လႈပ္ေလျမဳပ္ေလပညာေရး

ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္ - 12/19/2013 09:30:00 PM

ယေန႔အခ်ိန္အခါဝယ္ အသံုးတြင္က်ယ္လ်က္ ရွိေသာ စကားလံုးမွာ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရး ျဖစ္ပါသည္။ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲဆိုေသာ စကားကို ျမန္မာ အဘိဓာန္တြင္ ‘ေကာင္းမြန္ေသာ အေျခအေနသို႔ ေရာက္ေအာင္ ရွိရင္းတစ္ခုႏွင့္ အျခားတစ္ခုကို လဲလွယ္ ေဆာင္ရြက္သည္’ ဟု အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ထားပါသည္။ စာေရးသူသည္ ပညာေရးသမား ဆရာတစ္ဦး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စိတ္ဝင္စား ဆံုးအရာမွာ ပညာေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ အေၾကာင္းအရာမ်ား ျဖစ္ပါသည္။  ပညာေရး ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲရာတြင္ ရွိၿပီးျဖစ္ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ား၊ နည္းေဟာင္းမ်ား၊ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားကို ျပန္လည္ ဆန္းစစ္ရပါမည္။ ေရလဲႏွင့္ အသံုးခ်႐ံုမွ်ျဖင့္ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲသည္ဟု မေခၚဆိုႏုိင္ပါ။

ပညာေရး ရည္ရြယ္ခ်က္သည္ သစ္ဆန္းရမည္။ သင္ၾကား ပို႔ခ်မႈမွာလည္း နည္းသစ္မ်ား ျဖစ္ရမည္။ မိမိႏွင့္ အကြၽမ္းတဝင္ရွိေသာ မိမိ၏ လမ္းညႊန္ ခ်ဳပ္ကိုင္မႈကို ခံယူတတ္ေသာ ပညာသည္မ်ားကို မိမိ အလိုဆႏၵအရ ေရြးခ်ယ္ ေခၚယူေဆာင္ရြက္မည့္အစား အေတြ႕အႀကံဳ ရင့္က်က္ေသာ၊ အရည္အခ်င္း ျပည့္ဝေသာ၊ လုပ္ငန္းႏွင့္ အကြၽမ္းတဝင္ရွိေသာ ပညာရွင္မ်ားႏွင့္ အစားထိုး ေဆာင္ရြက္ေစရပါမည္။ လူတစ္ဦးခ်င္းစီ၏ တန္ဖိုးရွိျခင္း၊ လူတုိင္း လူတုိင္း ပါဝင္ ေဆာင္ရြက္ရမည့္ တာဝန္ရွိျခင္း၊ တစ္ဦးခ်င္းစီ၏ စြမ္းရည္ကို နားလည္လက္ခံၿပီး ပါဝင္ ေဆာင္ရြက္ခြင့္ျပဳျခင္း၊ တစ္ဦးခ်င္းအေပၚ ယံုၾကည္မႈႏွင့္ တစ္ဦးခ်င္းစီ၏ ႀကိဳးပမ္းမႈတို႔ ဆက္သြယ္ေနျခင္းတို႔ကို အသိအမွတ္ ျပဳရပါမည္။

ဘယ္ပံုဘယ္နည္း ေျပာင္းလဲရမည္ဟု အတိအက် မဆိုႏုိင္ေသာ္လည္း အေတြးအေခၚႏွင့္ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ ေျပာင္းလဲျခင္းကိုမူ အဓိကထား စဥ္းစား ေဆာင္ရြက္ရမည္ ျဖစ္ပါသည္။

ျမန္မာ့ပညာေရး သမုိင္းတစ္ေလွ်ာက္ အေျခအေနႏွင့္ အခ်ိန္အခါကို လုိက္၍ ပညာေရးမူဝါဒမ်ား၊ ပညာေရး လုပ္ငန္းမ်ား ဖန္တီးလ်က္ ျမန္မာ့ ေရေျမ သဘာဝႏွင့္ ေလ်ာ္ညီေသာ ပညာေရးစနစ္ကို စီစဥ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကပါသည္။ က႑ တစ္ခုခ်င္းအလုိက္ ေသခ်ာစြာ ေလ့လာဆန္းစစ္မည္ ဆိုပါက ၿပီးျပည့္စံုမႈ ရွိသည္ဟု မဆုိႏုိင္ေသာ္လည္း လမ္းညႊန္ခ်က္မ်ားအတုိင္း သတ္မွတ္ လ်ာထားခ်က္မ်ားႏွင့္အညီ ထိေရာက္စြာ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ၾကမည္ ဆိုပါက ေခတ္ႏွင့္ ေလ်ာ္ညီစြာ ႏုိင္ငံတကာကို ရင္ေပါင္ တန္းႏုိင္ေၾကာင္း ပညာေရး ပညာရွင္မ်ား လက္ခံထားၾကပါသည္။ သို႔ရာတြင္ ပညာေရးစနစ္ လုပ္ငန္း လမ္းညႊန္ခ်က္မ်ားမွာ လက္သံုး ကိရိယာမွ်သာ ျဖစ္၍ လက္ေတြ႕ လုပ္ေဆာင္ေနသူမ်ားမွာ လူမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။ ထိေရာက္စြာ အေကာင္အထည္ ေဖာ္မႈ အားနည္းေသာေၾကာင့္ ပညာေရး အဆင့္အတန္း နိမ့္က်လ်က္ ရွိေၾကာင္း ေထာက္ျပ ေဝဖန္မႈမ်ား ႀကံဳေတြ႕ေနရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ တုိင္းရင္းသား ေပါင္းစံု ေနထုိင္သည့္အတြက္ တုိင္းရင္းသား ဘာသာစကား ေလ့လာ သင္ယူႏုိင္ေရး ပညာေရး စနစ္အတြင္း ထည့္သြင္း စီစဥ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါသည္။ ၁၉၆၆ ခုႏွစ္ ႏုိ၀င္ဘာလ ၁ ရက္ေန႔တြင္ ထုတ္ျပန္ ေၾကညာခဲ့ေသာ အေျခခံ ပညာေရးစနစ္ ဥပေဒသစ္အရ မူလတန္း အဆင့္တြင္ သူငယ္တန္းမွ စတုတၳတန္း၊ အလယ္တန္းဆင့္တြင္ ပဥၥမတန္းမွ အ႒မတန္း၊ အထက္တန္းဆင့္တြင္ နဝမတန္းႏွင့္ ဒသမတန္း ထား၍ ပညာေရး ဖြဲ႕စည္းပံုကို သတ္မွတ္ခဲ့ပါသည္။ ယခုအခ်ိန္ တုိင္ေအာင္ က်င့္သံုးဆဲ ျဖစ္ပါသည္။ စာသင္ခ်ိန္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ျပည္နယ္ႏွင့္ ခ်င္းဝိေသ သတုိင္း (ထိုစဥ္က အသံုးအႏႈန္း) ရွိ မူလတန္း ေက်ာင္းမ်ားတြင္ မိမိတို႔၏ တုိင္းရင္းသား ဘာသာ သင္ၾကားႏုိင္ေစရန္ အလို႔ငွာ သူငယ္တန္းတြင္ တစ္ပတ္လွ်င္ ငါးႀကိမ္၊ ပထမတန္းႏွင့္ ဒုတိယတန္းတြင္ တစ္ပတ္လွ်င္ ေျခာက္ႀကိမ္စီ တုိင္းရင္းသားဘာသာ ထည့္သြင္း ျပ႒ာန္းခဲ့ပါသည္။ သို႔ရာတြင္  လက္ေတြ႕ေဆာင္ရြက္မႈ မရွိေသာေၾကာင့္ တုိင္းရင္းသား ဘာသာစကား သင္ၾကားေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ေဆြးေႏြးေနၾကျခင္းမွာ ထင္ရွားေသာ သာဓကတစ္ခု ျဖစ္ပါသည္။

လက္ရွိ ႏုိင္ငံေတာ္အစိုးရသစ္ လက္ထက္တြင္ ပညာေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ တစ္ရပ္ဟု ဆိုၿပီး ရာထူးမ်ားကို ပံုေအာ၍ တုိးျမႇင့္ခန္႔ထား ေပးခဲ့ပါသည္။ ပညာေရး ေဆြးေႏြးပြဲ တစ္ခုတြင္ အၿငိ္မ္းစား ပညာေရး အရာရွိႀကီးတစ္ဦးက လက္ရွိ တာဝန္ ထမ္းေဆာင္လ်က္ရွိေသာ ပညာေရး အရာရွိမ်ားကို ပညာေရး စာအုပ္မ်ား ဖတ္ဖူးမႈရွိ မရွိ၊ ပညာေရး ျမႇင့္တင္မႈ အစီအစဥ္ႏွင့္ ဆရာမ်ား အခန္းက႑ (ပညာေရး လက္စြဲ၊ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္၊ ေအာက္တုိဘာလ) စာအုပ္ကို ဖတ္ဖူးမႈရွိ မရွိ သိလို၍ လက္ညႇိဳး ေထာင္ေစခုိင္းခဲ့သည္။ အမ်ားစုမွာ ဖတ္ဖူးသူမ်ား မဟုတ္ၾကေၾကာင္း ေဖာ္ထုတ္ခဲ့ျခင္းကို ကိုယ္ေတြ႕ ႀကံဳခဲ့ရပါ သည္။ “ေျပာရမွာေတာ့ အားနာပါတယ္၊ အရည္အခ်င္းမရွိဘဲ ရာထူး ရယူခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္တယ္” ဟု အဆိုပါ အရာရွိႀကီး၏ ထပ္ဆင့္ ေျပာၾကားခ်က္ကုိလည္း ၾကားခဲ့ရပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ရာထူး၊ တာဝန္ႏွင့္ အညီရပိုင္ခြင့္၊ လုပ္ေဆာင္ခြင့္ႏွင့္အတူ အရည္အခ်င္း ျပည့္ဝေရးမွာလည္း ပညာေရး ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမႈအတြက္ စီမံခန္႔ခြဲမႈ လုိအပ္ခ်က္တစ္ရပ္ ျဖစ္ပါသည္။

ရာထူးတုိးျမႇင့္ ခန္႔ထားရာတြင္ ပညာေရး ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမႈအရဟု ဆိုၿပီး အရည္အခ်င္းစစ္ စာေမးပြဲ က်င္းပလ်က္ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ႏုိဝင္ဘာလက က်င္းပခဲ့ပါသည္။ ရာထူးသက္ မွတ္တမ္း စာေမးပြဲ ရမွတ္မ်ားကိုသာ အဓိကထား ေဆာင္ရြက္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။  ျပည္ေထာင္စု ရာထူးဝန္ အဖြဲ႕မွ သတ္မွတ္ထားေသာ အရည္အခ်င္း အကဲျဖတ္ ရမွတ္မ်ားကိုမူ ထည့္သြင္း စဥ္းစားေဆာင္ရြက္မႈ မျပဳခဲ့ပါ။ သက္ဆုိင္ရာ အဆင့္ဆင့္ တာဝန္ရွိသူ အသီးသီးထံတြင္ ခိုင္လံုေသာ ေဆာင္ရြက္မႈ မွတ္တမ္းမ်ား မထားႏုိင္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေၾကာင္းကို တာဝန္ယူ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ေသာ ပညာေရး အရာရွိတစ္ဦး၏ ေျပာၾကားခ်က္အရ သိခဲ့ရပါသည္။ သင္ၾကားေရး ကြၽမ္းက်င္သူ ဆရာ၊ ဆရာမ မ်ားကို ႐ံုးလုပ္ငန္း တာဝန္မ်ား ေဆာင္ရြက္ေစၿပီး ပညာသင္ၾကားမႈ အေတြ႕အႀကံဳ ႏုနယ္သူမ်ားကို သင္ၾကားမႈ နည္းစနစ္မ်ား ေဆြးေႏြးေစျခင္း၊ ေက်ာင္းမ်ား စစ္ေဆးျခင္းအတြက္ ရာထူးအရ တာဝန္ေပး ေဆာင္ရြက္ ေစျခင္းမွာလည္း ပညာေရး စီမံခန္႔ခြဲမႈ မွန္ကန္ေရးအတြက္ ဆင္ျခင္ သတိျပဳရမည့္၊ ေရွာင္ၾကဥ္ရမည့္ အခ်က္တစ္ရပ္ ျဖစ္ပါသည္။

သင္ၾကား သင္ယူမႈ ထိေရာက္ ေကာင္းမြန္ေစေရးအတြက္ လိုအပ္ခ်က္ ျဖစ္ေသာ ဆရာ ေက်ာင္းသား အခ်ဳိးညီမွ်ေစရန္ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ အတြင္းက မူလတန္းျပ ဆြဲခန္႔ဆရာမ်ား ခန္႔ထားခဲ့ပါသည္။ ေတာနယ္ တစ္ခုရွိ မူလတန္းေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္းတြင္ ေက်ာင္းသား ၈၀ ခန္႔ ရွိၿပီး အဆိုပါ ဆြဲခန္႔ ဆရာမတစ္ဦးသာ ရွိပါသည္။ အလားတူပင္ ေက်ာင္းသား ၉၀ ခန္႔ ရွိေသာ ၿမိဳ႕မက် ေတာမက် ေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္းတြင္မူ ဆြဲခန္႔ ဆရာမ ႏွစ္ဦး အပါအဝင္ ဆရာ၊ ဆရာမ ေလးဦး ရွိပါသည္။ ဆြဲခန္႔ ဆရာမ ႏွစ္ဦးအနက္ တစ္ဦးက သူငယ္တန္း၊ တစ္ဦးက ပထမတန္း သင္ေနၾကရပါသည္။ ပညာေရး ဝန္ႀကီးဌာန၏ ထုတ္ျပန္ခ်က္အရ ဆရာေက်ာင္းသား အခ်ဳိးမွာ ၁း၂၇ ျဖစ္သည္ဟု သိရပါသည္။ အေျခခံပညာ ခိုင္ခံ့ ေကာင္းမြန္ေစေရးအတြက္ အလြန္အေရးႀကီးဆံုး ျဖစ္ေသာ သူငယ္တန္းကို အေတြ႕အႀကံဳ ႏုနယ္ေသာ၊ သင္ျပမႈ နည္းပညာ ကြၽမ္းက်င္မႈ မရွိေသးသူမ်ားကို တာဝန္ေပး သင္ၾကားေစျခင္းသည္ မ်ားစြာ ရင္နာဖြယ္ ျဖစ္ပါသည္။ ၿမိဳ႕နယ္ တာဝန္ရွိသူမ်ား အေနႏွင့္လည္း သင္တန္း အမ်ဳိးမ်ဳိး၊ အစည္းအေဝး အႀကိမ္ႀကိမ္ သြားေနရသျဖင့္ ပင္မလုပ္ငန္းျဖစ္ေသာ ပညာေရး လုပ္ငန္း ႀကီးၾကပ္ကြပ္ကဲမႈအတြက္ စနစ္တက် မေဆာင္ရြက္ႏိုင္ ျဖစ္ေနရပါသည္။ ျဖစ္ရပ္ အေျခအေန မွန္မ်ားအနက္မွ တစ္ခုမွ်သာ ျဖစ္ပါသည္။

ပညာေရး ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရး လုပ္ငန္း အစီအစဥ္မ်ား ခ်မွတ္ႏိုင္ရန္ အဖြဲ႕အလိုက္ အစည္းအေဝးမ်ား အႀကိမ္ႀကိမ္ က်င္းပလ်က္ ရွိပါသည္။ အဆိုပါ အစည္းအေဝးမ်ားတြင္ အၿငိမ္းစား ပညာေရး အရာရွိႀကီးမ်ားက ဦးေဆာင္ ေဆြးေႏြးၾကပါသည္။ ပါဝင္ ေဆြးေႏြးသူမ်ားမွာ ၎တို႔ႏွင့္ ရင္းႏွီး ကြၽမ္းဝင္ေသာ အၿငိမ္းစား ပညာေရး အရာရွိမ်ား၊ ပညာေရးဌာနအတြင္း တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ဆဲ ရာထူးအဆင့္အလိုက္ သတ္မွတ္ ေခၚယူထားသူမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေဆြးေႏြးၾကပါဟု ဆိုေသာ္လည္း အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုကို အကန္႔အသတ္ တစ္ခုအတြင္း ေဆြးေႏြးေစရန္ လူပုဂၢိဳလ္ တစ္ဦးခ်င္းစီ၏ အမည္ကို ရာထူးအလိုက္ ေခၚ၍ ေဆြးေႏြးေစပါသည္။ အခ်ဳိ႕ေသာ အျခားေသာ ဆရာမ်ား၏ ေဆြးေႏြးမႈကိုမူ အခ်ိန္ကို ငဲ့ညႇာေသာအားျဖင့္ဟု ဆို၍ ကန္႔သတ္ ေဆြးေႏြးေစပါသည္။ အစဥ္အလာအရ ပညာေရးဌာနတြင္ အဆင့္ျမင့္ တာဝန္ယူခဲ့ၿပီး လုပ္ငန္းထိေရာက္ ေအာင္ျမင္ေစရန္ ေဆာင္ရြက္မႈ မျပဳသူမ်ားက ပညာေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈအတြက္ ဦးေဆာင္ ေဆြးေႏြးေနျခင္းမွာ ျမန္မာ့ပညာေရး ရင္ေလးစရာ ျဖစ္ပါသည္။ လက္ရွိ ပညာေရး ဌာနအတြင္း အဆင့္ျမင့္ တာဝန္ယူေနသူ မ်ားကလည္း အရည္အေသြး ျပည့္ဝၿပီး ေလာင္းရိပ္ ကင္းကင္း ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေရး လိုအပ္သကဲ့သို႔ အရည္အခ်င္း ျပည့္မီသူမ်ားကို စိစစ္ေရြးခ်ယ္ တာဝန္ေပးရန္ လိုအပ္ပါသည္။ ျပင္ပ ပညာေရး ပညာရွင္မ်ား၏ အႀကံဉာဏ္ကိုလည္း ရယူေဆြးေႏြး အျမင္ခ်င္း ဖလွယ္သင့္ပါသည္။

‘သန္း ၆၀ ေသာ ျပည္သူမ်ားတြင္ အစိုးရ ဝန္ထမ္းမွာ တစ္သန္းခန္႔ ရွိပါသည္။ ၎တို႔အနက္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ လိုသူမ်ားမွာ ၁၀၀၀ ေလာက္သာ ရွိၿပီး က်န္ေသာ သူမ်ားမွာ တရြတ္တိုက္ လိုက္ေနဆဲ ျဖစ္သည္’ ဟု ျပည္ေထာင္စု ဝန္ႀကီးတစ္ဦး ေျပာခဲ့သည္ဟု သိရပါသည္။ ျဖစ္ရပ္ အေျခအေနကို သိလွ်င္ နည္းလမ္းရွာ ေျဖရွင္းရန္သာ လိုအပ္ပါသည္။ တရြတ္တိုက္လိုက္ ေနသူမ်ားကို စည္း႐ံုး၍ ပညာေပးၿပီး မလိုက္ႏိုင္ပါက လက္တြဲ ျဖဳတ္ရန္သာ ျဖစ္ပါသည္။ ဟန္ျပ လုပ္ေဆာင္လိုေသာ သေဘာ၊ ေနၿမဲဆက္ေနလိုေသာ သေဘာ၊ လုပ္ငန္း ကြၽမ္းက်င္ေအာင္ ေလ့လာအားထုတ္ ႀကိဳးစားလိုမႈ ကင္းမဲ့ေသာ သေဘာ၊ ဆရာေမြး တပည့္ေမြးလိုေသာ သေဘာမ်ား အ႐ိုးစြဲေနျခင္းမ်ား ပညာေရးဌာန တာဝန္ရွိသူ အသီးသီးထံ လႊမ္းမိုးေနမည္ ဆိုပါလွ်င္ ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္း လႊမ္းထားသည့္ ရႊံ႕ႏြံ ထူထပ္ေသာ အိခံု (ႏြံ) ထဲသို႔ ေရာက္ေနသူကဲ့သို႔ လႈပ္ေလျမဳပ္ေလ ပညာေရး ျဖစ္သြား ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ အတၱစြဲ ကင္းကင္းျဖင့္ စဥ္းစား ေရွာင္ၾကဥ္ ျပဳျပင္သင့္ၿပီ ျဖစ္ပါသည္။

ျမန္မာ့ ပညာေရး ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမႈကို လႈပ္ရွားမႈသာ ရွိၿပီး အသံမျမည္ေသာ၊ အသံမထြက္ေသာ ပတ္ေျခာက္ တီးဝိုင္းမ်ဳိး မျဖစ္ေစလိုပါ။ ၿငိမ့္ေညာင္း သာယာသံတို႔ျဖင့္ ႁပြမ္းေသာ ေတးသံစံု တူရိယာတီးဝိုင္း ျဖစ္ေစလိုသည္မွာ ပညာေရးသမား ဆရာ ဆရာမမ်ား၏ မြန္ျမတ္ေသာ ဆႏၵအမွန္သာလွ်င္ ျဖစ္ပါသည္။

The Voice Weekly Myanmar