ေၾကးမံုသတင္းစာကို သိမ္းယူရာတြင္ စတိေလ်ာ္ေၾကးေပးၿပီး ဦးေန၀င္း အလြန္စိတ္ဆုိးေလေသာအခါ
ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္
- 12/21/2013 06:29:00 PM
လြန္ခဲ့ေသာ ႏို၀င္ဘာလ အတြင္းက သံေတာ္ဆင့္ အပတ္စဥ္ သတင္း ကေနၿပီး ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ေရး ခဲ့ပါ တယ္။ ႏိုင္ငံပိုင္ သတင္းစာမ်ား မရွိသင့္ေတာ့ၿပီဆုိတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ပါ။
အဲဒီေဆာင္းပါးႏွင့္ ပတ္သက္လို႔ လႈပ္ ရွားမႈအခ်ဳိ႕၊ လိႈင္းဂယက္အခ်ဳိ႕ ႐ိုက္ခတ္လာ တာရွိတယ္ဗ်ာ။ နီးရာ မိတ္ေဆြမ်ားက လက္ဖက္ရည္ ဆိုင္မွာ ေတြ႕ဆံုရင္း ေထာက္ခံ ေၾကာင္း၊ သူတုိ႔အျမင္နဲ႔အတူေျပာျပၾက တယ္ဗ်ာ။ အခ်ဳိ႕ကေတာ့ တယ္လီဖုန္းဆက္ၿပီး ေထာက္ခံေျပာဆုိၾကပါတယ္။ ပြင့္လင္းျမင္သာတဲ့ သတင္းအခ်က္ အလက္ေတြရဖို႔ ပုဂၢလိကသတင္းစာေတြ ကိုဒီမုိကေရစီစနစ္ ေႂကြးေၾကာ္သံႏွင့္ အတူ လြတ္လပ္စြာ ထုတ္ေ၀ ခြင့္ေပးဖုိ႔ ေျပာဆုိ ၾကတာပါ။
ယခုအခါမွာေတာ့ ပုဂၢလိကသတင္း စာအခ်ဳိ႕ထုတ္ေ၀ခြင့္ရေသာ္လည္း အခက္အခဲမ်ားစြာႏွင့္ ရင္ဆုိင္ ေနၾကပါတယ္။ သူတို႔မွာ လုိအပ္ေသာ ေၾကာ္ျငာမ်ား မရရွိ ျခင္းပါ။ အဓိကအေၾကာင္း ကေတာ့ ႏိုင္ငံပိုင္ဆုိတဲ့ အစိုးရသတင္း စာက ေစာင္ေရ အားကိုးနဲ႔ ေၾကာ္ျငာမ်ားစြာကို ေစ်းႏႈန္းႀကီးစြာႏွင့္ ရယူေနျခင္းပါပဲ။ ..
အမွန္က ျပည္သူလူထုကို အသိပညာ ေပးမယ္၊ သတင္းေကာင္းေတြ ေပးမယ္ဆုိရင္ ေၾကာ္ျငာေတြကို မ်ားစြာ မထည့္ သင့္ေတာ့ပါ။ ခုေတာ့ သတင္းပုဒ္ေရက ဆယ္ဂဏန္း သာသာႏွင့္ ေၾကာ္ျငာပုဒ္ေရက ရာ ေက်ာ္ျဖစ္ ေနတာလည္း မသင့္ေတာ္တာ အမွန္ပါ။ အစိုးရသတင္းစာမွာ ေၾကာ္ျငာ အခ်ပ္ပိုေတြမ်ားစြာႏွင့္ ထူထဲေနမႈဟာ အစိုးရအတြက္ ဂုဏ္ယူစရာ မဟုတ္ပါ။
ေၾကာ္ျငာေတြကို ေလွ်ာ့ၿပီး ျပည္သူ လူထုအက်ဳိးျပဳမယ့္ သတင္းေတြ၊ ေဆာင္းပါးေတြကို ထည့္ေပးသင့္ပါတယ္။ ျပည္သူ လူထုဟာ သတင္းျပည့္စုံစြာ ၾကည့္လိုဖတ္လုိရင္ ပုဂၢလိက သတင္းစာ အားကိုးေနၾကရပါတယ္။
ပုဂၢလိက သတင္းစာေတြမွာ သတင္းစံုတယ္။ ေၾကာ္ျငာေတြ မမ်ားဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း သတင္းစာ တစ္ေစာင္ရဲ႕ တန္ဖိုးဟာ ၂၀၀က်ပ္ ျဖစ္ေနေတာ့။ အစိုးရ သတင္းစာက တစ္ေစာင္ကို က်ပ္ ၁၀၀ ေစ်းကြာ ေနတာလည္း လက္ေတြ႕ပါပဲ။
ကၽြန္ေတာ္က သံေတာ္ဆင့္ကေနၿပီး ႏိုင္ငံပိုင္ သတင္းစာ ဆုိၿပီး ေၾကးမံုနဲ႔ ျမန္မာ့ အလင္းကို ျပန္ၾကားေရး ၀န္ႀကီးဌာနက မူလပို္င္ရွင္ေတြလက္ကို ျပန္အပ္ဖုိ႔ေရး ခဲ့တာပါ။ တုတ္တုတ္ပင္ မလႈပ္ခဲ့ပါ။
သက္ဆုိင္ရာ ပုဂ္ၢိဳလ္ေတြ ႏွာေစးေနၾက ပံုရပါတယ္။ သို႔ေသာ္ သတင္းစာကို စိတ္၀င္စားတဲ့ သတင္းစာ ေလာကသား အခ်ဳိ႕ကေတာ့ ေ၀ဖန္သံေတြ နဲ႔ ေထာက္ခံ ၾကတာပါ။
သတင္းစာမ်ားကို မူလပိုင္ရွင္မ်ား လက္သို႔ ျပန္ေပးပါေတာ့လားဆုိတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အဆုိျပဳခ်က္နဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ေမးျမန္း ေ၀ဖန္ေဆြးေႏြး လာၾကတဲ့ ပုဂ္ၢိဳလ္ အခ်ဳိ႕လည္းရွိသဗ်။ ထုိပုဂ္ၢိဳလ္အခ်ဳိ႕ရဲ႕ အာေဘာ္ကိုလည္း တင္ျပလို ပါတယ္။
မိတ္ေဆြတစ္ဦးက ေတာ္လွန္ေရး အစိုးရလက္ထက္မွာ ေၾကးမံုသတင္းစာကို သိမ္းယူမႈအတြက္ ေလ်ာ္ေၾကးေပး တယ္မဟုတ္လားလုိ႔ ေမးလာပါတယ္။ မွန္ပါတယ္ဗ်ာ၊ အဲဒါနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ သိသမွ် ဖြင့္ဟပါမယ္။
ေၾကးမံုသတင္းစာ ထြက္စက ဦးေသာင္း (ခ) ေအာင္ဗလက အစုရွယ္ယာ ၆၀ ရာႏႈန္းပိုင္ဆုိင္ပါတယ္။ ဦးပြင့္ေကာင္း၊ မြန္စလိႈင္စတဲ့ ပုဂိ္ၢဳလ္အခ်ဳိ႕လည္း ရွယ္ယာ၀င္မ်ား ျဖစ္ၾကပါတယ္။
ထုိစဥ္က ေၾကးမံုသတင္းစာဟာ အာရွမွာ ပထမဆံုး ေအာ့ဖ္ဆက္ပံုႏွိပ္တဲ့ သတင္းစာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ေစာင္ေရလည္း ငါးေထာင္တစ္ေသာင္းကေန ခုနစ္ေသာင္းေက်ာ္အထိ လ်င္ျမန္စြာတက္ခဲ့တဲ့ သတင္းစာႀကီးပါ။ ျပည္သူ ပိုင္ျပဳလုပ္ေတာ့ တုိက္ေျမ၊ စက္၊ ကားမ်ားပါ ထိုစဥ္က က်ပ္ ၁၀ သိန္းခန္႔ တန္ပါတယ္။
သို႔ေသာ္ ေလ်ာ္ေၾကးအဖဲြ႕က ၄ သိန္းတန္လို႔ ဆံုးျဖတ္ပါတယ္။ အစိုးရ ဘက္က အခြန္ေတာ္ ႏွစ္သိန္း ရရန္ရွိသည္ ဆုိၿပီး က်ပ္ ၂သိန္းတန္ ဒီဘင္ခ်ာ ေငြေခ်စာခ်ဳပ္ ထုတ္ေပးပါတယ္။ တစ္ႀကိမ္တည္း မေပးပါ။ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ထုတ္ေပးရန္ စာခ်ဳပ္ျဖစ္ပါတယ္။
ထုိစဥ္က အေျခအေနအရ ဦးေသာင္းက လက္ခံခဲ့ပါ တယ္။ ႏွစ္စဥ္ ေငြက်ပ္ႏွစ္ ေသာင္းကို အစုရွယ္ယာမ်ားအား ခဲြေ၀ေပးခဲ့တယ္။ သို႔ေသာ္ ႏွစ္အနည္း ငယ္ၾကာေတာ့ အေမရိကႏွင့္ တိုင္း(မ္)သတင္းစာမ်ား တြင္ ဦးေသာင္း ေဆာင္းပါးမ်ား ေရးသျဖင့္ ဦးေန၀င္း စိတ္အလြန္ဆုိးပါတယ္။ ဘ႑ာေရး၀န္ႀကီး ဦးထြန္းတင့္ အေရးယူ၍ အမိန္႕ ထုတ္ပါတယ္။ ေငြစုဘဏ္မွာရွိေနတဲ့ ဦးေသာင္းပိုင္တဲ့ ေငြေတြကို သိမ္းလိုက္တယ္ဗ်ာ။ အဲဒါက ကၽြန္ေတာ္ ေလ့လာမိသမွ် ၿခံဳၿပီး တင္ျပခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ ျဖစ္ရပ္အမွန္ကေတာ့ ေၾကးမံုသတင္းစာကို စတိသာ ေလ်ာ္ေၾကးေပးတယ္ဆုိၿပီး သိမ္းလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ ရပါတယ္။
ျမတ္ေဆြ
ရည္ၫႊန္း- ေၾကးမံုဦးေသာင္း
ဘီလူးတုိ႔ရြာစာအုပ္။ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္။
ျမတ္ေဆြ
