္ခဲ့မယ္ ဆိုရင္ . . . ျပီးေတာ့ လူထုေခါင္းေဆာင္ ဆိုေသာ ( အမ်ားက အေမလို႔ တင္စား ေခၚေဝၚေသာ ) ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေမေမကို ကၽြန္ေတာ္လည္း ေျပာခြင့္သာ ရမယ္ ဆိုရင္ ေျပာခ်င္လိုက္တာဗ်ာ။

“ ေမေမရယ္ . . . .

- ႏိုင္ငံေရး လုပ္တယ္ ဆိုတာ ႏိုင္ငံ ရွိမွ ႏိုင္ငံေရး လုပ္လို႔ ရတာပါ။ ႏိုင္ငံ မရွိေတာ့သူေတြ အတြက္ ႏိုင္ငံဆိုတာ အရင္ ရေအာင္ ျပန္လည္ တိုက္ယူရေတာ့မွာပါ။ ေနာင္တစ္ေန႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပန္လည္ တိုက္ယူေနရတဲ့ လူနည္းစု မျဖစ္ခ်င္ဘူး ေမေမ။

- လူနည္းစုကို ေမတၱာထားတယ္ ဆိုတာေၾကာင့္ လူအမ်ားစုကို လ်စ္လ်ဴရႈ႕တာမ်ိဳးေတာ့ မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး ေမေမရယ္။ လူနည္းစုက ပိုအေရးၾကီးလား ၊ လူအမ်ားစုက ပိုအေရးၾကီးလား ေမေမ။

- ဖြံျဖိဳးတိုးတက္ျပီးသား ႏိုင္ငံေတြမွာ လူ႔အခြင့္အေရး ဆိုတာ အဓိက အေရးၾကီးတာ ျဖစ္ေပမယ့္ ဖြံျဖိဳးဖို႔ အားယူေနတဲ့ ႏိုင္ငံမွာေတာ့ လူ႔အခြင့္အေရး ဆိုတာ ေနာင္မွ ေၾကြးေၾကာ္ျပီးေတာ့ တိုက္ယူရင္လည္း ေနာက္မက်ေသးပါဘူး။ ပီေကကို တက္နင္းထားမိလို႔ လမ္းဆက္ မေလွ်ာက္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ လူတစ္ေယာက္လိုေတာ့ မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး ေမေမရယ္။ ပီေက ဆိုတာ ပီေက ေလာက္ပဲ ကပ္မွာေပါ႔ ေမေမရယ္။

- ျပီးေတာ့ အခု ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေရာက္ေနတာက ကုလားအုပ္မၾကီး ေျပာေနသလို သဲကႏာၱရၾကီး မဟုတ္ဘူး ေမေမ။ သံမံသလင္းေပၚကို ေရာက္ေနတာေလ။ ဒီေတာ့ ဒီအတြက္ ေမေမ ေျခကၽြံက်မွာ စိုးျပီးေတာ့ အရမ္းၾကီး စိုးရိမ္မေနပါနဲ႔။

- ျပီးေတာ့ က်ယ္ေျပာလွတဲ့ ကႏာၱရၾကီးကို ေတြးေတြးျပီးေတာ့ ကိုယ္ေရာက္ေနတဲ့ တိရိစာၦန္ရံု အက်ယ္ အက်ဥ္း ဆိုတာကိုလည္း ေမ့မေနေစခ်င္ဘူး ေမေမရယ္။

ေျပာရရင္ေတာ့ အမ်ားၾကီးပဲ ေမေမရယ္။ ဒါေပမယ့္ သားကလည္း ကုလားအုပ္ငယ္ေလး မဟုတ္လား။ သိခ်င္တဲ့ အရြယ္ ၊ ေမးျမန္းခ်င္တဲ့ အရြယ္ ဆိုေတာ့လည္း ေမးမိ ေျပာမိတာေတြ ရွိသလို ၊ ေျပာမိ ဆိုမိတာေတြလည္း ရွိတာေပါ႔ ေမေမရယ္။ သားက ဘာမွေတာ့ မသိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သားေရာက္ေနတဲ့ ေနရာက သဲကႏာၱရလို က်ယ္ေျပာတဲ့ ေနရာ မဟုတ္ဘဲ တိရိစာၦန္ရံုေလာက္သာ က်ယ္ဝန္းတဲ့ ေနရာ ဆိုတာေလာက္ေတာ့ သားသိပါေသးတယ္။

ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ သားက အျမင္ မက်ယ္ဘူးေလ။ ေမေမကေတာ့ အျမင္က်ယ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေမေမရယ္ . . . ကိုယ္ေရာက္ေနတဲ့ လက္ရွိေနရာဟာ ဘာလဲ ၊ ဘယ္လိုလဲ ဆိုတာေတာ့ အရွိအတိုင္း ျမင္ဖို႔ လိုမယ္ ထင္ပါတယ္။

ေမေမ က်န္းမာ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။

သားသား ကုလားအုပ္ေလး

ေလးစားစြာျဖင့္
ကိုေဇာ္