ဆယ္စုႏွစ္အလြန္ ျမန္မာ့ပညာေရး

ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္ - 11/02/2013 04:44:00 PM

ပညာေရးက႑သည္ ေကာင္းမြန္ေသာ အခ်က္မ်ား ရွိသကဲ့သို႔ အားနည္းခ်က္မ်ား၊ ခြၽတ္ယြင္းခ်က္မ်ား၊ ျပဳျပင္ရမည့္ အခ်က္မ်ား မ်ားစြာရွိေနပါေၾကာင္း ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ ဦးသိန္းစိန္က ေနျပည္ေတာ္၌ ေအာက္တိုဘာလ ၇ ရက္ေန႔က က်င္းပသည့္ လက္ေတြ႕က်ေသာ ပညာေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈဆိုင္ရာ ေဆြးေႏြးပြဲတြင္ ထည့္သြင္း ေျပာၾကားသြားသည္။
ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး၏ ႏႈတ္မွထြက္ေသာ စကားမ်ား၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ တာဝန္ယူမႈ တာဝန္ခံမႈမ်ား ဆက္လက္ပါ ဝင္လာမည္လားဟု ေမွ်ာ္လင့္ရပါသည္။
ရာစုႏွစ္ထက္ဝက္ အုပ္ခ်ဳပ္သူအစိုးရ အဆက္ဆက္၏ လြယ္လင့္တကူ ေျပာင္းလဲခဲ့ေသာ ပညာေရး မူဝါဒမ်ားေၾကာင့္ အာဆီယံႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအဝိုင္းၾကား ဟပ္ထိုးလဲခဲ့ရသည့္ ျမန္မာ့ပညာေရးသည္ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ကုန္ပိုင္းတြင္ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ ကိုယ္တိုင္ ဦးေဆာင္မႈေၾကာင့္ အစိုးရ၏ ပညာေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ယႏၲရား သိသိသာသာ အားေကာင္းလာသည္ကုိ ေတြ႕ျမင္ရသည္။
သို႔ေသာ္ ပညာေရးမူဝါဒ ေရးဆြဲေနသည္မွာ အထက္အရာရွိပိုင္း ျဖစ္ၿပီး စီစဥ္ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ေပးသူမွာလည္း အဆင့္ျမင့္ ရာထူးခံမ်ားသာ ျဖစ္ေနေသးသည္။ ႏွစ္ရွည္စီမံခ်က္မ်ား ေရးဆြဲစဥ္၊ မူဝါဒတစ္ခု အေကာင္အထည္ ေဖာ္စဥ္ႏွင့္ စီမံကိန္းတစ္ခု ေရးဆြဲစဥ္ ေ႐ြးခ်ယ္ ဆုံးျဖတ္ပိုင္ခြင့္ကို ေအာက္ေျခ အရာရွိအဆင့္ တစ္နည္းအားျဖင့္ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားႏွင့္ အနီးကပ္ ထိေတြ႕ႀကံဳေနရသူ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား မရရွိေသးေပ။
ယင္းေၾကာင့္ ပညာေရးစနစ္တြင္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္သည္ အခရာက်ခဲ့ၿပီး ပညာေရး လြတ္လပ္ခြင့္ကို ေခတ္အဆက္ဆက္ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူတိုင္းက ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။
ေခတ္အဆက္ဆက္ ပညာေရးသမိုင္း
လြတ္လပ္ေရးရၿပီး ေနာက္ပိုင္း လူသိအမ်ားဆုံး ပညာေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ားသည္ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ဝန္းက်င္တြင္ စတင္ခဲ့သည္။
အထူးသျဖင့္ ၁၉၉၂-၁၉၉၃ ခုႏွစ္ ကုလသမဂၢ ပညာေရး၊ သိပၸံႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈအဖြဲ႕ (UNESCO) က ပညာေရးဝန္ႀကီးဌာနႏွင့္ ပူးေပါင္းကာ ျမန္မာ့ပညာေရး ေလ့လာသုံးသပ္ေရး စာတမ္းကို ျမန္မာ့ပညာေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးအတြက္ အေသးစိတ္ ေရးဆြဲခဲ့သည္။
အဆိုပါ စာတမ္းသည္ ယခုအစိုးရသစ္လက္ထက္ ပညာေရးဝန္ႀကီးဌာနႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား ပူးေပါင္း လုပ္ေဆာင္ေနသည့္ ဘက္စုံလႊမ္းၿခံဳေသာ ပညာေရး ေလ့လာသုံးသပ္ေရး အစီအစဥ္ႏွင့္ သဏၭာန္တူေၾကာင္း ပညာေရး အသိုင္းအဝိုင္းမွ စုံစမ္းသိရွိရသည္။
၁၉၉၃ ခုႏွစ္ ျမန္မာ့ပညာေရး ေလ့လာသုံးသပ္ေရးစာတမ္း ေရးဆြဲၿပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္၌ ပညာေရး ျမႇင့္တင္မႈမ်ား ျပန္လည္ စတင္ခဲ့ျပန္သည္။ ယင္းအစီအစဥ္ကို အမ်ဳိးသား ပညာရည္ ျမင့္မားေရး အထူးေလးႏွစ္ စီမံကိန္း (၂၀၀၀-၂၀၀၃) ဟု သတ္မွတ္ခဲ့ၿပီး ပညာေရးက႑ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္း အပါအဝင္ ေျပာင္းလဲမႈမ်ား ထပ္မံေဆာင္႐ြက္ခဲ့သည္။
သတိျပဳရမည္မွာ အဆိုပါ အထူးေလးႏွစ္ စီမံကိန္းသည္ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္က ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ျမန္မာ့ပညာေရး ေလ့လာသုံးသပ္ေရး စာတမ္းအေပၚ မူတည္ ေဆာင္႐ြက္ျခင္း မဟုတ္ဘဲ အစိုးရ၏ မူဝါဒအတိုင္း လုပ္ကိုင္ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ယင္းစာတမ္း ေရးဆြဲရာတြင္ ပါဝင္ခဲ့ေသာ ပညာေရးဝန္ႀကီးဌာန တာဝန္ရွိသူတစ္ဦးက The Voice သို႔ ရွင္းျပသည္။
ယင္းေနာက္ပိုင္းတြင္ ထပ္မံေဆာင္႐ြက္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ ၃၀ ေရရွည္ ပညာေရး စီမံကိန္းသည္လည္း အဆိုပါစာတမ္းကို အေျခခံခဲ့ျခင္း မဟုတ္ေၾကာင္း ၎ကဆက္လက္ ေျပာၾကားသည္။
အဆိုပါ ပညာေရး ေျပာင္းလဲမႈ စနစ္ေဟာင္းမ်ားအရ ျမန္မာ့ပညာေရးတြင္ လိႈင္းတံပိုး အထန္ဆုံး ႏွစ္ကာလမ်ားသည္ ယင္း ၁၉၉၀ ခုႏွစ္မွ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ ၾကားကာလတစ္ဝိုက္ ျဖစ္ၿပီး လက္ရွိ ျမန္မာ့ပညာေရး နိမ့္က်ေနျခင္းသည္ အေျပာင္းအလဲမ်ားေသာ အစိုးရမူဝါဒ မ်ားေၾကာင့္ဟု လုပ္သက္ရင့္ ပညာေရး ဝန္ထမ္းမ်ားက ယူဆၾကသည္။
လက္ရွိ ၂၀၁၃-၂၀၁၄ ပညာသင္ႏွစ္သည္ ႏွစ္ ၃၀ စီမံကိန္း၏ ပထမႏွစ္တို ငါးႏွစ္ စီမံကိန္းတြင္ ပါဝင္ၿပီး ပညာေရးဝန္ႀကီးဌာနက အဆိုပါ စီမံကိန္းအတိုင္း ဆက္လက္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္သြားရန္ စီစဥ္ထားသည္။
“ဒီႏွစ္ရွည္ စီမံကိန္းမွာလည္း ေခတ္ကာလနဲ႔ ေလ်ာ္ညီတဲ့ ေျပာင္းလဲမႈေတြ မထည့္ရင္ အရင္အဆင္မေျပခဲ့တဲ့ ပညာေရး ျမႇင့္တင္မႈေတြအတိုင္း က်႐ႈံးသြားႏိုင္တယ္” ဟု လုပ္သက္ ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ရွိ ပညာေရး ဝန္ထမ္းတစ္ဦးက သုံးသပ္သည္။
ဂီယာတင္ဦးမည့္ ပညာေရး
“တန္ဖိုးႀကီးမားေသာ ကိုယ္ပိုင္စကား၊ ကိုယ္ပိုင္စာေပႏွင့္ ကိုယ္ပိုင္ ယဥ္ေက်းမႈ အႏုပညာ တန္ဖိုးမ်ားကို အျခားယဥ္ေက်းမႈမ်ားက က်ဴးေက်ာ္ ဝင္ေရာက္ ဖ်က္ဆီးလာလွ်င္ ႀကံ့ႀကံ့ခံ တြန္းလွန္ၿပီး ထိန္းသိမ္း ျမႇင့္တင္ႏိုင္တဲ့ ျမန္မာ့ပညာေရး ျဖစ္ဖို႔” ဟု အဆိုပါ ပညာေရး ေဆြးေႏြးပြဲတြင္ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႀကီးက ထပ္မံ ေျပာၾကားသြားခဲ့သည္။
ယင္းသို႔ေသာ ပညာေရးစနစ္ ျဖစ္ရန္ အေရးတႀကီး လိုအပ္ေၾကာင္းကိုလည္း ၎က ပထမဆုံးအႀကိမ္ အသိေပး ေျပာၾကားသြားသည္။
သို႔ေသာ္ လက္ေတြ႕တြင္မူ ျမန္မာ့ပညာေရးကို ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသူမ်ား ကိုယ္တိုင္ အားေလ်ာ့ေနၾကၿပီး ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားက အလိုမက် ျဖစ္ေနေသးသည္။
“ဒီကဘြဲ႕ရၿပီးလည္း ဘာမွသုံးလို႔မွ မရတာ။ ရထားတဲ့ ဘြဲ႕လက္မွတ္ ေပ်ာက္သြားတာေတာင္ ျပန္မရွာခ်င္ေတာ့ဘူး” ဟု ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အေဝးသင္တကၠသုိလ္ ဘြဲ႕ရရွိၿပီး မေလးရွားႏိုင္ငံတြင္ MBA ဘြဲ႕ သင္ၾကားရယူခဲ့သူ အသက္ ၂၈ ႏွစ္အ႐ြယ္ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးက ေျပာၾကားသည္။
ရရွိထားေသာ ဘြဲ႕လက္မွတ္အေပၚ ၎ကဲ့သို႔ သေဘာထားရွိသူ လူငယ္ဦးေရသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ေရတြက္မကုန္ေအာင္ က်န္ရွိေနေသးသည္။ တကၠသိုလ္တြင္ သင္ၾကားေနေသာ ဘာသာႏွင့္ စိတ္ဝင္စား သင္ယူလိုသည့္ဘာသာ ကြာျခားခ်က္ရွိေသာ လူငယ္မ်ားစြာလည္း ရွိေနေသးသည္။
ယင္းအျပင္ တကၠသိုလ္ဝင္တန္း မေအာင္ျမင္ေသးေသာ လူငယ္မ်ား၊ အေျခခံပညာတြင္ ေလးတန္း၊ ရွစ္တန္းႏွင့္ ေက်ာင္းထြက္ကာ မိသားစု ဝမ္းေရးအတြက္ လႈပ္ရွားေနေသာ ကေလးသူငယ္မ်ားအတြက္ ပညာဆက္လက္ သင္ယူခြင့္ မူဝါဒမ်ား ပညာေရး ဝန္ႀကီးဌာနက ခ်မွတ္ေပးရန္ လိုအပ္ေနသည္။
ယခုအခ်ိန္သည္ ႏိုင္ငံျခား ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈမ်ား အလုံးအရင္း ဝင္ေရာက္ေနသည့္အတြက္ အာမခံခ်က္ရွိေသာ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း သင္တန္းမ်ားစြာကို ေက်ာင္းျပင္ပ ေရာက္ရွိေနေသာ လူငယ္မ်ား တက္ေရာက္ရန္ မူဝါဒမ်ား ခ်မွတ္ကာ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ရမည့္ အခ်ိန္ကာလလည္း ျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္ ပညာေရးဝန္ႀကီးဌာနက ဆက္လက္ထြက္ရွိမည့္ ပညာေရးဆိုင္ရာ ဥပေဒမ်ားကို ေစာင့္ဆိုင္း ေနၾကရသည္။ က်န္ရွိေနေသးေသာ အဆင့္ျမင့္ ပညာေရး ဥပေဒ၊ အမ်ဳိးသား ပညာေရး ဥပေဒ အပါအဝင္ အျခားပညာေရးဆိုင္ရာ ဥပေဒမ်ားစြာ ထြက္ရွိပါမွ ပညာေရး ဝန္ႀကီးဌာန၏ စီမံကိန္းမ်ား အေကာင္အထည္ ေဖာ္မည္ဆိုလွ်င္ အခ်ိန္ပိုၾကာမည္။ အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ ယွဥ္ၿပဳိင္ခ်ိန္ ေနာက္က်သြားမည္။ အမီေျပးရမည့္ အခ်ိန္တြင္ တစ္ဆင့္ထပ္ႏွိမ့္၍ မရေတာ့ပါ။
“လတ္တေလာ ေျပာင္းလိုက္ရင္ သိသာသြားမယ့္ ပညာေရးစနစ္ေတြ ရွိတယ္။ အဲဒါေတြကို အရင္ေျပာင္းလိုက္ရင္ ဆယ္စုႏွစ္အထိ အခ်ိန္ယူစရာ မလိုေတာ့ပါဘူး” ဟု ပ်ဳိးပင္ပညာေရး ေဖာင္ေဒးရွင္း၏ ပညာေရး တာဝန္ခံ ဦးေအာင္ေက်ာ္သိန္းက ေျပာၾကားသည္။
လက္ရွိ ပညာေရးစနစ္တြင္ လတ္တေလာ ေျပာင္းလဲပစ္ရမည့္ အပိုင္းတြင္ စာေမးပြဲစနစ္၊ သင္႐ိုးညႊန္းတမ္း၊ သင္ၾကားနည္း၊ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားအတြက္ အက်ဳိးခံစားခြင့္ႏွင့္ စြမ္းေဆာင္ရည္ ျမႇင့္တင္ျခင္းတို႔ ျဖစ္ၿပီး ယင္းလုပ္ငန္းမ်ား ေဆာင္႐ြက္ရန္ ပညာေရး အသုံးစရိတ္ကို အဆမ်ားစြာ ထပ္မံတိုးျမႇင့္ရန္ လိုအပ္ေၾကာင္း ျပည္တြင္း၊ ျပည္ပ ပညာေရး ေလ့လာေစာင့္ၾကည့္သူမ်ားက အႀကံျပဳထားသည္။
ထပ္မံ၍ ျပဳျပင္ရမည့္ အပိုင္းမ်ားစြာ က်န္ရွိေနပါေသးသည္။ ပညာေရးစနစ္အတြက္ အဓိက မူဝါဒ ျပင္ဆင္ရမည့္ အပိုင္းသည္ ပညာေရး ဝန္ႀကီးဌာနသာျဖစ္ၿပီး လက္ေတြ႕အေကာင္အထည္ ေဖာ္ရမည့္ ပုဂၢဳိလ္မ်ားမွာ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားသာ ျဖစ္သည္။
ယင္းေၾကာင့္ ျပဳျပင္ျပင္ဆင္ေပးရမည့္ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား၊ ပညာေရး ဝန္ထမ္းမ်ားကို လုံေလာက္ေသာ လစာေငြေၾကး၊ စြမ္းေဆာင္ရည္ သင္တန္းမ်ားျဖင့္ အေရးတႀကီး ျပန္လည္ ႀကီးၾကပ္ေပးရန္ လိုအပ္ေနၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထိုနည္းတူ အဆင့္ျမင့္ က႑တြင္လည္း ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ႏွင့္ လြတ္လပ္ ေသာ သုေတသန လုပ္ငန္းမ်ား၊ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ားႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္ထားေသာ အာမခံခ်က္ရွိေသာ ဘြဲ႕လက္မွတ္မ်ားေပးရန္ အျမန္ဆုံး ျပင္ဆင္ထားသင့္ေၾကာင္း ပညာေရး ေလ့လာ ေစာင့္ၾကည့္သူတိုင္းက သုံးသပ္ၾကသည္။
ယင္းလိုအပ္ခ်က္မ်ားကို အေကာင္အထည္ မေဖာ္ဘဲ ပညာေရး ေျပာင္းလဲမႈမ်ား ေဆာင္႐ြက္လွ်င္ ထိေရာက္မႈ မရွိေသာ ပညာေရးစနစ္သစ္ တစ္ခုသာ ေပၚေပါက္လာၿပီးယခင္ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ ေႏွာင္းပိုင္း ပညာေရး ျမႇင့္တင္မႈမ်ားအတိုင္း က်႐ႈံးမႈမ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရလိမ့္မည္ဟု ခန္႔မွန္းရပါသည္။
အထူးသျဖင့္ လူေျပာင္းတိုင္း မူဝါဒ မေျပာင္းလဲသင့္ေသာ က႑သည္ ပညာေရးက႑ပင္ ျဖစ္ရာ ပညာေရးဆိုင္ရာ အဆင့္ျမင့္ အရာရွိမ်ား မည္သို႔ပင္ ေျပာင္းလဲေစကာမူ တိက်ခိုင္မာေသာ မူဝါဒ မေျပာင္းလဲရန္ အလြန္အေရးႀကီးလွသည္။
သမၼတႀကီးကိုယ္တိုင္ ပညာေရးစနစ္ အားနည္းခ်က္မ်ားကို ဝန္ခံၿပီး ဘာသာ၊ စာေပႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈကို ထိန္းသိမ္းကာ ႏိုင္ငံကို တန္းဖိုးထားခ်င္စိတ္ရွိေသာ လူငယ္မ်ား ေပၚေပါက္လာမည့္ ပညာေရးစနစ္ တစ္ခုကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေနသည့္အတြက္ အလားအလာေကာင္းမ်ား ထပ္မံေတြ႕ျမင္ လာမည္ဟုလည္း ေမွ်ာ္လင့္ရမည္ ျဖစ္သည္။
မည္သို႔ပင္ဆိုေစ လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ ျမန္မာ့ပညာေရးအတြက္ စိန္ေခၚမူမ်ားစြာ ရင္ဆိုင္ေနရၿပီး လာမည့္ ဆယ္စုႏွစ္အတြက္ ႀကဳိတင္ခန္႔မွန္း တြက္ဆရန္ပင္ ခက္ခဲသည့္ အခ်ိန္ကာလတစ္ခု ျဖစ္ေနသည္။
ပညာေရးေလာက အေျပာင္းအလဲ၏ ေအာင္ျမင္မႈ၊ ႐ႈံးနိမ့္မႈကို ပညာေရး မ်ဳိးဆက္တစ္ဆက္ကို တြက္ယူရသည့္အတြက္ လာမည့္ ဆယ္စုႏွစ္လြန္ ႏွစ္မ်ားကိုသာ ဆက္လက္ ေစာင့္ၾကည့္ရပါဦးမည္။
လဲ့ရည္ျမင့္

thevoicemyanmar