ေတာ္လွန္ေရးရဲေဘာ္ႀကီး၏ မၿပီးဆံုးေသးေသာ တိုက္ပဲြ

ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္ - 11/13/2013 02:57:00 PM

နယ္ခ်ဲ႕အဂၤလိပ္ႏွင့္ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္တို႔ကို ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ေတာ္လွန္တုိက္ပဲြ၀င္ခဲ့သည့္ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုး၀င္ ေတာ္လွန္ေရးရဲေဘာ္ေဟာင္း သခင္တစ္ဦး တံတားေပၚတြင္ ေတာင္းရမ္းစားေသာက္ေနရသည့္သတင္းက လူအမ်ား၏စိတ္ကို ႐ိုက္ခတ္အံ့အားသင့္ေစခဲ့သည္။

သည္အျဖစ္အပ်က္က အမွန္တကယ္ပင္ ျဖစ္ပြားခဲ့သည္။

အသက္(၉၁)ႏွစ္အရြယ္ အဘိုးအို သခင္လွႀကိဳင္တစ္ေယာက္ ပဲခူးတံတားေပၚတြင္ တစ္ႏွစ္ခဲြခန္႔ ေတာင္းရမ္းစားေသာက္ခဲ့ရပါသည္။ သူ႔အတြက္ ေလာကဓံ၏႐ိုက္ခတ္မႈကို အခံရဆံုးေသာ ေန႔ရက္မ်ား ျဖစ္ခဲ့ပါလိမ့္မည္။

ယခုေတာ့ ပဲခူးၿမိဳ႕ခံတစ္ဦးက သူ႔ကိုဓာတ္ပံု႐ိုက္ၿပီး လူမႈကြန္ရက္ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္စာမ်က္ႏွာေပၚသို႔ တင္ဆက္ခဲ့ရာမွ အစျပဳ၍ လူအမ်ားသိရွိသြားခဲ့ၿပီး လူမသိသူမသိ ႏြမ္းပါးဆင္းရဲေနရွာသည့္ ေတာ္လွန္ေရးတပ္သားေဟာင္းႀကီး လူျမင္ကြင္းသို႔ ေပၚထြက္လာပါၿပီ။

“စားစရာမွမရွိတာ”ဟု ေတာင္းရမ္းစားေသာက္သည့္ဘ၀မွ လြတ္ေျမာက္လာသည့္ ႏွစ္ရက္ေျမာက္ေန႔တြင္ သူေတာင္းရမ္းခဲ့ရသည့္ အေၾကာင္းရင္းကို သခင္လွႀကိဳင္က ခပ္တိုတိုပင္ ေျပာပါသည္။

ႏို၀င္ဘာ ၁၀ ရက္ ညေနပိုင္းက သခင္လွႀကိဳင္တစ္ေယာက္ အသစ္စက္စက္ စတစ္ေကာ္လာအျဖဴေရာင္ေလးႏွင့္ အျပာေရာင္ပုဆိုးသစ္ကို ခါးပတ္ျဖင့္ ၀တ္ဆင္လ်က္ ၀ါးခင္းၾကမ္းျပင္တြင္ ထိုင္ေနသည္။ ေဘးတြင္ ေရသန႔္ဘူးတစ္ကတ္ကို ခ်ထားၿပီး လာေရာက္သည့္ဧည့္သည္မ်ားကို ကမ္းေပးလ်က္ရွိသည္။

ပဲခူးၿမိဳ႕ အိုးေလးစုရပ္ကြက္၊ ဗြက္ေပါက္ေနသည့္ ေရႊေစတီလမ္းသြယ္ေလးအတြင္းရွိ ေျခတံရွည္အိမ္ေလးေပၚတြင္ သခင္လွႀကိဳင္ ေနထိုင္သည္။ သစ္တုိင္အနည္းငယ္ျဖင့္ ဖ႐ိုဖရဲတည္ေဆာက္ထားသည့္ အိမ္ေလးက ေလတိုက္လွ်င္ပင္ လဲၿပိဳေတာ့မေယာင္။ အိမ္ေပၚတက္သည့္ေလွကားက ခေနာ္ခနဲ႔။ ၀ါးျပားမ်ားခင္းထားသည့္ ၾကမ္းခင္းက တက်ိက်ိျမည္ေနသည္။ ေခါင္ကိုမိုးထားသည့္ ထန္းလက္ရြက္မ်ားက ေပါက္ၿပဲေနၿပီး ၀ါးထရံက ဟိုတစ္ကြက္ဒီတစ္ကြက္ ေပါက္ၿပဲေန၏။ ဒါက သခင္လွႀကိဳင္၏ လက္ရွိေနထိုင္မႈ အခင္းအက်င္းပင္ျဖစ္သည္။

သခင္လွႀကိဳင္ကို ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၂၈၄ ခုႏွစ္၊ နတ္ေတာ္လဆန္း ၇ ရက္၊ အဂၤါေန႔တြင္ ေမြးဖြားခဲ့ၿပီး ဇာတာအမည္မွာ စစ္ၫြန္႔ျဖစ္သည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ လွႀကိဳင္ဟူသည့္ အမည္တြင္ခဲ့သည္။ အဖ ဦးေအာင္ဘြင့္၊ အမိ ေဒၚတိုးတို႔မွ ေမြးဖြားသည့္ သားသမီးငါးဦးအနက္ အႀကီးဆံုးျဖစ္သည္။

(၁၆)ႏွစ္သားအရြယ္တြင္ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုးသို႔ ၀င္ေရာက္ၿပီး သခင္ဘဲြ႕ကို ခံယူခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ဟသၤာတၿမိဳ႕၌ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္၀င္ ဗိုလ္ရန္ႏိုင္၏ တပ္အတြင္း၀င္ေရာက္၍ လက္နက္ကိုင္ခဲ့သည္။ တိုက္ပဲြမ်ားစြာတိုက္ခဲ့ၿပီး ေျခာက္ႏွစ္ခန္႔အၾကာတြင္ One Line Three Star တပ္ၾကပ္ႀကီးအဆင့္သံုးရစ္ႏွင့္ လစာ ၅၅ က်ပ္ ရရွိခဲ့သည္။

နာမည္ေက်ာ္ ေရႊေတာင္တုိက္ပဲြတြင္ သခင္လွႀကိဳင္ပါ၀င္ခဲ့ၿပီး ဂ်ပန္တပ္မ်ားႏွင့္အတူ နယ္ခ်ဲ႕အဂၤလိပ္ကို တိုက္ခိုက္ခဲ့သည္။ ေရႊေတာင္တိုက္ပဲြ၌ ႏွစ္ႀကိမ္တိုင္တိုင္ ပါ၀င္ခဲ့သည္ဟု သူကဆုိသည္။

“လက္ပစ္ဗံုးေျခာက္လံုးနဲ႔ ဂ်ပန္ဗိုလ္ ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္က အေသခံၿပီးတက္တိုက္တာ က်သြားတယ္။ သူက်သြားေတာ့ ဗိုလ္ရန္ႏိုင္ တက္တယ္”ဟု သူက ေရႊေတာင္တိုက္ပဲြအတြင္း မွတ္မိသေလာက္ေျပာျပသည္။

ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ကို ေတာ္လွန္ၾကရာ၌ သခင္လွႀကိဳင္က သာယာ၀တီအေနာက္ျခမ္းရွိ စံေရြး-ဖိုးေခါင္အရပ္ေဒသမွ တိုက္ပဲြ၀င္ခဲ့သည္။ ဖက္ဆစ္စနစ္ကိုဆန္႔က်င္ၿပီး ဂ်ပန္ကို ေမာင္းထုတ္ခဲ့ၾကသည္။ တုိင္းျပည္လြတ္လပ္ေရးအတြက္ အသက္ကိုပဓာနမထားဘဲ စစ္တိုက္ခဲ့ၾကသည္။ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ႏွင့္ သတိၱျပခဲ့သည္။

“လူက အဲဒီတုန္းက မိုက္တာလည္းမေျပာနဲ႔။ ဥံဳခံၿပီး တုတ္ၿပီး ဓားၿပီးေဆးထိုးတယ္။ ရဲေဘာ္အခ်င္းခ်င္း စမ္းသပ္ၾကတာ။ တကယ္ခုတ္ရင္ျပတ္တယ္”ဟု သခင္လွႀကိဳင္က ဘယ္ဘက္လက္ဖ်ံရွိ ဓားခုတ္ရာ အမာရြတ္ႀကီးကို ထုတ္ျပသည္။ ဓားၿပီးသည္ဟူသည့္ေဆးကိုထိုးၿပီး တကယ္ၿပီး၊ မၿပီးကို ဓားေကာက္ျဖင့္ခုတ္လ်က္ စမ္းသပ္ၾကျခင္းဟုဆိုသည္။ သို႔ေသာ္ တကယ္မၿပီးဘဲ ဓားခုတ္ရာႀကီးသာ ေသရာပါခဲ့သည္။

တိုက္ပဲြမ်ားအတြင္း သခင္လွႀကိဳင္က ဘယ္ဘက္ေျခမ်က္စိတြင္ ေသနတ္ဒဏ္ရာတစ္ခ်က္သာ ရရွိခဲ့သည္။ ဟသၤာတခ႐ိုင္၊ သဲျဖဴေက်းရြာတြင္ ကရင္ခရစ္ယာန္လက္နက္ကိုင္ ေကာ္သူေလးတပ္ဖဲြ႕ႏွင့္ တိုက္ပဲြျဖစ္ရာမွ ေသနတ္ထိမွန္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

“ကိုယ့္ဘက္က တပ္ခဲြတစ္ခဲြ လူတစ္ရာေက်ာ္ပဲပါတယ္။ ဟိုဘက္က အင္အားပိုမ်ားတယ္။ အဘကို စတင္းဂန္းတစ္လက္ေပးတယ္။ အဘက ကာဘိုင္ေပးပါလုိ႔ေျပာၿပီး ကာဘိုင္နဲ႔တုိက္တယ္။ ကာဘိုင္ကက်ည္ေျပးတယ္”ဟု သခင္လွႀကိဳင္ကေျပာျပသည္။

လြတ္လပ္ေရးရၿပီးသည့္ေနာက္ပိုင္းတြင္ သခင္လွႀကိဳင္တစ္ေယာက္ ဗိုလ္ထြန္းလွတပ္ရင္းသို႔ လက္နက္ျပန္အပ္၍ အၿငိမ္းစားယူခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ေမာ္လၿမိဳင္သူ ေဒၚ၀က္ႏွင့္ လက္ထပ္၍ သမီးႏွစ္ဦး ထြန္းကားခဲ့သည္။ ဟသၤာတၿမိဳ႕ေပၚမွတစ္ဆင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ကာ တာေမြၿမိဳ႕နယ္၊ ေမတၱာၫြန္႔ရပ္ကြက္တြင္ ေဆးဆိုးပန္း႐ိုက္အလုပ္ လုပ္ကိုင္အေျခခ်ခဲ့သည္။ တစ္ႏွစ္ခန္႔အၾကာတြင္ ေမတၱာၫြန္႔ရပ္ကြက္ မီးေလာင္သျဖင့္ ေျမာက္ဥကၠလာပၿမိဳ႕နယ္သို႔ ထပ္မံေျပာင္းေရႊ႕ခဲ့သည္။

ထို႔ေနာက္ ပဲခူးၿမိဳ႕၊ အိုးေလးစုရပ္ကြက္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕၍ ေဆးဆိုးပန္း႐ိုက္အလုပ္ကို ဆက္လက္လုပ္ကိုင္ခဲ့ရာ အဆင္မေျပျဖစ္ၿပီး စီးပြားပ်က္ခဲ့သည္။ သမီးအငယ္ျဖစ္သူ (၅၅) ႏွစ္အရြယ္ ေဒၚသန္းစိန္ႏွင့္အတူေနထိုင္ရင္း တစ္လမ္း၀င္တစ္လမ္းထြက္ ဖိနပ္ခ်ဳပ္သည့္အလုပ္ကို လုပ္ကိုင္ခဲ့ရသည္။

“ဖိနပ္ခ်ဳပ္မလား .. ဖိနပ္ေဟာင္းေတြ ျပင္တယ္”ဟု သံစဥ္ေလးျဖင့္ ေအာ္ခဲ့သည္ဟု သခင္လွႀကိဳင္ကေျပာျပၿပီး ထိုသံစဥ္ကို ျပန္ရြတ္ဆုိျပေသးသည္။

“ကိုယ္နဲ႔တိုက္ပဲြ၀င္ခဲ့တဲ့ ရဲေဘာ္ေတြလည္း တစ္ေယာက္မွမရွိၾကေတာ့ဘူး။ စိတ္ပ်က္ၿပီး ပဲခူးေရာက္လာတာ။ စိတ္ပ်က္ေတာ့ ဟိုဟာလုပ္ဒီဟာလုပ္ျဖစ္သြားတာ”ဟု သူ႔ဘ၀၏ အခက္ခဲဆံုးေန႔ရက္မ်ားကို ျပန္ေျပာင္းေျပာျပသည္။

သခင္လွႀကိဳင္က ဇာတ္သဘင္၀ါသနာႀကီးသူျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေဗဒါၫြန္႔ကပဲြသဘင္သို႔ ၀င္ေရာက္၍ လူရႊင္ေတာ္အျဖစ္ လုပ္ကိုင္ခဲ့ေသးသည္။ ဇာတ္မင္းသား နန္းၫြန္႔စိန္၊ ေရႊဘိုလြင္တို႔ႏွင့္တဲြဖက္၍ ျမန္မာျပည္အႏွံ႔ ေဖ်ာ္ေျဖခဲ့သည္။ မင္းသားေရႊဘိုလြင္က သူႏွင့္ ညီအစ္ကိုႏွစ္၀မ္းကဲြေတာ္စပ္သျဖင့္ ဇာတ္ထဲလိုက္ခဲ့ရာ လူရႊင္ေတာ္အလုပ္ရခဲ့သည္။

သမီးျဖစ္သူ ေဒၚသန္းစိန္မွာ ေသြးတိုးေရာဂါျဖင့္ က်န္းမာေရးမေကာင္းဘဲ ေဆးလိပ္လိပ္ျခင္း၊ က်ပန္းလုပ္ျခင္းတို႔ျဖင့္ ရပ္တည္ခဲ့ၾကၿပီး အသက္(၂၀)အရြယ္ ေျမးျဖစ္သူမွာ ပန္းရန္အလုပ္ကို ၀င္ေရာက္လုပ္ကိုင္ရသည္။ အလုပ္က ရတစ္ေန႔၊ မရတစ္ေန႔ျဖစ္သည့္အတြက္ စား၀တ္ေနေရးခက္ခဲလာသည္။ စားစရာမရွိသည့္ေန႔ရက္မ်ား ႀကံဳေတြ႕လာရသည္။

ထိုအခါ သခင္လွႀကိဳင္ အျပင္ထြက္ေတာ့သည္။ မနက္ပိုင္းတြင္ ေဘးအိမ္မွ ဆိုက္ကားဆရာကိုေခၚကာ ပဲခူးၿမိဳ႕လယ္မွ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္သို႔ လိုက္ပို႔ခိုင္းသည္။ ဆိုက္ကားဆရာ ျပန္သြားၿပီးေနာက္တြင္ လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္ေသာက္ၿပီးေနာက္ အနီးရွိ ပဲခူးတံတားေပၚသို႔တက္ကာ တစ္ေနရာတြင္ထိုင္လ်က္ အလွဴခံခဲ့သည္။ ေျခာက္လခန္႔ၾကာသည္အထိ အိမ္ကမသိ။

“မိုးလင္းရင္ ထြက္သြားၿပီ။ ခါတိုင္းလို ဖိနပ္သြားခ်ဳပ္တယ္လို႔ထင္တာ။ ေျခာက္လေလာက္ေနမွ သူမ်ားေတြလာေျပာမွ သိတယ္။ ကၽြန္မ မ်က္ရည္က်တယ္။ ငိုတယ္။ အေဖ သမီးတို႔ကို အရွက္ခဲြေနတာလားဆိုၿပီး။ အဲဒီမွာ အေဖက မသြားဘဲ အိမ္မွာထိုင္ေနရင္ ငါ ေလျဖတ္မယ္။ ဆက္မလုပ္ရဘူးဆိုရင္ ငါတစ္ေနရာကို ထြက္သြားမယ္လို႔ေျပာတယ္။ ေနာက္ေတာ့ လက္ေလွ်ာ့လိုက္ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ မိဘတစ္ေယာက္ ေတာင္းစားေနတာ ဘယ္သားသမီးကၾကည့္ေနႏိုင္မွာလဲ”ဟု သမီးျဖစ္သူ ေဒၚသန္းစိန္ကဆိုသည္။

သခင္လွႀကိဳင္ကလည္း သူေတာင္းရမ္းစားေသာက္ခဲ့ရျခင္းအေပၚ “အိမ္မွာ စားစရာမွမရွိတာ။ ကိုယ္ထြက္လုပ္မွစားရမွာ။ ေျမးကလည္း အလုပ္မရွိဘူး။ ပန္းရန္လုပ္တာ ရတစ္ရက္၊ မရတစ္ရက္”ဟုသာ မွတ္ခ်က္ေပးသည္။

သူ႔ကို အၿမဲလိုက္ပို႔ရသည့္ အိမ္အနီးမွ ဆိုက္ကားဆရာ ကိုေဇာ္ေဇာ္ဟိန္းက “လက္ဖက္ရည္ ထြက္ေသာက္တယ္ထင္လို႔ လိုက္ပို႔ၿပီးထားခဲ့တာ။ ေနာက္က်ေတာ့ သားေရ.. အဘ လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္လို႔ တံတားေပၚလိုက္ပို႔ပါဆိုေတာ့မွ အဘ.. ဘာလုပ္မလို႔လဲဆိုေတာ့ သူက အဘအလွဴခံတာလို႔ ျပန္ေျပာတယ္။ ေတာ္ေတာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတယ္။ ကိုယ္ကလည္း ရရစားစားေတြဆိုေတာ့ မကူညီႏိုင္ဘူး”ဟု ျပန္ေျပာျပသည္။

ေတာ္လွန္ေရးရဲေဘာ္ေဟာင္းႀကီးသည္ ဘ၀ေန၀င္ခ်ိန္နီးလာသည္အထိ ႀကံဳရာအလုပ္မ်ား လုပ္ကိုင္ခဲ့ၿပီး မလုပ္ကိုင္ႏိုင္ေတာ့သည့္အခ်ိန္မွာပင္ ေတာင္းရမ္းျခင္းျဖင့္ သမီးႏွင့္ေျမးကို လုပ္ေကၽြးခဲ့သည္။ က်န္းမာေရးအေနႏွင့္ ယခုထိတိုင္ ေကာင္းမြန္ေနဆဲျဖစ္ၿပီး ဘယ္ဘက္မ်က္လံုးကေတာ့ မျမင္ရေတာ့။ သို႔ေသာ္ စာဖတ္၍ရေသးသည္ဟု သခင္လွႀကိဳင္ကဆိုသည္။

“ေဆးလိပ္မေသာက္ဘူး။ ကြမ္းမစားဘူး။ အရက္မေသာက္ဘူး။ ထန္းရည္ေတာင္ မေသာက္ဖူးဘူး”ဟု သူကေျပာသည္။

သူ႔ထံတြင္ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုးကေပးပို႔သည့္ ဂုဏ္ျပဳပဲြဖိတ္ၾကားလႊာတစ္ေစာင္ရွိသည္။ သခင္ေလးေမာင္ကိုယ္တိုင္ လက္မွတ္ေရးထိုး၍ အသိအမွတ္ျပဳ ေပးပို႔ထားျခင္းျဖစ္သည္။ ေမာ္ကြန္း၀င္ေလွ်ာက္လႊာတင္ရန္ သခင္မ်ားက ေထာက္ခံထားသည့္ လက္ေရးမူစာရြက္တစ္ရြက္လည္းရွိသည္။ သို႔ေသာ္ သခင္လွႀကိဳင္ ေမာ္ကြန္း၀င္မျဖစ္ခဲ့ပါ။

“တပ္အေထာက္အထားေတြအားလံုး ေမတၱာၫြန္႔မီးေလာင္ေတာ့ ပါသြားတယ္။ ေမာ္ကြန္း၀င္ေလွ်ာက္မလို႔။ သတင္းသြားပို႔ေတာ့ ပဲခူးၿမိဳ႕စစ္မႈထမ္းေဟာင္းအဖဲြ႕က အဲဒီတုန္းက ဥကၠ႒ဗိုလ္ႀကီးထြန္းျမင့္က လက္မခံဘူး”ဟု သူကေျပာျပသည္။ ရလဒ္ကေတာ့ လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပဲြ၀င္ ေတာ္လွန္ေရးရဲေဘာ္ႀကီး လမ္းေဘးတြင္ တစ္ေန႔သံုးေထာင္ခန္႔ရေအာင္ ေတာင္းရမ္းရသည့္ဘ၀သို႔ ေရာက္သြားျခင္းပဲျဖစ္သည္။

“ပဲခူးသတင္းစာဆရာအသင္းဥကၠ႒ ဦးစိန္လိႈင္က ကၽြန္ေတာ့္ကိုလွမ္းေျပာတာ။ ကၽြန္ေတာ္သြားေမးၿပီး အြန္လိုင္းမွာတင္လိုက္တယ္။ လူေတြစိတ္၀င္စားလာၿပီး အေထာက္အထားေတြ ထုတ္ျပေတာ့ လူသိသြားတယ္”ဟု သခင္လွႀကိဳင္အေၾကာင္းကို ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္တြင္ တင္ဆက္ခဲ့သူ ပဲခူးၿမိဳ႕ခံ ကိုၾကည္လင္းကေျပာသည္။

အြန္လိုင္းတြင္ ပ်ံ႕ႏွံ႔လာၿပီးေနာက္ တပ္မေတာ္အၿငိမ္းစားအရာရွိတစ္ဦးျဖစ္သည့္ ဦးေမာင္ေမာင္ေအာင္က အလွဴေငြမ်ားေကာက္ခံျခင္း၊ သတင္းျဖန္႔ေ၀ေပးျခင္းတို႔ကို ျပဳလုပ္ခဲ့ရာ လူအမ်ားသိရွိၿပီး သခင္လွႀကိဳင္အတြက္ ကူညီေထာက္ပံ့မည့္သူမ်ား ႐ုတ္ျခည္းေပၚထြက္လာခဲ့သည္။ သူ႔အေၾကာင္းကို ၾကားသိသူမ်ားကလည္း ေၾကကဲြ၀မ္းနည္းစိတ္ျဖင့္ ဆုေတာင္းေပးခဲ့ၾကသည္။

ထိုအခါ ပဲခူးတိုင္းေဒသႀကီး စစ္မႈထမ္းေဟာင္းအဖဲြ႕ကလည္း ခ်က္ခ်င္းပင္ သခင္လွႀကိဳင္ကို လိုက္လံရွာေဖြခဲ့သည္။ ေတြ႕လွ်င္ေတြ႕ခ်င္း သခင္လွႀကိဳင္အတြက္ စစ္မႈထမ္းေဟာင္း ရဲေဘာ္ႏွစ္ဦးကို အနီးကပ္ေစာင့္ေရွာက္ေပးခဲ့သည္။

“ႏို၀င္ဘာ ၉ ရက္ကစၿပီး မနက္ကေန ည ၇ နာရီအထိ အဘေဘးမွာ ကူညီတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနပါတယ္”ဟု ကလ်ာနီရပ္ကြက္ စစ္မႈထမ္းေဟာင္း စည္း႐ံုးေရးမွဴး ကိုေန၀င္းကဆုိသည္။

ေမြးေရ/ေက်းလက္၀န္ႀကီးဌာနမွ ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး(ေဟာင္း) ဦးအုန္းျမင့္ကိုယ္တိုင္ ဆက္သြယ္၍ သခင္လွႀကိဳင္ႏွင့္ ဖုန္းေျပာအားေပးခဲ့သည္။ လိုအပ္သည့္ေထာက္ပံ့မႈမ်ားကိုလည္း ျပဳလုပ္ေပးေနၿပီျဖစ္သည္။

“သတင္းၾကားၾကားခ်င္း စံုစမ္းလိုက္တယ္။ အသက္လည္းႀကီးေနၿပီ။ စစ္မႈထမ္းေဟာင္းလုပ္ခဲ့တာလည္း မွန္တဲ့အတြက္ စစ္မႈထမ္းေဟာင္းအဖဲြ႕က တစ္လကို ႏွစ္ေသာင္းက်ပ္နဲ႔ ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီးက တစ္လကို ေျခာက္ေသာင္းက်ပ္ ပံုမွန္ေထာက္ပံ့သြားမွာပါ”ဟု ပဲခူးတိုင္းေဒသႀကီး စစ္မႈထမ္းေဟာင္းအဖဲြ႕ဥကၠ႒ ဗိုလ္ႀကီးမင္းေသာ္တာကရွင္းျပသည္။

ယခုအခါ သခင္လွႀကိဳင္ ဘ၀ေန၀င္ခ်ိန္အထိ ေနထိုင္သြားႏိုင္ရန္အတြက္ ေျမကြက္တစ္ကြက္တြင္ ေနအိမ္တစ္လံုးကို ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီးဦးအုန္းျမင့္က ေဆာက္လုပ္ေပးသြားမည္ျဖစ္သည္။ စင္ကာပူေရာက္ ျမန္မာမ်ား၊ I Love Myanmar အဖဲြ႕၊ ဗိုလ္ႀကီးေဟာင္းေနမ်ဳိးဇင္၊ ပုဂၢလိကကုမၸဏီမ်ား၊ ပရဟိတအဖဲြ႕အစည္းမ်ား၊ တပ္မေတာ္အၿငိမ္းစားအရာရွိမ်ား စသည့္အဖဲြ႕အစည္းမ်ားက သြားေရာက္ေထာက္ပံ့လွဴဒါန္းေနၾကၿပီျဖစ္သည္။ သခင္လွႀကိဳင္အတြက္ အိုကံေကာင္းသည္ဟု ေျပာရမလိုပင္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ၾကာျမင့္စြာ ျဖတ္သန္းခဲ့ရသည့္ ဘ၀ကေတာ့ ၾကမ္းလွပါသည္။

ရရွိလာသည့္အလွဴေငြမ်ားကို သခင္လွႀကိဳင္က စားေသာက္႐ံုသာမက အလွဴအတန္းမ်ားလည္း လုပ္သြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာပါသည္။ သူေနထိုင္သည့္ ခေနာ္ခနဲ႔အိမ္ေလးရွိရာ ဗြက္ေပါက္ေနသည့္ လမ္းေလးကိုလည္း ျပင္ဆင္လိုသည္ဟု သူကရည္မွန္းထားသည္။

သခင္လွႀကိဳင္အတြက္ လွဴဒါန္းသည့္ေငြေၾကးမ်ားကို ဘဏ္တြင္ သူ႔အမည္ျဖင့္ ေငြစာရင္းစာအုပ္ ျပဳလုပ္သြားမည္ျဖစ္ၿပီး ေငြသြင္း၊ ေငြထုတ္ျပဳလုပ္ရာတြင္ စနစ္တက်ျဖစ္ေစရန္အတြက္ အထက္တန္းေရွ႕ေနတစ္ဦး၊ ဘဏ္မန္ေနဂ်ာတစ္ဦး၊ ရပ္ကြက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးႏွစ္ဦး၊ စစ္မႈထမ္းေဟာင္းအဖဲြ႕၀င္ ဗိုလ္ႀကီးတစ္ဦးတို႔ ပါ၀င္သည့္အဖဲြ႕က ႀကီးၾကပ္ေပးသြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိရသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပဲြ ဆင္ႏႊဲခဲ့ၾကသည့္ လြတ္လပ္ေရးေမာ္ကြန္း၀င္ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ားကို ေထာက္ပံ့သည့္ ေထာက္ပံ့ေငြေၾကးမွာ ေမာ္ကြန္း၀င္ပထမအဆင့္တစ္ဦးလွ်င္ ခုနစ္ရာ့ငါးဆယ္က်ပ္၊ ေမာ္ကြန္း၀င္ဒုတိယအဆင့္တစ္ဦးလွ်င္ သံုးရာခုနစ္ဆယ့္ငါးက်ပ္ႏႈန္းျဖစ္သည္။ အဆိုပါ ေငြေၾကးပမာဏမွာ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္မွ ယေန႔အထိျဖစ္သည္။

ဒီမိုကေရစီအစိုးရသစ္လက္ထက္တြင္ ပင္စင္လစာမ်ားကို တုိးျမႇင့္ေပးအပ္ခဲ့ေသာ္လည္း ေမာ္ကြန္း၀င္မ်ားအတြက္ ေပးအပ္သည့္ ေထာက္ပံ့ေၾကးမွာ ယခင္အတိုင္းသာ ရွိေနဆဲျဖစ္ပါသည္။ လြတ္လပ္ေရးရရွိေစရန္ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့စြန္႔လႊတ္စြန္႔စားခဲ့ၾကသည့္ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ားကို မစို႔မပို႔ေငြေၾကးသာ ေထာက္ပံ့၍ လ်စ္လ်ဴ႐ႈထားရန္ မသင့္ေလ်ာ္ပါ။ သခင္လွႀကိဳင္လို ရဲေဘာ္ေဟာင္းႀကီးမ်ား မည္မွ်က်န္ေသးသလဲ မသိႏိုင္ပါ။

ဓာတ္ပုံ- ဥကၠာကိုကို
7Day News Journal
ေရးသားသူ- ဥကၠာကိုကို