အင္တာဗ်ဴးဆိုတာ ဒီလိုလား.

ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္ - 12/20/2013 07:00:00 AM

ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံမွာ ေခတ္မီဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္လာတာနဲ႔ အမွ် လုပ္ငန္း ရွင္ေတြ၊ ရင္းႏွီးျမ§ဳပ္ႏွံသူေတြ၊ ကုမၸဏီလုပ္ငန္းရွင္ေတြ မ်ားျပားလာတာကို ေတြ႕ျမင္ေနရပါတယ္။ ထို႔အတူ ဘြဲ႕ရပညာ တတ္ေတြလည္း ဒုနဲ႔ေဒပါပဲ။ အဲဒီလို မ်ားျပားလာတဲ့ အထဲမွာ အလုပ္လက္မဲ့ လူတန္းစားေတြလည္း မ်ားျပား လာပါတယ္။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ လက္ရွိကြ်န္ေတာ္ တို႔ႏိုင္ငံမွာ ဘြဲ႕တစ္ခုရ႐ံုျဖင့္ အလုပ္ မရႏိုင္ျခင္းေၾကာင့္ပါ။ လူငယ္ တစ္ေယာက္ဟာ ေက်ာင္းၿပီးၿပီခ်င္း ဘြဲ႕ရၿပီးၿပီခ်င္း အလုပ္တစ္ခု ရဖုိ႔ မလြယ္ကူပါဘူး။ အလြန္ခက္ခဲ ပါတယ္။ ဘာလို႔ဆိုေတာ့ ကိုယ္ရယူထားတဲ့ ဘြဲ႕နဲ႔ ကိုယ္လုပ္ ခ်င္တဲ့အလုပ္နဲ႔ ကိုက္ညီမႈ မရွိသလို၊ ကိုယ္ရထားတဲ့ ဘြဲ႕နဲ႔ကိုက္ညီတဲ့ အလုပ္ကိုလည္း မရႏိုင္ျခင္းေၾကာင့္ပါ။ လူငယ္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အလုပ္တစ္ခု ရဖုိ႔အတြက္ ပထမဦးဆံုး ဘာသာစကား တစ္ခုခုကို တတ္ ကြ်မ္းေအာင္ အရင္သင္တန္းတက္ ရပါတယ္။ ဘာသာစကား တစ္ခုခု တတ္ေျမာက္ၿပီးေသာ္လည္း အဲဒါနဲ႔မျပည့္စံု ႏုိင္ေသးပါ။ Computer သင္တန္းတစ္ခုခုကို တတ္ေျမာက္ ရပါေသးတယ္။ Computer ဟုဆိုရာ မွာလည္း Computer နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အခန္းက႑ေတြက အမ်ားႀကီးပါ။
ကိုယ့္က ဘယ္အပိုင္းကို စိတ္ဝင္စားလို႔၊ အလုပ္လုပ္ခ်င္လို႔ ဘယ္လို သင္တန္းမ်ဳိးတက္ရမယ္ဆိုတာမ်ဳိးေတြက ရွိပါေသးတယ္။ စာရင္းကိုင္ ဆိုရင္လည္း MS Office တက္႐ံုနဲ႔မရပါဘူး။ LCCI Level (I, II, II) သို႔မဟုတ္ MYOB သင္တန္းမ်ဳိးေတြကို တက္ရပါေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ လူငယ္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အလုပ္တစ္ခုခုအခ်ိန္ကာလတစ္ခုအတြင္း မွာ အလြယ္တကူ မရရွိႏိုင္ပါဘူး။ ဘြဲ႕ရၿပီးေသာ္လည္း အလုပ္တစ္ခုရဖုိ႔ အတြက္ အခ်ိန္ေတြ၊ ေငြေတြ ထပ္မံရင္းႏွီးျမ§ဳပ္ႏွံရပါေသးတယ္။ ဒါေတြ ျပည့္စံုသြားလို႔ အလုပ္တစ္ခုကို ဝင္ေရာက္ေလွ်ာက္ၾကည့္တဲ့အခါမွာ လုပ္ငန္းအေတြ႕အႀကံဳဆိုတဲ့ တံတိုင္းႀကီးက ခံေနျပန္ပါေသးတယ္။ လူငယ္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အလုပ္တစ္ခုမွ ဝင္ေရာက္လုပ္ကိုင္ထားျခင္း မရွိဘဲနဲ႔ ဘယ္မွာလာၿပီး လုပ္ငန္းအေတြ႕အႀကံဳဆိုတာရွိမွာလည္း။ သူတို႔ ေျပာတဲ့ လုပ္ငန္းအေတြ႕အႀကံဳရွိေအာင္ အခြင့္အေရးေတြ၊ အခြင့္အလမ္း ေတြေပးမွသာ လုပ္ငန္းအေတြ႕အႀကံဳဆိုတာ ရွိလာမွာေပါ႔။ အခုေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဌာနဆိုင္ရာေတြ၊ လုပ္ငန္းရွင္ေတြ၊ ကုမၸဏီေတြမွာ ဝန္ထမ္းေတြ ေခၚထားတာကို ဂ်ာနယ္ေတြနဲ႔ online ဝက္ဆိုက္ေတြမွာ ေတြ႕လို႔ အလုပ္သြားေလွ်ာက္ခဲ့ေသာ္လည္း အင္တာဗ်ဴးေတာ့ ေခၚပါရဲ႕။ အခ်ိန္တန္ေတာ့လည္း သူတို႔နဲ႔နီးစပ္ရာလူေတြကိုပဲ ေရြးၿပီးခန္႔အပ္လိုက္ တဲ့ ကုမၸဏီေတြ၊ လုပ္ငန္းရွင္ေတြက ဒုနဲ႔ေဒပါ။
အဲဒီလို အခက္အခဲေတြ၊ ျပႆနာေတြကို ရင္ဆိုင္ႀကံဳေတြေနရတဲ့ လူငယ္ေတြအမ်ားႀကီးပါ။ အဲဒီလိုလူေတြထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္လည္း တစ္ေယာက္အပါအဝင္ပါ။ တစ္ေလာက ေဆးလိပ္ျဖန္႔ခ်ိေရး ကုမၸဏီ တစ္ခုက ေရာင္းေမာင္းေခၚလို႔ ကြ်န္ေတာ္သြားေရာက္အလုပ္ေလွ်ာက္ ထားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာ CV ေဖာင္လက္ခံတဲ့သူက ေနာက္တစ္ပတ္ေန လွ်င္ အင္တာဗ်ဴးရွိတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ ေနာက္တစ္ပတ္ေနေတာ့ သူတို႔ေျပာထားတဲ့ ေန႔ရက္အခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ္သြားေရာက္အင္တာဗ်ဴး ဝင္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာ တာဝန္ရွိတဲ့သူက ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ CV ေဖာင္ ကိုၾကည့္ၿပီး စၿပီးအင္တာဗ်ဴးပါတယ္။ တာဝန္ရွိတဲ့သူ ကြ်န္ေတာ္ကို စၿပီး ေမးတဲ့ေမးခြန္းက ဘာသာစကားဘယ္ႏွခုတတ္ေျမာက္သလဲတဲ့၊ ဒုတိယ ေမးခြန္းက Computer တတ္ကြ်မ္းသလားတဲ့။ တတိယေမးခြန္းက ဘာ လက္မႈပညာဘာတတ္ကြ်မ္းသလဲတဲ့။ ကြ်န္ေတာ္႐ုတ္တရက္ ေၾကာင္သြား ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ေလွ်ာက္လႊာတင္ထားတဲ့ ရာထူးက ေရာင္းေမာင္းပါ။
တကယ္ဆိုရင္ ရာထူးနဲ႔သက္ဆိုင္တဲ့ အေရာင္းေဈးကြက္ကို ဘယ္လို ခ်ဲ႕ထြင္းမွာလဲ၊ ကားေမာင္းလုပ္သက္ဘယ္ေလာက္ရွိၿပီလဲ၊ ကားကို ကြ်မ္းကြ်မ္းက်င္က်င္ေမာင္းတတ္ရဲ႕လား၊ ၿမိဳ႕တြင္းၿမိဳ႕ျပင္လမ္းေၾကာင္းကို သိလားလို႔ ေမးရမွာပါ။ အခုေတာ့ အဲဒါေတြကို တစ္ခုမွမေမးဘဲနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ေလွ်ာက္ထားတဲ့ ရာထူးနဲ႔မသက္ဆိုင္တဲ့ ေမးခြန္းေတြကိုပဲ ေမးပါတယ္။ သူတို႔ေမးတာေတြကို အဆင္ေျပသလို ကြ်န္ေတာ္ နားလည္ သလိုျပန္ေျဖရင္း အင္တာဗ်ဴးၿပီးဆံုးသြားပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ကို ေနာက္ ႏွစ္ပတ္ေနရင္ အေၾကာင္းၾကားမယ္လို႔ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုထက္ ထိ ကြ်န္ေတာ့္ကို အေၾကာင္းမၾကားခဲ့ပါဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္းတစ္ခုကို ကြ်န္ေတာ္ဆံုး႐ႈံးလိုက္ရျပန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း အလုပ္အကုိင္အခြင့္အလမ္းေကာင္းတစ္ခုကို ထပ္မံရရွိေအာင္ အခ်ိန္ ေတြ၊ ေငြေတြေပးဆပ္ရင္း ကြ်န္ေတာ္ထပ္မံရွာေဖြေနဦးမွာပါ။

အခြင့္အလမ္း